Zondagmiddag 15 januari 2012 fietsen Mijn Lief en ik naar Dekkerswald. 

Voelt veilig; als ik reis kan hij de omgeving in de gaten houden, zodat ik minder kans maak op een poging tot contact door anderen. Uit een Reis knallen door de aanraking van iemand anders is bijzonder onprettig.

Het is helder weer, een helblauwe lucht met hier en daar een wit schapenwolkje en een eindje boven nul. Mijn rechterbeen, heup en ribben doen gewoon pijn. Tja!

De Dekkerswaldkapel is tot mijn teleurstelling gesloten. In de voortuin heerst een prettige stilte. Mijn Lief zet zich in het zonnetje bij de oude hoofdingang. Ik wandel naar de coniferengroep van Rozenmaria. Het is ongeveer kwart over drie.

Gezeten op de stomp van de noordelijke conifeer kijk ik even rustig om me heen. Een beetje zenuwachtig ben ik wel na het debacle van de vorige keer. De sfeer is sereen. 

In het zuidwesten schijnt de zon zilverwit hoog door de kale bomen. In het centrum van de coniferengroep valt nog zonlicht, ook weerkaatst door de ruiten van het gebouw achter me.

Ik besluit mezelf twintig ademteugen te gunnen en sluit mijn ogen.

"Dag Thea," klinkt het zacht, "dag Thea." 

Ik besluit gewoon door te gaan met de twintig Ademteugen alvorens ik Aandacht schenk aan deze Stem.

"Dag Thea," gaat de Stem zachtjes door, "dag Thea."

Ik voel mezelf rustiger en rustiger worden. Na twintig Ademteugen kijk ik naar links: naast me staat een mij onbekende Vrouw.

"Dag Thea," zegt de uiterst zachtaardig klinkende Vrouw, "dag Thea."

Ze is gekleed in een crème-zachtgeel soepelvallend lang Gewaad en kijkt me met een Stralend-Lief Gezicht aan.

"Goedemiddag, ik ben Thea, Thea-Warrior."

Ze lacht zachtjes: "Ja, Gertrudis... ik ben er om je te steunen."

Wat verbaasd kijk ik Gertrudis aan, ze heeft geen Vleugels, is geen Engel.

"Oh, Gertrudis... ik ben gekomen om... Maria te ontmoeten..."

Gertrudis knikt instemmend: "Wandel maar mee, Ze is er wel."

Ik zie ons op de Rug terwijl we weg wandelen. Wat verderop zit Maria op een Verhoging in het Gras. Ze draagt schitterende Kledij. Een rood Onderkleed met kleine goudkleurige Lelieën erop en een schitterende nachtblauwe Mantel.

Ze kijkt op als Gertrudis en ik eraan komen lopen. Haar toch al Zuiver-Stralende Gezicht licht nog meer op: "Oh," lacht Ze vriendelijk, "het bange Meisje."

Ik knik wat beduusd: "Ik ben gekomen om U te bedanken voor alle Steun die ik de afgelopen Weken en Dagen ervaren heb. De Moeilijkheden van de laatste Dagen waren pittig, maar ik kon het vrij goed aan, mede door de Gesprekken met de Jehova-getuigen."

Maria knikt instemmend: "Ja, je hebt het vrij goed gedaan, je bent behoorlijk goed vergevingsgezind geweest."

"Het was niet mis wat er allemaal gebeurde," reageer ik.

"Wanhoop is overbodig," reageert Maria, "niet alles is verloren, er is genoeg over en het gaat goed; je hebt eerst zelf Kracht moeten ontwikkelen."

Ik kijk Haar en Gertrudis aan: "Voel me van binnen wel heel erg moe."

"Ja," reageert Maria, "je kunt wel wat Steun gebruiken."

Tegenover me zie ik Jezus op me toelopen: "He oude makker, Petrus, een Vrouw deze Keer."

Enigszins overvallen kijk ik mijn Goede-Oude-Vriend aan, wat heeft Hij een Zuiverheid- Uitstralend Gelaat.

Maria zegt: "Ze kan wel wat Steun gebruiken."

Jezus houdt Zijn Handen boven mijn Hoofd en ik voel, zie, merk hoe ik omgeven word door een dikke Laag Gouden Energie. De Energie cirkelt om me heen.

'Mijn Achillespezen ook,' denk ik, maar het is al in orde; de Energie omhult me totaal.

"Steun voor een Vredig Hart en Kracht om Leiding te geven en Energie om het Loslaten te leren," zegt Maria.

Hm, dit laatste vind ik een beetje eng, ik denk aan sterven en versterven: 'Dat is nou niet bepaald mijn Bedoeling.'

Mijn blik hecht zich van de Een, Maria, naar de Ander, Jezus, en eindigt bij Gertrudis.

Ondertussen vult Maria aan: "Loslaten van het Verleden..."

Gertrudis lacht weer zachtjes; versterven was Haar Weg, een Weg die ze met Liefde gegaan is: "Het Leven kan ook licht zijn; fleurig..."

De volgende Gebeurtenis overvalt me: mijn Kruinchakra opent zich en slurpt alle Gouden Energie naar binnen. Mijn hele Lichaam wordt gevuld met de intens zachte Energie die vervolgens door mijn Huid naar buiten gaat. Net alsof ik helemaal overdekt raak door een Olielaagje.

Het overdondert me wat: 'Gaat de Pijn in mijn Been echt weg!?"

"Maria...," zeg ik, "bent U..., kan ik...?"

"Ja," reageert Zij, "Ik ben hier voor jou, je kunt me altijd aanspreken, ook 's nachts, het is goed."

"Gewoon drie keer 'Weesgegroet Maria' zeggen," vult Jezus aan, "dan hoort Ze je, gewoon doen; het is goed."

"Ik ga met je mee," zegt Gertrudis, "ik blijf in je Buurt... voor Steun, het is goed."

Heel rustig open ik mijn ogen. De zon staat veel lager en schijnt niet langer tussen de coniferen. Ik maak een foto van de conifeer tegenover mij en sta dan op. De pijn is uit mijn rechterbeen verdwenen. De pijn in mijn buik zit er nog. Mijn Lief komt me tegemoet. Samen wandelen we over het grintpad naar de poort. 

"Met het gebouw in de rug, een heel goede plek om te mediteren," zegt Mijn Lief.

Ik ben het met hem eens: "Het is goed."

Dan komt er opeens een heleboel zuur uit mijn maag omhoog. 

Héhé, dit is vreemd; ik heb niets gegeten dat zoveel zuur kan veroorzaken.

De fietsen wachten bij de nog gesloten Kapel. 

Bij ons huis worden we verwelkomd door een luidkoerende duif. Mijn Lief lacht erom en wijst. Binnen komt er nog een keer een hoeveelheid scherp zuur omhoog. Tsss.

Warrior Iadied

Na de prettige momenten bij de Hervormde Kerk wandel ik naar de Spoorlaan waar ik de bekeuring kreeg. 

Het bord met de P hangt lager dan in mijn herinnering. Het bord 'verkeerssituatie gewijzigd' is geel en niet wit. Geven de lampen 's avonds geelachtig licht? Is dat de reden dat ik in de veronderstelling leefde dat het bord wit was!?

