Op dinsdag 10 januari 2012 vergelijk ik de bakstenen van de Belvédère met die van de Sint-Gertrudiskapel. Vaag had ik verwacht dat de Sint-Gertrudiskapel ouder zou kunnen zijn, maar ze lijken me toch wel uit dezelfde tijd. In de buurt van 1450 dus. De stenen van de Sint-Gertrudiskapel lijken ietwat grover aan de buitenkant. Velen zijn zo'n 28 cm lang, 14 cm breed en 7 cm hoog. Grote stenen dus.

Aan het pad naar de Belvédère zie ik een informatiepaneel van de Vrienden van de Valkhofvereniging staan. Hé, info over de kapel. Hier heeft ze de naam Sint-Geertrudiskapel. Op het paneel staat een tekening, van de hand van J. Hendriks, een reconstructie van de vermeende St.-Geertrudiskapel. 

Zou de binnenkant ooit leeggegraven zijn?

Oh, blijkbaar bestaat er verwarring over de naam van de kerk (niet van de kapel!) die vanaf 450 op de palts heeft gestaan. Ook op het web tref ik verschillende benamingen: de ene keer Sint Stephanus de andere keer Sint Geertrudis. 

Wie is St.-Stephanus eigenlijk?

Warrior Iadied

In de nacht van 9 op 10 januari lig ik op mijn rechterzij. Ik word half wakker van een Beeld van een Wormhole / Holte. Net of ik in een Bolhoed kijk. Het lijkt op een rechtsdraaiende Zon. Er gaat Zuigkracht van uit. Ook komen er in het platte Vlak Stralen uit. Stralen die naar links afbuigen door de Draaiing naar rechts. Het Wormhole trekt als het ware aan me. 

Ik vind het onprettig en draai mezelf op mijn linkerzij. Dan is het alsof me iets van Nijmegen wordt verteld. Alsof er van Nijmegen Stralen uitgaan. Net of er van Nijmegen uit 'een Weg' naar het Zuiden gaat, naar de Kapellen die Vrijgevige Vrouw genoemd heeft: de Kapel van Onze Lieve Vrouwe van Genooij en mogelijk die andere Kapel... Onze Lieve Vrouwe in 't Zand.

Warrior Iadied

Tss, in het rovershol onder de brug heeft een mens een grote mop gedraaid op een van de oude kloostermoppen. 

Jammer, het restant van de muur van de Sint-Gertrudiskapel brokkelt af. 

We klimmen in de ruimte onder de brug over het zand omhoog en staan dan op de wal: hoog in / op de kapel. 

Een prachtige plataan staat midden in de cirkel die door de muren van de kapel word gevormd. Misschien kan ik een keer contact maken met het Bewustzijn van deze plataan. Een laan kastanjes is vanuit het zuiden recht op de kapel gericht: 'Wat is het hier prachtig.'

Hm, er mag contact gelegd worden met de Bel- & Herstellijn van de gemeente Nijmegen want de klinkerweg over de voetbrug is ook aan herstel toe.

Via de Marienburgkapel, het schitterende 'Nijmeegse Huis van de Geschiedenis' wandelen we richting huis. In de kapel koop ik een boekje: Pelgrimage 'Met andere ogen kijken'.

Het is een beschrijving van een 'pelgrimstocht door de binnenstad van Nijmegen', een route langs rust- en stilteplekken.

Er is veel te beleven in Nijmegen.

Weer thuis zoek ik op het web informatie over de tijd voorafgaand aan de bouw van de Sint-Gertrudiskapel. 

Aan het eind van de zevende eeuw is er op de keizerlijke palts een Sint-Gertrudiskerk gebouwd. Deze kerk is in de dertiende eeuw afgebroken. Waarschijnlijk omdat de burcht ruimte en vrij uitzicht nodig had. Het kerkhof dat bij de Sint-Gertrudiskerk behoorde, bleef bestaan onder de naam 'Oude Kerkhof'. 

Op dit kerkhof werd in het midden van de vijftiende eeuw de Sint-Gertrudiskapel gebouwd. Van 1273 tot 1591, van de wijding van de St.-Stevenskerk tot de reformatie, is er vanuit de St.-Stevenskerk een ommegang, de Maria-omdracht, georganiseerd naar het Oude Kerkhof om de doden aldaar te gedenken.

De Belvédère, de waltoren die iets noordelijker op de stadswal staat is, net als de Sint-Gertrudiskapel eveneens in het midden van de 15e eeuw, zeg maar rond 1450, gebouwd. Ik ga de stenen van die twee eens vergelijken.

Hè, ik geniet toch wel heel erg van deze queeste.

Aan het begin van de avond van deze zevende januari mail ik het College van Groesbeek om te protesteren tegen de geplaatste verkeersborden en hun parkeerbeleid. Of het helpt? Afwachten. In elk geval voel ik me na het versturen van de mail een stuk opgeruimder.

Warrior Iadied

Pelgrimage 'Met andere ogen kijken', een pelgrimstocht door de binnenstad van Nijmegen (2011). Nijmegen: Stichting Vrienden van de St. Jacobskapel

http://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/Gertrudiskapel,_Gertrudis_ofwel_St.Geertruide

http://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/Maria-omdracht_of_-omgang

http://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/11_De_Stevenskerk

http://www.meertens.knaw.nl/bedevaart/bol/plaats/1215

Aangezien ik foto's heb gezien op het web zijn de restanten van de Sint-Gertrudiskapel vrij gemakkelijk te vinden. Als we langs het Museum het Valkhof richting de Belvédère wandelen, zie ik verrast dat er een grote klinkermandala in het wegdek ligt. Precies op het punt waar we rechtsaf richting het Hunnerpark gaan. 

De voetbrug naar de Belvédère torent hoog boven de bitumenweg, waarop we lopen, uit. Wandelend van de mandala naar de restanten van de Sint-Gertrudiskapel, rechts bij de voet van de brug, voel ik de energetische effecten van de leylijn over mijn ruggengraat gaan.

De steunberen en kloostermoppen van de kapelruïne zijn groot en stevig. 

'Zulke steunberen bij een kleinere kapel?' 

Ik vind het maar vreemd. 

Dan realiseer ik me dat de Sint-Gertrudiskapel eerst buiten de veilige stadswallen lag.

Aan de oostkant van de voetbrug zit een opening in het muurrestant van de kapel. Blijkbaar wordt deze 'ruimte' onder de brug, het is net een rovershol, gebruikt door hangjongeren en verslaafden. Tja, ook deze laatste groep, die afstand doet van het gewone leven, heeft een plek nodig. Wel bijzonder dat ze hier, op deze leylijn, hun plekje kiezen. Als ik het goed heb, is het een lijn waarop het gaat om loslaten. 

Hm, in Neerlangel lijkt het meer te gaan om samenwerking. Tja, op de aard van leylijnen kan ik nog eens studeren; misschien zit het wel anders in elkaar.

