Het Keizer Karelplein trekt, dus steken Mijn Lief en ik zaterdagochtend 28 januari vanaf de Bisschop Hamerstraat de drukke verkeersrotonde over. 

Noordelijk van het standbeeld van Keizer Karel op zijn paard wandelen we over het pad. Behalve een oude boom waarvan de voet bijna geheel verdwenen is en die uit vele figuren opgebouwd lijkt, neem ik weinig waar. 

Ja, een groot aantal lege blikjes en lege glazen bierflesjes. Wie verpozen hier? Rond het plein raast het verkeer, net een racecircuit.

Na mijn bezoek aan Doetinchem op 24 januari 2012 houd ik me thuis weer bezig met de Draaiende Zon. 

Wat is eigenlijk de geschiedenis van het Keizer Karelplein? Wat zou het Effect van die vreemde Draaiing zijn? De Stralen leken rechtsom te draaien, en dat klopt met het stratenpatroon, maar de auto's rijden linksom!

Hm, ben benieuwd.

Op het web tref ik een controverse. Nijmegen wordt al sinds de 15e eeuw gezien als de stad waar Karel de Grote verbleef, letterlijk zijn residentie had. 

Tsja, dit blijkt een fabeltje te zijn. De historicus en adjunct-stadsarchivaris (van 1946 tot 1957) Albert Delahaye heeft de kat de bel aangebonden. Het is hem niet echt in dank afgenomen. 

Ach, ik kan dit laatste wel begrijpen; de culturele identiteit van de gemiddelde Nijmegenaar krijgt door zijn inzichten een behoorlijke knauw en veel wetenschappers staan erdoor in hun hemd. Wel triest voor de heer Delahaye die zeer integer de wetenschap bedreef.

In Nijmegen zijn archeologisch vondsten uit de Romeinse tijd overal te vinden, overblijfselen uit de periode dat Karel de Grote leefde (742 of 748 tot 814 AD) niet tot nauwelijks. 

Oké, loslaten: de op 25 december 800 door paus Leo tot Imperator Augustus, Keizer der Romeinen, gekroonde Karel de Grote is niet echt van de Nijmegenaren; hij is van Noyon in Frankrijk.

Maar het beeld van Keizer Karel dat prominent midden op het Keizer Karelplein aanwezig is, mag van mij blijven; een schitterend symbool van het feit dat mensen elkaar van alles wijsmaken tot meerdere eer en glorie van zichzelf, om de eigen zak te spekken of om de ander een hart onder de riem te steken. 

Tss, ik vind dat ik dit mooi geformuleerd heb. 

Haha... ik meen het: gewoon laten staan, de wereld draait er rustig om door. Het is toch een schitterend symbool van de aard van mensen!?

Zou het de bedoeling zijn dat de mensheid dit gedrag afleert? Of is het onze taak om de kronkelfeiten als zodanig te accepteren? Er zijn zeker mensen die zich er zeer goed onder gevoeld hebben: Nijmegen - Keizer Karelstad!

Wanneer is het Keizer Karelplein eigenlijk ontstaan?

Hm, rond 1880 toen de vestingwerken eindelijk afgebroken mochten worden en de stadsuitbreiding een aanvang kon nemen. Het plein is naar het Place de l'Etoile in Parijs ontworpen en heeft oorspronkelijk een diameter van 150 meter. 

Oh, sneu, ik begin beter te begrijpen hoe pijnlijk het is dat Karel de Grote de grote afwezige van Nijmegen is; krijgt de stad een groots plein dan dient zo'n plein natuurlijk de naam van de grootste historische figuur van de stad te dragen... en dan blijkt alles fantasie.

Hm, in 1957 had Albert Delahaye zijn ideeën reeds naar voren gebracht en pas in 1962 is het door Albert Termote ontworpen ruiterstandbeeld van Keizer Karel in het park van het plein geplaatst. Hoe rijm ik dit? 

Warrior Iadied

Ad foto: 120228 Ruiterstandbeeld Keizer Karel

http://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_de_Grote

http://nl.wikipedia.org/wiki/Keizer_Karelplein_(Nijmegen)

Ik struin vele kanten op door het centrum van Doetinchem: de VVV in 't Brewinc; de Walmolen; de stadswal met de oude stadsmuurrestanten; de Driekoningenkapel; het Joodse Monument; de gedichten op de lantaarnpalen van het Simonsplein; 't Gevang; het Stadsmuseum; de kerk van de Baptistengemeente met de tekst 'Predik het Evangelie'.

'Hm, hier zou ik nog uren kunnen vertoeven.'

De Driekoningenkapel raakt me; het is net of ik de Sint Gertrudiskapel uit Nijmegen zie.

Op een ANWB-infobord lees ik dat deze laatgotische zaalkerk eind vijftiende eeuw gebouwd is. Wel, dat komt aardig in de buurt van de 1459 van de Sint Gertrudiskapel.

Op het web vind ik meer info. Het kerkje hoorde bij het Driekoningengasthuis, dat voor de opvang van armen, zieken en ouderen zorgde. Blijkbaar bestond het kerkje al in de veertiende eeuw en is het in de vijftiende eeuw verbouwd. Het uiterlijk van vandaag gelijkt dat uit de vijftiende eeuw.

De kapel begon als katholieke kapel gewijd aan de Drie Koningen. Na de reformatie in 1590 werden doordeweekse diensten in de kapel gehouden. Van 1761 tot en met 2008 maakte de Evangelisch Lutherse Gemeente gebruik van de kapel, maar deze gemeente is opgegaan in een andere protestantse en nu is de Driekoningenkapel of Gasthuiskapel een podium voor kunst en cultuur. 

