De verrassend sterke leylijn loopt richting de gebouwen die aan de stadswalkant van de Kapoeniestraat staan. Ik wandel het straatje in om het uit te lopen en dan rechtsaf te slaan, maar zover kom ik niet.

Ik word bij het eerste huisje links gegrepen door een bord van de ANWB, en maak rechtsomkeer om aan de andere kant van het pandje te gaan kijken. 

Warrior Iadied

Dinsdag 24 januari ga ik naar Doetinchem voor een tweede praktijkbezoek. Daarna neem ik de middag verder vrij om te doen wat ik de vorige keer nagelaten heb: de Straat uit en dan rechtsaf.

Hm, ik geniet en raak betrokken, maar daarover later. 

Op het web heb ik al stevig gestudeerd op Doetinchem. Nou ga ik hier niet de Canon van Doetinchem schrijven maar wel, in het kader van mijn ervaringen deze middag, enkele relevante gebeurtenissen naar voren brengen. 

Daar gaat-ie:

In 838 komt Villa Duetinghem reeds voor in een oorkonde van bisschop Albericus van Utrecht: er is sprake van een nederzetting met een kerk.

Rond 1100 wordt er een stadsmuur gebouwd omdat plunderaars de stad meermaals belagen.

In 1236 krijgt de stad stadsrechten van graaf Otto II van Gelre, wordt de stadsmuur met een meter verhoogd en worden er vier grote stadspoorten gebouwd: in het noordoosten de Hezenpoort, in het zuidoosten de Hamburgerpoort, in het zuidwesten bij de Oude IJsel de Waterpoort en in het noordwesten de Gruitpoort. Later wordt rond 'Doetinchem' een dubbele gracht gegraven en worden er zelfs voorpoorten gebouwd.

In 1527 vernietigt een grote stadsbrand het volledige stadsarchief. Ook de grote Sint Catharinakerk gaat hierbij ten onder. Bij de herbouw ontstaat de huidige vorm: een gotische hallenkerk.

In 1672 wordt het grootste deel van de stadsmuur afgebroken.

Tussen 1850 en 1900 verdwijnt het overgrote deel van de stadswal en de vier poorten. 

In 1945 lijdt de Catharinakerk grote schade door foutieve bombardementen. 

Tussen 1948 en 1963 wordt de kerk hersteld.

Voorlopig genoeg geschiedenis. Oh nee, het web biedt nog een verrassend feit.

Het wapen van Doetinchem is een goudkleurige leeuw met een dubbele staart, omgeven door drie zilverkleurige mispelbloemen, op een azuurkleurige ofwel hemelsblauwe ondergrond. Deze leeuw, de Gelderse Leeuw, behoort toe aan Otto II, graaf van Gelre en Zutphen, die Doetinchem in 1236 stadsrechten verleende. 

Tja, het is bijna de leeuw op het wapenschild van de Belvédère in Nijmegen. 

Het verschil? De leeuw in Nijmegen heeft een enkele staart. 

Hm, Nijmegen werd in 1230 door Roomskoning Willem II in onderpand gegeven aan graaf Otto II en bleef Gelders bezit omdat Willem II zijn schulden niet kon aflossen. Dus de leeuw op het wapenschild van de Belvédère is vast de Gelderse Leeuw. 

Hé, wat gebeurt er als ik de Belvédère of de Sint Geertrudiskapel met de Catharinakerk verbindt? Komt het verlengde in Nijmegen in de buurt van het Keizer Karelplein? Hoe zoek ik dit ooit uit? Topografische kaarten kopen! Het zou me niet verbazen.

Terug naar mijn middag in Doetinchem.

Na het praktijkbezoek parkeer ik mijn auto iets verderop op de parkeerplaats van de Grutpoort. Als ik uitstap, ervaar ik blij verrast vrijwel onmiddellijk de energie van een sterke leylijn. Twee grote Amerikaanse eiken lijken op de lijn te staan. De westelijke eik, die met de grote wortelvoet en het meest nabij aan de Oude IJssel, staat er volgens mij bovenop.

Ad de foto van de Amerikaanse eik: zit er rechtsonder een Aapje bij de stam?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Doetinchem

http://nl.wikipedia.org/wiki/Doetinchem_in_de_Frans-Bataafse_tijd

http://nl.wikipedia.org/wiki/Nijmegen

http://www.bredevoort.org/wiki/index.php/Doetinchem

http://www.deutekomhistorie.nl/historie_doetinchem.html

http://www.dickmann.org/doetinchem/geschiedenis.htm

Het terrein van het Verpleeghuis Joachim en Anna waar de lijn van Orientalis naar het Keizer Karelplein doorheen loopt, is mij onbekend. Joachim en Anna zijn, volgens de legende, de ouders van Maria en dus de grootouders van Jezus.

Het web onthult dat hier in 1972 een groot bejaardentehuis, Joachim en Anna, onder de slopershamer is gevallen. Het was een burchtachtig gebouw met een voorgevel van honderd meter breed en vier forse torens. Op de westhoek was een groot beeld van St Anna met Maria-als-jong-meisje ingemetseld met daaronder de gedenksteen uit 1926 van de wijding van het gebouw.

Hm, die gedenksteen moet in het huidige gebouw nog ergens ingemetseld zijn. Ik tref op het web ook nog een afbeelding van een Mariakapelletje dat, als ik het goed heb, in 2011 in de tuin is gezet. Spannend, zou de leylijn daar doorheen lopen?

Vrijdag 20 januari zie ik kans 's middags met Mijn Lief bij 'Joachim en Anna' langs te gaan. De gedenksteen is snel gevonden: bij de postvakken in een gang links van de centrale hal. De huidige kapel blijkt energetisch volkomen neutraal. 

We vragen bij de receptie naar het Mariakapelletje en worden naar de achtertuin verwezen. Daar staan we plotseling bij de restanten van het oude beeld van St.Anna-en-Maria. 

Het ontroert me, wat mooi! 

In de oosthoek van de tuin treffen we het kleine Mariakapelletje. Ik wandel met mijn wichelroeden door de tuin. Er loopt een sterke leylijn. Als ik met mijn gezicht naar het kapelletje ga staan dan gaat de lijn door de dikke boom rechts van het kapelletje, dus dichter bij de Groesbeekseweg. Dit is de leylijn die van Orientalis lijkt te komen. 

