Bedriegen is ondertussen wel een hoofdthema in WEDERWAARDIGHEDEN. 

Zelfs ik doe enigszins aan geschiedvervalsing. Denk maar aan de tekst 'Help!!!', waaraan ik woorden toevoegde die ik eerst op een later tijdstip, tijdens het redigeren, bewust las. 

Tja, blijkbaar is het niet eenvoudig om de zuivere waarheid voor het voetlicht te brengen. Als ik een gebeurtenis pas enkele dagen later beschrijf, krijgen de woorden kleur door tussenliggende inzichten en ervaringen. Het is niet anders.

Op 19 februari ga ik samen met Mijn Lief op het Keizer Trajanusplein, voor WEDERWAARDIGHEDEN, foto's van het standbeeld van keizer Trajanus maken. 

De zon schijnt fel, hetgeen het fotograferen bemoeilijkt. Naderhand willen we een cappuccino drinken, maar zo vroeg op zondagmorgen zijn de café's nog gesloten. 

Door de straten wandelen mensen in carnavalskledij: een clown; een vrouw met een frak vol rinkelende belletjes; een jongetje in een superman-outfit.

Nieuwsgierig kijk ik waar ze naartoe gaan en zo kom ik in de schitterend, met rode, zwarte en gele ballonnen, versierde Petrus Canisiuskerk in de Molenstraat terecht.

'Goh, om 11.00 uur is hier de Knotsenburg-Carnavalsmis!'

Ik kan me niet herinneren ooit een carnavalsmis bijgewoond te hebben en gelukkig laat Mijn Lief zich overhalen om het spektakel bij te wonen, zodat ik er nu in WEDERWAARDIGHEDEN over kan schrijven.

Feestorkest Uit je dak-kapel blijkt bloedserieus te spelen. In processie komen de Knotsemarij - de eregarde van de prins - met vaandel en grote knotsen aan hun zij; de twee vrouwelijke misdienaars; de twee mannelijke celebranten; de prins en de jeugdprins, beiden met enorme fazantenveren op hun steek, en het verdere gevolg door het middenpad de kerk in.

Terwijl de zon door de gebrandschilderde ramen schijnt, volgt er een mis met een koor dat liederen in het Latijn zingt en waarin woorden gesproken worden die me raken. 

Woorden zoals:

- Carnaval vieren is zingen, dansen, drinken en feesten met anderen zonder dat je jezelf eerst uitgebreid voorstelt; je mag anoniem zijn en uitdragen vertrouwen in anderen te hebben.

- Met carnaval zet je een masker op om iemand te zijn die je altijd hebt willen zijn: een hoge heer of een vreemd type met een grote snor.

- In de gewone wereld, in het grote gemaskerde bal, worden ook maskers gedragen: 'de grote mond' om het kleine hartje te verbergen of 'de drukke persoon' om angst en onzekerheid niet te tonen.

- Op Aswoensdag zet je het carnavalsmasker af om gehoor te geven aan de uitdaging jezelf te zijn in de gewone wereld, want hoe vaak bepalen anderen niet wat je moet doen en wie je moet zijn.

Tsjah, de mis eindigt met het Nijmeegse carnavalslied 'Al mot ik krupe...', de grote ballonnen worden onder de aanwezige kinderen verdeeld en dan gaat het in optocht de kerk uit. Uit je dak-kapel laat de lucht in de kerkruimte woest trillen, het grote feest is begonnen. 

Ik heb er maar een woord voor: Vertederend!

Warrior Iadied

Lieve Vrouw en ik hebben elkaar door onze drukke werkzaamheden al even gemist. Woensdagmiddag 15 februari kunnen we ons contact aanhalen. 

In het restaurant van Museum het Valkhof is het goed koffie drinken en hebben we een prachtig zicht op de westelijke kant van de oude stadswal. 

Een beeldje van een gestileerde figuur die een slang tracht te spiezen, trekt mijn aandacht. Hm, er staat geen informatie bij.

Als ik Lieve Vrouw het verhaal vertel van 'Nimmegen 199' vraagt ze met grote ogen: "Heb je echt een nepperd aangeschaft?"

Tsjah, soms is iets toch 't geld waard, dan is het dat wat je er voor over hebt.

Ik vertel over de verwarring tussen de Barbarossaruïne en de Sint Gertrudiskapel in het boek 'Leylijnen en leycentra in de Lage Landen' van Wigholt Vleer. We praten over bedrogen worden en vervolgens over het evenwicht tussen geven en ontvangen.

Lieve vrouw heeft enkele goede tips: Gewoon achterover leunen, daarbij de achterkant van het lichaam voelen en aldus de ruimte creëren om te kunnen ontvangen. Denk daarbij 'Ik hoef het niet te kunnen; ik hoef het niet te weten; er mag een wonder gebeuren.'

Ondanks de harde regen wandelen we over de stadswal en bekijken we de treurige vernielingen aan de Sint Gertrudiskapel. In het Hunerpark staan twee witmarmeren pilaren die ooit bij de Commanderie van Sint Jan (de witte Godin) hebben gestaan. Het lijken een vrouw en een man te zijn. 

Slenterend langs de stadspomp, op het Kelfkensbos bij het Poortwachtershuys, gaan we de Burchtstraat in. De poort naar de Gedeputeerdenplaats bij het Stadhuis is al gesloten. 

Hm, daarachter moet een poort uit 1655 staan die ooit de toegangspoort tot de Franse Plaats bij de Commanderie van St Jan was toen daar een universitaire academie gevestigd was. Artefacten van de plek van de Witte Godin zijn blijkbaar over de stad verspreid.

Samen bezoeken we boekhandel De Slegte. 

Lieve Vrouw zoekt een boek over het tellen van je zegeningen. Op de afdeling esoterie trekt 'Krachtplaatsen en Leylijnen in Vlaanderen' van Cois Geysen mijn aandacht. Ben benieuwd of dit boek me wijzer maakt over aarde-energie. Er staat nog een interessant boekje 'Wezen en Krachten der Metalen'.

Warrior Iadied

Ad foto: De vernielingen aan de Sint Gertrudiskapel.

Geysen, C. (2009). Krachtplaatsen en Leylijnen in Vlaanderen. Soesterberg: Uitgeverij Aspekt.

Uyldert, M. Wezen en Krachten der Metalen. Amsterdam: De Driehoek.

Vleer, W. (1992). Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. Deventer: Uitgeverij Ankh-Hermes bv.

http://www.noviomagus.nl/Gevels/Gevelstenen/GedPlaats/Cat/GEdPlaatsCat.html

Zondagmiddag 12 februari is er een lezing over de geschiedenis van kerk- en moskeebouw in de Catharinakerk te Doetinchem. Een uitgelezen moment om de kerk van binnen te bekijken. 

