Als ik anderen als 'niet eerlijk' ervaar, voel ik me vrij snel onzeker en kwetsbaar. Grote kans dat ik me daarna in mezelf terugtrek. Is dit karakter of aangeleerd? Misschien hebben jeugdervaringen ermee te maken.

Immers als een jong kind waarneemt dat volwassenen niet eerlijk zijn, concludeert het kind meestal niet dat de volwassenen oneerlijk zijn, maar dat het zelf niet waardevol genoeg is. Als later in het leven de combinatie 'oneerlijke anderen' en 'waardeloos ik' getriggerd wordt, lijkt 'onzeker voelen en kwetsbaar zijn' een logische consequentie.

Twee maart 's avonds hebben Mijn Lief en ik een feestje van een vriendin, Actieve Vriendin, in de wijk Hees van Nijmegen. Terwijl we er naartoe rijden, wijst Mijn Lief mij een schitterende beukenboom bij een kerk aan. 

'Hé, deze boom hebben we eerder gezien toen we naar het Van 't Lindhoutmuseum, de Weezenkapel, gingen. Immers op de terugweg zijn we hier langs gefietst en heb ik zelfs foto's gemaakt in de kerk Sint Antonius Abt. Toen niet op de boom gelet, maar binnenkort ga ik echt aandacht aan deze boom schenken. 

In de vroege uurtjes van drie maart roep ik Maria weer aan. 

Ik ervaar Haar Zachte Aanwezigheid vrijwel onmiddellijk.  

"Maria, hoe zit dat met Gevoelens? Met mijn Gevoeligheid, Geraaktheid bij 'Oneerlijkheid' van Anderen?" 

Het Antwoord is er al terwijl ik mijn Vraag nog aan het stellen ben. 

"Gevoelens.... zijn altijd tijdelijk van Aard." 

Ik begrijp dat een en ander te maken heeft met de functie van gevoelens; namelijk ondersteuning bij datgene dat je te leren hebt: gevoelens vertellen iets over jezelf, over de ander, over de specifieke situatie. 

Mijn rug doet nog steeds pijn toch slaap ik goed na dit antwoord.  

Hm, hebben 'beukjes' iets te maken met vertrouwen en eerlijkheid? Wat zeggen mijn boeken hierover?

In 'De Spirituele Kracht van Bomen' lees ik over de beuk: Zij is geduldig en creëert daardoor de mogelijkheid tot inzicht in creatieve vermogens waardoor de innerlijke, mogelijk geblokkeerde, energie vrijkomt en sluimerende ideeën verwerkelijkt kunnen worden.  Bij de gewone beuk hoort een affirmatie: de wijsheid van het verleden schenkt inzicht en kracht aan de toekomst... 

Hm, en wat met 'de onwijsheid'? Is daar het volwassen leven voor? Om te herstellen en te genezen wat eerder 'stukgemaakt' is? Ik denk het.

Warrior Iadied 

Ad foto: 111204 Jezus kijkt Maria aan, in de St Antonius Abtkerkt in Hees.

Sonnenberg, P. (1999). De Spirituele Kracht van Bomen - De oerkrachten en helende eigenschappen van bomen voor het versterken van lichaam en geest. Amsterdam: Uitgeverij Schors. 

's Ochtends 2 maart lees ik bij het ontbijt een artikel 'In iedereen zit een kleine Pinokkio' van Patricia van der Zalm. Het gaat over een boek van Jan Henk van der Velden: Iedereen liegt, maar ik niet (De waarheid over leugens). 

Van der Velden heeft een liegladder met zeven treden opgesteld: van 'onschuldige' leugentjes die anderen geen schade berokkenen tot liegen uit zelfbelang met nare gevolgen voor anderen.  

Blijkbaar noemt hij in zijn boek gronden waarom mensen niet 'de waarheid' vertellen. Onder andere: zelfbescherming; om niet de schuld te krijgen; vanwege financiële belangen; statusverlies; verlies van positie zoals de eerste plaats bij het sporten; het risico het huwelijk te verliezen; enzovoort.  

Tss, even later ga ik pijnlijk 'door mijn rug'. Drukt de kwestie van bedriegen, waarheid, wantrouwen en vertrouwen zo zwaar op me? 

Mijn Liefste belt: "Ga je mee beukenboompjes halen voor mijn tuin." 

Tja, ga ik in bed liggen of is een comfortabele autostoel ook prima? De pijn is dragelijk, dus ga ik mee.

In de auto discussiëren we over het vertrouwen of wantrouwen van een ander.  

"Ik vertrouw anderen en ik wantrouw anderen," is zijn reactie, "ik heb al heel veel mensen meegemaakt die te vertrouwen waren en ook enkelen die niet te vertrouwen bleken, die me bedrogen. Ik trek het me echter niet persoonlijk aan; het heeft meestal niks met mij te maken, vaak is het onkunde van de ander, of desinteresse of spelen er andere belangen. Neem de bekeuring die jij kreeg in Groesbeek, ja jammer dat je het niet gezien hebt, maar je weet dat gemeenten geld nodig hebben, dus..."   

Als hij later op de middag in zijn tuin de boompjes op een rij zet, moet hij lachen: Kijk, er moesten nog vijf kleine boompjes apart gepakt worden. Deze vijf zijn echt wat kleiner: een prijsklasse lager. 

Ik reageer: Ja, ik dacht al: 'Hé, die hebben geen blaadjes zoals de anderen.' 

Mijn Liefste: Waarom zeg je dat dan niet!?   

Tsjah, wat heb ik de bomenkweker zien doen toen hij de beukjes bijeen pakte?  

Mijn Liefste wilde tachtig beukjes, en de beukjes stonden blijkbaar in bussels van vijfentwintig bij elkaar.  

De man begon met het tellen van het aantal beukjes in de eerste bussel in de grond: vijfentwintig. Daarna trok hij drie bussels uit de betreffende rij. Elke bussel een lange bos fijnvertakte wortels.  

Vervolgens liep hij naar een volgende rij, bekeek daar de bussels en schudde zijn hoofd. Daarop ging hij weer naar de eerste rij. Hij pakte een bussel die nog in de grond stond vast, keek ernaar... en liet de bussel los. 

Daarna liep hij opnieuw langs de tweede 'afgekeurde' rij en stond achteraan stil bij bussels die hij reeds bekeken had. 'Twijfelend' zette hij een paar stappen terug naar bussels met duidelijk langere beukjes. Vervolgens zette hij een paar stappen vooruit en bukte zich om in de 'afgekeurde' rij vijf kleinere beukjes los te trekken.

Toen hij met de beukjes in de hand onze kant op stapte, dacht ik: 'Hé, die hebben geen blaadjes zoals de anderen... hm, misschien door het andere rijtje.'   

Als ik het proces van de bomenkweker analyseer dan wilde hij de wortels in de bussels van de hogere klasse juiste boompjes in de eerste rij niet beschadigen door uit een dergelijke bussel vijf boompjes los te trekken of eerst de hele bussel uit de grond te trekken er dan vijf beukjes af te pakken en de overige twintig weer in de grond te zetten. 

Hm, als het waar is, is het heel sympathiek naar de boompjes toe, maar naar ons toe zou het sympathieker zijn geweest als hij gezegd had: "Is het akkoord dat ik er vijf kleinere beukjes van een lagere prijs bij doe? Anders moet ik de wortels van de grotere beukjes in een bussel beschadigen."   

