Gewoon rustig schrijven; ervan genieten. Ik geniet van het schrijven. Maar ook...

Terwijl ik in Ravenstein ben, hoor ik herhaaldelijk het bronzen geluid van de klokken van het Sint-Luciakerkje. Een rijk stadje dat Ravenstein. Vaak klinken klokken in kleinere stadjes en dorpjes naar ijzer. Telkens als ik nu klokken hoor beieren, denk ik aan de Hemelpoort. Hoe dat komt?

Het gaat over een gebeurtenis waarover ik nu ga schrijven. Nu pas omdat het eerder 'unheimisch' aanvoelde, nog steeds trouwens. Ik had eerst bedacht dat het niet in WEDERWAARDIGHEDEN thuishoorde. 

Op zondag 4 december 2011 fiets ik met Mijn Lief naar het Van 't Lindenhoutmuseum in Nijmegen. Het museum in de voormalige Weezenkapel toont de geschiedenis van het Kinderdorp Neerbosch. De Weezenkapel is een indrukwekkend kerkje met een groot tongewelf en een omlopende galerij met een laag smeedijzeren hekwerk. Het kerkje is in 1882 gebouwd door de wezen en hun leermeesters: klasse vakmanschap... en kinderarbeid. Wel de moeite van het bezoeken waard.

Tja, jongens en meisje werden er opgevangen. De jongens leerden er alle mogelijke ambachten en de meisjes werden bekwaamd in huishoudelijke vaardigheden. Het museum getuigt van de goede inzet van de Hervormde stichter Van 't Lindenhout en zijn medewerkers om de kinderen en jongeren voor te bereiden op hun latere leven. Wat me daar raakte? 

Het is, in een lijstje de spreuk van Jan Luiken:

Die 't klokje Luiden hoort

denk aan de Hemelpoort.

Waarom die spreuk? Wat is er met die spreuk? Wie is Jan Luiken? 

Ik ken wel het spreekwoord 'Hij heeft de klok horen luiden, maar weet niet waar de klepel hangt.' Dat wil zeggen iemand heeft iets van een zaak vernomen, maar weet er het fijne niet van. Zo voel ik mij nu wel een beetje.  

Natuurlijk raakt de spreuk me omdat ik op 1 december op Verzoek van Rozen-Maria hoog in het Heelal het Sleutelwoord 'Jahweh' van de Hemelpoort gegeven heb aan al die Overledenen die in de Kuil verbleven. 

Maar er is meer mee. Wat? Waarom werd ik er misselijk van!? Natuurlijk weet ik waar ik misselijk van werd. 'Seksueel misbruik' denderde er door mijn hoofd en lijf toen ik het lijstje met de spreuk zag. Ik heb geen bewijs, enkel een vermoeden; het was een puur intuïtief aanvoelen. Alsof degene die de tekst zo schoon geschreven had een waarschuwing deed uitgaan: 'Houd je handen thuis, ooit volgt de Afrekening!' 

Internet biedt gegevens over de spreuk. In een gedicht van Jan Luyken 'De Poortklok' tref ik een bijna gelijke zinsnede:

'Die 't klokjen luiden hoort 

Denk' om de Hemelpoort'  

Het gedicht staat in de verzameling 'Bijkorf des Gemoeds'. Erin wordt een vergelijking gemaakt tussen de poortklok van een stadspoort die mensen oproept om zich binnen de stadsmuren te reppen want de poort wordt dra gesloten, en het Evangelie dat aanspoort niet te beuzelen omdat men dan de Poort des Poorten gesloten zal vinden en in de lange nacht van eeuwig duren terechtkomt. 

Hmm, de lange nacht van eeuwig duren daarmee wordt 'de Hel' bedoeld. Tja, spreek het woord 'Jahweh' uit en de Hemelpoort gaat open. Brr, je zult in de Hemel toch openlijk uitkomen voor je minder goede daden!

Het gedicht van Jan Luyken lijkt aan te zetten tot vlijtig te werken, tot nijver zijn. Hmm, het Nederlandse werkethos. Brr, het motto: nergens aan denken... doorgaan.

Internet voedt mijn negatieve associatie als ik het vervolg van het gedicht lees: 

'de bengel luidt, de Poort wil sluiten,...'

Internet onderbouwt daarmee mijn intuïtieve waarneming, want bengel betekent niet enkel klokje, klepel en deugniet maar ook piemel. 

