WEDERWAARDIGHEDEN
Inhoud blog
  • Groot nieuws
  • Macht of Ontwikkeling?
  • Spin in het Web
  • Gebroken Belofte

    Zoeken in blog



    Archief per maand
  • 05-2017
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 01-2014
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011

    Voor mij, om gelukkig te zijn, en voor geïnteresseerden!
    26-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Groene Zijden Sjaal
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    In Mijn Voorbereidende Reis van 19 december 2000 word ik geplaagd: mijn groene zijden sjaal kan als cadeau dienen. Waarschijnlijk geschiedt de plagerij door Coyote, mijn Krachtdier van het Zuiden. Het komt er min of meer op neer dat ik geplaagd word door een deel van mezelf. 

    De groene sjaal heb ik nog steeds, die met die blokken heb ik volgens mij ooit iemand geschonken. Ik houd van het dragen van een sjaal. Hoe ik aan de groene sjaal kom, weet ik niet meer. Op de foto is te zien dat de sjaal handbeschilderd is. Er staat een vrij eenvoudig Medicijnwiel op met de Kleuren van de Vier Windrichtingen: geel voor het Oosten, rood voor het Zuiden, zwart voor het Westen en wit voor het Noorden. Ook staan er twee Krachtdieren op: Adelaar in het Oosten en Buffel of Stier in het Westen. O ja, dit zijn twee Krachtdieren van mij.
    Hm, met de Kleuren van de Windrichtingen wordt nog weleens gewisseld, soms wordt zelfs de kleur groen voor het Zuiden gebruikt, en vaak wordt Krachtdier Buffel of Stier in het Noorden afgebeeld. 

    Op de sjaal staat een spreuk onder het Medicijnwiel: Et liv l harmoni. 
    Tsjah is het Deens? Is het Zweeds? Moet die losstaande l geen i zijn? Voor mezelf vertaal ik de zinsnede als: 'Een leven in harmonie.' Hm, en ik pak het op als een opdracht... om met mezelf en alle anderen op deze wereld in harmonie (en voor mij dus in openheid) te leven. Geen geringe opdracht.
    Hm, hopelijk is het nu te begrijpen waarom ik destijds zo aan de sjaal gehecht was en nu nog ben.

    In 'Het Verhaal van de Steen' is het Medicijnwiel al eerder aan de orde gekomen. Daar waar ik vertel over mijn keuzevak 'Krachtdieren en Medicijnwielen' deel ik reeds mee dat ik, bij het samen met studenten leggen van een Medicijnwiel, de Steen gebruik als centrale steen 'Groot Mysterie'
    Het leggen van een Medicijnwiel is een dankbaarheids- en helingsceremonie: degenen die participeren verbinden hun kracht(-en) ten behoeve van de heling van allen en al hun relaties.
    Warrior Iadied


    Penterman, Thea - Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, Medicijnwiel
    25-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - De Voorbereiding
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Wat heb ik eigenlijk te zoeken in het Hoge Noorden? Ik weet het niet: 'Ga ik zomaar? Onvoorbereid?' Het laatste voelt niet goed aan en daarom besluit ik de andere werelden te raadplegen.

    Het is kort dag, maar gelukkig kan het nog. Op de eerstvolgende open meditatieavond in de Nebo, op 19 december 2000, stel ik al drummend de vraag: 'Wat heb ik nodig in Lapland?'


    Ik drum en de drum zingt achtspiralen. Dan hoor ik dolfijnen en meteen zie ik dolfijnen. Ik ben verbaasd. Eén dolfijn maakt dolfijngeluiden. Ik ben blij dat ik dolfijnen zie omdat ik die nog nooit gezien heb.Ik zeg: Akkoord ik heb jullie, jullie energie, nodig in het Noorden. Het is goed, ik neem jullie mee. Ik vraag: Wat zeg je precies.