Tja, even later gaf deze vriendelijke bomenkweker de korting die gold voor tien zakken compostaarde ook op de benodigde acht. Haha, en toen op het laatst kleingeld gezocht moest worden, hoefde hij de laatste € 1,20 niet... maar ja, toen had ik de munten al op de tafel gelegd.

Is dit nu een eerlijke man? Ja, volgens mij wel, maar hij had verbaal ietsje sterker mogen zijn.

Warrior Iadied

Velden, J. H. van der (2012). Iedereen liegt, maar ik niet (De waarheid over leugens). Bruna. 

Zalm, P. van der (2012). In iedereen zit een kleine Pinokkio. De Gelderlander, vrijdag 2 maart 2012, 22-23.

Er is een tweede gehavende, oude, sluitsteen in de Catharinakerk in Doetinchem. 

Hierop is het gezicht van Jezus te zien, maar waar de neus hoort te zitten, komt de zware ketting van een kroonluchter naar beneden. Over respect gesproken, brr.

In het middenschip, voor het orgel, is een nieuwe sluitsteen aangebracht: een engel draagt de tekst 'Gloria in excelcis Deo' ofwel 'Ere zij God in den Hoge'. 

Theo Rougoor schrijft: 'Een uitnodiging voor de organist om de mooiste orgelklanken ter ere van God over de gemeente uit te strooien...'

De mooiste sluitsteen zie ik tijdens mijn bezoek op 12 februari 2012 echter in het midden van het straalgewelf van het koor: een lam met een slang als staart!!!

Prachtig... en wat schrijft Theo Rougoor?

Pagina 369: 'De als gewelfribben dienende zonnestralen sluiten tegen de ringvormige beëindiging in de top van het gewelf, de sluitring die door een sluitsteen of sleutel (van "jonge" datum, d.w.z. van na de oorlog) wordt afgesloten. De sluitsteen verbeeldt het Lam Gods dat uiteindelijk de overwinning behaalt (hand met krans van de overwinning). Duidelijk is te zien, dat de staart van het lam in een slangenkop eindigt: de dood is overwonnen, het kwade is teniet gedaan door het goede.'

Ha, wat kan deze afbeelding, dit lam waarvan de staart een slang is, nog meer betekenen? Een lam staat symbool voor Christus en voor geduld, nederigheid, offerbereidheid, onschuld, tederheid, verlossing, vernieuwing, wedergeboorte en zachtmoedigheid. 

Het lam dat vaak bij Catharina van Alexandrië wordt afgebeeld, verbeeldt haar mystieke huwelijk met Jezus. 

Eigenlijk is het een nieuw mythisch dier: een lam dat eindigt in een slang. Gaat de Persoon van Jezus ons mensen ondersteunen in het opnieuw ontdekken van de Energie van Leylijnen? Of is hier sprake van een naoorlogse, hedendaagse, erkenning dat de Catharinakerk op een leylijn is gebouwd?

Warrior Iadied

Rougoor, Th. (2000). Catharinakerk, Kroon van Doetinchem. Doetinchem: Stichting 'Catharine Cultureel'

http://www.arendlandman.nl/2011/06/symboliek-van-ram-schaap-en lam-de-dag-van-het-schaap-2011

Wat betreft de kerstening van oude heidense plekken... in Doetinchem stond in 838 al een kerkje: een gekerstende plek. Zou er daarvoor sprake geweest zijn van een heidense heilige plek?

Hm, Doetinchem is de enige Gelderse stad die gelegen aan een rivier op een rivierduin is gebouwd. Een tienduizend jaar oud rivierduin. Vrij normaal dus om bewoning sinds vele eeuwen te veronderstellen. Vijftienhonderd jaar geleden woonden er... heidenen.

In 'Catharinakerk - Kroon van Doetinchem' schrijft Theo Rougoor dat na 690 Willibrord vanuit Northumbrië met zijn gezellen door het huidige Nederland reisde om er christelijke gemeenschappen te stichten. In 695 werd Willibrord door paus Sergius I tot aartsbisschop gewijd. Daarna vestigde hij zich in Utrecht en predikte van daaruit tot in het Duitse Emmerik. Vanaf 697 werden vanuit Emmerik het Kleefsland en de Liemers gekerstend: overal verschenen kapellen. 

Willibrord verkondigde niet enkel het evangelie, maar liet in opdracht van de paus ook tempels afbreken, afgodsbeelden verbrijzelen en heilige eiken omhakken. Ter plaatse een put graven om de nieuwe christenen met fris, stromend water te dopen, was eveneens gebruikelijk. Na 716 werd Willibrord vanuit Emmerik geholpen door de Ierse prediker Winfried.

Na 780 vond de missionering plaats vanuit Munster. Eerst door abt Bernard en in 792 door Liudger die in 805 de eerste bisschop van het bisdom Munster werd. Zijn acties leidden tot de oerkerspelen Winterswijk, Groenlo en Zelhelm in de huidige Achterhoek.

Wie de bewoners van Doetinchem precies gekerstend heeft, blijft enigszins de vraag. Waarschijnlijk Willibrord, maar mogelijk heeft Liudger zijn steentje bijgedragen.

Theo Rougoor stelt dat het oude kapelletje van Villa Duetinghem een eenbeukig houten zaalkerkje was met in het oosten een smaller en rechthoekig gesloten koor. In de huidige Catharinakerk is er niets van terug te vinden. Van heidense relicten is me ook niks bekend: geen bron of boom. Kent iemand een plaatselijke legende!? 

Bijzonder is dat de leylijn vanuit de Grutstraat van richting verandert daar waar de lijn de kerk binnengaat. Toen ik op 12 februari in de kerk rondwandelde, zocht ik Catharina, nu zou ik naast heidense aspecten, gezien de leylijn, eerder slangen of draken zoeken.

Ha, ik vond zowel Catharina als een slang! Waar? Op de sluitstenen in de gewelven. Deze stenen, die verschillen in ouderdom, bezitten opmerkelijke afbeeldingen.

Op de middeleeuwse sluitsteen van het zuiderdwarsschip staat Sint Catharina. De sluitsteen is ernstig vernield; er zit een groot gat in waaruit een stuk staal steekt, maar ze pronkt met een gouden kroon. 

Waarom? Hm, natuurlijk vanwege haar koninklijke afstamming en de naam Catharina kan afgeleid zijn van het Syrische 'kéthar' (kroon). Hoewel, meestal wordt haar naam herleid op het Griekse 'katharos' dat rein of zuiver betekent. 

Waarom heet de kerk 'Catharina'? Zouden de oude streekbewoners zich niet zo kuis hebben gedragen? Haha sorry, misschien woonden er wel molenaars en werd Catharina's rad als molenrad beschouwd. 

Hm, nu pas vallen me de twee geschilderde slangen in het gewelf op. Wat was het kwaad dat Catharina wist te verslaan? Catharina wilde een mystiek huwelijk met Jezus en geen werelds huwelijk met keizer Maxentius... dus het verzet tot het uiterste, tot de dood erop volgde, tegen een gedwongen huwelijk, was de manier waarop Catharina kwaad versloeg. Een ander tegen zijn wil dwingen tot een huwelijk is het 'kwaad-doen'. 

