WEDERWAARDIGHEDEN
Inhoud blog
  • Groot nieuws
  • Macht of Ontwikkeling?
  • Spin in het Web
  • Gebroken Belofte

    Zoeken in blog



    Archief per maand
  • 05-2017
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 01-2014
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011

    Voor mij, om gelukkig te zijn, en voor geïnteresseerden!
    15-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Zondagavond 5 juli 2015 vertellen Wijze-Vrouw-Die-Leidt en Zorgzame-Vrouw mij over de inhoud van een lezing die zij over Elementarwesen - Fijnstoffelijke Wezens - gegeven hebben. Boeiend, heel verrassend gaat het over huisgeesten en papierwezens. Zorgzame-Vrouw overhandigt mij de door haar naar voren gebrachte liedtekst die mij op het Valkhof zo raakte. De tekst is van de hand van de mystieke dichter Angelus Silesius (Silezische bode of engel). Angelus Silesius is het pseudoniem van de oorspronkelijk lutherse arts Johannes Scheffler, aangenomen nadat hij zich in 1653 tot het katholicisme bekeerde. 

    Die Gottheit ist ein Bronn, aus ihr kommt alles her,
    und geht auch wieder hin. Drum ist sie auch ein Meer.

    De tekst spreekt me aan omdat de Godheid als vrouwelijk wordt betiteld... en dat voor die tijd!

    De Godheid is een bron, uit haar komt alles voort,
    en gaat er weer in terug. Daarom is zij ook een zee.

    https://nl.wikipedia.org/wiki/Angelus_Silesius
        

    Reageer (0)

    Tags: Nijmegen, Waal
    13-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Macht of Ontwikkeling?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Na de uitwisseling is de groep moe en sommigen hebben het koud. We gaan ons bij ’t Hoogstraatje opwarmen en chocolademelk of koffie drinken. Knappe-Man-Die-Hoort en ik blijven staan bij het standbeeld van de engel die bij de zuidwestelijke ingang van het Valkhof staat. Het standbeeld is een geschenk van de Nijmeegse Burgerij bij de opening, in augustus 1865, van de spoorweg Nijmegen-Cleve. Die spoorweg functioneert al langere tijd niet meer. EENDRACHT MAAKT MACHT is de begeleidende tekst. 
    Ik: "Het gaat niet om macht... het gaat om persoonlijke ontwikkeling." 
    Knappe-Man-Die-Hoort beaamt dit. We vragen ons af wie de krans mag ontvangen die de engel lijkt te gaan weggooien. 
    "Wie weet... de Spin - de Godin - midden op het Keizer Karelplein."
    Vrolijk gaan we naar het pannenkoekenrestaurant. 

    Na een gezellig samenzijn spreek ik in het restaurant af met Mijn Lief en dus ben ik uiteindelijk de laatste die afrekent; de andere leden zijn allemaal al naar huis. Bij het afrekenen krijg ik een prachtig cadeau.
    “Was u bij die groep die... had gewandeld?”
    Aan de intonatie en de aarzeling in de stem van deze Intelligente-Jonge-Vrouw hoor ik dat ze weet dat we niet enkel gewandeld hebben.
    “Nee, we waren op Het Valkhof en hebben daar ‘In-Liefde-gestaan’
    dat wil zeggen we hebben ons verbonden met Boven en Beneden en daarna zeg maar in het Midden in onze Harten Liefde gevoeld zodat Fijnstoffelijke Wezens daarvan gebruik kunnen maken.”
    Ze reageert begripvol: “O, en toen hebben jullie die Liefde dus gegeven.”
    “Nee,” reageer ik, “we voelen de Liefde en zijn bereid deze Liefde los te laten voor hen die er helende acties voor bomen, de natuur of de omgeving mee kunnen uitvoeren.”
    “O,” reageert Intelligente-Jonge-Vrouw, “dat heeft me altijd al geïnteresseerd.”
    Ik schrijf voor haar de gegevens van WEDERWAARDIGHEDEN op, en dan reageert ze: “O, ik geef het ook aan mijn moeder; die is ook al eens met zoiets bezig geweest.”

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Nijmegen, Valkhofpark, Waal
    12-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spin in het Web
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Na de uitwisseling stelt iemand voor om ons nog af te stemmen op de energie van de Waal. De rivier stroomt hier eigenlijk recht op Nijmegen af en gaat dan met een bijna haakse bocht richting het Westen. Hoog op rand van de Valkhofheuvel kijken we naar de rivier. Er hangt een onprettige geur. Met alle zwervers, verslaafden en illegalen in Nederland ontstaan er plaatsen waar het niet erg hygiënisch verpozen is. Tja, dat laten we ons dan samen overkomen! 

    Als ik me op de Waal richt,
    zie Ik hoe de Waal een Positieve Waterige Invloed op de Stad uitoefent. Als een Web stroomt de Energie door de Aarde onder het Centrum van Nijmegen heen. Op het Keizer Karelplein wordt de Waterige Energie van de Waal opgepakt en met de Vuurkracht van Daar getransformeerd tot Vitale, Creatieve Energie die vervolgens  op Allerlei Plekken in de Stad gedropt wordt.
    Hm, vanaf het Centrum van het Keizer Karelplein laat een Enorme Spin op Meerdere Belangrijke Plaatsen in de Stad en Daarbuiten Vitale Creatieve Energiedruppels neerkomen.
    Prachtige beelden; wat een rijkdom.

    Bij de uitwisseling weet Zorgzame-Vrouw me te raken met een prachtig lied waar de Waal haar aan herinnert. Na de uitwisseling is de groep moe en sommigen hebben het koud. We gaan ons bij ’t Hoogstraatje opwarmen en chocolademelk of koffie drinken. Ik wacht op Mijn Lief en uiteindelijk ben ik de laatste die afrekent, de andere leden zijn allemaal al weg, en dan krijg ik een prachtig cadeau. 
    “Was u bij die groep die... had gewandeld?” 
    Aan de intonatie en de aarzeling in de stem van deze Intelligente-Jonge-Vrouw hoor ik dat ze weet dat we niet enkel gewandeld hebben. 
    “Nee, we waren op Het Valkhof en hebben daar ‘In-Liefde-gestaan’ dat wil zeggen we hebben ons verbonden met Boven en Beneden en daarna zeg maar in het Midden in onze Harten Liefde gevoeld zodat Fijnstoffelijke Wezens daarvan gebruik kunnen maken.” 
    Ze reageert begripvol: “O, en toen hebben jullie die Liefde dus gegeven.”
    “Nee,” reageer ik, “we voelen de Liefde en zijn bereid deze Liefde los te laten voor hen die er helende acties voor bomen, de natuur of de omgeving mee kunnen uitvoeren.” 
    “O,” reageert, Intelligente-Jonge-Vrouw, “dat heeft me altijd al geïnteresseerd.” 
    Ik schrijf voor haar de gegevens van WEDERWAARDIGHEDEN op, en dan reageert ze: “O, ik geef het ook aan mijn moeder; die is ook al eens met zoiets bezig geweest.” 

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Nijmegen, Valkhofpark, Waal
    11-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gebroken Belofte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Na de uitwisseling gebeurt er ineens van alles tegelijk. Iemand zegt: "Laten we elkaar handen geven." 
    Er wordt opgemerkt dat we te ver uit elkaar staan, dus de groep schuift ineen en plots ergert zich iemand aan tassen die in de kring liggen: ze worden erbuiten geplaatst. Het lijkt de bedoeling om het 'In-Liefde-Staan' opnieuw te doen! Handen worden gegeven, rechterhand boven.
    'Oei, hierover heb ik vanmorgen gehoord! Dat het niet goed is... handen geven!' 
    Maar ik houd mijn mond; te onzeker om dit standpunt te beargumenteren of de leiding 'over te nemen'. 

    Met de gedachte 'Er is Liefde genoeg om Dit te doen', sluit ik mijn ogen. De Ontketende Energie is Overdonderend. Ik moet Moeite doen om echt Liefde te blijven voelen. De Liefde dendert ook in een Hoog Tempo door Onze met Elkaar Verbonden Handen. 
    Ik bemerk dat Leprechaun Zich met Zijn Armen vasthoudt aan Mijn Lijf; Kleinere Fijnstoffelijke Wezens houden zich vast aan Jassen en Broekspijpen; Eentje klemt zich vast aan Mijn Rechterbeen. 'Wat zijn We aan het doen? En waarom?' 

