Soms wil ik graag iets ondernemen en dan gaat dat vanwege onverwachte gebeurtenissen niet door. Op zo'n moment voel ik me gefrustreerd. Vervolgens lijkt of blijkt er een dieperliggende reden achter te zitten: iets waarop ik geen zicht kon hebben. 

Alsof het te maken heeft met 'op het juiste moment op de juiste plek zijn' en alsof ik minder goed kan bepalen wanneer het 'het juiste moment' is. Een voorbeeld: doordat ik later dan gepland naar de Koningsboom ging, ontmoette ik Lieve Vrouw, en het contact met haar dat uit die ontmoeting gegroeid is, zou ik niet graag willen missen.

Iets dergelijks is me de afgelopen dagen overkomen. Hm, misschien wordt me op deze wijze geleerd om minder of niet gefrustreerd te zijn als het naar mijn idee tegenzit. Tsss.....

Vrijdag 21 december wil ik naar de Goffert gaan; Contact maken met het boompje dat zei: "Hallo, hier ben ik." Maar het zit tegen die dag, behoorlijk tegen. Inhoudelijk wil ik daar niet over uitweiden, maar een bezoek aan de Goffert zat er de 21ste niet meer in. Ik kwam in de buurt en daar hield het mee op.

Op maandag 24 december, mijn verjaardag, heb ik nog activiteiten af te handelen die met de gebeurtenissen van de 21ste te maken hebben en dus kom ik opnieuw in de buurt van de Goffert. Vele malen meer opgewekt dan de voorafgaande vrijdag besluit ik na het succesvol afhandelen van de verplichtingen deze maandag mijn voornemens waar te maken.

Ik wandel naar de plek waar de Resonantie op de Rand van de Omgekeerde Kegel goed merkbaar is. 'Zou ik hier Contact met Moeder Aarde kunnen maken?'

Als ik in de natte bladeren op de voor mij voelbaar warmere plek sta, kijk ik enigszins verbaasd naar een paaltje, een paar meter voor me, met het getal 24: 'Hé, dat is toevallig!'

De Energie uit Moeder Aarde doet me prettig huiveren: 'Er loopt hier een Leylijn... over een pad. Hm, vreemd, Die heb ik de vorige keer niet zien lopen.' 

De Lijn komt uit het zuidoosten en als ik me omdraai, zie ik de Lijn rechts langs de Koningsboom lopen richting het noordwesten: 'Wat mooi!'

In het noordoosten staat mijn boompje, een Conifeerachtige, en als ik me naar het zuidwesten keer kijk ik links langs een grote beuk. Ik vraag me af wat ik zal doen: 'Zal ik Contact maken met het Boompje of zal ik naar beneden gaan, richting Moeder Aarde?'

Ik kijk naar het boompje sluit mijn ogen en stem me af op de omgeving: het is droog, maar heeft veel geregend waardoor dikke waterdruppels van de takken druipen: 'Spat, spat, spat.' In de verte razen auto's. Een zachte wind strijkt over mijn linkerwang. Specifieke geuren neem ik niet waar. Blijkbaar hoef ik niet te kiezen: In een ronde Tunnel met Grijs-Aarden Wanden zak ik verticaal de Aarde in: dieper en dieper. Opeens is daar een Cirkel schuin boven me: Takken met Bladeren tegen de Achtergrond van een lichte Hemel: 'Een Eik?'

Dan sta ik bij de Stam van de betreffende Boom: "Hallo, is hier iemand?"

"Ik ben Thea-Warrior, is hier iemand."

Naast me is een Jonge Wolf komen staan: "Kom maar..."

'Hé,' denk ik, 'gaat het om het Behouden van mijn Individualiteit in een Groep?'

Terwijl ik achter de Wolf aan wandel, denk ik: 'Grappig, het is net een Sprookje: Roodkapje en de Wolf.'

We wandelen een Open Plek op, in het Midden staat een Boomstomp: 'Net een Krukje.'

"Ga maar zitten," zegt de Jonge Wolf. Ik stap over de Stomp heen en ga zitten. Wolfje gaat links van mij zitten. Ik schrik; oostelijk van me is bijna geruisloos een Amerikaanse Adelaar geland. Hij knikt naar me: een Geluidloos Goedemorgen.

'Hé, mijn Krachtdier Adelaar! Hoe zit het met mijn Overzicht hebben?'

Achter me hoor ik geschuifel door Blad. Ik kijk om en zie Coyote uit het Zuiden komen aanstiefelen. Hij loopt op zijn Achterpoten en draagt een prachtige wijde donkeroranje Mantel met Sterren. "Ik heb niks met tijd... ben ik nog op tijd? Ik heb niks met tijd... niks met tijd... ik moest hier vandaag zijn."

Links van me komt uit het Westen vrij traag Beersjamaan aangewandeld. Om zijn Schouders een Berenvel, op zijn Hoofd het Gewei van een Rendier. Ik kijk vertederd naar hem en denk: 'Oh, de Kwaliteiten van de Genezer...' Kwaliteiten van mij... wat doe ik daarmee? Wat kan ik daarmee?' 

