Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: zorgen voor anderen, vooral voor mijn kleinkinderen.
de essentie van het leven gaat in onze moderne tijd verloren. mensen leven van luxe en denken dat dit eeuwig blijft duren... helaas !
ik ben superblij , want deze namiddag werd Janne geboren. Janne is het tweede kindje van mijn lievelingsnichtje Annelies en haar man Pieter. ze heeft al een zusje van bijna 2 : Marte. ze weegt 3,710 kg en is 53 cm groot. het is het negende achterkleinkind van mijn ouders, die nog allebei gezond zijn, en ook heel gelukkig met de komst van Janne. dit wou ik jullie vandaag nog even vertellen !
vorige week schreef ik over "Werelddierendag". velen van ons dragen dieren een warm hard toe en zou ze geen kwaad of pijn doen. maar, we eten wel dierlijke voeding en daarvoor worden varkens, koeien, kippen... geslacht. dat was de mening van een heel goede vriendin van me, die al 10 jaar vegetariër is. ik kreeg een mail van haar, en ze weet dat ze me gerust haar mening mag zeggen over van alles. en eerlijk ik moest even slikken toen ik dat las. maar het is waar : we zouden er niet aan denken om ons lievelingsdier te slachten en op te eten.... we verwennen ons huisdier en houden heel veel van hen. koeien, varkens en kippen worden gekweekt om geslacht te worden, en sta me toe om te zeggen : op een soms pijnlijke manier. de manier waarop dieren gekweekt worden is ook verre van : op heel kleine oppervlaktes, met velen opeengepakt... daarnaast is het geweten dat vegetarisch eten goed is voor onze gezondheid. onderzoek in de voorbije 20 jaar heeft duidelijk de voordelen aangetoond om bepaalde aandoeningen te voorkomen of ze te helpen behandelen. hiertoe behoren kanker, zwaarlijvigheid, suikerziekte... vegetariërs hebben een lager risico op galstenen en constipatie. ons voedingspatroon speelt een grotere rol dan we denken. bekende voorstanders : Pythagoras, Newton, Voltaire, Einstein, maar ook Bryan Adams, Prince, Paul Mc Cartney, Gandhi...
Albert Einstein : " niets kan onze gezondheid en het voortbestaan van het leven op aarde zoveel helpen dan de evolutie naar een vegetarische levenswijze."
ik pleit hier nu niet dat iedereen onmiddelijk vegetariër moet worden, maar er zijn toch dingen waar we eens goed over moeten nadenken.
voor alle dierenliefhebbers is het zeker geen geheim dat het morgen Werelddierendag is. 4 oktober werd hiervoor uitgekozen op een internationaal congres van verenigingen voor de bescherming van dieren in Wenen (1929) waarom deze dag? de datum werd gekozen naar het overlijden van de heilige Franciscus van Assisi, die zich bekommerde om de zwervers en armen , maar ook om de dieren. Nederland viert deze dag al heel lang. veel gezinnen hebben een hond of een kat, of soms beide. een huisdier heeft meestal een zeer goede invloed op kinderen, maar ook ouderen of alleenstaanden hebben aangenaam gezelschap aan een huisdier. dit jaar wordt er veel aandacht geschonken aan verenigingen die honden opleiden om mensen te helpen, zoals blinden of gehandicapten. meestal worden daar labradors of golden retrievers voor gekozen. bij de behandeling van kinderen met autisme of ADHD worden honden maar heel dikwijls paarden ingezet. (op de rug van het paard worden ze heel rustig) men vraagt van de dierenverenigingen ook aan de mensen om eens twee keer na te denken voor ze een huisdier kopen : heb ik er genoeg ruimte en tijd voor? heb ik een oplossing voor als we op vakantie gaan? dikwijls worden dieren na een tijdje aan hun lot overgelaten, omdat het baasje het beu is, het dier te groot geworden is, of het in de weg loopt... en dat is een heel triestige zaak voor het dier dat zich al snel hecht aan zijn baasje.
voor wie nog geen plannen heeft voor zondag en niet te ver van Eeklo (belgië) woont : de grootste rommelmarkt van vlaanderen gaat hier door.
