Terwijl we wandelen op de verharde weg het bos uit is het of Ik geroepen word. Links van de verharde weg zie ik een pad dat weer het bos ingaat. Ik stap die kant op en ben wat verrast dat de groep me zonder iets te zeggen volgt. Ondertussen praat ik met Knappe-Man-Die-Hoort kort over de Grijze Geesten, de Boze Soldaten.

Wat verbaasd realiseert hij zich dat de meditatie inderdaad op die manier ook vrede kan brengen, kan transformeren en dat het dus daarom was dat hij gisteren voorstelde naar het Reichswald te gaan. Ik lach want gisteren wilde hij inderdaad naar het Reichswald, maar hij en ik wilden naar de kant van Frasselt om ermee geconfronteerd te worden dat de groep al voor Grafwegen en Boscafé Merlijn had gekozen.

Opeens zie ik rechts van het pad een groep geweldige beuken staan: ‘Wat een cadeau!’

Het barst er van de energie, eerlijk.. de jonge blaadjes aan de beuken maken het hele Reichswald overal sprookjesachtig. 

“Kijk, zeg ik, bij die beuk kun je leren over je Kwaliteiten, en die vormt een Lift die naar de Bovenwereld gaat, en die, met die Draak, is helend; heelt je Chakra’s.”

Ze doen aan taakdifferentiatie deze beukenfamilie. Er is er Een die ondersteunt bij Werkproblemen / -Taken, een Ander die ondersteunt in de Opvoeding. Rechts achteraan staat een hele Strenge, waar Die zich precies mee bezighoudt? Onwaarheden, Leugens?

Wijze-Vrouw-Die-Leidt huppelt naar het midden, bij een heel jonge boom net achter ‘De Lift’. Bijna geschrokken komt ze terug: “O, je wordt helemaal omhoog getild.” 

Ik moet erom lachen: “Je gaat niet zomaar dood.’’

De meesten rennen naar de Helende Draakbeuk: Wat een plezier.

Als ik er even later naar toe ga, hoor Ik: “En ben Je nu genoeg omhelst?” Verrast en wat Verbouwereerd schiet Ik in de Lach. Ik voel dat deze Draakbeuk ook wel omhelst wil worden, en dan.. omhels ik dankbaar de beuk in het echt. 

Warrior Iadied