De leylijn komt inderdaad bij de deur in de Grutstraat naar binnen en gaat dan schuin door het schip naar een deur in de tegenoverliggende hoek aan de kant van de toren. Ik fotografeer de sluitstenen in het plafond, en verbaas me over het centrale glas-in-loodraam in het koor: 'de verloren penning'.

Peter Masselink en Furkan Köse geven de lezing 'Van de koepel en de toren' prachtig vorm middels een powerpoint met karakteristieke kerken en moskeeën in de wereld. Blij verrast zie ik de Hagia Sofia voorbijkomen.

Ik vind het bizar te horen en te zien hoeveel christelijke kerken in Nederland leegstaan, te koop zijn of een nieuwe bestemming gevonden hebben als bibliotheek, gemeentelijk voorzieningencentrum, restaurant of uitgaansgelegenheid. 

Daarnaast wordt me duidelijk dat moskeeën tot nu toe in aftandse fabrieken, loodsen en winkels een onderkomen hebben gevonden. Nieuwbouw ondervindt blijkbaar nog veel weerstand. Tja, de ene religie bouwt zich op, de andere bouwt af. Op zich niet zo'n probleem ware het niet dat in de zich opbouwende religie de structuur van maatschappij en cultuur sterk geïncorporeerd en voorgeschreven is.

In de pauze praat ik met enkele mensen over het centrale koorraam: "Duidelijk geen Catharina!" 

Volgens een van hen herinnert er in de Catharinakerk niets meer aan Catharina. Een tweede is het niet eens; op de preekstoel is het rad van Catharina nog te zien. 

Ik vul aan: "De sluitsteen in het gewelf in de zuidoostkant van het schip stelt Catharina voor."

"Hoe weet u dat? Heeft u er boeken over gelezen?" vraagt een van hen.

Ik lach: "Nee, geen boeken, maar op het web heb ik over Catharina gelezen, dus herken ik de afbeelding."

"Wacht!"

Even later sta ik met een prachtig boek in mijn handen: Catharinakerk, Kroon van Doetinchem - 12 eeuwen Doetinchem.

'Hm, bijzonder interessant om te lezen.'

Waar zou de parabel van de verloren penning over gaan?

Warrior Iadied

Ad foto: De richting van de leylijn is van de middenstijl naar links en wel zoveel naar links als dat ik rechts van de middenstijl sta!

Rougoor, Th.J. (2000). Catharinakerk, Kroon van Doetinchem - 12 eeuwen Doetinchem. Doetinchem: Stichting "Catharina Cultureel"

Zaterdag 11 februari kom ik op weg naar een verjaardag in de buurt van Laag Keppel. 

De prenten liggen klaar. Alles ziet er uiterst verzorgd uit. Op tafel een professionele loep, zelfs de koffie met chocolaatjes ontbreekt niet.

En toch... wat is er aan de hand? Wat maakt me zo onzeker? Dat alles er zo perfect uitziet? De antiquair vertelt geen restaurateur te zijn. Oké, maar dat is toch geen reden om met de vingertoppen de afbeeldingen aan te raken? Ik bedoel maar... vetten en zouten doen een gravure geen goed.

Snel besluit ik om zeker geen serie prenten te kopen. Hm, dat was ik toch al niet echt meer van plan. De prent Nimmegen 199 met de lieve, simpele Sint Gertrudiskapel gun ik mezelf wel. Ik zie nog een heel mooie gravure, maar die kost honderden euro's. 

Hm, ik ben al gek genoeg dat ik me de kleine gravure aanschaf. Bij het pinnen krijg ik 'skimmersvisioenen'. Niet best.

Na de aankoop krijg ik een A4-tje met info over Baudartius overhandigd. Erin wordt kort verwezen naar een Duitse uitgave over de krijgshandelingen tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Jammer genoeg niet over de uitgave 'Les Guerres de Nassau' van mijn prent. 

Tevens krijg ik twee luxueuze schitterend gedrukte folders: AchterOmmetjes en GaleRitjes. Doel het bevorderen van het toerisme in de omgeving. 

Hm, ik kan de omgeving absoluut aanraden. 

Op de achterkant van GaleRitjes staan fotootjes die verschillende galeries in Drempt, Hummelo en Keppel vertegenwoordigen. Mijn oog valt op een tekening met sjamanistische symbolen: een kruis in een cirkel en de afbeelding van een coyote. Desgevraagd geeft de antiquair aan de betreffende galerie niet te kennen. Volgens mij heeft de afbeelding geen betrekking op een galerie.

De belangrijkste reden dat de tekening mij opvalt, is dat ik op vrijdagavond, de avond ervoor, de foto bij 'Goud in mijn Lijf' heb zitten bestuderen met de vraag: Is in deze conifeer waar ik Maria, Jezus en Sint Gertrudis ontmoette iets bijzonders te zien? 

Nou, rechtsonder in de stam zie ik een kabouter, met een lange puntmuts, die een soort steen voortrolt. In het midden rechts van de stam zie ik een gezicht met een baard. 

Oh, ik zie veel meer, maar het grote witte gezicht van een coyote links van de stam in de lucht tussen het gebladerte trof me. Het gezicht is minder goed te zien omdat er een donkere pluk op het voorhoofd zit, maar ik zag het en dacht: 'Hèhè, is wat ik meemaakte fake? Nee toch...'

Maar goed... vergelijk de foto van vandaag maar met 'de lucht' links van de stam in de foto bij 'Goud in mijn Lijf'. 

Warrior Iadied

Op vrijdagochtend 10 februari 2012 zwerf ik weer over het web.

Hé, leuke informatie: In 2005, het jubileumjaar van Nijmegen-2000-jaar-stad, is Titus Brandsma verkozen tot de grootste Nijmegenaar aller tijden. 

Vooruit... Titus Brandsma een Gedachteniskerk bij het Keizer Karelplein, als het Keizer Karelplein maar mag blijven.

's Middags wandelen Mijn Lief en ik naar Museum Het Valkhof. 

Op mijn vragen over de Sint Gertrudiskapel word ik voorgesteld aan de heer Brouwers. 

Ik vertel dat ik de ene keer op het web lees dat er een Sint Stephanuskerk op het Valkhof heeft gestaan en de andere keer dat er aan het eind van de 7e eeuw een kerk gewijd aan Gertrudis van Nijvel, gestorven in 659, heeft gestaan.

