Moeder komt uit de schuur, door het portaaltje de kamer binnen lopen. Het water is bijna warm zegt ze tegen Clazien. In de schuur staat op het 3-pits petroleumstel een enorme ketel water warm te worden. Die is er vanmiddag al op gezet. Nu is het avond, we hebben al gegeten en de afwas staat in de kast.
Op de tafel in de huiskamer legt moeder stapeltjes kleren neer. Schoon ondergoed. Ze loopt rond de tafel en kijkt de stapeltjes nog even na. Klopt het allemaal? Ja, alles is in orde, mompelt ze. Voor mij ligt ook een stapeltje klaar. Jongens roept moeder ik ga de teil klaar zetten, jullie kunnen er zo in! Arjan jij kunt zo komen hoor roept moeder en dan loopt ze naar de schuur.
Ze haalt een grote zinken teil tevoorschijn en zet hem op de grond. Dan loopt ze naar het petroleumstel. Als het deksel van de ketel af is vliegt hete stoom de lucht in, het water is al heel warm. Arjan komt al aanlopen om moeder te helpen. Samen tillen ze de ketel van het oliestel. Voorzichtig, zegt moeder, het water is kokend brand je niet. De ketel wordt leeggegooid in de teil. De teil is heel groot en nu ongeveer tot het midden gevuld met water. Straks gaan we er om de beurt in. Dit is onze badderavond.
Een erg romantische ambiance is het niet voor de wekelijkse badbeurt.
De fietsen die achter ons staan zien we niet want daar zitten we met onze rug naar toe. Maar toch Het is nu oktober, gelukkig is het nu nog niet zo heel erg koud. Maar straks, als het echt winter wordt is het bibber de bibber koud in de schuur. Bij uitzondering, maar dan moet het wel echt streng vriezen, verhuist de teil naar de kamer. Ik vind het prima als het gaat vriezen en hoop dat het zo streng vriest dat de teil wel naar de kamer moet!
We zijn vandaag met zijn vieren om in bad te gaan. Arjan is vandaag de bofkont, hij is deze keer de oudste van de vier. Hij mag het eerst in de teil. En als je eerste bent is het schone water voor jou. De volgende drie gaan er achteraan, in hetzelfde water. Het moet gezegd, er staat wel keteltje warm water klaar om je met schoon water na te spoelen. Als allerlaatste ben ik dan aan de beurt. Ik kijk met steelse blik even in de teil. Ik vind het geen feestje dat ik erin moet. Al helemaal niet dat ik de vierde ben die in het water moet van de drie voor mij.
En het water is ook niet erg warm meer. Ik vind het niks, ook al giet moeder nog wat water in de teil zodat het water wat warmer wordt. Het blijft een koude boel. Moeder wordt een beetje boos en zegt: Hou nou eens op met je gezeur dat het water te koud is!
Ik ben blij als ik gewassen ben en eruit mag. Moeder giet het keteltje water over mij leeg voor de naspoeleing. Ik adem diep, is dat even heerlijk, het warme water loopt in straaltjes over mijn lijf!
Nu nog rits rits vlug mijn nachtjapon aan, want ik moet zo naar bed, en dan rennen naar de kamer. De anderen zitten ook allemaal schoon en gebadderd in de huiskamer.
Heel wat jaren later wonen Gijs en ik in Rotterdam. Ook al op een vrijdag, oppert Gijs: zullen we vanavond naar het badhuis gaan? Ik kijk hem verbaasd aan: een badhuis? Nog nooit van gehoord. Maar het is natuurlijk wel te proberen. En ik wel het ook wel eens zien. Samen wandelen we, met onze schone kleren in een tas, naar het badhuis. Ik kijk mijn ogen uit. De douches staan naast elkaar in een lange rei. Het geeft me een beetje naar gevoel. Het heeft iets van een concentratiekamp of van een kazerne! Je kunt ook een bad nemen, maar wij nemen de goedkopere douches. Daar worden we ook schoon genoeg van. Voortaan gaan we vaak naar het badhuis. Een douche nemen is toch al weer heel wat anders dan de teil!
Ik denk nu ineens even aan Pompëi in Italié. Daar zijn wij jaren geleden met een rondreis geweest met een rondreis. In die, door Lava overstroomde stad in het jaar 79 na Christus, zagen wij tot onze grote verbazing, de contouren van een groot badhuis liggen. Wellicht stof voor een later verhaal!
We gaan verder in de tijd. Na de Rotterdamse jaren kopen wij een flat.