Grappig, op de bijgevoegde foto van de Sint Gertrudiskapel lijkt het alsof de twee steunberen aan de rechterkant samen een kruis vormen. De grote steunbeer vooraan lijkt met de muur rechts ervan een meisjeshoofd met lang haar te vormen. Een hoofd dat naar rechts kijkt, richting de Sint Steven. Er zitten nog meer beelden in de foto. Het effect is weg als de foto, door erop te klikken, wordt vergroot.

De mandala in de klinkerweg is trouwens goed te zien op de foto bij 'Van St-Gertrudis naar St-Steven'.

Zaterdagmiddag 7 januari wandelen Mijn Lief en ik eerst naar de woning waar de oude camper staat. Vrijgevige Vrouw heeft gelijk: er mankeert wel het een en ander aan. 

Van binnen kunnen we de camper niet bekijken want de sleutels liggen erin en de reservesleutels zijn in een ander deel van het land. Ik twijfel of dit nu wel is wat ik wil.

Ben trouwens in een slecht humeur door de gebeurtenissen van gisteren, zowel van de bekeuring als van de 'Zwarte Avond' op Dekkerswald. En niet te vergeten van de manier waarop ik ermee ben omgegaan. Heb de afgelopen nacht nauwelijks geslapen. Terwijl ik wandel, realiseer ik me dat ik meer moeite mag doen: 'Gewoon rustig ademhalen'. 

Als we na de bezichtiging richting het centrum van Nijmegen wandelen, gaat het me langzaam beter.

Waar we naartoe gaan?

Naar de oude Sint Gertrudiskapel, want omdat de lijn Steenbergen - Neerlangel - St.-Stevenskerk-Nijmegen door Sint Geertruidenberg loopt, ben ik via de legenden rond Sint Gertrudis uiteindelijk bij de restanten van de oude Sint-Gertrudiskapel in Nijmegen uitgekomen.

Een echt prettige verrassing: het verlengde van de lijn St.-Jan de Doperkerk in Neerlangel naar de St.-Stevenskerk in Nijmegen komt uit in de Sint-Gertrudiskapel in Nijmegen. 

Hm, de energie moet de andere kant op lopen: van St-Gertrudis naar St-Steven.

's Ochtends heb ik me al afgevraagd wanneer de Sint-Gertrudiskapel gebouwd is.

Het web bood meteen uitkomst: In het midden van de 15e eeuw, als datum wordt 1459 genoemd, is de Sint-Gertrudiskapel op 'Het Oude Kerkhof' gebouwd. 

Honderdtwintig jaar later, in 1579, wordt de kapel alweer afgebroken omdat op die plek de stadswallen versterkt worden. 

Als de stadswallen aan het eind van de 19e eeuw geslecht worden, verschijnen muurdelen van de Sint-Gertrudiskapel in de noordoosthoek van het Kelfkensbos weer aan het daglicht. 

Warrior Iadied

In het donker wandel ik door de voortuin. Enkele ramen van het oude sanatorium zijn verlicht. Het grint knerpt onder mijn voeten. Ik wil niemand aan het schrikken maken en ook niet gezien worden door mensen binnen. Pff, ik zou me veiliger kunnen voelen. 

Ik ga zitten op de stomp bij een van de coniferen van RozenMaria en gun mezelf twintig ademteugen. Dan zeg ik: "Goedenavond, hier ben ik, Thea, Thea-Warrior, ik ben gekomen omdat ik dat al langer wilde. Ik vind het wel wat eng hier zo in het Donker te zijn, het zou onprettig zijn als ik nu plotseling aangeraakt werd. Ik ben ook blij dat ik hier weer ben, en ik baal trouwens ook wat van een Parkeerbon die ik net kreeg. Hm, en ik ben gelukkig van alle Wederwaardigheden, al begrijp ik de Bedoeling nog niet helemaal. U zei dat ik Vragen kon stellen als ik ze had. Ik heb een Vraag die ik nu wil stellen. Ik heb al lange tijd Pijn in mijn Rechterheup en -been. Kunt U die Pijn wegnemen? Dank U."

Om me heen en in me is het stil: geen Geluiden, geen Stem, geen Beelden, enkel Diepzwart. 

Ik open mijn ogen. 

Als ik wegwandel, kijk ik om naar de coniferengroep van RozenMaria: een vredig gezicht. 

Tja, durven geloven in wonderen...

Op zich ben ik helemaal niet verbaasd dat ik niks gezien heb. Ik was gewoon te bang om los te laten of te reizen. Soms is het ook net of ik alles verzin. Als dat echt zo zou zijn, zou ik dat wel heel creatief van mezelf vinden. En het is niet zo; als ik Reizen maak, ben ik zelf 'weg'. Maar ja, ik mocht er meer van begrijpen.

De vraag rond genezing die ik stelde, kwam plotseling op. Het maakt me verdrietig dat ik de vraag gesteld heb; net of ik de intentie had Maria uit te dagen om een wonder te doen. Of om geen wonder te laten gebeuren maar dan toch teleurgesteld te zijn omdat ik zo graag... hoe dan ook het is gebeurd. 

De pijn rechts in mijn lijf mag best verdwijnen. Hm, misschien moet ik me aan mijn scheefgroeiende grote teen laten opereren, misschien komt de pijn daar vandaan. 

In de Stevenskerk zei Maria al: "Taken en Verantwoordelijkheden zijn tegenwoordig overgenomen door andere Professies: Artsen, Verpleegkundigen en Anderen."

Tss, het voelt aan alsof ik het examen 'Vertrouwen' aan het doen ben.

Daarnaast heeft het 'ontdekken', het fotograferen, het zoeken op het web en het schrijven voor WEDERWAARDIGHEDEN veel tijd in beslag genomen. Al met al een tamelijk grote verandering in mijn leven. Och, ben gewoon bezig met het zoeken naar balans.

Warrior Iadied

Omdat het Kerstvakantie is, heb ik in de namiddag van 6 januari 2012 in Groesbeek afgesproken met een andere vriendin: Dappere Vrouw. 

Tss, wat is het druk op vrijdag in het centrum van het dorp: het begin van de koopavond. 

Rijdend vanuit de richting van Nijmegen zoek ik een parkeerplaatsje. Ik weet dat er een plein is: direct links na de spoorbaan.

Hmm, ik mag extra goed uitkijken: donker stormachtig weer, tegemoetkomend verkeer, overstekende mensen met boodschappentassen, een auto die uitparkeert en mij op mijn weghelft tegemoet rijdt. 

Links van de weg, op de hoek van het plein, staat een verkeersbord: verboden te parkeren (aan de linkerkant van de weg). Als ik er langs rijd, zie ik dat dit voor de markt op dinsdagochtend geldt.

Ik prijs me gelukkig een parkeerplaats te vinden. Als ik uitstap, zie ik aan de overkant van de weg langs het plein een ander verkeersbord: verkeerssituatie gewijzigd.

Onderzoekend kijk ik rond, maar ik kan niks ontdekken: geen parkeermeters, geen parkeerzuilen. Misschien stootbanden!? Misschien ergens een nieuwe eenrichtingsweg!? Helemaal lekker zit het me niet. 

Uiteindelijk wandel ik naar Dappere Vrouw die midden in het centrum woont. We kletsen gezellig bij. 

