De Dijk in Lentetooi

Het dorre winterkleed ligt neer
geweken voor het prille groen
dat moeiteloos terrein inneemt.

Wit en wiegend zoomt het fluitekruid
langs het dijkpad.
Glanzend geel
blinken vrolijke boterbloemen.

De meidoorn bloeit in dikke trossen.
Pittig pronken pinksterbloemen
in hun kardinaalpaars kleed.

Een koekoek roept
Schaapjes grazen.

Een feest voor oog en hart.
Balsem voor wie heling zoekt.

Als door een toverhand hier uitgestrooid
zomaar, voor elk van ons
langs onze Scheldedijk.


Iris van de Meirssche

                  

Ooit schoof een schip hier traag te water,
de ziel en ‘t zweet van ’t volk 
geklonken tot een ranke romp
van staal en zekerheid,
vol hoop en zorg voor later.

Maar eens mooi opgetuigd,
met vlag en wimpel op haar best gekleed,
verdween de bruid naar zeven zeeën
en is langs hier nooit weergekeerd.

Alleen de Schelde keer op keer,
brengt elke vloed
een stroom vol heimwee mee.

         

Scheepswerf De Schelde was de trots van Vlissingen. De hele stad liep uit als een schip van de helling gleed. En het bloeiende bedrijf gaf volop werk. De meeste arbeiders stonden met liefde 30 jaar en meer aan de machines, tot de neergang van de scheepsbouw inzette.

Het scheepsbouwconcern Rijn-Schelde-Verolme Machinefabrieken en Scheepswerven NV (RSV) was een combinatie van scheepswerven en machinefabrieken die begin 1971 ontstond. In 1983 ging het als gevolg van vele oorzaken voortkomend uit de toenmalige crisis in de zware scheepsbouw, ten onder.

Cockerill Yards was een scheepswerf gelegen te Antwerpen, later verplaatst naar Hoboken. John Cockerill opende zijn eerste scheepswerf aan de Belgische Maas rond 1818-1819. De onderneming ging in 1982 failliet en werd overgenomen door Boelwerf.

De Boelwerf werd in 1829 opgericht door Bernard Boel, hij werd later opgevolgd door zijn zoon Jozef Boel. De grootste bloei van J. Boel & Zonen ontstond na de tweede wereldoorlog toen het bedrijf internationaal doorbrak. Door de internationale crisis in de scheepsbouwsector raakte de onderneming halfweg de jaren tachtig in de problemen en werd zij op 28 oktober 1992 failliet verklaard.

POEZIE (*)

Waar niemand om vraagt, wat nergens toe dient,
Ligt verzonken, verankerd gebonden, hier
in krullen en kronkels verstild op papier;

't Geschreven geduld verwacht nog de lente,
Als de wind zich vult met ontwakende woorden,
en wolken vol klanken vervliegen ten Noorden;

Boven gevangen blijven kiemen in wervels hangen,
Hersenspinsels die wortelen in een web van echt en waan,
willen voeten krijgen om hun eigen weg te gaan.

Tadorna

(*) "...de meme la poesie, si elle est par accident narrative et signifiante, est essentiellement une modulation de l'existence."

Maurice Merleau-Ponty

DICHTER

Ik wil gelezen worden,

mijn ziel laten verslinden

door grijze wijzen en geile giechelgrieten,

's avonds in de schemering,

wanneer het net nog kan.

 

Zij lezen niet wat ik geschreven heb,

en horen niet wat ik wil zeggen,

toch tilt de lust hen hogerop

en gaan hun hoofden zwellen.

 

Zij zien wat ik nooit heb ontwaard,

beleven wilde avonturen,

die mij werden bespaard.

 

Toch ga ik weer proberen,

en gooi mijn vangnet wijd

om woorden uit het leven

te strikken voor altijd.

