Dit verhaal zou overal kunnen afspelen. Het is geen bijzonder verhaal, het is zelfs gewoon te noemen. Hoe vaak zal het nog gebeuren dat twee mensen elkaar ontmoeten op deze terloopse wijze. Zonder verwachtingen, zonder illusies, zelfs zonder de hoop dat deze ontmoeting tot wat leiden zal. Misschien is het voorbeschikt.. Met wat geloof en goede wil zijn gebeurtenissen wel voorbeschikt te noemen. Mochten ze tot niets leiden dan is de vraag of het een zinvolle belevenis was.
Maar moet het leven wel zin hebben Dit is een vraag waarover de vrouw in dit verhaal vaak over had nagedacht en al een voorlopige conclusie had getrokken. Zelfs nadenken over de zin van het leven was doelloos. Wij verpakken onze hunkeringen en verlangens immer in iets wat het de moeite waard zou maken, ten laatste. Een lauwe rechtvaardiging voor het armzalige dagelijkse leven. Bang als we zijn voor de consequenties die we moeten trekken als het leven zinloos mocht zijn. De strop is nooit ver weg.. De donkere rivier lonkt bij avondgedachten.. Het perron van de metro is maar smal..
Zo stapte deze vrouw, die ik Janna wil noemen, op een koele herfstmorgen uit de trein die haar naar Brussel had gebracht. Na veel overwegingen en talloze brieven hadden twee mensen besloten elkaar daar te ontmoeten. Zij hadden elkaar nooit gezien, nooit aangeraakt, alleen hun gedachten hadden elkaar gevonden.
Jannas gevoel van verwachting voerde een strijd met haar immer cynische idee dat het kon tegenvallen. Zij besefte wel dat dit wederzijds kon zijn. Het was niet langer mogelijk voor haar om nog onbekommerd en spontaan te zijn. Even stond zij stil bij de vraag of dit een gemis was of juist een verworvenheid van het verstand. Maken de belevenissen van de vele jaren iemand wel wijzer of brengen ze alleen meer angst. Dat was moeilijk te zeggen, bedacht ze, toen ze over de Quade Orseilles liep die haar naar het centrum van Brussel voerde.
Brussel is een Grande dame, waar nog steeds leven inzat, een mooie niet te temmen stad waar men respect voor moest koesteren. Druk was het in de straten. De mensen die langs haar liepen keken haar soms aan, voor een moment, op weg naar een doel waar zij slechts naar kon gissen. Naar hun werk? Naar een rendez-vous zoals zij zich had voorgenomen? Misschien kon men het aan haar zien, proefde men haar onzekerheid. Maar mensen zijn minder met anderen bezig dan met zichzelf en daarin was troost te vinden. Het was prettig onopvallend en anoniem te zijn en op deze wijze als vanzelf in de massa op te gaan. Janna sloeg de hoek om van de Rue de la Concorde op weg naar de plaats van ontmoeting, het Cafe Rossignol.
Nou... ik hoop dus niet dat Rintje blijft schrijven vanuit Canada.Als ik iets kan missen behalve kiespijn is het Rintje met zijn flut gedichten. Zeg dat maar tegen meneer Han.
Maar ik zeg het wel met bange vreze. Rintje kennende..We zullen zien hoe lang hij zich koest kan houden...
Maar... beste tuttebolletje.. je moet met je bloemetjes jurk natuurlijk niet in de buurt van oude bokken komen. Heeft je moeder je nooit gewaarschuwd daarvoor? Zien die bokken groene blaadjes of ontluikende bloemetjes dan zijn ze niet meer te houden hoewel ze op hun leeftijd toch duidelijk beter moeten weten.. maar nee hoor..
En deze bok zat n.b. achter een hek... en dat was niet voor niets! Wat waren ze daar eigenlijk aan het doen.. een kerstspel aan het opvoeren met die bok en die ezel en de rest van de beesten? In dat geval was jij echt niet zedig genoeg gekleed en de kosmos straft onmiddelijk, dat weet iedereen..
