Tijdens het concert van het Choir of Clare Colllege zit ik in het noordelijk transept. Terwijl ik luister, veelal met gesloten ogen, dwaalt mijn blik af en toe door de kerk. Waar, o waar zou het Centrale Punt zijn van de Zwarte Godin? Hmm, misschien leg ik mezelf teveel op met deze zoektocht.
Links van mij kijk ik telkens weer naar een grafmonument. Vreemde vormgeving: een soort piramide, een staande steen, is er te zien. In de pauze wandel ik er naartoe. Het monument staat er ter nagedachtenis aan een burgemeester van Nijmegen: Ian Iosselet stierf in 1790. Hmm.
Op vijf stappen voor het grafmonument gaan zware rillingen door mijn lijf. Hé, dit is een krachtig punt. Als ik er vanaf stap wordt de energie snel 'leeg'. Wat is hier? Ik kijk om me heen en zie een enorm herengestoelte. Kan er weinig mee. Het duurt even, nogal lang, voordat ik zie dat ik bij een grote doopvont sta. Bizar. Ik probeer foto's te maken van de doopvont, maar dat valt met alle bezoekers nog tegen. Het bekken is achthoekig en rondom zitten vier hoofden. Een ervan is zwaar beschadigd. Het koperen deksel is net een platte hoed. Haha, net of het hoofd van iemand uit de grond oprijst: de Zwarte Godin!
24, 25 en 26 december breng ik door in de familiekring. Op vrije momenten speur ik op het web terwijl ik verslag doe voor WEDERWAARDIGHEDEN. Hm, blijkbaar is er nogal rondgesleept met de bezienswaardigheden van de Sint Stevenskerk. Het herengestoelte, de bank voor het Nijmeegse stadsbestuur, stond ooit tegen een zuil in de viering. De zuil waartegen de herenbank nu staat, moet versierd zijn met twee kraagstenen: een vrouw en een duiveltje. Misschien Mariken van Nieumeghen en Moenen. Best aardig; het goede en het kwade naast elkaar. Ga ik nog bekijken.
De doopvont komt oorspronkelijk niet uit Nijmegen, maar van een 19e eeuwse opgraving uit de buurt van Wageningen. De hoofdjes op het bekken zouden twee mannen en twee vrouwen zijn die samen het hele menselijke geslacht voorstellen. Deksel en voet zijn in de moderne tijd toegevoegd.
Op het web staat dat in de Middeleeuwen de doopvont waarschijnlijk in het westelijk schip stond; ongeveer onder het huidige Königorgel. Bij de restauratie na de Tweede Wereldoorlog is de huidige doopvont in de viering geplaatst bovenop de Davidster die daar in de vloer is ingelegd, min of meer onder de preekstoel. In het voorjaar van 1999 ging het vont naar de Mattheuspijler en vandaar naar de huidige plek.
Tja, zou de zespuntige ster in de viering iets opleveren? Op het web staat dat de davidster een doorsnee heeft van vier meter en naoorlogs is. Foei, dat is groot! In verband met de kerstconcerten is de viering de 23ste volgebouwd met een houten podium: niks te zien. Afwachten maar. Toch intrigerend dat energiekrachtige punt! Zou ik het Centrale Punt van de Zwarte Godin onder de Sint Stevenskerk nu al gevonden hebben?
Warrior Iadied
http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/doopvont.html
http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/grafmon.html
http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/kansel.html
http://www.djdekker.net/stevenskerk/int/viering.html
|