Hm, ergens bizar hoe de functie van al die prachtige gebouwen in de wereld om ons heen verandert.  Toch blij met 'de vondst' van de Driekoningenkapel. 

Warrior Iadied

Ik wandel door de Grutstraat richting de Catharinakerk. Midden over de straat loopt een goed voelbare leylijn recht naar de kerk toe.
Plotseling voel ik ook een leylijn naar rechts gaan. 
Het is bij de Van Capellestraat. Aan het eind zie ik een hoge open poort. Wie of wat is 'Van Capelle'?

Op de oude plattegrond in het boekje 'Verdwenen Stadsgezichten Doetinchem GRUTSTRAAT' staat aan het eind van deze straat volgens mij de RC Kerk.
Nu is er geen kerk te zien.

Ik wandel verder door de Grutstraat. De leylijn gaat door een deur het schip van de Catharinakerk binnen.

Ik wandel rond de kerk. Aan de andere kant, de zuidkant, komt de leylijn dicht bij de toren in het schip door een deur naar buiten. Jammer dat de kerk van binnen niet te bezichtigen is.

Warrior Iadied

Ad foto: de deur aan de noordkant van de Catharinakerk, waar de leylijn het schip binnengaat.

Gelovige heeft me foto's zien maken. 

Spontaan vertelt hij over persoonlijke problemen: voelen is een probleem.

Ik reageer nogal stellig met de opmerking dat dit laatste blijkbaar al lang aan de gang is.

Verbijsterd kijkt hij me aan en vertelt nog opener over wat hem bezighoudt. 

Dan suggereert hij dat zijn problemen binnenkort verholpen zijn; een zekere Gabriella gaat hem ervan verlossen.

Ik schrik: "Gabriella, daar heb ik gisteravond toevallig op het web iets over gezien."

Wat ik zeg klopt; ik zocht info over Doetinchem en kwam plotseling op een nogal zweverige, zogenaamd spirituele, website van ene Gabriella: 'Tss, is dit toeval?'

Gelovige vertelt dat hij mailcontact heeft en dat ze gezegd heeft dat hij binnenkort bij volle maan geholpen wordt met zijn problemen: "Ik heb er uitdraaien van..."

Hij troont me mee naar zijn kamer/kantoor boven en ik bekijk de website. Het een na het andere aan te klikken goudkleurige schatkistje komt voorbij.  Ik lees de hoogdravende, af en toe rammelende, teksten van de uitdraaien: 'Tss, volgens mij is dit een website die misbruik maakt van goedgelovige of wanhopige mensen.'

Gelovige vertelt dat hij al 50 Euro heeft overgemaakt en dat hij nu dagelijks mailtjes krijgt dat hij nog niet betaald heeft: "Maar ik betaal niet meer... wanneer zou het volle maan zijn?"

"Heb je geen agenda?"

Samen bekijken we zijn agenda en ja: 7 februari 2012 is het volle maan. 

Ik raad hem aan niet meer te betalen als het niet geholpen heeft.

Terug beneden zijn de vier vrouwen nog druk bezig met hun viltwerk. Ik beloof Gelovige een keer terug te komen om te praten over het niet-voelen. Aan Fraaie geef ik het boekje over de Grutstraat terug. Dan ga ik naar buiten om Doetinchem nader te bekijken: 'Wat de ene gehaaide mens de andere meer kwetsbare mens al niet kan aandoen.'

Warrior Iadied

http.//www.gabriella-psychic.com/

Even later sta ik in een kleurige, druk beschilderde, gang. Aan het eind links staan velerlei horizontale strepen: "Ieder heeft hier zijn eigen streep getrokken."

Fraaie gaat theewater opzetten en vertelt dat ze bezig zijn een ontmoetingsruimte te creëren. Dan showt hij de schitterende roestvrijstalen keuken: "Gezamenlijk aangeschaft. Alles is van iedereen en wordt doorgegeven."

Op een plank staan verschillende potjes: "We maken zelf appelmoes en jam, ook om te verkopen."

Rond de schuifdeuren in de woonkamer is iemand kunstzinnig bezig geweest met A-4tjes. Het is een creatief en kleurig geheel. Aan de wand hangt een flip-overvel met regels. Bovenaan staat: HUMOR, daaronder Wij vinden belangrijk! 

Het zijn boeiende regels... voor vrijheidslievende mensen.

Fraaie houdt me een theedoos voor, en de rooibosthee smaakt prima. 

We discussiëren over regels en hulpverlening. Over de allergie van sommigen voor het gareel, het in de pas lopen, en hoeveel spanning dat oproept. 

Ik vraag of ik een foto van de regels mag maken.

"Prima, geen probleem."

Hij toont me enkele kamers op de eerste etage. Aangezien er niet geslapen wordt, lijkt iedereen een soort kantoortje te hebben.

"Sommigen werken met druk- en zetwerk."

Terug in de zitkamer zijn daar vier vrouwen bezig met wol en breiwerk. 

'Vrijwilligsters?' 

Ze gaan vilten om boekomslagen te maken voor de verkoop in de ontmoetingsruimte. Over een dag of veertien moet die ruimte, in de oude winkel, gebruiksklaar zijn. 

Spontaan komt Fraaie met een boekje aanzetten: Verdwenen Stadsgezichten Doetinchem GRUTSTRAAT.

Prachtig, het boekje begint met een oude plattegrond en er zitten vele afbeeldingen van ansichtkaarten in. Terwijl ik het boekje bekijk, heeft Fraaie zich bij de groep in de balkonserre aangesloten. 

Midden tussen alle beweging en actie zit een wat oudere man (Gelovige) mij ondertussen rustig te observeren.  

Warrior Iadied

Buro Tekstueel / J.S. Horsting (juli 2008). Verdwenen Stadsgezichten Doetinchem GRUTSTRAAT. Doetinchem: Stadsmuseum.

