Met de auto rijd ik naar de bungalow van Hartelijke Vrouw. Haar man verwijst me achterom. Het is warm en gezellig. Ik word voorgesteld aan drie vlotte kleindochters. 

Hartelijke Vrouw reddert druk: "Koffie mag er wel zijn." 

Even later zitten we te praten aan de keukentafel. Ik laat haar foto's van de zon op Jezus zien. Haar zus komt binnen en het verhaal van het verjagen van de merel wordt nog eens verteld: "Ik sloeg voorzichtig met de kaarsendover tegen de takken van de kerstbomen. Wat een circus, hè!?"

Zus lijkt het minder te kunnen waarderen.

"Oh ja, je man stond op de credens. Vanochtend vond ik daar een plat ding, misschien heeft hij het verloren. Uit zijn jaszak gevallen misschien. Ik heb het laten liggen."

'Credens, wat zou dat zijn, waarschijnlijk de tafel achter het altaar. Hm, hij is dus van de trap op die tafel gestapt! Tss, dat vertelt hij me dan niet!'

Zus gaat het ding halen. Het is een enorm sterke cirkelvormige magneet. Oef, wat een aantrekkingskracht: "Niet van mijn man."

Hartelijke Vrouw vraagt Zus een nieuwsbrief te halen en vlotte Zus vliegt alweer naar buiten, naar het kerkje. Ze is snel terug en ik vertel kort van de fictieve Sancta Ontkomer en de leylijn: 'Hmm, doe ik hier wel goed aan!?' 

Het is tijd om naar huis te gaan. Hartelijke Vrouw zegt de witte rozen echt zelf te houden: "Vaak komen mensen bloemen brengen voor de kerk."

We spreken af dat ik foto's naar de secretaris van de Stichting Neerlangel Historie en Toekomst zal sturen. 

Buiten tref ik nog de dochter van Hartelijke Vrouw. De kleindochters zijn met pony's in de weer. O, de echtgenoot van Hartelijke Vrouw is blijkbaar houtdraaier en timmerman.

Warrior Iadied

http://nl.wkipedia.org/wiki/Credens_(priesterkoor)