Als we weggaan, vraagt Mijn Lief aan de receptioniste of er nog iets gedaan wordt met het oude beeld in de struiken in de achtertuin. Er wordt een notitie van gemaakt, maar wat vind ik Sint Anna met Maria mooi zoals ze daar op de grond onder de bladeren liggen.

Warrior Iadied

http:/www.noviomagus.nl/Gevels/Gevelstenen/Groesbeekseweg327/Groesbeekseweg327.htm

http://www.noviomagus.nl/vrijkun41.htm

http://www.vandewaterbouw.nl/renovatie-en-verbouw/mariakapel-joachim-anna

In de nacht van 18 op 19 januari ontvang ik weer een Beeld. Vanuit de reeds gevonden lijn Keizer Karelplein - Nebo - Dekkerswald waaiert een grijzig Vlak uit richting het Oosten. Net een Waaier die een Stukje uitgeklapt wordt.

Ik besef dat ik een lijn dien te trekken die door het huidige Orientalis gaat.

Op de kaart lijken de volgende punten verbonden te worden: het hoofdgebouw van Orientalis; de Cenakelkerk in de Heilig Landstichting; het terrein van Verpleeghuis Joachim en Anna; café Groenewoud (uit 1763); de kruising Heyendaalseweg-Archipelstraat; de achterkant van de Antonius van Paduakerk tegenover Blixem aan de Groesbeekseweg en dan het Keizer Karelplein. Of het echt zo is, zal ik nog moeten checken.

Het lijkt erop dat het Keizer Karelplein een Zon met vele Stralen is!

Warrior Iadied

Op dinsdagavond 17 januari 2012 heb ik WEDERWAARDIGHEDEN zover bijgewerkt, dat ik tijd kan maken om de kwestie 'Draaiende Zon' te onderzoeken.

Op het web zoek ik met hulp van de ANWB routeplanner de locatie Sionsweg Nijmegen. Het is het adres van de Nebo, waar ik vele jaren prettig gewerkt heb. Verrassing: de rondweg van Dekkerswald staat ook op de kaarten van de routeplanner.

Ik leg er een lineaal langs en moet wat schuiven met de kaart.

Mijn ogen worden groot van verbazing: de lijn gaat door de wijk Groenewoud. Ze loopt meer naar het Oosten dan ik dacht. Ze lijkt door de kapel van het oude Albertinum-klooster te gaan en eindigt in... hahaha... het Keizer Karelplein.

DE DRAAIENDE ZON...

Tsss, wat een cadeau. 

Wat schreef het Geateam naar aanleiding van de woorden van Marko Pogacnik over het Keizer Karelplein? 

'De etherstroom van de Rijn / Waal wordt op het Keizer Karelplein ondergronds aangetrokken door een spirituele stroom, die daar van boven de aarde instroomt."

Wat heb ik dan drie keer ervaren 's nachts? Ik had het over Zuigkracht, was het dan Duwkracht? Best spannend om het eens bewust te ervaren, dat Wormhole. Niet 's nachts als ik half slaap, dan vind ik het eng. Wat zou het Effect van die vreemde Draaiing zijn? De Stralen leken rechtsom te draaien, en dat klopt met het stratenpatroon, maar de auto's rijden linksom! 

Hm, ik ben benieuwd. Eerstdaags op naar het Keizer Karelplein!

De kaart intrigeert. De lijn lijkt door de rotonde van de Heijendaalseweg-Groenewoudseweg te gaan. Gaat de lijn door de Dominicuskerk daar? Oh, en door de woning van een vriendin, Creatieve Vrouw! Vervolgens komt de lijn op het Keizer Karelplein aan.

Warrior Iadied

Nelemans, H. (2011). De Kracht(plaatsen) van Nijmegen - Geomantie in het rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam. http://route.anwb.nl/routeplanner/

Op 17 januari 2012 ontvang ik een reactie van de burgemeester en de secretaris van de Gemeente Groesbeek op mijn e-mail van 7 januari. 

Dat is toch vriendelijk.

Welke opmerkingen plaatsen ze zoal?

'Door de tijdsduurbeperking van 2 uur is het voor winkelend publiek makkelijker geworden om dichtbij de winkels een parkeerplaats te vinden.'

Hm, misschien wel, maar meer als 2 uur winkelen is blijkbaar niet zo hard de bedoeling. O, blijkbaar zijn er plekken voor langparkeerders... zou handig zijn als er ergens verwijzingen naar 'Lang Parkeren' zouden staan.

Blijkbaar zijn de inwoners van Groesbeek sinds de invoering van de nieuwe regeling in november 2010 goed voorgelicht... maar daar heb ik als Nijmegenaar weinig aan.

De parkeerschijfzone zou op internetrouteplanners aangegeven staan, onder andere die van de ANWB. Tja, maar daar ken ik Groesbeek weer net te goed voor... van een internetrouteplanner hoef ik geen gebruik te maken om in Groesbeek aan te landen.

Grappig nieuwtje: parkeerschijfzone-info op internetrouteplanners.

Als ik de ANWB routeplanner check, kan ik geen info over parkeerschijfzones vinden. Ligt dat aan mij? Ja, dat ligt aan mij, want ik moet echt bij de routeplanner met een eindpunt van bestemming zijn en niet bij 'de locatie Groesbeek'. 

Haha, bij het eindpunt van mijn weg (volgens de routeplanner) staat een picto van een parkeerbetaalautomaat: er wordt een muntje in een parkeerautomaat gestopt. 

Als ik op de picto klik en een paar keer doorklik en een vlag weet te verzetten, vind ik wel degelijk informatie over het parkeren op het Spoorlaanplein: gratis. 

Aha, dit ligt aan het tijdstip waarop ik de info zoek: 's avonds.

Als ik doorheb dat ik elders op de pagina datum en tijd moet instellen, vind ik tweemaal informatie op de kaart/afbeelding van het plein. Bij de vlag staat 'gratis' en in een infoblok staat 'gratis (max 2 uur)'!

