Hierbij de plattegrond met de aangegeven "mannetjes" die de heer van Denderen d.m.v. rode kruisjes heeft aangegeven. Ik neem aan dat hij deze plattegrond in de openbare Bibliotheek heeft gevonden, want hij is mij niet bekend. U kent het gebouw wel, dat lelijke driehoekige gebouw, dat architectonische hoogstandje aan het Dorpsplein waar de weekmarkt wordt gehouden dat toentertijd door een andere prinses is geopend. Anders heeft zijn zoontje van 3 deze getekend. Ik tel 20 kruisjes
Met meeste hoogachtiging
Liesje
*
Bedankt Liesje,
inderdaad... die tekening ziet er niet uit. Maar ik wilde nog dat je aan het programma punt 14 toevoegde n.l. het concurrende Hoempapa-orkest, uit Vaalhoven, de Vaalhovense Bonenbakkers heeft zich ook nog gemeld voor het verhogen van de feestelijkheden. De Stokkerhovense Dweilers hebben waarschijnlijk zitten slapen, of er is iemand vergeten de brief op de bus te doen.
Ik heb nu al hoofdpijn. Ik ben even niet bereikbaar want ik ga een dutje doen in mijn boudoir en wens niet gestoord te worden tot 3 uur
Mededeling van het koninklijke persbureau d.d.18-11-2107
Landgenoten!
Het heeft onze prinses Alida behaagt, een aantal uitgelezen figuren, uit alle lagen der bevolking uit te nodigen voor een feest.. het Grote Brandweerfeest
Dit is het programma:
1. Aankomst prinses Alida per koets, getrokken door 6 paarden
2. Verwelkoming prinses Alida door de brandweercommandant Klaas
Kerstjes op de ophaalbrug, met een drankje
3. Prinses Alida wordt door 2 van haar hofdames begeleid naar de versierde
zetel die voor haar wordt klaargezet op het binnenhof van het kasteel en er
op gehesen.
4. Aubade die uitgevoerd gaat worden door 12 jongens van de basisschool
van Stokkershoven
5. Het publiek gaat nu de ophaalbrug over en loopt door naar het binnenhof,
begeleid door het personeel van de beveiligingscommandant Max van
Denderen die het volk mondjesmaat en zwaar gefouilleerd zal binnenlaten.
Daarna krijgt men een stempel op de hand of een lichtgevend plastic bandje
om en een welkomstdrankje
6. Het volgende drankje wordt geschonken op het terras van de tuinen. Bij slecht
weer zal dit in de Orangerie plaats vinden. In de rozentuin zal het
orkestje "The Blue Bells" spelen in de daar geplaatste feesttent. Men
word geacht op de paden te blijven en niet door de rozen te banjeren
anders kan men direct weer huiswaarts keren.
7. Inmiddels is het 5 uur en worden de hapjes, de bitterballen en de chips
uitgedeeld door 5 potige lakeien van de prinses in de Engelse tuin, de eerste
aangeschoten feestgangers worden in de slotgracht gekieperd
8. Demonstraties van de brandweer op veld A, men moet minsten 3 meter
achter de lijn blijven staan, anders vliegt men in de fik of wordt kletsnat. Een
waarschuwing is hier op zijn plaats
9. De barbecue wordt aangestoken door prinses Alida persoonlijk naast de zij-
ingang met de laurierbomen. Men krijgt een plastic bordje en een mes, de
flessen saus staan rechts op een houten tafeltje naast de gebraden os.
Men wordt verzocht niet zelf met het mes te gaan prikken in de os. Men moet
wachten tot er een homp door de kok wordt aangereikt
10. Het koor "De troubadours van Stokkershoven" zullen enige volksliedjes
zingen op veld B. Men wordt verzocht daar niet dwars doorheen te gaan
praten en te wachten tot ze uitgezongen zijn
11. Prinses Alida houdt een toespraak in de balzaal op de eerste verdieping en zal
het bal openen met de eerste dans samen een heer van haar keuze. Heren
worden verzocht zich niet te gaan opdringen anders worden ze hardhandig
de slotgracht ingekieperd
12. Na het bal begeeft men zich ordelijk naar de tuinen naar veld C waar men
het vuurwerk kan bewonderen dat door de brandweer gecontroleerd
wordt afgestoken
13. Prinses Alida slaat met hulp van haar 2 hofdames op de grote gong die op het
bordes wordt geplaatst voor deze gelegenheid en kondigt officieel het einde
je zou de vuilniszak nog buiten zetten en je moet wat vroeger van huis gaan om de tweeling bij school af te zetten. Vandaag heb ik geen tijd. Ik heb mijn tennis vanmorgen en vanmiddag ga ik met Arjana winkelen. Dat had ik allang geleden afgesproken.