Warrior Iadied

Rougoor, Th. (2000). Catharinakerk, Kroon van Doetinchem. Doetinchem: Stichting 'Catharine Cultureel'

In het verre verleden werden leylijnen en krachtplaatsen gemerkt door 'heilige' stenen, bronnen of bomen. Tijdens de kerstening moesten deze vereringsplekken natuurlijk verdwijnen. Het handigste was om er kapellen of kerken op te bouwen. 

Daartoe moest eerst de aanwezige kracht verbonden worden met heiligen uit het christendom. Hoe? Soms was de oplossing simpel: gewoon een paar nachtjes achter elkaar een Mariabeeldje in de betreffende boom plaatsen en het klusje was geklaard.

Mooie verklaring. Maria op de leylijn plaatsen, houdt in: Maria overwint de Aardedraak. Of voor de te overtuigen heidenen: Maria is de Kracht alhier, de Aardedraak, minstens gelijk. Zo zijn vele schitterende afbeeldingen van Maria, onder andere de 'Alma Mater' in WEDERWAARDIGHEDEN, heel simpel te duiden. 

Waarom is zo'n omschakeling in 'religie' in het leven nodig? Misschien is het niet noodzakelijk, maar blijkbaar komt er een groep op met een groot geloof in eigen ideeën. De macht is van hen als ze in staat zijn anderen hun wil op te leggen. 

Oude ideeën, symbolen en rituelen boden veiligheid en zekerheid. Nieuwe nemen de positie en taken van de oude over. De nieuwe cultuur propageert wat zij belangrijk vindt en hoe zij vindt dat de mensen moeten zijn en handelen. 

En de Energie? Er bestaat Energie... helende Energie... creatieve Energie... versterkende Energie... ontspanning biedende Energie. Deze Energie kan via Beelden en Woorden met Mensen over haar Bestaan communiceren. En ook: mensen communiceren via beelden en woorden met elkaar over deze Energie.

In hun tijd hebben MARIA, MICHAEL, JEZUS, GERTRUDIS, CATHARINA, MARTINUS, MOHAMMED, FATIMA en vele anderen beslist geleefd. Aan hun levens is extra kleur en sjeu gegeven. Mensen hebben Helden nodig! Daar waar Heiligen gekoppeld worden aan bestaande Energie voegen Heiligen Vorm toe aan Etherische Substantie. 

Hoe kijkt de Energie tegen de omwenteling aan!? Ik denk dat Ze geen bezwaar maakt tegen de betreffende handelwijze en mijn verklaringen. Hm, ik denk dat de Energie gekend wil worden.Voor de zekerheid ga ik het Maria vragen. 

Haar Antwoord zal ik in WEDERWAARDIGHEDEN melden. 

Hm, hm, hm zouden er veel soorten Energie zijn? Verschillend in Aard en Kracht? Ik denk het, in elk geval mannelijk en vrouwelijk. Misschien past de ene heilige inderdaad beter op een bepaalde plek dan een andere heilige.

Hoe dan ook, de Gertrudiskapel ligt op een unieke krachtplaats. Ik hou het erop dat deze plek zelfs in de heidense tijd al heilig was. 

Ik wil wel meer van die unieke, krachtige plekken leren kennen.

Warrior Iadied

Ad foto: 120215 Gestileerde figuur spietst een slang. Het intrigerende beeldje staat, zonder toelichting, in het restaurant van Museum Het Valkhof te Nijmegen.

120308 Info van een ansichtkaart: Onbekende smid (15e 16e eeuw). Sint Joris en de draak. Nijmegen Museum Het Valkhof.

Geysen, C. (2009). Krachtplaatsen en Leylijnen in Vlaanderen. Soesterberg: Uitgeverij Aspekt

Ondertussen, het is vandaag vrijdag 24 februari 2012, het boek van Cois Geysen 'Krachtplaatsen en Leylijnen in Vlaanderen' gelezen. Bijzonder boeiend voor het thema waarmee ik me in WEDERWAARDIGHEDEN bezighoud. 

Cois Geysen schrijft op pagina 13: Het werd inmiddels al vaak bewezen dat onze verre voorouders die we kennen als de megalietenbouwers, als locatie voor hun heiligdommen plaatsen zochten die door hun geofysische aard een gewijzigde staat van bewustzijn creëerde. Tijdens de kerstening werden diezelfde plekken ingenomen door de eerste kerken van de missionarissen die de heidenen kwamen bekeren.

En dan op pagina 14: Doordat de energie tot vandaag op deze plaatsen behouden bleef, loont het de moeite om ze te her-ontdekken en te benutten. Hierbij is het dan ook totaal onbelangrijk of men een religieuze overtuiging heeft of zichzelf heiden noemt.

Enkele regels verder: De bijzondere energie geeft de bezoekers niet enkel levenskracht, ze heeft ook een helende werking.

Energetische velden versterken immers de aanmaak van het serotonine hormoon waardoor men zich goed en opgewekt gaat voelen. Kortom, wanneer iemand door biochemische factoren van nature aan depressies lijdt, dan zal die persoon zich op dergelijke plaatsen beter gaan voelen, maar een langdurig verblijf kan op termijn nadelige gevolgen hebben.

Op pagina 17 en 18 schrijft Cois Geysen: De pendel of wichelroede, maar ook wetenschappelijke apparaten kunnen aantonen dat een groot aantal oude kerken en kapellen werden ingeplant op (meestal) rechte breuklijnen in de aardbodem. De vrij hoge elektromagnetische  eigenschappen van diep in de bodem liggende gesteenten komen hierdoor aan de oppervlakte. Het gevolg is dat we op deze plaatsen een veel hogere dosis straling te meten valt dan de natuurlijke radioactiviteit die overal aanwezig is.

De Canadees Persinger, hoogleraar in neurowetenschappen aan de universiteit van Ontario, stelde vast dat de energie van elektromagnetische velden de slaaplobben in de hersenen kunnen beïnvloeden en het bewustzijn veranderen. Hij stelt dat uiteenlopende hallucinante of paranormale ervaringen zich dan ook op deze breuklijnen zouden kunnen voordoen. Verder werd bekend dat een langdurige hoge dosis straling de normale groei van veel bomen en gewassen afremt. Door deze op lange termijn aanwezige straling/energie, neemt het groeitempo af of stagneert groei.

Tja, ik kan me vinden in hetgeen Cois Geysen schrijft. Hij geeft ook aan dat energie-, ley- of krachtlijnen verschillen in sterkte en dat ze daarbij ook over de tijd in kracht variëren. Ik onderken bovendien een tweedeling.

Het ene type, het mannelijke, biedt krachtige levensenergie; biedt creativiteit. Maar Mijn Lief die van zichzelf barst van de energie wordt van deze extra energie ongeduldig, snel geïrriteerd en ongelukkig! 

Een en ander is afhankelijk van het eigen energie-niveau, maar ik denk dat bij een teveel een persoon te actief, chaotisch, te fantasierijk of zelfs psychotisch kan worden.

Het andere type, het vrouwelijke, biedt zachte levensenergie; biedt 'loslaten'. Dat wil zeggen dat zogenaamd negatieve gevoelens als verdriet en psychische pijn er gevoeld en geïnventariseerd kunnen worden... en losgelaten kunnen worden. Er komt vrede, rust, berusting en vreugde voor in de plaats. Op zo'n plek presteerde Mijn Lief het om op te merken: "Hier zou ik wel willen sterven; hier voelt alles goed."