Hm, aan het eind van het plein staan winkels. Volgens de Routeplanner moet ik achter de winkels langs om op een deel van de Spoorlaan te komen waar parkeren hele dagen gratis is. Maar... de weg rechts van die winkels is in werkelijkheid afgezet. Zou ik voor de winkels langs moeten gaan? Hm, ik denk dat juiste info verstrekken héél moeilijk is. 

Leuk spel trouwens dat zoeken van gratis parkeerplekken in een andere gemeente.

Volgens de info in de brief geldt het verkeersbord (P max 2 uur) dat rechts van de Spoorlaan staat ook voor de linkerkant: 'In tegenstelling tot wat u aangeeft in uw e-mail, gelden deze verkeersborden voor beide kanten van de weg.'

Tja, hoe ik ook op het web zoek nergens kan ik bij de verkeersborden van parkeerzones, van de blauwe zone, deze informatie vinden... dat het geldt voor beide kanten van de weg. Hm, misschien geldt het links omdat daar een blauwe streep achter de doorgetrokken witte streep staat. Nauwelijks te zien in het donker die blauwe, zeker niet door het contrast met de witte. 

En dan nog... een weg en een plein zijn voor mij erg verschillend. Dat het plein de naam van de weg 'Spoorlaan' draagt, vind ik een beetje zielig voor het plein: geef het plein een eigen naam. 

En ook vind ik het ronduit onhandig om op zo'n druk punt aan het begin van een weg twee borden met verschillende informatie over het parkeren te plaatsen: een links en een rechts van de weg!

Over de strafmaat schrijven ze: 'De hoogte van de strafmaat wordt daarbij overigens niet door ons bepaald, maar wordt landelijk bepaald.'

Hm, dat is wel zo maar ze zouden op zijn minst kunnen erkennen dat het best een hoog bedrag is gezien de begane overtreding. Eigenlijk vind ik dat ze actie moeten ondernemen om het boetebedrag landelijk te verlagen.

Het is de hoogste tijd voor de aanschaf van een parkeerschijf. 

O, ik vergeet dat ik langer dan twee uur wil parkeren. Nou ja, altijd handig. Hm, 11 dagen na de cruciale datum laat de acceptgiro nog op zich wachten.

Warrior Iadied

http://route.anwb.nl/routeplanner/

Zondagmiddag 15 januari 2012 fietsen Mijn Lief en ik naar Dekkerswald. 

Voelt veilig; als ik reis kan hij de omgeving in de gaten houden, zodat ik minder kans maak op een poging tot contact door anderen. Uit een Reis knallen door de aanraking van iemand anders is bijzonder onprettig.

Het is helder weer, een helblauwe lucht met hier en daar een wit schapenwolkje en een eindje boven nul. Mijn rechterbeen, heup en ribben doen gewoon pijn. Tja!

De Dekkerswaldkapel is tot mijn teleurstelling gesloten. In de voortuin heerst een prettige stilte. Mijn Lief zet zich in het zonnetje bij de oude hoofdingang. Ik wandel naar de coniferengroep van Rozenmaria. Het is ongeveer kwart over drie.

Gezeten op de stomp van de noordelijke conifeer kijk ik even rustig om me heen. Een beetje zenuwachtig ben ik wel na het debacle van de vorige keer. De sfeer is sereen. 

In het zuidwesten schijnt de zon zilverwit hoog door de kale bomen. In het centrum van de coniferengroep valt nog zonlicht, ook weerkaatst door de ruiten van het gebouw achter me.

Ik besluit mezelf twintig ademteugen te gunnen en sluit mijn ogen.

"Dag Thea," klinkt het zacht, "dag Thea." 

Ik besluit gewoon door te gaan met de twintig Ademteugen alvorens ik Aandacht schenk aan deze Stem.

"Dag Thea," gaat de Stem zachtjes door, "dag Thea."

Ik voel mezelf rustiger en rustiger worden. Na twintig Ademteugen kijk ik naar links: naast me staat een mij onbekende Vrouw.

"Dag Thea," zegt de uiterst zachtaardig klinkende Vrouw, "dag Thea."

Ze is gekleed in een crème-zachtgeel soepelvallend lang Gewaad en kijkt me met een Stralend-Lief Gezicht aan.

"Goedemiddag, ik ben Thea, Thea-Warrior."

Ze lacht zachtjes: "Ja, Gertrudis... ik ben er om je te steunen."

Wat verbaasd kijk ik Gertrudis aan, ze heeft geen Vleugels, is geen Engel.

"Oh, Gertrudis... ik ben gekomen om... Maria te ontmoeten..."

Gertrudis knikt instemmend: "Wandel maar mee, Ze is er wel."

Ik zie ons op de Rug terwijl we weg wandelen. Wat verderop zit Maria op een Verhoging in het Gras. Ze draagt schitterende Kledij. Een rood Onderkleed met kleine goudkleurige Lelieën erop en een schitterende nachtblauwe Mantel.

Ze kijkt op als Gertrudis en ik eraan komen lopen. Haar toch al Zuiver-Stralende Gezicht licht nog meer op: "Oh," lacht Ze vriendelijk, "het bange Meisje."

Ik knik wat beduusd: "Ik ben gekomen om U te bedanken voor alle Steun die ik de afgelopen Weken en Dagen ervaren heb. De Moeilijkheden van de laatste Dagen waren pittig, maar ik kon het vrij goed aan, mede door de Gesprekken met de Jehova-getuigen."

Maria knikt instemmend: "Ja, je hebt het vrij goed gedaan, je bent behoorlijk goed vergevingsgezind geweest."

"Het was niet mis wat er allemaal gebeurde," reageer ik.

"Wanhoop is overbodig," reageert Maria, "niet alles is verloren, er is genoeg over en het gaat goed; je hebt eerst zelf Kracht moeten ontwikkelen."

Ik kijk Haar en Gertrudis aan: "Voel me van binnen wel heel erg moe."

"Ja," reageert Maria, "je kunt wel wat Steun gebruiken."

Tegenover me zie ik Jezus op me toelopen: "He oude makker, Petrus, een Vrouw deze Keer."

Enigszins overvallen kijk ik mijn Goede-Oude-Vriend aan, wat heeft Hij een Zuiverheid- Uitstralend Gelaat.

Maria zegt: "Ze kan wel wat Steun gebruiken."

