De vrijwilligster, die Helga Dremelman heette, viel met de deur en de klacht in huis tegen de oudere dame die het bureau bevolkte. "Moet je horen Rita", zei ze, "die Truus, die op die tweepersoonskamer ligt heeft mij behoorlijk beledigd! Ze wou helemaal geen boek"!

"Ja dat kan zomaar gebeuren", suste Rita de boel een beetje." Niet iedereen houdt van diepzinnig leesgenot. De meesten flodderen maar wat met de bladzijden ja, ze kreukelen ze om ook nog! En als je dan vraagt: hoe vond je het boek zeggen ze ...ja heel mooi hoor. Ik ken dat".

"Maar ik ben hier volkomen idealistisch bezig", riep Helga uit. "Waar doe ik dit eigenlijk voor"!

"Nou Helga, dat doe je in de eerste plaats voor jezelf, je kinderen zijn het huis uit en doen zelf nu hun wasje. Je verveelt je te pletter en er is niemand die waar je de baas over kan spelen en je man is uitgezonden naar Zuid-Afrika". 

Rita was een wijze en belezen dame die door alle onzin die vrijwilligers haar wijs wilden maken heen prikte want ze had meer vrijwilligers meegemaakt die hun nobele motieven bij haar op haar bureautje deponeerden. Dat waren meestal de ruziemakers, was haar ervaring. Meestal zat daar meer achter maar dat kreeg ze bij een vervolggesprek altijd moeiteloos boven water.

"Je hoeft dit werk niet te doen hoor. Je kan ook ergens een leuk workshopje volgen of zo". 

Maar ik kan toch de zieken niet in de steek laten ", riep Helga nu op dramatische toon. 

"Die zieken liggen hier ook niet voor hun lol.Als ze de kans krijgen zijn ze zo vertrokken. Dat moet je ook beseffen. Ze liggen hier niet in de eerste plaats om vrijwilligers bezig te houden", was het antwoord van Rita.

Rita zuchtte er maar eens even van. Zou ze vanavond toch maar die twee ons ouwe spruitjes eten of zou ze dat stronkje witlof klaarmaken?Met een gekookt eitje erbij? En een geurkaars aansteken?