    We laten vrijwel gelijktijdig elkaars handen los en Levenslustige-Man slaat op een kleine koperen klankschaal: einde! 
    Ook nu wisselen we ervaringen uit. Ik ben te beduusd om te zeggen dat ik dit niet had willen doen. Ik vertel ook niet dat Ik deze Ochtend in een Andere Dimensie tegen de Lichtwezens gezegd heb dat Ik begrepen had dat Handen geven niet de Nedoeling is bij In-Liefde-Staan. O, wat voel ik me daar op dat Valkhof beroerd! 

    's Avonds zit Leprechaun Ontspannen bij Mij Thuis op de Bank. We praten na. "Je wist het..." zegt Hij Licht Verwijtend. Ik schaam Me een Ongeluk. 
    We hadden het werkelijk niet moeten doen. Het was niet goed voor ons en ook niet voor de Fijnstoffelijke Wezens. 

    Ondertussen heb Ik de Lichtwezens Mijn Excuses aangeboden en daarbij beloofd dat Ik de Ervaring op WEDERWAARDIGHEDEN zet. Nou ja, dit verwoorden hier op WEDERWAARDIGHEDEN doe ik ook als bedankje aan de Engel Gabriël. Gabriël mocht ik ontmoeten in de Bovenwereld: boven de Eerste Linde achter Vrije School Meander in Nijmegen. 
    Dankzij de Steun van Gabriël heb Ik, in de relatie met mijn moeder, Mijn Innerlijke Kind geheeld. 
    Hm, het betreffende verhaal is me te persoonlijk voor WEDERWAARDIGHEDEN. 

    Na enkele weken ben ik tot de conclusie gekomen dat ik beter mijn eigen verantwoordelijkheid dien te nemen. Ik hoef anderen niet te overtuigen dat iets niet goed is om te doen, maar ik kan altijd melden dat ik iets niet wil doen. Als ik dat doe dan geef ik een ander de kans naar mijn argumenten te informeren en daarna kan elke volwassene zelf kiezen of hij of zij al of niet aan de voorgestelde actie of oefening meedoet. 

    Warrior Iadied 

    Foto: een schildering in de Sint Nicolaaskapel op het Valkhof

    Reageer (0)

    Tags: Nijmegen, Valkhof
    09-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Quetzalcoatl
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Levenslustige-Man is snel. De Landschapsgroep stelt zich op midden tussen de twee grote bomen, twee esdoorns. De kring is eigenlijk te groot; we staan ver van elkaar. De I-A-O-Oefening breng ik niet te berde. Zonder dralen krijgen we de opdracht om de ogen te sluiten en In-Liefde-te-Staan.

    Als Ik Mijn Ogen sluit, verbind Ik Me met Boven en Beneden. Ik voel de Kundalinikracht door Me heen gaan en focus Mijn Aandacht op Mijn Hart. Eerst neem Ik weinig waar. 
    'Tja, de Kring is nogal Groot!'
    Maar dan verschijnt een Rafelige Kronkelige Witte Energiecirkel ter Hoogte van onze Hartchakra’s. Na Korte Tijd vult de Cirkel zich en verandert in een Donzig Witte Wolkachtige Schijf. De Kracht van de Liefde neemt toe. Ik zie hoe vanaf Onze Groep Twee Grote Ronde Grijze Signalen omhoog het Heelal ingaan. Ik volg Ze omhoog en dan... ben ik plots Quetzalcoatl, de Gevederde Slang. Ik-Quetzalcoatl glijd Golvend Ver en Diep door het Blauwzwarte Heelal. Verrukkelijk wat een Oneindige Vrijheid!

    Na een Tijdje herinner Ik-Quetzalcoatl Mij dat Ik-Quetzalcoatl als Ik-Thea op het Valkhof sta. En dan sta Ik daar weer als Ik-Thea. Ik-Thea kijk naar Boven en zie hoe Quetzalcoatl zich neervlijt aan de Rand van de Hoogste Cirkel die de Leden van de Landschapsgroep gecreëerd hebben. Met Aandacht kijkt de Gevederde Slang naar de Verrichtingen van de Landschapsgroep. Nog Hoger kijken een Aantal Gouden Engelen toe.

    Dan bemerk Ik-Thea opeens dat Leprechaun rechtsachter Mij staat. Hij instrueert Vele Kleine Doorzichtige Lichtwezens dat Ze de Liefde, die Wij daar manifesteren, mogen meenemen ten Bate van Heling, Herstel en Creatie. 
    ‘Oh, Ze zijn dit niet gewoon! Het gebeurt blijkbaar zo Weinig dat Mensen in Liefde Staan met de Bereidheid deze Liefde los te laten voor de Fijnstoffelijke Wezens die deze Liefde nodig hebben en kunnen gebruiken dat De Fijnstoffelijke Wezentjes niet eens weten wat ze moeten doen.' 
    De Doorzichtige Kleintjes rennen al gauw Heen en Weer. Opvallend is dat Ze allemaal naar het Oosten rennen. Waarom? Een Wat Groter Doorzichtig Lichtwezen neemt een Enorme Pluk uit het Midden van Onze Liefdeswolk. Een Groot Gat wordt Zichtbaar... maar Het vult zich Snel met Onze Liefde. 

    Dan zie Ik dat de Liefdeswolk Hier en Daar aan de Randen loslaat: het kost blijkbaar Inspanning om Bewust Liefde te ervaren. Als de Liefdeswolk los is, stijgt Zij Razendsnel Omhoog, krimpt enigszins ineen en valt dan met een Enorme Vaart naar Beneden: Plop, de Aarde in. 

    Het is prettig met elkaar uit te wisselen wat er allemaal gezien en gehoord is. Wat de anderen vertellen, ga ik hier niet neerschrijven; dat is aan hen. Zou het ook niet kunnen! Zelf vertel ik niet dat ik in het Heelal Quetzalcoatl was... ik durf niet. Hm, ik heb er een paar weken over moeten nadenken, en dat ik het hier nu wel vertel hangt samen met een Belofte...

    Warrior Iadied

    Foto: Het heelal boven de twee esdoorns in het Valkhofpark. Recht vooruit, richting noordoost, staat de Barbarossaruïne.

    Reageer (0)

    Tags: Nijmegen, Valkhofpark, Esdoorn, Quetzalcoatl
    07-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.I-A-O-Oefening
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Terwijl we in de eigenlijk te grote cirkel staan, beginnen we meteen. Ik denk nog: 'De I-A-O-Oefening is aan de orde...' Maar het gaat allemaal te snel en ik had tenslotte al besloten niks te zeggen. Hm, een beetje suf; ik had al eerder bedacht dat de I-A-O-Oefening een goede oefening is om van een verzameling mensen een rustig samenwerkende groep te maken. 

    Waar deze oefening vandaan komt? Wat de oefening inhoudt? Hm, geen idee, volgens mij hebben Wijze-Vrouw-Die-Leidt en Zorgzame-Vrouw deze oefening in de Landschapsgroep geïntroduceerd. In elk geval hebben we op zondag 30 november 2014 deze oefening gedaan in het Kronenburgerpark. Staand 'in het dal' bij de taxussen. Oh, en we doen haar ook regelmatig op onze zaterdagse bijeenkomsten. Hm, niet standaard. 
    Ik geloof dat dat een van de weinige regels van de Landschapsgroep is: de bijeenkomsten niet in vaste regels, in vaste rituelen, vastleggen. Liefst van voorzitter wisselen, idem verschillende personen oefeningen laten leiden, verschillende oefeningen doen, enzovoort, enzovoort. Eigenlijk heel natuurlijk en organisch. Nou ja, veel kan er niet mis gaan, en als er iets mis zou gaan... dan is dat niet fout, dan hebben we hooguit ontdekt dat de gevolgde weg beter niet opnieuw gelopen kan worden. Weer wat geleerd! 

