Een blog in de categorie 'Andere' omdat het leven meer is dan poëzie alleen. Tadorna, want net als de bergeend voel ik mij thuis langs de kusten en riviermondingen van Hamburg tot Le Havre.
De poes van de buurvrouw pikkelt op drie poten door de tuin. Een zielige aanblik die zelfs onze eigen poes niet onberoerd laat: hij heeft duidelijk vrede gesloten met zijn lijdende buurman.
Misschien kan een gedichtje helpen het leed te verzachten, zij het niet voor de poezen, dan toch voor de baasjes.
Poezenleed
Poesje, pootje, pijn
gedaan met 't wilde leven
mijn stapjes beven.
foto's van de eerste kennismaking met de nog jonge buurpoes
Categorie:Actualiteit
01-01-2019
2019
OOK VOLGEND JAAR WILLEN WE SAMEN
BRUGGEN BOUWEN NAAR DE TOEKOMST
Categorie:Actualiteit
17-12-2018
Avondrood
De Schelde lokt mij naar haar dans,
als de zon haar rode mantel spreidt,
die reeds in haar onmetelijke glans,
golven baart door de eeuwigheid.
De logge avondwolken dutten en gapen,
waardoor stralen dempen in rozenschijn,
zodat hun lichtjes langs mijn ogenslapen,
spiegeltjes vormen door een gordijn.
Beneveld door de stille avondstond,
die schoorvoetend mijn blik versmacht,
duik ik sprakeloos met open mond,
in 't naderend wonder van de nacht.
Marcel D'Hondt
Categorie:Poëzie
10-12-2018
Mijn Dorp
Mijn Dorp
Ik heb je nooit echt lief gehad we kregen nimmer die binding zoals een moeder met een kind.
Te groot geworden om te spelen heb ik je zo... niet bemind.
Maar telkens ik rondom me kijk de bomen in de verte zie wuiven
is dit groen akkoord, de navelstreng tussen jou en mij.
Want daarin heb ik je liefgehad daarom dat ik je bemin.
Bettina Fierens
Geef mij
Geef mij de zomer weer waarin ik in de wei verloren liep tussen de madelieven.
Laat mij opnieuw de anemoon ontdekken alsof ze eerder niet bestond, enkel door mij te vinden was tussen de kruiden bij de beek.
Geef mij mijn dorp terug dat stil te geuren lag naar 't vers gemaaide gras en pas gemolken melk geef mij de vrienden weer die bronstig stoeiden in de beemden een wild en geheimzinnig spel de droom van zomerlieven.
Geef mij mijn vader weer, zijn sterke handen op mijn schouder het stil verbond met hem die mij het vuur doorgeeft.
Nelly Maes
Categorie:Poëzie
08-12-2018
Visserman
Ook de visserman vindt het handig als hij voor zijn deur kan parkeren
Waarom dansen wij de tango niet hier midden op de dijk op dat asfaltglad wandelpad dat gracieus de Schelde siert ?
Of in de polder daar benedendijks bij het oude brugje een paso doble, wals of chachacha ?
De wind fluit tussen riet en hoge grassen vast wel een passend leidmotief met zang van lijster, merel, vink en -zeldzaam- van een karekiet
Of liever toch van lieve lust en speelsheid overvol een dartele verleidingsdans ?
Lentekriebels en wij : onbedwingbare gekte
Tony Peirsman
wind schudt de kauwtjes uit zijn vouwen werpt ze wervelend omhoog leidt ze van hand naar hand door de hemel veegt ze met ��n beweging samen in een leegstaande boom straks goochelt hij meeuwen