nog een heel fijn weekend gewenst en geef je huisdier morgen een extra knuffel. dino
waarvoor we dankbaar zouden moeten zijn, maar het niet eens waarnemen... Je partner, die je elke nacht je deken wegtrekt ...omdat het betekent dat hij niet met iemand anders op pad is. Het kind, dat zijn kamer niet opruimt en liever televisie kijkt ...omdat het betekent, dat het thuis is en niet op straat. De belastingen, die ik moet betalen ...omdat het betekent, dat ik een inkomen heb. De reusachtige rommel, die ik moet opruimen, na het vieren van een feestje ...omdat het betekent, dat ik door vrienden omringd was. De kleding, die weer te strak geworden is ...omdat het betekent, dat ik genoeg te eten heb. De schaduw, die mij bij mijn werk "volgt" ...omdat het betekent dat ik mij in de zonneschijn bevindt. Het tapijt dat ik moet stofzuigen, en de ramen die gelapt moeten worden ...omdat het betekent, dat ik een thuis heb. De vele klachten , die ik over de regering hoor ...omdat het betekent, dat we vrijheid van spreken hebben. De hoge stookkostenrekening ...omdat het betekent dat ik het warm kan hebben. De vrouw achter mij in de kerk, die zo vals zingt ...omdat het betekent, dat ik horen kan. De berg wasgoed om te wassen en te strijken ...omdat het betekent, dat ik kleding bezit. De pijnlijke spieren aan het einde van een harde werkdag ...omdat het betekent, dat ik de mogelijkheid heb hard te werken. De wekker, die mij 's morgens luid uit mijn dromen rukt, ...omdat het betekent dat ik nog leef !!!
en mocht je denken, mijn leven is "Scheisse"... lees het dan allemaal nog een keer.
vandaag wou ik vertellen over "Huize Triest" in Gent. dit is een gemeenschapshuis die mensen voor bepaalde tijd opneemt om er 's nachts te slapen, een bad te nemen, een maaltijd aan te bieden, en te helpen om een permanent onderkomen te vinden. dit initiatief kwam uit van de Broeders van Liefde, en werkt met vrijwilligers en zonder subsidies, alleen van giften. een weekblad schreef hierover, en vooral over het probleem van de straatkinderen : dit jaar hadden ze in Gent al meer dan 300 kinderen van straat gehaald, of kinderen die in leegstaande panden leefden.... ik mailde naar werner van de weghe, de coördinator van het gemeenschapshuis, en vroeg of ze soms dekens en warme truitjes konden gebruiken. hij nodigde mij , Annie en Antoinette (die me helpen bij de actie), uit voor een gesprek. we gingen met truitjes en dekens naar hem toe. hij vertelde over wat daar allemaal gebeurt en wie ze zo allemaal opvangen. "het zijn mensen zoals U en ik, die door faillissement, scheiding, gezondheidsproblemen, werkloosheid in moeilijkheden gekomen zijn, en steeds verder wegglijden in hun problemen," zei hij. velen komen daar samen om een beetje gezelschap, een spel te kaarten, biljarten of gewoon een babbel. vele mensen die geen verwarming kunnen betalen, komen overdag naar daar en tegen de tijd dat ze gaan slapen , keren ze terug naar hun "onverwarmde" huis of flatje. mensen die niemand meer hebben, of nooit bezoek krijgen, komen daar om gezellig samen te zijn met lotgenoten. wij zagen daar heel veel mensen samen, en die zagen er ondanks hun armoede wel tevreden uit. 's middags kunnen ze daar voor 2 euro een maaltijd krijgen, en sommigen kunnen zelfs dat niet betalen. we besloten om dit initiatief te steunen met ons handwerk. in de weken en maanden daarna gingen we regelmatig dekens en truitjes, maar ook ander gerief brengen, en iedere keer worden we met een blij gezicht ontvangen. en eigenlijk zijn we een beetje beschaamd , dat wij het zo goed hebben, niets tekort hebben. daarom stoort het mij als mensen voor kleinigheden ontevreden zijn. we zijn de dag van vandaag zo verwend, dat we soms niet beseffen dat er niet alleen in " derdewereldlanden ", maar ook dicht bij ons armoede is. dit zou echt niet mogen, dat in België, mensen zijn die armoede hebben. eigenlijk zou er nergens armoede zijn, als alles goed verdeeld was, maar spijtig genoeg is dat niet zo....
het is allemaal negatief nieuws, die ons toekomt uit de Wetstraat in Brussel. tegenwoordig is het daar echt " een zootje ".... zo noemen we dat hier in België. die politieke crisis hangt de mensen echt de keel uit ! maar... vandaag zijn oud-premier Wilfried Martens en oud-minister Miet Smet in het huwelijksbootje gestapt. voor Martens (72) is het zijn derde huwelijk, voor de 65-jarige Miet Smet het eerste. beide kranige 60-plussers zijn nog actief in de politiek. Miet Smet is gemeenschapsminister, en Wilfried Martens is voorzitter van de Europese Volkspartij. zo zit er dan toch nog een vrolijke noot in de politiek, waarmee we deze woelige week in het politieke landschap van België kunnen afsluiten.
