Als ik anderen als 'niet eerlijk' ervaar, voel ik me vrij snel onzeker en kwetsbaar. Grote kans dat ik me daarna in mezelf terugtrek. Is dit karakter of aangeleerd? Misschien hebben jeugdervaringen ermee te maken.

Immers als een jong kind waarneemt dat volwassenen niet eerlijk zijn, concludeert het kind meestal niet dat de volwassenen oneerlijk zijn, maar dat het zelf niet waardevol genoeg is. Als later in het leven de combinatie 'oneerlijke anderen' en 'waardeloos ik' getriggerd wordt, lijkt 'onzeker voelen en kwetsbaar zijn' een logische consequentie.

Twee maart 's avonds hebben Mijn Lief en ik een feestje van een vriendin, Actieve Vriendin, in de wijk Hees van Nijmegen. Terwijl we er naartoe rijden, wijst Mijn Lief mij een schitterende beukenboom bij een kerk aan. 

'Hé, deze boom hebben we eerder gezien toen we naar het Van 't Lindhoutmuseum, de Weezenkapel, gingen. Immers op de terugweg zijn we hier langs gefietst en heb ik zelfs foto's gemaakt in de kerk Sint Antonius Abt. Toen niet op de boom gelet, maar binnenkort ga ik echt aandacht aan deze boom schenken. 

In de vroege uurtjes van drie maart roep ik Maria weer aan. 

Ik ervaar Haar Zachte Aanwezigheid vrijwel onmiddellijk.  

"Maria, hoe zit dat met Gevoelens? Met mijn Gevoeligheid, Geraaktheid bij 'Oneerlijkheid' van Anderen?" 

Het Antwoord is er al terwijl ik mijn Vraag nog aan het stellen ben. 

"Gevoelens.... zijn altijd tijdelijk van Aard." 

Ik begrijp dat een en ander te maken heeft met de functie van gevoelens; namelijk ondersteuning bij datgene dat je te leren hebt: gevoelens vertellen iets over jezelf, over de ander, over de specifieke situatie. 

Mijn rug doet nog steeds pijn toch slaap ik goed na dit antwoord.  

Hm, hebben 'beukjes' iets te maken met vertrouwen en eerlijkheid? Wat zeggen mijn boeken hierover?

In 'De Spirituele Kracht van Bomen' lees ik over de beuk: Zij is geduldig en creëert daardoor de mogelijkheid tot inzicht in creatieve vermogens waardoor de innerlijke, mogelijk geblokkeerde, energie vrijkomt en sluimerende ideeën verwerkelijkt kunnen worden.  Bij de gewone beuk hoort een affirmatie: de wijsheid van het verleden schenkt inzicht en kracht aan de toekomst... 

Hm, en wat met 'de onwijsheid'? Is daar het volwassen leven voor? Om te herstellen en te genezen wat eerder 'stukgemaakt' is? Ik denk het.

Warrior Iadied 

Ad foto: 111204 Jezus kijkt Maria aan, in de St Antonius Abtkerkt in Hees.

Sonnenberg, P. (1999). De Spirituele Kracht van Bomen - De oerkrachten en helende eigenschappen van bomen voor het versterken van lichaam en geest. Amsterdam: Uitgeverij Schors.