Nog niet zo lang geleden stond Nederland op de top drie van Europa zijnde als beste opleidingen vooral voor hogere scholen en universiteiten. Door veranderingen, bezuinigingen, en nog meer bezuinigingen, is er een ommekeer gekomen. Kwaliteit kost geld, ook in het onderwijs
Hoge school van Amsterdam
Mijn zoon (24) volgt een ICT opleiding op de HVA in Amsterdam. Zijn studierichting is netwerkbeheerder en daar komt nogal wat bij kijken. Om de zoveel tijd hebben ze met een aantal studenten een project waar studiepunten mee zijn te verdienen. Wie denkt dat zulke projecten enige relatie hebben met wat uiteindelijk - in een werkkring ná de studie - beoogd gaat worden, heeft het goed mis.
Kansloze projecten
Zo hebben ze met 4 studenten al eens een soort sjoelbak moeten maken voor het Nemo (een museum). Het ding is nooit klaargekomen, omdat andere studenten er de brui aan gaven, en alle energie die er werd ingestoken door studenten die wél hun afspraak nakwamen, was feitelijk kansloos. Die bak staat nu half afgemaakt in de kelders van de HVA. Het is niet moeilijk voor te stellen dat wanneer je op zo'n wijze meerdere keren wordt geconfronteerd met kansloze projecten, dat de 'goede' studenten ook een stapje minder hard gaan lopen.
Je verwacht van docenten dat zij er bovenop gaan zitten. En dat gebeurt nou juist weer niet op een Hoge school of Universiteit. Docenten zijn alleen maar zijdelings aanwezig en bemoeien zich nagenoeg nergens mee. Het gevoel er alleen voor te staan, in combinatie met de kansloze projecten waren voor mijn zoon zeker het eerste jaar, een slechte ervaring.
Relativeren
Nu, bijna vier jaar later, zie ik dat de studenten die zijn overgebleven, met de situatie leren leven. En er zijn nog steeds veel opdrachten die feitelijk weinig connecties hebben met wat men uiteindelijk later gaat doen. Nu in het voorlaatste jaar, verwachten studenten veel meer opdrachten, projecten die meer gerelateerd zijn op de toekomstige praktijk. Helaas is dat nog steeds niet het geval. Volgend jaar wordt hij 25 jaar en als je bekijkt hoeveel vrije dagen, les uitvallen, lange vakanties en kansloze projecten er zijn geweest dan denk ik dat ze die opleiding - met een hoger werktempo - zeker 2 a 3 jaar kunnen bekorten.
Kwaliteit?
De kwaliteit van de opleidingen staan zeer onder druk, en er gebeuren ook rare dingen. Al met al krijg ik toch een beetje een vreemde smaak in mijn mond van studeren aan een een Hoge School. Het kost bakken met geld, en een docent is nauwelijks aanspreekbaar. Lessen vallen zo maar uit. Studenten komen uit Alkmaar net de trein, blijkt dat de lessen niet doorgaan, van dat soort dingen. Juist een Hoge School zou moeten beseffen dat structuur in het leven de basis is voor verder succes. Als we met zijn allen maar gaan lopen aanklooien, dan zullen we nooit iets bereiken.
Ik hou mijn hart vast voor de kwaliteit van het onderwijs nu er vanaf volgend jaar 42 miljard bezuinigd moet worden om de bonussen van de banken veilig te stellen. De scholen en de opleidingen zullen ook worden 'gepakt' en moeten inleveren, en het is nu al bekend dat beurzen minder worden, en de student meer zelf moet gaan betalen. Met zo'n beleid zullen niet de beste studenten, maar de rijkste studenten door kunnen blijven leren. Ik zie dat als een verarming van onze maatschappij, zeker voor de toekomstige generatie.