    De dolfijn maakt opnieuw dolfijngeluiden, opnieuw met de bek rechtop boven water. Ik versta het niet, maar begrijp dat ik mijn derde gehoor dien te gebruiken in Lapland... dat ik daar goed naar moet luisteren.


    Ik (ik-Adelaar) zweef hoog boven de oceaan en zie de dolfijn in een groep van drie zwemmen. Ze zwemmen in warm water en ik volg ze want ik denk dat ze me ergens naar toe brengen.

    Dan is, in het drumlokaal, Coyote om me heen. Hij rolt over de grond, slap van het lachen: Ik ben gek... dolfijnen hebben warm water nodig en die wil ik meenemen naar het Noorden.

    Ik grijns en zeg: Oké, jou neem ik ook mee naar het Noorden. Ik zal speels en ondeugend zijn.


    Dan hoor ik olifantengetetter en ik neem waar hoe een kudde olifanten opgewonden door het oerwoud stormt. Het lijkt Afrika te zijn. Ik besef meteen dat ik de olifantenenergie en de olifantenkracht ook mee moet nemen. Tot twee keer hoor ik het getetter...


    Dan hoor ik een hoge doordringende bel. Als in India, denk ik. Dan zie ik apen in India en tegelijkertijd neem ik waar hoe ze boven de olifanten in de hoge bomen spelen. Hun speelsheid en ondeugendheid moet ik dus ook meenemen, besef ik.


    Even kom ik met mijn bewustzijn terug in lokaal 215.

    Dan zie ik mezelf van boven af. Ik voer rendieren, buiten in de sneeuw. Ik besef dat ik dit in Lapland zal doen.


    Dan ben ik in een houten tipi. Er brandt een vuur van grote blokken en dat vuur smeult roodgloeiend. Het is alsof ik vanuit de nok van de tipi naar beneden kijk. Van bovenaf zie ik een man in de tipi rond het vuur lopen, hij draagt donkere, blauwgrijze kledij. Het is alsof hij een jurk aanheeft, over een broek heen.

    Ik kan zijn gezicht niet goed zien. Hij is actief met iets bezig, maar dan kijkt hij omhoog. Zijn gezicht komt groot naar mij toe. En nog groter en nog groter. Het herhaalt zich een paar keer. Het lijkt alsof zijn gezicht naar mij uitgezonden wordt. De oude man lacht. Hij heeft zeer gebrekkige tanden. Ik hoor een stem: Als je hem gevonden hebt en hem ziet, ben je in Lapland op de goede plaats aangekomen... dat weet je waarvoor...

    De stem herhaalt de informatie een aantal keren.

    Ik besef dat ik dan zal weten waarvoor ik naar Lapland diende te reizen.


    Dan zit ik opeens als Thea naast de man op een laag, houten bankje. Hij is bezig met huishoudelijke zaken, het voorbereiden van eten of zo. Terwijl ik daar zit, besef ik dat ik cadeau's voor hem dien mee te nemen en vraag me af wat voor cadeau's. Als ik de vraag in mezelf gesteld heb, kom ik mede door een stem die ik hoor tot het volgende besef: een groot pak cafeïne koffie, tabak voor zijn, voor dé, pijp, en mijn groene zijden sjaal. Ik stribbel tegen: die groene sjaal wil ik houden. Waarom dien ik dingen die ik net heb en waar ik gek op ben af te geven?

    Dezelfde stem maakt mij duidelijk dat de sjaal met rode, gele en blauwe blokken ook goed is. Iemand (het lijkt Coyote) plaagt me met de opsomming van cadeau's!

    De oude man kijkt mij vriendelijk aan, hij praat met mij en legt mij iets uit.

    Dan realiseer ik me dat ik mijn drum moet meenemen. Hij dient warm verpakt in het rendierbontje. Gedurende de kerst kan ik daar een tas van maken... maar hij kan ook met het vel in de blauwe tas van papa.