    De I-A-O-Oefening wordt heel rustig staand in een kring uitgevoerd.
    - De I: je staat wat ingezakt met licht gebogen knieën en hoofd, en dan strek je rustig je lichaam op. 
    -->Ieder staat op zich in de groep!
    - De A: je houdt je armen ontspannen gestrekt naast je lichaam, met de handpalmen naar voren, een weinig van je lichaam af. Vervolgens leun je gestrekt héél weinig naar achteren.
    --> Heel diep onder de grond vormen de lichamen van de deelnemers nu een snijpunt. Samen staan we open voor het goede uit de kosmos. 
    - De O: Met de armen op dezelfde wijze naast het lichaam, leun je gestrekt héél weinig naar voren. 
    -->Ver boven de grond vormen de lichamen van de deelnemers nu een snijpunt. Wat we samen ontvangen hebben, zijn we bereid aan de Aarde te schenken. 
    De I-A-O-Oefening doe je 3 keer achter elkaar. 
    --> Een verzameling mensen is een groep geworden, een groep met een intentie.

    Toen we destijds in het Kronenburgerpark stonden, zag ik aan het eind van de oefening op de hoek van de Kronenburgersingel en de Stieltjesstraat een mooi stalen kunstwerk. Verrast realiseerde ik me dat dit kunstwerk een deel van de I-A-O-Oefening voorstelt, namelijk de A: het openstellen van de groep naar de energie van de kosmos. Ik genoot van de synchroniciteit.

    Toen, 30 november 2014, ben ik wat naar boven gelopen om van meer dichtbij een foto van het kunstwerk te maken. Ondertussen heb ik opgezocht van wie het kunstwerk is. Van Dicky Brand, een Rotterdamse beeldhouwster. Het heet: Boom van Dicky. Haar inspiratie vond ze in het protest dat er was tegen het rooien van een serie oude bomen op genoemde hoek. Het kunstwerk stelt een deel van een gekapte boom voor. Een boom met een stervormige kroon. Prachtig vind ik de zespuntige kroon/ster bovenin dit kunstwerk; evenwicht tussen het mannelijke en het vrouwelijke... een ideaal van me! 

    Wijze-Vrouw-Die-Danst heeft trouwens nog een mooie toelichting gegeven op de I-A-O-Oefening, namelijk dat I-A-O te interpreteren is als 'Ik ben de Alpha en de Omega'. Vertaald: zowel het Begin als het Einde. De oefening is daarmee tevens een oproep om het Christusbewustzijn - de Liefde - aldaar op dat moment bij de deelnemers aanwezig te laten zijn.

    Wat ik verder ondertussen onderkend heb, is dat de I-A-O-Oefening in de beweging een ruit vormt, en de ruit is onder andere een van de symbolen van Maria Magdalena! Een ruit is net als de zesvormige ster een afbeelding van het evenwicht tussen het mannelijke en het vrouwelijke. Tss, zou de ruit een verbeelding zijn van het bewust accepteren van het bestaan van het mannelijke en het vrouwelijke? En de zesvormige ster van de daadwerkelijke integratie ervan in een mens? Boeiende gedachten! 

    Nou ja, mede doordat ik mijn mond hou, doen we de I-A-O-Oefening op 7 juni 2015 niet in het Valkhofpark. En nu is het dus belangrijk dat ik geloof hecht aan het idee dat er niks verkeerd is gegaan!

    Warrior Iadied

    Info over het kunstwerk is te vinden op: http://www.nijmegen.nl/kos/kunstwerk.aspx?id=712 
    Foto: Boom van Dicky, op de hoek van de Kronenburgersingel en de Stieltjesstraat.





    Reageer (0)

    Tags: Nijmegen, Kronenburgerpark, IAO
    06-07-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verwarring en Chaos
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In 2011 begon ik WEDERWAARDIGHEDEN nadat ik het boekje 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen' had ontdekt. De schoonheid die ik in het heelal en de wereld ervoer maakte me gelukkig en ik wilde mijn geluk met anderen delen. In de tussenliggende jaren heb ik de leden van de geomantiegroep die het boekje uitbrachten leren kennen en nu, juni 2015, zie ik mezelf als lid van deze groep.


    Maar wat vertel of deel ik allemaal op WEDERWAARDIGHEDEN? Zijn er grenzen? Waar? Immers er gebeurt zoveel. Welke rol of rollen wil en kan ik vervullen? Verteller-zijn dat is duidelijk, maar verder? Ik ben degene die kijkt, die zowel het overzicht als het detail zoekt. Ik ben onder andere Coyote, dat is degene die struikelt en nog eens struikelt. Anderen kunnen dat gestruikel zien, erover lezen, en concluderen: Nou, zo moet je dat dus niet doen.


    Tja, een hele inleiding omdat ik worstel met de vraag: Zal ik maar gewoon ophouden met WEDERWAARDIGHEDEN en vrolijk voor mezelf doorgaan? Ik bedoel... ik heb ontdekt dat  mijn persoonlijke ontwikkelingsgang ook behoorlijk verwoord wordt. Hoe specifiek wil ik die delen? 

    Delen met anderen is geen verplichting. Natuurlijk we leven samen, doen van alles voor elkaar, maar groeien doen we individueel. O, zeker aan elkaar, maar jezelf ontwikkelen is en blijft een individuele zaak. Waarom zou ik anderen 'vermoeien' met mijn ontwikkeling? Kopiëren van wat ik doe, is niet de bedoeling. A kan dat niet echt en B het werkt niet... want ieder heeft zijn of haar eigen weg te gaan. 

    Hm, ooit wilde ik vertellen: feestelijk delen. Leiden of onderwijzen had ik niet als oogmerk, en hoef ik ook nu niet zo nodig. Dus? Hoe nu verder?


    Laat ik nog even doorgaan. 

    Ik neem een sprong en kom uit op zaterdag 6 juni 2015: de landschapsgroep is te gast bij Zorgzame-Vrouw. Ik had intens getwijfeld of ik Mijn Ervaring met de Boze Geestsoldaten, wel breder wilde delen, maar op genoemde bijeenkomst vertel ik erover. Ondertussen maak ik me zorgen of ik niet teveel tijd van de andere leden opsoupeer. Nou ja, het zijn volwassenen, dus als ik teveel tijd neem is het aan hen om daarover met mij in discussie te gaan.


    Er is een vrouw die bezorgd een van de groepsleden heeft gemaild; Nijmegen wil de donjon in het Valkhofpark herbouwen, kan dat gevaar opleveren voor de krachtplek aldaar? Kunnen wij iets ondernemen? 

    Tja, wat? Verzetsacties tegen de bouw? Aandacht geven aan de krachtplek? Kunnen wij de krachtplek versterken?

    Er wordt besloten dat we zondag 7 juni naar het Valkhofpark gaan; eerst maar eens even kijken. En natuurlijk het In-Liefde-Staan gaan we zeker weer doen.


    Als we zaterdags in de namiddag bij elkaar zijn geweest, wordt er in mij normaliter een proces opgestart; dan schiet ik mentaal en psychisch in de voorbereiding. Een weinig controleerbaar proces. Het gebeurt gewoon.

    O ja, ik ben een avondmens. 's Ochtends kan ik weinig druk aan. Gelukkig hebben we niet zo heel vroeg afgesproken: half tien. Maar toch!

    Voordat ik wakker wordt, ervaar ik iets bijzonders. Het is geen droom... dat zeg ik er nadrukkelijk bij. Het is als het omslaan van een blad. Net of er ergens een gordijn hangt waarvan rechtsonder het hoekpunt omhoog getrokken is. Ik zit in een Bijeenkomst in een Andere Dimensie: Lichtwezens, zijn het Engelen? We praten met Elkaar. Ik zit ergens op, maar ook dat is een Lichtvorm. Er zijn Veel Wezens daar. Om Mij heen staan er zeker Vijf. Ze praten wat door elkaar. "Heb Je het begrepen? Het is echt niet de Bedoeling. Geen Handen geven." Ik bevestig dat ik het begrepen heb. 

    En dan wordt de bladzijde omgeslagen, het gordijn zakt naar beneden: net of de andere dimensie dichtgaat. Half bewust slaap ik nog even en word dan geschrokken wakker: 'Heb ik me verslapen? Ik wil op tijd zijn.'


    Ooit was ik te laat en vertrok men zonder mij. Toen heb ik zelf wel van alles meegemaakt en vormde het niet echt een probleem voor hen of voor mij, maar dat nippertjeswerk van mezelf daar heb ik toch wel moeite mee. 

    Ik haast me door de ochtendrituelen en realiseer me ondertussen dat het bij die Lichtwezens ging om het In-Liefde-Staan. Daarbij moet je elkaar in de fysieke wereld dus geen handen geven. 