Jezus houdt Zijn Handen boven mijn Hoofd en ik voel, zie, merk hoe ik omgeven word door een dikke Laag Gouden Energie. De Energie cirkelt om me heen.

'Mijn Achillespezen ook,' denk ik, maar het is al in orde; de Energie omhult me totaal.

"Steun voor een Vredig Hart en Kracht om Leiding te geven en Energie om het Loslaten te leren," zegt Maria.

Hm, dit laatste vind ik een beetje eng, ik denk aan sterven en versterven: 'Dat is nou niet bepaald mijn Bedoeling.'

Mijn blik hecht zich van de Een, Maria, naar de Ander, Jezus, en eindigt bij Gertrudis.

Ondertussen vult Maria aan: "Loslaten van het Verleden..."

Gertrudis lacht weer zachtjes; versterven was Haar Weg, een Weg die ze met Liefde gegaan is: "Het Leven kan ook licht zijn; fleurig..."

De volgende Gebeurtenis overvalt me: mijn Kruinchakra opent zich en slurpt alle Gouden Energie naar binnen. Mijn hele Lichaam wordt gevuld met de intens zachte Energie die vervolgens door mijn Huid naar buiten gaat. Net alsof ik helemaal overdekt raak door een Olielaagje.

Het overdondert me wat: 'Gaat de Pijn in mijn Been echt weg!?"

"Maria...," zeg ik, "bent U..., kan ik...?"

"Ja," reageert Zij, "Ik ben hier voor jou, je kunt me altijd aanspreken, ook 's nachts, het is goed."

"Gewoon drie keer 'Weesgegroet Maria' zeggen," vult Jezus aan, "dan hoort Ze je, gewoon doen; het is goed."

"Ik ga met je mee," zegt Gertrudis, "ik blijf in je Buurt... voor Steun, het is goed."

Heel rustig open ik mijn ogen. De zon staat veel lager en schijnt niet langer tussen de coniferen. Ik maak een foto van de conifeer tegenover mij en sta dan op. De pijn is uit mijn rechterbeen verdwenen. De pijn in mijn buik zit er nog. Mijn Lief komt me tegemoet. Samen wandelen we over het grintpad naar de poort. 

"Met het gebouw in de rug, een heel goede plek om te mediteren," zegt Mijn Lief.

Ik ben het met hem eens: "Het is goed."

Dan komt er opeens een heleboel zuur uit mijn maag omhoog. 

Héhé, dit is vreemd; ik heb niets gegeten dat zoveel zuur kan veroorzaken.

De fietsen wachten bij de nog gesloten Kapel. 

Bij ons huis worden we verwelkomd door een luidkoerende duif. Mijn Lief lacht erom en wijst. Binnen komt er nog een keer een hoeveelheid scherp zuur omhoog. Tsss.

Warrior Iadied

Na de prettige momenten bij de Hervormde Kerk wandel ik naar de Spoorlaan waar ik de bekeuring kreeg. 

Het bord met de P hangt lager dan in mijn herinnering. Het bord 'verkeerssituatie gewijzigd' is geel en niet wit. Geven de lampen 's avonds geelachtig licht? Is dat de reden dat ik in de veronderstelling leefde dat het bord wit was!?

Langs de laan loopt aan de linkerkant achter de duidelijk zichtbare witte streep een blauwe streep. Op een donkere avond en met het licht van de lantaarns slecht zichtbaar; vuil en versleten. Zeker als er auto's overheen staan.

Aan het eind van het plein is de Spoorlaan rechts met roodwitte paaltjes afgesloten. Zou dat de gewijzigde verkeerssituatie zijn? Het plein lijkt kleiner dan in mijn herinnering, vandaag staan er duidelijk minder auto's geparkeerd. 

Dappere Vrouw blijkt thuis te zijn als ik haar met een bezoek verras.

Als ze hoort van de bekeuring zegt ze: "O, ik heb er al drie gehad, het is moeilijk er steeds aan te denken."

Mijn mond valt open van verbazing: 'Wat een geldklopperij!'

Dan schrikt ze: "O, mijn auto heb ik op het plein gezet en volgens mij heb ik de tijd niet goed ingesteld. Oh, dan is het mogelijk alweer te laat."

Ze klinkt berustend, hetgeen me weinig hoop geeft voor de goede afloop van mijn bekeuring. 

Aangezien ik heel wat sneller bij de auto kan zijn dan Dappere Vrouw ga ik er naar toe. 

Ze heeft geluk, de controleur is nog niet langs geweest. 

Ik zet de parkeerschijf op kwart over vier, want zo laat is het ondertussen: 'Zo de auto kan er vandaag en morgen zondag staan.'

Met een bloemetje voor de schrik ga ik terug. De koffie geurt. We filosoferen over relaties, seksualiteit en lesinhouden. De tijd vliegt.

Terugrijdend naar Nijmegen denk ik na over het verfijnen van mijn bezwaarargumenten.

Als iemand een bord met 'Verkeerssituatie gewijzigd' kan ophangen, dan kan daar ook een concreter bord met de tekst 'Parkeren Plein P-schijf max 2 uur' hangen'. 

Stel dat ik boodschappen wil doen en wil lunchen, dan kan ik tussen de bedrijven door mijn auto verzetten! Of als ik samen met Dappere Vrouw bij haar thuis zou werken, dan kan ik overdag elke twee uur naar mijn auto rennen, de auto verzetten en de parkeerschijf weer correct installeren. Dat de centruminwoners van Groesbeek geen parkeer- en bezoekersvergunning hebben, verbaast me totaal. 

Naar wie gaan de bekeuringsgelden? Potje voor de gemeente? 

Hm, ben benieuwd wanneer de acceptgiro komt; dan kan ik tenminste daadwerkelijk bezwaar aantekenen. Eerlijk gezegd weinig hoop op een goede afloop, maar als ik het protest zou laten, zou het respect voor mezelf tanende zijn. 

Later thuis denk ik: 'Hé, wie vierde daar zijn verjaardag? In de oude kerk? Toch niet de burgemeester? Dan heb ik echt een kans gemist om te protesteren.'

Warrior Iadied

Terug naar het centrum. Als ik door de Burgemeester Ottenhoffstraat in de richting van de hoofdstraat (Molenweg-Dorpsstraat) wandel, merk ik dat er aan de rechterkant, van noord naar zuid, een pad richting de oude kerk loopt. 