het is misschien eens een hint voor de belgische politiekers om eens echt te denken aan serieus te regeren, en zich bezig te houden met de "echte problemen" van het land, want ze verliezen kostbare tijd , en dit komt ons land zeker niet ten goede.
dat is nog één van de redenen waarom ik zo van nederland hou, daar wordt naar mijn bescheiden mening toch méér rekening gehouden met de echte problemen...
ik vertelde al van de twee vrouwen die vorige week overleden bij een verkeersongeval in Eeklo : een jonge mama en een oma . de school van de kindjes van de jonge mama had een stille optocht gepland gisteravond om 19 uur. stillaan stroomde de markt vol, de politie was aanwezig om alles in goede banen te leiden. een teeveeploeg was ook aanwezig , alsook de pers, om het gebeuren te volgen. het werd een heel rustige wandeling van aan het stadhuis, waar iedereen een brandend kaarsje kreeg, naar de plaats van het ongeval. daar werden alle potjes met een theelichtje in dicht bij elkaar geplaatst en hielden we een minuut stilte voor de slachtoffers. daarna keerde iedereen ingetogen terug naar de marktplaats waar de optocht ontbonden werd. morgen, vrijdag, om 11 uur wordt de jonge mama Petra ten grave gedragen. het zal een heel emotionele dienst worden.
vorige donderdag werd Eeklo opgeschrikt door een vreselijk ongeval : een jonge moeder met haar negenjarig dochtertje, én een grootmoeder met haar tweejarig kleinzoontje werden door een in slaapgevallen bestuurder met een camionette, op het voetpad aangereden. de jonge moeder én de grootmoeder waren op slag dood, de kinderen werden naar het ziekenhuis afgevoerd met verwondingen ! beide slachtoffers stonden buiten het station te wachten op de kinderen van de sint-jozefschool die terugkwamen van een uitstap naar het schoolmuseum in Gent. de jonge mama , Petra, is toevallig de dochter van een goede vriendin van mij. een jonge vrouw van 35 jaar, zelfstandig kapster, vormde al meer dan 16 jaar een gelukkig gezinnetje met Stefaan. ze hebben twee kinderen. Sara, 9 jaar, was bij haar mama toen het ongeval gebeurde. Sander, 11 jaar, kwam net met de trein toe uit Gent, met zijn klas, toen het ongeval net gebeurd was.
in een fractie van een seconde is het leven van deze mensen totaal verwoest, net als dat van de familie van de grootmoeder die zo gelukkig met haar tweejarig kleinzoontje Arno, nichtje Melanie kwam ophalen. en dit door een heel hardwerkende man, die in slaap was gevallen achter het stuur..... het is moeilijk te vatten, ik had al een paar slapeloze nachten... de familie blijft wezenloos achter... hoe moet je twee jonge kinderen vertellen dat mama nooit meer terugkomt, dat mama voorgoed weg is?????
speciaal voor Petra en haar familie schrijf ik hier een gedichtje neer van Toon Hermans
Moeder
Moeder is het woord waar het leven mee begint Moeder is het woord dat hoort bij ieder kind een woord om zacht te zeggen niet om luid te schreeuwen het hoeft niets uit te leggen en gaat door alle eeuwen moeder is het woord waar de mensheid mee begint moeder is een ander woord voor "liefde"
ik ben deze namiddag langsgeweest bij de specialist omdat ik me zorgen maakte. ik voelde me de laatste tijd niet zo best en was bang dat ik vitaminetekorten had of zo, maar na een kort onderzoek wist de arts me te vertellen dat ik het wat rustiger aan moet doen en me nergens zorgen over hoef te maken. 2 oktober volgt een grondig bloedonderzoek en 8 oktober dan een coloscopie, waarbij ze binnenin de darm gaan kijken of er nog kankercellen aanwezig zijn. daarna controle om het half jaar. ik ga dit weekend alvast genieten van het mooie weer, en ik hoop dat jullie dat ook zullen doen. het zal misschien één van de laatste mooie weekends zijn dit jaar.
ik wil alvast alle liefhebbers van rommelmarkten ervan verwittigen dat op zondag 5 oktober hier in eeklo de "grootste rommelmarkt van vlaanderen" plaatsvind... echt de moeite waard !!!!!