De heer Brouwers, archeoloog, gaat er vanuit dat er geen Sint Gertrudiskerk heeft bestaan. In de 13e eeuw is de Voerweg uitgegraven, waarschijnlijk heeft toen een Sint Stephanuskerk het veld moeten ruimen, maar van deze kerk is niks terug te vinden. De huidige Sint Stevenskerk op de Hundisberg is wel de vervanger van deze kerk. Ja, en in 1450 is de Sint Gertrudiskapel op het Oude Kerkhof gebouwd.

Oh, ik besef dat het Valkhofpark en het Hunerpark ooit een geheel waren... ze liggen allebei op de Hunerberg. Hm, dan heeft Wigbolt Vleer gelijk als hij schrijft over het oostelijk deel van de Valkhofburg! 

In mijn hoofd zie ik de Hunerberg... denk de ophoging van de stadswal weg; denk de slenk van de Voerweg weg; denk de ophoging van het Valkhof, na de afbraak van de burcht, weg en ziedaar: de licht glooiende Hunerberg!

Ik vertel de heer Brouwers over de verwarring tussen de benamingen Barbarossaruïne / Sint Maartenskapel en Sint Gertrudiskapel in het boek van Wigbolt Vleer: Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. 

De heer Brouwers onderkent onmiddellijk dat er vaak vreemde dingen geschreven worden: "De Sint Maartenskapel is trouwens geen kapel; het is de troonzaal van de Valkhofburcht."

Tss, zo kan ie wel weer.

Mijn Lief vertelt dat het op dit moment blijkbaar een sport is om de oude muren van de Sint Gertrudiskapel te vernielen. Wat te doen? 

De heer Brouwers suggereert dat er zand overheen moet om de ruïne te beschermen. 

Oef, dit vind ik niet zo'n goed idee. Al met al een verdrietige kwestie.

Warrior Iadied

Ad foto: De Barbarossaruïne ook wel genoemd de Sint Maartenskapel op het Valkhof.

Vleer, W. (1992). Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. Deventer: Uitgeverij Ankh-Hermes.

http://www.huisvandenijmeegsegeschiedenis.nl/info/Gertrudiskapel,_Gertrudis_ofwelSt. Geertruide

http://www.titusbrandsmamemorial.nl/titushof.html

Wat ik vind? Oké, even op een rijtje over die Drie Koningen.

De evangelist Matteüs vertelt dat magiërs uit het Oosten de pasgeboren koning van de Joden zoeken, en na een bezoek aan koning Herodus, het kind en zijn moeder, Maria, in Bethlehem vinden. De magiërs geven geschenken: wierook, mirre en goud.

In de 3e eeuw wordt vervolgens het specifieke aantal 3 genoemd en worden de magiërs betiteld als koningen die reizen per kameel.

In de 4e eeuw wordt in het oosterse christendom een feest georganiseerd om de verschijning van de vleesgeworden Zoon van God op aarde te vieren. Hierbij herdenkt men onder andere een van de tekens van de goddelijkheid van Jezus, namelijk het bezoek en de aanbidding van de Wijzen uit het Oosten.

In de 8e eeuw krijgen ze namen: Caspar, Melchior en Balthasar. En in de loop van eeuwen wordt het Driekoningenfeest een waar volksfeest met vele gebruiken.

Hm, ik heb niks tegen volksfeesten, waar ik moeite mee heb, is dat het bestaan van de Drie Koningen me als waarheid is verkocht. 

Tja, hoe rekbaar is de waarheid? Loont het de moeite op zoek te gaan naar de waarheid?

Warrior Iadied

Na de verrassing die Wigholt Vleer me bezorgt, struin ik door het web zoekend naar afbeeldingen van de St Gertrudiskapel in het Hunerpark. Ik zoek tussen afbeeldingen van ansichtkaarten en prenten. En dan vind ik een eenvoudige afbeelding op de website van een antiquariaat: daar staat ze... met een schattig torentje.

De prent, een kopergravure van 15 x 17 cm heet 'Nimmegen 199' en kost 65 Euro. Het is een gezicht in vogelvlucht van Nijmegen van de hand van Wilh. Baudartius (1565 -1640) en komt uit het boek 'Les Guerres de Nassau' uitgegeven in Amsterdam in 1616. 

Hm, een vreemde discrepantie... in 1579 worden de stadswallen van Nijmegen versterkt en de St Gertrudiskapel op het Oude Kerkhof afgebroken. De kapel staat echter op deze prent, uit 1616, die de dag van 10 augustus 1589 weergeeft: de dag waarop Maarten Schenk van Nydeggen bij de aanval van de Staatsen op het Roomse Nijmegen verdronk in de Waal.

Hoe kan dit nou?

Als ik langer op het web zoek, begrijp ik dat de afbeelding gebaseerd is op een oudere afbeelding van de plattegrond van Nijmegen. 

Mijn ogen worden wel wat groter, want ik vind nog meer prenten en zelfs een ingekleurde gravure. Ik mail het antiquariaat in Laag Keppel en de uitkomst is dat de prenten een aantal dagen voor mij gereserveerd worden.

Warrior Iadied

Ad foto: De Sint Gertrudiskapel is linksboven de omheinde Valkhofburcht zichtbaar.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Maarten_Schenk_van_Nydeggen

http://www.hansvanosch.nl/html/nijmegen__e_o_.html

http://www.noviomagus.nl/Ansichtkaarten/Parken/Hunnerpark/HunCat.html

Brr, ik raak bijna verstrikt in de info die ik opduikel. 

Van de omgeving van de Sint Gertrudiskapel in het Hunnerpark wil ik VEEL MEER WETEN. 

Sinds 15 januari, toen Sint Gertrudis 'met me meeging' (zie Goud in mijn Lijf), is mijn onderzoeksdrift alleen maar gegroeid en zeker nadat ik haar als 'Begeleidster' bij me ervoer in Constantinopel op 28 januari (zie Hagia Sofia) is het verlangen naar antwoorden en inzicht enkel groter geworden. 

Bij de bibliotheek heb ik ondertussen een boek van historicus Wigholt Vleer geleend: Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. 

Vrijgevige Vrouw sprak over dat boek; alle leylijnen in Nederland zouden bekend zijn. Hm, ik kon het niet geloven.

Op pagina 178 en 179 wordt in 'Leylijnen en leycentra in de Lage Landen' over 'de Valkhof' in Nijmegen geschreven. De tekst mankeert... of toch niet?

Wigholt Vleer schrijft dat zij (Wie? Hij en Dick van den Dool?) geen geloof hechten aan een residentie van Karel de Grote in Nijmegen. 

Tja, hiermee ben ik het roerend eens.

Wat verderop schrijft hij: 'Omstreeks 20 v.Chr. kwamen de Romeinen naar Nijmegen. Vanaf 15 v.Chr. was het de enige Nederlandse garnizoensplaats. Het 'castellum' was gesitueerd op de Hunerberg met een uitloper naar de Waal (Valkhof).'