    Dan zie ik hoe ik afscheid dien te nemen van de man, als ik hem ontmoet heb. Ik heb papier nodig om te communiceren, want wij, de man en ik, spreken niet dezelfde taal. Ik zie mezelf de zon tekenen en wijzen op het feit dat de zon nu niet te zien is en dan teken ik de zon hoog aan de hemel. Hij vindt het jammer dat ik wegga en moppert wat, maar begrijpt wel dat ik in de zomer terugkom... met de auto en Aad. Hij dreigt met het feit dat hij in de tussentijd dood gaat.


    Dan open ik mijn ogen en probeer ik in de gewone wereld op mijn horloge te kijken, maar dat lukt niet want er zit een zwarte waas voor... ik besef dat er iets is end at ik goed moet kijken. Ik sluit mijn ogen opnieuw en kijk en kijk en dan zie ik benden me de voetjes van Roodkapje en links voor me de poten van de Wolf...

    Ik besef dat ik daarover wijzer word in het Noorden; dat gaat er gebeuren: ik word wijzer van wolvenkracht. De oude Lap is een Wolf. Ik besef dat het de bedoeling is dat ik gegeten word... en ik besef dat ik een klein sprookjesboek moet meenemen als cadeau. Een sprookjesboek met plaatjes van Roodkapje en de Wolf, zodat hem duidelijk is wat ik weet en dat hij kan zien dat wij hier bekend zijn met gegeten worden door de Wolf.


    Roodkapje komt opnieuw in mijn beeld. Ze staat links voor me en kijkt me aan, en dan laat ik mezelf bijten door de / een wolf en dan ben ik ik-Wolf. Ik heb een enorme bek met afgrijselijke tanden en de zever loopt ertussendoor en eraf. Tegenover me staat ook een wolf, maar hij is kleiner en ik-Wolf grom vervaard en dan verschijnt er, tussen ons in, een cirkelvormige doorgang, groen van kleur, een beetje zoals turquoise, maar dan waterig en walmig. Ik besef dat ik in / door die tunnel kan gaan. De doorgang heeft dampige bollige witte randen, een beetje wolkig. Op het moment dat ik erin wil stappen ben ik opeens terug in lokaal 215; de drumtijd is om.

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Het Verhaal van de Steen, Ik-Adelaar, Ik-Wolf
    24-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Uitnodiging

    Prettig aan het werk en actief drummend in het experiment doet de Wind, in november en december 2000, opnieuw mijn bloed ruisen. 'Help, dit komt helemaal niet uit; ik kan niet op vakantie gaan; ons huis wordt verbouwd! Ik ga met Aad de nieuw zolder verven.'
    Ja, want volgens plan zijn Aad en ik in september 1999 getrouwd. Waarom? Wel, we wilden vieren dat we het samen zo geweldig hadden en het was, ondanks mijn arm in de mitella en mijn uitgebluste hersenen, beslist een grandioos feest. Als vervolg op onze verbintenis lieten we in 2000 mijn huis verbouwen zodat het meer ons huis zou worden. Maar de Wind en het Noorden van Europa hebben lak aan deze feiten en blijven hardnekkig trekken en trekken. Ik weet er niet goed raad mee.
    Zo'n anderhalve week voor Kerst, op de laatste dag van de 'International Course', vertel ik Maria, een van de studenten, dat haar vaderland mij mateloos intrigeert: "Ik zou graag meer willen weten over de oude gebruiken van het Lapse volk."
    "Ach," antwoordt zij, "dan kom je toch bij ons, mijn moeder is van oorsprong Saami."
    Terwijl zij antwoordt, zie ik flitsende lichten rond haar persoon en ik reageer verbaasd: "Maar jij komt toch uit het Zuiden? Uit Jönköping!?"
    "Ja," zegt Maria, "daar studeer ik, omdat er in het Noorden geen universiteiten zijn."
    Mijn bloed borrelt: "Weet je wel wat je zegt, want ik kom!!!"
    Volgens Maria is het geen probleem
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen
    23-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - International Course-Docent