Ik wil foto's maken van de Spoorlaan, maar laat me door de oude kerk afleiden: 'Het is nog licht genoeg.'

Vlak voor de kerk komt van rechts, uit het westen, een beekje dat tussen en over ronde stenen kabbelt: Wat mooi!'

Via een plat betonnen bruggetje kom ik bij de kerktoren. Er klinken liederen uit de door kroonluchters verlichte hoge ramen.

"Wat een mooi kerkje," zeg ik tegen een chique geklede man die staat te wachten.

"Ja, uit de elfde eeuw," reageert hij, "de toren en het koor zijn het oudste. Het tussenstuk is ooit verbrand. De kerk is nog niet zo lang geleden gerestaureerd. Het gebouw wordt ook verhuurd voor besloten partijen. Zeg maar een derde geldstroom."

Er komt een vrouw naar ons toe fietsen: 'Hé, een lieve ex-collega.' 

We begroeten elkaar.

"Oh," puft ze, "was ik het mooi uitgedraaide lied voor de jarige vergeten, moest ik weer naar huis fietsen."

"Kan ik binnen kijken?"

Ze twijfelt: "Er wordt een verjaardag gevierd."

Chique geklede mensen, velen in het zwart, gaan naar binnen. 

De echtgenoot van mijn ex-collega komt naar buiten en gedrieën gaan ze naar binnen. Even later komt de echtgenoot naar buiten: "Sorry Thea, je kunt gerust even binnen kijken."

Wat een heerlijk grote, en lichte, ruimte. Het daglicht stroomt nog door de hoge ramen naar binnen. 

De ontvangst is groots. In het koor zie ik een aardige mannelijke collega piano spelen. We begroeten elkaar en ik wandel rond. 

Een krachtige leylijn loopt van noord naar zuid door het koor. De lijn komt door de deur van de consistorie naar binnen en gaat via het moderne glazen altaar en de tegenoverliggende deur naar buiten. Nadat ik enkele foto's geschoten heb, zwaai ik ten afscheid en ga ik onder de toren door weer verder. 

Via het betonnen bruggetje steek ik opnieuw de beek over en dan naar links naar een noodlijdende gele, kale, taxus. Ik besef dat het beekje dat hier opborrelt de bron van de Groesbeek is: 'Wat een schitterende omgeving.' 

En dan voor de derde keer over het bruggetje: via een poortje kan ik om de kerk wandelen. Bij de noordelijke aanbouw voel ik de leylijn prikkelen. Het kerkhof pronkt met enkele fiere taxussen. 

Aan de zuidkant loopt de gevonden leylijn via een mooi bestraat pad naar een smeedijzeren toegangshek. Als ik met de rug naar de kerk ga staan, zie ik over de weg en aan de andere kant van een groot parkeerplein een prachtig oud gebouw staan. De leylijn lijkt er recht naar toe te lopen: 'Hm, kan ik mooi een keer uitzoeken.'

Warrior Iadied

Zaterdag 14 januari rijd ik naar Groesbeek om foto's te maken van de verkeersborden en het plein bij de Spoorlaan. Door de consternatie bij het vorige bezoek ben ik dat totaal vergeten. Vergeleken met het donkere stormachtige weer van de zesde januari is het nu fris, helder en licht. Opvallend, want ik ben zelfs iets later dan de vorige keer. Het hele centrum van het dorp blijkt te werken met parkeerschijven. 

Ik rijd naar het plein bij de Spoorlaan: 'Hoe kan een buitenstaander nu weten dat de weg en het plein een geheel vormen: de Spoorlaan!'

Trouwens als er aan een weg rechts een bord staat, geldt dit voor de rechterkant, en als er aan een weg links een bord staat, geldt het voor de linkerkant. Maar hier geldt het verkeersbord (met info over de parkeerzone) rechts van de weg blijkbaar ook voor het plein links van de weg.

Aan de linkerkant van de weg staat meteen op de hoek van het plein het verkeersbord 'aan de linkerkant van de weg niet parkeren', maar uit het bordje eronder blijkt dat het niet parkeren enkel geldt op de marktdag. Hm, en niet enkel voor de laan, maar voor het gehele plein! 

Zowel aan de rechterkant als aan de linkerkant heeft de weg een duidelijk zichtbare witte doorgetrokken streep. Hm, iedereen die een auto op een parkeervak direct aan de linkerkant van de laan wil zetten, moet dus over de witte doorgetrokken streep aan de linkerkant heen rijden.

Bah, ik rijd terug en ga na het spoor naar links richting de oude Hervormde kerk. Ook allemaal parkeerschijfwerk. Hm, een doorgaande weg is afgezet. Omdat ik nog geen parkeerschijf heb, zet ik mijn auto wat verderop: op de vrij grote parkeerplaats van Grand Café Ottenhoff. 

Dank voor de parkeerplaats! 

Warrior Iadied

In de nacht van 11 op 12 januari 2012 vind ik het hoog tijd om me op iets anders te richten, want het effect van die Zuigende 'Zon' is erg sterk en ik schrik ervan.

Ik ontkom echter niet aan dezelfde Ervaring. Wat vager, want ik draai vrijwel meteen op mijn linkerzij, maar toch weer dat Beeld van die zuigende Zon en dan... veel sterker opnieuw de Leylijn naar het Zuiden. 
Mijn hoofd vult zich met elkaar snel opvolgende Beelden die ik geen van alle echt kan pakken... ergens centraal in Nijmegen.

Waar te beginnen? 

Een bijzondere zekerheid dringt zich op: Gewoon Dekkerswald met de Nebo verbinden en dan omhoog naar het Noorden, dan vind ik het wel. 

Wat komt er dan? Het klooster en de Sacramentskerk in Brakkenstein? De kapel van het klooster Berchmanianum? De Studentenkerk van de Radboud Universiteit? Het stiltecentrum van het UMC St Radboud? Het verdwenen Mariakapelletje in de verdwenen tuin van het afgebroken Canisius-Wilhelminaziekenhuis? 

Ben benieuwd.

Warrior Iadied 

Van 10 op 11 januari heb ik 's nachts dezelfde Beelden als van 9 op 10 januari. 