Twee acrostichons (naamdichten of letterverzen), met de letters van het woord "verwondering"

I	II
Vandaag ging toch de zon weer op               En alleen ik heb het gezien, hoe Reikhalzend stralen Waterlopen kleurden: Okergeel, maar Niemand die bleef staan De dag deed zo gewoon, alleen Een enkel kind Riep luid en lang: Ik ben het, hier en Nu : Gewoon verwonderd.	Vraag niet waarom En niet waarvoor; Redenen om te zwijgen Waarheen gaat het je leiden, het Openstaan en kijken Naar Dat En ook nog wat Rijkdom voor de ziel Ineens gevuld met Nieuw Genot, verwondering.

 

EUTHANASIE of
Het SPOOKSCHIP de VLIEGENDE HOLLANDER

Dit wordt mijn laatste reis, dacht hij
ik vaar wel uit, maar keer niet weer
want alles is hier als vanouds
en jong zijn lukt mij ook niet meer.

De kerk, het plein, het lang gezicht
van uitgezakte gevels, vertellen roddels
vol chagrijn, ik ga ze nu vergeten.

Eén koers nog wil ik varen, recht vooruit,
geen omweg door het leven, 't gegist bestek
heeft lang genoeg geduurd en
niemand die zal wenen.
 
De zee loopt leeg, aan 't einde
moet ik zijn, daar wacht mijn laatste storm
met hem raas ik mijn woede uit
en daarna blijft het stil.

LANDELIJK

IN HET DORP

IN HET GROEN

AAN HET WATER

Een buitendijkse boom:
vrijgevochten overloper,
oeverloper slechts in schijn
stil blijft hij staan
op uitkijk, wat zal 't zijn?

Waar land weer water wordt
bewaakt hij de seizoenen
't getij op tijd
komt zacht zijn voeten zoenen.

Zijn vrienden braaf beneden,
netjes in de rij
ten dode opgeschreven
benijden hem hierbij.

 

midden deze polderrust
ben ik vaak weg
weg van mezelf
weg van de wereld

ergens in nergensland
waar mijn gedachten uitdeinen
als een golf die zichzelf verliest in de stroom

'bestaan' en 'zijn' helemaal in de vergeethoek

tot ik plots een "goeiedag" hoor
een goedgeluimde groet

ik schrik
en schik mijn gedachten weer
netjes
in verleden, heden en toekomst
keurig gelijnd als een boek
waaruit ik verhalen kan puren

verhalen om hem of haar
-toevallige passant-
mee te plezieren

daar zitten we dan
twee mensen keuvelend op een bank
en beide voeten op de grond.

Tony Peirsman

ZEEZICHT
(een gedicht over bomen, gras en bloemen, en ook de zee komt erin voor)

Er staan geen bomen
langs de kant,

Er kruipt geen addertje
onder het gras,

Alleen water
dekt alles vredig toe,

En licht
reikt tot de einder.

En kijk,
zoals het altijd was:

Er is alleen maar Zee,

en alles wat ik zie, is

een bloem

die opengaat.

Twee zomerse foto's van de ORANJEMOLEN op de Scheldedijk te Vlissingen.
(hij siert ook het Tadorna-Logo hiernaast)
Let vooral op de prachtige Hollandse luchten,

en op de milieuvriendelijke kleuren die de molen inpassen in het landschap: wit geschilderd langs de zeezijde om als baken te dienen voor de scheepvaart op de Westerschelde, natuurlijk rood-bruin van baksteen langs de landzijde.

(meer over windmolens kun je vinden bij de link 'Water & Wind')

Ik weef mezelf een wandtapijt,

een waan voor elke dag,

Met zijden draden van de wind, en

vezels uit mijn eigen lijf,

Gesponnen in de nacht.

Mijn radar zoekt en tolt in 't rond,

verschrikte beelden op de vlucht

weerspiegelen de scherven van mijn ziel, en

vallen langzaam dwarrelend stilaan neer,

toch raken zij geen grond.

Mijn noodoproep wordt niet beantwoord,

daarbuiten blijft het stil,

Terwijl de storm hier verder raast,

ik weet niet wat ik wil.

