Jaja.. hier is een levensteken van jullie eigen Tante Truus.. de enige echte.
Als alles volgens plan gaat komt Tante Truus volgende week weer naar Holland. Let wel.. ze blijft maar een paar weken want ze heeft haar eigen huis verhuurd om wat extra centen erbij te krijgen. Maar ze komt op uitnodiging van vriendin Chantal.
Deze heeft haar aangeboden om voor enige tijd bij haar te logeren om op haar hondje Wodan te passen want ze had wat dingetjes waar ze achteraan moest en dat leek tante Truus wel wat. In de eerste plaats is het gratis en tante Truus houdt wel van honden al is Wodan van een merk die zijzelf niet zou hebben aangeschaft.
Ik hou van Duitse herders, bouviers en mooie bloedhonden. Wodan is echter een klein keffend waaks dwergpincertje met een attitude. Maar we doen allemaal consessies in het leven .. nietwaar? Ook werd ik het tropische leven een beetje zat. Je ligt te lang in bed vanwege een lichte kater en na het ontbijt sleep je je naar het strand en krijg de onvermijdelijke ruzie over de strandstoelen. Tegen Happy Hour sleep je weer naar de dichtsbijzijnde armoedigeTiki-tiki bar en bestel je een Cuba libre uit een glas met een rood Che Chevarra hoofd erop. Veel variatie hebben ze ook niet, alleen een Trump-punch met een erwt op een stokje, daar krijg je het zuur van en ze schenken ook steeds minder rum in mijn glas na 3 glazen en ontkennen dat dan glashard. Dan sta ik op en ging naar de volgende waardeloze Tiki-tiki tent maar er zijn er maar 3 daar. Je kan niet overal ruzie maken al had ik dat best gewild natuurlijk.
Nu heb ik wel een vriend daar, Manuel. Zozo tante Truus zult u nu zeggen. Een vriendje? Die wil u toch helemaal niet hebben? Dat klopt ook.. ik laat hem ook daar. Manuel loopt de hele dag schelpen te rapen op dat strand en breit daar dan later kettingen van die hij opdringt aan passerende toeristen. Niet direct een wereldbaan.. meer een scharrelbaan. Een mooie romantische zonsondergang met hem samen bekijken heeft weinig zin want hij houdt altijd minstens een oog op het strand gericht, hij kon wel eens een schelpje over het hoofd zien. U snapt het.. te veel Zwitzelzalfgevoel gaat ook knap vervelen.
Geen feestelijke ontvangst, please want ik stap zo weer op het vliegtuig terug. Dat debacle wil ik niet meer meemaken.
