Na de verrassing die Wigholt Vleer me bezorgt, struin ik door het web zoekend naar afbeeldingen van de St Gertrudiskapel in het Hunerpark. Ik zoek tussen afbeeldingen van ansichtkaarten en prenten. En dan vind ik een eenvoudige afbeelding op de website van een antiquariaat: daar staat ze... met een schattig torentje.

De prent, een kopergravure van 15 x 17 cm heet 'Nimmegen 199' en kost 65 Euro. Het is een gezicht in vogelvlucht van Nijmegen van de hand van Wilh. Baudartius (1565 -1640) en komt uit het boek 'Les Guerres de Nassau' uitgegeven in Amsterdam in 1616. 

Hm, een vreemde discrepantie... in 1579 worden de stadswallen van Nijmegen versterkt en de St Gertrudiskapel op het Oude Kerkhof afgebroken. De kapel staat echter op deze prent, uit 1616, die de dag van 10 augustus 1589 weergeeft: de dag waarop Maarten Schenk van Nydeggen bij de aanval van de Staatsen op het Roomse Nijmegen verdronk in de Waal.

Hoe kan dit nou?

Als ik langer op het web zoek, begrijp ik dat de afbeelding gebaseerd is op een oudere afbeelding van de plattegrond van Nijmegen. 

Mijn ogen worden wel wat groter, want ik vind nog meer prenten en zelfs een ingekleurde gravure. Ik mail het antiquariaat in Laag Keppel en de uitkomst is dat de prenten een aantal dagen voor mij gereserveerd worden.

Warrior Iadied

Ad foto: De Sint Gertrudiskapel is linksboven de omheinde Valkhofburcht zichtbaar.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Maarten_Schenk_van_Nydeggen

http://www.hansvanosch.nl/html/nijmegen__e_o_.html

http://www.noviomagus.nl/Ansichtkaarten/Parken/Hunnerpark/HunCat.html

Brr, ik raak bijna verstrikt in de info die ik opduikel. 

Van de omgeving van de Sint Gertrudiskapel in het Hunnerpark wil ik VEEL MEER WETEN. 

Sinds 15 januari, toen Sint Gertrudis 'met me meeging' (zie Goud in mijn Lijf), is mijn onderzoeksdrift alleen maar gegroeid en zeker nadat ik haar als 'Begeleidster' bij me ervoer in Constantinopel op 28 januari (zie Hagia Sofia) is het verlangen naar antwoorden en inzicht enkel groter geworden. 

Bij de bibliotheek heb ik ondertussen een boek van historicus Wigholt Vleer geleend: Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. 

Vrijgevige Vrouw sprak over dat boek; alle leylijnen in Nederland zouden bekend zijn. Hm, ik kon het niet geloven.

Op pagina 178 en 179 wordt in 'Leylijnen en leycentra in de Lage Landen' over 'de Valkhof' in Nijmegen geschreven. De tekst mankeert... of toch niet?

Wigholt Vleer schrijft dat zij (Wie? Hij en Dick van den Dool?) geen geloof hechten aan een residentie van Karel de Grote in Nijmegen. 

Tja, hiermee ben ik het roerend eens.

Wat verderop schrijft hij: 'Omstreeks 20 v.Chr. kwamen de Romeinen naar Nijmegen. Vanaf 15 v.Chr. was het de enige Nederlandse garnizoensplaats. Het 'castellum' was gesitueerd op de Hunerberg met een uitloper naar de Waal (Valkhof).'

Hm, dit zou kunnen. Maar op de Hunerberg? Ligt het Hunerpark op de Hunerberg?

Vervolgens schrijft hij: 'Vergeten we de Karel-residentie, dan vangt een nieuwe episode aan in de twaalfde eeuw, toen keizer Frederik Barbarossa zijn Valkhofburg liet bouwen.'

Oké, daar waar nu het Valkhof is. 

Hm, en wie is keizer Frederik Barbarossa?

Hierna schrijft hij: 'De resten van deze burg zijn nog aanwezig in het oostelijk deel van de hof, vlakbij de Belvédère.'

Hè, vlakbij de Belvédère!? Hm, hij zal de Barbarossaruïne ofwel de Sint Maartenskapel op het Valkhof wel bedoelen.

Iets verder heeft Wigholt Vleer het over een kerkelijnenpeiling, maar hij zegt niet welke kerken met elkaar verbonden zijn. Jammer. Dan schrijft hij: 'De kerkelijnenpeiling wees niet naar de Karolingische kapel, maar naar het oostelijk deel.'

Oké, met het oostelijk deel bedoelt hij blijkbaar het oostelijk deel van het Valkhof. 

Hij schrijft verder: 'De pendel bevestigde dat hier gezocht moest worden. Bij onze aankomst ter plaatse wees de wichelroede direct naar de Barbarossaruïne.'

Als ik meega in wat Wigholt Vleer schrijft, ben ik nu op het Valkhof bij wat de Sint Maartenskapel ofwel Barbarossaruïne wordt genoemd: het restant van de Valkhofburcht die door Frederik Barbarossa in 1155 is gebouwd.

Maar dan... schrijft hij: 'De kern van het centrum ligt, gerekend vanaf de Belvédère, juist ten zuiden van de 'brug'.'

Deze opmerking doet mij verbouwereerd opkijken. Ten zuiden van welke 'brug'? Van het Kelfkensbos naar het Valkhof is er een voetgangersbrug over de Voerweg. Deze brug is een geschenk van de stad Nijmegen aan het driemanschap dat de ontmanteling van Nijmegen aan het eind van de 19e eeuw voortvarend ter hand nam, maar ten zuiden daarvan is er geen ruïne. Er ligt enkel een groot plein: het Kelfkensbos!

Als ik de tekst onder de bijgevoegde foto op pagina 178 bekijk, lees ik: 'De overgroeide ruïne van de keizerlijke burcht, tevens kern van het leycentrum.'

En welke ruïne zie ik op de foto? De ruïne van de SINT GERTRUDISKAPEL overwoekert door klimop!

Yes, yes, yes, de Sint Gertrudiskapel de kern van het leycentrum!

De Sint Gertrudiskapel ligt inderdaad dicht bij de Belvédère en ten zuiden van een 'brug'. Namelijk de voetgangersbrug, in de lengte van de stadswal, naar de Belvédère. 