*Ja maar ik zou vandaag de offerte aan de prinses de deur uit doen. De plattegrond.. het strategisch plan!
Dat kan wel zijn maar ik heb ook prioriteiten en ik wil dat je daar rekening mee houdt. Snap je?
Het waren drukke dagen geweest voor prinses Alida, Het organiseren van het brandweerfeest had haar een fikse migraineaanval bezorgd en ze had wel een dag op de bank gelegen met een washandje op haar ogen en had niet meer aan Sofietje gedacht.
Maar dat veranderde. Eerst had Orlando, die weer in genade was aangenomen, haar verteld dat Sofietje was verdwenen. Toen hoorde ze van hem dat Sofietje, een tweet de wereld in gestuurd over het * feest, terwijl hij het zilver aan het poetsen was in de keuken. Daarna waren ze de wijn en de sterke drankvooraad gaan nakijken in de kelder. Sofietje was ook wel toe aan een glaasje, had ze gezegd en anders hij wel.
Goed.. ze hadden wat gedronken daar, hij wist niet meer hoeveel maar het was om te kijken of de drank nog van goede kwaliteit was, meer niet. Die hele tweet had hij vergeten. Bovendien was hij nog van de trap gevallen ook en dat had flink zeer gedaan.
* Project B. Zaterdag , groot feest op het kasteel. iedereen welkom. Thema Brandweerfeestje .
Dresscode; brandweersuniform, spuit en helm.
Nu werd het Alida helder waarom er zoveel aanmeldingen waren binnengekomen!
de volgende dag vond het gesprek met de commandant Max van Denderen die met al zijn lintjes op het kasteel verscheen en er geducht uitzag met zijn grote snor, zijn kale hoofd, maar wel met een grote officiële pet op, Die ook goed hielp tegen de tocht. Hij was niet voor een kleintje vervaard en dat was heel duidelijk.
Precies op tijd, om klokslag elf stond hij voor de deur grote gebeeldhouwde deur en klopte met krachtige hand op het oude eikenhout. Liesje liet hem binnen, zij nam zijn pet aan en legde hem op de grote haltafel met de enorme balpoten. Daarna liep ze voor hem uit de imposante trap op naar de ontvangstzaal waar Alida al achter het barok bureau zat om gelijk spijkers met koppen te slaan over de beveiliging van het brandweerevenement.
Max liep met krachtige tred de kamer in en salueerde vlak voor Alida's bureau. Liesje, jij blijft ook nog even, zei Alida kort en ook Liesje stapte de kamer binnen met haar bloknootje met de gastenlijst.
Alida legde Max van Denderen de lange lijst voor van onderdanen die het feest wilden meemaken. De commandant wierp er even een blik op en wilde meteen de motorclubs schrappen want hij had liever een stel dronken studenten dan twee motorclubs met hun gedonder, zo formuleerde hij het. Alida haalde opgelucht adem, dat klonk kordaat, in zo'n man kon zij vertrouwen hebben.
Goed, weledele prinses, sprak Max de commandant. Ik zal een strategische map voor u maken en de kritieke knelpunten daarop aangeven, dat zijn de plekken waar we gedonder kunnen verwachten, verduidelijkte hij. Ook zou hij een schatting maken van het aantal mannetjes wat hij nodig dacht te hebben om zo strategisch uit te zetten met het bijbehorende kostenplaatje.