Hm, dit zou kunnen. Maar op de Hunerberg? Ligt het Hunerpark op de Hunerberg?

Vervolgens schrijft hij: 'Vergeten we de Karel-residentie, dan vangt een nieuwe episode aan in de twaalfde eeuw, toen keizer Frederik Barbarossa zijn Valkhofburg liet bouwen.'

Oké, daar waar nu het Valkhof is. 

Hm, en wie is keizer Frederik Barbarossa?

Hierna schrijft hij: 'De resten van deze burg zijn nog aanwezig in het oostelijk deel van de hof, vlakbij de Belvédère.'

Hè, vlakbij de Belvédère!? Hm, hij zal de Barbarossaruïne ofwel de Sint Maartenskapel op het Valkhof wel bedoelen.

Iets verder heeft Wigholt Vleer het over een kerkelijnenpeiling, maar hij zegt niet welke kerken met elkaar verbonden zijn. Jammer. Dan schrijft hij: 'De kerkelijnenpeiling wees niet naar de Karolingische kapel, maar naar het oostelijk deel.'

Oké, met het oostelijk deel bedoelt hij blijkbaar het oostelijk deel van het Valkhof. 

Hij schrijft verder: 'De pendel bevestigde dat hier gezocht moest worden. Bij onze aankomst ter plaatse wees de wichelroede direct naar de Barbarossaruïne.'

Als ik meega in wat Wigholt Vleer schrijft, ben ik nu op het Valkhof bij wat de Sint Maartenskapel ofwel Barbarossaruïne wordt genoemd: het restant van de Valkhofburcht die door Frederik Barbarossa in 1155 is gebouwd.

Maar dan... schrijft hij: 'De kern van het centrum ligt, gerekend vanaf de Belvédère, juist ten zuiden van de 'brug'.'

Deze opmerking doet mij verbouwereerd opkijken. Ten zuiden van welke 'brug'? Van het Kelfkensbos naar het Valkhof is er een voetgangersbrug over de Voerweg. Deze brug is een geschenk van de stad Nijmegen aan het driemanschap dat de ontmanteling van Nijmegen aan het eind van de 19e eeuw voortvarend ter hand nam, maar ten zuiden daarvan is er geen ruïne. Er ligt enkel een groot plein: het Kelfkensbos!

Als ik de tekst onder de bijgevoegde foto op pagina 178 bekijk, lees ik: 'De overgroeide ruïne van de keizerlijke burcht, tevens kern van het leycentrum.'

En welke ruïne zie ik op de foto? De ruïne van de SINT GERTRUDISKAPEL overwoekert door klimop!

Yes, yes, yes, de Sint Gertrudiskapel de kern van het leycentrum!

De Sint Gertrudiskapel ligt inderdaad dicht bij de Belvédère en ten zuiden van een 'brug'. Namelijk de voetgangersbrug, in de lengte van de stadswal, naar de Belvédère. 

En het oostelijk deel van de hof!? Naar mijn idee ligt de ruïne van de Sint Gertrudiskapel niet in het oostelijk deel van de hof, maar ten oosten van het Valkhof of de Valkhofburcht.

Hm, laat ik het idee overeind houden dat de Sint Gertrudiskapel daadwerkelijk in 1450 op het Oude Kerkhof is gebouwd. 

Wigholt Vleers suggestie dat de restanten van de kapel veel ouder zijn, namelijk restanten van de burcht gebouwd door Frederik Barbarossa, klopt niet. 

Tsjah, onder de kapel kan in principe wel oudere bouw aanwezig zijn.

De volgende zin in de tekst doet mij mijn wenkbrauwen enigszins fronsen: 'Hieruit blijkt duidelijk dat de Karolingische kapel niet een oude heilige plaats is.'

Tsjah, daar kan ik het wel mee eens zijn; de energie bij de Sint Gertrudiskapel is vele malen sterker dan bij de Sint Nicolaaskapel. Grappig feit dat de Sint Nicolaaskapel veel bekender is.

Tss... bedoelt Wigholt Vleer nu eigenlijk dat de Sint Gertrudiskapel de oude heilige plaats is? Jawel!!! Al gebruikt hij de naam 'Barbarossaruïne'... met de rest van de tekst en de foto toont hij aan dat dit NIET de oude heilige plaats is. 

Lang leve de Sint Gertrudiskapel

Warrior Iadied

Vleer, W. (1992). Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. Deventer: Uitgeverij Ankh-Hermes http://nl.wikipedia.org/wiki/Barbarossa-ruïne

http://nl.wikipedia.org/wiki/Valkhof

Het is tijd voor de flitspresentaties om kandidaten te werven voor het werken aan de eigen droomorganisatie.

De onderwerpen die de studenten van Evenwicht aandragen, zijn boeiend. Ik noem er een paar: werken met en voor jongeren aan de polarisatie in de maatschappij; werken met en voor ouders die een euthanasie-wens hebben voor hun kind; werken met en voor allochtone meisje tussen de twaalf en achttien jaar met een traditionele achtergrond; werken met en voor tienermoeders om het volgen van een opleiding en het organiseren van kinderopvang te kunnen verwezenlijken.

Het bord waarop de mindmap / agenda van het lesprogramma staat en waarop mijn hanepotige aantekeningen staan, is al snel bezaaid met affiches.

Weer thuis oriënteer ik me op Nils Roemen. 

Hij beveelt aan afscheid te nemen van drie ideeën: dat je het in je eentje kunt, dat het in een keer kan en dat je weet hoe het moet. Hij adviseert te denken: ik weet niet hoe het moet, het mag ook mislukken, en juist daarom heb ik de hulp van anderen nodig.

Nils stelt dat het gemakkelijker en leuker is om met zijn allen een berg te verzetten. Hij appelleert te focussen op de overvloed aan hulp in plaats van op de schaarste van financiële middelen.

Ik geloof dat de wereld sterk aan het veranderen is.

Warrior Iadied

http://inspirationshot.nl/

http://www.nilsroemen.com/en/

Met betrekking tot de kabouters gevangen in de vogelkooitjes in Doetinchem had ik nog een vraag: "Wat betekent dit? Wat betekent 'Gevangen Aarde-Energie'?"

Op 6 februari 2012 krijg ik een antwoord. 

Ik ben aan het werk met een lesgroep (Evenwicht). 

De komende periode is de grootste opdracht voor Evenwicht het ontwerpen van een droomorganisatie waarbij alle aspecten van een organisatie aan bod moeten komen. Individueel hebben ze reeds affiches gemaakt om groepsleden te werven voor de door henzelf op te zetten organisaties. Hierover later meer.