Langs de laan loopt aan de linkerkant achter de duidelijk zichtbare witte streep een blauwe streep. Op een donkere avond en met het licht van de lantaarns slecht zichtbaar; vuil en versleten. Zeker als er auto's overheen staan.

Aan het eind van het plein is de Spoorlaan rechts met roodwitte paaltjes afgesloten. Zou dat de gewijzigde verkeerssituatie zijn? Het plein lijkt kleiner dan in mijn herinnering, vandaag staan er duidelijk minder auto's geparkeerd. 

Dappere Vrouw blijkt thuis te zijn als ik haar met een bezoek verras.

Als ze hoort van de bekeuring zegt ze: "O, ik heb er al drie gehad, het is moeilijk er steeds aan te denken."

Mijn mond valt open van verbazing: 'Wat een geldklopperij!'

Dan schrikt ze: "O, mijn auto heb ik op het plein gezet en volgens mij heb ik de tijd niet goed ingesteld. Oh, dan is het mogelijk alweer te laat."

Ze klinkt berustend, hetgeen me weinig hoop geeft voor de goede afloop van mijn bekeuring. 

Aangezien ik heel wat sneller bij de auto kan zijn dan Dappere Vrouw ga ik er naar toe. 

Ze heeft geluk, de controleur is nog niet langs geweest. 

Ik zet de parkeerschijf op kwart over vier, want zo laat is het ondertussen: 'Zo de auto kan er vandaag en morgen zondag staan.'

Met een bloemetje voor de schrik ga ik terug. De koffie geurt. We filosoferen over relaties, seksualiteit en lesinhouden. De tijd vliegt.

Terugrijdend naar Nijmegen denk ik na over het verfijnen van mijn bezwaarargumenten.

Als iemand een bord met 'Verkeerssituatie gewijzigd' kan ophangen, dan kan daar ook een concreter bord met de tekst 'Parkeren Plein P-schijf max 2 uur' hangen'. 

Stel dat ik boodschappen wil doen en wil lunchen, dan kan ik tussen de bedrijven door mijn auto verzetten! Of als ik samen met Dappere Vrouw bij haar thuis zou werken, dan kan ik overdag elke twee uur naar mijn auto rennen, de auto verzetten en de parkeerschijf weer correct installeren. Dat de centruminwoners van Groesbeek geen parkeer- en bezoekersvergunning hebben, verbaast me totaal. 

Naar wie gaan de bekeuringsgelden? Potje voor de gemeente? 

Hm, ben benieuwd wanneer de acceptgiro komt; dan kan ik tenminste daadwerkelijk bezwaar aantekenen. Eerlijk gezegd weinig hoop op een goede afloop, maar als ik het protest zou laten, zou het respect voor mezelf tanende zijn. 

Later thuis denk ik: 'Hé, wie vierde daar zijn verjaardag? In de oude kerk? Toch niet de burgemeester? Dan heb ik echt een kans gemist om te protesteren.'

Warrior Iadied

Terug naar het centrum. Als ik door de Burgemeester Ottenhoffstraat in de richting van de hoofdstraat (Molenweg-Dorpsstraat) wandel, merk ik dat er aan de rechterkant, van noord naar zuid, een pad richting de oude kerk loopt. 

Ik wil foto's maken van de Spoorlaan, maar laat me door de oude kerk afleiden: 'Het is nog licht genoeg.'

Vlak voor de kerk komt van rechts, uit het westen, een beekje dat tussen en over ronde stenen kabbelt: Wat mooi!'

Via een plat betonnen bruggetje kom ik bij de kerktoren. Er klinken liederen uit de door kroonluchters verlichte hoge ramen.

"Wat een mooi kerkje," zeg ik tegen een chique geklede man die staat te wachten.

"Ja, uit de elfde eeuw," reageert hij, "de toren en het koor zijn het oudste. Het tussenstuk is ooit verbrand. De kerk is nog niet zo lang geleden gerestaureerd. Het gebouw wordt ook verhuurd voor besloten partijen. Zeg maar een derde geldstroom."

Er komt een vrouw naar ons toe fietsen: 'Hé, een lieve ex-collega.' 

We begroeten elkaar.

"Oh," puft ze, "was ik het mooi uitgedraaide lied voor de jarige vergeten, moest ik weer naar huis fietsen."

"Kan ik binnen kijken?"

Ze twijfelt: "Er wordt een verjaardag gevierd."

Chique geklede mensen, velen in het zwart, gaan naar binnen. 

De echtgenoot van mijn ex-collega komt naar buiten en gedrieën gaan ze naar binnen. Even later komt de echtgenoot naar buiten: "Sorry Thea, je kunt gerust even binnen kijken."

Wat een heerlijk grote, en lichte, ruimte. Het daglicht stroomt nog door de hoge ramen naar binnen. 

De ontvangst is groots. In het koor zie ik een aardige mannelijke collega piano spelen. We begroeten elkaar en ik wandel rond. 

Een krachtige leylijn loopt van noord naar zuid door het koor. De lijn komt door de deur van de consistorie naar binnen en gaat via het moderne glazen altaar en de tegenoverliggende deur naar buiten. Nadat ik enkele foto's geschoten heb, zwaai ik ten afscheid en ga ik onder de toren door weer verder. 

Via het betonnen bruggetje steek ik opnieuw de beek over en dan naar links naar een noodlijdende gele, kale, taxus. Ik besef dat het beekje dat hier opborrelt de bron van de Groesbeek is: 'Wat een schitterende omgeving.' 

En dan voor de derde keer over het bruggetje: via een poortje kan ik om de kerk wandelen. Bij de noordelijke aanbouw voel ik de leylijn prikkelen. Het kerkhof pronkt met enkele fiere taxussen. 

Aan de zuidkant loopt de gevonden leylijn via een mooi bestraat pad naar een smeedijzeren toegangshek. Als ik met de rug naar de kerk ga staan, zie ik over de weg en aan de andere kant van een groot parkeerplein een prachtig oud gebouw staan. De leylijn lijkt er recht naar toe te lopen: 'Hm, kan ik mooi een keer uitzoeken.'

Warrior Iadied

Zaterdag 14 januari rijd ik naar Groesbeek om foto's te maken van de verkeersborden en het plein bij de Spoorlaan. Door de consternatie bij het vorige bezoek ben ik dat totaal vergeten. Vergeleken met het donkere stormachtige weer van de zesde januari is het nu fris, helder en licht. Opvallend, want ik ben zelfs iets later dan de vorige keer. Het hele centrum van het dorp blijkt te werken met parkeerschijven. 

Ik rijd naar het plein bij de Spoorlaan: 'Hoe kan een buitenstaander nu weten dat de weg en het plein een geheel vormen: de Spoorlaan!'

Trouwens als er aan een weg rechts een bord staat, geldt dit voor de rechterkant, en als er aan een weg links een bord staat, geldt het voor de linkerkant. Maar hier geldt het verkeersbord (met info over de parkeerzone) rechts van de weg blijkbaar ook voor het plein links van de weg.

Aan de linkerkant van de weg staat meteen op de hoek van het plein het verkeersbord 'aan de linkerkant van de weg niet parkeren', maar uit het bordje eronder blijkt dat het niet parkeren enkel geldt op de marktdag. Hm, en niet enkel voor de laan, maar voor het gehele plein! 