Foto's maken, vormt geen probleem. 

Fraaie wijst naar een tamelijk nieuw bordje op een zitbank: "De namen van de mensen die op dat bordje staan, zijn daar... op dit bankje gestorven. Zo worden ze niet vergeten. We vonden dat dat niet mocht."

Ik knik: "Uit het oog niet uit het hart."

Fraaie vertelt dat het hoekpand een inloophuis is: elke dag van 09.00 tot 16.00 uur geopend voor dak- en thuislozen.

"We staan hier in de oude stadsgracht, links de stadsmuur rechts de -wal."

De stadsmuur is niet overal in verband opgetrokken. Hier en daar zijn de stenen gewoon gestapeld:"Dit zijn oude stenen, misschien wel uit de twaalfde eeuw."

"Veel ouder," reageert Fraaie, "iedereen die in de stad wilde wonen, was verantwoordelijk voor een deel van de stadsmuur. Hier, om Doetinchem, zijn het allemaal venen en in de Donkere Middeleeuwen was men het bakken van stenen verleerd. Om een stadsmuur te bouwen, moesten in de omgeving stenen gezocht worden. Die werden gevonden bij bouwwerken van de Romeinen. Die wisten wel hoe stenen te bakken. Dus de stenen die je hier ziet, zijn al uit de Romeinse tijd."

Ha, wie had er ook weer vragen over de ouderdom van stenen? 

Hm, hiermee is niet gezegd dat de stenen van de St.-Geertrudiskapel in Nijmegen van Romeinse afkomst zijn. De kapel is in 1459 gebouwd en toen wist men weer hoe stenen te bakken, maar hergebruik is blijkbaar heel gewoon geweest. Dus...

De fundamenten van de afgebroken Grutpoort, stevig schuin opgetrokken, liggen deels bloot. Fraaie slaat me gade terwijl ik links en rechts foto's maak: "Wil je iets drinken? Je mag wel binnenkomen dan laat ik je het gebouw zien."

De vraag is niet aan dovemansoren gesteld, ik accepteer de uitnodiging.

Warrior Iadied

Aan de andere kant van de huisjes van de Kapoeniestraat is het een gezellige rommel.

Staand op de hoge wal tussen de gemeentestruiken staar ik verbaasd naar tuinkabouters die in vogelkooitjes gevangen zitten. Te zien aan het groen op de muur hangen de kooitjes er al langer.

Omdat ik van dichtbij foto's wil maken van de oude stadsmuur wandel ik langs een kunstwerk op hoge iele poten, het lijkt wel iets van Dali, naar de Grutstraat. 

Langs de zijkant van het hoekpand ga ik naar beneden. De lager gelegen tuin lijkt half een bedrijfsruimte. Aan de achterkant van het pand is een balkonserre waar meerdere mensen bij elkaar zitten. De kabouters intrigeren me; 'Gevangen Aarde-Energie'. 

Bizar, welke betekenis kan ik daar aan hechten?

Even later komt een man (Fraaie) naast het huis op gelopen. Hij komt vriendelijk naar me toe. Als hij zich naar me toebuigt, ruik ik alcohol. 

Warrior Iadied

De verrassend sterke leylijn loopt richting de gebouwen die aan de stadswalkant van de Kapoeniestraat staan. Ik wandel het straatje in om het uit te lopen en dan rechtsaf te slaan, maar zover kom ik niet.

Ik word bij het eerste huisje links gegrepen door een bord van de ANWB, en maak rechtsomkeer om aan de andere kant van het pandje te gaan kijken. 

Warrior Iadied

Dinsdag 24 januari ga ik naar Doetinchem voor een tweede praktijkbezoek. Daarna neem ik de middag verder vrij om te doen wat ik de vorige keer nagelaten heb: de Straat uit en dan rechtsaf.

Hm, ik geniet en raak betrokken, maar daarover later. 

Op het web heb ik al stevig gestudeerd op Doetinchem. Nou ga ik hier niet de Canon van Doetinchem schrijven maar wel, in het kader van mijn ervaringen deze middag, enkele relevante gebeurtenissen naar voren brengen. 

Daar gaat-ie:

In 838 komt Villa Duetinghem reeds voor in een oorkonde van bisschop Albericus van Utrecht: er is sprake van een nederzetting met een kerk.

Rond 1100 wordt er een stadsmuur gebouwd omdat plunderaars de stad meermaals belagen.

In 1236 krijgt de stad stadsrechten van graaf Otto II van Gelre, wordt de stadsmuur met een meter verhoogd en worden er vier grote stadspoorten gebouwd: in het noordoosten de Hezenpoort, in het zuidoosten de Hamburgerpoort, in het zuidwesten bij de Oude IJsel de Waterpoort en in het noordwesten de Gruitpoort. Later wordt rond 'Doetinchem' een dubbele gracht gegraven en worden er zelfs voorpoorten gebouwd.

In 1527 vernietigt een grote stadsbrand het volledige stadsarchief. Ook de grote Sint Catharinakerk gaat hierbij ten onder. Bij de herbouw ontstaat de huidige vorm: een gotische hallenkerk.

In 1672 wordt het grootste deel van de stadsmuur afgebroken.

Tussen 1850 en 1900 verdwijnt het overgrote deel van de stadswal en de vier poorten. 

In 1945 lijdt de Catharinakerk grote schade door foutieve bombardementen. 

Tussen 1948 en 1963 wordt de kerk hersteld.

Voorlopig genoeg geschiedenis. Oh nee, het web biedt nog een verrassend feit.