Afgelopen vrijdag, 3 februari, heeft Evenwicht voor de huidige onderwijseenheid een bijzondere kick-off gevolgd. Nils Roemen van 'De Waarmakerij' gaf de kick-off gestalte. 

De studentes Strijdbaar en Adelaar vertellen enthousiast over wat ze gehoord hebben: over het succes van #durftevragen op Twitter en over sociale overwaarde, dat wil zeggen alles wat op de verkeerde plek onbenut ligt te wezen en wat elders van nut kan zijn. Als concreet voorbeeld noemen ze leegstaande kantoorgebouwen die in principe geschikt zijn voor dak- en thuislozen.

Voor mij wordt daar de basale link gelegd.

Inhakend op hun verhaal vertel ik dat ik per toeval een inloophuis in Doetinchem heb bezocht, en dat een cliënt binnen de hulpverlening over het algemeen aan eisen moet voldoen: zich houden aan afspraken, actief zijn, op tijd komen. Zo niet dan stopt de hulpverlening vrij snel en houdt de hulpverlening 'noodgedwongen' op. Hoewel... soms gaat de hulp over in bemoeizorg. 

"Hm, het is de vraag in hoeverre 'de maatschappij' accordeert dat cliënten die zich niet aan 'regels' houden, die dat niet kunnen of niet willen, of deze cliënten recht mogen doen gelden op 'cadeautjes' van de maatschappij als leegstaande panden."

Ik vertel dat regels in de maatschappij ingezet worden om evenwicht in ruimte en materie tussen alle betrokkenen te bewerkstelligen, en dat in principe iedereen een positieve bijdrage aan het grotere geheel dient te leveren.

"Er zijn echter mensen, bijvoorbeeld met een handicap in het autistiforme spectrum of met grote jeugdtrauma's, die de eisen van de maatschappij uiteindelijk niet aan kunnen. Verslaving, drank- of drugs-, ligt dan op de loer. Deze mensen verlangen vervolgens als het ware vrij te zijn van de regels van maatschappij en hulpverlening. Natuurlijk ook omdat ze niet meer aan deze regels kunnen voldoen. Ze maken zich als het ware los van materie en willen vrij van Geest zijn: zonder een specifiek verplichtend doel dat vooraf bepaald wordt en door anderen gelegitimeerd is.

Hm, hoe vrij is een drugs- of drankverslaafde? In elk geval lijkt het alsof ze zich vrij willoos aan de stroom van het leven overgeven."

"Tja, wat is vrij van Geest?

Vrij van Geest wil volgens mij zeggen dat niet afspraken leidend zijn maar het toeval en het lot. Om toeval en lot te volgen, dient iemand echter wel tijd te hebben, te nemen. Als ik vijftig uur per week werk, laat ik me vijftig uur per week leiden door de doelen van het werk: Wie je tijd heeft, heeft je geest! Zeg maar een gebonden Geest.

Nu kan lesgeven en contact hebben met studenten bijzonder prettig en inspirerend zijn, maar als ik vijftig uur per week werk is mijn lichaam daarna te moe om me te ondersteunen op de Vrije Weg bepaald door het Lot: vrij van Geest."

Studente Geliefd merkt op dat evenwicht belangrijk is; tijd voor het werk en tijd voor jezelf. Onderling wordt gediscussieerd: langer werken en dan langer vrij kan ook.

Ik rol als het ware in mijn eigen verhaal en vertel over wat ik in het kader van 'Het Verhaal van de Steen' leerde over de Drie-Eenheid Ziel-Geest-en-Lichaam. 

"Het Lichaam blijft bij het sterven op aarde achter en Ziel en Geest gaan verder. Daarna splitsen zij zich, de Geest met zijn Kwaliteiten en minder sterke Punten wacht op een andere Ziel die wil / gaat reïncarneren. De Ziel gaat nog verder om zich eventueel een nieuwe Opdracht te verwerven. Er is dus Leven na de dood. Tja, toch wil ik hier op aarde wel honderd worden!"

Eenmaal zover vertel ik over de Uitnodiging die ik in Doetinchem na een stagebezoek hoorde, over de gevonden Leylijn en over de kabouters in de vogelkooitjes. Van de laatsten laat ik een foto zien: "Kijk, vrij bizar is hier 'Gevangen Aarde-Energie' te zien. Wat zou dat betekenen?"

Geliefd reageert: "Net als de daklozen... gevangen in de regels van de maatschappij."

Ik lach: "Ja, dat is mogelijk het antwoord dat ik zocht. De daklozen laten zien hoe ze zich voelen in de maatschappij en hulpverlening."

Ik vertel over het inloophuis: over de gang, de keuken, de kamers, de zitkamer: "Hm, toch hebben deze dak- en thuislozen wel regels." 

Ik toon de foto van hun eigen regels: 'Humor. Wij vinden belangrijk!'

"Kijk, eigenlijk hebben ze hun eigen droomorganisatie ontworpen."

Strijdbaar reageert: "Je vertelt wel een afgerond verhaal."

"Ja, als ik vijfenzestig ben, word ik verhalenverteller!"

"Kom je dan mijn kinderen verhalen vertellen?" vraagt Godvolgster.

Warrior Iadied

http://inspirationshot.nl/

http://www.dutchflowerlink.nl/nederlands/lessen/lessen_overzicht.htm

http://www.nilsroemen.com/en/

Waarom het liefdesleven van de vijf goede keizers me interesseert? Waarom ik erover schrijf?

Hm, omdat Nijmegen haar eerste grote verkeersplein bij het centrum naar Keizer Karel heeft genoemd, hetgeen ietwat pijnlijk is. En het tweede grote verkeersplein bij het centrum? Nou ja, naar keizer Trajanus dus, hahaha.

Even doorbijten hoor... door de volgende geschiedenisles. Ik begin telkens met de regeerperiode van de betreffende keizer.

96 - 98 Nerva 

Op 65-jarige leeftijd uitgeroepen tot keizer door de Romeinse Senaat. Nerva adopteert in 97 Trajanus, een jonge populaire generaal. Nerva sterft een natuurlijke dood. Hadrianus brengt het overlijdensbericht aan Trajanus.

98 - 117 Trajanus 

Volgt als 45-jarige Nerva op. Trajanus adopteert Hadrianus, die hem tussen 101 en 106 vergezelt tijdens de Dacische oorlogen en in 113 tijdens de veldtocht tegen de Parthen. Hij trouwt met de 17 jaar jongere Pompeia Plotina die zeer liefdevol is ten opzichte van Hadrianus. Hij sterft aan een beroerte. De senaat geeft hem de titel Optimus (de beste).