Zowel aan de rechterkant als aan de linkerkant heeft de weg een duidelijk zichtbare witte doorgetrokken streep. Hm, iedereen die een auto op een parkeervak direct aan de linkerkant van de laan wil zetten, moet dus over de witte doorgetrokken streep aan de linkerkant heen rijden.

Bah, ik rijd terug en ga na het spoor naar links richting de oude Hervormde kerk. Ook allemaal parkeerschijfwerk. Hm, een doorgaande weg is afgezet. Omdat ik nog geen parkeerschijf heb, zet ik mijn auto wat verderop: op de vrij grote parkeerplaats van Grand Café Ottenhoff. 

Dank voor de parkeerplaats! 

Warrior Iadied

In de nacht van 11 op 12 januari 2012 vind ik het hoog tijd om me op iets anders te richten, want het effect van die Zuigende 'Zon' is erg sterk en ik schrik ervan.

Ik ontkom echter niet aan dezelfde Ervaring. Wat vager, want ik draai vrijwel meteen op mijn linkerzij, maar toch weer dat Beeld van die zuigende Zon en dan... veel sterker opnieuw de Leylijn naar het Zuiden. 
Mijn hoofd vult zich met elkaar snel opvolgende Beelden die ik geen van alle echt kan pakken... ergens centraal in Nijmegen.

Waar te beginnen? 

Een bijzondere zekerheid dringt zich op: Gewoon Dekkerswald met de Nebo verbinden en dan omhoog naar het Noorden, dan vind ik het wel. 

Wat komt er dan? Het klooster en de Sacramentskerk in Brakkenstein? De kapel van het klooster Berchmanianum? De Studentenkerk van de Radboud Universiteit? Het stiltecentrum van het UMC St Radboud? Het verdwenen Mariakapelletje in de verdwenen tuin van het afgebroken Canisius-Wilhelminaziekenhuis? 

Ben benieuwd.

Warrior Iadied 

Van 10 op 11 januari heb ik 's nachts dezelfde Beelden als van 9 op 10 januari. 

Opnieuw de naar rechts draaiende 'Zon' met Stralen die door de Draaiing naar links achterblijven. Opnieuw zuigt het Wormhole, de Holte, me als het ware op. 

Net als de nacht ervoor vind ik het onprettig; het overkomt me, is geen keuze. 

Ook nu draai ik me snel van mijn rechterzij op mijn linkerzij. Dan is het weer alsof het Beeld me iets van Nijmegen vertelt. Weer lijken er van Nijmegen Stralen uit te gaan. Opnieuw wordt een van de Stralen een Weg die heel duidelijk naar het Zuiden gaat... naar de Kapellen Onze Lieve Vrouwe van Genooij of Onze Lieve Vrouwe In 't Zand die Vrijgevige Vrouw genoemd heeft. Misschien allebei wel.

Als ik wakker word, denk ik: 'Gaat er een Zon van Stralen van Nijmegen alle Richtingen uit? Waar dan? Zou het Centrum van die Leylijnen op de oude palts liggen? Op het Valkhof?

Warrior Iadied

Thuis is het antwoord op de vraag 'Wie is Sint Stephanus?' gauw gevonden.

Hoera voor het web: St.-Stephanus is de eerste diaken die door de apostelen is aangesteld. De aanstelling is nodig omdat de aalmoezenverdeling onder de weduwen niet eerlijk gaat.

Oef, een geldkwestie! De Griekse weduwen en wezen zouden meer krijgen dan de Aramese. Doordat Stephanus deze taak behartigt, kunnen de apostelen meer van hun tijd aan preken en lesgeven besteden. Naast Stephanus worden er trouwens nog zes diakens aangesteld. Hm, een diaken is een gewijde dienaar die de taak heeft invulling te geven aan christelijke barmhartigheid. 

Nadat Stephanus de hogepriester en oudsten in Jeruzalem beschuldigd heeft van de moord op Jezus wordt hij in het jaar 35 gestenigd: de eerste martelaar van het christendom. 

Na zijn dood worden de christenen in Jeruzalem vervolgd. De bedoeling is het christendom in de kiem te smoren, maar door de vervolging worden de gelovigen verspreid en verkondigen ze het evangelie breder in het land. Het omgekeerde effect wordt bewerkstelligd.

Sint Stephanus wordt meestal afgebeeld met stenen op zijn hoofd en schouders of in zijn handen. Soms is hij daarbij bebloed. Een boek en de martelaarspalm behoren ook tot zijn attributen.

Oh, in 415 (380 jaar later!) wordt het lichaam van Stephanus ontdekt en via Constantinopel naar Rome, naar het Vaticaan, gebracht. 

Hm, de reliekenhandel is weer een winstgevende business. 

Gek hè, toch hebben relieken mensen veel vertrouwen geboden en gegeven. Waar gaat het nou eigenlijk om in een samenleving?

Warrior Iadied

Ad foto: 120204 Sint Stefanus met een steen in zijn handen - zuidertransept St.-Stevenskerk, Nijmegen.

http://koptischekerkutrecht.nl/nl/artikelen/heiligen

http://nl.wikipedia.org/wiki/Stefanus_(martelaar)

http://www.encyclo.nl/begrip/diaken

Bij de Belvédère ontdek ik nog twee mandala's in het wegdek. Een voor de hoofdingang, recht onder het grote wapenschild, en een om de hoek. 

Op de laatste heb ik een mooi zicht op de oude Waalbrug uit 1936. 

Op beide mandala's gaan me de rillingen over de rug. Is dit verbeelding? Gebeurt het door het afstemmen? Maakt de leylijn hier een kronkel? Een lus?

Het wapenschild met datum 1646, een replica uit 1888, is een plaatje. 

In 1646 is de Belvédère verbouwd van waltoren tot speeltoren voor de magistraat en ontvangstruimte voor hoog bezoek. Wat een informatie staat er op dit schild: een tweekoppige adelaar, een gouden leeuw, twee ridders en twee frivole walvissen.

De ridders hebben bijzondere helmtekens op hun helmen. De adelaar op de een kan ik volgen, de andere ridder lijkt wel een narrenkap op te hebben. Alsof er twee metalen schellen in de punten van de kap zitten. Gaat het hier om een verbond tussen twee koningen? Wat zegt de heraldiek hiervan?

Allereerst de wapenspreuk: Beata cens cuius dominus spes eius.

De Google-tekstvertaler laat me in de steek: Wiens zeggen dat de Lieve Heer is zijn hoop. 

Als ik alle woorden apart vertaal, wordt het in eigen woorden: Gezegend zijn degenen die hun hoop hebben gevestigd op de Heer. 

Haha, er is geen sprake van 'geloof' of 'vertrouwen' maar van 'hoop'. Ik vind het aardig passen bij een speelhuis. Misschien gaat het hier wel om 'de Heer' uit het kaartspel. Heel aardig bij het naar binnen gaan.

Trouwens ook aardig bij het naar buiten gaan. Ik stel me het dobbelen en gokken voor, met het daarbijbehorende verlies. Bij het naar buiten gaan, 'hoort' de verliezer dan achter zich: 'Het gaat niet om materie, zielenheil is de werkelijke waarde.' 

Echt gaaf: zo'n ludiek, antiek reclamebord.