    'Als ik opschiet kan ik nog net op tijd zijn.' 

    Op het moment dat ik mijn fiets pak, merk ik aandrang: ik moet naar het toilet. En dan besluit ik dat het maar moet wachten; ik wil op tijd zijn. Tja, gewoon een debiel besluit; dit kan niet goed zijn voor mijn darmen.


    Om half tien sta ik keurig bij de Valkhofpoort. Er zijn al een paar leden aanwezig. Onder andere Wijze-Vrouw-Die-Leidt. Tsjah, en dan wordt het wachten. Ik maak mezelf verwijten. Ga ik hier in de struiken duiken? Nee dus. Wie heeft eigenlijk die klok verzonnen? Ergens in de veertiende eeuw? Om het samenleven wat te stroomlijnen? 

    Hoe lang we wachtten? Ik geloof dat we een half uur later compleet waren. De laatste was degene die zijn motorhelm in de auto van een van de anderen ging opbergen, maar dat ging hij doen omdat we toch maar stonden te wachten. 


    Vrolijk kwam het groepje laatkomers aanlopen. Of wij al gehoord hadden waarom ze te laat waren? Vogels hadden op twee van hen gepoept: poep met kersenpitten. Bij de een op de jas en bij de ander in het haar. Dus dat moest eerst verholpen worden. 

    Tss, zij zagen dit dus als een legitieme reden om te laat te komen. Hm, waarschijnlijk hebben ze er niet eens over nagedacht en zijn ze vanuit hygiënische overwegingen gewoon in de actie geschoten. En ik, ik laat de hoogst noodzakelijke stoelgang aan mij voorbijgaan en sta daar een verstopping te kweken.


    Wijze-Vrouw-Die-Leidt heeft van nature leiderschapskwaliteiten, maar vandaag laat zij de leiderspositie vacant. Levenslustige-Man springt er vrolijk in. Al pratend lopen de twaalf aanwezigen het park in. 

    Ik krijg een tip, die ik zelf eigenlijk ook al bedacht had: "Eerst de I-A-O-oefening doen."

    Aangezien ik me niet helemaal lekker voel, en zeker de leider niet wil zijn, krijg ik er bijna een lachstuip van. 'Ben ik nou het knechtje!?'

    Wat chagrijnig besluit ik de tip niet te gaan behartigen; de ander is volwassen laat zij haar eigen tip beheren.


    De groep dwaalt wat rond over het grote grasveld. Met Levenslustige-Man praat ik over het park en de krachtplek. Ik vertel hem dat rechts van de grote boom met de bult de leylijn loopt die de St Gertrudiskapel verbindt met de St Stevenskerk. De krachtplek zou op ongeveer de hoogte van genoemde boom maar meer recht voor de Barbarossaruïne liggen. Terwijl we geboeid naar de boom staan te kijken, rent een van de laatkomers op ons af: "Gaan we nog samen iets doen of blijft het en petit comité?"

    Ik schrik ervan en Levenslustige-Man lijkt ook te schrikken. Hij rent naar het midden van het grasveld en de groep stelt zich op in een grote cirkel... om In-Liefde-Te-Staan.


    Hm, is rustig actief zijn niet beter dan op tijd zijn? Misschien is het goed om niet 'om half tien' af te spreken maar 'tussen half tien en kwart voor tien' waarbij iedereen zijn best doet om er om half tien te zijn. Ik ga het voorstellen.


    Warrior Iadied


    Foto: De boom met de bult, volgens mij een esdoorn, voor de Barbarossaruïne op het Valkhof.


    Nelemans, H., 2010. De Kracht(plaatsen) van Nijmegen, Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.


    Reageer (0)

    Tags: Nijmegen, Valkhofpark
    27-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een Bedankje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Opnieuw sluit ik mijn ogen. In de Grote Ruimte geven Honderden Vuurvliegjes hun Licht af.

    “Ja, flauw,” zeg Ik-Thea, “zo is de Ruimte verlicht.”

    Naast Mij lacht Iemand, het is de Leprechaun: “Ik dacht Ik zal het eens mooi voor Je versieren.”

    Wat verlegen en heel blij gaan We naast Elkaar in een Nis zitten: wat een Genegenheid.

    ‘Mijn Hemel, Ik-Thea ben verliefd.’

    “Ik wilde Je nog bedanken voor wat Je de Vorige Keer gedaan hebt... ook voor de Dode-Soldaten. Fijn dat Je teruggekomen bent. Oh ja, bedank de Hele Groep namens Mij. Het zou zo fijn zijn als meer Mensen Hun Liefde zouden tonen; de Wereld zou er zo gemakkelijk beter door worden.”

    Ik-Thea schurk wat dichter tegen Hem aan: ‘Wat een Prettige, Zachte Energie.’

    Dan voel ik-Thea een Kus op Mijn Wang. Teder kus Ik-Thea Hem op Zijn Wang.

    “Contact kan altijd,” zegt de Leprechaun, “bij Jou thuis kan Ik Je ook opzoeken.”

    Ik-Thea glimlach van Oor tot Oor: “Goed, daaag.”


    We praten kort na over het belang van dat wat zich in de Aarde bevindt. Het wordt tijd dat de mensen daaraan aandacht gaan schenken, daarover leren. Terwijl we weglopen struikel ik over iets: “Hé een cadeau!” 

    Het is de schedel van een hond!


    Dankjewel Beukenfamilie... op deze donderdag is Boscafé Merlijn gesloten maar wij-meiden gaan naar Groesbeek gezellig koffie drinken met iets lekkers erbij. 

    Hm, de dagen erop merk ik dat ik zeer vermoeid ben. Ik vraag me af of Zoveel contact maken wel gezond is voor mezelf. Communiceren met de Geest kost best veel kracht. Maar ja, ik had het contact met de Leprechaun niet willen missen. Toch iets om bij stil te staan.


    Warrior Iadied 


    Foto: De gevonden schedel bij mij thuis in de tuin. Hond staat trouwens voor trouw en bescherming, ook de les trouw zijn aan jezelf.


    Reageer (0)

    Tags:Grafwegen, Ketelwald, Leprechaun
    26-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grootmoeder
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Blijkbaar wandelen we alle drie richting de Grootmoederbeuk. Wijze-Vrouw-Die-Leidt heeft hier reeds Iets-Zwarts waargenomen en we besluiten ons af te gaan stemmen om te zien of we kunnen ontdekken wat er aan de hand is.

    Staand bij Grootmoeder sluit ik mijn ogen: Fors reikt Zij naar de Hemel. Dan lijkt Zij van Beneden opgetild te worden. Het is alsof er een Grote Zwarte Bol onder haar Wortels zit welke Haar naar Boven toe optilt.
    ‘Een Zwarte Bol,’ denk Ik-Thea, ‘laat Ik eens kijken wat daarbinnen te zien is.’
    Ik-Thea sta in een Ruimte als een Kathedraal of een Enorme Onderaardse Grot.
    “Hallo, is daar Iemand?”
    Niks... Ik-Thea kijk om me heen naar de Donkere Wanden. Aan een van de Einden komt Licht naar Binnen.
    “Hallo...”
    Weer niks.
    Ik-Thea probeer het voor een Derde Keer: “Hallo, kan Iemand mij vertellen waarom deze Grote Ruimte hier is?
    Swoesj... een Grote Stroom Water golft door de Ruimte heen.
    ‘Brrr, blijkbaar loopt hier een Waterader. Gelukkig kan Ik zwemmen.'
    Ik-Thea krabbel overeind en probeer nog maar eens een Keer: “Ha...”
    Naast Mij-Thea kreunt een Kleine Egel, dapper zwoegt Hij voort over de Bodem van de Kolossale Ruimte.
    “Hallo, kun Je Mij vertellen waarom er hier zo’n Grote Ruimte onder Grootmoeder zit.”
    “Ah, Ze trekt daarmee Jouw Aandacht. Mensen denken dat een Boom een Stam met Takken is, maar de Wortels onder de Grond nemen minstens zoveel Ruimte in.”
    Amechtig gaat Hij verder: “Er dient meer Aandacht te zijn voor dat wat in het Donker zit, voor dat wat er in de Aarde zit, voor dat wat Gewoon Minder Zichtbaar is. Schenk Aandacht aan de Aarde, zorg dat Je in het Donker kunt zien.”
    “Ja, dankjewel.”
    Zonder nog op of om te kijken schuifelt de Kleine Egel verder.