Hij kijkt nors, zoals gewoonlijk, maar zegt: "Het gaat Goed. Het gaat Goed."

Gerustgesteld en vol Verwachting kijk ik voor me. Ja... Eland is al sjokkend uit het Noorden naar me toe gekomen. Met zijn enorme Gewei aait hij langs mijn Rechterslaap, om zich vervolgens door zijn Benen op de Grond te laten zakken. Zonder Woorden komt zijn Boodschap bij me binnen: "Beschermen is het Doel... en een Feit."

'Hm, zou 'Boven' ook komen?'

Ik kijk omhoog de Lucht in, maar hoor dan: "Hallo, hier ben ik."

Ik kijk voor me, rechts langs Eland heen, en zie Aartsengel Michael tegen een Boom aangeleund staan. Hij lacht en even ben ik verward: 'Daar staat toch het Boompje!? De Stam waartegen Michael leunt is zo groot... zijn wij zo klein?'

"Wees zo eerlijk en rechtvaardig mogelijk," zegt Michael.

Terwijl ik me 'naar Beneden' richt; 'naar Moeder Aarde' realiseer ik me dat we 'in Haar' zijn. In Koor zeggen de Aanwezigen: "Ze beschermt en ondersteunt je... alle Dagen."

'Er is nog een Derde bij,' denk ik, 'er hoort een Derde bij. Welke? Welke?'

Terwijl ik dit denk, hoor ik de Anderen om me heen roezemoezen: "Ze beschermt je... en ondersteunt je..." 

Het is net of een Strakke Band zich rondom mijn Hoofd snoert. Ik kan er niet op komen: 'Wat is nu die Derde? Wat is de Derde'

De Anderen bemerken mijn Onrust en lachen: "Ze beschermt je en ondersteunt je... vergeet die Derde even!"

Ik richt me weer op Hen. Michael zegt: "We hebben een Cadeau voor je. Van Harte Gefeliciteerd."

Uit de Boomstomp waarop ik zit groeien twee Grote Runderhorens, een links van me een rechts. De Boomstomp transformeert daardoor tot prachtige Zetel.

"O, dank jullie wel. Eh, eh, ik heb niks bij me om jullie te trakteren."

Ze praten plots door elkaar heen: "Hindert niks, de Aandacht die je ons schenkt, is meer dan voldoende, dankjewel, Aandacht is genoeg; Mensen hebben een Talent voor Liefde... go ahead."

'Talent voor liefde... waar heb ik dat eerder gehoord?' Ik probeer mezelf Beelden uit de Gewone Wereld voor de Geest te halen, maar opnieuw is het alsof er zich een Band om mijn Hoofd heen snoert. Verificatie vanuit de Gewone Wereld krijg ik niet voor elkaar.

Dan voel ik dat ik snel opstijg: terug naar mijn Plek in de Goffert. Terwijl het gebeurt lach ik om hun Geintje: 'Wat een Opmerking, sta ik in de Nabijheid van het NEC-Stadion, zeggen zij: "Go Ahead".'

Bijna boven denk ik: 'Het Boompje, het Boompje, zal ik nog Contact met haar maken?'

Wat duizelig omdat ik plots van Richting verander, ga ik vooruit. Ik ritsel mezelf tussen de Natte Bladeren door en kom in een Donkere Tunnel terecht: "Hallo, hier Thea-Warrior."

Nog voordat ik iets voor me zie, vallen er uit het Plafond Zilveren en Gouden Sterretjes over me heen: 'Hehe, net in het Sprookje van Vrouw Holle. Is dit echt leuk?'

Voor me zie ik Zilveren en Gouden Sterretjes drijven op een Diepblauwe Glanzende Oppervlakte.

'Wat een Schoonheid.' 

"Dankjewel," zeg ik tegen het Bewustzijn van het Conifeerachtige Boompje... om mijn ogen te openen in de rustige omgeving van het Resonantiepunt, op de Rand van de Omgekeerde Kegel, waarop ik sta. Om me heen vallen in De Goffert nog steeds dikke waterdroppels van de takken. 'Spat, spat, spat': een verrukkelijk geluid.

Als ik mild gestemd terugwandel naar de auto bedenk ik dat ik mezelf een heel vredig cadeau heb gegeven op deze verjaardag.

Een korte terugblik: 

- Dat ik op 2 december met de Landschapsgroep de Leylijn niet zag lopen, niet waarnam, is logisch. Al zijn het rustige mensen ze staan met hun energie wel om me heen en in mijn beeld.

- De gezochte 'Derde' is trouwens 'Begeleiding'. Als ik mijn Krachtdieren aanroep, vraag ik Hen om 'Begeleiding, Bescherming en Ondersteuning op onze Reizen in de Andere Werelden'. 
Tja, daar op die Boomstomp kon ik met geen mogelijkheid op deze Derde komen: mijn gewone denkvermogen leek uitgeschakeld te zijn.

Warrior Iadied