ooit gehoord van het "Wonderfonds"? het Wonderfonds is een vzw met als doel een alleenstaande ouder met een levensbedreigende ziekte en met één of meer kinderen ten laste te helpen. het Wonderfonds zoekt, op vraag van de betrokkene vrijwilligers die klusjes willen doen, de kinderen tijdelijk opvangen, even bijpraten, ondersteuning bieden of een bijzondere activiteit willen organiseren. voor veel alleenstaande ouders zijn net die kleine dingen zo moeilijk of zelfs onmogelijk. daar wil het Wonderfonds iets aan doen en pasklare kleine en grote oplossingen bieden.
de oprichtster van het Wonderfonds, Anneke Geerts (1964-2007) was een alleenstaande mama van 3 kinderen. kort na de geboorte van haar jongste zoon, kreeg ze borstkanker. er waren de financiële zorgen omdat ze niet langer kon werken, maar ook het ziek zijn had zijngevolgen. Anneke vond het zwaar om haar kinderen te ontgoochelen als ze haar vroegen om samen iets te doen, omdat ze zich niet goed voelde . ze kwam op het idee om een ' wonderfonds ' op te richten, om via dit fonds lotgenoten te helpen. zo wou ze alleenstaande ouders met een levensbedreigende ziekte nog enkele 'wondertjes' te gunnen. het was haar uitdrukkelijke wens dat het "Wonderfonds" zou blijven bestaan en verder groeien. radio Q-Music wil nu met hun actie geld ophalen voor het Wonderfonds. Sven Ornelis en Kurt Rogiers gaan al van het begin van deze week Vlaanderen rond om mensen de hand te schudden. voor elke hand gaat 1 euro naar het Wonderfonds. morgen is het de laatste dag van de actie en om 6 uur 's morgens startten Sven en Kurt al in het station van Brugge, om 7.40u zijn ze in Gent aan Sint-Pietersstation om 10u zijn ze in Leuven om 11.50u zijn ze in Hasselt en om 14.30u in Antwerpen Centraal. al wie dus een hand wil geven aan Sven Ornelis en Kurt Rogiers, en zo zijn bijdrage leveren voor het Wonderfonds. nog gemakkelijker is "HAND" sms-sen naar 3025 elk smsje is één euro voor het fonds.
ik vind het een heel tof initiatief. toen bij mij kanker ontdekt werd had ik geen kinderen meer thuis, en heb een goede partner die me door alles heen steunde. maar er zijn anderen, vooral alleenstaanden met kinderen die het naast de zware ziekte heel veel andere problemen hebben. hopelijk brengt de actie heel veel op. morgenavond is de slotavond en zullen we het totale eindbedrag kennen van de actie. hopelijk zijn de belgen even gul als de nederlanders !
gratis knuffels, gewoon omdat het goed voelt en goed doet ! op 24 oktober , in het begin van de herfst, doen we het met z'n allen ! doe je mee? we doen het zomaar voor niets. omdat we allemaal mensen zijn, en omdat we af en toe een knuffel kunnen gebruiken. " Vlaanderen knuffelt " is een campagne die massaal oproept om elkaar eens goed vast te pakken, en dus zo een beetje dichter bij elkaar te brengen. zin om mee te doen? je kan die dag gewoon je vrienden, collega's, klasgenoten...eens goed vastnemen , maar je kan ook zelf een actie op touw zetten : gewoon op een kartonnen bord " gratis knuffels " schrijven en dan - al dan niet - met een paar vrienden de straat op trekken, of op de speelplaats, of naar een rusthuis... overal zijn knuffels nodig !!!!! kijk alvast op www.vlaanderenknuffelt.be , vanaf 24 september vind je er ook leuke knuffel-ideeën.