En het oostelijk deel van de hof!? Naar mijn idee ligt de ruïne van de Sint Gertrudiskapel niet in het oostelijk deel van de hof, maar ten oosten van het Valkhof of de Valkhofburcht.

Hm, laat ik het idee overeind houden dat de Sint Gertrudiskapel daadwerkelijk in 1450 op het Oude Kerkhof is gebouwd. 

Wigholt Vleers suggestie dat de restanten van de kapel veel ouder zijn, namelijk restanten van de burcht gebouwd door Frederik Barbarossa, klopt niet. 

Tsjah, onder de kapel kan in principe wel oudere bouw aanwezig zijn.

De volgende zin in de tekst doet mij mijn wenkbrauwen enigszins fronsen: 'Hieruit blijkt duidelijk dat de Karolingische kapel niet een oude heilige plaats is.'

Tsjah, daar kan ik het wel mee eens zijn; de energie bij de Sint Gertrudiskapel is vele malen sterker dan bij de Sint Nicolaaskapel. Grappig feit dat de Sint Nicolaaskapel veel bekender is.

Tss... bedoelt Wigholt Vleer nu eigenlijk dat de Sint Gertrudiskapel de oude heilige plaats is? Jawel!!! Al gebruikt hij de naam 'Barbarossaruïne'... met de rest van de tekst en de foto toont hij aan dat dit NIET de oude heilige plaats is. 

Lang leve de Sint Gertrudiskapel

Warrior Iadied

Vleer, W. (1992). Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. Deventer: Uitgeverij Ankh-Hermes http://nl.wikipedia.org/wiki/Barbarossa-ruïne

http://nl.wikipedia.org/wiki/Valkhof

Het is tijd voor de flitspresentaties om kandidaten te werven voor het werken aan de eigen droomorganisatie.

De onderwerpen die de studenten van Evenwicht aandragen, zijn boeiend. Ik noem er een paar: werken met en voor jongeren aan de polarisatie in de maatschappij; werken met en voor ouders die een euthanasie-wens hebben voor hun kind; werken met en voor allochtone meisje tussen de twaalf en achttien jaar met een traditionele achtergrond; werken met en voor tienermoeders om het volgen van een opleiding en het organiseren van kinderopvang te kunnen verwezenlijken.

Het bord waarop de mindmap / agenda van het lesprogramma staat en waarop mijn hanepotige aantekeningen staan, is al snel bezaaid met affiches.

Weer thuis oriënteer ik me op Nils Roemen. 

Hij beveelt aan afscheid te nemen van drie ideeën: dat je het in je eentje kunt, dat het in een keer kan en dat je weet hoe het moet. Hij adviseert te denken: ik weet niet hoe het moet, het mag ook mislukken, en juist daarom heb ik de hulp van anderen nodig.

Nils stelt dat het gemakkelijker en leuker is om met zijn allen een berg te verzetten. Hij appelleert te focussen op de overvloed aan hulp in plaats van op de schaarste van financiële middelen.

Ik geloof dat de wereld sterk aan het veranderen is.

Warrior Iadied

http://inspirationshot.nl/

http://www.nilsroemen.com/en/

Met betrekking tot de kabouters gevangen in de vogelkooitjes in Doetinchem had ik nog een vraag: "Wat betekent dit? Wat betekent 'Gevangen Aarde-Energie'?"

Op 6 februari 2012 krijg ik een antwoord. 

Ik ben aan het werk met een lesgroep (Evenwicht). 

De komende periode is de grootste opdracht voor Evenwicht het ontwerpen van een droomorganisatie waarbij alle aspecten van een organisatie aan bod moeten komen. Individueel hebben ze reeds affiches gemaakt om groepsleden te werven voor de door henzelf op te zetten organisaties. Hierover later meer.

Afgelopen vrijdag, 3 februari, heeft Evenwicht voor de huidige onderwijseenheid een bijzondere kick-off gevolgd. Nils Roemen van 'De Waarmakerij' gaf de kick-off gestalte. 

De studentes Strijdbaar en Adelaar vertellen enthousiast over wat ze gehoord hebben: over het succes van #durftevragen op Twitter en over sociale overwaarde, dat wil zeggen alles wat op de verkeerde plek onbenut ligt te wezen en wat elders van nut kan zijn. Als concreet voorbeeld noemen ze leegstaande kantoorgebouwen die in principe geschikt zijn voor dak- en thuislozen.

Voor mij wordt daar de basale link gelegd.

Inhakend op hun verhaal vertel ik dat ik per toeval een inloophuis in Doetinchem heb bezocht, en dat een cliënt binnen de hulpverlening over het algemeen aan eisen moet voldoen: zich houden aan afspraken, actief zijn, op tijd komen. Zo niet dan stopt de hulpverlening vrij snel en houdt de hulpverlening 'noodgedwongen' op. Hoewel... soms gaat de hulp over in bemoeizorg. 

"Hm, het is de vraag in hoeverre 'de maatschappij' accordeert dat cliënten die zich niet aan 'regels' houden, die dat niet kunnen of niet willen, of deze cliënten recht mogen doen gelden op 'cadeautjes' van de maatschappij als leegstaande panden."

Ik vertel dat regels in de maatschappij ingezet worden om evenwicht in ruimte en materie tussen alle betrokkenen te bewerkstelligen, en dat in principe iedereen een positieve bijdrage aan het grotere geheel dient te leveren.

"Er zijn echter mensen, bijvoorbeeld met een handicap in het autistiforme spectrum of met grote jeugdtrauma's, die de eisen van de maatschappij uiteindelijk niet aan kunnen. Verslaving, drank- of drugs-, ligt dan op de loer. Deze mensen verlangen vervolgens als het ware vrij te zijn van de regels van maatschappij en hulpverlening. Natuurlijk ook omdat ze niet meer aan deze regels kunnen voldoen. Ze maken zich als het ware los van materie en willen vrij van Geest zijn: zonder een specifiek verplichtend doel dat vooraf bepaald wordt en door anderen gelegitimeerd is.

Hm, hoe vrij is een drugs- of drankverslaafde? In elk geval lijkt het alsof ze zich vrij willoos aan de stroom van het leven overgeven."

"Tja, wat is vrij van Geest?

Vrij van Geest wil volgens mij zeggen dat niet afspraken leidend zijn maar het toeval en het lot. Om toeval en lot te volgen, dient iemand echter wel tijd te hebben, te nemen. Als ik vijftig uur per week werk, laat ik me vijftig uur per week leiden door de doelen van het werk: Wie je tijd heeft, heeft je geest! Zeg maar een gebonden Geest.