Het wapen van Doetinchem is een goudkleurige leeuw met een dubbele staart, omgeven door drie zilverkleurige mispelbloemen, op een azuurkleurige ofwel hemelsblauwe ondergrond. Deze leeuw, de Gelderse Leeuw, behoort toe aan Otto II, graaf van Gelre en Zutphen, die Doetinchem in 1236 stadsrechten verleende. 

Tja, het is bijna de leeuw op het wapenschild van de Belvédère in Nijmegen. 

Het verschil? De leeuw in Nijmegen heeft een enkele staart. 

Hm, Nijmegen werd in 1230 door Roomskoning Willem II in onderpand gegeven aan graaf Otto II en bleef Gelders bezit omdat Willem II zijn schulden niet kon aflossen. Dus de leeuw op het wapenschild van de Belvédère is vast de Gelderse Leeuw. 

Hé, wat gebeurt er als ik de Belvédère of de Sint Geertrudiskapel met de Catharinakerk verbindt? Komt het verlengde in Nijmegen in de buurt van het Keizer Karelplein? Hoe zoek ik dit ooit uit? Topografische kaarten kopen! Het zou me niet verbazen.

Terug naar mijn middag in Doetinchem.

Na het praktijkbezoek parkeer ik mijn auto iets verderop op de parkeerplaats van de Grutpoort. Als ik uitstap, ervaar ik blij verrast vrijwel onmiddellijk de energie van een sterke leylijn. Twee grote Amerikaanse eiken lijken op de lijn te staan. De westelijke eik, die met de grote wortelvoet en het meest nabij aan de Oude IJssel, staat er volgens mij bovenop.

Ad de foto van de Amerikaanse eik: zit er rechtsonder een Aapje bij de stam?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Doetinchem

http://nl.wikipedia.org/wiki/Doetinchem_in_de_Frans-Bataafse_tijd

http://nl.wikipedia.org/wiki/Nijmegen

http://www.bredevoort.org/wiki/index.php/Doetinchem

http://www.deutekomhistorie.nl/historie_doetinchem.html

http://www.dickmann.org/doetinchem/geschiedenis.htm

Het terrein van het Verpleeghuis Joachim en Anna waar de lijn van Orientalis naar het Keizer Karelplein doorheen loopt, is mij onbekend. Joachim en Anna zijn, volgens de legende, de ouders van Maria en dus de grootouders van Jezus.

Het web onthult dat hier in 1972 een groot bejaardentehuis, Joachim en Anna, onder de slopershamer is gevallen. Het was een burchtachtig gebouw met een voorgevel van honderd meter breed en vier forse torens. Op de westhoek was een groot beeld van St Anna met Maria-als-jong-meisje ingemetseld met daaronder de gedenksteen uit 1926 van de wijding van het gebouw.

Hm, die gedenksteen moet in het huidige gebouw nog ergens ingemetseld zijn. Ik tref op het web ook nog een afbeelding van een Mariakapelletje dat, als ik het goed heb, in 2011 in de tuin is gezet. Spannend, zou de leylijn daar doorheen lopen?

Vrijdag 20 januari zie ik kans 's middags met Mijn Lief bij 'Joachim en Anna' langs te gaan. De gedenksteen is snel gevonden: bij de postvakken in een gang links van de centrale hal. De huidige kapel blijkt energetisch volkomen neutraal. 

We vragen bij de receptie naar het Mariakapelletje en worden naar de achtertuin verwezen. Daar staan we plotseling bij de restanten van het oude beeld van St.Anna-en-Maria. 

Het ontroert me, wat mooi! 

In de oosthoek van de tuin treffen we het kleine Mariakapelletje. Ik wandel met mijn wichelroeden door de tuin. Er loopt een sterke leylijn. Als ik met mijn gezicht naar het kapelletje ga staan dan gaat de lijn door de dikke boom rechts van het kapelletje, dus dichter bij de Groesbeekseweg. Dit is de leylijn die van Orientalis lijkt te komen. 

Als we weggaan, vraagt Mijn Lief aan de receptioniste of er nog iets gedaan wordt met het oude beeld in de struiken in de achtertuin. Er wordt een notitie van gemaakt, maar wat vind ik Sint Anna met Maria mooi zoals ze daar op de grond onder de bladeren liggen.

Warrior Iadied

http:/www.noviomagus.nl/Gevels/Gevelstenen/Groesbeekseweg327/Groesbeekseweg327.htm

http://www.noviomagus.nl/vrijkun41.htm

http://www.vandewaterbouw.nl/renovatie-en-verbouw/mariakapel-joachim-anna

In de nacht van 18 op 19 januari ontvang ik weer een Beeld. Vanuit de reeds gevonden lijn Keizer Karelplein - Nebo - Dekkerswald waaiert een grijzig Vlak uit richting het Oosten. Net een Waaier die een Stukje uitgeklapt wordt.

Ik besef dat ik een lijn dien te trekken die door het huidige Orientalis gaat.

Op de kaart lijken de volgende punten verbonden te worden: het hoofdgebouw van Orientalis; de Cenakelkerk in de Heilig Landstichting; het terrein van Verpleeghuis Joachim en Anna; café Groenewoud (uit 1763); de kruising Heyendaalseweg-Archipelstraat; de achterkant van de Antonius van Paduakerk tegenover Blixem aan de Groesbeekseweg en dan het Keizer Karelplein. Of het echt zo is, zal ik nog moeten checken.

Het lijkt erop dat het Keizer Karelplein een Zon met vele Stralen is!

Warrior Iadied

Op dinsdagavond 17 januari 2012 heb ik WEDERWAARDIGHEDEN zover bijgewerkt, dat ik tijd kan maken om de kwestie 'Draaiende Zon' te onderzoeken.