gisteren was ik in Tielt, West-Vlaanderen. de missiekring van de zusters van 7 weeën in het klooster, breien reeds van in het begin van mijn actie . ze maken de prachtigste truitjes en dekens, en ze krijgen er regelmatig nieuwe leden bij. in dat klooster ga ik graag op bezoek. het roept herinneringen op aan mijn vroegere internaatsjaren. elk jaar in de maand september is er een tentoonstelling van een kunstenaar of kunstenares. dit jaar gaat het voor de vierde maal door. er worden werken tentoongesteld van Claire Vanden Abbeele. " wie is Claire Vanden Abbeele? zij werd geboren op 31 januari 1953. zij is kunstenares en auteur. ze kreeg 'De Pluim' van de Koning Boudewijnstichting op 3/12/2004 en werd op 11/12/2006 verkozen tot SAM van de Week. haar schilderijen en boeken getuigen van een verlangen naar een leven in en met het wezenlijke. zij is de bezieler van vzw. De Verbinding, een vereniging voor mensen die elkaar nabij zijn. jaarlijks richt De Verbinding vzw meerdere ontmoetingsdagen in waar op een creatieve en helende manier door middel van gesprek, schilderen, kleien , tekenen... gewerkt wordt met wat er in mensen, jong en oud, leeft aan pijn, verdriet maar ook aan mooie herinneringen en dromen. op deze dagen krijgen ze de gelegenheid lotgenoten te ontmoeten. Claire stelt tentoon in binnen-en buitenland. haar liefde voor het schilderen en het voortdurend appèl tot verwezenlijking en communicatie brengen haar steeds oog in oog met het mysterie van het leven, liefde en dood. de schilderijen weerspiegelen dromen, verlangens, herinneringen. ze vertolken hoe verleden en heden met elkaar verbonden zijn en sporen van liefde en gemis achterlaten. " (deze tekst komt van haar website www.clairevandenabbeele.be )
gisteren kreeg ik dus de kans om haar prachtige werken te bewonderen. het klooster is de perfecte omgeving voor die tentoonstelling. claire heeft ook prachtige boeken geschreven en die kan je daar kopen. deze vrouw heeft op mij een diepe indruk nagelaten. ik raad iedereen aan om eens op haar website te gaan kijken en zo toch mee te genieten van haar mooie kunstwerken. ondertussen vernam ik ook dat Trees Van Hove, de vroedvrouw die elk jaar een veertiental dagen naar Senegal vertrekt om daar de moedertjes te helpen bevallen, op 22 oktober reeds naar daar vertrekt. we zullen dus ons best doen om nog zoveel mogelijk mutsjes en truitjes te breien. ik wens jullie nog een fijne namiddag. hier in eeklo schijnt de zon, ik hoop dat het bij jullie ook zo is. geniet ervan en tot morgen. dino
weinig mensen op gans de wereld die vandaag niet zullen denken aan 11 september 2001. wat dan gebeurde schokte de ganse samenleving... dat mensen tot zoiets in staat waren, hield niemand voor mogelijk... er zijn boeken over geschreven, films over gemaakt, maar voor de nabestaanden van de doden van 11 september, staat alles nog op hun netvlies gebrand, en in hun geheugen gegrift... niemand van ons die niet meer weet waar hij / zij was toen het nieuws bekend raakte...
deze morgen toen ik ontwaakte was dit mijn eerste gedachte. sindsdien is er heel veel veranderd. de vliegtuigmaatschappijen kregen het moeilijk, denk maar aan sabena. de aanslagen van 11 september hebben hen zeker nog méér in de problemen gebracht , wat uiteindelijk tot het faillissement leidde. de veiligheidsmaatregelen en controles werden enorm verscherpt. terrorisme wordt meer dan ooit bestreden. plots besefte men tot wat haat in staat was... ondertussen waren nog aanslagen in Madrid en Londen, en misschien komen er nog. we kunnen alleen maar hopen dat ondanks alles meer vrede komt, meer verdraagzaamheid, en dat begint in onze naaste omgeving. in een tijd van overvloed en luxe vergeet men soms de gewone dingen te zien die ons gelukkig kunnen maken : een kind dat lacht, een ruiker bloemen , gezond zijn.... voor arme mensen betekent dit al heel veel, voor de mensen in midden-amerika telt alleen overleven nu... het is niet alleen 11 september die ons moet wakkerschudden, maar nog zoveel méér waarvan wij gespaard bleven tot nu toe. beseffen " wat " we allemaal hebben is al héél véél. "ervoor zorgen" is een " must ".
een lerares vroeg aan een groep studenten om een lijst op te stellen met, volgens hen, de " zeven wereldwonderen " van onze tijd. er waren enkele verschillen maar ziehier deze die het grootste aantal stemmen kregen :
1. de grote pyramides van Egypte 2. de Tai Mahal 3. de Grand Canyon 4. het Panama Kanaal 5. de Empire State Building 6. de Sint-Pieters Basiliek 7. de Grote Muur van China
bij het verzamelen van de notities , stelde de lerares vast dat een studente nog steeds bezig was. Ze vroeg het meisje : " hebt U het moeilijk om een lijst op te maken? " "ja, een beetje. het is moeilijk om te beslissen, er zijn er zoveel ! " de lerares zei : " zeg aan welke U denkt en we kunnen misschien helpen." het meisje aarzelde en zei : " ik denk dat de zeven wereldwonderen zijn :
1. Zien 2. Horen 3. Voelen 4. Proeven 5. Ruiken 6. Lachen en 7. Beminnen.
de klas bleef stil. deze dingen zijn zo eenvoudig , dat we vergeten hoe wonderlijk ze zijn ! onthou dit : de waardevolste dingen kunnen niet door een mens gekocht of gebouwd worden !