Als het zo speels bedoeld is, kan ik de verklaringen beter zoeken in de mythologie en symboliek dan in de heraldiek. O, dit vind ik leuk. Waar staat alles voor?

De dubbelkoppige, zwarte adelaar... Adelaar is het eerste krachtdier dat ik leerde kennen. Adelaar betreft evenwicht vinden: van de aarde te zijn, maar er niet aan gebonden. Oef, rollen met die materie.

Adelaar staat symbool voor macht, overwinning en het element lucht. Adelaar kan het hoogste vliegen en wordt gezien als een Goddelijke Boodschapper. Overzicht hebben is een kwaliteit, contact maken een minder sterk punt, en volgens de verhalen kan een adelaar zonder te knipperen in de zon kijken. 

Hm, volgens mij moeten goede gokkers ook niet met hun ogen knipperen. Daarom dragen ze toch vaak een zonnebril: om hun ogen te verbergen?

Volgens het web wordt de dubbelkoppige adelaar reeds in het Byzantijnse Rijk (330 - 1453) als symbool voor het Oost- en West-Romeinse-Rijk gehanteerd. Een hint voor de keizers: evenwicht in aandacht is belangrijk.

Hm, als roofdier behartigt de adelaar het evenwicht in de wereld. 

Op het wapenschild van de Belvédère houdt de adelaar twee ridders in evenwicht. In de rechterpoot de ridder met de narrenkap en scepter. In de linkerpoot de ridder met de adelaar op de helm en het zwaard in de hand. Is de hint hier het evenwicht bewaren tussen speelsheid en serieus werken aan eigen tekortkomingen?

Is de scepter een narrenstaf? Om mee te rammelen? De punt aan de top is wel een beetje vreemd; meer een toverstaf dan een scepter. Een kostbare staf hoort wel bij een nar.

Wat vertelt de klauwende, gouden leeuw op het azuren schild op de borst van de adelaar? Leeuw is het symbool van de zon, van goud en moed. Heimelijk toeslaan (sluipen) is de succesformule voor een jagende leeuw.

En de twee frivole walvissen?

De walvis is een oeroud symbool van schepping, verborgen houden en wederopstanding, maar ook van verleiding die leidt tot vernietiging. Walvissen nodigen uit creatief te zijn, maar waarschuwen in contact te blijven met het echte leven.

In de middeleeuwen leven verhalen dat walvissen op eilanden lijken, waar onschuldige schippers aan land willen gaan. Komen de schippers te dichtbij dan neemt de walvis hen mee de diepte in. 

De kroon aan de top? De kroon lijkt op de kroon van de keizers van het Heilige Roomse Rijk. De gouden bol staat voor de aarde. Ik mis het kruis op de bol. Vreemd.

Conclusie: Het Belvédère draagt een schitterend wapenschild dat speelse luchtigheid aan serieuze waarschuwingen paart.

Vreemd, dat aan dit wapenschild in Nijmegen niet meer aandacht besteed wordt. En grappig, dat beneden aan de Waalkade het Casino van Nijmegen staat, beslist een thuis voor de speelse gokkers van deze wereld.

Warrior Iadied

Andrews, T. (1997). Luisteren naar Dieren. Haarlem:Becht

http://nl.wikipedia.org/wiki/Dubbelkoppige _adelaar

http://translate.google.com

http://www.gevelstenen.net/kerninventarisatie/plaatsenNed/Nijmegen.htm

http://www.histoportal.nl/menucenter.php?p=artikel&art=733

http://www.psychowerk.com/Symbolenboek/w/symbool,%20Walvis.htm

http://www.wegwijslezer.nl/

Op dinsdag 10 januari 2012 vergelijk ik de bakstenen van de Belvédère met die van de Sint-Gertrudiskapel. Vaag had ik verwacht dat de Sint-Gertrudiskapel ouder zou kunnen zijn, maar ze lijken me toch wel uit dezelfde tijd. In de buurt van 1450 dus. De stenen van de Sint-Gertrudiskapel lijken ietwat grover aan de buitenkant. Velen zijn zo'n 28 cm lang, 14 cm breed en 7 cm hoog. Grote stenen dus.

Aan het pad naar de Belvédère zie ik een informatiepaneel van de Vrienden van de Valkhofvereniging staan. Hé, info over de kapel. Hier heeft ze de naam Sint-Geertrudiskapel. Op het paneel staat een tekening, van de hand van J. Hendriks, een reconstructie van de vermeende St.-Geertrudiskapel. 

Zou de binnenkant ooit leeggegraven zijn?

Oh, blijkbaar bestaat er verwarring over de naam van de kerk (niet van de kapel!) die vanaf 450 op de palts heeft gestaan. Ook op het web tref ik verschillende benamingen: de ene keer Sint Stephanus de andere keer Sint Geertrudis. 

Wie is St.-Stephanus eigenlijk?

Warrior Iadied

In de nacht van 9 op 10 januari lig ik op mijn rechterzij. Ik word half wakker van een Beeld van een Wormhole / Holte. Net of ik in een Bolhoed kijk. Het lijkt op een rechtsdraaiende Zon. Er gaat Zuigkracht van uit. Ook komen er in het platte Vlak Stralen uit. Stralen die naar links afbuigen door de Draaiing naar rechts. Het Wormhole trekt als het ware aan me. 

Ik vind het onprettig en draai mezelf op mijn linkerzij. Dan is het alsof me iets van Nijmegen wordt verteld. Alsof er van Nijmegen Stralen uitgaan. Net of er van Nijmegen uit 'een Weg' naar het Zuiden gaat, naar de Kapellen die Vrijgevige Vrouw genoemd heeft: de Kapel van Onze Lieve Vrouwe van Genooij en mogelijk die andere Kapel... Onze Lieve Vrouwe in 't Zand.

Warrior Iadied

Tss, in het rovershol onder de brug heeft een mens een grote mop gedraaid op een van de oude kloostermoppen. 

Jammer, het restant van de muur van de Sint-Gertrudiskapel brokkelt af. 

We klimmen in de ruimte onder de brug over het zand omhoog en staan dan op de wal: hoog in / op de kapel. 

Een prachtige plataan staat midden in de cirkel die door de muren van de kapel word gevormd. Misschien kan ik een keer contact maken met het Bewustzijn van deze plataan. Een laan kastanjes is vanuit het zuiden recht op de kapel gericht: 'Wat is het hier prachtig.'

Hm, er mag contact gelegd worden met de Bel- & Herstellijn van de gemeente Nijmegen want de klinkerweg over de voetbrug is ook aan herstel toe.

Via de Marienburgkapel, het schitterende 'Nijmeegse Huis van de Geschiedenis' wandelen we richting huis. In de kapel koop ik een boekje: Pelgrimage 'Met andere ogen kijken'.

Het is een beschrijving van een 'pelgrimstocht door de binnenstad van Nijmegen', een route langs rust- en stilteplekken.

Er is veel te beleven in Nijmegen.

Weer thuis zoek ik op het web informatie over de tijd voorafgaand aan de bouw van de Sint-Gertrudiskapel. 

Aan het eind van de zevende eeuw is er op de keizerlijke palts een Sint-Gertrudiskerk gebouwd. Deze kerk is in de dertiende eeuw afgebroken. Waarschijnlijk omdat de burcht ruimte en vrij uitzicht nodig had. Het kerkhof dat bij de Sint-Gertrudiskerk behoorde, bleef bestaan onder de naam 'Oude Kerkhof'. 

