Woensdagavond wandel ik met Mijn Lief langs de Moordkuil, de Korenmarkt en rond de Sint Stevenskerk. Het afsluit-/totempaaltje van de Zwarte Godin is fel verlicht. 

Donderdagmiddag 29 december ga ik onderzoeken of er een Toegang is naar de Andere Werelden in de Sint-Stevenskerk, want in januari en februari 2012 is de kerk zoals gezegd doordeweeks gesloten. Mijn Lief vergezelt me om een oogje op de omgeving te houden: dat niemand me gaat aanspreken terwijl ik reis.

We plaatsen een stoel aan de kant van de doopvont naast het grafmonument. Een fel licht schijnt op mijn hoofd dus zet ik mijn capuchon op. Ik richt mijn blik op het punt vijf stappen voor het grafmonument en begin met mezelf twintig ademteugen te gunnen. De geluiden in de kerk klinken helder. Ze mogen er zijn, maar de galm maakt het moeilijk ze enkel gewoon te laten bestaan. 

Vrijwel vanaf het Begin zie ik een grijzige Slurf. Aan het Eind van de Slurf zie ik de in Banen van verschillende Dikte samengestelde Wand van een Gebouw: grijsblauwe, harde Steen. Toch lijk ik nauwelijks op te schieten. Er wandelen bezoekers door mijn focus waardoor het zwaar is verder te gaan. Soms zie ik andere Beelden aan het Eind van de Slurf: groen Conifeerblad; een geelwit kalkstenen Wand. De Reis gaat traag... als Stroop. De Voortgang stagneert.

Na enige tijd zeg ik: "Hallo, hier ben ik, Thea-Warrior, is hier iemand? Ik ben op zoek naar de Zwarte Godin."

Er gebeurt nauwelijks iets; de grijswolkige Slurf lijkt een lang ongebruikte, bijna totaal vervallen Weg. Opnieuw zeg ik: "Hallo, is hier iemand, ik ben op zoek naar de Zwarte Godin."

Ik kom in een volledig donkere Ruimte... een verdonkerd Heelal.

"Hallo, is de Zwarte Godin hier? Ik wil graag meer weten over wat Ze kan; over de Taken en Verantwoordelijkheden van Crones? Wat ze kunnen..."

"Je weet wat ze kunnen, Thea," zegt een Stem.

"Kunnen, kunnen, kunnen!" citeert een Groep Stemmen.

Links van mij zie ik Maria staan.

"De Zwarte Godin...!?" zeg ik.

"Een Aspect van MIJ," zegt Maria.

"O ja, natuurlijk," reageer ik.

"Ze kunnen werken aan hun eigen Zwakheden; trachten goed te zijn voor Anderen," zegt Maria.

"Kunnen, kunnen, kunnen!" citeert de Groep Stemmen.

"Je weet waar IK ben, Thea," zegt Maria.

Ik knik 'Jaja...' en denk 'Dekkerswald'.

Blijkbaar wil Maria een Antwoord: "Je wéét waar IK ben...!"

"Jaja, op Dekkerswald," antwoord ik.

"Ja, je weet waar IK ben en je kunt altijd komen als je een Vraag hebt."

Ik voel me wat terechtgewezen, alsof ik in de Sint-Stevenskerk foutief bezig ben.

Maria merkt het: "Je kunt gerust verder reizen." 

"Kunnen, kunnen, kunnen!" citeert de Groep Stemmen.

Maria wandelt naast me. Er komt wat Ruimte in de drukkende Atmosfeer en voor me in het Heelal zie ik een volledig vrij Pad van zwarte Lavastenen / Kinderkopjes met aan het Einde een Rozenberceau: een Pad richting de Hemelpoort

"Ze kunnen helpen de Overgang te vergemakkelijken; bij de Mensen die het Leven op Aarde loslaten" zegt Maria.

"Kunnen, kunnen, kunnen!" citeert de Groep Stemmen.

"Veel van hun Taken en Verantwoordelijkheden zijn tegenwoordig overgenomen door andere Professies: Artsen, Verpleegkundigen en Anderen," zegt Maria.

Ik wandel over het Pad en knik instemmend.

"Ze kunnen de Jongeren Verhalen vertellen," zegt Maria, "dat kan overal."

"Kunnen, kunnen, kunnen!" citeert de Groep Stemmen

Ik zie Plekken buiten, gewoon in de Wereld: een Blok Graniet om op te zitten, een Groep Bomen. Daar kan ook ik Verhalen vertellen.

"Dank U wel," zeg ik.

"Kunnen, kunnen, kunnen!" citeert de Groep Stemmen.

Ik open mijn ogen en zet mijn capuchon af. Mijn Lief zit wat verderop te wachten. Ik zet de stoel terug. Door de viering wandelen we naar de uitgang.

'Kunnen, kunnen, kunnen!' 

Het zijn net toverwoorden; er zijn geen echte verplichtingen meer, enkel nog mogelijkheden voor Crones. Heb ik MARIA ontmoet, ben ik toch wat teleurgesteld en verdrietig: 'Wat is er met de Sint-Stevenskerk?'

Warrior Iadied