    Ik open mijn ogen en praat met beide andere vrouwen na. Wijze-Vrouw-Die-Danst stelt voor om nogmaals naar de Donkere Ruimte te gaan om te bekijken of onze aandacht effect heeft gehad. Zij heeft immers geprobeerd om Licht in het Donker te brengen. Ook Wijze-Vrouw-Die-Leidt is zo bezig geweest.

    Warrior Iadied

    Foto: Grootmoeder met haar vele takken op de achtergrond.

    Reageer (0)

    Tags: Grafwegen, Ketelwald, Beuken, Egel
    21-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Beuk Speelsheid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik kijk om me heen en stem me af op de meest achterste beuk links. 
    “Hallo, mag Ik vragen wat Jouw Functie is?”
    “Speelsheid, Spel en de Zeven Kunsten,” luidt het Antwoord.
    Ik-Thea kijk in Beuk-Speelsheid en zie Zeewater met een Duinenrij. In het Water spelen Dolfijnen. Ik-Thea sta aan de Waterkant te kijken en dan ben Ik-Thea plotsklaps Ik-Dolfijn. Ik-Dolfijn buitel in het Water, Ik-Dolfijn kan op Mijn Staart rijden en Mijn Stem maakt Snerpende Geluiden.
    Diep van binnen realiseer Ik-Thea me dat Ik-Thea nu Dolfijnenkracht heb.
    “Wat is de Kracht van Dolfijn?”
    “Spelen, speelsheid,” luidt het Antwoord, “studeer maar op de Kwaliteiten van Dolfijn.”
    “Half slapen, ook,” zeg Ik-Thea, immers dit herinner Ik-Thea me plotseling.
    “Nee toch, Ik wil wel gewoon slapen; uitgerust wakker worden.”
    Ik-Thea ben bekend met Half-slapen: als de ene Hersenhelft slaapt is de Andere Helft wakker, draai Ik me om gaat de Onderste Helft slapen en is de Bovenste Helft wakker. Jaren en Jaren heb Ik-Thea zo geslapen tot Mijn Fysieke Lichaam van Vermoeidheid bijna uit elkaar viel.
    “Begrijp het goed, Je kunt goed slapen, maar met Dolfijn kun Je in de Nacht, in Je Slaap, net zo goed waarnemen als dat Je Overdag als Je wakker bent kunt waarnemen, dit is de Kwaliteit van Dolfijn!”
    Gerustgesteld neem Ik-Thea afscheid: “Het Dolfijn zijn was fijn...”
    De Dolfijnen buitelen alweer door het Water.

    Warrior Iadied

    Op de foto: Links de Draakbeuk, in het midden Beuk Speelsheid.

    Nawoord:De kwaliteiten van Dolfijn hebben onder andere te maken met creëren door geluid en ademhaling. Hm, dit lijkt me een bijzonder onderwerp om aandacht aan te besteden.

    Reageer (0)

    Tags: Grafwegen, Ketelwald, Beuken
    20-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leerling-zijn
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Achter de wachterbeuk valt me een wat jongere beuk aan het bospad op.
    Nauwelijks afgestemd op Diens Energie hoor Ik-Thea: “Leerling is Mijn Naam.”
    Ik-Thea blijf Gewoon zo Groot als Ik-Thea ben op Mijn Plek staan in dit Gesprek met Leerling. 
    “Goedemorgen, wat leer Je allemaal?”
    “Alle Functies van Alle Beuken hier.”
    Eigenlijk wil Ik-Thea ‘Waarom?’ vragen, maar Leerling praat al verder: “Oh, en bij Mij kun Je leren Leerling te zijn, dat wil zeggen leren de Juiste Vragen te stellen en leren de Juiste Kennis te zoeken. Ik help Je de Gevraagde Kennis te vinden.”
    Dan blijkt de communicatielijn al verbroken te zijn.

    Ik open mijn ogen en kijk naar de twee vrouwen met wie ik daar samen ben. We gaan bij elkaar op de grond zitten en wisselen ervaringen uit. Ik vertel over de kwaliteiten van de verschillende beuken. Wijze-Vrouw-Die-Leidt wil nog contact maken met de beuk die begeleidt naar de Bovenwereld. Wijze-Vrouw-Die-Danst wil nog contact maken met de beuk die chakra’s heelt.

    Warrior Iadied

    Ps. In Mijn Gesprek met Leerling heb ik enkel gehoord... dat is me op de dag zelf niet opgevallen.

    Op de foto: Links de beuk waar ik Gier werd, degene met de vele takken is Grootmoeder, middenvoor de Wachter, rechts Leerling.

    Reageer (0)

    Tags: Grafwegen, Ketelwald, Beuken
    19-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Foto's aanklikken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Bij 'Drumtip van een Schildpad' staat de foto die ik op 4 mei 2015 genomen heb van de beuk die geraadpleegd kan worden met betrekking tot werk en taken van volwassenen.
    Op 4 juni 2015 heb ik ook een foto genomen van deze beuk. Dat is de foto hiernaast. Het lichtspel op de stam vind ik heel bijzonder. Als ik de foto's goed op WEDERWAARDIGHEDEN geladen heb, krijgen ze een groter formaat als je ze aanklikt.

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Grafwegen, Ketelwald, Beuken
    18-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Drumtip van een Schildpad
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Krachtdier Gier blijft bij me en Ik-Thea-Gier kijk om me heen en denk: ‘Wat nu?’

    Ik draai me naar links naar de beuk die ondersteunt bij werk en taken van volwassenen. 


    Langzaam wandel Ik-Thea-Gier er naartoe. Al wandelend word Ik-Thea-Gier een Kleine-Gier. Tussen de Wortels van de Beuk kijk Ik-Kleine-Gier om Mij-Kleine-Gier heen: “Is hier Iemand?”

    Dan zie Ik-Kleine-Gier een Kleine Schildpad: “Hallo.” 

    De Kleine Schildpad lacht: “Hallo, Je ziet er Raar uit als zo’n Kleine-Gier."

    Ik-Thea-Gier voel Mijn Veren verwaaien, voel Me Belachelijk Klein en verander in Ik-Thea. Ik-Thea vertel dat Ik-Thea begaan ben met de Jonge Mensen van de Wereld en dat Ik-Thea Hen graag meer Verbinding met de Natuur zou willen geven. Dat Ik-Thea weer zou willen drummen en Mensen kennis wil laten maken met Hun Krachtdieren en in Gesprek zou willen laten gaan met het Bewustzijn van Bomen. 

    “Maar dan wil Ik het spontaan doen dat wil zeggen Vrij, Zonder Werkverband."

    De Kleine Schildpad knikt: “Heel goed, het komt wel, Je doet nu ook Goed Werk.” 

    Ik-Thea besef dat Hij refereert naar Mijn Gewone Arbeid: ‘Ja, het is waar, Ik doe Goed Werk.’

    “Bied de Activiteiten aan de Studenten als Afscheidscadeau aan, dan komen er mogelijk nog meer Groepen vragen. En doe het maar rustig aan, het komt wel op Je Pad.”

    Ik-Thea knik. 

    Schildpad kijkt Mij-Thea wat vaag aan: “Maak Je Geen Zorgen; Je hebt een Goed Schild, Je bent goed beschermd, Je kunt veel dragen.”

    “Dankjewel Schildpad... kan Ik nog Iets voor Je doen?”

    Schildpad lijkt al half ingedommeld te zijn. “Vertellen,” klinkt het zwak.


    En dan sta ik weer gewoon als Thea rond te kijken: ‘Tja, vertellen dat heb ik al beloofd.’


    Warrior Iadied


    Foto van 4 mei 2015: de beuk die ondersteunt bij werk en taken van volwassenen.