Door een nare val afgelopen zomer loopt Dappere Vrouw nog wat moeilijk, maar tegen vijven slenteren we naar een nieuw tapas-restaurant in de buurt: "De Heeren van Groesbeek".

Hm, lekker eten en reuze gezellig samen. Rond half negen sluiten we de maaltijd af en gaan nog wat boodschappen halen bij een supermarkt in de buurt; kan ik die mooi voor haar dragen.

Net na negen uur loop ik naar het plein voor de domper van de avond: een bekeuring.

'Wat heb ik in hemelsnaam fout gedaan?'

Onder een lantaarn lees ik het gele proces-verbaal: Geen Pschijf.

'€ 83,00 het is niet waar!'

Aangeslagen, boos en verdrietig rijd ik richting Nijmegen: 'Hoe een leuke avond te verpesten.'

Brr, het voelt aan alsof ik gezakt ben voor het examen 'stheniciteit bij onschuldige veroordeling'. 

Als ik langs Dekkerswald rijd, besluit ik RozenMaria op te zoeken. Wat me daar gebeurt... daarover vertel ik morgen.

Later op de avond bel ik de politie om te protesteren tegen de bekeuring, maar zij kunnen niks voor me doen. Als ik de acceptgiro krijg, staat erop vermeld waar en hoe ik een bezwaar kan indienen. Als ik commentaar ventileer op de geplaatste verkeersborden krijg ik als antwoord dat zij de borden niet plaatsen, dat ik daarvoor bij de gemeente Groesbeek moet zijn. Einde verhaal.

Warrior Iadied

Op de ochtend van 6 januari komt een goede vriendin, Vrijgevige Vrouw, op visite.

Bij de koffie discussiëren we over het door haar ingebrachte onderwerp: Wie is in staat beroemd-zijn te verdragen? 

Nelson Mandela daar zijn we het over eens; hij lijkt altijd rustig.

"Je moet er wel de persoonlijkheid voor hebben of weten op te bouwen."

Vrijgevige Vrouw zegt: "Ja, hij heeft er wel dertig jaar voor in het gevang doorgebracht."

Ik vul aan: "Alle dagen tijd om te mediteren, om te leren waar het in het leven om gaat."

Mijn Lief heeft gelezen dat Mandela in de gevangenis zoveel karakter opgebouwd zou hebben dat hij, toen hij in vrijheid werd gesteld, nog enkele dagen bleef om 'op de juiste manier' van mensen afscheid te nemen.

"Beroemd-zijn daar gaat het mij niet om. Ik wil graag de vrijheid om door de wereld te dartelen zoals ik nu doe."

O, dan heeft Vrijgevige Vrouw nog een oude camper in de aanbieding: "Er zitten wel wat mankementen aan."

Mijn Lief heeft er wel oren naar.

Blijkbaar heeft Vrijgevige Vrouw WEDERWAARDIGHEDEN gelezen, want ze begint erover dat zij wel een kaarsje zou hebben opgestoken als ze geen geld bij zich had gehad.

"En dan later het geld brengen? Nee, als ik geen geld bij me heb, doe ik zoiets niet."

Ik vertel over de mogelijke leylijn Steenbergen - Nijmegen - Doetinchem.

Vrijgevige Vrouw vraagt hoe ik van het een naar het ander ga. 

"Gewoon zoals het leven het me aanbiedt: toeval."

O, dan heeft Vrijgevige Vrouw nog wel enkele kapellen in de aanbieding. 

Haha, ze wil het toeval een handje helpen. 

Ze noemt de Kapel van Onze Lieve Vrouwe van Genooij in het noorden van Venlo en de Kapel van Onze Lieve Vrouw in 't Zand in Roermond. In haar jeugd in Noord-Limburg heeft ze deze kapellen vele malen bezocht. Samen bekijken we op het web prachtige plaatjes ervan. De tijd vliegt voorbij, als ik tijd van leven heb, wil ik ze graag 'onderzoeken'. 

Mijn Lief checkt op een landkaart de door mij getrokken (ley-)lijn en vindt dat Doetinchem er buiten valt. 

Hm, daar heeft hij een punt; leylijnen kronkelen wel een beetje, maar cruciale punten zouden toch op een lijn moeten liggen. In de toekomst trouwens een keer uitzoeken of Steenbergen - Nijmegen wel één en dezelfde leylijn is. 

Het wordt tijd dat ik een topografische kaart koop waarop Nederland in grote schaal staat weergegeven. Lijkt me leuk om op zo'n kaart te tekenen en te schrijven.

Warrior Iadied 

De leylijn op bijgevoegde foto is slechts bij benadering juist weergegeven.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Kapel_van_Onze-Lieve_Vrouwe_van_Genooi

http://nl.wikipedia.org/wiki/Kapel_in_'t_Zand

http://www.kapelvangenooy.nl/default.asp

Tss, al benieuwd naar de legende van Sint Catharina?

Het web onthult meerdere legenden.

Catharina, gestorven in 307, is de zeer intelligente dochter van de gouverneur van Alexandrië. Ze is de Heer, Jezus Christus, toegedaan en heeft hem haar maagdelijkheid beloofd. 

Ha, Sancta Ontkomer komt in de buurt!

Prompt wordt Romeinse keizer Maxentius verliefd op Catharina, maar zij weigert zijn tweede echtgenote te worden, waarop Maxentius haar daartoe wil dwingen door met gruwelijke folteringen te dreigen. 

Hij stuurt veertig heidense filosofen op haar af, maar deze actie heeft niet het gewenste effect, want de filosofen bekeren zich tot het christendom.

Hij probeert haar te verpletteren met een rad waarop scherpe punten zijn gemonteerd, maar getroffen door de bliksem breekt het rad. 

Hij wil haar verbranden, maar het vuur waait uiteen en verbrandt haar beulen.

Uiteindelijk wint Maxentius: hij weet haar te onthoofden. 

Echter... uit haar halswond stroomt melk die de stad bevrijdt van de pest en haar lichaam wordt door engelen naar de Sinaïberg in Egypte gebracht waar pelgrims het in het jaar 800 in goede staat terugvinden. 

Oef, wat krijg ik de kriebels van dit einde. 

Het Sint-Catharinaklooster in het Sinaïgebergte is rond 550 na Christus gesticht, dus dat pelgrims daar in 800 haar lichaam vinden, riekt aardig naar bedrog.

Zowel voor joden als christenen en moslims is de Sinaïberg trouwens een heilige berg immers hier gaf God de stenen tafelen met de Tien geboden aan profeet Mozes.

De Sinaïberg wordt in het Hebreeuws 'Horebberg' genoemd: Berg van God. Sinaï komt waarschijnlijk van Sin, de naam die de Babyloniërs aan de Summerische maangod Nanna gaven. 

Prachtig, ik ben in heel oude tijden terechtgekomen: in de 25ste eeuw voor Christus.

Door alle gebeurtenissen die Catharina meemaakt, wordt ze een noodhelper. Als Sint Catharina wordt ze aangeroepen als beschermster tegen pest en als bewaakster van de kuisheid, soms ook als beschermster tijdens een bevalling, verder is ze de beschermheilige van filosofen, molenaars en wagenmakers.