1. - KEY WEST, Florida (Fl), USA en 

2. - ZUYDCOOTE, Département du Nord (59), Frankrijk.

1. KEY WEST is het meest ZUIDELIJKE punt van de Verenigde Staten van Noord Amerika.

2. ZUYDCOOTE is het meest NOORDELIJKE dorp van Frankrijk.

Uit ‘De Morgen’ van 1 juni 2013 :

De NMBS schuift de hogesnelheidstrein Fyra tussen Brussel en Amsterdam definitief aan de kant. Dat heeft Marc Descheemaecker - bestuurder van de NMBS - deze namiddag bevestigd op een persconferentie. Volgens de topman zijn bij de aankoop "inschattingsfouten" gemaakt. De NMBS zal het contract met de Italiaanse producent AnsaldoBreda ontbinden en de drie bestelde Fyratreinen weigeren. Nederland neemt pas midden juni een beslissing over de trein, zo maakte Eric Trinthamer - woordvoerder van de Nederlandse Spoorwegen (NS) - bekend na de persconferentie van de NMBS.

Uit de ‘Volkskrant' van 1 juni 2013 :

Staatssecretaris Wilma Mansveld (Spoor) wacht op een rapport van de Nederlandse Spoorwegen voordat ze een besluit neemt over de Fyra. Het rapport van het Belgische spoorbedrijf NMBS bestudeert ze in de tussentijd 'zorgvuldig'.

'Hoe kan het dat de Belgen alle info al hebben om te besluiten over de Fyra maar NS en de staatssecretaris er nog niet uit zijn?', vraagt ChristenUnie-Kamerlid Carla Dik zich af. 'De landen en vervoerders zouden juist samen moeten werken en dit is vanaf het begin het probleem geweest met deze lijn. De Beneluxtrein moet nu snel weer elk uur rijden, nog deze zomer.'

Besluit: beleidsverantwoordelijken en spoorwegexploitanten beginnen onder elkaar te ruziën,
de constructeur-leverancier is nagenoeg failliet en spreekt alleen nog via zijn advokaat,
…en de reiziger?:
hij geraakt niet voorbij de Moerdijk maar blijft in de kou staan en wacht, op een perron zonder trein.

uit NRC Handelsblad :

Het begon met één klein autootje in 1970
een icoon van de golden sixties

MORRIS MINI

Daarna waren er altijd twee 

Hij is er altijd al geweest

Discreet, vrijblijvend, onbewogen;

En altijd open, wacht hij op jouw,

Hij neemt je mee, vervoert je

op en neer

En slingert je rusteloos

heen en weer.

 

Meestal alleen,

En onderweg

maar ook met twee

Of  meer en velen

en soms te veel.

 

Dan ga je langs de kant

met volle teugen

Landschap drinken

en zit je neer,

De rug gekeerd.

 

De weg leunt op je hoofd

Het licht vult stil je ogen

Gevluchte wolken aaien je schoon

En ademen zacht je binnenste buiten:

Voldaan van top tot teen

Waarom nog verder gaan ?

Toch sta je op en uitgewaaid,

de veer weer opgedraaid

Wil je vooruit, verder op pad

Het einde is nog niet in zicht

Het doel altijd verborgen

Je loopt maar door, want verder wacht

 

De eeuwige nieuwsgierigheid.

67 is een priemgetal, één en ondeelbaar, stroef en weerbarstig

je kan er weinig mee aanvangen, of toch :


MELANCHOLIE

trekt als mist
doorheen mijn ziel.

Kleurschakeringen jong en oud
vermengen zich moeiteloos.
Dit is rust in voorjaarszon.

Konden wij in wijsheid van jaren
onze wintertooi maar
even vanzelfsprekend overdragen.

Zonder weemoed naar wat was,
Maar vol vertrouwen afwachtend
Wat komen gaat.

Nelly Verheeken