Te lang op een vrouwelijke krachtplek zou inderdaad kunnen leiden tot een verstervenswens of tot daadwerkelijk het lichaam loslaten en sterven.

Warrior Iadied

Ad foto: 120215 De twee witmarmeren pilaren in het Hunerpark. Vrouwelijk en mannelijk?

Geysen, C. (2009). Krachtplaatsen en Leylijnen in Vlaanderen. Soesterberg: Uitgeverij Aspekt

Bedriegen is ondertussen wel een hoofdthema in WEDERWAARDIGHEDEN. 

Zelfs ik doe enigszins aan geschiedvervalsing. Denk maar aan de tekst 'Help!!!', waaraan ik woorden toevoegde die ik eerst op een later tijdstip, tijdens het redigeren, bewust las. 

Tja, blijkbaar is het niet eenvoudig om de zuivere waarheid voor het voetlicht te brengen. Als ik een gebeurtenis pas enkele dagen later beschrijf, krijgen de woorden kleur door tussenliggende inzichten en ervaringen. Het is niet anders.

Op 19 februari ga ik samen met Mijn Lief op het Keizer Trajanusplein, voor WEDERWAARDIGHEDEN, foto's van het standbeeld van keizer Trajanus maken. 

De zon schijnt fel, hetgeen het fotograferen bemoeilijkt. Naderhand willen we een cappuccino drinken, maar zo vroeg op zondagmorgen zijn de café's nog gesloten. 

Door de straten wandelen mensen in carnavalskledij: een clown; een vrouw met een frak vol rinkelende belletjes; een jongetje in een superman-outfit.

Nieuwsgierig kijk ik waar ze naartoe gaan en zo kom ik in de schitterend, met rode, zwarte en gele ballonnen, versierde Petrus Canisiuskerk in de Molenstraat terecht.

'Goh, om 11.00 uur is hier de Knotsenburg-Carnavalsmis!'

Ik kan me niet herinneren ooit een carnavalsmis bijgewoond te hebben en gelukkig laat Mijn Lief zich overhalen om het spektakel bij te wonen, zodat ik er nu in WEDERWAARDIGHEDEN over kan schrijven.

Feestorkest Uit je dak-kapel blijkt bloedserieus te spelen. In processie komen de Knotsemarij - de eregarde van de prins - met vaandel en grote knotsen aan hun zij; de twee vrouwelijke misdienaars; de twee mannelijke celebranten; de prins en de jeugdprins, beiden met enorme fazantenveren op hun steek, en het verdere gevolg door het middenpad de kerk in.

Terwijl de zon door de gebrandschilderde ramen schijnt, volgt er een mis met een koor dat liederen in het Latijn zingt en waarin woorden gesproken worden die me raken. 

Woorden zoals:

- Carnaval vieren is zingen, dansen, drinken en feesten met anderen zonder dat je jezelf eerst uitgebreid voorstelt; je mag anoniem zijn en uitdragen vertrouwen in anderen te hebben.

- Met carnaval zet je een masker op om iemand te zijn die je altijd hebt willen zijn: een hoge heer of een vreemd type met een grote snor.

- In de gewone wereld, in het grote gemaskerde bal, worden ook maskers gedragen: 'de grote mond' om het kleine hartje te verbergen of 'de drukke persoon' om angst en onzekerheid niet te tonen.

- Op Aswoensdag zet je het carnavalsmasker af om gehoor te geven aan de uitdaging jezelf te zijn in de gewone wereld, want hoe vaak bepalen anderen niet wat je moet doen en wie je moet zijn.

Tsjah, de mis eindigt met het Nijmeegse carnavalslied 'Al mot ik krupe...', de grote ballonnen worden onder de aanwezige kinderen verdeeld en dan gaat het in optocht de kerk uit. Uit je dak-kapel laat de lucht in de kerkruimte woest trillen, het grote feest is begonnen. 

Ik heb er maar een woord voor: Vertederend!

Warrior Iadied

Lieve Vrouw en ik hebben elkaar door onze drukke werkzaamheden al even gemist. Woensdagmiddag 15 februari kunnen we ons contact aanhalen. 

In het restaurant van Museum het Valkhof is het goed koffie drinken en hebben we een prachtig zicht op de westelijke kant van de oude stadswal. 

Een beeldje van een gestileerde figuur die een slang tracht te spiezen, trekt mijn aandacht. Hm, er staat geen informatie bij.

Als ik Lieve Vrouw het verhaal vertel van 'Nimmegen 199' vraagt ze met grote ogen: "Heb je echt een nepperd aangeschaft?"

Tsjah, soms is iets toch 't geld waard, dan is het dat wat je er voor over hebt.

Ik vertel over de verwarring tussen de Barbarossaruïne en de Sint Gertrudiskapel in het boek 'Leylijnen en leycentra in de Lage Landen' van Wigholt Vleer. We praten over bedrogen worden en vervolgens over het evenwicht tussen geven en ontvangen.

Lieve vrouw heeft enkele goede tips: Gewoon achterover leunen, daarbij de achterkant van het lichaam voelen en aldus de ruimte creëren om te kunnen ontvangen. Denk daarbij 'Ik hoef het niet te kunnen; ik hoef het niet te weten; er mag een wonder gebeuren.'

Ondanks de harde regen wandelen we over de stadswal en bekijken we de treurige vernielingen aan de Sint Gertrudiskapel. In het Hunerpark staan twee witmarmeren pilaren die ooit bij de Commanderie van Sint Jan (de witte Godin) hebben gestaan. Het lijken een vrouw en een man te zijn. 

Slenterend langs de stadspomp, op het Kelfkensbos bij het Poortwachtershuys, gaan we de Burchtstraat in. De poort naar de Gedeputeerdenplaats bij het Stadhuis is al gesloten. 

Hm, daarachter moet een poort uit 1655 staan die ooit de toegangspoort tot de Franse Plaats bij de Commanderie van St Jan was toen daar een universitaire academie gevestigd was. Artefacten van de plek van de Witte Godin zijn blijkbaar over de stad verspreid.

Samen bezoeken we boekhandel De Slegte. 

Lieve Vrouw zoekt een boek over het tellen van je zegeningen. Op de afdeling esoterie trekt 'Krachtplaatsen en Leylijnen in Vlaanderen' van Cois Geysen mijn aandacht. Ben benieuwd of dit boek me wijzer maakt over aarde-energie. Er staat nog een interessant boekje 'Wezen en Krachten der Metalen'.

Warrior Iadied

Ad foto: De vernielingen aan de Sint Gertrudiskapel.

Geysen, C. (2009). Krachtplaatsen en Leylijnen in Vlaanderen. Soesterberg: Uitgeverij Aspekt.

Uyldert, M. Wezen en Krachten der Metalen. Amsterdam: De Driehoek.

Vleer, W. (1992). Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. Deventer: Uitgeverij Ankh-Hermes bv.

http://www.noviomagus.nl/Gevels/Gevelstenen/GedPlaats/Cat/GEdPlaatsCat.html

Zondagmiddag 12 februari is er een lezing over de geschiedenis van kerk- en moskeebouw in de Catharinakerk te Doetinchem. Een uitgelezen moment om de kerk van binnen te bekijken. 