Op het web zoek ik met hulp van de ANWB routeplanner de locatie Sionsweg Nijmegen. Het is het adres van de Nebo, waar ik vele jaren prettig gewerkt heb. Verrassing: de rondweg van Dekkerswald staat ook op de kaarten van de routeplanner.

Ik leg er een lineaal langs en moet wat schuiven met de kaart.

Mijn ogen worden groot van verbazing: de lijn gaat door de wijk Groenewoud. Ze loopt meer naar het Oosten dan ik dacht. Ze lijkt door de kapel van het oude Albertinum-klooster te gaan en eindigt in... hahaha... het Keizer Karelplein.

DE DRAAIENDE ZON...

Tsss, wat een cadeau. 

Wat schreef het Geateam naar aanleiding van de woorden van Marko Pogacnik over het Keizer Karelplein? 

'De etherstroom van de Rijn / Waal wordt op het Keizer Karelplein ondergronds aangetrokken door een spirituele stroom, die daar van boven de aarde instroomt."

Wat heb ik dan drie keer ervaren 's nachts? Ik had het over Zuigkracht, was het dan Duwkracht? Best spannend om het eens bewust te ervaren, dat Wormhole. Niet 's nachts als ik half slaap, dan vind ik het eng. Wat zou het Effect van die vreemde Draaiing zijn? De Stralen leken rechtsom te draaien, en dat klopt met het stratenpatroon, maar de auto's rijden linksom! 

Hm, ik ben benieuwd. Eerstdaags op naar het Keizer Karelplein!

De kaart intrigeert. De lijn lijkt door de rotonde van de Heijendaalseweg-Groenewoudseweg te gaan. Gaat de lijn door de Dominicuskerk daar? Oh, en door de woning van een vriendin, Creatieve Vrouw! Vervolgens komt de lijn op het Keizer Karelplein aan.

Warrior Iadied

Nelemans, H. (2011). De Kracht(plaatsen) van Nijmegen - Geomantie in het rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam. http://route.anwb.nl/routeplanner/

Op 17 januari 2012 ontvang ik een reactie van de burgemeester en de secretaris van de Gemeente Groesbeek op mijn e-mail van 7 januari. 

Dat is toch vriendelijk.

Welke opmerkingen plaatsen ze zoal?

'Door de tijdsduurbeperking van 2 uur is het voor winkelend publiek makkelijker geworden om dichtbij de winkels een parkeerplaats te vinden.'

Hm, misschien wel, maar meer als 2 uur winkelen is blijkbaar niet zo hard de bedoeling. O, blijkbaar zijn er plekken voor langparkeerders... zou handig zijn als er ergens verwijzingen naar 'Lang Parkeren' zouden staan.

Blijkbaar zijn de inwoners van Groesbeek sinds de invoering van de nieuwe regeling in november 2010 goed voorgelicht... maar daar heb ik als Nijmegenaar weinig aan.

De parkeerschijfzone zou op internetrouteplanners aangegeven staan, onder andere die van de ANWB. Tja, maar daar ken ik Groesbeek weer net te goed voor... van een internetrouteplanner hoef ik geen gebruik te maken om in Groesbeek aan te landen.

Grappig nieuwtje: parkeerschijfzone-info op internetrouteplanners.

Als ik de ANWB routeplanner check, kan ik geen info over parkeerschijfzones vinden. Ligt dat aan mij? Ja, dat ligt aan mij, want ik moet echt bij de routeplanner met een eindpunt van bestemming zijn en niet bij 'de locatie Groesbeek'. 

Haha, bij het eindpunt van mijn weg (volgens de routeplanner) staat een picto van een parkeerbetaalautomaat: er wordt een muntje in een parkeerautomaat gestopt. 

Als ik op de picto klik en een paar keer doorklik en een vlag weet te verzetten, vind ik wel degelijk informatie over het parkeren op het Spoorlaanplein: gratis. 

Aha, dit ligt aan het tijdstip waarop ik de info zoek: 's avonds.

Als ik doorheb dat ik elders op de pagina datum en tijd moet instellen, vind ik tweemaal informatie op de kaart/afbeelding van het plein. Bij de vlag staat 'gratis' en in een infoblok staat 'gratis (max 2 uur)'!

Hm, aan het eind van het plein staan winkels. Volgens de Routeplanner moet ik achter de winkels langs om op een deel van de Spoorlaan te komen waar parkeren hele dagen gratis is. Maar... de weg rechts van die winkels is in werkelijkheid afgezet. Zou ik voor de winkels langs moeten gaan? Hm, ik denk dat juiste info verstrekken héél moeilijk is. 

Leuk spel trouwens dat zoeken van gratis parkeerplekken in een andere gemeente.

Volgens de info in de brief geldt het verkeersbord (P max 2 uur) dat rechts van de Spoorlaan staat ook voor de linkerkant: 'In tegenstelling tot wat u aangeeft in uw e-mail, gelden deze verkeersborden voor beide kanten van de weg.'

Tja, hoe ik ook op het web zoek nergens kan ik bij de verkeersborden van parkeerzones, van de blauwe zone, deze informatie vinden... dat het geldt voor beide kanten van de weg. Hm, misschien geldt het links omdat daar een blauwe streep achter de doorgetrokken witte streep staat. Nauwelijks te zien in het donker die blauwe, zeker niet door het contrast met de witte. 

En dan nog... een weg en een plein zijn voor mij erg verschillend. Dat het plein de naam van de weg 'Spoorlaan' draagt, vind ik een beetje zielig voor het plein: geef het plein een eigen naam. 

En ook vind ik het ronduit onhandig om op zo'n druk punt aan het begin van een weg twee borden met verschillende informatie over het parkeren te plaatsen: een links en een rechts van de weg!

Over de strafmaat schrijven ze: 'De hoogte van de strafmaat wordt daarbij overigens niet door ons bepaald, maar wordt landelijk bepaald.'