En nu tante Truus even niet meer lastigvallen met flutproblemen want ze heeft lekkage en een slecht humeur in de kelder en is een cursus over mannen aan het opzetten.
wat een strandzwervend zootje zeg! Zoals jij de "extended"vakantie beschrijft met die streekromanfiguur..
En maar lopen te bietsen langs de baai.. Er zal heus wel een reden zijn dat die zooi op die stranden komt aanspoelen... en.. er zit wel erg veel Beerenburger bij.. weet je zeker dat die Sil dat niet heeft gekocht bij de plaatselijke Gall&Gall..?
Kom nou maar gewoon met de veerboot naar huis.. ik zal niet meer boos op je zijn over dat dichtersbal. Dat is toch geen leven voor jou Let, jij die zo van je burgerlijk gemak houdt. Het kan wel aantrekkelijk ogen, dat snap ik wel, zo'n ruwe zeebonk maar zie hem gewoon als aangespoeld wrakhout daar lijkt hij nog het meest op met dat looi gezicht van hem.
Meid bedenk je toch! Er moeten toch ergens wel leuke kerels te vinden zijn! Al zal ik zelf ook niet zo gauw weten waar...Maar toch..
Ik zit nog steeds met dat Excelvel waar ik geen hout van snap en in Adobe Terminator 7 ook niet met geweld open kan krijgen.. grrr..
Dus schiet een beetje op ja? Ik kan zo niet verder!!!
Zeg, ik blijf nog even op Texel. Marco zag ik de boot oprennen gevolgd door booskijkende, schreeuwende dames. Ik weet niet wat er aan de hand was maar hoop het te lezen in het plaatselijke sufferdje. Ik logeer nu bij Sil. Het is een beetje een zootje hier en propvol spullen. Hij verzamelt van alles. We maken lange strandwandelingen, gelukkig heeft hij een kar bij zich waar ik zo nu en dan op mag om uit te rusten. We vinden van alles. Even de oogst van vanmorgen.
2 linkerschoenen, 1 fles halfvol whisky 1 kruik vol Berenburger 1 een trouwring 1 damesonderbroek 1 herenonderbroek (laatste 3 in dezelfde kuil) 5 bouquetreeks boekjes laatste boek van Heleen van Royen 3 petten 1 bontmuts 1 plastic zak met een soort meel 10 kleine zakjes kruiden 35 kratjes met lege bierflesjes genoeg houten planken om een schuur te bouwen 2 rechterschoenen (horen niet bij die linker-) 1 usb stick (die ga ik vanavond eens bekijken)
Nog bedankt voor de haarlak, heb ik hard nodig hier. En zo te horen is het erg gezellig geweest met de dichters. ik ga nu maar even een glaasje Berenburger drinken met Sil, dat smaakt best hier.
ik weet niet waarom u zo plotseling een stel lozers als Schat en Mus wil gaan verdedigen..waar komt deze plotselinge behoefte vandaan.. zo vroeg ik mij vandaag af. Doch plotseling kwam het AHA moment..
Uzelve voelt u aangevallen in uw manzijn!
Nou Truus, zo dacht ik bij mezelf, het is je weer gelukt meid, chapeau!... een of ander dof manspersoon tegen je in het harnas te jagen. Wat kan ik zeggen.. het is een gave...ik schijn toch weer een snaar beroerd te hebben al is het een tamelijk beroerde snaar.
Hoe kan ik het u uitleggen, beste knaap, uitsluitend uit een vrouwelijk perspectief dan natuurlijk.Veel moeite zal ik niet eens doen want u bent een manspersoon en die zijn al per definitie hardhorend voor zinnige argumenten.
Ik heb zo het ijselijke vermoeden ook dat u een single bent en gedwongen bent zelf al uw was en strijkgoed te verrichten en uw eigen onsmakelijke magnetronmaaltijden klaar te maken.
Dat bent u natuurlijk helemaal zat geworden en daarom zou u het liefst een onbetaalde huishoudster willen hebben voor die snert klusjes.. een vrouw dus, zodat u met een gerust hart kan gaan flierefluiten buitenshuis.