De leylijn komt inderdaad bij de deur in de Grutstraat naar binnen en gaat dan schuin door het schip naar een deur in de tegenoverliggende hoek aan de kant van de toren. Ik fotografeer de sluitstenen in het plafond, en verbaas me over het centrale glas-in-loodraam in het koor: 'de verloren penning'.

Peter Masselink en Furkan Köse geven de lezing 'Van de koepel en de toren' prachtig vorm middels een powerpoint met karakteristieke kerken en moskeeën in de wereld. Blij verrast zie ik de Hagia Sofia voorbijkomen.

Ik vind het bizar te horen en te zien hoeveel christelijke kerken in Nederland leegstaan, te koop zijn of een nieuwe bestemming gevonden hebben als bibliotheek, gemeentelijk voorzieningencentrum, restaurant of uitgaansgelegenheid. 

Daarnaast wordt me duidelijk dat moskeeën tot nu toe in aftandse fabrieken, loodsen en winkels een onderkomen hebben gevonden. Nieuwbouw ondervindt blijkbaar nog veel weerstand. Tja, de ene religie bouwt zich op, de andere bouwt af. Op zich niet zo'n probleem ware het niet dat in de zich opbouwende religie de structuur van maatschappij en cultuur sterk geïncorporeerd en voorgeschreven is.

In de pauze praat ik met enkele mensen over het centrale koorraam: "Duidelijk geen Catharina!" 

Volgens een van hen herinnert er in de Catharinakerk niets meer aan Catharina. Een tweede is het niet eens; op de preekstoel is het rad van Catharina nog te zien. 

Ik vul aan: "De sluitsteen in het gewelf in de zuidoostkant van het schip stelt Catharina voor."

"Hoe weet u dat? Heeft u er boeken over gelezen?" vraagt een van hen.

Ik lach: "Nee, geen boeken, maar op het web heb ik over Catharina gelezen, dus herken ik de afbeelding."

"Wacht!"

Even later sta ik met een prachtig boek in mijn handen: Catharinakerk, Kroon van Doetinchem - 12 eeuwen Doetinchem.

'Hm, bijzonder interessant om te lezen.'

Waar zou de parabel van de verloren penning over gaan?

Warrior Iadied

Ad foto: De richting van de leylijn is van de middenstijl naar links en wel zoveel naar links als dat ik rechts van de middenstijl sta!

Rougoor, Th.J. (2000). Catharinakerk, Kroon van Doetinchem - 12 eeuwen Doetinchem. Doetinchem: Stichting "Catharina Cultureel"

Zaterdag 11 februari kom ik op weg naar een verjaardag in de buurt van Laag Keppel. 

De prenten liggen klaar. Alles ziet er uiterst verzorgd uit. Op tafel een professionele loep, zelfs de koffie met chocolaatjes ontbreekt niet.

En toch... wat is er aan de hand? Wat maakt me zo onzeker? Dat alles er zo perfect uitziet? De antiquair vertelt geen restaurateur te zijn. Oké, maar dat is toch geen reden om met de vingertoppen de afbeeldingen aan te raken? Ik bedoel maar... vetten en zouten doen een gravure geen goed.

Snel besluit ik om zeker geen serie prenten te kopen. Hm, dat was ik toch al niet echt meer van plan. De prent Nimmegen 199 met de lieve, simpele Sint Gertrudiskapel gun ik mezelf wel. Ik zie nog een heel mooie gravure, maar die kost honderden euro's. 

Hm, ik ben al gek genoeg dat ik me de kleine gravure aanschaf. Bij het pinnen krijg ik 'skimmersvisioenen'. Niet best.

Na de aankoop krijg ik een A4-tje met info over Baudartius overhandigd. Erin wordt kort verwezen naar een Duitse uitgave over de krijgshandelingen tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Jammer genoeg niet over de uitgave 'Les Guerres de Nassau' van mijn prent. 

Tevens krijg ik twee luxueuze schitterend gedrukte folders: AchterOmmetjes en GaleRitjes. Doel het bevorderen van het toerisme in de omgeving. 

Hm, ik kan de omgeving absoluut aanraden. 

Op de achterkant van GaleRitjes staan fotootjes die verschillende galeries in Drempt, Hummelo en Keppel vertegenwoordigen. Mijn oog valt op een tekening met sjamanistische symbolen: een kruis in een cirkel en de afbeelding van een coyote. Desgevraagd geeft de antiquair aan de betreffende galerie niet te kennen. Volgens mij heeft de afbeelding geen betrekking op een galerie.

De belangrijkste reden dat de tekening mij opvalt, is dat ik op vrijdagavond, de avond ervoor, de foto bij 'Goud in mijn Lijf' heb zitten bestuderen met de vraag: Is in deze conifeer waar ik Maria, Jezus en Sint Gertrudis ontmoette iets bijzonders te zien? 

Nou, rechtsonder in de stam zie ik een kabouter, met een lange puntmuts, die een soort steen voortrolt. In het midden rechts van de stam zie ik een gezicht met een baard. 

Oh, ik zie veel meer, maar het grote witte gezicht van een coyote links van de stam in de lucht tussen het gebladerte trof me. Het gezicht is minder goed te zien omdat er een donkere pluk op het voorhoofd zit, maar ik zag het en dacht: 'Hèhè, is wat ik meemaakte fake? Nee toch...'

Maar goed... vergelijk de foto van vandaag maar met 'de lucht' links van de stam in de foto bij 'Goud in mijn Lijf'. 

Warrior Iadied

Op vrijdagochtend 10 februari 2012 zwerf ik weer over het web.

Hé, leuke informatie: In 2005, het jubileumjaar van Nijmegen-2000-jaar-stad, is Titus Brandsma verkozen tot de grootste Nijmegenaar aller tijden. 

Vooruit... Titus Brandsma een Gedachteniskerk bij het Keizer Karelplein, als het Keizer Karelplein maar mag blijven.

's Middags wandelen Mijn Lief en ik naar Museum Het Valkhof. 

Op mijn vragen over de Sint Gertrudiskapel word ik voorgesteld aan de heer Brouwers. 

Ik vertel dat ik de ene keer op het web lees dat er een Sint Stephanuskerk op het Valkhof heeft gestaan en de andere keer dat er aan het eind van de 7e eeuw een kerk gewijd aan Gertrudis van Nijvel, gestorven in 659, heeft gestaan.

De heer Brouwers, archeoloog, gaat er vanuit dat er geen Sint Gertrudiskerk heeft bestaan. In de 13e eeuw is de Voerweg uitgegraven, waarschijnlijk heeft toen een Sint Stephanuskerk het veld moeten ruimen, maar van deze kerk is niks terug te vinden. De huidige Sint Stevenskerk op de Hundisberg is wel de vervanger van deze kerk. Ja, en in 1450 is de Sint Gertrudiskapel op het Oude Kerkhof gebouwd.

Oh, ik besef dat het Valkhofpark en het Hunerpark ooit een geheel waren... ze liggen allebei op de Hunerberg. Hm, dan heeft Wigbolt Vleer gelijk als hij schrijft over het oostelijk deel van de Valkhofburg! 

In mijn hoofd zie ik de Hunerberg... denk de ophoging van de stadswal weg; denk de slenk van de Voerweg weg; denk de ophoging van het Valkhof, na de afbraak van de burcht, weg en ziedaar: de licht glooiende Hunerberg!

