Ondertussen, het is vandaag vrijdag 24 februari 2012, het boek van Cois Geysen 'Krachtplaatsen en Leylijnen in Vlaanderen' gelezen. Bijzonder boeiend voor het thema waarmee ik me in WEDERWAARDIGHEDEN bezighoud. 

Cois Geysen schrijft op pagina 13: Het werd inmiddels al vaak bewezen dat onze verre voorouders die we kennen als de megalietenbouwers, als locatie voor hun heiligdommen plaatsen zochten die door hun geofysische aard een gewijzigde staat van bewustzijn creëerde. Tijdens de kerstening werden diezelfde plekken ingenomen door de eerste kerken van de missionarissen die de heidenen kwamen bekeren.

En dan op pagina 14: Doordat de energie tot vandaag op deze plaatsen behouden bleef, loont het de moeite om ze te her-ontdekken en te benutten. Hierbij is het dan ook totaal onbelangrijk of men een religieuze overtuiging heeft of zichzelf heiden noemt.

Enkele regels verder: De bijzondere energie geeft de bezoekers niet enkel levenskracht, ze heeft ook een helende werking.

Energetische velden versterken immers de aanmaak van het serotonine hormoon waardoor men zich goed en opgewekt gaat voelen. Kortom, wanneer iemand door biochemische factoren van nature aan depressies lijdt, dan zal die persoon zich op dergelijke plaatsen beter gaan voelen, maar een langdurig verblijf kan op termijn nadelige gevolgen hebben.

Op pagina 17 en 18 schrijft Cois Geysen: De pendel of wichelroede, maar ook wetenschappelijke apparaten kunnen aantonen dat een groot aantal oude kerken en kapellen werden ingeplant op (meestal) rechte breuklijnen in de aardbodem. De vrij hoge elektromagnetische  eigenschappen van diep in de bodem liggende gesteenten komen hierdoor aan de oppervlakte. Het gevolg is dat we op deze plaatsen een veel hogere dosis straling te meten valt dan de natuurlijke radioactiviteit die overal aanwezig is.

De Canadees Persinger, hoogleraar in neurowetenschappen aan de universiteit van Ontario, stelde vast dat de energie van elektromagnetische velden de slaaplobben in de hersenen kunnen beïnvloeden en het bewustzijn veranderen. Hij stelt dat uiteenlopende hallucinante of paranormale ervaringen zich dan ook op deze breuklijnen zouden kunnen voordoen. Verder werd bekend dat een langdurige hoge dosis straling de normale groei van veel bomen en gewassen afremt. Door deze op lange termijn aanwezige straling/energie, neemt het groeitempo af of stagneert groei.

Tja, ik kan me vinden in hetgeen Cois Geysen schrijft. Hij geeft ook aan dat energie-, ley- of krachtlijnen verschillen in sterkte en dat ze daarbij ook over de tijd in kracht variëren. Ik onderken bovendien een tweedeling.

Het ene type, het mannelijke, biedt krachtige levensenergie; biedt creativiteit. Maar Mijn Lief die van zichzelf barst van de energie wordt van deze extra energie ongeduldig, snel geïrriteerd en ongelukkig! 

Een en ander is afhankelijk van het eigen energie-niveau, maar ik denk dat bij een teveel een persoon te actief, chaotisch, te fantasierijk of zelfs psychotisch kan worden.

Het andere type, het vrouwelijke, biedt zachte levensenergie; biedt 'loslaten'. Dat wil zeggen dat zogenaamd negatieve gevoelens als verdriet en psychische pijn er gevoeld en geïnventariseerd kunnen worden... en losgelaten kunnen worden. Er komt vrede, rust, berusting en vreugde voor in de plaats. Op zo'n plek presteerde Mijn Lief het om op te merken: "Hier zou ik wel willen sterven; hier voelt alles goed."

Te lang op een vrouwelijke krachtplek zou inderdaad kunnen leiden tot een verstervenswens of tot daadwerkelijk het lichaam loslaten en sterven.

Warrior Iadied

Ad foto: 120215 De twee witmarmeren pilaren in het Hunerpark. Vrouwelijk en mannelijk?

Geysen, C. (2009). Krachtplaatsen en Leylijnen in Vlaanderen. Soesterberg: Uitgeverij Aspekt