Dr. No is gearriveerd. Hij komt zo met de lift naar boven en wil u bezoeken", riep de lieve Gerda.

Dat viel even tegen. Daar had Tante Truus niet op gerekend. Er kwam vast ruzie van, vast en zeker.

Dr. No stapte met zijn handen in zijn zakken de ziekenkamer waar tante Truus zetelde in. Hij liep met de gebruikelijke norse uitdrukking op zijn gezicht naar tante Truus toe. "Hello, how are you", zei hij. "Nou",  zei tante Truus, "dat zou veel beter kunnen, ik"..." U moet geen uitvluchten zoeken", viel Dr. No haar in de reden, "ik lees hier op de kaart dat u 120 kilo weegt inmiddels. Met zo'n gewicht haalt u niet eens de komende Kerst". "Zij zijn de schuld"! riep tante Truus terwijl ze wild driftig om zich heen gebaarde."Ze hebben me hier liggen vetmesten"!

"Tut tut, opwinden is slecht voor uw bloeddruk en u bereikt er bovendien niks mee. Ik geef u nu enige leef en dieetregels mee en zie u over een week terug". Hij overhandigde haar een beduimeld pamflet. 

"Er moet dan 16 kilo vanaf zijn. Dan komt u in aanmerking voor een maagverkleining". "Ik wil helemaal geen maagverkleining"! brulde Tante Truus nu. Dat is vreemd" zei Dr No, " iedereen die ik tegenkom wil toch een maagverkleining"? 

"Ik niet"!!!schreeuwde tante Truus, " Ga weg en laat me met rust"!!!

Ze dreigde nu uit het bed te stappen en had reeds een bol wit been naar buiten gestoken.

Dr. No haastte zich naar de deur. Op de drempel bleef hij even staan  en snoof. "Ik ruik een brandlucht" zei hij.