Hm, dat is wel zo maar ze zouden op zijn minst kunnen erkennen dat het best een hoog bedrag is gezien de begane overtreding. Eigenlijk vind ik dat ze actie moeten ondernemen om het boetebedrag landelijk te verlagen.

Het is de hoogste tijd voor de aanschaf van een parkeerschijf. 

O, ik vergeet dat ik langer dan twee uur wil parkeren. Nou ja, altijd handig. Hm, 11 dagen na de cruciale datum laat de acceptgiro nog op zich wachten.

Warrior Iadied

http://route.anwb.nl/routeplanner/

Zondagmiddag 15 januari 2012 fietsen Mijn Lief en ik naar Dekkerswald. 

Voelt veilig; als ik reis kan hij de omgeving in de gaten houden, zodat ik minder kans maak op een poging tot contact door anderen. Uit een Reis knallen door de aanraking van iemand anders is bijzonder onprettig.

Het is helder weer, een helblauwe lucht met hier en daar een wit schapenwolkje en een eindje boven nul. Mijn rechterbeen, heup en ribben doen gewoon pijn. Tja!

De Dekkerswaldkapel is tot mijn teleurstelling gesloten. In de voortuin heerst een prettige stilte. Mijn Lief zet zich in het zonnetje bij de oude hoofdingang. Ik wandel naar de coniferengroep van Rozenmaria. Het is ongeveer kwart over drie.

Gezeten op de stomp van de noordelijke conifeer kijk ik even rustig om me heen. Een beetje zenuwachtig ben ik wel na het debacle van de vorige keer. De sfeer is sereen. 

In het zuidwesten schijnt de zon zilverwit hoog door de kale bomen. In het centrum van de coniferengroep valt nog zonlicht, ook weerkaatst door de ruiten van het gebouw achter me.

Ik besluit mezelf twintig ademteugen te gunnen en sluit mijn ogen.

"Dag Thea," klinkt het zacht, "dag Thea." 

Ik besluit gewoon door te gaan met de twintig Ademteugen alvorens ik Aandacht schenk aan deze Stem.

"Dag Thea," gaat de Stem zachtjes door, "dag Thea."

Ik voel mezelf rustiger en rustiger worden. Na twintig Ademteugen kijk ik naar links: naast me staat een mij onbekende Vrouw.

"Dag Thea," zegt de uiterst zachtaardig klinkende Vrouw, "dag Thea."

Ze is gekleed in een crème-zachtgeel soepelvallend lang Gewaad en kijkt me met een Stralend-Lief Gezicht aan.

"Goedemiddag, ik ben Thea, Thea-Warrior."

Ze lacht zachtjes: "Ja, Gertrudis... ik ben er om je te steunen."

Wat verbaasd kijk ik Gertrudis aan, ze heeft geen Vleugels, is geen Engel.

"Oh, Gertrudis... ik ben gekomen om... Maria te ontmoeten..."

Gertrudis knikt instemmend: "Wandel maar mee, Ze is er wel."

Ik zie ons op de Rug terwijl we weg wandelen. Wat verderop zit Maria op een Verhoging in het Gras. Ze draagt schitterende Kledij. Een rood Onderkleed met kleine goudkleurige Lelieën erop en een schitterende nachtblauwe Mantel.

Ze kijkt op als Gertrudis en ik eraan komen lopen. Haar toch al Zuiver-Stralende Gezicht licht nog meer op: "Oh," lacht Ze vriendelijk, "het bange Meisje."

Ik knik wat beduusd: "Ik ben gekomen om U te bedanken voor alle Steun die ik de afgelopen Weken en Dagen ervaren heb. De Moeilijkheden van de laatste Dagen waren pittig, maar ik kon het vrij goed aan, mede door de Gesprekken met de Jehova-getuigen."

Maria knikt instemmend: "Ja, je hebt het vrij goed gedaan, je bent behoorlijk goed vergevingsgezind geweest."

"Het was niet mis wat er allemaal gebeurde," reageer ik.

"Wanhoop is overbodig," reageert Maria, "niet alles is verloren, er is genoeg over en het gaat goed; je hebt eerst zelf Kracht moeten ontwikkelen."

Ik kijk Haar en Gertrudis aan: "Voel me van binnen wel heel erg moe."

"Ja," reageert Maria, "je kunt wel wat Steun gebruiken."

Tegenover me zie ik Jezus op me toelopen: "He oude makker, Petrus, een Vrouw deze Keer."

Enigszins overvallen kijk ik mijn Goede-Oude-Vriend aan, wat heeft Hij een Zuiverheid- Uitstralend Gelaat.

Maria zegt: "Ze kan wel wat Steun gebruiken."

Jezus houdt Zijn Handen boven mijn Hoofd en ik voel, zie, merk hoe ik omgeven word door een dikke Laag Gouden Energie. De Energie cirkelt om me heen.

'Mijn Achillespezen ook,' denk ik, maar het is al in orde; de Energie omhult me totaal.

"Steun voor een Vredig Hart en Kracht om Leiding te geven en Energie om het Loslaten te leren," zegt Maria.

Hm, dit laatste vind ik een beetje eng, ik denk aan sterven en versterven: 'Dat is nou niet bepaald mijn Bedoeling.'

Mijn blik hecht zich van de Een, Maria, naar de Ander, Jezus, en eindigt bij Gertrudis.

Ondertussen vult Maria aan: "Loslaten van het Verleden..."

Gertrudis lacht weer zachtjes; versterven was Haar Weg, een Weg die ze met Liefde gegaan is: "Het Leven kan ook licht zijn; fleurig..."