Ik vertel de heer Brouwers over de verwarring tussen de benamingen Barbarossaruïne / Sint Maartenskapel en Sint Gertrudiskapel in het boek van Wigbolt Vleer: Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. 

De heer Brouwers onderkent onmiddellijk dat er vaak vreemde dingen geschreven worden: "De Sint Maartenskapel is trouwens geen kapel; het is de troonzaal van de Valkhofburcht."

Tss, zo kan ie wel weer.

Mijn Lief vertelt dat het op dit moment blijkbaar een sport is om de oude muren van de Sint Gertrudiskapel te vernielen. Wat te doen? 

De heer Brouwers suggereert dat er zand overheen moet om de ruïne te beschermen. 

Oef, dit vind ik niet zo'n goed idee. Al met al een verdrietige kwestie.

Warrior Iadied

Ad foto: De Barbarossaruïne ook wel genoemd de Sint Maartenskapel op het Valkhof.

Vleer, W. (1992). Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. Deventer: Uitgeverij Ankh-Hermes.

http://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/Gertrudiskapel,_Gertrudis_ofwelSt. Geertruide

http://www.titusbrandsmamemorial.nl/titushof.html

Wat ik vind? Oké, even op een rijtje over die Drie Koningen.

De evangelist Matteüs vertelt dat magiërs uit het Oosten de pasgeboren koning van de Joden zoeken, en na een bezoek aan koning Herodus, het kind en zijn moeder, Maria, in Bethlehem vinden. De magiërs geven geschenken: wierook, mirre en goud.

In de 3e eeuw wordt vervolgens het specifieke aantal 3 genoemd en worden de magiërs betiteld als koningen die reizen per kameel.

In de 4e eeuw wordt in het oosterse christendom een feest georganiseerd om de verschijning van de vleesgeworden Zoon van God op aarde te vieren. Hierbij herdenkt men onder andere een van de tekens van de goddelijkheid van Jezus, namelijk het bezoek en de aanbidding van de Wijzen uit het Oosten.

In de 8e eeuw krijgen ze namen: Caspar, Melchior en Balthasar. En in de loop van eeuwen wordt het Driekoningenfeest een waar volksfeest met vele gebruiken.

Hm, ik heb niks tegen volksfeesten, waar ik moeite mee heb, is dat het bestaan van de Drie Koningen me als waarheid is verkocht. 

Tja, hoe rekbaar is de waarheid? Loont het de moeite op zoek te gaan naar de waarheid?

Warrior Iadied

Na de verrassing die Wigholt Vleer me bezorgt, struin ik door het web zoekend naar afbeeldingen van de St Gertrudiskapel in het Hunerpark. Ik zoek tussen afbeeldingen van ansichtkaarten en prenten. En dan vind ik een eenvoudige afbeelding op de website van een antiquariaat: daar staat ze... met een schattig torentje.

De prent, een kopergravure van 15 x 17 cm heet 'Nimmegen 199' en kost 65 Euro. Het is een gezicht in vogelvlucht van Nijmegen van de hand van Wilh. Baudartius (1565 -1640) en komt uit het boek 'Les Guerres de Nassau' uitgegeven in Amsterdam in 1616. 

Hm, een vreemde discrepantie... in 1579 worden de stadswallen van Nijmegen versterkt en de St Gertrudiskapel op het Oude Kerkhof afgebroken. De kapel staat echter op deze prent, uit 1616, die de dag van 10 augustus 1589 weergeeft: de dag waarop Maarten Schenk van Nydeggen bij de aanval van de Staatsen op het Roomse Nijmegen verdronk in de Waal.

Hoe kan dit nou?

Als ik langer op het web zoek, begrijp ik dat de afbeelding gebaseerd is op een oudere afbeelding van de plattegrond van Nijmegen. 

Mijn ogen worden wel wat groter, want ik vind nog meer prenten en zelfs een ingekleurde gravure. Ik mail het antiquariaat in Laag Keppel en de uitkomst is dat de prenten een aantal dagen voor mij gereserveerd worden.

Warrior Iadied

Ad foto: De Sint Gertrudiskapel is linksboven de omheinde Valkhofburcht zichtbaar.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Maarten_Schenk_van_Nydeggen

http://www.hansvanosch.nl/html/nijmegen__e_o_.html

http://www.noviomagus.nl/Ansichtkaarten/Parken/Hunnerpark/HunCat.html

Brr, ik raak bijna verstrikt in de info die ik opduikel. 

Van de omgeving van de Sint Gertrudiskapel in het Hunnerpark wil ik VEEL MEER WETEN. 

Sinds 15 januari, toen Sint Gertrudis 'met me meeging' (zie Goud in mijn Lijf), is mijn onderzoeksdrift alleen maar gegroeid en zeker nadat ik haar als 'Begeleidster' bij me ervoer in Constantinopel op 28 januari (zie Hagia Sofia) is het verlangen naar antwoorden en inzicht enkel groter geworden. 

Bij de bibliotheek heb ik ondertussen een boek van historicus Wigholt Vleer geleend: Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. 

Vrijgevige Vrouw sprak over dat boek; alle leylijnen in Nederland zouden bekend zijn. Hm, ik kon het niet geloven.

Op pagina 178 en 179 wordt in 'Leylijnen en leycentra in de Lage Landen' over 'de Valkhof' in Nijmegen geschreven. De tekst mankeert... of toch niet?

Wigholt Vleer schrijft dat zij (Wie? Hij en Dick van den Dool?) geen geloof hechten aan een residentie van Karel de Grote in Nijmegen. 

Tja, hiermee ben ik het roerend eens.

Wat verderop schrijft hij: 'Omstreeks 20 v.Chr. kwamen de Romeinen naar Nijmegen. Vanaf 15 v.Chr. was het de enige Nederlandse garnizoensplaats. Het 'castellum' was gesitueerd op de Hunerberg met een uitloper naar de Waal (Valkhof).'

Hm, dit zou kunnen. Maar op de Hunerberg? Ligt het Hunerpark op de Hunerberg?

Vervolgens schrijft hij: 'Vergeten we de Karel-residentie, dan vangt een nieuwe episode aan in de twaalfde eeuw, toen keizer Frederik Barbarossa zijn Valkhofburg liet bouwen.'

Oké, daar waar nu het Valkhof is. 

Hm, en wie is keizer Frederik Barbarossa?

Hierna schrijft hij: 'De resten van deze burg zijn nog aanwezig in het oostelijk deel van de hof, vlakbij de Belvédère.'

Hè, vlakbij de Belvédère!? Hm, hij zal de Barbarossaruïne ofwel de Sint Maartenskapel op het Valkhof wel bedoelen.

Iets verder heeft Wigholt Vleer het over een kerkelijnenpeiling, maar hij zegt niet welke kerken met elkaar verbonden zijn. Jammer. Dan schrijft hij: 'De kerkelijnenpeiling wees niet naar de Karolingische kapel, maar naar het oostelijk deel.'

Oké, met het oostelijk deel bedoelt hij blijkbaar het oostelijk deel van het Valkhof. 

Hij schrijft verder: 'De pendel bevestigde dat hier gezocht moest worden. Bij onze aankomst ter plaatse wees de wichelroede direct naar de Barbarossaruïne.'