En kijk... juist een vrouw zou een richtingloos mansperson bij de arm nemen en hem zacht maar stevog in een richting van een of andere onnozele hobby duwen. Waar hij zich geen buil aan kan vallen en in ieder geval even uit het huis is. Want daarin geef ik u wel gelijk, al was het voor u maar een slag in de lucht.
Een vrouw is zeker graag alleen. Dan kan ze haar moede voeten hoog leggen en naar die prachtige soap kijken en die zak koekjes opeten voor de uiterste houdbaarheidsdatum verstreken is. En lekker met je vriendin over belangrijke vrouwenzaken bellen.. Daar heeft een vrouw dus geen man bij nodig hoor. Een moment voor jezelf heet dat in damesjargon en iedere vrouw weet wat daar mee bedoelt wordt.
Geen gezeur aan je kop en geen stomme vragen zoals waar is mijn pullover of waar is die ene grijze sok gebleven?
Rust.. met andere woorden.
Tante Truus
p.s. een man, een jager?Pfff..laat me niet lachen! Je hoort hem van verre komen aanstampenop zijn hoeven!
Als erkend en gewaardeerd relatie deskundige heb ik enige bedenkingen in uw benadering van de heren Douwe Schat en Piet Mus.
U zet zich af tegen het natuurlijke gedrag van de man.
Want van nature is de man een jager en moet zijn dapperheid bewijzen aan zijn vrienden.
Nu zijn er alleen nog ganzen om op te jagen en een enkel hert, dus zoekt hij zijn heil in het schieten van fotos en video filmpjes, soms met enig risico.
Ook is het goed voor hem om eens op vrouwen te jagen.
Dat stimuleert hem thuis. Hij wordt daar rustiger en ontspannen van.
En nu denkt u volkomen onterecht, dat zijn vrouw daarbij te kort zou komen en hij haar alleen laat.
Integendeel. Niets is immers beter dan af en toe eens alleen te zijn.
En wat een geweldige gelegenheid voor zijn vrouw om het huis eens goed schoon te maken en de stapel strijkgoed weg te werken.
En als de man dan emotioneel en gelukkig terugkomt in zijn warme stal is er een begripvolle vrouw die hem opwacht.
Het wordt weer flink knuffelen en ze gaat vast een heerlijke maaltijd voor hem bereiden.
Een mens zit raar in elkaar en ook jullie aller tante Truus,
Nu die irritante Rintje uit liefdesverdriet gaat emigreren moet ik toch wel een traantje wegpinken. Ja jongens en meisjes, tante Truus is toch een overbeterlijke romantische ziel al kan ze spijkerhard zijn.. Kruppstahl!
Toch zal ik hem missen zoals je ook en zwerende vinger zal missen, als die niet meer zo klopt.
Maar ik hoop nu wel van die snert poëzie verschoond te blijven, voortaan.. die dreef me tot regelrechte waanzin. De Dr.Vogeldruppeltjeflesjes om kalm te blijven kreeg ik niet aangesleept!
Maar.. vaarwel Rintje.. het ga je goed en probeer de beren daar niet te bij te voeren anders ben jij straks voer de beren... Hij is er stom genoeg voor immers.
dank u voor uw aardige beterschapskaartje. Die gekleurde fruitbak vind ik heel erg mooi. Het gaat nu al weer wat beter met mij want ik was lelijk bezeerd.
Allemaal schaafwonden op me been en me arm uit de kom en een bloedneus.. allemaal door die gemene Ardje met wie ik nog op de lagere school heb geknikkerd. Wel heb ik veel verdriet om Leentje, dat ze nu weg is, bedoel ik. Maar ik ben ook wel een beetje opgelucht hoor.. ze kon lelijk ruzie maken tegen me en dat deed ook zeer.
Maar ik heb ook een nieuwtje. Volgende maand ga ik emigreren naar Canada, daar is alles beter. Ik ga me neef daar helpen met zijn snijbloemen bedrijf. Ook weer eens wat anders dan die koeien.
Titel: Groetjes uit Texel
Hallo mevrouw tante Truus,