De volgende Gebeurtenis overvalt me: mijn Kruinchakra opent zich en slurpt alle Gouden Energie naar binnen. Mijn hele Lichaam wordt gevuld met de intens zachte Energie die vervolgens door mijn Huid naar buiten gaat. Net alsof ik helemaal overdekt raak door een Olielaagje.

Het overdondert me wat: 'Gaat de Pijn in mijn Been echt weg!?"

"Maria...," zeg ik, "bent U..., kan ik...?"

"Ja," reageert Zij, "Ik ben hier voor jou, je kunt me altijd aanspreken, ook 's nachts, het is goed."

"Gewoon drie keer 'Weesgegroet Maria' zeggen," vult Jezus aan, "dan hoort Ze je, gewoon doen; het is goed."

"Ik ga met je mee," zegt Gertrudis, "ik blijf in je Buurt... voor Steun, het is goed."

Heel rustig open ik mijn ogen. De zon staat veel lager en schijnt niet langer tussen de coniferen. Ik maak een foto van de conifeer tegenover mij en sta dan op. De pijn is uit mijn rechterbeen verdwenen. De pijn in mijn buik zit er nog. Mijn Lief komt me tegemoet. Samen wandelen we over het grintpad naar de poort. 

"Met het gebouw in de rug, een heel goede plek om te mediteren," zegt Mijn Lief.

Ik ben het met hem eens: "Het is goed."

Dan komt er opeens een heleboel zuur uit mijn maag omhoog. 

Héhé, dit is vreemd; ik heb niets gegeten dat zoveel zuur kan veroorzaken.

De fietsen wachten bij de nog gesloten Kapel. 

Bij ons huis worden we verwelkomd door een luidkoerende duif. Mijn Lief lacht erom en wijst. Binnen komt er nog een keer een hoeveelheid scherp zuur omhoog. Tsss.

Warrior Iadied

Na de prettige momenten bij de Hervormde Kerk wandel ik naar de Spoorlaan waar ik de bekeuring kreeg. 

Het bord met de P hangt lager dan in mijn herinnering. Het bord 'verkeerssituatie gewijzigd' is geel en niet wit. Geven de lampen 's avonds geelachtig licht? Is dat de reden dat ik in de veronderstelling leefde dat het bord wit was!?

Langs de laan loopt aan de linkerkant achter de duidelijk zichtbare witte streep een blauwe streep. Op een donkere avond en met het licht van de lantaarns slecht zichtbaar; vuil en versleten. Zeker als er auto's overheen staan.

Aan het eind van het plein is de Spoorlaan rechts met roodwitte paaltjes afgesloten. Zou dat de gewijzigde verkeerssituatie zijn? Het plein lijkt kleiner dan in mijn herinnering, vandaag staan er duidelijk minder auto's geparkeerd. 

Dappere Vrouw blijkt thuis te zijn als ik haar met een bezoek verras.

Als ze hoort van de bekeuring zegt ze: "O, ik heb er al drie gehad, het is moeilijk er steeds aan te denken."

Mijn mond valt open van verbazing: 'Wat een geldklopperij!'

Dan schrikt ze: "O, mijn auto heb ik op het plein gezet en volgens mij heb ik de tijd niet goed ingesteld. Oh, dan is het mogelijk alweer te laat."

Ze klinkt berustend, hetgeen me weinig hoop geeft voor de goede afloop van mijn bekeuring. 

Aangezien ik heel wat sneller bij de auto kan zijn dan Dappere Vrouw ga ik er naar toe. 

Ze heeft geluk, de controleur is nog niet langs geweest. 

Ik zet de parkeerschijf op kwart over vier, want zo laat is het ondertussen: 'Zo de auto kan er vandaag en morgen zondag staan.'

Met een bloemetje voor de schrik ga ik terug. De koffie geurt. We filosoferen over relaties, seksualiteit en lesinhouden. De tijd vliegt.

Terugrijdend naar Nijmegen denk ik na over het verfijnen van mijn bezwaarargumenten.

Als iemand een bord met 'Verkeerssituatie gewijzigd' kan ophangen, dan kan daar ook een concreter bord met de tekst 'Parkeren Plein P-schijf max 2 uur' hangen'. 

Stel dat ik boodschappen wil doen en wil lunchen, dan kan ik tussen de bedrijven door mijn auto verzetten! Of als ik samen met Dappere Vrouw bij haar thuis zou werken, dan kan ik overdag elke twee uur naar mijn auto rennen, de auto verzetten en de parkeerschijf weer correct installeren. Dat de centruminwoners van Groesbeek geen parkeer- en bezoekersvergunning hebben, verbaast me totaal. 

Naar wie gaan de bekeuringsgelden? Potje voor de gemeente? 

Hm, ben benieuwd wanneer de acceptgiro komt; dan kan ik tenminste daadwerkelijk bezwaar aantekenen. Eerlijk gezegd weinig hoop op een goede afloop, maar als ik het protest zou laten, zou het respect voor mezelf tanende zijn. 

Later thuis denk ik: 'Hé, wie vierde daar zijn verjaardag? In de oude kerk? Toch niet de burgemeester? Dan heb ik echt een kans gemist om te protesteren.'

Warrior Iadied

Terug naar het centrum. Als ik door de Burgemeester Ottenhoffstraat in de richting van de hoofdstraat (Molenweg-Dorpsstraat) wandel, merk ik dat er aan de rechterkant, van noord naar zuid, een pad richting de oude kerk loopt. 

Ik wil foto's maken van de Spoorlaan, maar laat me door de oude kerk afleiden: 'Het is nog licht genoeg.'

Vlak voor de kerk komt van rechts, uit het westen, een beekje dat tussen en over ronde stenen kabbelt: Wat mooi!'