een groep van de VKSJ van Zonhoven, 59 meisjes tussen 6 en 15 jaar, vertrok zaterdagmorgen op uitstap naar de Efteling in het Nederlandse Kaatsheuvel. de kinderen waren enthousiast, het beloofde een fantastische dag te worden. maar na enkele kilometers liep het fout. de bus zwenkte onverwachts uit naar links. de bus bleef maar verder uitwijken naar links, tot hij de middenberm ramde. plots viel de chauffeur uit zijn stoel en bleef in de gang liggen, hij had een beroerte gehad. de vier leidsters probeerden de chauffeur bij te brengen maar dat lukte niet. plots nam Kathleen Vandael, de 21-jarige hoofdleidster, plaats achter het stuur van de zwalpende bus. ze kon de bus weer op een rechte lijn krijgen, maar vond het rempedaal niet. Kathleen heeft wel een rijbewijs maar had nog nooit een bus bestuurd. uiteindelijk vond ze toch de rem en kon de bus op de pechstrook parkeren. de hele tijd dacht Kathleen maar aan één ding : " aan al die kinderen die achter me zaten, ik ken ze allemaal, één voor één, en de hele tijd flitste door mijn hoofd welke ramp er dreigde. wat er met mij gebeurde, kon mij niet schelen, zolang ik die kinderen maar veilig langs de kant kreeg." ze belden toen de hulpdiensten, de busmaatschappij stuurde een vervangbus, en de groep besliste om de reis naar de Efteling toch verder te zetten. voor de ouders van de 59 kinderen is Kathleen een heldin, aan wie hun dochters het leven te danken hebben. met zijn allen gingen ze de hoofdleidster uitgebreid bedanken. het gemeentebestuur van Zonhoven maatk werk van een officiële huldiging voor de moedige inwoonster. "ik voel me helemaal geen heldin, ik heb gewoon gedaan wat ik moest doen" zegt Kathleen, die zaterdag haar laatste dag als leidster meemaakte. door haar job in het onderwijs , zou ze de fakkel doorgeven en zaterdag was eigenlijk haar afscheid van de groep.... ze is een echte reddende engel !
deze week verscheen bij ons in belgië het maandblad "Goedele". Goedele Lieckens was ooit Miss België, presenteerde talrijke programma's en startte nu maandblad vol informatie, interviews, tips, en gaat daarbij geen enkel onderwerp uit de weg. ze zegt van zichzelf : " ik steek overal mijn neus in, ik heb altijd een mening klaar. ontzag voor de gevestigde orde is niet mijn sterkste kant. " in elk geval : het maandblad mag er zijn. om het weekend goed in te zetten geef ik hier de "geluktrucs" die ik op pagina 83 vond :
1. investeren in ervaringen en belevenissen inplaats van in materieel bezit. 2. andere mensen geregeld een plezier doen. 3. seksueel aktief blijven met dezelfde vertrouwde partner. 4. je leven zin geven door kinderen, job, vrijwilligerswerk. 5. passioneel in iets opgaan. 6. dankbaarheid uiten. 7. niet teveel aandacht besteden aan dagelijkse ergernissen. 8. goede relaties onderhouden met vrienden en familie. 9. blij zijn met kleine dingen en focussen op de mooie kanten van het leven.