Hm, al die mannen die op basis van hun positie en macht menen over vrouwen te kunnen beschikken of vaders die hun dochters in het kader van eigen positie en macht huwelijken willen laten sluiten... het gaat hier om hun eer en glorie, blijkbaar is daar toch iets abnormaals aan. Deze legenden zijn er niet voor niks. 

Tsjah, hoe zou het zitten met de seksuele geaardheid van de betreffende vrouwen!? Of doe ik hen met deze vraag tekort in hun zuivere gerichtheid op Jezus?

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki/Catharina_van_Alexandrië

http://nl.wikipedia.org/wiki/Nanna_(god)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Sinaïberg

http://www.lambertikerk.nl/catharina-van-alexandrie.html (=afbeelding)

Spelend met de lijn Steenbergen-Nijmegen tref ik bij verlenging naar het noordoosten Doetinchem met de Catharinakerk. Ik doorwrocht het web grondig en heb nu, in de context van WEDERWAARDIGHEDEN, een prachtige legende in de aanbieding. Maar daarover later.

Eerst even terug in de tijd: naar 31 oktober 2011.

Het is rond het begin van WEDERWAARDIGHEDEN dat ik, na een stagebezoek bij een studente in Doetinchem, bij mijn geparkeerde auto in de Kapoeniestraat een Uitnodiging hoor: 'Ga de Straat uit en rechtsaf...' 

Die dag besluit ik gewoon naar huis te rijden; ik ben vermoeid; het verkeer tussen Doetinchem en Nijmegen zal snel nog drukker worden en ik begrijp niet wat de bedoeling is.

Het web leert me dat als ik de Uitnodiging wel gevolgd zou zijn dat ik dan in de Grutstraat zou zijn uitgekomen. Wat ik daar zou vinden? Geen idee, aan het eind van de straat in elk geval de Catharinakerk. 

Die dag sla ik aan het eind van de straat met de auto linksaf, aldus rijd ik een klein stukje door de Grutstraat: de verkeerde kant op! Ik verheug me al op het volgende stagebezoek aan Doetinchem; ga beslist de tijd nemen om op onderzoek uit te gaan.

Het web onderwijst dat bisschop Albericus van Utrecht reeds in 838, in een oorkonde, sprak over een kerk met onderhorigen van de Villa Duetinghem. 

Oh, en uit tijnzenonderzoek blijkt dat de huidige Grutstraat (vroeger Gruitstraat) waarschijnlijk tot het oudste deel van Doetinchem behoort. Hier werden namelijk geen tijnzen geheven, dus als het goed is, was dit gebied al bebouwd en bewoond voordat tijnzen geheven werden. 

Wat gruit is? Een granen- en kruidenmengsel dat gebruikt wordt bij het brouwen van bier.

En kapoenie? Tja, een kapoen is een vetgemeste, gecastreerde haan, dus misschien werden hier kippen verhandeld. Kapoen is ook de benaming voor een deugniet, een kwajongen. Dus of het een straat is waar de kwajongens van Doetinchem uithingen en kattenkwaad uithaalden!? Geen idee, ben zelf benieuwd waar de naam vandaan komt. 

Weet ik meer dan zal ik het in WEDERWAARDIGHEDEN melden.

Terug naar de Catharinakerk. 

De kerk is rond 1200 gebouwd, mooi oud dus! Het is niet helemaal zeker dat de kerk op dezelfde plek ligt als het oude kerkje uit 838. Het huidige middenschip zou het oudste zijn. Na de grote stadsbrand van 1527 is de huidige hallenkerk gebouwd. 

Voor de reformatie (1591) was de kerkgemeenschap katholiek en de kerk gewijd aan Sint Catharina. In maart 1945 leed de kerk ernstig onder onnauwkeurige bombardementen van de geallieerden. Tja, de herbouw heeft zo'n 15 jaar geduurd.

Wat is er in het verleden trouwens veel vernield aan kerken. Het is net of een natuurlijker open omgeving passender is. Of is het gewoon om in het verleden zoveel vernieling aan te treffen. Is verval natuurlijker dan dat ik gewoon ben te beleven?

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki/Sint_Catharinakerk_(Doetinchem)

http://route.anwb.nl/routeplanner/

http://www.graafschap-middeleeuwen.nl/steden/stad-doetinchem.html

Benieuwd naar Sint Geertrui oftewel Sint Gertrudis?

De vader van Gertrudis van Nijvel blijkt een man van aanzien te zijn: de als zalig beschouwde hofmeier van Austrasië Pepijn van Landen. Haar moeder is de heilige Ida en haar zus de heilige Begga en haar broer Grimoald worden eveneens als zalige vereerd.

Bijna bizar zo'n 'heilige' familie.

Bekend met Austrasië?

Tussen grofweg 400 en 700 na Christus werden variërende delen van het huidige West-Europa geregeerd door Frankische koningen van de Merovingische dynastie. Het land dat geregeerd werd varieerde over de jaren heen in grootte.

Tot Austrasië behoorden een oostelijk deel van het huidige Frankrijk, een westelijk deel van het huidige Duitsland, het deel van België ten oosten van de Schelde en het deel van Nederland ten zuiden van de Rijn/Waal.

Maar goed, Gertrudis wordt geboren in 626 en als zij ongeveer twintig is, sterft haar vader. Op het landgoed Nijvel sticht haar moeder een dubbelklooster, een voor mannen en een voor vrouwen. Gertrudis wordt benoemd tot abdis, haar moeder en zus worden een gewone zusters.

Als abdis doet Gertrudis het goed: ze organiseert scholing en bouwt kerken, kapellen, scholen en gasthuizen in de omgeving. Ze sterft vrij jong op 33-jarige leeftijd, waarschijnlijk omdat ze zichzelf weinig voedsel veroorlooft en pittig kastijdt.

De  legendevorming rond Sint Gertrudis rijst de pan uit.

Volgens door onderzoek niet bevestigde verhalen wilde haar vader Pepijn van Landen Gertrudis uithuwelijken. Zij weigerde en vluchtte, ondermeer met een boot. 

Op de rivier de Donge ging ze ter hoogte van een 'berg' aan land, bouwde er een kluis en bleef om te mediteren. De reizende bisschop Amandus bouwde er later een kapel: het begin van de stad Sint Geertruidenberg.

Een tweede legende verhaalt dat een ridder een oogje op haar heeft, maar dat Gertrudis het kloosterleven verkiest. Met een heildronk neemt ze afscheid van de man. Hij blijft echter verliefd en blijft zijn best doen haar hart te winnen. 

In dit kader verkoopt hij zelfs zijn ziel aan de duivel. Als de duivel na zeven jaar de ziel van de man komt opeisen, lukt het hem niet er macht over te krijgen. 

De reden? De heildronk die Gertrudis op de man heeft uitgebracht: zij is het die de man aldus van de ondergang redt.

Uit de heildronk van Gertrudis ontstaat de drank Sint Geerte-minne. 

Haar heildronk wordt in het dagelijks leven overgenomen en uitgebracht op reizigers en pelgrims: 'Een goede reis en behouden terugkeer.'