Opnieuw de naar rechts draaiende 'Zon' met Stralen die door de Draaiing naar links achterblijven. Opnieuw zuigt het Wormhole, de Holte, me als het ware op. 

Net als de nacht ervoor vind ik het onprettig; het overkomt me, is geen keuze. 

Ook nu draai ik me snel van mijn rechterzij op mijn linkerzij. Dan is het weer alsof het Beeld me iets van Nijmegen vertelt. Weer lijken er van Nijmegen Stralen uit te gaan. Opnieuw wordt een van de Stralen een Weg die heel duidelijk naar het Zuiden gaat... naar de Kapellen Onze Lieve Vrouwe van Genooij of Onze Lieve Vrouwe In 't Zand die Vrijgevige Vrouw genoemd heeft. Misschien allebei wel.

Als ik wakker word, denk ik: 'Gaat er een Zon van Stralen van Nijmegen alle Richtingen uit? Waar dan? Zou het Centrum van die Leylijnen op de oude palts liggen? Op het Valkhof?

Warrior Iadied

Thuis is het antwoord op de vraag 'Wie is Sint Stephanus?' gauw gevonden.

Hoera voor het web: St.-Stephanus is de eerste diaken die door de apostelen is aangesteld. De aanstelling is nodig omdat de aalmoezenverdeling onder de weduwen niet eerlijk gaat.

Oef, een geldkwestie! De Griekse weduwen en wezen zouden meer krijgen dan de Aramese. Doordat Stephanus deze taak behartigt, kunnen de apostelen meer van hun tijd aan preken en lesgeven besteden. Naast Stephanus worden er trouwens nog zes diakens aangesteld. Hm, een diaken is een gewijde dienaar die de taak heeft invulling te geven aan christelijke barmhartigheid. 

Nadat Stephanus de hogepriester en oudsten in Jeruzalem beschuldigd heeft van de moord op Jezus wordt hij in het jaar 35 gestenigd: de eerste martelaar van het christendom. 

Na zijn dood worden de christenen in Jeruzalem vervolgd. De bedoeling is het christendom in de kiem te smoren, maar door de vervolging worden de gelovigen verspreid en verkondigen ze het evangelie breder in het land. Het omgekeerde effect wordt bewerkstelligd.

Sint Stephanus wordt meestal afgebeeld met stenen op zijn hoofd en schouders of in zijn handen. Soms is hij daarbij bebloed. Een boek en de martelaarspalm behoren ook tot zijn attributen.

Oh, in 415 (380 jaar later!) wordt het lichaam van Stephanus ontdekt en via Constantinopel naar Rome, naar het Vaticaan, gebracht. 

Hm, de reliekenhandel is weer een winstgevende business. 

Gek hè, toch hebben relieken mensen veel vertrouwen geboden en gegeven. Waar gaat het nou eigenlijk om in een samenleving?

Warrior Iadied

Ad foto: 120204 Sint Stefanus met een steen in zijn handen - zuidertransept St.-Stevenskerk, Nijmegen.

http://koptischekerkutrecht.nl/nl/artikelen/heiligen

http://nl.wikipedia.org/wiki/Stefanus_(martelaar)

http://www.encyclo.nl/begrip/diaken

Bij de Belvédère ontdek ik nog twee mandala's in het wegdek. Een voor de hoofdingang, recht onder het grote wapenschild, en een om de hoek. 

Op de laatste heb ik een mooi zicht op de oude Waalbrug uit 1936. 

Op beide mandala's gaan me de rillingen over de rug. Is dit verbeelding? Gebeurt het door het afstemmen? Maakt de leylijn hier een kronkel? Een lus?

Het wapenschild met datum 1646, een replica uit 1888, is een plaatje. 

In 1646 is de Belvédère verbouwd van waltoren tot speeltoren voor de magistraat en ontvangstruimte voor hoog bezoek. Wat een informatie staat er op dit schild: een tweekoppige adelaar, een gouden leeuw, twee ridders en twee frivole walvissen.

De ridders hebben bijzondere helmtekens op hun helmen. De adelaar op de een kan ik volgen, de andere ridder lijkt wel een narrenkap op te hebben. Alsof er twee metalen schellen in de punten van de kap zitten. Gaat het hier om een verbond tussen twee koningen? Wat zegt de heraldiek hiervan?

Allereerst de wapenspreuk: Beata cens cuius dominus spes eius.

De Google-tekstvertaler laat me in de steek: Wiens zeggen dat de Lieve Heer is zijn hoop. 

Als ik alle woorden apart vertaal, wordt het in eigen woorden: Gezegend zijn degenen die hun hoop hebben gevestigd op de Heer. 

Haha, er is geen sprake van 'geloof' of 'vertrouwen' maar van 'hoop'. Ik vind het aardig passen bij een speelhuis. Misschien gaat het hier wel om 'de Heer' uit het kaartspel. Heel aardig bij het naar binnen gaan.

Trouwens ook aardig bij het naar buiten gaan. Ik stel me het dobbelen en gokken voor, met het daarbijbehorende verlies. Bij het naar buiten gaan, 'hoort' de verliezer dan achter zich: 'Het gaat niet om materie, zielenheil is de werkelijke waarde.' 

Echt gaaf: zo'n ludiek, antiek reclamebord.

Als het zo speels bedoeld is, kan ik de verklaringen beter zoeken in de mythologie en symboliek dan in de heraldiek. O, dit vind ik leuk. Waar staat alles voor?

De dubbelkoppige, zwarte adelaar... Adelaar is het eerste krachtdier dat ik leerde kennen. Adelaar betreft evenwicht vinden: van de aarde te zijn, maar er niet aan gebonden. Oef, rollen met die materie.

Adelaar staat symbool voor macht, overwinning en het element lucht. Adelaar kan het hoogste vliegen en wordt gezien als een Goddelijke Boodschapper. Overzicht hebben is een kwaliteit, contact maken een minder sterk punt, en volgens de verhalen kan een adelaar zonder te knipperen in de zon kijken. 

Hm, volgens mij moeten goede gokkers ook niet met hun ogen knipperen. Daarom dragen ze toch vaak een zonnebril: om hun ogen te verbergen?