Nu kan lesgeven en contact hebben met studenten bijzonder prettig en inspirerend zijn, maar als ik vijftig uur per week werk is mijn lichaam daarna te moe om me te ondersteunen op de Vrije Weg bepaald door het Lot: vrij van Geest."

Studente Geliefd merkt op dat evenwicht belangrijk is; tijd voor het werk en tijd voor jezelf. Onderling wordt gediscussieerd: langer werken en dan langer vrij kan ook.

Ik rol als het ware in mijn eigen verhaal en vertel over wat ik in het kader van 'Het Verhaal van de Steen' leerde over de Drie-Eenheid Ziel-Geest-en-Lichaam. 

"Het Lichaam blijft bij het sterven op aarde achter en Ziel en Geest gaan verder. Daarna splitsen zij zich, de Geest met zijn Kwaliteiten en minder sterke Punten wacht op een andere Ziel die wil / gaat reïncarneren. De Ziel gaat nog verder om zich eventueel een nieuwe Opdracht te verwerven. Er is dus Leven na de dood. Tja, toch wil ik hier op aarde wel honderd worden!"

Eenmaal zover vertel ik over de Uitnodiging die ik in Doetinchem na een stagebezoek hoorde, over de gevonden Leylijn en over de kabouters in de vogelkooitjes. Van de laatsten laat ik een foto zien: "Kijk, vrij bizar is hier 'Gevangen Aarde-Energie' te zien. Wat zou dat betekenen?"

Geliefd reageert: "Net als de daklozen... gevangen in de regels van de maatschappij."

Ik lach: "Ja, dat is mogelijk het antwoord dat ik zocht. De daklozen laten zien hoe ze zich voelen in de maatschappij en hulpverlening."

Ik vertel over het inloophuis: over de gang, de keuken, de kamers, de zitkamer: "Hm, toch hebben deze dak- en thuislozen wel regels." 

Ik toon de foto van hun eigen regels: 'Humor. Wij vinden belangrijk!'

"Kijk, eigenlijk hebben ze hun eigen droomorganisatie ontworpen."

Strijdbaar reageert: "Je vertelt wel een afgerond verhaal."

"Ja, als ik vijfenzestig ben, word ik verhalenverteller!"

"Kom je dan mijn kinderen verhalen vertellen?" vraagt Godvolgster.

Warrior Iadied

http://inspirationshot.nl/

http://www.dutchflowerlink.nl/nederlands/lessen/lessen_overzicht.htm

http://www.nilsroemen.com/en/

Waarom het liefdesleven van de vijf goede keizers me interesseert? Waarom ik erover schrijf?

Hm, omdat Nijmegen haar eerste grote verkeersplein bij het centrum naar Keizer Karel heeft genoemd, hetgeen ietwat pijnlijk is. En het tweede grote verkeersplein bij het centrum? Nou ja, naar keizer Trajanus dus, hahaha.

Even doorbijten hoor... door de volgende geschiedenisles. Ik begin telkens met de regeerperiode van de betreffende keizer.

96 - 98 Nerva 

Op 65-jarige leeftijd uitgeroepen tot keizer door de Romeinse Senaat. Nerva adopteert in 97 Trajanus, een jonge populaire generaal. Nerva sterft een natuurlijke dood. Hadrianus brengt het overlijdensbericht aan Trajanus.

98 - 117 Trajanus 

Volgt als 45-jarige Nerva op. Trajanus adopteert Hadrianus, die hem tussen 101 en 106 vergezelt tijdens de Dacische oorlogen en in 113 tijdens de veldtocht tegen de Parthen. Hij trouwt met de 17 jaar jongere Pompeia Plotina die zeer liefdevol is ten opzichte van Hadrianus. Hij sterft aan een beroerte. De senaat geeft hem de titel Optimus (de beste).

117 - 138 Hadrianus 

Volgt als 41-jarige Trajanus op. Hadrianus adopteert Antoninus Pius op voorwaarde dat Antoninus de 16-jarige Marcus Aurelius en 7-jarige Lucius Verus adopteert en aanwijst als opvolgers. Hadrianus heeft als 47-jarige een relatie met de 12-jarige Griekse Antinoüs, een jongeman van buitengewone schoonheid. Antinoüs wordt slechts 19 jaar en verdrinkt in Egypte. Hadrianus' bijnaam is Graeculus (griekje). Hij heeft een slecht politiek huwelijk met Vibia Sabina, een achternicht van Trajanus. Hadrianus sterft aan een hartkwaal.

138 - 161 Antoninus Pius 

Volgt als 52-jarige Hadrianus op. Antoninus Pius is gelukkig getrouwd met Faustina de oudere. Zij krijgen vier kinderen. Enkel dochter Faustina de jongere overleeft hen. Antoninus geeft Hadrianus de eretitel Divus (god).  De senaat geeft Antoninus de naam Pius (vrome). Faustina leidt een pittig buitenechtelijke leven. Antoninus heeft de slavin Galeria Lysistrate als concubine. Hij sterft een natuurlijke dood.

161 - 169 Lucius Verus

Is medekeizer naast Marcus Aurelius en volgt als 31-jarige Antoninus Pius op. Als 34-jarige trouwt hij met de 15-jarige Lucilla, dochter van Marcus Aurelius. Ze krijgen een kind, mogelijk drie kinderen. Lucilla leidt eveneens een buitensporig buitenechtelijk leven. Lucius Verus sterft door een beroerte of epileptische aanval. Na zijn dood krijgt hij van Marcus Aurelius de titel Divus (god).

161 - 180 Marcus Aurelius 

Volgt als 40-jarige Antoninus Pius op. Hij trouwt met Faustina de jongere. Zij krijgen 13 kinderen. Ook deze Faustina leidt een intensief buitenechtelijk leven. Marcus Aurelius kiest geen capabel man als opvolger, maar wijst zijn zoon Commodus aan. Commodus blijkt een wrede keizer, het einde van de Gouden Eeuw van Rome.

Op seksueel gebied worden er in de periode 96 tot 180 na Christus blijkbaar nogal vrije normen gehanteerd en... tja, waren de eerste drie keizers van de roze driehoek? Homoseksueel? Waarom niet?

Tss, Nijmegen en zijn pleinen! 

Ik houd van Nijmegen.