De tentoonstelling in het kader van 150 jaar Jeugdzorg in het Van 't Lindenhout is goed opgezet en mag van mij blijven. Geschiedschrijving is geschiedschrijving, maar toen ik wegging bij de expositie had ik een tamelijk kil hart. Kilte die sterk groeide toen ik wandelend over de galerij de schilderijen bekeek van een van de oud-wezen. O, ik zeg niet dat de betreffende persoon seksueel misbruikt is. Ik zeg ook niet dat er sprake is geweest van seksueel misbruik in de weesinrichting; dat weet ik niet en hoef ik verder niet te weten ook. Wat wel duidelijk is, is het gareel waarin de wezen liepen: de autoritaire opvoeding. 

Er is een foto van een aantal jonge mannen die 'stram' wandelen in de Vierdaagse van Nijmegen. Bij die foto werd ik ook misselijk. Er hoeft geen seksueel misbruik gepleegd te zijn, maar het gareel waarin de wezen gedwongen werden, tastte de integriteit van hun wezen, hun identiteit, aan. 

"Ah," zei de vrijwilligster die de expositie aan ons introduceerde, "het was toch goed dat de weesinrichting er toen was; in die tijd werden wezen nog verkocht en dan..." 

Tja, blijkbaar voelen meer mensen wat ik aanvoelde: de wezen hadden er een plek om te leven, maar soms... de man die de schilderijen geschilderd heeft, heeft zeer veel tijd en energie gestoken in het op een rijtje zetten van wat het leven in het weeshuis met hem heeft gedaan. Opvallend veel tijd en energie.

Op een website over Kinderdorp Neerbosch staat het zo verwoord: Voor de ene was het een pracht tijd, terwijl het voor een ander heel wat nare herinneringen boven kan brengen.

Seksueel misbruik kan groot lijden met zich meebrengen. Zelf ook mijn portie gehad, geen familie hoor. Dat ik hier vandaag, zondag 18 december 2011, over schrijf komt mede doordat ik de kranten van gisteren heb doorgenomen. Centraal onderwerp: het eindrapport van de commissie Deetman over de slachtoffers van seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk. 

Tja, ik ga geen gedrag goedpraten. Vraag me wel af of die 10.000 tot 20.000 kinderen, slachtoffer van seksuele misdragingen, vervolgens zelf hun handen thuis hebben kunnen houden. Hopelijk wel. Hopelijk wel ondanks het voorbeeld dat ze in hun jeugd kregen en dat, al was het pijnlijk en bedreigend, ogenschijnlijk normaal gedrag van volwassenen was, zeker voor een kind. Oh, ik gun het ze allemaal dat ze hun handen zelf wel thuis hebben kunnen houden.

Heb ook vragen over de daders in de kerk: Hoe was hun jeugd? Wat hebben zij meegemaakt? Merk dan dat ik woedend ben over het instellen van het celibaat: de bewuste keuze ongehuwd te blijven. Wanneer was dat? 

Het internet biedt opnieuw uitkomst. Hmm, de apostel Paulus prees zijn eigen celibataire houding al. Prima, het kan een keuze zijn. In 306 bij de synode van Elvira is blijkbaar de vereiste van het celibaat voor het priesterschap in de Katholieke Kerk volgens de Latijnse ritus vastgesteld. 

Natuurlijk is het celibaat in de loop der eeuwen vele malen geschonden. Natuurlijk is het celibaat handig; zonder familiebeslommeringen jezelf inzetten voor de kerkgemeenschap. Maar ook voorkwam het 'heel natuurlijk' het verdelen van het kerkbezit. Hier ging hetom macht: de touwtjes in handen houden, gaat beter als je veel bezit. Misschien heeft het celibaat homoseksuelen aangetrokken in de kerk. Prima wat mij betreft, ik heb niks tegen homoseksuelen. Maar pedoseksualiteit? Nee, blijf als volwassene seksueel van kinderen en jongeren af. 

Jezus kan dan wel gezegd hebben 'Laat de kinderen tot Mij komen', maar pedoseksualiteit lijkt Hij hiermee niet bedoeld te hebben. Eerder: 'Geloof zoals kinderen geloven.'

Warrior Iadied

http://anw.inl.nl/article/bengel

http://www.dbnl.org/tekst/_vad003187501_01/_vad003187501_01_0028.php

http://www.encyclo.nl/begrip/bengel

http://www.kinderdorpneesbosch.nl/index.htm

http://nl.wikipedia.org/wiki/Celibaat

http://www.woorden.org/index.php?woord=bengel