Volgens het web wordt de dubbelkoppige adelaar reeds in het Byzantijnse Rijk (330 - 1453) als symbool voor het Oost- en West-Romeinse-Rijk gehanteerd. Een hint voor de keizers: evenwicht in aandacht is belangrijk.

Hm, als roofdier behartigt de adelaar het evenwicht in de wereld. 

Op het wapenschild van de Belvédère houdt de adelaar twee ridders in evenwicht. In de rechterpoot de ridder met de narrenkap en scepter. In de linkerpoot de ridder met de adelaar op de helm en het zwaard in de hand. Is de hint hier het evenwicht bewaren tussen speelsheid en serieus werken aan eigen tekortkomingen?

Is de scepter een narrenstaf? Om mee te rammelen? De punt aan de top is wel een beetje vreemd; meer een toverstaf dan een scepter. Een kostbare staf hoort wel bij een nar.

Wat vertelt de klauwende, gouden leeuw op het azuren schild op de borst van de adelaar? Leeuw is het symbool van de zon, van goud en moed. Heimelijk toeslaan (sluipen) is de succesformule voor een jagende leeuw.

En de twee frivole walvissen?

De walvis is een oeroud symbool van schepping, verborgen houden en wederopstanding, maar ook van verleiding die leidt tot vernietiging. Walvissen nodigen uit creatief te zijn, maar waarschuwen in contact te blijven met het echte leven.

In de middeleeuwen leven verhalen dat walvissen op eilanden lijken, waar onschuldige schippers aan land willen gaan. Komen de schippers te dichtbij dan neemt de walvis hen mee de diepte in. 

De kroon aan de top? De kroon lijkt op de kroon van de keizers van het Heilige Roomse Rijk. De gouden bol staat voor de aarde. Ik mis het kruis op de bol. Vreemd.

Conclusie: Het Belvédère draagt een schitterend wapenschild dat speelse luchtigheid aan serieuze waarschuwingen paart.

Vreemd, dat aan dit wapenschild in Nijmegen niet meer aandacht besteed wordt. En grappig, dat beneden aan de Waalkade het Casino van Nijmegen staat, beslist een thuis voor de speelse gokkers van deze wereld.

Warrior Iadied

Andrews, T. (1997). Luisteren naar Dieren. Haarlem:Becht

http://nl.wikipedia.org/wiki/Dubbelkoppige _adelaar

http://translate.google.com

http://www.gevelstenen.net/kerninventarisatie/plaatsenNed/Nijmegen.htm

http://www.histoportal.nl/menucenter.php?p=artikel&art=733

http://www.psychowerk.com/Symbolenboek/w/symbool,%20Walvis.htm

http://www.wegwijslezer.nl/

Op dinsdag 10 januari 2012 vergelijk ik de bakstenen van de Belvédère met die van de Sint-Gertrudiskapel. Vaag had ik verwacht dat de Sint-Gertrudiskapel ouder zou kunnen zijn, maar ze lijken me toch wel uit dezelfde tijd. In de buurt van 1450 dus. De stenen van de Sint-Gertrudiskapel lijken ietwat grover aan de buitenkant. Velen zijn zo'n 28 cm lang, 14 cm breed en 7 cm hoog. Grote stenen dus.

Aan het pad naar de Belvédère zie ik een informatiepaneel van de Vrienden van de Valkhofvereniging staan. Hé, info over de kapel. Hier heeft ze de naam Sint-Geertrudiskapel. Op het paneel staat een tekening, van de hand van J. Hendriks, een reconstructie van de vermeende St.-Geertrudiskapel. 

Zou de binnenkant ooit leeggegraven zijn?

Oh, blijkbaar bestaat er verwarring over de naam van de kerk (niet van de kapel!) die vanaf 450 op de palts heeft gestaan. Ook op het web tref ik verschillende benamingen: de ene keer Sint Stephanus de andere keer Sint Geertrudis. 

Wie is St.-Stephanus eigenlijk?

Warrior Iadied

In de nacht van 9 op 10 januari lig ik op mijn rechterzij. Ik word half wakker van een Beeld van een Wormhole / Holte. Net of ik in een Bolhoed kijk. Het lijkt op een rechtsdraaiende Zon. Er gaat Zuigkracht van uit. Ook komen er in het platte Vlak Stralen uit. Stralen die naar links afbuigen door de Draaiing naar rechts. Het Wormhole trekt als het ware aan me. 

Ik vind het onprettig en draai mezelf op mijn linkerzij. Dan is het alsof me iets van Nijmegen wordt verteld. Alsof er van Nijmegen Stralen uitgaan. Net of er van Nijmegen uit 'een Weg' naar het Zuiden gaat, naar de Kapellen die Vrijgevige Vrouw genoemd heeft: de Kapel van Onze Lieve Vrouwe van Genooij en mogelijk die andere Kapel... Onze Lieve Vrouwe in 't Zand.

Warrior Iadied

Tss, in het rovershol onder de brug heeft een mens een grote mop gedraaid op een van de oude kloostermoppen. 

Jammer, het restant van de muur van de Sint-Gertrudiskapel brokkelt af. 

We klimmen in de ruimte onder de brug over het zand omhoog en staan dan op de wal: hoog in / op de kapel. 

Een prachtige plataan staat midden in de cirkel die door de muren van de kapel word gevormd. Misschien kan ik een keer contact maken met het Bewustzijn van deze plataan. Een laan kastanjes is vanuit het zuiden recht op de kapel gericht: 'Wat is het hier prachtig.'

Hm, er mag contact gelegd worden met de Bel- & Herstellijn van de gemeente Nijmegen want de klinkerweg over de voetbrug is ook aan herstel toe.

Via de Marienburgkapel, het schitterende 'Nijmeegse Huis van de Geschiedenis' wandelen we richting huis. In de kapel koop ik een boekje: Pelgrimage 'Met andere ogen kijken'.

Het is een beschrijving van een 'pelgrimstocht door de binnenstad van Nijmegen', een route langs rust- en stilteplekken.

Er is veel te beleven in Nijmegen.

Weer thuis zoek ik op het web informatie over de tijd voorafgaand aan de bouw van de Sint-Gertrudiskapel. 

