En dus denk ik negentien april: 'Een rozentientje... vormt de breviergang een rozentientje? Hoeveel rozenramen zouden er zijn?'

Een paar keer ben ik de tel kwijt, maar inderdaad... er blijken vijftig rozenramen te zijn. Jawel, telkens tien bij elkaar. Elk rozenraam kent drie rozen dus driemaal een Wees-Gegroet, en na tien rozenramen volgt een raam met een driehoek ofwel het is tijd drie Onze-Vaders te bidden.

Waauw!

'Waar is het begin, waar het einde?'

Links van de hoofdingang van 'de kapel' tooit de breviergang zich met een serie verschillende ramen: muziekinstrumenten en tekst. Daarna volgt de intrigerende driehoek, dan tien rozenramen, weer de driehoek, weer tien rozenramen, een driehoek, tien rozenramen, enzovoort. Mijn fotocamera klikt en klikt.