Het waren wel allemaal mannen, zei hij, sorry maar hierin ben ik even niet politiek correct. Naar mijn ervaring heb ik hier, bij zo'n gelegenheid meer aan mannen. Als er een gedonder van komt, dan kunnen vrouwen niet meer dan 10 kilo sjouwen, hoogstens, en zitten ze om de haverklap op het toilet, net wanneer je ze nodig hebt. Mannen kun je gewoon uitkafferen maar vrouwen barsten dan in snikken uit en daarna heb je er helemaal niets meer aan. En het kost een hoop nazorg en kopzorgen na de nazorg over de kosten van die nazorg.
Ik heb het nog steeds dus over crisissituaties, sprak hij samenzweerderig.
Het stuitte prinses Alida, als verlicht feministe, wel tegen de borst met haar principes maar ze dacht zoals zo vaak vrouwen denken als ze dit soort flauwekul horen. Je doet je best maar.. we zullen wel zien wat die mannen er van brouwen...
Op donderdag hield Alida altijd audiëntie.. normaal startte ze dan om 10 uur en haar secretaresse Liesje liet dan een een stuk of tien goed gescreende onderdanen binnen vergezeld door een lakei met een boksdiploma. Deze mensen kwamen dan hun problemen voorleggen, Alida luisterde dan half ernaar en knikte minzaam en keek op de antieke klok wanneer het afgelopen zou zijn zodat ze koffie kon gaan drinken.
Maar deze dag zou het anders zijn. Liesje had een lijst opgesteld van mensen die graag uitgenodigd wilden worden voor het brandevenement. Ik wil deze lijst nu even met u doornemen, sprak ze parmantig, dan kunt u zeggen wie er een uitnodiging mag krijgen.
Ik zal beginnen, ahum...
* Studentendispuut--------VeniVidiFoetsie
* De vrienden van Diederik ----Een vrijgezellenfeest---
(vraagje, komt er ook een stripper?)
* De vriendinnen van Elzewieke------Een vrijgezellenfeest----
(liever geen stripper!)
* Voetbalvereniging , die uit het vak A-----De fans van VV Dionysis---
* Carnavalsvereniging ---De Zotte Klappen---
* Motorclub ---Los Matonos---
* Motorclub ---Guerreros---
* Vrijgezellenfeest van Johan en Peter, (De hele club uit de Roze Wokkel komt).
* Henk, komt misschien met zijn moeder.
* De vaste klanten van snackbar ---De Dikke Bal---
* Breiclubje --- De Mutsen---
(We hebben al een helmpje gebreid)
* Veganisten en Anti Glutenclub de VAG. (we nemen een proeverij mee)
Na deze opsomming was Alida toch even stil. Allemachtig, zei ze uiteindelijk. Dit moet dus een doorsnee zijn van de bevolking... Als we dit zootje binnenlaten moeten we een veiligheidsbedrijf inhuren. Of de marechaussee een nacht binnenhouden en hier op de boel laten passen en er als dat nodig is er op los laten slaan.
Ik moet er nog eens een nachtje over slapen hoor.
Wat me nog het meest tegen staat is die veganisten en anti-gluten club.. Ik kan ze natuurlijk wel naast de barbecue met de gebraden os zetten.
Doe die lijst maar even weg Liesje, ik moet eerst het programma gaan opstellen met Max van Denderen, de commandant van de brandweer.
Ga maar Liesje en laat de koffie brengen.. en ze wuifde met haar zakdoekje.
Na op zijn gemak een groot bord havermout met bruine suiker en een vette klont margarine te hebben genuttigd veegde Orlando zijn mond af aan het morsige boerenbonte tafelkleed dat op de oude krakkemikkerige houten tafel lag in de schamele boerenstulp waar hij woonde met zijn bejaarde moeder en vader.
Zo.. ik zit vol zei hij, en hij boerde terwijl hij over zijn buik wreef... ik ga er weer vandoor moe.. Doeiii! En hup, hij stond weer buiten. Even in de bijkeukens kijken, besloot hij, voordat ik aan mijn werk ga. Ik ga Sofie vertellen dat ik dat duel heb gewonnen. Ze zal me nu helemaal wel zien zitten. Ik heb veel meer in mijn mars dan die Sjors! Dat is wel duidelijk!