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki/Adoptiefkeizers

http://nl.wikipedia.org/wiki/Antoninus Pius

http://nl.wikipedia.org/wiki/Lucilla

http://nl.wikipedia.org/wiki/Lucius_Verus

http://nl.wikipedis.org/wiki/Marcus_Aurelius

http://nl.wikipedia.org/wiki/Nerva_(keizer)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Trajanus

Via het antieke schild van de Belvédère in het stadhuis van Nijmegen kom ik opnieuw bij het Hunnerpark waar de Belvédère en de Sint Gertrudiskapel zich bevinden. 

Hm, alles rond Sint Gertrudis intrigeert me op dit moment. Vorsend op het web onderzoek ik hoe het park aan zijn naam komt. 

'Hunner' of 'Huner' blijkt de herleiden op de Hoender- of Hunnerpoort. Hoender oftewel kippen. Zouden hier kippen verkocht zijn? Bij die poort? Op zijn Nijmeegs ofwel Nimweegs wordt het meervoud van hoen 'huner'. In het Achterhoeks 'hoonder'. 

Wanneer is het Hunerpark ontstaan?

Het web biedt het antwoord: het Hunerpark wordt na 1876, na de ontmanteling van de stad, aangelegd. Oorspronkelijk is het park veel groter, wel twee keer zo groot als nu.

Het zuidoostelijk deel met de grote vijver met fontein wordt in 1935-1936 weggenomen voor de toegangswegen naar de Waalbrug. Deze wegen vormen een plein dat de naam 'Keizer Lodewijkplein' krijgt. 

Hm, in 1956 wordt de vorm van het plein gewijzigd en krijgt het een standbeeld van Keizer Trajanus. Vanaf dat moment draagt het plein de naam 'Keizer Trajanusplein', kortweg 'Trajanusplein'.

Tja, Keizer Lodewijk de Vrome, zoon van Karel de Grote, zal net als Keizer Karel niet in Nijmegen geweest zijn. De Romeinse keizer Trajanus maakt meer kans. Onder zijn regering kreeg Nijmegen de naam Ulpia Noviomagus Batavorum.

Hm, keizer Trajanus is een van de vijf goede keizers, ook genaamd de adoptiekeizers omdat ze geen mannelijke nakomelingen hebben. Ze regeerden tussen 96 en 180 na Christus, de Gouden Eeuw van Rome.  

Tss, die vijf goede keizers vormen een intrigerend verhaal, met name vanwege de seksuele connotaties. 

Warrior Iadied 

http://nl.wikipedia.org/wiki/Adoptiefkeizers

http://nl.wikipedia.org/wiki/Hunnerpark

http://nl.wikipedia.org/wiki/Keizer_Traianusplein

http://www.noviomagus.nl/Vrij/Hunnerpark/HunnerparkCat.html

Op 2 februari gaan Mijn Lief en ik naar het stadhuis van Nijmegen. 

Desgevraagd denkt een bewaker dat het oorspronkelijke 'wapenschild' uit 1646, dat ooit op de Belvédère was aangebracht, zich thans op de Gedeputeerdenplaats bevindt. Hij loopt met ons mee, maar het schild is op de Gedeputeerdenplaats niet te vinden. 

Ha, het blijkt ernaast, in de felicitatiekamer voor bruidsparen, te hangen. Slechts het bovenste deel hangt hier. Zou de spreuk er in 1646 daadwerkelijk onder gestaan hebben?

Opvallend is dat de ridder aan de linkerkant nog minder op een ridder lijkt. Hij heeft een aardig buikje. Een nar? Misschien. Misschien is hij muzikant. Hij lijkt meer een stoffen kap dan een helm te dragen en mogelijk zijn de buizen met rondingen aan het eind geen helmteken maar de uiteinden van muziekhoorns. Ik zou er eigenlijk bovenop willen kijken.

En de rechter? Ook de rechter lijkt minder op een ridder. Er schijnt wel een vogel op zijn hoofd te staan. Ik hou het op een adelaar. Allebei dragen ze fier een martiale snor.  

Tss, het blijft een mooi 'reclameschild'.

Kijk en oordeel zelf.

Warrior Iadied

Terwijl ik mijn energie in WEDERWAARDIGHEDEN steek, zingt Mijn Lief in het Colourful CityKoor dat het een lieve lust is. Het koor treedt op in het Verenigingsgebouw Overasselt; in De Vereeniging in Nijmegen; in Woonzorgcentrum Nijevelt en in het Wijnfort Lent. 

Ik ga ondertussen naar Schatgraven in Kasteel Doornenburg... om te horen dat mijn schatten geen waarde hebben. Jammer! Maar goed, al deze plaatsen maken een goede kans om door de Stralen van het Keizer Karelplein geraakt te worden.

Door het schrijven voor WEDERWAARDIGHEDEN kijk ik vaak op latere tijdstippen dan de concrete ervaringen op het web. Zo ontdek ik op 1 februari 2012 dat het origineel van het wapenschild van de Belvédère zich in het stadhuis van Nijmegen bevind. Ik val bijna van mijn stoel af; zó kom ik in het stadhuis terecht!

Het Stadhuis is de plek waar, volgens Marco Pogacnik van 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen', de twee etherstromen van de Rijn en de Noordzee zich kruisen. 

'Wat zou het effect van die kruising zijn?'

De teksten zijn me bekend, en toch!?

"De etherstroom van de Noordzee loopt bovengronds dóór tot aan het Mariaplein, waar deze stroom wordt aangetrokken door de geestelijke kwaliteit van de aarde (de Sophiakwaliteit), die daar omhoog komt."

Hm, Maria Sophia is een andere naam voor Maria de moeder van Jezus. Maar wat staat hier? Als ik het goed begrijp, komt de etherstroom van de Noordzee stroomopwaarts richting Nijmegen. Dit vind ik al heel bijzonder. En dan? In Nijmegen 'stoot' de Aarde, volgens zeggen, iets van haar kwaliteiten / bewustzijn omhoog en dat 'iets' trekt de etherstroom aan of ze botsen of mixen of...

Tja, en wat is dan 'het effect' van dit samengaan? Wat voor ervaringen zijn hier mogelijk? Hm, op het Mariaplein bevindt zich dus een Interactiepunt van de Noordzee met Moeder Aarde. Hoe weet Marco Pogacnik dit?

"De etherstroom van de Rijn/Waal wordt op het Keizer Karelplein ondergronds aangetrokken door een spirituele stroom, die daar van boven de aarde instroomt."

