Inhoud blog
  		• Fluiten naar je hond
  		• Niets is zoals het lijkt
  		• Het varken wordt steeds zwaarder
  		• Haar zang is mij genoeg
  		• Vakantie-impressie
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
  		• Verwondering
  		•
    mee op de wind

    30-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Johan is weer thuis
    Op de vrijdagen ren ik uit school naar huis.
    Dan wil ik altijd heel snel thuis zijn.
    Maar het blijft een heel eind naar ons huis, een saaie weg.
    Over de Dorpsstraat gaat het nog wel.
    Daar zijn wat winkeltjes en staan wat huizen.
    Maar daarna komt een heel eind saaie weg.
    Er staan een paar grote landhuizen en een rijtje kleine huisjes, en dat is het.

    Op vrijdag vind ik het niet erg als ik het hele eind naar huis alleen loop.
    Want dan ben ik blij! Op vrijdag komt broer Johan altijd naar huis.
    Hij blijft dan het hele weekeind thuis. Tot maandagochtend.
    Dan gaat hij weer naar Leeuwarden. Daar geeft hij vliegles aan militairen.

    Maarten mijn oudste broer is overleden toen hij 22 was.
    Nu is Johan mijn grote broer.
    Hij is 17 jaar ouder dan ik en ook een beetje mijn vader.
    Johan ziet er anders uit dan andere mannen.
    Hij draagt een uniform van het leger.
    Op zijn schouders zitten mooie gekleurde strepen.
    Als hij aan komt lopen van de trein, zie ik de strepen en sterren al van ver.
    Ik ben trots op mijn grote broer.
    En als  ik  nu  andere kinderen nu over hun vader praten, kan ik over Johan praten.

    Eigenlijk ken ik hem nog maar heel kort.
    Toen ik werd geboren, ging hij al snel naar zee.
    Hij wilde stuurman worden op een zeeschip.
    Het is kort vóór de oorlog als hij vertrekt. En dan breekt de oorlog uit.
    Het schip waarop Johan vaart, wordt beschoten.
    Alle matrozen worden gered en komen in Engeland terecht. Johan gelukkig ook.

    De hele oorlog praat mijn moeder over Johan. Waar zou hij zijn?
    Zou hij nog leven? Af en toe hoort zij iets van hem via het Rode Kruis.
    Ze is dan heel gelukkig. Voor even!
    En dan gaat zij weer vragen: waar zou hij zijn? Leeft hij nog?
    Ze is erg ongerust.
     
    Johan blijft de hele oorlog weg.
    Moeder bidt iedere dag voor hem.
    En dan komt na de oorlog plotseling een man bij ons aan de deur.
    Hij zegt tegen moeder: “Ik heb vanochtend Johan in Brabant gezien.”
    “Is het echt waar?” Moeder kijkt alsof zij het niet gelooft.
    “Ja, ik heb hem echt gezien! En hij komt zo snel mogelijk naar huis.”
    En diezelfde dag nog komt Johan ook thuis.
    Mijn moeder gelooft haar ogen niet.
    Ik heb mijn moeder nooit meer zo blij gezien als toen.

    Maar ook Johan is heel, heel blij. Hij omhelst mijn moeder.
    “Kind, wat ben ik blij dat je er weer bent.
    Waar was je toch al die tijd?” is haar eerste vraag.
    “Ik ben piloot geworden in het leger.
    En ik heb samen met de Engelsen mee het land bevrijd.

    Ik heb ook meegewerkt aan de voedseldroppings.”
    We luisteren vol ongeloof.
    “Ik heb ook nog sigaretten boven het huis gedropt.”
    Johan raakt niet uit verteld.
    Met Johan komt er een nieuwe wereld binnen.

    Als Johan hoort dat Maarten, zijn oudere broer, er niet meer is, wordt hij heel verdrietig.

    Ik kijk maar en luister. Iedereen is blij en ik ben ook heel blij.
    Ik was nog geen jaar toen hij vertrok. Nu weet ik dus hoe hij eruitziet.
    Nu weet ik ook wie Johan is.

    Het blijft feestelijk in huis nu Johan weer terug is. Ook voor mij!
    Soms ga ik op zijn stoelleuning zitten en speel dan dat ik kapster ben.
    Ik kam en kap uren lang de weinige haren die hij heeft.
    Ik tover de vreemdste creaties en hij ziet er soms niet uit.
    Hij laat het allemaal goedmoedig gebeuren.

    Het mooiste wat hij mee terugbracht, is zijn vrolijkheid.
    Als Johan thuis is, klinkt zijn lach door het huis.
    En ’s avonds komen de verhalen over de oorlog.
    Hoe hij in een jagertje gevlogen heeft als piloot!
    Over de vele vluchten die hij heeft gemaakt naar Nederland.

    Als hij aan het vertellen is zegt Moeder: ”je moet naar bed hoor.”
    Helaas, arme ik. “Het is de hoogste tijd, je moet nu echt”.
    Er helpt geen moedertje lief aan.
    En als ik goed luister, hoor ik hoe gezellig het eraan toegaat in de huiskamer.
    Het lot van een kind.


    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)
    Archief per week
  		• 05/10-11/10 2015
  		• 14/09-20/09 2015
  		• 17/08-23/08 2015
  		• 10/08-16/08 2015
  		• 13/07-19/07 2015
  		• 29/06-05/07 2015
  		• 25/05-31/05 2015
  		• 18/05-24/05 2015
  		• 27/04-03/05 2015
  		• 09/06-15/06 2014
  		• 02/06-08/06 2014
  		• 12/05-18/05 2014
  		• 28/04-04/05 2014
  		• 21/04-27/04 2014
  		• 14/04-20/04 2014
  		• 03/03-09/03 2014
  		• 24/02-02/03 2014
  		• 17/02-23/02 2014
  		• 10/02-16/02 2014
  		• 20/01-26/01 2014
  		• 23/12-29/12 2013
  		• 09/12-15/12 2013
  		• 11/11-17/11 2013
  		• 04/11-10/11 2013
  		• 21/10-27/10 2013
  		• 14/10-20/10 2013
  		• 07/10-13/10 2013
  		• 30/09-06/10 2013
  		• 23/09-29/09 2013
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

    Categorieën

    Ik ben een vrouw van 74 jaar
    Sinds 1962 getrouwd
    met Gijs.
    Wij hebben samen 2 kinderen
    en evenveel kleinkinderen.
    De naam Matja is wellicht
    voorlopig mijn schuilnaam.
    De titel van mijn blog komt
    uit een gedichtje dat
    ik eerder maakte:

    Luister wees stil
    Luister, zonder gehoor
    naar het eeuwige lied.
    Het vaart zonder melodie
    mee op de wind.

    In het blog zal het gaan
    over van alles.
    Wat houdt mij zoal bezig?
    Over nu en over vroeger.
    Ik wil oude herinneringen
    en verhalen laten herleven.
    Ik hoop dat mensen mijn
    blog gaan lezen.
    Schrijven is mijn passie.
    ik doe het al jaar en dag.
    Mijn plan is regelmatig
    wat te plaatsen.
    Eén of meerdere malen
    per week.We zullen zien
    of het gaat lukken.
    Voor mijzelf is het een
    een ontdekkingsreis.
    Schrijven op SeniorenNet!

    Matja
    28-9- 2013
    Willekeurig SeniorenNet.nl Blogs
    antje
    blog.seniorennet.nl/antje
    Startpagina !

    Klik hier
    om dit blog als uw startpagina in te stellen!


    Categorieën

    Categorieën


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.nl - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jou eigen blog!