117 - 138 Hadrianus 

Volgt als 41-jarige Trajanus op. Hadrianus adopteert Antoninus Pius op voorwaarde dat Antoninus de 16-jarige Marcus Aurelius en 7-jarige Lucius Verus adopteert en aanwijst als opvolgers. Hadrianus heeft als 47-jarige een relatie met de 12-jarige Griekse Antinoüs, een jongeman van buitengewone schoonheid. Antinoüs wordt slechts 19 jaar en verdrinkt in Egypte. Hadrianus' bijnaam is Graeculus (griekje). Hij heeft een slecht politiek huwelijk met Vibia Sabina, een achternicht van Trajanus. Hadrianus sterft aan een hartkwaal.

138 - 161 Antoninus Pius 

Volgt als 52-jarige Hadrianus op. Antoninus Pius is gelukkig getrouwd met Faustina de oudere. Zij krijgen vier kinderen. Enkel dochter Faustina de jongere overleeft hen. Antoninus geeft Hadrianus de eretitel Divus (god).  De senaat geeft Antoninus de naam Pius (vrome). Faustina leidt een pittig buitenechtelijke leven. Antoninus heeft de slavin Galeria Lysistrate als concubine. Hij sterft een natuurlijke dood.

161 - 169 Lucius Verus

Is medekeizer naast Marcus Aurelius en volgt als 31-jarige Antoninus Pius op. Als 34-jarige trouwt hij met de 15-jarige Lucilla, dochter van Marcus Aurelius. Ze krijgen een kind, mogelijk drie kinderen. Lucilla leidt eveneens een buitensporig buitenechtelijk leven. Lucius Verus sterft door een beroerte of epileptische aanval. Na zijn dood krijgt hij van Marcus Aurelius de titel Divus (god).

161 - 180 Marcus Aurelius 

Volgt als 40-jarige Antoninus Pius op. Hij trouwt met Faustina de jongere. Zij krijgen 13 kinderen. Ook deze Faustina leidt een intensief buitenechtelijk leven. Marcus Aurelius kiest geen capabel man als opvolger, maar wijst zijn zoon Commodus aan. Commodus blijkt een wrede keizer, het einde van de Gouden Eeuw van Rome.

Op seksueel gebied worden er in de periode 96 tot 180 na Christus blijkbaar nogal vrije normen gehanteerd en... tja, waren de eerste drie keizers van de roze driehoek? Homoseksueel? Waarom niet?

Tss, Nijmegen en zijn pleinen! 

Ik houd van Nijmegen.

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki/Adoptiefkeizers

http://nl.wikipedia.org/wiki/Antoninus Pius

http://nl.wikipedia.org/wiki/Lucilla

http://nl.wikipedia.org/wiki/Lucius_Verus

http://nl.wikipedis.org/wiki/Marcus_Aurelius

http://nl.wikipedia.org/wiki/Nerva_(keizer)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Trajanus

Via het antieke schild van de Belvédère in het stadhuis van Nijmegen kom ik opnieuw bij het Hunnerpark waar de Belvédère en de Sint Gertrudiskapel zich bevinden. 

Hm, alles rond Sint Gertrudis intrigeert me op dit moment. Vorsend op het web onderzoek ik hoe het park aan zijn naam komt. 

'Hunner' of 'Huner' blijkt de herleiden op de Hoender- of Hunnerpoort. Hoender oftewel kippen. Zouden hier kippen verkocht zijn? Bij die poort? Op zijn Nijmeegs ofwel Nimweegs wordt het meervoud van hoen 'huner'. In het Achterhoeks 'hoonder'. 

Wanneer is het Hunerpark ontstaan?

Het web biedt het antwoord: het Hunerpark wordt na 1876, na de ontmanteling van de stad, aangelegd. Oorspronkelijk is het park veel groter, wel twee keer zo groot als nu.

Het zuidoostelijk deel met de grote vijver met fontein wordt in 1935-1936 weggenomen voor de toegangswegen naar de Waalbrug. Deze wegen vormen een plein dat de naam 'Keizer Lodewijkplein' krijgt. 

Hm, in 1956 wordt de vorm van het plein gewijzigd en krijgt het een standbeeld van Keizer Trajanus. Vanaf dat moment draagt het plein de naam 'Keizer Trajanusplein', kortweg 'Trajanusplein'.

Tja, Keizer Lodewijk de Vrome, zoon van Karel de Grote, zal net als Keizer Karel niet in Nijmegen geweest zijn. De Romeinse keizer Trajanus maakt meer kans. Onder zijn regering kreeg Nijmegen de naam Ulpia Noviomagus Batavorum.

Hm, keizer Trajanus is een van de vijf goede keizers, ook genaamd de adoptiekeizers omdat ze geen mannelijke nakomelingen hebben. Ze regeerden tussen 96 en 180 na Christus, de Gouden Eeuw van Rome.  

Tss, die vijf goede keizers vormen een intrigerend verhaal, met name vanwege de seksuele connotaties. 

Warrior Iadied 

http://nl.wikipedia.org/wiki/Adoptiefkeizers

http://nl.wikipedia.org/wiki/Hunnerpark

http://nl.wikipedia.org/wiki/Keizer_Traianusplein

http://www.noviomagus.nl/Vrij/Hunnerpark/HunnerparkCat.html

Op 2 februari gaan Mijn Lief en ik naar het stadhuis van Nijmegen. 

Desgevraagd denkt een bewaker dat het oorspronkelijke 'wapenschild' uit 1646, dat ooit op de Belvédère was aangebracht, zich thans op de Gedeputeerdenplaats bevindt. Hij loopt met ons mee, maar het schild is op de Gedeputeerdenplaats niet te vinden. 

Ha, het blijkt ernaast, in de felicitatiekamer voor bruidsparen, te hangen. Slechts het bovenste deel hangt hier. Zou de spreuk er in 1646 daadwerkelijk onder gestaan hebben?

Opvallend is dat de ridder aan de linkerkant nog minder op een ridder lijkt. Hij heeft een aardig buikje. Een nar? Misschien. Misschien is hij muzikant. Hij lijkt meer een stoffen kap dan een helm te dragen en mogelijk zijn de buizen met rondingen aan het eind geen helmteken maar de uiteinden van muziekhoorns. Ik zou er eigenlijk bovenop willen kijken.

En de rechter? Ook de rechter lijkt minder op een ridder. Er schijnt wel een vogel op zijn hoofd te staan. Ik hou het op een adelaar. Allebei dragen ze fier een martiale snor.  

Tss, het blijft een mooi 'reclameschild'.

Kijk en oordeel zelf.

