Via meneer Han kreeg ik een stukje door van een vriend van hem, de heer Neuteboom..
Lees en huiver..
en wat een gemiste kans...
Sprookje of niet?
Wij beschuldigen u ervan uw vrouw te hebben verdronken.
Ik kan alles verklaren, zie de man.
Het is zo gegaan en dat is de waarheid.
Ik stond op de brug voorover te leunen, toen mijn trouwring van mijn vinger gleed en in het water terecht kwam.
Ik zei een heel lelijk woord en plotseling verscheen een soort grote kabouter, die vroeg waarom ik vloekte.
Toen hij het gehoord had, dook hij in het water en kwam terug met een zilveren ring met allemaal briljantjes.
Is dit hem, vroeg hij.
Nee, dat is hem niet.
Weer ging hij naar beneden en kwam terug met een schitterende gouden ring met een prachtige diamant.
Dat is hem ook niet, zei ik.
Weer ging hij naar beneden, haalde mijn trouwring en zei, omdat je zo eerlijk bent krijg je ze alle drie.
Mijn vrouw geloofde het niet en wilde precies de plaats zien waar het gebeurd was.
Ze leunde te ver voorover en viel in het water.
Weer stond de kabouter naast me .
Ik haal haar wel en hij kwam weer boven met de mooie Doutzen Kroes.
Is dat haar, vroeg hij.
Ik dacht even na en dacht, ja straks zit ik met drie vrouwen en dat is me te veel, dus zie ik ja.
De kabouter werd woedend en riep je liegt tegen mij en hij verdween met Doutzen en de ringen.
Maar ik kan het bewijzen, Kijk maar mijn trouwring is ook weg.
Ja, sprookjes bestaan soms echt.
Piet Neuteboom.
|