Aan het eind van de zevende eeuw is er op de keizerlijke palts een Sint-Gertrudiskerk gebouwd. Deze kerk is in de dertiende eeuw afgebroken. Waarschijnlijk omdat de burcht ruimte en vrij uitzicht nodig had. Het kerkhof dat bij de Sint-Gertrudiskerk behoorde, bleef bestaan onder de naam 'Oude Kerkhof'. 

Op dit kerkhof werd in het midden van de vijftiende eeuw de Sint-Gertrudiskapel gebouwd. Van 1273 tot 1591, van de wijding van de St.-Stevenskerk tot de reformatie, is er vanuit de St.-Stevenskerk een ommegang, de Maria-omdracht, georganiseerd naar het Oude Kerkhof om de doden aldaar te gedenken.

De Belvédère, de waltoren die iets noordelijker op de stadswal staat is, net als de Sint-Gertrudiskapel eveneens in het midden van de 15e eeuw, zeg maar rond 1450, gebouwd. Ik ga de stenen van die twee eens vergelijken.

Hè, ik geniet toch wel heel erg van deze queeste.

Aan het begin van de avond van deze zevende januari mail ik het College van Groesbeek om te protesteren tegen de geplaatste verkeersborden en hun parkeerbeleid. Of het helpt? Afwachten. In elk geval voel ik me na het versturen van de mail een stuk opgeruimder.

Warrior Iadied

Pelgrimage 'Met andere ogen kijken', een pelgrimstocht door de binnenstad van Nijmegen (2011). Nijmegen: Stichting Vrienden van de St. Jacobskapel

http://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/Gertrudiskapel,_Gertrudis_ofwel_St.Geertruide

http://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/Maria-omdracht_of_-omgang

http://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/11_De_Stevenskerk

http://www.meertens.knaw.nl/bedevaart/bol/plaats/1215

Aangezien ik foto's heb gezien op het web zijn de restanten van de Sint-Gertrudiskapel vrij gemakkelijk te vinden. Als we langs het Museum het Valkhof richting de Belvédère wandelen, zie ik verrast dat er een grote klinkermandala in het wegdek ligt. Precies op het punt waar we rechtsaf richting het Hunnerpark gaan. 

De voetbrug naar de Belvédère torent hoog boven de bitumenweg, waarop we lopen, uit. Wandelend van de mandala naar de restanten van de Sint-Gertrudiskapel, rechts bij de voet van de brug, voel ik de energetische effecten van de leylijn over mijn ruggengraat gaan.

De steunberen en kloostermoppen van de kapelruïne zijn groot en stevig. 

'Zulke steunberen bij een kleinere kapel?' 

Ik vind het maar vreemd. 

Dan realiseer ik me dat de Sint-Gertrudiskapel eerst buiten de veilige stadswallen lag.

Aan de oostkant van de voetbrug zit een opening in het muurrestant van de kapel. Blijkbaar wordt deze 'ruimte' onder de brug, het is net een rovershol, gebruikt door hangjongeren en verslaafden. Tja, ook deze laatste groep, die afstand doet van het gewone leven, heeft een plek nodig. Wel bijzonder dat ze hier, op deze leylijn, hun plekje kiezen. Als ik het goed heb, is het een lijn waarop het gaat om loslaten. 

Hm, in Neerlangel lijkt het meer te gaan om samenwerking. Tja, op de aard van leylijnen kan ik nog eens studeren; misschien zit het wel anders in elkaar.

Grappig, op de bijgevoegde foto van de Sint Gertrudiskapel lijkt het alsof de twee steunberen aan de rechterkant samen een kruis vormen. De grote steunbeer vooraan lijkt met de muur rechts ervan een meisjeshoofd met lang haar te vormen. Een hoofd dat naar rechts kijkt, richting de Sint Steven. Er zitten nog meer beelden in de foto. Het effect is weg als de foto, door erop te klikken, wordt vergroot.

De mandala in de klinkerweg is trouwens goed te zien op de foto bij 'Van St-Gertrudis naar St-Steven'.

Zaterdagmiddag 7 januari wandelen Mijn Lief en ik eerst naar de woning waar de oude camper staat. Vrijgevige Vrouw heeft gelijk: er mankeert wel het een en ander aan. 

Van binnen kunnen we de camper niet bekijken want de sleutels liggen erin en de reservesleutels zijn in een ander deel van het land. Ik twijfel of dit nu wel is wat ik wil.

Ben trouwens in een slecht humeur door de gebeurtenissen van gisteren, zowel van de bekeuring als van de 'Zwarte Avond' op Dekkerswald. En niet te vergeten van de manier waarop ik ermee ben omgegaan. Heb de afgelopen nacht nauwelijks geslapen. Terwijl ik wandel, realiseer ik me dat ik meer moeite mag doen: 'Gewoon rustig ademhalen'. 

Als we na de bezichtiging richting het centrum van Nijmegen wandelen, gaat het me langzaam beter.

Waar we naartoe gaan?

Naar de oude Sint Gertrudiskapel, want omdat de lijn Steenbergen - Neerlangel - St.-Stevenskerk-Nijmegen door Sint Geertruidenberg loopt, ben ik via de legenden rond Sint Gertrudis uiteindelijk bij de restanten van de oude Sint-Gertrudiskapel in Nijmegen uitgekomen.

Een echt prettige verrassing: het verlengde van de lijn St.-Jan de Doperkerk in Neerlangel naar de St.-Stevenskerk in Nijmegen komt uit in de Sint-Gertrudiskapel in Nijmegen. 

Hm, de energie moet de andere kant op lopen: van St-Gertrudis naar St-Steven.

's Ochtends heb ik me al afgevraagd wanneer de Sint-Gertrudiskapel gebouwd is.

Het web bood meteen uitkomst: In het midden van de 15e eeuw, als datum wordt 1459 genoemd, is de Sint-Gertrudiskapel op 'Het Oude Kerkhof' gebouwd. 

Honderdtwintig jaar later, in 1579, wordt de kapel alweer afgebroken omdat op die plek de stadswallen versterkt worden. 

Als de stadswallen aan het eind van de 19e eeuw geslecht worden, verschijnen muurdelen van de Sint-Gertrudiskapel in de noordoosthoek van het Kelfkensbos weer aan het daglicht. 

Warrior Iadied