    Reageer (0)

    Tags: Grafwegen, Ketelwald, Beuken
    17-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wel naar de Dierentuin
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We spreken af om individueel op verkenning te gaan. Ik sluit mijn ogen en zie dat in dit Gebied een Grote Spiraal linksom draait, dan richt Ik me op de Beuk die begeleidt naar de Benedenwereld. Vanuit Mezelf zie Ik een Kleine-Thea over de Bosgrond rennen en vrij gemakkelijk wandel Ik-Kleine-Thea bij de Beuk naar binnen. Wat verbaasd over de Grote Openheid zie Ik-Kleine-Thea dat het Bewustzijn van de Beuk een Lemniscaat vormt. Beide Cirkels staan met Elkaar in Verbinding. Ik-Kleine-Thea sta verbaasd naar de Beweging in de Zilverblauwe Lemniscaat te kijken. ‘Het is toch maar Een Beukenboom!? Waarom dan zo’n Dubbel Bewustzijn?'

    Aan de Andere Kant van de Lemniscaat, daar waar Deze het Smalste is, staat een Hek waarop Twee Kaboutertjes zitten. Heel Gewone Kabouters met Rode Puntmutsen. Ik-Kleine-Thea hoor dat Ze praten over de Zon en de Zonnekoning. Ik-Kleine-Thea begroet Ze: “Goedemorgen, hier ben Ik.”
    “Ja, de Vorige Keer had Je al gezegd dat Je hier zou komen.”
    “Kunnen Jullie me naar Mijn Krachtdier brengen?”
    Ik-Kleine-Thea heb dit nauwelijks gezegd of sta daar reeds als Ik-Gier.
    Ik-Gier voel me vrij treurig want als Ik-Thea ben Ik Me bewust van de Beroerde Omstandigheden waarin Gieren in Dierentuinen leven; nooit eens zweven op de Thermiek, nooit eens Vrij vliegen.
    “Toch is het goed om naar een Dierentuin te gaan,” zegt een van de Kabouters, “enkel Menselijke Wezens kunnen Liefde uit het Universum oppakken en deze Liefde dan ter beschikking stellen van de Gieren daar... gewoon in de Aanbieding hebben en afwachten of de Giergeest de Liefde komt aanpakken."
    ”In elkaar gedoken luister Ik-Gier naar Zijn Woorden.
    ‘Brr, Ik-Thea had net besloten om niet meer naar Dierentuinen te gaan, en hee... blijkbaar kunnen deze Kabouters Gedachten lezen.'
    “Let erop,” zegt de Andere Kabouter, “Vandaag komt er Twee Keer een Moment voorbij waarop Jij-Gier kunt helpen door te helpen met opruimen.”
    Ik-Gier bedank voor de Woorden en Transformatie: “Kan Ik iets voor Jullie doen.”
    “Ja,” zegt Een van de Twee, “vertel de Wereld over Ons."
    “Is goed,” zeg Ik-Gier en vertrek naar Buiten.
    'Hm, dat vertellen zal Ik dan maar op Wederwaardigheden doen.'

    Warrior Iadied

    Over de foto: Als ik op een later moment ga kijken bij de beuk die ondersteunt bij het ervaren van je krachtdier zie ik dat er aan de achterkant nog een reststomp van een beukenstam staat. Dus niet zo gek dat het bewustzijn zich als een lemniscaat heeft laten zien. Blijkbaar een samengetrokken bewustzijn of misschien dat er in die stomp toch nog leven zit.

    Reageer (0)

    Tags: Grafwegen, Ketelwald, Beuken
    16-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Beukenfamilie in het Ketelwald
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Wijze-Vrouw-Die-Danst is in Nederland en zij wil graag kennis maken met de Beukenfamilie in het Ketelwald bij Boscafé Merlijn in Grafwegen. Dus ga ik vandaag, donderdag 4 juni 2015, met haar en met Wijze-Vrouw-Die-Leidt het Reichswald in. 
    Na het Begroeten van de Wachter(s) van het Woud, waarbij We Welkom blijken te zijn, gaan we rechtsaf naar de beukenboom aan de zuidkant die daar de Wacht houdt. 
    Waarom sommige bomen de Wacht houden? Om de Fijnstoffelijke Wezens van Andere Bomen te informeren over de Intenties van de in het Bos, in Hun Ruimte, Binnendringende Wezens, zoals mensen. 

    Terwijl ik vertel van Mijn Ervaringen met de Boze Soldaten van afgelopen 3 mei, wandelen we naar de plek waar de beukenbomenfamilie wacht om haar heilzame werk te kunnen doen. Aldaar aangekomen stemt ieder voor zich zich af op de Energie van de Beuken. 

    Hun functies zijn zoals ik de vorige keer heb waargenomen, en in de loop van de ochtend krijg ik van een paar bomen ook hun functie te horen. Terugkijkend samengevat: 

    - Aan de linkerkant op een rij, vooraan bij het bospad de beuk die geraadpleegd kan worden met betrekking tot werk en taken van volwassenen, daarna het beukenpaar dat geraadpleegd kan worden met betrekking tot de opvoeding van kinderen, dan de drakenbeuk die blokkades in chakra’s kan helen en als vierde de speelse beuk die informeert over het belang van spel, spelen en kunst.
    Middenvoor staat een beukengroep die als lift kan functioneren; naar de Bovenwereld, naar engelen, overledenen en mythische dieren. 
    - Vooraan aan de rechterkant staat de wachter van deze beukenfamilie die wezens checkt op hun intenties en zo nodig een duwtje in de richting van een passende boom, een passend boomwezen, kan geven. 
    - Verder naar rechts staat de leerling, deze leert op dit moment de functies van al de andere bomen kennen, en hij is in staat andere wezens op een goede manier leerling te laten zijn; de juiste vragen te laten stellen en op zoek te gaan naar bruikbare kennis en die ook te vinden. 
    - Wat verder van het bospad af, tussen wachter en leerling in staat de beuk die begeleidt naar de Benedenwereld, naar totemdieren of eventueel meer tijdelijke krachtdieren. 
    - Nog verder van het bospad af en nog meer naar rechts staat de grootmoeder, een rustige vriendelijke dame die echter ook heel streng kan zijn als wezens zich niet aan de ‘goede’ regels houden. Je wil niet weten hoe deze dame je aankijkt als je bijvoorbeeld zomaar voor de lol iets vernield. Zeker weten dat je zeer onbehaaglijke gevoelens krijgt.

    Warrior Iadied

    Foto: De Wachter aan de Zuidkant.

    Reageer (0)

    Tags: Grafwegen, Ketelwald, Beuken
    15-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Leprechaun en een Oproep
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    25 mei 2015, Eerste Pinksterdag, ga ik in de Heilig Landstichting naar de mis in de Cenakelkerk. Verrast ontmoet ik daar Beschermer-Met-Aandacht van de Landschapsgroep. Ik ben blij hem te treffen want ik heb echt behoefte om te praten en vertellen.

    Na de mis wandelen we over het Begraafpark en bekijken het relief van Aartsengel Michael tegen de achterwand van de Gedachteniskapel voor dokter Daniël van Vugt, tevens een kapelletje voor verzetsstrijders uit Nijmegen. Daarna nemen we een kijkje bij het graf van Piet Gerrits, de kunstenaar die zoveel monumenten voor het Begraafpark heeft ontworpen en vormgegeven. Zijn graf bevindt zich achter het Heilig Graf dat ten westen van de Calvarieberg ligt. Praten lucht op, tsjah, een van de dingen die ik Beschermer-met-Aandacht vertel is dat ik eigenlijk niet eens weet wat Elementwezens en Deva’s zijn.


    ’s Avonds begin ik in het boek van Teri Helliwell ‘Een zomer met het kleine volkje’ en wat staat daar tot mijn verrassing in? "Elementwezens als gnomen, kwelgeesten, dwergen, feeën, elfen en leprechauns behoren tot een ras, zoals mensen behoren tot het menselijke ras.” Het boek gaat over het contact van Teri met een Ierse Kabouter: de Leprechaun. 


    Hm, in het Duits wordt gesproken van Elementarwesen. Bedoeld worden meer basale, meer elementaire wezens. In de jaren twintig of dertig van de vorige eeuw is het woord vertaald als Elementwezens. Tja, een beetje een vreemde vertaling; het zijn wezens van meer geestelijke aard; eerder behorend tot de fijnstoffelijke dan de grofstoffelijke wereld. Ik zou zeggen Wezens in de Fijnstoffelijke Wereld... Fijnstoffelijke Wezens. 


