midden deze polderrust
ben ik vaak weg
weg van mezelf
weg van de wereld

ergens in nergensland
waar mijn gedachten uitdeinen
als een golf die zichzelf verliest in de stroom

'bestaan' en 'zijn' helemaal in de vergeethoek

tot ik plots een "goeiedag" hoor
een goedgeluimde groet

ik schrik
en schik mijn gedachten weer
netjes
in verleden, heden en toekomst
keurig gelijnd als een boek
waaruit ik verhalen kan puren

verhalen om hem of haar
-toevallige passant-
mee te plezieren

daar zitten we dan
twee mensen keuvelend op een bank
en beide voeten op de grond.

Tony Peirsman

ZEEZICHT

(een gedicht over bomen, gras en bloemen, 

en ook de zee komt erin voor)

 

Er staan geen bomen

langs de kant,

Er kruipt geen addertje

onder het gras,

Alleen water

dekt alles vredig toe,

En licht

reikt tot de einder.

 

En kijk,

zoals het altijd was:

Er is alleen maar Zee,

en alles wat ik zie, is

een bloem

die opengaat.