Terugkijkend op jaren geleden, de lagere school, de rest van mijn jeugd Dat stemt mij immer tevreden, het was een mooie tijd van eer en deugd
Hoog in het vaandel stonden 'Normen en Waarden' en niet geschuwd werd de corrigerende tik Nu laten we alles maar ontaarden en steken ze scholen in de fik
Vergeleken met nu, waren we toen niet rijk en we waren heel klein behuisd We woonden in een armoede wijk toch voelden we on bepaald niet verguisd
Omdat we niet beter wisten waren we gelukkig met alles wat we hadden Natuurlijk hadden ook wij wel eens twisten maar we hebben nooit op muren of ramen staan kladden
Het huisgezin was bij ons de centrale spil Pa was het hoofd, en Ma haar wil was wet Na het avond eten kregen we een davitamon pil en hups, dan moesten we voor zeven uur naar bed
We hadden geen koelkast, computer of een TV en leefden heel sober, en summier Toch maakten we veel lol en waren te vree we waren niet zielig en hadden vaak plezier
Kijk ik nu om mij heen, dan schaam ik me dood toen waren we gelukkig met o, zo weinig Nu blijven we kopen, ook al staan we Rood Dat is heel bar en bepaald niet geinig
De economie moet draaien, en dus moeten we kopen dat is de wijsheid van de 'geleerde bollen' Dus moet iedereen hard hollend naar de winkels lopen want het geld moet veel meer rollen!
Maar, zo is nu de vraag zijn we nu gelukkiger dan zoveel jaar geleden? Kijk naar alle problemen van vandaag Wat is daarvan dan de reden?
De wereld is verandert, hoor je vaak zeggen maar die mening kan ik niet delen Niet de wereld, maar de mens is zich gaan verleggen en nu vliegen we elkaar om niks, naar de kelen!
Tolerantie, ooit een deugd van ons allen Het is vrijwel overal verdwenen Normen en Waarden zijn weggevallen ze schoppen je nu tegen je schenen!
De overheid wil zich nergens meer mee bemoeien de politie kan en mag niets meer doen De overheid kan alleen nog flink snoeien voor kwaliteit of veiligheid hebben ze niet voldoende poen
De banken hebben zwaar zitten gokken en dat ging natuurlijk een keertje goed fout Nu moeten alle Nederlanders er voor knokken, Dat wat je hebt, je ook nog behoud!
Want ook pensioenfondsen speculeerden er lustig op los Dus werken we gewoon nog een paar jaar extra door Uiteindelijk zijn we allemaal zwaar de klos De 'top-mensen' tekenden hiervoor!
Zij kregen de vrije hand om te speculeren tegen exorbitante bonussen en lonen Zij hadden nog nooit gehoord van reguleren alleen maar van nog méér belonen!
De hebzucht is de maatschappij in de bol geslagen en wie niets heeft kan, of wil, toch kopen Veel mensen hebben vaak nog geen werk, maar willen toch niet steeds gaan lopen
Lenen of jatten om toch wat te kopen dat is de maatschappij van vandaag de dag En we vinden het allemaal nogal bezopen dat een crimineel bijna alles mag
Een burger die zich wil verdedigen wordt opgepakt en belandt in de cel Je mag een crimineel niet beledigen want dan trekt hij aan de bel!
Een geflipte rechter laat de crimineel dan gaan en de burger moet hem dan de schade betalen Want die crimineel had toch zeker niets gedaan? Natuurlijk gaan de burgers hier van balen!
En dus wordt de politiek heel erg fel partijen willen zich duidelijk profileren Ze trekken luid aan de bel, Stem op ons, wij zullen het tij doen keren!
De moraal van dit gedicht we hebben heel erg veel, maar toch ook weer niet We zijn voor het consumentisme gezwicht maar zijn we nu gelukkig, of hebben we verdriet?
Geluk zit niet in het vele hebben maar juist in de kleine dingen van elke dag, Geluk is elke dag lekker 'beppen' Met collega's of mensen die je graag mag
Gelukkig zijn zit niet in je portemonnee maar veel meer tussen je oren Geniet van je leven en wees eens te vree Wees blij dat je kunt zien, en dat je kunt horen
Relativeer zo veel als je kunt vraag je eens af of je wel zoveel nodig hebt En hol niet naar de winkels bij alweer een prijs stunt doe eens iets voor een ander en zie hoe je daar van oppept!