    Al lezend in het boek realiseer ik me dat de Man met het Lelijke Gezicht geen Geestsoldaat was... Hij is een Elementwezen. Ik heb Hem ook niet Omhoog zien gaan! Ik werd afgeleid door de Soldaten die in een Sliert omhoog gingen. Eigenlijk ging Hij Nogal Schielijk met de Zilverblauwe Liefdesbubbel in de Loopgraaf Terug. En zijn Grote Scheve Gezicht had een Normale Kleur... en Hij droeg Kleding in Blauw en Bruin. Hij was geen Grijze Geest, geen Dode Soldaat.

    Weer later realiseer ik me dat dit Elementwezen, deze Leprechaun, met de Blauwzilveren Liefdesbubbel de Omgeving van de Beuken heeft laten sprankelen. Ja, het was net of daar een Enorm Uitgedijde Grote Bubbel in de Vorm van een Enorme Rugbybal hing.


    Zo eenvoudig is het dus. Wij mensen kunnen 'In Liefde staan' en wij hoeven enkel 'Bereid te zijn Liefde los te laten'. Meer hoeven wij niet te doen! Fijnstoffelijke Wezens als de Dode Geestsoldaten en de Leprechaun kunnen Onze Liefde dan gebruiken voor Zichzelf of voor de Omgeving. Liefde is Helende Kracht. 

    Doe het. Ook al kun je niet zien zoals ik het is eenvoudig om het in alle vertrouwen gewoon te doen. Doe het alleen of voor een groter effect met een groep. Binnen kan, buiten is zo mogelijk nog beter. Stem af op Boven, de Kosmos - de Hemel - en dan op Beneden: de Aarde. Als je de Kundalini kunt oproepen, prima. Zo niet, ook goed. Sta als het Ware in het Midden en voel dan de Liefde in je Hart... en blijf een vijf minuten staan in de Bereidheid deze Liefde los te laten voor Hen die deze Liefde kunnen gebruiken. Klaar. Verder niks. Vooral niets doen, nou ja, na afloop kun je dank zeggen dat je als mens in staat ben om Liefde te voelen. Dus... DOE HET. 


    Warrior Iadied 



    Foto: 'Grafsteen' met afbeelding van de verrezen Jezus en Maria Magdalena bij het graf van Piet Gerrits op het Begraafpark van de Heilig Landstichting. 


    Helliwel, T. (1997). Een zomer met het Kleine Volkje. Zeist: Uitgeverij Christofoor.


    Reageer (0)

    Tags:Leprechaun, Heilig Landstichting, Liefde
    14-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Goed Opletten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nadat de groep – met Mijn Lief – bij Merlijn heeft gezeten, ga ik met de auto met Wijze-Vrouw-Die-Leidt mee terug naar haar huis van Schone-Kleine-Vrouw waar mijn fiets staat. Dan fiets ik terug richting Merlijn. Als ik linksaf wil slaan naar Grafwegen word ik ineens weer geroepen. Het lijkt uit de kerk te komen. Ik ben al linksaf afgeslagen, maar ga terug naar deze Sint Antoniuskerk. Ben er nooit binnen geweest. Mijn Lief moet nog maar even wachten: 'Wat zou er zijn?' 


    Aan de buitenwand zie ik een plaquette met de Aartsengel Michael in gevecht met de draak. Het is een van de herdenkingsstenen voor Anthony Stefanich, van het 82ste Airborne Leger, die hier in de buurt gestorven is. 

    Binnen zie ik niet veel bijzonders, een mooi smeedijzeren hek en een verroeste ijzeren lamp aan het plafond van de Mariakapel. Dan zie ik een poster hangen: op 6 mei is er ’s avonds een bijeenkomst van de Heemkundegroep in de Heilige Landstichting over de Tweede Wereldoorlog.

    ‘O,’ denk ik, ‘is het de bedoeling dat ik daar naar toe ga. Woensdagavond, dat is al vlug, maar Mijn Lief is dan naar het koor, ik kan dan gerust gaan.’

    Buiten hangt een wat grof geboetseerd beeld van de heilige Antonius aan een hoek van het gebouw. Hij heft zijn rechterwijsvinger: ‘Goed opletten, goed luisteren.’

    Ik lach en stap weer op de fiets. 


    Later realiseer ik me dat de Treurige Gevoelens van het Begin niet van mij waren, maar van de Gedode Soldaten.

    Hm, toen het me in het bos overviel heb ik de volgende zinnetjes niet toegepast:


    Is het van mij laat het bestaan.

    Is het niet van mij laat het weggaan.


    Tja, misschien maar goed dat ik het me daar en toen niet realiseerde...

    En die Boze Soldaten... zijn die in een hinderlaag gelopen? En vervolgens niet gevangen genomen maar gedood? Ik denk het.


    Woensdagavond 6 mei leer ik in ’t Zaaltje in de Heilig Landstichting het nodige over de oorlog in Breedeweg. Nzondag 17 september 1944, de dag van de luchtlandingen bij Groesbeek, verloor 82d Army manschappen bij een tegenaanval van de Duitsers.

    Tss, waarschijnlijk zijn de soldaten van het 82ste leger bij een terugtrekbeweging van de Duitsers in de loopgraven van het Ketelwald omsingeld en zijn ze daarop niet krijgsgevangen gemaakt, maar in de ontstane wanhoop, chaos en paniek gewoon doodgeschoten. 


    Warrior Iadied 


    Frans Geertsen, 5 De Tweede Wereldoorlog.

    In: Barendsen, J., Boshouwers-Biessels, C., Bouwer, K., van der Brug-van der Plassche, T., Geertsen, F., Janssen, D. en de Nijs, P. (2000). Van Heilig Woud tot Heilig Land - De geschiedenis van Heilig Landstichting en omgeving. Utrecht: Stichting Matrijs

    Reageer (0)

    Tags: Breedeweg, Sint Antoniuskerk
    13-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Beukenfamilie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Terwijl we wandelen op de verharde weg het bos uit is het of Ik geroepen word. Links van de verharde weg zie ik een pad dat weer het bos ingaat. Ik stap die kant op en ben wat verrast dat de groep me zonder iets te zeggen volgt. Ondertussen praat ik met Knappe-Man-Die-Hoort kort over de Grijze Geesten, de Boze Soldaten.

    Wat verbaasd realiseert hij zich dat de meditatie inderdaad op die manier ook vrede kan brengen, kan transformeren en dat het dus daarom was dat hij gisteren voorstelde naar het Reichswald te gaan. Ik lach want gisteren wilde hij inderdaad naar het Reichswald, maar hij en ik wilden naar de kant van Frasselt om ermee geconfronteerd te worden dat de groep al voor Grafwegen en Boscafé Merlijn had gekozen.


    Opeens zie ik rechts van het pad een groep geweldige beuken staan: ‘Wat een cadeau!’

    Het barst er van de energie, eerlijk.. de jonge blaadjes aan de beuken maken het hele Reichswald overal sprookjesachtig. 

    “Kijk, zeg ik, bij die beuk kun je leren over je Kwaliteiten, en die vormt een Lift die naar de Bovenwereld gaat, en die, met die Draak, is helend; heelt je Chakra’s.”

    Ze doen aan taakdifferentiatie deze beukenfamilie. Er is er Een die ondersteunt bij Werkproblemen / -Taken, een Ander die ondersteunt in de Opvoeding. Rechts achteraan staat een hele Strenge, waar Die zich precies mee bezighoudt? Onwaarheden, Leugens?


    Wijze-Vrouw-Die-Leidt huppelt naar het midden, bij een heel jonge boom net achter ‘De Lift’. Bijna geschrokken komt ze terug: “O, je wordt helemaal omhoog getild.” 

    Ik moet erom lachen: “Je gaat niet zomaar dood.’’

    De meesten rennen naar de Helende Draakbeuk: Wat een plezier.

    Als ik er even later naar toe ga, hoor Ik: “En ben Je nu genoeg omhelst?” Verrast en wat Verbouwereerd schiet Ik in de Lach. Ik voel dat deze Draakbeuk ook wel omhelst wil worden, en dan.. omhels ik dankbaar de beuk in het echt. 


    Warrior Iadied


    Op de foto: Links de driebeuk voor Opvoedingsvraagstukken, ongeveer in het midden de Helende Draakbeuk, rechts vooraan de beukengroep De Lift.

    Reageer (0)

    Tags: Grafwegen, Reichswald
    12-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vertrekkende Geestsoldaten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De groep blijft staan bij de liksteen voor de herten en iemand stelt voor te gaan chanten. De groep gaat akkoord; chanten is ook een Helende Handeling. Pure-Vrouw zegt: “Laten we de Toon van dit Gebied nemen.”