vandaag 4 september is in mijn gezin een dag om te onthouden : mijn lieve man Patriek is jarig ! het is heel druk op zijn werk, loonbedrijf Houbraken, zodat we het feestje moeten uitstellen naar zondag. maar dat vinden we niet erg. Patriek is al 21 jaar mijn partner, hij is een heel rustige man en is als een echte vader voor mijn beide dochters en de kleinkinderen zijn gek op hem. na het overlijden van mijn man , gingen we door een donkere periode. toen ik Patriek leerde kennen ging alles weer veel beter. sinds vorig jaar bij Fien leukemie werd vastgesteld en daarna bij mij darmkanker, is onze band nog veel hechter geworden. zolang alles goed gaat, sta je er niet bij stil dat het opeens gedaan kan zijn, maar eens je zoiets meemaakt besef je dat alles in het leven zo broos is. je leeft ook bewuster en maakt je geen zorgen meer om kleinigheden, die je vroeger als grote problemen durfde te zien. dat zullen alle kankerpatiënten met mij wel eens zijn. ik ben een gelukkig mens dat ik hier nog ben, dat mijn kleindochter Fien ook aan de beterhand is, dat ik een fijne man en prachige dochters heb. sinds maandag gaat Tom , mijn kleinzoon die autistisch is , naar een speciale school. hij herleeft helemaal. hij krijgt er aangepaste begeleiding, zit in een klas met maar zeven kinderen, en heeft het echt naar zijn zin. de druk, die vroeger op hem lag in een gewone school, is weg. het gaat allemaal op zijn eigen tempo, hij wordt er echt begrepen... spijtiggenoeg zijn er veel te weinig zo'n scholen, zodat ze eerst op een lange wachtlijst moeten, en ondertussen in het gewoon onderwijs zitten. dat is helemaal niet aangepast en de klassen zijn veel te groot om deze kinderen efficient te begeleiden. dat is iets waar men vanuit de regering meer zou moeten voor doen .
sorry dat ik enkele dagen niet op mijn blog schreef. ik had het zo druk met het organiseren van het verjaardagsfeest van mijn pa die 80 werd. zondag was het zo ver ! de zon was van de partij. ons pa viel van de ene verrassing in de andere... ik had voor de gelegenheid place-mats gemaakt met vooraan een mooie foto van hem, met tekst , die ik gemaakt had met power point. op de rugzijde had ik een overzicht gemaakt van de belangrijkste feiten van elk jaar sinds zijn geboorte. dat vond iedereen trouwens heel interessant ! het was meteen een gespreksonderwerp, want iedereen wou wel eens weten wat er in hun geboortejaar gebeurd was. dan kwam zijn cadeau : we hadden allemaal samengelegd en een teeveetje gekocht voor op zijn bureau. hij had er wel al één maar dat was al heel oud, en de nieuwe is natuurlijk super ! hij brengt namelijk veel tijd door op zijn bureau : hij is een verwoed postzegelverzamelaar en daar kan hij alles netjes in orde brengen. nu kan hij er de wielerwedstrijden, biljart enz... volgen op een kwaliteitsscherm. hij had het echt niet verwacht en was tot tranen toe bewogen. wij natuurlijk ook.... gisteren begon in België de school. na twee maanden zomervakantie waren veel kinderen blij hun schoolmakkertjes terug te zien. mijn kleinzoon Tom, gaat nu naar een nieuwe school en ik wou hem vergezellen op de eerste schooldag. de kinderen kregen ontbijt op de speelplaats : lekkere koffiekoeken met chocomelk ! als dat geen verrassing was. vandaag begint eindelijk weer het heel gewone leven voor mij : het feest is achter de rug, de kindjes komen niet op vakantie . het eerste wat ik wou doen is jullie allemaal laten weten wat er de laatste dagen gebeurt was . ik wens jullie alvast een fijne week toe en tot morgen. dino
" 't is weer voorbij, die mooie zomer " zong gerard cox jaren geleden. het werd een megahit, en wordt nog vaak gedraaid. helaas kunnen we dit jaar niet spreken van een "mooie" zomer. vandaag wil de zon toch nog eens extra haar best doen, en men belooft voor morgen ook mooi weertje. gelukkig ! wie dan weer goed was met dit mindere weer, waren de eethuisjes en tea-rooms. bij slecht weer worden die vaker bezocht dan bij zonnig weer. wat we dit jaar ook vaststelden is dat vrouwen niet meer topless zonnen. naar het schijnt, zou dat te maken hebben met het feit dat ze zich meer en meer bewust worden van het feit dat te lang blootstellen aan de zon gevaarlijk is. waarschijnlijk denken de gewone mannen daar anders over. dit jaar was de "warme wafel" een overdonderend succes wat dan weer zijn gevolgen had voor de verkoop van ijsjes. het minder goede weer was ook voor pretparken een zegen, vooral de indoor-pretparken deden het goed. "crocs" blijven het strand overheersen. de felgekleurde plastieken klompjes zijn aan de kust een hype. het is ook heel gemakkelijk om dragen en goed voor je voeten. wat ook opvalt is dat de verkoop van postkaartjes uitsterft. de grootste oorzaak hiervan is wel de e-mail , het is makkelijker, er moet geen postzegel op, het gaat vlug en je kan zelfs eigen fotos meesturen.