En hij liep langs de orangerie naar het donkere gebouwtje waarin de bijkeukens waren gevestigd.
Joehoe! Sofietje! Ik ben weer terug! Maar alleen de melkmeid kwam uit de lage deur naar buiten. Zij had een vals lachje om haar mond. Zoek je die Sofie? Die is weg hoor! En niemand weet waarheen.
Ze bukte zich en ging het donkere gebouw weer binnen, Orlando verbaasd achter latend.
Het was een mistige oktobermorgen met een wat onheilspellende sfeer in het donkere Stokkerbaksebos toen er bij het ochendgloren een zwarte diligence stopte op de open plek die uitkeek op de Donatorivier. De wagen kwam met een schok tot stilstand, en de koetsier stapte snel van de bok af en kalmeerde de paarden. Met een buiging maakte hij de deur van de koets open en daar kwam prins George uit in vol ornaat met zijn zwarte cape, hoge hoed en witte handschoentjes.
Achter hem kwamen zijn wat bejaarde secondanten moeizaam het wankele trapje af. Een van hen droeg een mahoniehouten kistje met zwaar koper beslag dat hij zorgzaam vasthield.
Vanaf de weg die langs de rivier lag kwam een man op een bakfiets. Hij zag er minder stijlvol uit dan de prins maar Orlando was er klaar voor. Hij zou die George wel eens een lesje leren.. Uiteindelijk was hij degene die diep hield van Sofie en liefde overwint alles had hij wel eens ergens gelezen.
Zo schavuit, riep de prins, zijt gij er klaar voor? Jazekers, zei Orlando, kom maar op met je koperen pistooltje, en hij griste het wapen uit het blauw fluwelen foudraal wat die ene secondant zojuist had geopend.
Hij liep meteen tien stappen vooruit zonder op de prins te letten, draaide zich om en schoot uit volle kracht. He dat was gek .. waar was George gebleven? Maar er had een kreet geklonken en er was een secondant zojuist ter aarde gestort. Een plasje bloed sijpelde als een beekje langs zijn wildlederen laarzen en er klonk nu een zacht gekreun dat langzaam wegebde.
Prins George kwam van onder het eikenbosje uit waar hij zich had verscholen op groezelige knieen aankruipen en riep om een ambulance. Help! Maar zijn stem klonk hol en stierf langzaam weg in de ochtendnevel. Orlando stapte met een zwaai op zijn fiets en maakte zich snel uit de voeten, richting Stokkershoven en richting warme havermoutpap, want die had hij wel verdiend vond hij.
Onderwijl had prinses Alida, na lang nadenken, een thema bedacht voor het feest. Een brandweerfeest moest het worden! Met demonstraties en spuitgasten en vuurwerk. Dat was pas leuk!
George dronk snel zijn glas leeg en zei "Nou Doei dan" en sloeg hard de deur achter zich dicht. Hij had flink de pest in over de hele situatie met Sofietje. "Maar eens een kijkje nemen bij de bijkeukens" mompelde hij en holde de trappen af naar de kelders van het kasteel. De lieve lezertjes moeten namelijk weten dat George heel erg gecharmeerd was van het lieve meisje.
Het was een echt doolhof daar beneden maar na een paar vertrekken doorzocht te hebben kwam hij in de karnkeuken alwaar zijn geliefde te werk was gesteld als melkmeisje. Maar wie was bij haar? Orlando had haar in zijn armen en ze zoenden elkaar.
George ontstak in woede en stormde de keuken in , onderwijl stootte hij van alles om, zo kwaad was hij. Het verliefde stel keek onthutst naar hem en ook wel een beetje schuldbewust. De mannen keken elkaar nijdig aan en George trok zijn handschoen uit en gooide die in het gezicht van Orlando. "Een duel" riep hij, zullen we eens kijken wie de schone Sofie krijgt. "Morgenochtend , als de zon opkomt. De open plek in het eikenbosje richting rivier".
Sofietje begon te huilen. Orlando trok wit weg maar hij nam de handschoen op en zei; "Ik zal de eer van Sofie verdedigen, heb daar maar geen twijfel over". (Binnensmond mompelde hij ...Uitslover!...)