Op dit kerkhof werd in het midden van de vijftiende eeuw de Sint-Gertrudiskapel gebouwd. Van 1273 tot 1591, van de wijding van de St.-Stevenskerk tot de reformatie, is er vanuit de St.-Stevenskerk een ommegang, de Maria-omdracht, georganiseerd naar het Oude Kerkhof om de doden aldaar te gedenken.

De Belvédère, de waltoren die iets noordelijker op de stadswal staat is, net als de Sint-Gertrudiskapel eveneens in het midden van de 15e eeuw, zeg maar rond 1450, gebouwd. Ik ga de stenen van die twee eens vergelijken.

Hè, ik geniet toch wel heel erg van deze queeste.

Aan het begin van de avond van deze zevende januari mail ik het College van Groesbeek om te protesteren tegen de geplaatste verkeersborden en hun parkeerbeleid. Of het helpt? Afwachten. In elk geval voel ik me na het versturen van de mail een stuk opgeruimder.

Warrior Iadied

Pelgrimage 'Met andere ogen kijken', een pelgrimstocht door de binnenstad van Nijmegen (2011). Nijmegen: Stichting Vrienden van de St. Jacobskapel

http://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/Gertrudiskapel,_Gertrudis_ofwel_St.Geertruide

http://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/Maria-omdracht_of_-omgang

http://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/11_De_Stevenskerk

http://www.meertens.knaw.nl/bedevaart/bol/plaats/1215

Aangezien ik foto's heb gezien op het web zijn de restanten van de Sint-Gertrudiskapel vrij gemakkelijk te vinden. Als we langs het Museum het Valkhof richting de Belvédère wandelen, zie ik verrast dat er een grote klinkermandala in het wegdek ligt. Precies op het punt waar we rechtsaf richting het Hunnerpark gaan. 

De voetbrug naar de Belvédère torent hoog boven de bitumenweg, waarop we lopen, uit. Wandelend van de mandala naar de restanten van de Sint-Gertrudiskapel, rechts bij de voet van de brug, voel ik de energetische effecten van de leylijn over mijn ruggengraat gaan.

De steunberen en kloostermoppen van de kapelruïne zijn groot en stevig. 

'Zulke steunberen bij een kleinere kapel?' 

Ik vind het maar vreemd. 

Dan realiseer ik me dat de Sint-Gertrudiskapel eerst buiten de veilige stadswallen lag.

Aan de oostkant van de voetbrug zit een opening in het muurrestant van de kapel. Blijkbaar wordt deze 'ruimte' onder de brug, het is net een rovershol, gebruikt door hangjongeren en verslaafden. Tja, ook deze laatste groep, die afstand doet van het gewone leven, heeft een plek nodig. Wel bijzonder dat ze hier, op deze leylijn, hun plekje kiezen. Als ik het goed heb, is het een lijn waarop het gaat om loslaten. 

Hm, in Neerlangel lijkt het meer te gaan om samenwerking. Tja, op de aard van leylijnen kan ik nog eens studeren; misschien zit het wel anders in elkaar.

Grappig, op de bijgevoegde foto van de Sint Gertrudiskapel lijkt het alsof de twee steunberen aan de rechterkant samen een kruis vormen. De grote steunbeer vooraan lijkt met de muur rechts ervan een meisjeshoofd met lang haar te vormen. Een hoofd dat naar rechts kijkt, richting de Sint Steven. Er zitten nog meer beelden in de foto. Het effect is weg als de foto, door erop te klikken, wordt vergroot.

De mandala in de klinkerweg is trouwens goed te zien op de foto bij 'Van St-Gertrudis naar St-Steven'.

Zaterdagmiddag 7 januari wandelen Mijn Lief en ik eerst naar de woning waar de oude camper staat. Vrijgevige Vrouw heeft gelijk: er mankeert wel het een en ander aan. 

Van binnen kunnen we de camper niet bekijken want de sleutels liggen erin en de reservesleutels zijn in een ander deel van het land. Ik twijfel of dit nu wel is wat ik wil.

Ben trouwens in een slecht humeur door de gebeurtenissen van gisteren, zowel van de bekeuring als van de 'Zwarte Avond' op Dekkerswald. En niet te vergeten van de manier waarop ik ermee ben omgegaan. Heb de afgelopen nacht nauwelijks geslapen. Terwijl ik wandel, realiseer ik me dat ik meer moeite mag doen: 'Gewoon rustig ademhalen'. 

Als we na de bezichtiging richting het centrum van Nijmegen wandelen, gaat het me langzaam beter.

Waar we naartoe gaan?

Naar de oude Sint Gertrudiskapel, want omdat de lijn Steenbergen - Neerlangel - St.-Stevenskerk-Nijmegen door Sint Geertruidenberg loopt, ben ik via de legenden rond Sint Gertrudis uiteindelijk bij de restanten van de oude Sint-Gertrudiskapel in Nijmegen uitgekomen.

Een echt prettige verrassing: het verlengde van de lijn St.-Jan de Doperkerk in Neerlangel naar de St.-Stevenskerk in Nijmegen komt uit in de Sint-Gertrudiskapel in Nijmegen. 

Hm, de energie moet de andere kant op lopen: van St-Gertrudis naar St-Steven.

's Ochtends heb ik me al afgevraagd wanneer de Sint-Gertrudiskapel gebouwd is.

Het web bood meteen uitkomst: In het midden van de 15e eeuw, als datum wordt 1459 genoemd, is de Sint-Gertrudiskapel op 'Het Oude Kerkhof' gebouwd. 

Honderdtwintig jaar later, in 1579, wordt de kapel alweer afgebroken omdat op die plek de stadswallen versterkt worden. 

Als de stadswallen aan het eind van de 19e eeuw geslecht worden, verschijnen muurdelen van de Sint-Gertrudiskapel in de noordoosthoek van het Kelfkensbos weer aan het daglicht. 

Warrior Iadied

In het donker wandel ik door de voortuin. Enkele ramen van het oude sanatorium zijn verlicht. Het grint knerpt onder mijn voeten. Ik wil niemand aan het schrikken maken en ook niet gezien worden door mensen binnen. Pff, ik zou me veiliger kunnen voelen. 

Ik ga zitten op de stomp bij een van de coniferen van RozenMaria en gun mezelf twintig ademteugen. Dan zeg ik: "Goedenavond, hier ben ik, Thea, Thea-Warrior, ik ben gekomen omdat ik dat al langer wilde. Ik vind het wel wat eng hier zo in het Donker te zijn, het zou onprettig zijn als ik nu plotseling aangeraakt werd. Ik ben ook blij dat ik hier weer ben, en ik baal trouwens ook wat van een Parkeerbon die ik net kreeg. Hm, en ik ben gelukkig van alle Wederwaardigheden, al begrijp ik de Bedoeling nog niet helemaal. U zei dat ik Vragen kon stellen als ik ze had. Ik heb een Vraag die ik nu wil stellen. Ik heb al lange tijd Pijn in mijn Rechterheup en -been. Kunt U die Pijn wegnemen? Dank U."

Om me heen en in me is het stil: geen Geluiden, geen Stem, geen Beelden, enkel Diepzwart. 

Ik open mijn ogen. 