    De groep start en ik sluit mijn ogen en... Ik merk dat Ik helemaal niet kan meezingen. Ik kan de Lage Toon die hoort bij het Gemurmer van de Grijze Geesten niet pakken. Wat verward zie Ik voor Ons Meerdere Groepen Grijze Geestsoldaten staan. 

    Dan zie Ik plots Iets Bijzonders. Doen de Leden van de Landschapsgroep dit met Hun Gezang of is dit Hulp van Boven? Naast Ons, op het Vlakke Terrein tussen de Jachthutten, wordt een Vierkant Fundament gecreëerd, wel Dertig Centimeter hoog en meer dan Vier bij Vier Meter. De Grijze Geestsoldaten kijken er Nieuwsgierig naar. 

    Op het Grijze Fundament daalt plots een Brede Geelgouden Energiestraal onder een Hoek van zo’n Zestig Graden neer. En dan kan Ik wel meezingen. Met Mijn Klanken weef Ik om de Energiestraal een Spiralende Trap. Voor de Grijze Geestsoldaten is het Gemakkelijker om langs die Trap Omhoog te gaan. Gemakkelijker dan vanaf de Grond.

    Als Ze op de Trap stappen worden Ze Schitterend Doorzichtig Licht. Velen zie Ik omhoog gaan.


    Zonder na te praten wandelt de Landschapsgroep verder... uit het gebied van de herten: ‘Hee, weg bij de Harteplek!’

    Wijze-Vrouw-Die-Leidt wijst mij de gezonde groene versie van de verdorde gele plant.

    Wat verderop is er een parkeerplaats in het bos. Aan de kant ligt een prachtige geelgouden zwerfkei van kwartsiet: ‘Het Gouden Kalf’ genoemd.

    De groep gaat er met redelijk veel gegiebel omheen staan. Ze voelen trillingen in hun handen, hebben het over het goede humeur van de steen. Iemand zegt dat hij nog treurt over het feit dat hij niet meer in het gebied is waar hij vandaan komt. Een ander is het daar niet mee eens. 


    Met mijn handen op de steen merk ik dat er op deze Plek een Doorgang aanwezig is naar een Ander Universum. Markeert 'Het Gouden Kalf' de Ingang? Is Het Gouden Kalf een Wachter. 

    'Hm, best een nare naam; Gouden Kalf doet denken aan afgewezen heidense erediensten.' 

    Zachtjes streel ik de kleinere kwartsietsteen die naast de grote op de grond ligt. Op een ander moment zal ik eens door deze Doorgang reizen; zien waar Het naartoe leidt. 

    Opnieuw geen uitwisseling van ervaringen, we wandelen verder. Even later keren we; Wijze-Vrouw-Die-Leidt krijgt last van haar knieën...  het is tijd om naar Boscafé Merlijn te gaan.


    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Ketelwald, kwartsietzwerfsteen
    11-06-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boze Soldaten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Even verder wijst Knappe-Man-Die-Hoort ons op de loopgraven. Tsjonge, niet eerder gezien, diepe kronkels lopen door het bos. Pure-Vrouw stelt voor om door de loopgraven te gaan om te ervaren wat de soldaten ervaren hebben. Maar er is geen animo voor, we wandelen verder en niemand lijkt enig idee te hebben waar we precies zijn. Dan zien we aan onze linkerhand twee jagershutten en een geploegde open vlakte. Er staat een paal met een rode liksteen bij het einde van een loopgraaf. Men filosofeert dat de steen hier is om herten / reeën te schieten. Aangezien de jachthut een glasraam heeft, betwijfel ik dat: “Misschien is het tellen.” Volgens Wijze-Vrouw-Die-Leidt is er vergif gespoten op deze open geploegde vlakte want bepaalde planten liggen er verdroogd en vreemd geel bij. 

    Er wordt voorgesteld dezelfde meditatie als gisteren, zaterdag, te doen: Verbinden, en enkel openstellen in liefde, zodat de deva van het gebied gebruik kan maken van onze liefde om daarmee de door bloedvergieten verstoorde elementaire wezens te helen. Ik ga met mijn rug naar de loopgraaf toe staan.

    Knappe-Man-Die-Hoort leidt: Onmiddellijk zijn daar weer de Twee Gouden Bewegende Lemniscaten, Een boven Mijn Hoofd, de Tweede onder Mijn Bekkenbodem. Een Brede Gouden Flonkerende Energiestroom gaat er weer verticaal doorheen. Om Mij heen hoor ik Gemurmer. Er lopen Grijze Geesten over de Open Vlakte, Ze komen uit de Loopgraven. Ze zijn blij met deze Open Vlakte in het Bos, maar, o wat zijn Ze boos op Zichzelf. Ze komen op het Licht af dat onze Groep neerzet. De Soldaten verwijten Zichzelf dat ze ‘in de Val’ zijn gelopen: “... en dat voor zulke Ervaren Soldaten.” 
    Een zegt: “Ben ik daarvoor helemaal uit Normandie komen lopen!” 
    Een ander: “We could have known this.” 
    Het lijkt of Ze iets overtreden hebben of te zelfstandig gehandeld en zich gestraft voelen door de Hen Overkomen Dood. Ik hoor Woorden als ‘Raus’ en ‘Trenches’, en dan de zin: "We could have known it."
    Knappe-Man-Die-Hoort zegt: "Liefde ervaren..."
    In de Groep ontstaat ter Hoogte van de Hartchakra's een Zilverwitte Cirkel die zich uitbreidt tot een Zilverwitte Lichtelijk Bolle Schijf. De Grijze Geestsoldaten nemen Ons Verbaasd Oplettend op: het Gemurmer wordt Sterker.

    Als Ik Liefde centreer in Mijn Hartchakra komt daar een Grote Zilverblauwe Bubbel uit omhoog. Tsjah, het was enkel de Bedoeling open te staan in Liefde en niks te doen. 
    Ik hoor dat de Grijze Geesten Hier nog zijn omdat Ze niet naar de Hemel, het Licht, durven te gaan. Ze zijn bang dat Ze daar Niet Welkom zijn. Ik ben het oneens en zeg: “Jullie verwijten Jezelf Je Voortijdige Dood, maar Jullie hebben genoeg geleden door Hier te blijven. En geloof Me Jullie zijn van Harte Welkom in Het Licht." 
    Wat Onhandig sta Ik met de Zilverblauwe Bubbel in Mijn Handen. Een van de Grijze Mannen komt op Mij toe en pakt de Zilverblauwe Bubbel aan. Opeens valt Het Grijze van Hem af, Hij wordt bijna Doorzichtig: Glanzende Regenboogkleuren – als van Olie op Water – zorgen ervoor dat Ik Hem nog kan zien.  
    “Ga,” zeg Ik, ”ga Naar Boven.”
    Hij gaat... en terwijl de Bubbels met Regelmaat uit mijn Hart omhoog komen, pakken ook Anderen de Bubbels aan. Achter Mij komt een Kleine Soldaat met een Vreemd Scheef Lelijk en toch Vriendelijk Gezicht uit de Loopgraaf omhoog. Hij heeft Korte Benen en Zijn Gezicht is nogal Groot, Plat en heeft Bobbels.  
    ‘Vreemd,’ denk ik, ‘hoe kan Hij Soldaat geworden zijn... door de Keuring gekomen zijn?'
    Ook Hij pakt een Liefdesbubbel aan.  
    Hé, als Een Soldaat een Bubbel vastheeft en Anderen raken Hem aan dan worden ook Zij Doorzichtig. Meerderen gaan er tegelijk van de Vlakte in een Sliert omhoog. 

    Dan is de meditatie blijkbaar ten einde. De Zilverblauwe Bubbel had de vorm van een rugbybal. Best wel groot, wel twintig centimeter breed. Er wordt niet inhoudelijk nagepraat want de groep wordt afgeleid: Schone-Kleine-Vrouw ziet verderop op het bospad herten lopen... ik zie er twee. Wat een mooi cadeau.

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Grafwegen, Ketelwald, Soldaten
    Gastenboek
  • gastenboek
  • Even weer wat bij gelezen -
  • reactie
  • Groeten
  • Prettig weekeinde

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.nl - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jou eigen blog!