ik hoop dat jullie allemaal van het mooie weer gaan genieten en wens jullie een fantastisch weekend. groetjes, dino
gisteren was ik in Ruiselede waar ik breiwerk ging ophalen van de missiekring. deze mensen komen samen in het klooster bij de zusters en breien dan voor het goede doel. bij een kopje koffie praten we wat over van alles en nog wat, deze keer over de "mindere zomer".... mijn auto was weer volgeladen toen ik naar huisging. er waren heel mooie truitjes, en mutsjes die ik meegeef met Trees , een vroedvrouw, die elk jaar rond kerst naar Senegal gaat , om moedertjes te helpen bevallen. het sterftecijfer bij geboorte ligt daar heel hoog, eerst en vooral door gebrek aan hygiëne en nodige middelen. zij vroeg ons kleine dekentjes en mutsjes te breien, om die babies in te wikkelen. door de warmte komt de voeding beter op gang en hebben ze meer levenskansen. de dekentjes die ze in Ruiselede maken voer ik vandaag naar Huize Triest in Gent. dit is een initiatief van de Broeders Van Liefde in Gent. zij vangen daklozen op, en helpen arme mensen. die kunnen daar een volledige maaltijd krijgen aan 2. ze kunnen daar een aantal daklozen laten overnachten voor een bepaalde tijd. er is daar ook een gezellig samenzijn : gewoon praten of eens kaarten, biljarten..... ook spellen voor de kinderen zijn aanwezig. sommige oudere mensen die het niet breed hebben komen daar overdag vertoeven om niet alleen te moeten zitten . het is een schitterend initiatief dat spijtig genoeg niet gesubsidieerd wordt. ze draaien uitsluitend op giften van privé-personen en bedrijven. en zo weten wij steeds waar we met onze dekens heen kunnen.....al hopen we dat we nog intiatieven vinden waar we met onze mooie dekens terecht kunnen.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
ik ben superblij , want deze namiddag werd Janne geboren.
vorige week schreef ik over "Werelddierendag".
voor alle dierenliefhebbers is het zeker geen geheim dat het morgen Werelddierendag is. 
vandaag wou ik vertellen over "Huize Triest" in Gent.
ik ben deze namiddag langsgeweest bij de specialist omdat ik me zorgen maakte. ik voelde me de laatste tijd niet zo best en was bang dat ik vitaminetekorten had of zo, maar na een kort onderzoek wist de arts me te vertellen dat ik het wat rustiger aan moet doen en me nergens zorgen over hoef te maken. 
gratis knuffels, gewoon omdat het goed voelt en goed doet !
gisteren was ik in Tielt, West-Vlaanderen. de missiekring van de zusters van 7 weeën in het klooster, breien reeds van in het begin van mijn actie . ze maken de prachtigste truitjes en dekens, en ze krijgen er regelmatig nieuwe leden bij. in dat klooster ga ik graag op bezoek. het roept herinneringen op aan mijn vroegere internaatsjaren. elk jaar in de maand september is er een tentoonstelling van een kunstenaar of kunstenares. dit jaar gaat het voor de vierde maal door. er worden werken tentoongesteld van Claire Vanden Abbeele.
een lerares vroeg aan een groep studenten om een lijst op te stellen met, volgens hen, de " zeven wereldwonderen " van onze tijd.
een groep van de VKSJ van Zonhoven, 59 meisjes tussen 6 en 15 jaar, vertrok zaterdagmorgen op uitstap naar de Efteling in het Nederlandse Kaatsheuvel. de kinderen waren enthousiast, het beloofde een fantastische dag te worden. maar na enkele kilometers liep het fout. de bus zwenkte onverwachts uit naar links. de bus bleef maar verder uitwijken naar links, tot hij de middenberm ramde. plots viel de chauffeur uit zijn stoel en bleef in de gang liggen, hij had een beroerte gehad. 
deze week verscheen bij ons in belgië het maandblad "Goedele".
vandaag 4 september is in mijn gezin een dag om te onthouden : mijn lieve man Patriek is jarig ! het is heel druk op zijn werk, loonbedrijf Houbraken, zodat we het feestje moeten uitstellen naar zondag. maar dat vinden we niet erg. Patriek is al 21 jaar mijn partner, hij is een heel rustige man en is als een echte vader voor mijn beide dochters en de kleinkinderen zijn gek op hem. na het overlijden van mijn man , gingen we door een donkere periode. toen ik Patriek leerde kennen ging alles weer veel beter. 
sorry dat ik enkele dagen niet op mijn blog schreef. 