Warrior Iadied

Terwijl ik mijn energie in WEDERWAARDIGHEDEN steek, zingt Mijn Lief in het Colourful CityKoor dat het een lieve lust is. Het koor treedt op in het Verenigingsgebouw Overasselt; in De Vereeniging in Nijmegen; in Woonzorgcentrum Nijevelt en in het Wijnfort Lent. 

Ik ga ondertussen naar Schatgraven in Kasteel Doornenburg... om te horen dat mijn schatten geen waarde hebben. Jammer! Maar goed, al deze plaatsen maken een goede kans om door de Stralen van het Keizer Karelplein geraakt te worden.

Door het schrijven voor WEDERWAARDIGHEDEN kijk ik vaak op latere tijdstippen dan de concrete ervaringen op het web. Zo ontdek ik op 1 februari 2012 dat het origineel van het wapenschild van de Belvédère zich in het stadhuis van Nijmegen bevind. Ik val bijna van mijn stoel af; zó kom ik in het stadhuis terecht!

Het Stadhuis is de plek waar, volgens Marco Pogacnik van 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen', de twee etherstromen van de Rijn en de Noordzee zich kruisen. 

'Wat zou het effect van die kruising zijn?'

De teksten zijn me bekend, en toch!?

"De etherstroom van de Noordzee loopt bovengronds dóór tot aan het Mariaplein, waar deze stroom wordt aangetrokken door de geestelijke kwaliteit van de aarde (de Sophiakwaliteit), die daar omhoog komt."

Hm, Maria Sophia is een andere naam voor Maria de moeder van Jezus. Maar wat staat hier? Als ik het goed begrijp, komt de etherstroom van de Noordzee stroomopwaarts richting Nijmegen. Dit vind ik al heel bijzonder. En dan? In Nijmegen 'stoot' de Aarde, volgens zeggen, iets van haar kwaliteiten / bewustzijn omhoog en dat 'iets' trekt de etherstroom aan of ze botsen of mixen of...

Tja, en wat is dan 'het effect' van dit samengaan? Wat voor ervaringen zijn hier mogelijk? Hm, op het Mariaplein bevindt zich dus een Interactiepunt van de Noordzee met Moeder Aarde. Hoe weet Marco Pogacnik dit?

"De etherstroom van de Rijn/Waal wordt op het Keizer Karelplein ondergronds aangetrokken door een spirituele stroom, die daar van boven de aarde instroomt."

Tss, waarom komt de stroom uit de richting van Duitsland nu ondergronds aan? Kan iemand mij dit uitleggen? Hier staat duidelijk 'aangetrokken'. Twee krachten die zich verenigen. Alsof de een magnetisch is voor de ander. En dan? Wat is het effect van dit specifieke verenigen? 

Hm, dit is dus een Interactiepunt van de Rijn/Waal met 'de Hemel'. Waar dient het voor? Wat kan ik ermee? Ben benieuwd of ik in WEDERWAARDIGHEDEN ooit met antwoorden kom.

De tekening van de kruisende etherstromen, op pagina 4, biedt me opeens iets nieuws. De geschreven woorden zijn niet zo goed leesbaar, maar bij het Keizer Karelplein staat: Sophia working from the width of the universe.

'Hm, Sophia...  Wijsheid die werkt vanuit de volle breedte van het universum?'

Haha, en als ik dan op het Keizer Karelplein een poging doe om contact te maken met het Bewustzijn van een boom... dan zie ik de Hagia Sofia!  

Hagia Sofia - Heilige Wijsheid

Het is alsof mijn Ervaring bij de beuk op het Keizer Karelplein bevestigt wat er in 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen' geschreven staat. 

En wat heb ik er nu aan gehad? Ik was verbouwereerd omdat de Gebeurtenis me overviel. Het was wel leuk om met Gertrudis richting de Hagia Sophia te lopen. Er was niks aan dat ik er niks van begreep terwijl ik het ervoer. Dat Gertrudis me leek te plagen, zorgde er niet voor dat ik me op mijn gemak voelde. Wat zou ik hebben moeten zien... daar op het Keizer Karelplein... daar in Constantinopel bij de Hagia Sofia... of in het leven in het algemeen?

Als ik intuïtief antwoord geef, is het: Het gaat in het leven om Liefde en niet om materie.

Bizar, als ik bij 'Afbeeldingen' google op 'Keizer Karelplein' zie ik de Hagia Sofia ook! Het is een foto gemaakt door een student tijdens een studiereis naar Istanbul van de studievereniging Ismus van de afdeling Politicologie van de Radboud Universiteit Universiteit. Boeiend hoe alles door elkaar verweven raakt.

Warrior Iadied

Ad foto: AFB 1. Etherische stromen van Rijn en Noordzee. Uit De Kracht(plaatsen) van Nijmegen - Geomantie in het Rijk van Nijmegen (p. 4), door Nelemans, H. 2011. Nijmegen: Geateam

http://www.ru.nl/politicologie/contact_en/studievereniging_0/studiereis_istanbul/

Finding courage

Facing truth

Conquering inner conflicts

Getting on the right road

Re-emergence

Onto an emotional journey

Authored by 

Sofia Khan

Light told me - finally:

Do not waste your precious time

worshipping me!

Do not cling to me!

My purpose has been to give you a way

to seek realities and directions

I reach you so you can use me -

see, seek, find

I am the purest form of illumination

Line your eyesight on your future,

use me to go there

I am not te destination!

I am a means of getting there

You are overwhelmed, feeling lost

until I appear

Now you are able to see where you are

You want to emerge from the darkness

And you give me all the credit

No - it is your own courage

your own realization

your power

your energy that is being sparked

It is your life that you will claim

and nurture

This light - it is your own

Transform yourself -

Set your sights high, wide and far

beyond yesterday's dream

This light knows no limit 

It shines beyond the horizon

Go forward

You have a desination waiting

for its discovery

Places unseen

Give yourself new vision

Re-create yourself

Do not focus on the points of light -

use the light

Do not blind yourself staring at me

See what has been bestowed

upon yourself

And what lies ahead

Use the point of light - turn back

Find another road

Rise up in body and spirit

I'm blessed to be light - and bright - the

perfection, brilliance and excellence have

dazzled and thrilled all that watch -

I'm no magician

I'm all action - I shine - I travel

faster than you can comprehend -

I am light

Act, brave soul, now,

there is so much to learn

Life is all around - go, live,

with all talents, all senses,

Go in every direction

Find yourself where you can soar

to new heights.

