Ik wil die tafel zegt het meisje.
Zij wijst naar één van de vele tafels. Allemaal tafels uit Grootmoeders tijd.
Ik vind het een bijzondere tafel.
Waarom weet ik niet babbelt ze verder.
Maar die tafel wacht op mij.
De verkoper van kringloopwinkel kijkt haar aan.
Hij loopt voor haar uit naar de tafel.
Bedoel je deze? vraagt hij verbaast. Bijna ontzet.
Hij kijkt naar het spichtige gezichtje .
Het is de lelijkste tafel uit zijn kringloop collectie. Er is iets vreemds met die tafel, weet hij.
De poten zijn verschillende keren ingekort.
Nu passen er slechts, met wrikken en wegen, nog stoelen onder.
En het tafelblad ziet er echt heel onooglijk uit.
Dom dat hij die tafel ooit had laten komen.
Hij had hem al lang weg willen doen uit zijn collectie.
Goed hoor zegt hij nonchalant.
Die is hij kwijt! Hij kan hem missen als kiespijn. Het meisje gooit haar portefeuille leeg op de toonbank.
Even later loopt zij blij de winkel uit.
Zichtbaar verheugd met haar aanwinst!
De verkoper kijkt haar na. En schudt meewarig zijn hoofd.
De volgende ochtend loopt het meisje ongeduldig door het huis.
De tafel zou vanochtend vroeg worden bezorgd.
Waar blijft hij? Om 10.00 uur komt er dan toch een auto de straat inrijden.
Hij stopt. Precies voor haar flatje.
Dat moet de tafel zijn!
Ze rent naar het raam. Kijkt, en inderdaad.
Daar staat de verkoper van de kringloopwinkel voor haar deur.
Ze vliegt naar de intercom.
Korte tijd later staat de man, met de tafel, voor haar deur.
Hier is de tafel zegt hij. Je hebt hem gisteren al betaald!
Nou nog veel geluk ermee hoor mompelt hij, en vertrekt!
Het meisje loopt langzaam om de tafel heen.
Haar ogen strelen het oude, vlekkerige eikenhout.
Haar handen vegen het stof weg.
Dank je wel! klinkt het zacht door de kamer.
Ze kijkt verbaasd en vol ongeloof om zich heen.
Wat gebeurt hier? Wie praat er tegen haar?
Ze legt haar oor op het tafelblad.
Het zou toch niet de tafel zijn?
Dankjewel klinkt het weer. Nu fluisterend. Ik vind je echt mooi zegt ze terug. Ze hoort haar eigen stem, door die anders zo stille kamer. Waarom vind jij mij mooi? klinkt het nu iets luider.
Niemand wilde mij hebben. Ik wachtte al heel lang op iemand.
Ik ben misvormd. Mijn poten zijn een paar keer ingekort.
En ik wiebel een beetje. Eén poot is iets korter dan de anderen."
De stem is nu bijna niet meer verstaanbaar.
Waarom vertel je mij dat allemaal? vraagt het meisje.
Haar stem klinkt een beetje boos.
Dacht je soms dat ik dat niet had gezien? roept zij.
Maar waarom kocht je mij dan?" gaat de tafel halsstarrig door.
Omdat ik je bijzonder vind. En ben je dan soms niet bijzonder?
Ze stampt met haar voet op de grond.
Welke tafel kan er nu praten?
En nu besteed ik er geen woord meer aan.
Je bent en blijft nu bij mij! Basta uit.
Natuurlijk, natuurlijk, antwoordt de tafel.
Ik wil niet eens meer weg!
Mag ik voor altijd bij je blijven?
Zo lang je zelf wilt ! antwoordt het meisje.
Ze loopt naar de kast.
En haalt het mooiste tafellaken dat ze heeft, tevoorschijn.
Ze vleit het kleed, voorzichtig, uit over het tafelblad.
Met haar handen strijkt zij de valse vouwen glad.
We gaan straks samen gezellig eten.
Het is lunchtijd! zegt ze.
Terwijl ze de tafel dekt, denk ze: wat voel ik mij blij vandaag!
Wat goed van mij dat ik deze tafel kocht.
Ben je blij met mij? vraagt de tafel.
Ze kijkt verrast naar de tafel.
Ja, heel blij, zegt ze. Blijer dan ik zeggen kan". De tafel fluistert: Eet smakelijk.
Je maakt mij gelukkiger dan ooit.
Ik ben een vrouw van 74 jaar Sinds 1962 getrouwd met Gijs. Wij hebben samen 2 kinderen en evenveel kleinkinderen. De naam Matja is wellicht voorlopig mijn schuilnaam. De titel van mijn blog komt uit een gedichtje dat ik eerder maakte:
Luister wees stil Luister, zonder gehoor naar het eeuwige lied. Het vaart zonder melodie mee op de wind.
In het blog zal het gaan over van alles. Wat houdt mij zoal bezig? Over nu en over vroeger. Ik wil oude herinneringen en verhalen laten herleven. Ik hoop dat mensen mijn blog gaan lezen. Schrijven is mijn passie. ik doe het al jaar en dag. Mijn plan is regelmatig wat te plaatsen. Eén of meerdere malen per week.We zullen zien of het gaat lukken. Voor mijzelf is het een een ontdekkingsreis. Schrijven op SeniorenNet!
