Voor mij, om gelukkig te zijn, en voor geïnteresseerden!
30-01-2013
HET VERHAAL VAN DE STEEN - Spik en Spiik
"Kent u iemand die bekend is met inheemse gebruiken?" De taxichauffeur noemt de naam 'Laïla'. Haar achternaam kent hij niet: 'Hmm, weinig houvast, maar in elk geval heb ik een spoor om na te trekken.' Na Nieuwjaar is Maria's familie in de weer met het organiseren van de begrafenis van grootmoeder. Ik ga mijn eigen gang. Het toeristenbureau van Gällivare, dat tussen Kerst en Nieuwjaar gesloten was, heeft de deuren geopend. In de belendende, kleine museumwinkel koop ik allereerst een blauwwollen deken vol Saami-symbolen. Zeer tevreden met de aankoop ga ik daarna naar de toeristenbalie om de medewerksters te vertellen dat ik geïnteresseerd ben in inheemse gebruiken. Ze knikken instemmend en beginnen op te sommen wat er allemaal in de aanbieding is: ik kan met hondensleden mee, een rendierboerderij bezoeken en er is ook een mogelijkheid om specifiek Laps te eten. "Nee," zeg ik, "dat is niet de bedoeling; kennen jullie een zekere Laïla?" Na een heleboel overleg en het nodige gezoek in allerlei papieren krijg ik een achternaam (Spik) en een telefoonnummer. 'Yes!' Terug in de woonbarak zet ik een diepvriesmaaltje in de magnetron en tegen zessen bel ik Laïla. Ze is verrast, want nog geen vijf minuten terug van een reis naar Italië, waar ze de inheemse bevolking vertegenwoordigde op een congres van de Verenigde Naties. Volgens haar is het geen toeval dat ik haar opbel: "Het zal de bedoeling zijn dat wij elkaar spreken." Ze blijkt tientallen kilometers van Gällivare af te wonen, maar zegt me toe me de volgende middag bij het toeristenbureau op te halen. Aan het eind van het telefoongesprek, net voordat ze de telefoonhaak neerlegt, vertelt ze dat vanavond de eerste van drie films (drie avonden op een rij) over de Saami op tv te zien is. "Drie films!. Drie avonden op een rij! Fantastisch!" En zo zit ik op 2 januari 2001 in mijn eentje in de woonkamer van de barak te genieten van een in het Zweeds of Saami gesproken film vol grandioze, oude opnamen uit het leven van de inheemse bevolking. En dan... in een korte opname, daar... dáár is het gezicht! Het gezicht van de Saami-man uit mijn reis is in beeld! Mijn hart barst bijna uit mijn borstkas en de adrenaline stampt door mijn aderen... rechtsboven op het scherm staat de naam van de man: Peter Spiik. Warrior Iadied
Ad ingescande foto van eind december 2000: In de hoes mijn drum in 'mijn' kamertje in de seizoensarbeidersbarak in Gällivare.
