Een blog in de categorie 'Andere' omdat het leven meer is dan poëzie alleen. Tadorna, want net als de bergeend voel ik mij thuis langs de kusten en riviermondingen van Hamburg tot Le Havre.
Gedichtendag wil de publieke ruimte opvrolijken met poézie.
Onderstaand pareltje kan je vinden op een wandelpad langs de rivier.
De GPS coordinaten zijn zoek geraakt, maar die doen niet terzake.
De dag is zwaar als lisdodden
We rusten in de rietkraag.
De lucht hangt als een donker deken
boven de bedding. Schoorvoetend
wandelt heimwee over de uitgeklede aarde.
De zon legt een schijn van terug-
keer over de rivier.
Wordt dit een dag van droefheid
en verdwaalde dromen?
Ach, laten we lichter worden, troost
in onze armen sluiten en blijven
oefenen in gemis
buigzaam als het riet.
Rita van Hauwermeiren
Categorie:Poëzie
17-12-2018
Avondrood
De Schelde lokt mij naar haar dans,
als de zon haar rode mantel spreidt,
die reeds in haar onmetelijke glans,
golven baart door de eeuwigheid.
De logge avondwolken dutten en gapen,
waardoor stralen dempen in rozenschijn,
zodat hun lichtjes langs mijn ogenslapen,
spiegeltjes vormen door een gordijn.
Beneveld door de stille avondstond,
die schoorvoetend mijn blik versmacht,
duik ik sprakeloos met open mond,
in 't naderend wonder van de nacht.
Marcel D'Hondt
Categorie:Poëzie
10-12-2018
Mijn Dorp
Mijn Dorp
Ik heb je nooit echt lief gehad we kregen nimmer die binding zoals een moeder met een kind.
Te groot geworden om te spelen heb ik je zo... niet bemind.
Maar telkens ik rondom me kijk de bomen in de verte zie wuiven
is dit groen akkoord, de navelstreng tussen jou en mij.
Want daarin heb ik je liefgehad daarom dat ik je bemin.
Bettina Fierens
Geef mij
Geef mij de zomer weer waarin ik in de wei verloren liep tussen de madelieven.
Laat mij opnieuw de anemoon ontdekken alsof ze eerder niet bestond, enkel door mij te vinden was tussen de kruiden bij de beek.
Geef mij mijn dorp terug dat stil te geuren lag naar 't vers gemaaide gras en pas gemolken melk geef mij de vrienden weer die bronstig stoeiden in de beemden een wild en geheimzinnig spel de droom van zomerlieven.
Geef mij mijn vader weer, zijn sterke handen op mijn schouder het stil verbond met hem die mij het vuur doorgeeft.
Nelly Maes
Categorie:Poëzie
08-12-2018
Visserman
Ook de visserman vindt het handig als hij voor zijn deur kan parkeren
Waarom dansen wij de tango niet hier midden op de dijk op dat asfaltglad wandelpad dat gracieus de Schelde siert ?
Of in de polder daar benedendijks bij het oude brugje een paso doble, wals of chachacha ?
De wind fluit tussen riet en hoge grassen vast wel een passend leidmotief met zang van lijster, merel, vink en -zeldzaam- van een karekiet
Of liever toch van lieve lust en speelsheid overvol een dartele verleidingsdans ?
Lentekriebels en wij : onbedwingbare gekte
Tony Peirsman
wind schudt de kauwtjes uit zijn vouwen werpt ze wervelend omhoog leidt ze van hand naar hand door de hemel veegt ze met ��n beweging samen in een leegstaande boom straks goochelt hij meeuwen
Els van Thuyne
Categorie:Poëzie
06-12-2017
Tijdloos
--- Twee haiku's bij onderstaande blog "Huizen 5" ---
Bomen
Huizen
Bomen in mijn tuin Vertakt in het verleden Grijpen naar de tijd
Huizen kijken stil Met grote vensterogen Naar wat weer verdwijnt
Categorie:Poëzie
23-06-2017
Stadsgedicht
Poëzie in de publieke ruimte:
mijmeringen bij een geopende brug :
Een goed stadsgedicht
herkent u meteen.
Het heeft een rake titel,
opent gevat,
en in het beste geval
hangt het in de weg
aan de onderkant van
een enorme brug.
Het is grappig,
maar niet overdreven.
En het verrast
-op de valreep
stelt het dan toch nog iets
zoals bijvoorbeeld
de ellendige vraag:
Vervoert dit schip
niet erg rustig de tijd
die U hier zo dringend
staat te verliezen?
Stijn Vranken
Categorie:Poëzie
20-06-2017
Speelstraat
Hier grepen wij het leven
Met beide handen,
Kinderen op de fiets, en renden
Een blokje om, langs paadjes
Stil en smal, van kleine landerijen.
De horizon bleef mooi dichtbij:
Hij hoorde bij de straat
Waar ook de zomer was,
Hij stopte bij de beek
Vol zon en jonge visjes,
Het gras kon nergens groener zijn.
En ook de tijd
Zou thuis zijn
Voor het donker wordt,
Alleen wisten wij niet
Dat dit niet zo zou blijven.
Categorie:Poëzie
28-04-2017
Levenslijn
Levenslijn
Waar de tijd verschijnt Ontwaakt meteen het leven Het duurt maar even
Jij en Ik
Een Ik zonder Wij Is enkel Ik en nooit Jij Men zegt altijd Hij