Boven kreeg Alida een idee, ze had wel eens zin in een feestje, daar was ze wel aan toe. Een groot bal moest er komen. Even een leuk thema verzinnen.
Alida pakte haar kanten zakdoekje en wreef even in haar linkeroog
om een traan weg te pinken. Wat hoorde ze zojuist? Zij kon haar oortjes met de geërfde diamanten oorbellen van groothertogin Amira niet geloven. Wat speelde hier zich eigenlijk af achter haar rug en onder haar ogen? Sofietje? De vamp van paleize Stokkerstoren? Dat had zij niet achter het slome blonde wicht gezocht.
Hoe had zij zich zo kunnen vergissen. En dan Orlando.. wie dacht hij dan wel wie hij was.? Als hij hem niet voor enige jaren had had ingehuurd als beginnende voetlakei was er niets van die jongen terecht gekomen en was zijn armoedige familie aan de geeuwhonger gestorven. De vrijheden die hij zich hier dacht te kunnen veroorloven! Daar moest subiet een einde aan komen.
Orlando, zo sprak de prinses zacht maar dwingend.. ga jij maar even naar de bijkeukens.. ik spreek je later wel. Orlando zag aan haar stalen blik dat het deze keer menes was en dat er met de prinses niet langer te spotten viel.
Vervolgens sprak Alida tegen Sofietje. Voortaan ga jij de kok maar helpen als hulpmeid 3e klasse. Verdwijn uit mijn ogen! En zij gebaarde naar de gebeeldhouwde eikenhouten deur. Sofietje verdween met een geknikt hoofd.
Een moment keek ze naar George. Ze had het eventjes leuk gevonden dat hij langs kwam maar eigenlijk was het maar een sukkel was al zag hij er best smakelijk uit en hij had er talent voor om zich in de nesten te werken, nergens wat van te snappen en overal een zootje van te maken. Die roddel had haar al lang bereikt. Als zij hem eens goed bekeek zag ze ook wel aan zijn postuur dat hij graag een biertje lustte. Jaja.
Had zij wat aan zo'n vent al was het dan een prins? Niets, was haar eigen antwoord. Alida stond op en gebaarde naar George, schiet een beetje op met je bier.
Maar daar in de statige troonzaal, zat Alida op een grote vergulde troon in vol paars ornaat met een grote kanten kraag. Zij had haar maandagse kroon opgezet. Een zilver geval met amethisten die niet zo zwaar drukte op haar heftige haardos. Ze wachtte, rinkelde met haar zilveren bel die op een mahoniehouten tafeltje naast haar stond, stampte met haar maat 42 en zowaar.. na 7 minuten verscheen een wat wankelende jongeman met een verwarde haardos en een blos op de wangen. Zacht gingen de zware deuren dicht en ze zag nog even een glimp van de hofdame die hem binnen had gelaten.
Oh, daaag, zei de jongeman, ik ben prins George, ik was toevallig in de buurt en ik dacht.. kom ik ga eens effe langs.
*
Hoe beroerd kan je een prinses tekenen, lomp en slecht kleurgebruik, Rintje ga eens wat beter je best doen!
Als het niet lukt kan je beter wat abstracts gaan tekenen. Ik wel eens gehoord dat dit voor mensen is die niet kunnen tekenen maar toch artistiek willen zijn.
Prinses Alida stond snel op en zocht haar poederdoos en haarborstel.
Je weet nooit wie er op bezoek komt en dan moet je als prinses zijnde er uitzien om door een ringetje te halen. Daar werd al gebeld bij de ophaalbrug. De ruiter bleek een knappe prins te zijn, zoals er niet veel meer zijn in deze wereld.
Alidas hart begon te bonzen en ze kreeg blosjes op haar wangen van opwinding.Ze gaf de poortwachter s opdracht de brug op te halen en de grote deuren te openen. Ze plooide zich mooi op haar troon en belde de hofdame om de prins naar haar toe te brengen.
Nu moeten jullie weten dat deze hofdame die nogal neerbuigend behandeld werd een heel mooi en lief meisje was. Ze was de nukken van Alida ook een beetje zat eerlijk gezegd.