Vervolgens wordt de afscheidsdronk ook na een overlijden toegepast: voor de reis van de overledene naar het eeuwige leven.

Oh, wat de doden betreft... er wordt gezegd dat hun ziel na het verlaten van het lichaam de eerste nacht bij Sint Gertrudis verblijft, de tweede nacht bij de engelen en in de derde nacht gaat de ziel pas naar de voor haar voorbestemde plek.

Hm, volgens een verklaring is het vanwege die zielen dat Sint Gertrudis vaak met muizen wordt afgebeeld. De muizen verbeelden daarbij de zielen die eerst bij haar langsgaan.

Een andere legende verhaalt dat haar dode lichaam door het klooster rondgedragen is om muizen en ratten te verjagen. Voor ons misschien een beetje een vreemde handeling maar muizen en ratten konden hongersnood veroorzaken door de wintervoorraad aan te vreten. 

Een derde legende stelt dat als water uit de bron in de crypte van het klooster in Nijvel over akkers wordt uitgegoten ratten en muizen door dit water verjaagd worden.

De nodige wonderen en verschijningen worden aan Sint Gertrudis toegeschreven. Zo zou een vlammende bol op haar hoofd zijn neergedaald zonder haar te verwonden. Ook zou ze zeemonsters verslagen hebben. Tot zover een deel van de legenden.

In elk geval is Sint Gertrudis de beschermheilige van ziekenhuizen geworden. Daarnaast is ze de beschermster van armen, weduwen, herbergiers, pelgrims, reizigers, weggebruikers, tuin- en veldvruchten. En niet te vergeten: ze wordt aangeroepen tegen ratten- en muizenplagen. Aansluitend bij haar taak rond overledenen worden kerkhofkapellen vaak naar Sint Gertrudis vernoemd.

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki.Austrasië

http://nl.wikipedia.org/wiki/Geertruidenberg_(plaats)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Geertruidskerk

http://nl.wikipedia.org/wiki/Gertrudis_van_Nijvel

http://nl.wikipedia.org/wiki/Merovingen

http://www.hasseltsekapel.nl/heiligen-gertrudis.html (afbeelding)

http://www.heiligen.net/heiligen/03/17/03-17-0659-geertruida.php

http://www.heiligen.net/heiligen/03/17/0659-geertruida_0.php?JPG=34

http://www.meteo-maarssen.nl/hk_0317.html

WEDERWAARDIGHEDEN loslaten, gaat niet zo gemakkelijk. 

Op 5 januari zoek ik via het web naar verdere onderbouwing voor de eventuele leylijn Steenbergen - Neerlangel - Nijmegen - Doetinchem. 

Zoals ik al schreef: voordat ik met WEDERWAARDIGHEDEN begon, kreeg ik in Doetinchem een Uitnodiging om op Onderzoek uit te gaan: Ga de Straat uit en rechtsaf....

Ga de Straat uit betreft de Kapoeniestraat en rechtsaf... betreft de Grutstraat. 

ik zet die dag de Uitnodiging aan de kant omdat ik moe ben en in druk verkeer nog naar huis moet rijden, nog een nieuwe parkeerplaats moet zoeken en me niet kan voorstellen wat de bedoeling is.

Het vorsen op het web op 5 januari 2012 maakt duidelijk dat op de lijn Steenbergen - Neerlangel - Nijmegen de stad Sint Geertruidenberg ligt. 

Deze stad, ook wel Mons Sancte Gertrudis genoemd, is vernoemd naar Geertrui of Gertrudis van Nijvel: de stad draagt haar naam al sinds 1220. 

Oef, er bestaan heel veel legenden over Sint Gertrudis!

Staat in Sint Geertruidenberg een oude kerk? Ja, de Hervormde Geertruidskerk. Deze ontdekking doet me bijna dansen van plezier. 

Hoe zit het met die Geertruidskerk?

Aan het eind van de 11e eeuw staat er in Sint Geertruidenberg een tufstenen romaanse kerk gewijd aan Geertrui van Nijvel: de Sint Geertruidskerk.

Later houdt de tachtigjarige oorlog, de reformatie, ook in Sint Geertruidenberg stevig huis. In 1593, tijdens het Beleg van Geertruidenberg, verovert de ons reeds bekende prins Maurits de stad. Vandaar dat de kerk het 'Sint' verliest: Geertruidskerk.

Warrior Iadied

http://route.anwb.nl/routeplanner/

http://nl.wikipedia.org/wiki/Geertruidenberg_(plaats)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Geertruidskerk

Doodmoe sluit ik mijn laptop tegen drie uur 's middags op dinsdag 4 januari 2012: 'Even geen WEDERWAARDIGHEDEN meer.'

Op hetzelfde moment zie ik twee vrouwen naar de voordeur lopen: 'Echt waar? Opnieuw Jehova-getuigen?'

Als ik de voordeur open, zie ik twee knappe vrouwen staan: een jonge vrouw en een tienermeisje. De oudste introduceert het thema: "Het is koud buiten; het stormt. We willen graag praten, er zijn mensen die zich zorgen maken; het gaat niet zo goed met de wereld, tenminste... we zijn benieuwd of er een oplossing voor is? Of u een oplossing ziet..."

"Kom binnen."

Ze stellen zich voor, hangen hun jassen op en nemen plaats op de bank in de woonkamer. Mijn Lief stelt zich voor en ik vraag hem theewater op te zetten. Ik excuseer me: "Even iets anders aantrekken; ik heb uren zitten schrijven / typen."

Ik kleed me om; had nog mijn warme pyjama, sokken en een prettige bodywarmer aan.

Weer beneden serveer ik thee. Mijn Lief gaat eigen dingen doen. Vanaf het begin realiseer ik me het belang van gewoon rustig ademhalen. 

Het gesprek dat zich ontvouwt, kan ik niet letterlijk herhalen, maar net als de vorige keer doe ik mijn best daarvoor. Ik heb zo goed mogelijk geluisterd en wat ik over eigen woorden schrijf, is weinig afwijkend van wat ik gezegd heb. Hoofdletters, enzovoort in de tekst zijn natuurlijk van mij.

Ik vraag me wel af of deze vrouwen gestuurd zijn na het bezoek van de vorige twee personen op donderdag 29 december 2011.

"Zo, dus jullie maken je zorgen..."

De oudste vertelt kort dat ze graag met mensen praten om te horen wat mensen geloven.

"Ja, vorige week waren hier ook al twee Jehova-getuigen."

"Dan zijn de blokjes verkeerd verdeeld, dat kan, maar de mensen zijn zeer vriendelijk hier," reageert de oudste.

"Hm, als kind was ik rooms-katholiek, maar later ben ik uit de kerk gestapt."

"Bewust?"

"Nee, het gebeurde als het ware toevallig. Ik ging in Nijmegen studeren en kreeg vrienden die niet meer naar de kerk gingen, en toen... toen ben ik als het ware meegestroomd. Eerst vond ik het heel eng; alsof de hemel op me zou vallen. Maar er gebeurde niets en mettertijd ervoer ik vrede. Herinnerde ik me ook dat ik het als kind niet eens was met wat er in de kerk gezegd werd, maar ik mocht niet discussiëren, als meisje al helemaal niet."