Als ik meega in wat Wigholt Vleer schrijft, ben ik nu op het Valkhof bij wat de Sint Maartenskapel ofwel Barbarossaruïne wordt genoemd: het restant van de Valkhofburcht die door Frederik Barbarossa in 1155 is gebouwd.

Maar dan... schrijft hij: 'De kern van het centrum ligt, gerekend vanaf de Belvédère, juist ten zuiden van de 'brug'.'

Deze opmerking doet mij verbouwereerd opkijken. Ten zuiden van welke 'brug'? Van het Kelfkensbos naar het Valkhof is er een voetgangersbrug over de Voerweg. Deze brug is een geschenk van de stad Nijmegen aan het driemanschap dat de ontmanteling van Nijmegen aan het eind van de 19e eeuw voortvarend ter hand nam, maar ten zuiden daarvan is er geen ruïne. Er ligt enkel een groot plein: het Kelfkensbos!

Als ik de tekst onder de bijgevoegde foto op pagina 178 bekijk, lees ik: 'De overgroeide ruïne van de keizerlijke burcht, tevens kern van het leycentrum.'

En welke ruïne zie ik op de foto? De ruïne van de SINT GERTRUDISKAPEL overwoekert door klimop!

Yes, yes, yes, de Sint Gertrudiskapel de kern van het leycentrum!

De Sint Gertrudiskapel ligt inderdaad dicht bij de Belvédère en ten zuiden van een 'brug'. Namelijk de voetgangersbrug, in de lengte van de stadswal, naar de Belvédère. 

En het oostelijk deel van de hof!? Naar mijn idee ligt de ruïne van de Sint Gertrudiskapel niet in het oostelijk deel van de hof, maar ten oosten van het Valkhof of de Valkhofburcht.

Hm, laat ik het idee overeind houden dat de Sint Gertrudiskapel daadwerkelijk in 1450 op het Oude Kerkhof is gebouwd. 

Wigholt Vleers suggestie dat de restanten van de kapel veel ouder zijn, namelijk restanten van de burcht gebouwd door Frederik Barbarossa, klopt niet. 

Tsjah, onder de kapel kan in principe wel oudere bouw aanwezig zijn.

De volgende zin in de tekst doet mij mijn wenkbrauwen enigszins fronsen: 'Hieruit blijkt duidelijk dat de Karolingische kapel niet een oude heilige plaats is.'

Tsjah, daar kan ik het wel mee eens zijn; de energie bij de Sint Gertrudiskapel is vele malen sterker dan bij de Sint Nicolaaskapel. Grappig feit dat de Sint Nicolaaskapel veel bekender is.

Tss... bedoelt Wigholt Vleer nu eigenlijk dat de Sint Gertrudiskapel de oude heilige plaats is? Jawel!!! Al gebruikt hij de naam 'Barbarossaruïne'... met de rest van de tekst en de foto toont hij aan dat dit NIET de oude heilige plaats is. 

Lang leve de Sint Gertrudiskapel

Warrior Iadied

Vleer, W. (1992). Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. Deventer: Uitgeverij Ankh-Hermes http://nl.wikipedia.org/wiki/Barbarossa-ruïne

http://nl.wikipedia.org/wiki/Valkhof

Het is tijd voor de flitspresentaties om kandidaten te werven voor het werken aan de eigen droomorganisatie.

De onderwerpen die de studenten van Evenwicht aandragen, zijn boeiend. Ik noem er een paar: werken met en voor jongeren aan de polarisatie in de maatschappij; werken met en voor ouders die een euthanasie-wens hebben voor hun kind; werken met en voor allochtone meisje tussen de twaalf en achttien jaar met een traditionele achtergrond; werken met en voor tienermoeders om het volgen van een opleiding en het organiseren van kinderopvang te kunnen verwezenlijken.

Het bord waarop de mindmap / agenda van het lesprogramma staat en waarop mijn hanepotige aantekeningen staan, is al snel bezaaid met affiches.

Weer thuis oriënteer ik me op Nils Roemen. 

Hij beveelt aan afscheid te nemen van drie ideeën: dat je het in je eentje kunt, dat het in een keer kan en dat je weet hoe het moet. Hij adviseert te denken: ik weet niet hoe het moet, het mag ook mislukken, en juist daarom heb ik de hulp van anderen nodig.

Nils stelt dat het gemakkelijker en leuker is om met zijn allen een berg te verzetten. Hij appelleert te focussen op de overvloed aan hulp in plaats van op de schaarste van financiële middelen.

Ik geloof dat de wereld sterk aan het veranderen is.

Warrior Iadied

http://inspirationshot.nl/

http://www.nilsroemen.com/en/

Met betrekking tot de kabouters gevangen in de vogelkooitjes in Doetinchem had ik nog een vraag: "Wat betekent dit? Wat betekent 'Gevangen Aarde-Energie'?"

Op 6 februari 2012 krijg ik een antwoord. 

Ik ben aan het werk met een lesgroep (Evenwicht). 

De komende periode is de grootste opdracht voor Evenwicht het ontwerpen van een droomorganisatie waarbij alle aspecten van een organisatie aan bod moeten komen. Individueel hebben ze reeds affiches gemaakt om groepsleden te werven voor de door henzelf op te zetten organisaties. Hierover later meer.

Afgelopen vrijdag, 3 februari, heeft Evenwicht voor de huidige onderwijseenheid een bijzondere kick-off gevolgd. Nils Roemen van 'De Waarmakerij' gaf de kick-off gestalte. 

De studentes Strijdbaar en Adelaar vertellen enthousiast over wat ze gehoord hebben: over het succes van #durftevragen op Twitter en over sociale overwaarde, dat wil zeggen alles wat op de verkeerde plek onbenut ligt te wezen en wat elders van nut kan zijn. Als concreet voorbeeld noemen ze leegstaande kantoorgebouwen die in principe geschikt zijn voor dak- en thuislozen.

Voor mij wordt daar de basale link gelegd.

Inhakend op hun verhaal vertel ik dat ik per toeval een inloophuis in Doetinchem heb bezocht, en dat een cliënt binnen de hulpverlening over het algemeen aan eisen moet voldoen: zich houden aan afspraken, actief zijn, op tijd komen. Zo niet dan stopt de hulpverlening vrij snel en houdt de hulpverlening 'noodgedwongen' op. Hoewel... soms gaat de hulp over in bemoeizorg. 

"Hm, het is de vraag in hoeverre 'de maatschappij' accordeert dat cliënten die zich niet aan 'regels' houden, die dat niet kunnen of niet willen, of deze cliënten recht mogen doen gelden op 'cadeautjes' van de maatschappij als leegstaande panden."

Ik vertel dat regels in de maatschappij ingezet worden om evenwicht in ruimte en materie tussen alle betrokkenen te bewerkstelligen, en dat in principe iedereen een positieve bijdrage aan het grotere geheel dient te leveren.

"Er zijn echter mensen, bijvoorbeeld met een handicap in het autistiforme spectrum of met grote jeugdtrauma's, die de eisen van de maatschappij uiteindelijk niet aan kunnen. Verslaving, drank- of drugs-, ligt dan op de loer. Deze mensen verlangen vervolgens als het ware vrij te zijn van de regels van maatschappij en hulpverlening. Natuurlijk ook omdat ze niet meer aan deze regels kunnen voldoen. Ze maken zich als het ware los van materie en willen vrij van Geest zijn: zonder een specifiek verplichtend doel dat vooraf bepaald wordt en door anderen gelegitimeerd is.