Tss, waarom komt de stroom uit de richting van Duitsland nu ondergronds aan? Kan iemand mij dit uitleggen? Hier staat duidelijk 'aangetrokken'. Twee krachten die zich verenigen. Alsof de een magnetisch is voor de ander. En dan? Wat is het effect van dit specifieke verenigen? 

Hm, dit is dus een Interactiepunt van de Rijn/Waal met 'de Hemel'. Waar dient het voor? Wat kan ik ermee? Ben benieuwd of ik in WEDERWAARDIGHEDEN ooit met antwoorden kom.

De tekening van de kruisende etherstromen, op pagina 4, biedt me opeens iets nieuws. De geschreven woorden zijn niet zo goed leesbaar, maar bij het Keizer Karelplein staat: Sophia working from the width of the universe.

'Hm, Sophia...  Wijsheid die werkt vanuit de volle breedte van het universum?'

Haha, en als ik dan op het Keizer Karelplein een poging doe om contact te maken met het Bewustzijn van een boom... dan zie ik de Hagia Sofia!  

Hagia Sofia - Heilige Wijsheid

Het is alsof mijn Ervaring bij de beuk op het Keizer Karelplein bevestigt wat er in 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen' geschreven staat. 

En wat heb ik er nu aan gehad? Ik was verbouwereerd omdat de Gebeurtenis me overviel. Het was wel leuk om met Gertrudis richting de Hagia Sophia te lopen. Er was niks aan dat ik er niks van begreep terwijl ik het ervoer. Dat Gertrudis me leek te plagen, zorgde er niet voor dat ik me op mijn gemak voelde. Wat zou ik hebben moeten zien... daar op het Keizer Karelplein... daar in Constantinopel bij de Hagia Sofia... of in het leven in het algemeen?

Als ik intuïtief antwoord geef, is het: Het gaat in het leven om Liefde en niet om materie.

Bizar, als ik bij 'Afbeeldingen' google op 'Keizer Karelplein' zie ik de Hagia Sofia ook! Het is een foto gemaakt door een student tijdens een studiereis naar Istanbul van de studievereniging Ismus van de afdeling Politicologie van de Radboud Universiteit Universiteit. Boeiend hoe alles door elkaar verweven raakt.

Warrior Iadied

Ad foto: AFB 1. Etherische stromen van Rijn en Noordzee. Uit De Kracht(plaatsen) van Nijmegen - Geomantie in het Rijk van Nijmegen (p. 4), door Nelemans, H. 2011. Nijmegen: Geateam

http://www.ru.nl/politicologie/contact_en/studievereniging_0/studiereis_istanbul/

Finding courage

Facing truth

Conquering inner conflicts

Getting on the right road

Re-emergence

Onto an emotional journey

Authored by 

Sofia Khan

Light told me - finally:

Do not waste your precious time

worshipping me!

Do not cling to me!

My purpose has been to give you a way

to seek realities and directions

I reach you so you can use me -

see, seek, find

I am the purest form of illumination

Line your eyesight on your future,

use me to go there

I am not te destination!

I am a means of getting there

You are overwhelmed, feeling lost

until I appear

Now you are able to see where you are

You want to emerge from the darkness

And you give me all the credit

No - it is your own courage

your own realization

your power

your energy that is being sparked

It is your life that you will claim

and nurture

This light - it is your own

Transform yourself -

Set your sights high, wide and far

beyond yesterday's dream

This light knows no limit 

It shines beyond the horizon

Go forward

You have a desination waiting

for its discovery

Places unseen

Give yourself new vision

Re-create yourself

Do not focus on the points of light -

use the light

Do not blind yourself staring at me

See what has been bestowed

upon yourself

And what lies ahead

Use the point of light - turn back

Find another road

Rise up in body and spirit

I'm blessed to be light - and bright - the

perfection, brilliance and excellence have

dazzled and thrilled all that watch -

I'm no magician

I'm all action - I shine - I travel

faster than you can comprehend -

I am light

Act, brave soul, now,

there is so much to learn

Life is all around - go, live,

with all talents, all senses,

Go in every direction

Find yourself where you can soar

to new heights.

Begin, I command you,

begin to fulfill your destination

 There is no easy way to face me

I'm in front of you, facing you, 

just you, just me

Nothing can hide from me,

a genius of purity

I see, clearly

Something is wrong and it needs fixing

Your existence depends on it

There is only one truth

that stands upright

Live in truths -

the battle will always favor you

Glow, then a spark, then the flame

Set this world ablaze 

with your courage 

to live

It is all there, all within you

Lieve groet,

De krachtige leylijn volgend steken we de rotonde van het Keizer Karelplein over naar de Titus Brandsma Gedachteniskerk. De leylijn gaat centraal door de hoofdingang. De scheur boven de hoofddeuren in de schildering van Sint Jozef, beschermer van de kerk, geeft aan waar de leylijn loopt. 

De kerkruimte zindert van de energie en de hoge koepel doet de kerk stralen van licht. 

Binnen is er een tentoonstelling over het leven van Titus Brandsma, Karmelieten-pater, hoogleraar en rector magnificus van de Katholieke Universiteit in Nijmegen die, opkomend voor persvrijheid, werd opgepakt en in 1942 stierf in het concentratiekamp Dachau. 

In 1985 is Titus Brandsma door paus Johannes Paulus II zalig verklaard. Op mij komt hij als een doortastende, vriendelijke, charismatische man over.

Weer buiten wandel ik naar de World Peace Flame, de WereldVredesVlam op het voorplein, de Titushof. 

Dat is waar ook: midden juni 2011 heeft het Colourful CityKoor hier gezongen toen de vlam geplaatst werd. Halfcirkelvormige muren bakenen de hof af en op zwart marmeren platen zijn mooie uitspraken aangebracht. Die van Hecato spreekt me aan: 'Je vraagt welke vooruitgang ik heb geboekt heb? Ik ben begonnen een vriend van mijzelf te zijn.'

Terwijl ik deze lees, vraag ik mezelf af of het waar is.

Tegelijkertijd voel ik iets bijzonders: het is net of ik over de muur heen geroepen wordt. Ik wandel om de oostelijke muur heen en zie een heel grote boom staan. Deze boom roept! Oh, vandaag ben ik te moe, maar er komt een dag dat ik contact ga maken met het Bewustzijn van deze boom.