De vrouw bevestigt wat ik zeg: "En gelooft u nu?"

Ik lach: "Ja, ik geloof nu, maar niet in de regels van de een of andere persoon of groep. Het is ook niet zo dat ik me bewust in religies verdiep om er een te kiezen, om te bekijken wat volgens mij de juiste is. Maar ik verdiep me op het web wel in wat er binnen religies geschreven staat. Hm, het gebeurt allemaal toevallig. Dat waarin ik me verdiep, is wat ik in het leven aangeboden krijg. Ik heb min of meer mijn eigen religie; volg mijn eigen pad."

"Welke regels volgt u dan?"

Ik moet er even over nadenken: "Als het om regels gaat, denk ik dat ik christelijke regels volg."

"Schrijft u boeken of zo?"

Ik bevestig: "Ja, nou ja, kijk 'Het Verhaal van de Steen'." 

Ik pak het boek uit de boekenkast: "Kijk de Steen..."

"Is een hand," vult de vrouw aan.

"Is een houvast voor een hand, voor mensen," reageer ik, "het is een Keltisch teken uit het Ogham-alfabet. Dertien mensen reisden met de Steen en vertelden mij, onafhankelijk van elkaar, hun Verhalen. Samen vertellen ze 'het Verhaal van de Steen', van de Aarde, en vormen ze de Ourobouros, de Beschermer van de Aarde."

De vrouwen drinken van hun thee.

"Zojuist was ik ook aan het schrijven. Sinds afgelopen oktober ben ik een blog begonnen. Tja, inspiratie... jullie geloven in de Bijbel, teksten van 2000 jaar terug. Nou, toen was ik er ook, in die tijd was ik Petrus en nu ben ik een vrouw. In mijn blog ben ik net geëindigd bij de Kruisdood van Jezus. Daardoor zijn God en de mensen met elkaar verzoend, en kunnen zelfs moordenaars de Hemel binnengaan, tenminste als de Hemelpoort geopend is. 

De Hemelpoort is te openen met het Sleutelwoord 'Jahweh'. Dit heb ik geleerd in Guatemala bij de Maya's in het plaatsje San Pedro bij een heilig meer, het Lake Atitlan.

Beide vrouwen zitten rechtop en kijken me stil aan, dan zegt de oudste: "U gelooft dus in reïncarnatie!?"

"Ja, inderdaad. We leven als mensen op aarde en leven als Ziel in de Hemel. Het maakt ergens dus niet uit of we levend of dood zijn. Al wil ik wel honderd worden, hoor.

Hm, ik wilde al langer een blog beginnen. Voor Jezus waren er andere geïnspireerden, dat leidde bijvoorbeeld tot de Mahabharata en de Ramayana. 

In de Ramayana komt Aapgod Hanuman voor en afgelopen oktober, toen ik terug was uit La Palma, zag ik Hanuman op een foto. Dat is voor mij het begin geweest om met mijn blog te starten. God inspireert mensen, ik zie mijzelf ook als iemand die door God geïnspireerd is. Maar jullie zijn dus geïnteresseerd of er oplossingen zijn voor de problemen in de wereld?"

Het jonge meisje pakt haar mobieltje om haar moeder te bellen. Vreemd genoeg zegt ze geen nummer van haar te hebben. Ze noemt een andere naam en zoekt naar een ander nummer en er worden heel wat toetsen ingedrukt. 

Buiten lopen een oudere man en een vrouw over de stoep, ze lopen naar mijn voordeur en bellen aan: "Wilt u zeggen dat wij de wijk uit zijn?"

Ik knik en ga de kamer weer binnen: "Volgens mij hebben jullie gehoord wat ze zeiden."

De vrouw knikt en het meisje legt haar mobieltje tussen hen in.

De vrouw bevestigt dat ze naar oplossingen zoeken: "Hoe ziet u het? Er zijn mensen die zich zorgen maken. Er is wel veel interesse in spiritualiteit, met name ook via de media. Maar de problemen stapelen zich op. Er moet iets gebeuren. De mensen worden zo gestimuleerd richting materie. Dat begint al op school. Als je goed kunt leren, vinden onderwijzers al gauw dat je moet doorstuderen. En als je dan zegt 'Dat wil ik niet!' en als je dan liever dit vrijwilligerswerk wilt doen, dan vinden ze dat jammer van je hoofd." 

Ik denk na: 'Tja, wat moet er gebeuren?'

Dan vertel ik het volgende nare verhaal: "In Nederland wonen 17 miljoen mensen. De gemiddelde leeftijd is meer dan veertig jaar. Dat wil zeggen dat de helft, 8.5 miljoen, ouder is dan veertig jaar en de andere helft jonger is dan veertig jaar. In Egypte wonen ongeveer 80 miljoen mensen. De gemiddelde leeftijd is goed twintig jaar. Dat wil zeggen dat veertig miljoen mensen ouder zijn dan twintig jaar en veertig miljoen mensen, zeg maar kinderen, daar jonger zijn dan twintig jaar. 

De mensen / mannen die wij op het Tahrirplein zien protesteren, zijn voor een groot deel ouder dan twintig jaar. Voor hen is er geen werk, zij zien geen toekomst voor zichzelf. Maar wat met die veertig miljoen die jonger is dan twintig jaar? Wat is er voor hen? Welke oplossing? Er wordt gezegd dat er op dit moment wapens ingevoerd worden in Egypte. Wat als dit waar is!? Blijven die mensen binnen de grenzen?"

"Het is volgens u dus een illusie dat de problemen opgelost kunnen worden."

Ik haal mijn schouders op: "... problemen!?"

De vrouw begint over God en over dat ik er meer goden bij haal: "Ik hoor u over een Aapgod praten. Wij geloven in één God, als de mensen zich meer op Hem zouden richten, op de regels die Hij ons gegeven heeft, zou het leven op aarde meer paradijselijk zijn." 

"Hoho, wie zegt dat het hier niet gaat zoals God dat wil. God is er alle tijd bij geweest en ieder mens heeft een lijntje met God via de eigen Ziel." 

Ik breng het gesprek op de drie-eenheid lichaam, Geest en Ziel van de mens en op de Drie-eenheid van God. De oudste van de twee vertelt onmiddellijk dat zij daarin niet geloven: "In de Bijbel praat God wel tegen iemand. Hij zegt immers: "Laten we de mensen maken." Wij noemen dat 'de Geest', maar dat is om het visueel te maken; het is God's Innerlijke Kracht."

Ik kijk hen aan: "Om het visueel te maken... wij zitten hier als drie vrouwen, maar wij hebben ook mannelijke kanten. Zo zou het goed zijn om naast de mannelijke kant, ook de vrouwelijke kant van God te benadrukken, dat zou mogelijk een verbetering in de wereld kunnen bewerkstelligen. Zo kom ik als ik het visueel maak op een God en Godin uit, hoewel er wel sprake is van één werkzame Kracht. Ik kan jullie op de laptop de foto van Hanuman wel laten zien."