Sofietje, zo was haar naam, snelde naar beneden en was ook nieuwsgierig naar die mooie prins.
Daar stond hij, zijn haren een beetje verward en zijn ogen groot en glanzend en zag daar Sofietje naar hem toe komen.
Wat er toen gebeurde ...
*
Nou, het zal mij benieuwen, ik zie de moeilijkheden al aankomen.
Te paard en te voet... en wat heeft Rintje er weer een raar plaatje van gemaakt Waar slaat dit op...
Sipje vroeg me of ik plaatjes wou maken voor haar sprookje toen ze hoorde dat ik op een cursus zat. Mw. G. vond het plaatje ook heel mooi. Gaat steeds beter, zei ze
Prinses Alida zat stilletjes voor het openslaande raam in haar zwaar vergulde stoel en keek de vorstelijke tuin in die zich kilometers ver uitstrekte. De avondzon scheen en de geur van bloeiende heliotropen zweefde zachtjes haar vertrekken in. Op haar schoot lag een handwerkje waar alleen nog maar twee blauwe viooltjes op geborduurd waren.
Een klopje op de zwaar eikenhouten deur en haar eerste hofdame kwam schoorvoetend binnen. Of Alida nog wat nodig had? Een kopje espresso met boterkoekje misschien?Met een korzelig gebaar wuifde zij haar weg en de hofdame verdween schielijk achterwaarts lopend naar de bedompte dienstvertrekken.
Opeens hief Alida het hoofd op. Zij zag een ruiter in de verte die al galopperend steeds dichter bij kwam.
Oh, wie kon dat zijn?
*
Dag tante Truus,
hier is Sipje weer.. ik ben een sprookje aan het schrijven maar nu weet ik het niet meer. Wat ik in het volgend hoofdstuk moet zetten bedoel ik. Zou dat een schrijversblok zijn? Kunt u me helpen?
Of misschien een van uw lieve lezertjes van de leesclub? Het moet wel nivoo hebben want het moet een mooi sprookje worden met een happy end natuurlijk.
er is wat vreselijks gebeurd. Ik ben door een bever gebeten toen Sarah en ik aan het hiken waren. Sarah schoot hem gelijk dood.. ze ging hem opzetten zei ze. Gruwelijk was het.
Ik stapte alleen maar in een stream.. wist ik dat ik op een beverburcht zat! Die kunnen bijten, die bevers met die lange grote gele tanden! Maar Sarah gaf me gelijk een tetanusprik en een pleister en sleepte me naar huis.
Nu zit ik hier in de keuken met mijn been en een zwachtel op de keukenstoel en aan de hoek van de tafel zit Loes weer naar me te loensen. En ja hoor, daar komt neef Harm binnen met zijn dubbelloops jachtgeweer. Hij is grumpy, want hij heeft zo niks aan me, zegt hij. Zojuist kreeg ik me loon van Harm..25 Canadese dollars voor een maand hard werken. Die zijn nog minder waard dan de Amerikaanse dollars die nu in een dip zitten...!
Ik wil naar huis!Ik verlang naar mijn koeien.. en hoe zou het met Bertha gaan? Me buurman heeft ze overgenomen van me.. Ik wil hier weg!
Maar ik heb een gedichtje gemaakt
Beef voor bevers
Beef voor bevers Maar het zijn geen evers
Maar ze kunnen hard bijten Als je niet op tijd bent pleite
"Dag meneer Tromp, wat fijn u vandaag weer hier te zien".. sprak meneer Dragas.
"Hallo", zei meneer Tromp, blij verrast want hij had zijn oude kennis zo vroeg nog niet verwacht en keek hem vragend aan. Dragas, hoestte even en er ontsnapte hem een diepe zucht.
"Ik ben wat eerder van huis gegaan vanmorgen.. de boodschappen zijn al gedaan, de stofzuiger is gehanteerd en de woonkamer opgeruimd... nu verzamel ik moed om straks weer naar huis terug te moeten om verder te gaan met wat er nog moet gebeuren". Tromp knikte begrijpend. Ja, het viel allemaal niet mee.. Dragas had het moeilijk thuis...