    Maar (is er iemand verrast door?) mijn wilskracht wankelt en alles loopt anders. Terwijl ik merk dat ik weer prima kan functioneren als tutor, neem ik, vanuit schuldgevoelens naar mijn collega's toe, die ik door mijn schouderperikelen zo plotseling in de steek heb gelaten, het voortouw in de ontwikkeling van het tweede studiejaar Duaal. Daarnaast begin ik, na op 21 april 2000 ik-Spin geweest te zijn en terwijl ik de drum nog maar amper langere tijd met mijn linkerarm omhoog kan houden (ik laat de drum op mijn linkerknie rusten) met het experiment 'Reizen met de Steen'! Weerstand bieden aan de verlokkingen in het werk en de wereld! Brrr, wat een opgave. Er is zoveel spannends te doen.
    Terwijl het experiment zich stap voor stap voltrekt, accepteer ik in het najaar van 2000 naast mijn bestaande taken ook nog een docentschap aan de 'International Course'. In deze Engelstalige cursus op de Nebo participeren studenten van over de hele wereld. Gedurende drie maanden volgen zij het op Nederlandse leest geschoeide onderwijs om te leren hoe de hulpverlening in Nederland in elkaar steekt. Zeg nou zelf, dit is toch allemaal veel te leuk om te doen! 'Rustig aan doen' is een moeilijke les voor dit meisje.
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Het Verhaal van de Steen, International Course
    22-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Glos bij Nuain
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op het web kom ik meer verrassingen tegen als het gaat om het Ogham-teken Nuain dat ik in 1996 op de Steen schilderde. 

    Blijkbaar eeuwen geleden en ook nu nog wordt er echt gezocht naar de betekenis van het woord Nin of Nuain. Het zou inderdaad vijftandige vork betekenen en tevens één van de tanden van een vijftandige vork. 'Nin of the weavers beam' wordt dan vertaald als 'vork van de weefboom'. 

    Deze verklaring van Nuain / Nin is echter gekoppeld aan de vorm van het Ogham-teken. En bij de andere Ogham-tekens is dat nergens het geval. Slotsom: deze uitleg wordt als nogal dubieus bestempeld.


    Oh, voor de duidelijkheid het is Peter Schrijver die op bovenstaande wijst in zijn 'Studies in British Celtic Historical Phonology'. Peter blijkt de betekenis van Nin diepgaand te onderzocht te hebben, en heeft daartoe ondermeer glossen ofwel woordverklaringen van Ierse glossators bij 'nem ninach' opgepakt. Hm, glossators zijn personen die in een ver verleden professioneel aantekeningen en commentaren bij nog oudere teksten schreven, zodat deze beter te begrijpen waren. 


    De glossen die Peter Schrijver opsomt, zijn: aoibhinn; beannach; breac; brecht; nélach; reannach; taitnemach. 

    In het Engels: beautiful, seemly; having points; speckled; variegated; clouded; starry; bright, resplendent.

    In het Nederlands: prachtig, voegzaam; met stippen (of met punten); gespikkeld (of gestippeld); veelkleurig; met wolken; met sterren; helder, luisterrijk.

    Tss, deze glossen hebben dus te maken met het woord 'nin'.


    Al lezend valt mijn mond open. Als Peter Schrijver refereert naar een tekst van een zekere McManus (1988) blijkt nin opeens drie kennings te hebben!

    - Costud síde - establishing of peace - bewerkstelligen / vestigen van vrede.

    - Bág ban - boast of women - trots van vrouwen.

    - Bág maise - boast of beauty - trots van schoonheid.

    Peter vindt de eerste kenning enigszins uit de pas lopen bij de andere twee en suggereert dat er in plaats van síde net zo goed het Oud-Ierse síte of síta, vertaald 'zijde', gelezen kan worden en dan is 'costud síde' te vertalen als 'arrangement van zijde'.