Via een plat betonnen bruggetje kom ik bij de kerktoren. Er klinken liederen uit de door kroonluchters verlichte hoge ramen.

"Wat een mooi kerkje," zeg ik tegen een chique geklede man die staat te wachten.

"Ja, uit de elfde eeuw," reageert hij, "de toren en het koor zijn het oudste. Het tussenstuk is ooit verbrand. De kerk is nog niet zo lang geleden gerestaureerd. Het gebouw wordt ook verhuurd voor besloten partijen. Zeg maar een derde geldstroom."

Er komt een vrouw naar ons toe fietsen: 'Hé, een lieve ex-collega.' 

We begroeten elkaar.

"Oh," puft ze, "was ik het mooi uitgedraaide lied voor de jarige vergeten, moest ik weer naar huis fietsen."

"Kan ik binnen kijken?"

Ze twijfelt: "Er wordt een verjaardag gevierd."

Chique geklede mensen, velen in het zwart, gaan naar binnen. 

De echtgenoot van mijn ex-collega komt naar buiten en gedrieën gaan ze naar binnen. Even later komt de echtgenoot naar buiten: "Sorry Thea, je kunt gerust even binnen kijken."

Wat een heerlijk grote, en lichte, ruimte. Het daglicht stroomt nog door de hoge ramen naar binnen. 

De ontvangst is groots. In het koor zie ik een aardige mannelijke collega piano spelen. We begroeten elkaar en ik wandel rond. 

Een krachtige leylijn loopt van noord naar zuid door het koor. De lijn komt door de deur van de consistorie naar binnen en gaat via het moderne glazen altaar en de tegenoverliggende deur naar buiten. Nadat ik enkele foto's geschoten heb, zwaai ik ten afscheid en ga ik onder de toren door weer verder. 

Via het betonnen bruggetje steek ik opnieuw de beek over en dan naar links naar een noodlijdende gele, kale, taxus. Ik besef dat het beekje dat hier opborrelt de bron van de Groesbeek is: 'Wat een schitterende omgeving.' 

En dan voor de derde keer over het bruggetje: via een poortje kan ik om de kerk wandelen. Bij de noordelijke aanbouw voel ik de leylijn prikkelen. Het kerkhof pronkt met enkele fiere taxussen. 

Aan de zuidkant loopt de gevonden leylijn via een mooi bestraat pad naar een smeedijzeren toegangshek. Als ik met de rug naar de kerk ga staan, zie ik over de weg en aan de andere kant van een groot parkeerplein een prachtig oud gebouw staan. De leylijn lijkt er recht naar toe te lopen: 'Hm, kan ik mooi een keer uitzoeken.'

Warrior Iadied

Zaterdag 14 januari rijd ik naar Groesbeek om foto's te maken van de verkeersborden en het plein bij de Spoorlaan. Door de consternatie bij het vorige bezoek ben ik dat totaal vergeten. Vergeleken met het donkere stormachtige weer van de zesde januari is het nu fris, helder en licht. Opvallend, want ik ben zelfs iets later dan de vorige keer. Het hele centrum van het dorp blijkt te werken met parkeerschijven. 

Ik rijd naar het plein bij de Spoorlaan: 'Hoe kan een buitenstaander nu weten dat de weg en het plein een geheel vormen: de Spoorlaan!'

Trouwens als er aan een weg rechts een bord staat, geldt dit voor de rechterkant, en als er aan een weg links een bord staat, geldt het voor de linkerkant. Maar hier geldt het verkeersbord (met info over de parkeerzone) rechts van de weg blijkbaar ook voor het plein links van de weg.

Aan de linkerkant van de weg staat meteen op de hoek van het plein het verkeersbord 'aan de linkerkant van de weg niet parkeren', maar uit het bordje eronder blijkt dat het niet parkeren enkel geldt op de marktdag. Hm, en niet enkel voor de laan, maar voor het gehele plein! 

Zowel aan de rechterkant als aan de linkerkant heeft de weg een duidelijk zichtbare witte doorgetrokken streep. Hm, iedereen die een auto op een parkeervak direct aan de linkerkant van de laan wil zetten, moet dus over de witte doorgetrokken streep aan de linkerkant heen rijden.

Bah, ik rijd terug en ga na het spoor naar links richting de oude Hervormde kerk. Ook allemaal parkeerschijfwerk. Hm, een doorgaande weg is afgezet. Omdat ik nog geen parkeerschijf heb, zet ik mijn auto wat verderop: op de vrij grote parkeerplaats van Grand Café Ottenhoff. 

Dank voor de parkeerplaats! 

Warrior Iadied

In de nacht van 11 op 12 januari 2012 vind ik het hoog tijd om me op iets anders te richten, want het effect van die Zuigende 'Zon' is erg sterk en ik schrik ervan.

Ik ontkom echter niet aan dezelfde Ervaring. Wat vager, want ik draai vrijwel meteen op mijn linkerzij, maar toch weer dat Beeld van die zuigende Zon en dan... veel sterker opnieuw de Leylijn naar het Zuiden. 
Mijn hoofd vult zich met elkaar snel opvolgende Beelden die ik geen van alle echt kan pakken... ergens centraal in Nijmegen.

Waar te beginnen? 

Een bijzondere zekerheid dringt zich op: Gewoon Dekkerswald met de Nebo verbinden en dan omhoog naar het Noorden, dan vind ik het wel. 

Wat komt er dan? Het klooster en de Sacramentskerk in Brakkenstein? De kapel van het klooster Berchmanianum? De Studentenkerk van de Radboud Universiteit? Het stiltecentrum van het UMC St Radboud? Het verdwenen Mariakapelletje in de verdwenen tuin van het afgebroken Canisius-Wilhelminaziekenhuis? 

Ben benieuwd.

Warrior Iadied