Als ik wegwandel, kijk ik om naar de coniferengroep van RozenMaria: een vredig gezicht. 

Tja, durven geloven in wonderen...

Op zich ben ik helemaal niet verbaasd dat ik niks gezien heb. Ik was gewoon te bang om los te laten of te reizen. Soms is het ook net of ik alles verzin. Als dat echt zo zou zijn, zou ik dat wel heel creatief van mezelf vinden. En het is niet zo; als ik Reizen maak, ben ik zelf 'weg'. Maar ja, ik mocht er meer van begrijpen.

De vraag rond genezing die ik stelde, kwam plotseling op. Het maakt me verdrietig dat ik de vraag gesteld heb; net of ik de intentie had Maria uit te dagen om een wonder te doen. Of om geen wonder te laten gebeuren maar dan toch teleurgesteld te zijn omdat ik zo graag... hoe dan ook het is gebeurd. 

De pijn rechts in mijn lijf mag best verdwijnen. Hm, misschien moet ik me aan mijn scheefgroeiende grote teen laten opereren, misschien komt de pijn daar vandaan. 

In de Stevenskerk zei Maria al: "Taken en Verantwoordelijkheden zijn tegenwoordig overgenomen door andere Professies: Artsen, Verpleegkundigen en Anderen."

Tss, het voelt aan alsof ik het examen 'Vertrouwen' aan het doen ben.

Daarnaast heeft het 'ontdekken', het fotograferen, het zoeken op het web en het schrijven voor WEDERWAARDIGHEDEN veel tijd in beslag genomen. Al met al een tamelijk grote verandering in mijn leven. Och, ben gewoon bezig met het zoeken naar balans.

Warrior Iadied

Omdat het Kerstvakantie is, heb ik in de namiddag van 6 januari 2012 in Groesbeek afgesproken met een andere vriendin: Dappere Vrouw. 

Tss, wat is het druk op vrijdag in het centrum van het dorp: het begin van de koopavond. 

Rijdend vanuit de richting van Nijmegen zoek ik een parkeerplaatsje. Ik weet dat er een plein is: direct links na de spoorbaan.

Hmm, ik mag extra goed uitkijken: donker stormachtig weer, tegemoetkomend verkeer, overstekende mensen met boodschappentassen, een auto die uitparkeert en mij op mijn weghelft tegemoet rijdt. 

Links van de weg, op de hoek van het plein, staat een verkeersbord: verboden te parkeren (aan de linkerkant van de weg). Als ik er langs rijd, zie ik dat dit voor de markt op dinsdagochtend geldt.

Ik prijs me gelukkig een parkeerplaats te vinden. Als ik uitstap, zie ik aan de overkant van de weg langs het plein een ander verkeersbord: verkeerssituatie gewijzigd.

Onderzoekend kijk ik rond, maar ik kan niks ontdekken: geen parkeermeters, geen parkeerzuilen. Misschien stootbanden!? Misschien ergens een nieuwe eenrichtingsweg!? Helemaal lekker zit het me niet. 

Uiteindelijk wandel ik naar Dappere Vrouw die midden in het centrum woont. We kletsen gezellig bij. 

Door een nare val afgelopen zomer loopt Dappere Vrouw nog wat moeilijk, maar tegen vijven slenteren we naar een nieuw tapas-restaurant in de buurt: "De Heeren van Groesbeek".

Hm, lekker eten en reuze gezellig samen. Rond half negen sluiten we de maaltijd af en gaan nog wat boodschappen halen bij een supermarkt in de buurt; kan ik die mooi voor haar dragen.

Net na negen uur loop ik naar het plein voor de domper van de avond: een bekeuring.

'Wat heb ik in hemelsnaam fout gedaan?'

Onder een lantaarn lees ik het gele proces-verbaal: Geen Pschijf.

'€ 83,00 het is niet waar!'

Aangeslagen, boos en verdrietig rijd ik richting Nijmegen: 'Hoe een leuke avond te verpesten.'

Brr, het voelt aan alsof ik gezakt ben voor het examen 'stheniciteit bij onschuldige veroordeling'. 

Als ik langs Dekkerswald rijd, besluit ik RozenMaria op te zoeken. Wat me daar gebeurt... daarover vertel ik morgen.

Later op de avond bel ik de politie om te protesteren tegen de bekeuring, maar zij kunnen niks voor me doen. Als ik de acceptgiro krijg, staat erop vermeld waar en hoe ik een bezwaar kan indienen. Als ik commentaar ventileer op de geplaatste verkeersborden krijg ik als antwoord dat zij de borden niet plaatsen, dat ik daarvoor bij de gemeente Groesbeek moet zijn. Einde verhaal.

Warrior Iadied

Op de ochtend van 6 januari komt een goede vriendin, Vrijgevige Vrouw, op visite.

Bij de koffie discussiëren we over het door haar ingebrachte onderwerp: Wie is in staat beroemd-zijn te verdragen? 

Nelson Mandela daar zijn we het over eens; hij lijkt altijd rustig.

"Je moet er wel de persoonlijkheid voor hebben of weten op te bouwen."

Vrijgevige Vrouw zegt: "Ja, hij heeft er wel dertig jaar voor in het gevang doorgebracht."

Ik vul aan: "Alle dagen tijd om te mediteren, om te leren waar het in het leven om gaat."

Mijn Lief heeft gelezen dat Mandela in de gevangenis zoveel karakter opgebouwd zou hebben dat hij, toen hij in vrijheid werd gesteld, nog enkele dagen bleef om 'op de juiste manier' van mensen afscheid te nemen.

"Beroemd-zijn daar gaat het mij niet om. Ik wil graag de vrijheid om door de wereld te dartelen zoals ik nu doe."

O, dan heeft Vrijgevige Vrouw nog een oude camper in de aanbieding: "Er zitten wel wat mankementen aan."

Mijn Lief heeft er wel oren naar.

Blijkbaar heeft Vrijgevige Vrouw WEDERWAARDIGHEDEN gelezen, want ze begint erover dat zij wel een kaarsje zou hebben opgestoken als ze geen geld bij zich had gehad.

"En dan later het geld brengen? Nee, als ik geen geld bij me heb, doe ik zoiets niet."

Ik vertel over de mogelijke leylijn Steenbergen - Nijmegen - Doetinchem.

Vrijgevige Vrouw vraagt hoe ik van het een naar het ander ga. 

"Gewoon zoals het leven het me aanbiedt: toeval."

O, dan heeft Vrijgevige Vrouw nog wel enkele kapellen in de aanbieding. 

Haha, ze wil het toeval een handje helpen. 

Ze noemt de Kapel van Onze Lieve Vrouwe van Genooij in het noorden van Venlo en de Kapel van Onze Lieve Vrouw in 't Zand in Roermond. In haar jeugd in Noord-Limburg heeft ze deze kapellen vele malen bezocht. Samen bekijken we op het web prachtige plaatjes ervan. De tijd vliegt voorbij, als ik tijd van leven heb, wil ik ze graag 'onderzoeken'. 

Mijn Lief checkt op een landkaart de door mij getrokken (ley-)lijn en vindt dat Doetinchem er buiten valt. 

Hm, daar heeft hij een punt; leylijnen kronkelen wel een beetje, maar cruciale punten zouden toch op een lijn moeten liggen. In de toekomst trouwens een keer uitzoeken of Steenbergen - Nijmegen wel één en dezelfde leylijn is. 

