Nadat ik de bekeuring heb gevonden, rijd ik 's avonds rond half tien over de Nijmeegsebaan langs Dekkerswald.
Hm, sinds Maria's opmerking 'Je weet waar IK ben' op 28 december in de Sint-Stevenskerk wil ik al bij Haar langs gaan. In een opwelling besluit ik RozenMaria te gaan bezoeken.
In het donker wandel ik door de voortuin. Enkele ramen van het oude sanatorium zijn verlicht. Het grint knerpt onder mijn voeten. Ik wil niemand aan het schrikken maken en ook niet gezien worden door mensen binnen. Pff, ik zou me veiliger kunnen voelen.
Ik ga zitten op de stomp bij een van de coniferen van RozenMaria en gun mezelf twintig ademteugen. Dan zeg ik: "Goedenavond, hier ben ik, Thea, Thea-Warrior, ik ben gekomen omdat ik dat al langer wilde. Ik vind het wel wat eng hier zo in het Donker te zijn, het zou onprettig zijn als ik nu plotseling aangeraakt werd. Ik ben ook blij dat ik hier weer ben, en ik baal trouwens ook wat van een Parkeerbon die ik net kreeg. Hm, en ik ben gelukkig van alle Wederwaardigheden, al begrijp ik de Bedoeling nog niet helemaal. U zei dat ik Vragen kon stellen als ik ze had. Ik heb een Vraag die ik nu wil stellen. Ik heb al lange tijd Pijn in mijn Rechterheup en -been. Kunt U die Pijn wegnemen? Dank U."
Om me heen en in me is het stil: geen Geluiden, geen Stem, geen Beelden, enkel Diepzwart.
Ik open mijn ogen.
Als ik wegwandel, kijk ik om naar de coniferengroep van RozenMaria: een vredig gezicht.
Tja, durven geloven in wonderen...
Omdat het grind knerpt, wandel ik over het grasveld. Als ik langs de vijver wandel, maak ik een duif aan het schrikken die in een kale boom sliep. De duif scheert over mijn hoofd, dus ik schrik hevig. Even later vliegen wakker geschrokken vogels weg uit de coniferengroep van de Omgekeerde Spin.
Brr, dit is allemaal niet de bedoeling.
Op zich ben ik helemaal niet verbaasd dat ik niks gezien heb. Ik was gewoon te bang om los te laten of te reizen. Soms is het ook net of ik alles verzin. Als dat echt zo zou zijn, zou ik dat wel heel creatief van mezelf vinden. En het is niet zo; als ik Reizen maak, ben ik zelf 'weg'. Maar ja, ik mocht er meer van begrijpen.
De vraag rond genezing die ik stelde, kwam plotseling op. Het maakt me verdrietig dat ik de vraag gesteld heb; net of ik de intentie had Maria uit te dagen om een wonder te doen. Of om geen wonder te laten gebeuren maar dan toch teleurgesteld te zijn omdat ik zo graag... hoe dan ook het is gebeurd.
De pijn rechts in mijn lijf mag best verdwijnen. Hm, misschien moet ik me aan mijn scheefgroeiende grote teen laten opereren, misschien komt de pijn daar vandaan.
In de Stevenskerk zei Maria al: "Taken en Verantwoordelijkheden zijn tegenwoordig overgenomen door andere Professies: Artsen, Verpleegkundigen en Anderen."
Tss, het voelt aan alsof ik het examen 'Vertrouwen' aan het doen ben.
Brr, er zijn momenten dat ik eigenlijk wel wil stoppen met WEDERWAARDIGHEDEN. Maak ik er een paar mooie boekjes van, heb ik een leuke tijd gehad.
En toch... de acties van de laatste weken, beschreven in WEDERWAARDIGHEDEN, hebben me beslist gelukkig gemaakt. Leer er ook veel van. Vanavond bijvoorbeeld, zowel direct na het ontdekken van de bekeuring alsook in de tuin van Dekkerswald, heb ik regelmatig gedacht: 'Gewoon rustig ademhalen.'
Het deed en doet me goed.
Daarnaast heeft het 'ontdekken', het fotograferen, het zoeken op het web en het schrijven voor WEDERWAARDIGHEDEN veel tijd in beslag genomen. Al met al een tamelijk grote verandering in mijn leven. Och, ben gewoon bezig met het zoeken naar balans.
Warrior Iadied
|