Als wij het huis bezichtigen zit er, jawel, een ingebouwd lavet in. Ik kijk Gijs verrukt aan: zie je dat? Een doucheruimte met koud en warm stromend water! Het is een 4-kamerflat we krijgen een zee van ruimte. We doen het! Gijs is er ook content mee, dat is duidelijk te zien! Zolang we daar wonen heeft Lauratje zich heerlijk in het lavet vermaakt tijdens haar badbeurt. De vooruitgang dient zich schoorvoetend aan.
Het inpakken en wegwezen gaat voort. Weer later, in 1965? betrekken wij een vrijstaand boerenhuisje. Dit keer gaat de verhuizing vooral van Gijs uit. Wie had dat gedacht? Hij ziet zichzelf al op klompen om het huisje lopen. Wat betreft de douchevoorzieningen is het dom, want we gaan met grote stappen terug in de tijd. In dat optrekje is natuurlijk niets aan sanitaire voorzieningen.Het huisje heeft wel een heel grote bijkeuken. De Daar bevindt zich ook de wc. Echter, niet in de vorm van een watercloset. Nee daar is, naar zelfs voor de begrippen van toen, een pré- historische plee geplaatst. Het afbreken kost overigens nog heel wat hoofdbrekens. Het geheel is verzwaard met beton, doorvlochten met ijzer sterk genoeg om een olifant te dragen. Maar goed, met hakken en breken is het voor elkaar gekomen. Er komt een modern watercloset voor in de plaats. Het baden in een teil duurt nog een paar jaar langer.
Toch is plots ook daar het eind van in zicht. Want we gaan verhuizen naar een nieuwbouwhuis. Het huis staat op tekening.
En nu wordt het een heel ander verhaal. Het gaat goed in Nederland! Links en rechts om ons heen worden huizen om ons gemoderniseerd. Opgeknapt! Er worden douches en badkamers geplaatst.
We kunnen, omdat het huis nog op tekening staat, zelf meedenken en voorstellen indienen. Als we iets willen, dan is het nu. Dit is onze kans en laten we dan meteen maar doorpakken.
We gaan met de aannemer rond de tafel zitten. Al pratend en overleggend
besluiten we in de badkamer een bad te plaatsen en een tweede toilet! Hoe luxe!
We gaan tegels uitzoeken en naar baden kijken. Als alles is geregeld wordt het nu slechts een kwestie van geduld betrachten. We gaan dikwijls kijken naar de bouwvorderingen. Hoe gaat alles eruit zien. Hebben we goede besluiten genomen? Gijs neemt trouw zijn meetlat mee. Alles wordt nauwkeurig nagemeten. De zonligging nog eens nauwkeurig bepaald etc. Ik betracht zoveel mogelijk geduld, wacht en kijk toe. Tja, dat hoort er allemaal bij als je man een cijfermaniak is!
De bouw gaat ons veel te langzaam. Toch zien wij op een dag de eerste contouren van onze prachtig geoutilleerde badkamer. Zouden de maten en alles wel kloppen? vraag ik weifelend aan Gijs. Natuurlijk zegt Gijs , we hebben toch alles nauwlettend berekend. En dat is waar!
Als het huis klaar is wordt het opgeleverd. We zijn meer dan tevreden! Als we door ons tuintje lopen voelen we ons groot grondbezitters! En de badkamer? Die is geheel en al naar wens: in de kleuren wit en lichtblauw uitgevoerd vinden wij hem een lust voor het oog!
Wat een weelde. We krijgen zomaar een prachtige woonplek onder de zon! Met een geheel naar onze eigen wensen ingerichte badkamer. Het is meer dan wij ooit hebben durven dromen! Het bad wordt door het hele gezin intensief gebruikt. De ruimte is wat groter dan de teil!
Ik ben een vrouw van 74 jaar Sinds 1962 getrouwd met Gijs. Wij hebben samen 2 kinderen en evenveel kleinkinderen. De naam Matja is wellicht voorlopig mijn schuilnaam. De titel van mijn blog komt uit een gedichtje dat ik eerder maakte:
Luister wees stil Luister, zonder gehoor naar het eeuwige lied. Het vaart zonder melodie mee op de wind.
In het blog zal het gaan over van alles. Wat houdt mij zoal bezig? Over nu en over vroeger. Ik wil oude herinneringen en verhalen laten herleven. Ik hoop dat mensen mijn blog gaan lezen. Schrijven is mijn passie. ik doe het al jaar en dag. Mijn plan is regelmatig wat te plaatsen. Eén of meerdere malen per week.We zullen zien of het gaat lukken. Voor mijzelf is het een een ontdekkingsreis. Schrijven op SeniorenNet!