Als Mijn Lief en ik naar het centrum wandelen, zie ik een enorme gele spin op een poster in een reclamezuil. Dat is waar ook 'Spannende Spinnen' in het Natuurmuseum van Nijmegen, daar wil ik nog naar toe. 

Warrior Iadied

Wat verbouwereerd besluit ik de leylijn te volgen en over te steken naar de Titus Brandsma Gedachteniskerk. Mijn Lief instrueert het oversteken.

Warrior Iadied

Westelijk van het beeld van Keizer Karel stap ik over een versmalling tussen twee vijvers naar de andere kant. Hier ligt een wat breder bitumenpad. Als ik erop stap, voel ik de energie van een zware leylijn. De energie lijkt vanaf het torentje van het stadhuis te komen en loopt, aan de zuidkant, langs een beuk met een grote wortelvoet. Het is een prettig gevoel, zeker daar waar het pad een beetje lager ligt. Daar waar regenwater zich kan verzamelen. Blijkbaar buigt de lijn hier af naar... de Titus Brandsma Gedachteniskerk, voorheen de Sint-Jozefkerk.

Van tevoren heb ik me al voorgenomen te proberen in contact te komen met het Bewustzijn van een van de bomen. Aan de kant van de Bisschop Hamerstraat ga ik enkele meters voor de grote beuk staan. Ik sluit mijn ogen en wil mezelf bewust twintig ademteugen gunnen... maar bij de eerste Ademteug ben ik heel onverwacht, direct ergens anders. Eerst heb ik het niet eens in de Gaten. Ik zie een Hemelsblauwe Lucht met daarin gouden Koepels van een Moskee of Kerk. Ik ben helemaal in de Ban van de Gouden Schittering.

'Dit ken ik! Dit heet.... Sofia, Sofia... nog iets, iets met 'wijs' of... Hagia... Hagia Sofia!'

Brr, ik ben helemaal in de War: "Zie ik hier de Hagia Sofia? Gouden Koepels?"

'He, is dit nu het Bewustzijn van de Boom? Wat is hier aan de Hand? Ik ben in een Keer naar Turkije gereisd... naar Istanbul... wat is dit nu, is het de Bedoeling dat ik daar op Vakantie ga?'

De razende geluiden van het verkeer rond het plein trekken mijn aandacht: 'Zo klinkt het Verkeer in Istanbul ook...'

Ik realiseer me dat ik verplaatst ben, maar voel me onthand en vraag: "Gertrudis!?"

He, ze loopt rechts naast me. Ze is iets ouder dan ik, mijn Vriendin maar ook mijn Dienares, en ze loopt te giebelen alsof ze zestien is. We lopen gearmd. Hé, we zijn allebei Tieners! Ik ben dertien/veertien Jaar. Gertrudis draagt een geelcrème Gewaad, ik ben gekleed in een velours pauwblauw Kleed.

'Hé, dit is... dit zijn de Middeleeuwen.'

We wandelen richting de in het Zonlicht glinsterende Hagia Sofia. Gertrudis leidt mij.

"Waar gaan we heen?"

Ik-Thea realiseer me dat ik de Kluts kwijt ben en als ik-Tiener weet ik ook niet waar ik heen ga.

Gertrudis heeft ondertussen iets gezegd en ik-Tiener reageer met: "Ik zie niks, o, ik ben blind."

"Kijk dan beter," reageert Gertrudis weinig begripvol.

Het is alsof ik geen grip heb op de Gebeurtenissen, alsof ik niet zie wat er te zien valt.

Omdat we dichterbij zijn, zie ik de glanzende Koepel niet meer, we lopen in Schaduw.

"Jij bent de Bruid," zegt Gertrudis.

"Van wie?"

"Van de Khan."

"Van de Khan?" reageer ik terwijl ik mijn Pas inhoud.

Gertrudis trekt aan mijn Arm: "Kom je mag studeren," en dan plagerig, "Studiebruid."

Voor ons gaan brede, witte Traptreden omhoog. We lopen samen de Trappen op: omhoog.

Dan open ik mijn ogen. Ondanks het verkeer lijkt het doodstil in het park van het Keizer Karelplein. Alles ziet er blauwig uit. 

Hm, in dit leven ben ik niet in Istanbul geweest. Ik realiseer me dat ik tijdens de Wandeling daar in Istanbul aarzelde verder te gaan; dat ik me voor de Gek gehouden voelde door de plagerige Gertrudis.

Brr, ik had geen doel, wilde nergens naar toe, zocht een gesprek met het Bewustzijn van de Boom en dan blijkt er hier in het park van het Keizer Karelplein een Transportcentrum in Tijd en Plaats te zijn. Het heeft me overvallen. Wat moet ik hier nu mee? 

Warrior Iadied

Het Keizer Karelplein trekt, dus steken Mijn Lief en ik zaterdagochtend 28 januari vanaf de Bisschop Hamerstraat de drukke verkeersrotonde over. 

Noordelijk van het standbeeld van Keizer Karel op zijn paard wandelen we over het pad. Behalve een oude boom waarvan de voet bijna geheel verdwenen is en die uit vele figuren opgebouwd lijkt, neem ik weinig waar. 

Ja, een groot aantal lege blikjes en lege glazen bierflesjes. Wie verpozen hier? Rond het plein raast het verkeer, net een racecircuit.

Na mijn bezoek aan Doetinchem op 24 januari 2012 houd ik me thuis weer bezig met de Draaiende Zon. 

Wat is eigenlijk de geschiedenis van het Keizer Karelplein? Wat zou het Effect van die vreemde Draaiing zijn? De Stralen leken rechtsom te draaien, en dat klopt met het stratenpatroon, maar de auto's rijden linksom!

Hm, ben benieuwd.

Op het web tref ik een controverse. Nijmegen wordt al sinds de 15e eeuw gezien als de stad waar Karel de Grote verbleef, letterlijk zijn residentie had. 

Tsja, dit blijkt een fabeltje te zijn. De historicus en adjunct-stadsarchivaris (van 1946 tot 1957) Albert Delahaye heeft de kat de bel aangebonden. Het is hem niet echt in dank afgenomen. 

Ach, ik kan dit laatste wel begrijpen; de culturele identiteit van de gemiddelde Nijmegenaar krijgt door zijn inzichten een behoorlijke knauw en veel wetenschappers staan erdoor in hun hemd. Wel triest voor de heer Delahaye die zeer integer de wetenschap bedreef.