"Nee, nee, nee," reageert de oudste gehaast.

Ik kijk de jongste aan: "Nou ja, als jullie tijd hebben, kunnen jullie altijd mijn blog bekijken: WEDERWAARDIGHEDEN op Seniorennet.nl "

De oudste vertelt over wat liefde kan doen. Bijvoorbeeld tussen een man en een vrouw: een echtpaar dat zo zijn verschillen heeft; de een houdt van fietsen, de ander van musea. Maar door te praten met elkaar en door erover na te denken, kunnen ze elkaar nader komen en hun problemen oplossen. 

Ze vertelt hoe belangrijk het is om speciaal op de kwaliteiten van mensen te letten en te werken aan eigen minder sterke kanten.

Ik kan het enkel beamen: "Ik denk dat jullie prima regels hebben om volgens te leven, maar er gaat wel een grote voorwaarde aan vooraf, namelijk weten hoe liefde vorm te geven. Zoveel mensen krijgen geen liefde als kind en dan is het zeer moeilijk om liefdevol te zijn als volwassene. Goed voorbeeld doet goed volgen, maar velen hebben geen goed voorbeeld gehad."

De vrouw is het met me eens, maar God geeft volgens haar iedereen wel een kans, en zo zou het in de wereld toch beter kunnen gaan. 

Ik beaam wat ze zegt, maar breng er tegenin dat er tegelijkertijd zovéél mensen zijn die steun kunnen gebruiken: "Hm, over echte aantallen durf ik niks te zeggen, daar is ook geen onderzoek naar gedaan voor zover ik weet. En laten we naar de mannen op het Tahrirplein kijken, zij schreeuwen ook uit liefde. Nemen om die reden misschien zelfs wel de geweren op... uit liefde voor zichzelf, voor de vrouw die ze lief hebben, voor wat ze zichzelf gunnen: een huisje, een kind, voedsel. Liefde voor wat er nu niet voor ze is: ruimte, vrijheid, vrede."

We praten al drie kwartier met elkaar. 

De oudste zegt vriendelijk: "We praten graag met mensen om te weten wat er leeft. Dat helpt om te weten wat te zeggen als we met andere mensen praten. Wat u vertelt, horen we niet alle dagen."

"Kan ik me voorstellen."

Terwijl ze opstaan om hun jassen te pakken, zegt de oudste: "Toch moet er wat gebeuren anders zijn er over 100 jaar hier geen mensen meer."

"Nou," reageer ik, "dan is er vrede op aarde, en als iedereen dan het Sleutelwoord 'Jahweh' uitspreekt voor de Hemelpoort dan zijn we met zijn allen daar, in de Hemel, en daar is ook Vrede."

Aangezien ze reeds de woonkamer uitloopt, draait ze haar hoofd om om mij aan te kunnen kijken: "Ja, zo kun je het dus ook bekijken."

Terwijl ze hun jassen aantrekken, bekijken ze foto's op het prikbord in de gang.

"Heeft u veel gereisd?" 

"Ach, mijn man is nogal ernstig ziek, dus hebben we het afgelopen jaar meer gereisd."

Ik wijs op een foto van het Fiesta de la Cruz op La Palma: "Vrouwen versieren de wegkruizen en behangen ze met eigen gouden sieraden. Dat doen ze op de avond voor 3 mei en dan moeten ze natuurlijk wel de hele nacht opblijven om hun goud te bewaken. Dat is goed voor de gemeenschapszin. De volgende dag is het groot feest... sommigen zijn dan goed dronken."

Als de oudste de voordeur wil openen, lukt dat niet.

Ik schrik: "Sorry, het nachtslot zit erop."

Ze reageert met dat het niet erg is, en dan wisselen we de beste wensen uit: "Nog een goed 2012!"

Hm, het gesprek heeft me weer energie gegeven.

Warrior Iadied

ECCE AGNUS DEI oftewel LAM GODS brengt me dus weer bij de vraag: "Hoe zit dat met de kruisiging van Jezus? Ging door zijn dood de Hemel weer open?'

Het web biedt uitkomst. De naam Jezus komt via het Latijnse Jesus van het Griekse Jesoes, hetgeen een verbastering is van het Hebreeuwse Jesjoea, wat betekent 'JHWH redt'.

Hm, als gevolg van de zondeval van Adam en Eva in het paradijs werd de harmonie tussen God en de mensen verbroken. Jezus is de, door profeten in het Oude Testament beloofde, eniggeboren Zoon van God die de mensen verlost van hun zonden en met zijn kruisdood God met de mensen verzoent dat wil zeggen de harmonie tussen God en de mensen die geloven herstelt. Doordat Jezus de straf voor de zonden van de mensheid op zich nam, kon hij hen 'behouden' en hen 'eeuwig leven' geven.

Tja, maar dan moet de Hemelpoort wel open gaan. Het sleutelwoord is 'Jahweh'!

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki/Jezus_(traditioneel-christelijk)

Weer thuis zoek ik maandag 2 januari op het web op wat ECCE AGNUS DEI betekent: ZIE, HET LAM GODS.

'Lam Gods' is de bijbelse naam voor Jezus. 

Als kind heb ik in de kerk het 'Agnus Dei' vele malen gezongen, altijd drie keer achter elkaar. 

Later zongen we de Nederlandse vertaling.

Agnus Dei,

Lam Gods,

qui tollis peccata mundi,

dat wegneemt de zonden der wereld,

miserere nobis.

ontferm u ons ons.

Het web biedt uitkomst over de symboliek van het lam dat een kruis draagt. Dit lam symboliseert Jezus als Lam Gods dat wil zeggen als perfect genademiddel; Jezus die zich opoffert en daardoor in de christelijke theologie de zonden van de mens verzoent. 

Oh, nu kom ik weer bij de vraag die ik mezelf eerder op 1 januari stelde: "Hoe zit dat met de kruisiging van Jezus? Ging door zijn dood de Hemel weer open?'

http://nl.wikipedia.org/wiki/Lam_Gods_(symbool)
http://translate.google.com/#la|nl|ecce%20agnus%20dei

http://www.woorden-boek.nl/woord/sacrament

Met de auto rijd ik naar de bungalow van Hartelijke Vrouw. Haar man verwijst me achterom. Het is warm en gezellig. Ik word voorgesteld aan drie vlotte kleindochters. 

Hartelijke Vrouw reddert druk: "Koffie mag er wel zijn." 

Even later zitten we te praten aan de keukentafel. Ik laat haar foto's van de zon op Jezus zien. Haar zus komt binnen en het verhaal van het verjagen van de merel wordt nog eens verteld: "Ik sloeg voorzichtig met de kaarsendover tegen de takken van de kerstbomen. Wat een circus, hè!?"

Zus lijkt het minder te kunnen waarderen.

"Oh ja, je man stond op de credens. Vanochtend vond ik daar een plat ding, misschien heeft hij het verloren. Uit zijn jaszak gevallen misschien. Ik heb het laten liggen."

'Credens, wat zou dat zijn, waarschijnlijk de tafel achter het altaar. Hm, hij is dus van de trap op die tafel gestapt! Tss, dat vertelt hij me dan niet!'