Begin, I command you,

begin to fulfill your destination

 There is no easy way to face me

I'm in front of you, facing you, 

just you, just me

Nothing can hide from me,

a genius of purity

I see, clearly

Something is wrong and it needs fixing

Your existence depends on it

There is only one truth

that stands upright

Live in truths -

the battle will always favor you

Glow, then a spark, then the flame

Set this world ablaze 

with your courage 

to live

It is all there, all within you

Lieve groet,

De krachtige leylijn volgend steken we de rotonde van het Keizer Karelplein over naar de Titus Brandsma Gedachteniskerk. De leylijn gaat centraal door de hoofdingang. De scheur boven de hoofddeuren in de schildering van Sint Jozef, beschermer van de kerk, geeft aan waar de leylijn loopt. 

De kerkruimte zindert van de energie en de hoge koepel doet de kerk stralen van licht. 

Binnen is er een tentoonstelling over het leven van Titus Brandsma, Karmelieten-pater, hoogleraar en rector magnificus van de Katholieke Universiteit in Nijmegen die, opkomend voor persvrijheid, werd opgepakt en in 1942 stierf in het concentratiekamp Dachau. 

In 1985 is Titus Brandsma door paus Johannes Paulus II zalig verklaard. Op mij komt hij als een doortastende, vriendelijke, charismatische man over.

Weer buiten wandel ik naar de World Peace Flame, de WereldVredesVlam op het voorplein, de Titushof. 

Dat is waar ook: midden juni 2011 heeft het Colourful CityKoor hier gezongen toen de vlam geplaatst werd. Halfcirkelvormige muren bakenen de hof af en op zwart marmeren platen zijn mooie uitspraken aangebracht. Die van Hecato spreekt me aan: 'Je vraagt welke vooruitgang ik heb geboekt heb? Ik ben begonnen een vriend van mijzelf te zijn.'

Terwijl ik deze lees, vraag ik mezelf af of het waar is.

Tegelijkertijd voel ik iets bijzonders: het is net of ik over de muur heen geroepen wordt. Ik wandel om de oostelijke muur heen en zie een heel grote boom staan. Deze boom roept! Oh, vandaag ben ik te moe, maar er komt een dag dat ik contact ga maken met het Bewustzijn van deze boom.

Als Mijn Lief en ik naar het centrum wandelen, zie ik een enorme gele spin op een poster in een reclamezuil. Dat is waar ook 'Spannende Spinnen' in het Natuurmuseum van Nijmegen, daar wil ik nog naar toe. 

Warrior Iadied

Wat verbouwereerd besluit ik de leylijn te volgen en over te steken naar de Titus Brandsma Gedachteniskerk. Mijn Lief instrueert het oversteken.

Warrior Iadied

Westelijk van het beeld van Keizer Karel stap ik over een versmalling tussen twee vijvers naar de andere kant. Hier ligt een wat breder bitumenpad. Als ik erop stap, voel ik de energie van een zware leylijn. De energie lijkt vanaf het torentje van het stadhuis te komen en loopt, aan de zuidkant, langs een beuk met een grote wortelvoet. Het is een prettig gevoel, zeker daar waar het pad een beetje lager ligt. Daar waar regenwater zich kan verzamelen. Blijkbaar buigt de lijn hier af naar... de Titus Brandsma Gedachteniskerk, voorheen de Sint-Jozefkerk.

Van tevoren heb ik me al voorgenomen te proberen in contact te komen met het Bewustzijn van een van de bomen. Aan de kant van de Bisschop Hamerstraat ga ik enkele meters voor de grote beuk staan. Ik sluit mijn ogen en wil mezelf bewust twintig ademteugen gunnen... maar bij de eerste Ademteug ben ik heel onverwacht, direct ergens anders. Eerst heb ik het niet eens in de Gaten. Ik zie een Hemelsblauwe Lucht met daarin gouden Koepels van een Moskee of Kerk. Ik ben helemaal in de Ban van de Gouden Schittering.

'Dit ken ik! Dit heet.... Sofia, Sofia... nog iets, iets met 'wijs' of... Hagia... Hagia Sofia!'

Brr, ik ben helemaal in de War: "Zie ik hier de Hagia Sofia? Gouden Koepels?"

'He, is dit nu het Bewustzijn van de Boom? Wat is hier aan de Hand? Ik ben in een Keer naar Turkije gereisd... naar Istanbul... wat is dit nu, is het de Bedoeling dat ik daar op Vakantie ga?'

De razende geluiden van het verkeer rond het plein trekken mijn aandacht: 'Zo klinkt het Verkeer in Istanbul ook...'

Ik realiseer me dat ik verplaatst ben, maar voel me onthand en vraag: "Gertrudis!?"

He, ze loopt rechts naast me. Ze is iets ouder dan ik, mijn Vriendin maar ook mijn Dienares, en ze loopt te giebelen alsof ze zestien is. We lopen gearmd. Hé, we zijn allebei Tieners! Ik ben dertien/veertien Jaar. Gertrudis draagt een geelcrème Gewaad, ik ben gekleed in een velours pauwblauw Kleed.

'Hé, dit is... dit zijn de Middeleeuwen.'

We wandelen richting de in het Zonlicht glinsterende Hagia Sofia. Gertrudis leidt mij.

"Waar gaan we heen?"

Ik-Thea realiseer me dat ik de Kluts kwijt ben en als ik-Tiener weet ik ook niet waar ik heen ga.

Gertrudis heeft ondertussen iets gezegd en ik-Tiener reageer met: "Ik zie niks, o, ik ben blind."

"Kijk dan beter," reageert Gertrudis weinig begripvol.

Het is alsof ik geen grip heb op de Gebeurtenissen, alsof ik niet zie wat er te zien valt.

Omdat we dichterbij zijn, zie ik de glanzende Koepel niet meer, we lopen in Schaduw.

"Jij bent de Bruid," zegt Gertrudis.

"Van wie?"

"Van de Khan."

"Van de Khan?" reageer ik terwijl ik mijn Pas inhoud.

Gertrudis trekt aan mijn Arm: "Kom je mag studeren," en dan plagerig, "Studiebruid."

Voor ons gaan brede, witte Traptreden omhoog. We lopen samen de Trappen op: omhoog.

Dan open ik mijn ogen. Ondanks het verkeer lijkt het doodstil in het park van het Keizer Karelplein. Alles ziet er blauwig uit. 

Hm, in dit leven ben ik niet in Istanbul geweest. Ik realiseer me dat ik tijdens de Wandeling daar in Istanbul aarzelde verder te gaan; dat ik me voor de Gek gehouden voelde door de plagerige Gertrudis.

Brr, ik had geen doel, wilde nergens naar toe, zocht een gesprek met het Bewustzijn van de Boom en dan blijkt er hier in het park van het Keizer Karelplein een Transportcentrum in Tijd en Plaats te zijn. Het heeft me overvallen. Wat moet ik hier nu mee? 

Warrior Iadied