Hm, hoe vrij is een drugs- of drankverslaafde? In elk geval lijkt het alsof ze zich vrij willoos aan de stroom van het leven overgeven."

"Tja, wat is vrij van Geest?

Vrij van Geest wil volgens mij zeggen dat niet afspraken leidend zijn maar het toeval en het lot. Om toeval en lot te volgen, dient iemand echter wel tijd te hebben, te nemen. Als ik vijftig uur per week werk, laat ik me vijftig uur per week leiden door de doelen van het werk: Wie je tijd heeft, heeft je geest! Zeg maar een gebonden Geest.

Nu kan lesgeven en contact hebben met studenten bijzonder prettig en inspirerend zijn, maar als ik vijftig uur per week werk is mijn lichaam daarna te moe om me te ondersteunen op de Vrije Weg bepaald door het Lot: vrij van Geest."

Studente Geliefd merkt op dat evenwicht belangrijk is; tijd voor het werk en tijd voor jezelf. Onderling wordt gediscussieerd: langer werken en dan langer vrij kan ook.

Ik rol als het ware in mijn eigen verhaal en vertel over wat ik in het kader van 'Het Verhaal van de Steen' leerde over de Drie-Eenheid Ziel-Geest-en-Lichaam. 

"Het Lichaam blijft bij het sterven op aarde achter en Ziel en Geest gaan verder. Daarna splitsen zij zich, de Geest met zijn Kwaliteiten en minder sterke Punten wacht op een andere Ziel die wil / gaat reïncarneren. De Ziel gaat nog verder om zich eventueel een nieuwe Opdracht te verwerven. Er is dus Leven na de dood. Tja, toch wil ik hier op aarde wel honderd worden!"

Eenmaal zover vertel ik over de Uitnodiging die ik in Doetinchem na een stagebezoek hoorde, over de gevonden Leylijn en over de kabouters in de vogelkooitjes. Van de laatsten laat ik een foto zien: "Kijk, vrij bizar is hier 'Gevangen Aarde-Energie' te zien. Wat zou dat betekenen?"

Geliefd reageert: "Net als de daklozen... gevangen in de regels van de maatschappij."

Ik lach: "Ja, dat is mogelijk het antwoord dat ik zocht. De daklozen laten zien hoe ze zich voelen in de maatschappij en hulpverlening."

Ik vertel over het inloophuis: over de gang, de keuken, de kamers, de zitkamer: "Hm, toch hebben deze dak- en thuislozen wel regels." 

Ik toon de foto van hun eigen regels: 'Humor. Wij vinden belangrijk!'

"Kijk, eigenlijk hebben ze hun eigen droomorganisatie ontworpen."

Strijdbaar reageert: "Je vertelt wel een afgerond verhaal."

"Ja, als ik vijfenzestig ben, word ik verhalenverteller!"

"Kom je dan mijn kinderen verhalen vertellen?" vraagt Godvolgster.

Warrior Iadied

http://inspirationshot.nl/

http://www.dutchflowerlink.nl/nederlands/lessen/lessen_overzicht.htm

http://www.nilsroemen.com/en/

Waarom het liefdesleven van de vijf goede keizers me interesseert? Waarom ik erover schrijf?

Hm, omdat Nijmegen haar eerste grote verkeersplein bij het centrum naar Keizer Karel heeft genoemd, hetgeen ietwat pijnlijk is. En het tweede grote verkeersplein bij het centrum? Nou ja, naar keizer Trajanus dus, hahaha.

Even doorbijten hoor... door de volgende geschiedenisles. Ik begin telkens met de regeerperiode van de betreffende keizer.

96 - 98 Nerva 

Op 65-jarige leeftijd uitgeroepen tot keizer door de Romeinse Senaat. Nerva adopteert in 97 Trajanus, een jonge populaire generaal. Nerva sterft een natuurlijke dood. Hadrianus brengt het overlijdensbericht aan Trajanus.

98 - 117 Trajanus 

Volgt als 45-jarige Nerva op. Trajanus adopteert Hadrianus, die hem tussen 101 en 106 vergezelt tijdens de Dacische oorlogen en in 113 tijdens de veldtocht tegen de Parthen. Hij trouwt met de 17 jaar jongere Pompeia Plotina die zeer liefdevol is ten opzichte van Hadrianus. Hij sterft aan een beroerte. De senaat geeft hem de titel Optimus (de beste).

117 - 138 Hadrianus 

Volgt als 41-jarige Trajanus op. Hadrianus adopteert Antoninus Pius op voorwaarde dat Antoninus de 16-jarige Marcus Aurelius en 7-jarige Lucius Verus adopteert en aanwijst als opvolgers. Hadrianus heeft als 47-jarige een relatie met de 12-jarige Griekse Antinoüs, een jongeman van buitengewone schoonheid. Antinoüs wordt slechts 19 jaar en verdrinkt in Egypte. Hadrianus' bijnaam is Graeculus (griekje). Hij heeft een slecht politiek huwelijk met Vibia Sabina, een achternicht van Trajanus. Hadrianus sterft aan een hartkwaal.

138 - 161 Antoninus Pius 

Volgt als 52-jarige Hadrianus op. Antoninus Pius is gelukkig getrouwd met Faustina de oudere. Zij krijgen vier kinderen. Enkel dochter Faustina de jongere overleeft hen. Antoninus geeft Hadrianus de eretitel Divus (god).  De senaat geeft Antoninus de naam Pius (vrome). Faustina leidt een pittig buitenechtelijke leven. Antoninus heeft de slavin Galeria Lysistrate als concubine. Hij sterft een natuurlijke dood.

161 - 169 Lucius Verus

Is medekeizer naast Marcus Aurelius en volgt als 31-jarige Antoninus Pius op. Als 34-jarige trouwt hij met de 15-jarige Lucilla, dochter van Marcus Aurelius. Ze krijgen een kind, mogelijk drie kinderen. Lucilla leidt eveneens een buitensporig buitenechtelijk leven. Lucius Verus sterft door een beroerte of epileptische aanval. Na zijn dood krijgt hij van Marcus Aurelius de titel Divus (god).

161 - 180 Marcus Aurelius 

Volgt als 40-jarige Antoninus Pius op. Hij trouwt met Faustina de jongere. Zij krijgen 13 kinderen. Ook deze Faustina leidt een intensief buitenechtelijk leven. Marcus Aurelius kiest geen capabel man als opvolger, maar wijst zijn zoon Commodus aan. Commodus blijkt een wrede keizer, het einde van de Gouden Eeuw van Rome.

Op seksueel gebied worden er in de periode 96 tot 180 na Christus blijkbaar nogal vrije normen gehanteerd en... tja, waren de eerste drie keizers van de roze driehoek? Homoseksueel? Waarom niet?

Tss, Nijmegen en zijn pleinen! 

Ik houd van Nijmegen.

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki/Adoptiefkeizers

http://nl.wikipedia.org/wiki/Antoninus Pius

http://nl.wikipedia.org/wiki/Lucilla

http://nl.wikipedia.org/wiki/Lucius_Verus

http://nl.wikipedis.org/wiki/Marcus_Aurelius

http://nl.wikipedia.org/wiki/Nerva_(keizer)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Trajanus