Het wordt tijd dat ik een topografische kaart koop waarop Nederland in grote schaal staat weergegeven. Lijkt me leuk om op zo'n kaart te tekenen en te schrijven.

Warrior Iadied 

De leylijn op bijgevoegde foto is slechts bij benadering juist weergegeven.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Kapel_van_Onze-Lieve_Vrouwe_van_Genooi

http://nl.wikipedia.org/wiki/Kapel_in_'t_Zand

http://www.kapelvangenooy.nl/default.asp

Tss, al benieuwd naar de legende van Sint Catharina?

Het web onthult meerdere legenden.

Catharina, gestorven in 307, is de zeer intelligente dochter van de gouverneur van Alexandrië. Ze is de Heer, Jezus Christus, toegedaan en heeft hem haar maagdelijkheid beloofd. 

Ha, Sancta Ontkomer komt in de buurt!

Prompt wordt Romeinse keizer Maxentius verliefd op Catharina, maar zij weigert zijn tweede echtgenote te worden, waarop Maxentius haar daartoe wil dwingen door met gruwelijke folteringen te dreigen. 

Hij stuurt veertig heidense filosofen op haar af, maar deze actie heeft niet het gewenste effect, want de filosofen bekeren zich tot het christendom.

Hij probeert haar te verpletteren met een rad waarop scherpe punten zijn gemonteerd, maar getroffen door de bliksem breekt het rad. 

Hij wil haar verbranden, maar het vuur waait uiteen en verbrandt haar beulen.

Uiteindelijk wint Maxentius: hij weet haar te onthoofden. 

Echter... uit haar halswond stroomt melk die de stad bevrijdt van de pest en haar lichaam wordt door engelen naar de Sinaïberg in Egypte gebracht waar pelgrims het in het jaar 800 in goede staat terugvinden. 

Oef, wat krijg ik de kriebels van dit einde. 

Het Sint-Catharinaklooster in het Sinaïgebergte is rond 550 na Christus gesticht, dus dat pelgrims daar in 800 haar lichaam vinden, riekt aardig naar bedrog.

Zowel voor joden als christenen en moslims is de Sinaïberg trouwens een heilige berg immers hier gaf God de stenen tafelen met de Tien geboden aan profeet Mozes.

De Sinaïberg wordt in het Hebreeuws 'Horebberg' genoemd: Berg van God. Sinaï komt waarschijnlijk van Sin, de naam die de Babyloniërs aan de Summerische maangod Nanna gaven. 

Prachtig, ik ben in heel oude tijden terechtgekomen: in de 25ste eeuw voor Christus.

Door alle gebeurtenissen die Catharina meemaakt, wordt ze een noodhelper. Als Sint Catharina wordt ze aangeroepen als beschermster tegen pest en als bewaakster van de kuisheid, soms ook als beschermster tijdens een bevalling, verder is ze de beschermheilige van filosofen, molenaars en wagenmakers.

Hm, al die mannen die op basis van hun positie en macht menen over vrouwen te kunnen beschikken of vaders die hun dochters in het kader van eigen positie en macht huwelijken willen laten sluiten... het gaat hier om hun eer en glorie, blijkbaar is daar toch iets abnormaals aan. Deze legenden zijn er niet voor niks. 

Tsjah, hoe zou het zitten met de seksuele geaardheid van de betreffende vrouwen!? Of doe ik hen met deze vraag tekort in hun zuivere gerichtheid op Jezus?

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki/Catharina_van_Alexandrië

http://nl.wikipedia.org/wiki/Nanna_(god)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Sinaïberg

http://www.lambertikerk.nl/catharina-van-alexandrie.html (=afbeelding)

Spelend met de lijn Steenbergen-Nijmegen tref ik bij verlenging naar het noordoosten Doetinchem met de Catharinakerk. Ik doorwrocht het web grondig en heb nu, in de context van WEDERWAARDIGHEDEN, een prachtige legende in de aanbieding. Maar daarover later.

Eerst even terug in de tijd: naar 31 oktober 2011.

Het is rond het begin van WEDERWAARDIGHEDEN dat ik, na een stagebezoek bij een studente in Doetinchem, bij mijn geparkeerde auto in de Kapoeniestraat een Uitnodiging hoor: 'Ga de Straat uit en rechtsaf...' 

Die dag besluit ik gewoon naar huis te rijden; ik ben vermoeid; het verkeer tussen Doetinchem en Nijmegen zal snel nog drukker worden en ik begrijp niet wat de bedoeling is.

Het web leert me dat als ik de Uitnodiging wel gevolgd zou zijn dat ik dan in de Grutstraat zou zijn uitgekomen. Wat ik daar zou vinden? Geen idee, aan het eind van de straat in elk geval de Catharinakerk. 

Die dag sla ik aan het eind van de straat met de auto linksaf, aldus rijd ik een klein stukje door de Grutstraat: de verkeerde kant op! Ik verheug me al op het volgende stagebezoek aan Doetinchem; ga beslist de tijd nemen om op onderzoek uit te gaan.

Het web onderwijst dat bisschop Albericus van Utrecht reeds in 838, in een oorkonde, sprak over een kerk met onderhorigen van de Villa Duetinghem. 

Oh, en uit tijnzenonderzoek blijkt dat de huidige Grutstraat (vroeger Gruitstraat) waarschijnlijk tot het oudste deel van Doetinchem behoort. Hier werden namelijk geen tijnzen geheven, dus als het goed is, was dit gebied al bebouwd en bewoond voordat tijnzen geheven werden. 

Wat gruit is? Een granen- en kruidenmengsel dat gebruikt wordt bij het brouwen van bier.

En kapoenie? Tja, een kapoen is een vetgemeste, gecastreerde haan, dus misschien werden hier kippen verhandeld. Kapoen is ook de benaming voor een deugniet, een kwajongen. Dus of het een straat is waar de kwajongens van Doetinchem uithingen en kattenkwaad uithaalden!? Geen idee, ben zelf benieuwd waar de naam vandaan komt. 

Weet ik meer dan zal ik het in WEDERWAARDIGHEDEN melden.

Terug naar de Catharinakerk. 

De kerk is rond 1200 gebouwd, mooi oud dus! Het is niet helemaal zeker dat de kerk op dezelfde plek ligt als het oude kerkje uit 838. Het huidige middenschip zou het oudste zijn. Na de grote stadsbrand van 1527 is de huidige hallenkerk gebouwd. 

Voor de reformatie (1591) was de kerkgemeenschap katholiek en de kerk gewijd aan Sint Catharina. In maart 1945 leed de kerk ernstig onder onnauwkeurige bombardementen van de geallieerden. Tja, de herbouw heeft zo'n 15 jaar geduurd.

Wat is er in het verleden trouwens veel vernield aan kerken. Het is net of een natuurlijker open omgeving passender is. Of is het gewoon om in het verleden zoveel vernieling aan te treffen. Is verval natuurlijker dan dat ik gewoon ben te beleven?

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki/Sint_Catharinakerk_(Doetinchem)

http://route.anwb.nl/routeplanner/

http://www.graafschap-middeleeuwen.nl/steden/stad-doetinchem.html

Benieuwd naar Sint Geertrui oftewel Sint Gertrudis?