In Nijmegen zijn archeologisch vondsten uit de Romeinse tijd overal te vinden, overblijfselen uit de periode dat Karel de Grote leefde (742 of 748 tot 814 AD) niet tot nauwelijks. 

Oké, loslaten: de op 25 december 800 door paus Leo tot Imperator Augustus, Keizer der Romeinen, gekroonde Karel de Grote is niet echt van de Nijmegenaren; hij is van Noyon in Frankrijk.

Maar het beeld van Keizer Karel dat prominent midden op het Keizer Karelplein aanwezig is, mag van mij blijven; een schitterend symbool van het feit dat mensen elkaar van alles wijsmaken tot meerdere eer en glorie van zichzelf, om de eigen zak te spekken of om de ander een hart onder de riem te steken. 

Tss, ik vind dat ik dit mooi geformuleerd heb. 

Haha... ik meen het: gewoon laten staan, de wereld draait er rustig om door. Het is toch een schitterend symbool van de aard van mensen!?

Zou het de bedoeling zijn dat de mensheid dit gedrag afleert? Of is het onze taak om de kronkelfeiten als zodanig te accepteren? Er zijn zeker mensen die zich er zeer goed onder gevoeld hebben: Nijmegen - Keizer Karelstad!

Wanneer is het Keizer Karelplein eigenlijk ontstaan?

Hm, rond 1880 toen de vestingwerken eindelijk afgebroken mochten worden en de stadsuitbreiding een aanvang kon nemen. Het plein is naar het Place de l'Etoile in Parijs ontworpen en heeft oorspronkelijk een diameter van 150 meter. 

Oh, sneu, ik begin beter te begrijpen hoe pijnlijk het is dat Karel de Grote de grote afwezige van Nijmegen is; krijgt de stad een groots plein dan dient zo'n plein natuurlijk de naam van de grootste historische figuur van de stad te dragen... en dan blijkt alles fantasie.

Hm, in 1957 had Albert Delahaye zijn ideeën reeds naar voren gebracht en pas in 1962 is het door Albert Termote ontworpen ruiterstandbeeld van Keizer Karel in het park van het plein geplaatst. Hoe rijm ik dit? 

Warrior Iadied

Ad foto: 120228 Ruiterstandbeeld Keizer Karel

http://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_de_Grote

http://nl.wikipedia.org/wiki/Keizer_Karelplein_(Nijmegen)

Ik struin vele kanten op door het centrum van Doetinchem: de VVV in 't Brewinc; de Walmolen; de stadswal met de oude stadsmuurrestanten; de Driekoningenkapel; het Joodse Monument; de gedichten op de lantaarnpalen van het Simonsplein; 't Gevang; het Stadsmuseum; de kerk van de Baptistengemeente met de tekst 'Predik het Evangelie'.

'Hm, hier zou ik nog uren kunnen vertoeven.'

De Driekoningenkapel raakt me; het is net of ik de Sint Gertrudiskapel uit Nijmegen zie.

Op een ANWB-infobord lees ik dat deze laatgotische zaalkerk eind vijftiende eeuw gebouwd is. Wel, dat komt aardig in de buurt van de 1459 van de Sint Gertrudiskapel.

Op het web vind ik meer info. Het kerkje hoorde bij het Driekoningengasthuis, dat voor de opvang van armen, zieken en ouderen zorgde. Blijkbaar bestond het kerkje al in de veertiende eeuw en is het in de vijftiende eeuw verbouwd. Het uiterlijk van vandaag gelijkt dat uit de vijftiende eeuw.

De kapel begon als katholieke kapel gewijd aan de Drie Koningen. Na de reformatie in 1590 werden doordeweekse diensten in de kapel gehouden. Van 1761 tot en met 2008 maakte de Evangelisch Lutherse Gemeente gebruik van de kapel, maar deze gemeente is opgegaan in een andere protestantse en nu is de Driekoningenkapel of Gasthuiskapel een podium voor kunst en cultuur. 

Hm, ergens bizar hoe de functie van al die prachtige gebouwen in de wereld om ons heen verandert.  Toch blij met 'de vondst' van de Driekoningenkapel. 

Warrior Iadied

Ik wandel door de Grutstraat richting de Catharinakerk. Midden over de straat loopt een goed voelbare leylijn recht naar de kerk toe.
Plotseling voel ik ook een leylijn naar rechts gaan. 
Het is bij de Van Capellestraat. Aan het eind zie ik een hoge open poort. Wie of wat is 'Van Capelle'?

Op de oude plattegrond in het boekje 'Verdwenen Stadsgezichten Doetinchem GRUTSTRAAT' staat aan het eind van deze straat volgens mij de RC Kerk.
Nu is er geen kerk te zien.

Ik wandel verder door de Grutstraat. De leylijn gaat door een deur het schip van de Catharinakerk binnen.

Ik wandel rond de kerk. Aan de andere kant, de zuidkant, komt de leylijn dicht bij de toren in het schip door een deur naar buiten. Jammer dat de kerk van binnen niet te bezichtigen is.

Warrior Iadied

Ad foto: de deur aan de noordkant van de Catharinakerk, waar de leylijn het schip binnengaat.

Gelovige heeft me foto's zien maken. 

Spontaan vertelt hij over persoonlijke problemen: voelen is een probleem.

Ik reageer nogal stellig met de opmerking dat dit laatste blijkbaar al lang aan de gang is.

Verbijsterd kijkt hij me aan en vertelt nog opener over wat hem bezighoudt. 

Dan suggereert hij dat zijn problemen binnenkort verholpen zijn; een zekere Gabriella gaat hem ervan verlossen.

Ik schrik: "Gabriella, daar heb ik gisteravond toevallig op het web iets over gezien."

Wat ik zeg klopt; ik zocht info over Doetinchem en kwam plotseling op een nogal zweverige, zogenaamd spirituele, website van ene Gabriella: 'Tss, is dit toeval?'

Gelovige vertelt dat hij mailcontact heeft en dat ze gezegd heeft dat hij binnenkort bij volle maan geholpen wordt met zijn problemen: "Ik heb er uitdraaien van..."

Hij troont me mee naar zijn kamer/kantoor boven en ik bekijk de website. Het een na het andere aan te klikken goudkleurige schatkistje komt voorbij.  Ik lees de hoogdravende, af en toe rammelende, teksten van de uitdraaien: 'Tss, volgens mij is dit een website die misbruik maakt van goedgelovige of wanhopige mensen.'