"Maar hier is het gezellig", keuvelde Dragas verder, terwijl hij bekommerd naar het minieme vaasje met verkleurde kunstbloemen keek wat iemand zorgzaam op het donkere smyrna-lopertje had gezet. Hij rilde even bij de gedachte aan het bezinksel van koek-kruimels en gemorste alcohol die door de jaren heen bezit hadden genomen van het lopertje. Schielijk trok hij zijn handen terug van de tafel. Met moeite deed hij een poging tot een gesprek met Tromp die hem nog steeds verwachtingsvol aankeek.
"Wat doet u allemaal zo tegenwoordig,beste Tromp, ik neem aan dat u reeds lang gepensioneerd bent".Tromps gezicht klaarde op."Ja ja, ik hoor al sinds enige jaren tot het legioen van de gepensioneerden maar ik verveel mij niet hoor. Ik heb zo mijn bezigheden en hobby' s"." Wat voor hobby' s bedoelt u", sprak Dragas die beleefd door converseerde. "Nu dat zal ik u vertellen", zei Tromp en hij begon enthousiast te worden, "ik kweek sinds enige jaren dwerg-orchideeën". Mijneer Dragas, keek daar van op.. daar had hij nog nooit van gehoord en voordat hij er op voorbereid was strooide de spraakzame Tromp met de meest buitenissige Latijnse namen in de rondte."U zou mijn pas aangeschafte Poloponophos eens moeten zien"! riep hij bezield uit.
"Helaas moet ik weer gaan", zei Dragas, die snel van zijn stoel verrees.. "een prettige dag nog meneer Tromp, tot ziens"!
Een straat verderop zat Mina Dragas in haar relaxstoel met een nat washandje op haar voorhoofd. Ze keek naar buiten waar het langzaam donker werd. Haar ogen die best wel helder stonden voor iemand met een chronische migraine, speurden de straat af. Ze begon een beetje kwaad te worden. Waar bleef Dragas nou? Hij ging alleen maar een pakje sigaretten kopen en was nu al een uur weg. Ja, ja zuchtte ze, dit gebeurde de laatste tijd wel meer, bleef hij zomaar weg. Haar moederziel alleen laten met haar zere hoofd. En ze kreeg ook nog honger, het was ver over etenstijd. Als dit nog meer gebeurt zal ik Tafeltje Dekje in moeten schakelen, want van in de keuken staan daar gingen haar benen zo zeer van doen. En zal je zien, als hij thuis komt hangt er weer zo'n vreemde geur om hem heen. En had hij ineens praatjes. En hij wist dat daar haar hoofd van ging bonken. Ze keek nog een keer de straat in en zowaar zag ze haar echtgenoot samen met een wildvreemde man de hoek om komen. Het leek wel of ze samen een liedje zongen, ze hadden de armen over elkaars schouders geslagen. Het leek wel alsof ze steun bij elkaar zochten. Om de paar meter stonden ze stil en barstten in luid gelach uit. Als de buren dit maar niet zagen! Mina kreunde zacht en voelde veel medelijden met zichzelf. Dat haar dat nou moest overkomen. Ze was al zo zwak van gezondheid en nooit iemand tot last. Hoe moet dit verdergaan?
zij zei mij heel beledigd te zijn omdat Let.. de literaire heldin van haar eerst literaire novelle "Het Oponthoud" als "muts" heeft bestempeld. Voor Mrs. G. gevoelige kunstenaarsziel is dit haast wel een doodsklap te noemen. En zij was reeds eerder door een beginnende boekjesschrijver ook al zo afgekraakt.
Maar ze had een boodschap voor je Let..
Ze hoopt, en zo zei ze dat ongeveer in haar eigen woorden.. dat als ze die bandage van je kop trekken dat je nog even lelijk bent als daarvoor.. maar wel enige mille lichter. En wacht maar als ze je alleen in een donker straatje tegen komt! Ze staat niet voor zichzelf in!
Als ik jou was, Let zou ik maar alvast zo'n spuitbusje kopen, voor in je tas.. je weet maar nooit! Onderschat mrs. G. niet!
Hallo mevrouw Truus,