De vader van Gertrudis van Nijvel blijkt een man van aanzien te zijn: de als zalig beschouwde hofmeier van Austrasië Pepijn van Landen. Haar moeder is de heilige Ida en haar zus de heilige Begga en haar broer Grimoald worden eveneens als zalige vereerd.

Bijna bizar zo'n 'heilige' familie.

Bekend met Austrasië?

Tussen grofweg 400 en 700 na Christus werden variërende delen van het huidige West-Europa geregeerd door Frankische koningen van de Merovingische dynastie. Het land dat geregeerd werd varieerde over de jaren heen in grootte.

Tot Austrasië behoorden een oostelijk deel van het huidige Frankrijk, een westelijk deel van het huidige Duitsland, het deel van België ten oosten van de Schelde en het deel van Nederland ten zuiden van de Rijn/Waal.

Maar goed, Gertrudis wordt geboren in 626 en als zij ongeveer twintig is, sterft haar vader. Op het landgoed Nijvel sticht haar moeder een dubbelklooster, een voor mannen en een voor vrouwen. Gertrudis wordt benoemd tot abdis, haar moeder en zus worden een gewone zusters.

Als abdis doet Gertrudis het goed: ze organiseert scholing en bouwt kerken, kapellen, scholen en gasthuizen in de omgeving. Ze sterft vrij jong op 33-jarige leeftijd, waarschijnlijk omdat ze zichzelf weinig voedsel veroorlooft en pittig kastijdt.

De  legendevorming rond Sint Gertrudis rijst de pan uit.

Volgens door onderzoek niet bevestigde verhalen wilde haar vader Pepijn van Landen Gertrudis uithuwelijken. Zij weigerde en vluchtte, ondermeer met een boot. 

Op de rivier de Donge ging ze ter hoogte van een 'berg' aan land, bouwde er een kluis en bleef om te mediteren. De reizende bisschop Amandus bouwde er later een kapel: het begin van de stad Sint Geertruidenberg.

Een tweede legende verhaalt dat een ridder een oogje op haar heeft, maar dat Gertrudis het kloosterleven verkiest. Met een heildronk neemt ze afscheid van de man. Hij blijft echter verliefd en blijft zijn best doen haar hart te winnen. 

In dit kader verkoopt hij zelfs zijn ziel aan de duivel. Als de duivel na zeven jaar de ziel van de man komt opeisen, lukt het hem niet er macht over te krijgen. 

De reden? De heildronk die Gertrudis op de man heeft uitgebracht: zij is het die de man aldus van de ondergang redt.

Uit de heildronk van Gertrudis ontstaat de drank Sint Geerte-minne. 

Haar heildronk wordt in het dagelijks leven overgenomen en uitgebracht op reizigers en pelgrims: 'Een goede reis en behouden terugkeer.'

Vervolgens wordt de afscheidsdronk ook na een overlijden toegepast: voor de reis van de overledene naar het eeuwige leven.

Oh, wat de doden betreft... er wordt gezegd dat hun ziel na het verlaten van het lichaam de eerste nacht bij Sint Gertrudis verblijft, de tweede nacht bij de engelen en in de derde nacht gaat de ziel pas naar de voor haar voorbestemde plek.

Hm, volgens een verklaring is het vanwege die zielen dat Sint Gertrudis vaak met muizen wordt afgebeeld. De muizen verbeelden daarbij de zielen die eerst bij haar langsgaan.

Een andere legende verhaalt dat haar dode lichaam door het klooster rondgedragen is om muizen en ratten te verjagen. Voor ons misschien een beetje een vreemde handeling maar muizen en ratten konden hongersnood veroorzaken door de wintervoorraad aan te vreten. 

Een derde legende stelt dat als water uit de bron in de crypte van het klooster in Nijvel over akkers wordt uitgegoten ratten en muizen door dit water verjaagd worden.

De nodige wonderen en verschijningen worden aan Sint Gertrudis toegeschreven. Zo zou een vlammende bol op haar hoofd zijn neergedaald zonder haar te verwonden. Ook zou ze zeemonsters verslagen hebben. Tot zover een deel van de legenden.

In elk geval is Sint Gertrudis de beschermheilige van ziekenhuizen geworden. Daarnaast is ze de beschermster van armen, weduwen, herbergiers, pelgrims, reizigers, weggebruikers, tuin- en veldvruchten. En niet te vergeten: ze wordt aangeroepen tegen ratten- en muizenplagen. Aansluitend bij haar taak rond overledenen worden kerkhofkapellen vaak naar Sint Gertrudis vernoemd.

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki.Austrasië

http://nl.wikipedia.org/wiki/Geertruidenberg_(plaats)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Geertruidskerk

http://nl.wikipedia.org/wiki/Gertrudis_van_Nijvel

http://nl.wikipedia.org/wiki/Merovingen

http://www.hasseltsekapel.nl/heiligen-gertrudis.html (afbeelding)

http://www.heiligen.net/heiligen/03/17/03-17-0659-geertruida.php

http://www.heiligen.net/heiligen/03/17/0659-geertruida_0.php?JPG=34

http://www.meteo-maarssen.nl/hk_0317.html

WEDERWAARDIGHEDEN loslaten, gaat niet zo gemakkelijk. 

Op 5 januari zoek ik via het web naar verdere onderbouwing voor de eventuele leylijn Steenbergen - Neerlangel - Nijmegen - Doetinchem. 

Zoals ik al schreef: voordat ik met WEDERWAARDIGHEDEN begon, kreeg ik in Doetinchem een Uitnodiging om op Onderzoek uit te gaan: Ga de Straat uit en rechtsaf....

Ga de Straat uit betreft de Kapoeniestraat en rechtsaf... betreft de Grutstraat. 

ik zet die dag de Uitnodiging aan de kant omdat ik moe ben en in druk verkeer nog naar huis moet rijden, nog een nieuwe parkeerplaats moet zoeken en me niet kan voorstellen wat de bedoeling is.

Het vorsen op het web op 5 januari 2012 maakt duidelijk dat op de lijn Steenbergen - Neerlangel - Nijmegen de stad Sint Geertruidenberg ligt. 

Deze stad, ook wel Mons Sancte Gertrudis genoemd, is vernoemd naar Geertrui of Gertrudis van Nijvel: de stad draagt haar naam al sinds 1220. 

Oef, er bestaan heel veel legenden over Sint Gertrudis!

Staat in Sint Geertruidenberg een oude kerk? Ja, de Hervormde Geertruidskerk. Deze ontdekking doet me bijna dansen van plezier. 

Hoe zit het met die Geertruidskerk?

Aan het eind van de 11e eeuw staat er in Sint Geertruidenberg een tufstenen romaanse kerk gewijd aan Geertrui van Nijvel: de Sint Geertruidskerk.

Later houdt de tachtigjarige oorlog, de reformatie, ook in Sint Geertruidenberg stevig huis. In 1593, tijdens het Beleg van Geertruidenberg, verovert de ons reeds bekende prins Maurits de stad. Vandaar dat de kerk het 'Sint' verliest: Geertruidskerk.

Warrior Iadied

http://route.anwb.nl/routeplanner/

http://nl.wikipedia.org/wiki/Geertruidenberg_(plaats)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Geertruidskerk