Zus gaat het ding halen. Het is een enorm sterke cirkelvormige magneet. Oef, wat een aantrekkingskracht: "Niet van mijn man."

Hartelijke Vrouw vraagt Zus een nieuwsbrief te halen en vlotte Zus vliegt alweer naar buiten, naar het kerkje. Ze is snel terug en ik vertel kort van de fictieve Sancta Ontkomer en de leylijn: 'Hmm, doe ik hier wel goed aan!?' 

Het is tijd om naar huis te gaan. Hartelijke Vrouw zegt de witte rozen echt zelf te houden: "Vaak komen mensen bloemen brengen voor de kerk."

We spreken af dat ik foto's naar de secretaris van de Stichting Neerlangel Historie en Toekomst zal sturen. 

Buiten tref ik nog de dochter van Hartelijke Vrouw. De kleindochters zijn met pony's in de weer. O, de echtgenoot van Hartelijke Vrouw is blijkbaar houtdraaier en timmerman.

Warrior Iadied

http://nl.wkipedia.org/wiki/Credens_(priesterkoor)

Ik wandel naar buiten en mijn oog valt op de bomenweide. Hier houdt het St.-Jansgilde rond 24 juni, de verjaardag van Sint-Jan, de openluchtmis. Daarna begint het feest met het koningsschieten. 

Brr, het is waterkoud. Stormachtige wind waait hoog door de takken van de bomen. Hm, er zijn zoveel bomen. Met welke boom, met welk Bewustzijn, zal ik proberen contact te maken. De duiven vliegen op. Met de boom waarin ze neerstrijken? Nee, ik kies voor de boom in de noordwesthoek. Wat is dit voor boom? Er hangen propjes aan. De boom, volgens mij een els, staat met de voeten in het water. Er groeien meerdere jongere bomen op en in, onder andere een hulst. Op de grond enkele doornatte vermolmde takken.

Ik ga op drie meter afstand staan en zie rechtsonder een toegang tot de boom. Ik sluit mijn ogen, gun mezelf twintig ademteugen en zie mezelf klein de Els binnengaan: "Hallo, is hier iemand? Ik ben Thea, Thea-Warrior, Warrior-Iadied!

Ik hoor niets, maar zie de Rand van een Bewustzijn, het lijkt een Kwart van een Cirkel. De Rand ligt hoger. Er stroomt als het Ware grijs Water over de Rand en komt dan neer in de Cirkel. 

Dan voel ik hoe iemand mij in mijn Nek grijpt en me onderdompelt in het Water. 

"Ik doop u in de Naam des Heren en in de Naam van het Lam Gods," zegt een Stem.

Oef... als ik boven kom, bemerk ik dat ik een lange grijswitte Baard en lang grijswit Haar heb: 'Oh, zo was het toen, toen ik-Petrus gedoopt werd in de Jordaan.'

Even later zie ik-Petrus mezelf-Petrus op een hoge Oever staan. In de Stroom staat een Man die Mensen doopt. Hij duwt een Vrouw onder water: "Ik doop u in de Naam des Heren en in de Naam van het Lam Gods."

De Vrouw komt proestend boven water. 

"Komt u maar," zegt de dopende Man tegen de volgende Persoon. 

Op de oever staat een Man. Hij schreeuwt tegen de Man in het Water. Deze lijkt zich nergens wat van aan te trekken. Hij kijkt niet op of om maar gaat onverstoorbaar verder: "Ik doop u in de Naam des Heren en in de Naam van het Lam Gods."

De Man aan de Waterkant doet een paar Stappen voorwaarts. Hij is rijk gekleed: een stijf, breed, wijd, vierkant, roodbruin Kleed versierd met groen-goudkleurige Randen. Op zijn Hoofd een soort Mijter. Er zit een gouden Kruis tegenaan en de Mijter heeft eveneens goudkleurige Randen. 

Hij doet een paar voorzichtige Passen richting het Water; bang dat zijn Sandalen/Voeten nat worden. Hij schreeuwt: "Houd op, houd op, houd daarmee op!"

Jan in het Water gaat gewoon door: "Komt u maar. Komt u maar gewoon. Ik doop u in de Naam des Heren en in de Naam van het Lam Gods."

De Man aan de Waterkant loopt terug en stapt schuddend met zijn Vuist in zijn houten Draagstoel: "Wacht maar, wacht maar, ik krijg je nog wel."

Vier donkere Mannen pakken de Draagstoel op en lopen weg, richting de Stad.

Ik sta nog even op de hoge Oever te kijken en mijmer over het Moment dat Jan mij doopte, dat is alweer even terug, dan roep ik: "He, Johannes!?"

Johannes kijkt op en laat een brede Lach zien: "He, Peter!"

"Komt u maar," richt hij zich tot de Volgende.

Dan kijkt hij mij weer aan: "Tot vanavond!"

Ik open mijn ogen: er hangt rust op de bomenweide in Neerlangel. 

Ja, destijds, zo'n 2000 jaar geleden was ik Simon Petrus. Ik vind het nog steeds een goede grap; op mij, vandaag de dag een vrouw, is twee eeuwen terug de kerk gebouwd.

Na mijn bezoek aan Neerlangel op 1 januari 2012 haal ik het contact met mijn nicht, een vrolijke meid (Vrolijke Nicht), weer aan. De afgelopen jaren hebben we sporadisch contact gehad. Ieder ging zijns weegs in het volwassen leven, maar zij is net als ik geinteresseerd in het bovennatuurlijke. Ik sms haar met de vraag of zij iets van wichelroedelopen weet.

Het gelijkarmig kruis boven de ingang van de St.-Jan de Doperkerk in Neerlangel heeft me namelijk te denken gegeven. Gelijkwaardigheid is belangrijk. Is er één leylijn? Zijn er meer leylijnen? Het boek 'The Sun and the Serpent' van Hamisch Miller en Paul Broadhurst komt me in gedachten. Daarin staan twee leylijnen beschreven die vanuit het zuidoosten van Engeland richting het noordoosten gaan. Een mannelijke leylijn (genaamd de Michaellijn naar de aartsengel Michael) en een vrouwelijke leylijn (genaamd de Marialijn naar Maria de moeder van Jezus). Deze twee leylijnen kruisen elkaar op bijzondere plaatsen. 

Op 2 januari brengt De Gelderlander boeiend nieuws: Maria wordt al zeven eeuwen vereerd op Bergharense berg.

Met behulp van de ANWB Routeplanner bekijk ik de afstanden en de richtingen ten opzichte van Neerlangel, Nijmegen en Doetinchem. Nee, niet op een leylijn lijkt het. Het bestuderen van wat me aangeboden wordt, vermoeit me. Even alle info loslaten.

Vrolijke Nicht sms't op 2 januari terug: ze heeft ervaring in het wichelroedelopen. Met mijn ervaring daarin komen we samen een heel eind of eerst een cursus volgen?

Warrior Iadied

Miller, H. & Broadhurst P. (1994). The Sun and the Serpent. An investigation into Earth Energies. Cornwall: Pendragon Press.

http://route.anwb.nl/routeplanner/