Gelovige vertelt dat hij al 50 Euro heeft overgemaakt en dat hij nu dagelijks mailtjes krijgt dat hij nog niet betaald heeft: "Maar ik betaal niet meer... wanneer zou het volle maan zijn?"

"Heb je geen agenda?"

Samen bekijken we zijn agenda en ja: 7 februari 2012 is het volle maan. 

Ik raad hem aan niet meer te betalen als het niet geholpen heeft.

Terug beneden zijn de vier vrouwen nog druk bezig met hun viltwerk. Ik beloof Gelovige een keer terug te komen om te praten over het niet-voelen. Aan Fraaie geef ik het boekje over de Grutstraat terug. Dan ga ik naar buiten om Doetinchem nader te bekijken: 'Wat de ene gehaaide mens de andere meer kwetsbare mens al niet kan aandoen.'

Warrior Iadied

http.//www.gabriella-psychic.com/

Even later sta ik in een kleurige, druk beschilderde, gang. Aan het eind links staan velerlei horizontale strepen: "Ieder heeft hier zijn eigen streep getrokken."

Fraaie gaat theewater opzetten en vertelt dat ze bezig zijn een ontmoetingsruimte te creëren. Dan showt hij de schitterende roestvrijstalen keuken: "Gezamenlijk aangeschaft. Alles is van iedereen en wordt doorgegeven."

Op een plank staan verschillende potjes: "We maken zelf appelmoes en jam, ook om te verkopen."

Rond de schuifdeuren in de woonkamer is iemand kunstzinnig bezig geweest met A-4tjes. Het is een creatief en kleurig geheel. Aan de wand hangt een flip-overvel met regels. Bovenaan staat: HUMOR, daaronder Wij vinden belangrijk! 

Het zijn boeiende regels... voor vrijheidslievende mensen.

Fraaie houdt me een theedoos voor, en de rooibosthee smaakt prima. 

We discussiëren over regels en hulpverlening. Over de allergie van sommigen voor het gareel, het in de pas lopen, en hoeveel spanning dat oproept. 

Ik vraag of ik een foto van de regels mag maken.

"Prima, geen probleem."

Hij toont me enkele kamers op de eerste etage. Aangezien er niet geslapen wordt, lijkt iedereen een soort kantoortje te hebben.

"Sommigen werken met druk- en zetwerk."

Terug in de zitkamer zijn daar vier vrouwen bezig met wol en breiwerk. 

'Vrijwilligsters?' 

Ze gaan vilten om boekomslagen te maken voor de verkoop in de ontmoetingsruimte. Over een dag of veertien moet die ruimte, in de oude winkel, gebruiksklaar zijn. 

Spontaan komt Fraaie met een boekje aanzetten: Verdwenen Stadsgezichten Doetinchem GRUTSTRAAT.

Prachtig, het boekje begint met een oude plattegrond en er zitten vele afbeeldingen van ansichtkaarten in. Terwijl ik het boekje bekijk, heeft Fraaie zich bij de groep in de balkonserre aangesloten. 

Midden tussen alle beweging en actie zit een wat oudere man (Gelovige) mij ondertussen rustig te observeren.  

Warrior Iadied

Buro Tekstueel / J.S. Horsting (juli 2008). Verdwenen Stadsgezichten Doetinchem GRUTSTRAAT. Doetinchem: Stadsmuseum.

Foto's maken, vormt geen probleem. 

Fraaie wijst naar een tamelijk nieuw bordje op een zitbank: "De namen van de mensen die op dat bordje staan, zijn daar... op dit bankje gestorven. Zo worden ze niet vergeten. We vonden dat dat niet mocht."

Ik knik: "Uit het oog niet uit het hart."

Fraaie vertelt dat het hoekpand een inloophuis is: elke dag van 09.00 tot 16.00 uur geopend voor dak- en thuislozen.

"We staan hier in de oude stadsgracht, links de stadsmuur rechts de -wal."

De stadsmuur is niet overal in verband opgetrokken. Hier en daar zijn de stenen gewoon gestapeld:"Dit zijn oude stenen, misschien wel uit de twaalfde eeuw."

"Veel ouder," reageert Fraaie, "iedereen die in de stad wilde wonen, was verantwoordelijk voor een deel van de stadsmuur. Hier, om Doetinchem, zijn het allemaal venen en in de Donkere Middeleeuwen was men het bakken van stenen verleerd. Om een stadsmuur te bouwen, moesten in de omgeving stenen gezocht worden. Die werden gevonden bij bouwwerken van de Romeinen. Die wisten wel hoe stenen te bakken. Dus de stenen die je hier ziet, zijn al uit de Romeinse tijd."

Ha, wie had er ook weer vragen over de ouderdom van stenen? 

Hm, hiermee is niet gezegd dat de stenen van de St.-Geertrudiskapel in Nijmegen van Romeinse afkomst zijn. De kapel is in 1459 gebouwd en toen wist men weer hoe stenen te bakken, maar hergebruik is blijkbaar heel gewoon geweest. Dus...

De fundamenten van de afgebroken Grutpoort, stevig schuin opgetrokken, liggen deels bloot. Fraaie slaat me gade terwijl ik links en rechts foto's maak: "Wil je iets drinken? Je mag wel binnenkomen dan laat ik je het gebouw zien."

De vraag is niet aan dovemansoren gesteld, ik accepteer de uitnodiging.

Warrior Iadied

Aan de andere kant van de huisjes van de Kapoeniestraat is het een gezellige rommel.

Staand op de hoge wal tussen de gemeentestruiken staar ik verbaasd naar tuinkabouters die in vogelkooitjes gevangen zitten. Te zien aan het groen op de muur hangen de kooitjes er al langer.

Omdat ik van dichtbij foto's wil maken van de oude stadsmuur wandel ik langs een kunstwerk op hoge iele poten, het lijkt wel iets van Dali, naar de Grutstraat. 

Langs de zijkant van het hoekpand ga ik naar beneden. De lager gelegen tuin lijkt half een bedrijfsruimte. Aan de achterkant van het pand is een balkonserre waar meerdere mensen bij elkaar zitten. De kabouters intrigeren me; 'Gevangen Aarde-Energie'. 

Bizar, welke betekenis kan ik daar aan hechten?

Even later komt een man (Fraaie) naast het huis op gelopen. Hij komt vriendelijk naar me toe. Als hij zich naar me toebuigt, ruik ik alcohol. 

Warrior Iadied