Het leven is nog steeds de moeite van het leven waard Maar dat moet je wel willen zien en willen meemaken Dus, leef heel onstuimig of juist heel bedaard en besef, eens zullen we allemaal onze laatste tocht gaan maken.
Vanmiddag weer bij mijn moeder op bezoek geweest in het verzorgingstehuis. Eerder deze week kreeg ik al een mailtje dat ze deze week ziek en misselijk was geweest. Braken en veel in bed liggen, en ook was zij weer afgevallen tot slechts 42 kilo.
Wij troffen haar aan in wat men daar de 'huiskamer' pleegt te noemen. Een stuk of 8 'cliënten' waren daar volstrekt nutteloos aanwezig, zaten niets te doen, op een uitzondering na; een mevrouw die een boek aan het lezen was. De radio stond aan. Maar, er zong niemand mee. Als je de huiskamer binnenkomt, zit iedereen je appelig aan te kijken. Geen emotie, geen groet, geen blijk van herkenning. Niemand zegt wat.
Nou een begroeting aan mijn moeder, was het eerste wat ze zei:"Kun je die radio niet afzetten, ik word er gek van". Ik vertelde haar dat ik hier te gast was en niet zomaar de radio uit ga zetten, andere mensen vinden het misschien wel gezellig als die radio aan staat. Nog voordat ik klaar was met mijn antwoord, zei ze: "Ze moeten me hier niet, ze treiteren me de hele dag!" Een zuster kwam binnen, gelijk begonnen bewoners klagend om hulp te roepen!
"Ik wil naar mijn bed",zei er een om half twee in de middag, "Ik wil naar de WC", riep een volgende. "Kun je mij even naar mijn kamer rijden". De zuster reageerde helemaal niet op al die verzoeken en liep stoïcijns door. Ze was al met andere zaken bezig. Toen de zuster weg was begonnen de bewoners weer te mopperen dat de zuster nooit iets deed wat ze vroegen.
We namen mijn moeder mee naar beneden, naar het restaurant. je moet dan je moeder in een rolstoel zetten en dan met de lift naar beneden. Ik duw de stoel dan altijd naar voren en mijn vrouw loopt er meestal naast. Geheel in paniek roept ze dan altijd:"Waar is Peter nou?" "Is Peter niet meegegaan?" Hoe vaak wij al vertelt hebben dat de rolstoel niet vanzelf gaat rijden zonder dat iemand dat ding vooruit duwt, weet ik niet, maar in het ontbindende brein van mijn moeder, is het niet meer mogelijk om dat soort verbindingen te leggen.
Dat afbrekende proces, de aftakeling, het ontwaarden van het leven is daar schrijnend tastbaar. Als je om je heen kijkt dan zie je bewoners in een nog veel hogere graad van ontbinding verkeren. Dan komen de kinderen of andere familieleden, slepen pa of moe naar beneden, en die ligt vervolgens in een rolstoel te slapen, koppie naar beneden, oogjes dicht en de familie zit 'gezellig' met elkaar te 'beppen'...
Je ziet het elke week weer, je forceert jezelf om het 'gewoon' te vinden wat je hier ziet en wat je hier mee maakt. Maar het is niet gewoon. Het is afschuwelijk, en het is mensonterend, denigrerend! Dit gun je niemand. Maar wat is het alternatief?
In de afgelopen maanden zijn er diverse bewoners doorgestroomd naar hun allerlaatste rustplaats. Het is de enige mogelijkheid om verder leed te beëindigen.
De meeste van ons zullen ooit een moment meemaken dat ook wij in zo'n situatie terecht zullen komen. Laten we NU met zijn allen eens bedenken hoe die laatste fase wat menswaardiger kan zijn, hoe we dat kwalitatief kunnen verbeteren. Als je eenmaal in zo'n huis terecht bent gekomen dan heb je niets meer te vertellen. Nu kunnen we nog invloed hebben op processen door actief te zijn...