    Aldus passen gevonden glossen en kennings beter bij elkaar en dan betekent 'nin' in 'nin of the weavers beam' bij benadering: (veelkleurig, geblokt) geweven stof.


    Tja... niet het opstellen van de vork van de weefboom, die enkel in tijden van vrede wordt opgesteld, maar het product van het weefproces. Ik kan er goed mee leven. 'Het Verhaal van de Steen' kan wedijveren met een schitterend veelkleurig geweven doek. Schering en inslag, waarbij anderen grootse draden geweven hebben.


    Peter Schrijver wil ik bij deze bedanken voor zijn uitgebreide onderzoek, en wat geweldig dat delen van zijn boek op het web in te zien zijn. En natuurlijk is déze tekst een glos bij Nuain.

    Warrior Iadied


    http://books.google.nl/books?id=f_RMQkk3OSIC&pg=PA48&lpg=PA48&dq=fork+of+the+weaver's+beam&source=bl&ots=T2eQ_a
    20Ht&sig=zThMJgh8qt2R0WxuBlbhc6t0Yys&hl=nl&sa=X&ei=AGXlUOnDCY6Y1AWZwIDoCw&ved=
    0CDYQ6AEwAQ#v=onepage&q=fork%20of%20the%20weaver's%20beam&f=false

    Schrijver, Peter. (1995) Studies in British Celtic Historical Phonology. Amsterdam -Atlanta: Rodopi BV. Pg. 46 t/m 49.

    Reageer (0)

    Tags: Nuain, Peter Schrijver
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Intermezzo
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Terug in Nederland ligt de oproep van de Sint Maartenskliniek op tafel. Binnen een week blijk ik aan de beurt te zijn: "Hoera, nog in de zomervakantie... kan ik daarna gewoon aan het nieuwe schooljaar beginnen."

    Vrolijk ga ik het ziekenhuis in en minder vrolijk kom ik eruit. Hoezo? Nou ik denk dat toen ik het ziekenhuis inging mijn organen nog niet echt geweldig op dreef waren na mijn toch enigszins onverantwoordelijke gedrag gedurende mijn Vision Quest. Tijdens 'mijn zoektocht' was ik aardig verzwakt en in de week erna deed ik ook nog voorzichtig aan met eten omdat mijn organen natuurlijk wel op gang moesten komen. Verder was de manier waarop ik me op de operatie had voorbereid absoluut pet! Ik vroeg niet eens wat me na de operatie te wachten zou staan; ik dacht meer zoiets als: 'Veertien dagen helen van de wond en dan weer in de running.'

    Het gevolg van dit alles is dat ik me wezenloos schrik als ik in het ziekenhuisbed verneem dat ik, om het genezingsproces te bevorderen, mijn arm enkele weken (zeven of acht) niet mag bewegen. Daar zit ik dan: gedwongen tot rust. Letterlijk en figuurlijk voel ik me hondsberoerd. Tot overmaat van ramp is mijn elfinguide, mijn kleine bliksemschicht van taxushout, die ik als bescherming aan de binnenkant - aan de zijnaad - van mijn slipje had vastgemaakt, ook nog gebroken.

    De maanden erna voelt het aan alsof de narcose niet uit mijn lijf te branden is. Ik ben verschrikkelijk duf en wekenlang kan ik geen enkele tekst onthouden. Als ik de krant gelezen heb, kan ik me geen onderwerp herinneren: 'Wat gebeurt er in Godsnaam met mij?' 

    Soms ben ik bang dement te worden, maar ruim een half jaar later (voorjaar 2000) kan ik gelukkig weer voorzichtig aan het werk. De intentie het rustiger aan te doen, zit stevig in mijn hoofd verankerd. Hahaha!

    Warrior Iadied


    Ad foto: Mijn gebroken elfinguide.

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, Elfinguide
    21-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kundalinikracht in 'Het Kerkje op de Heuvel'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Kundalini in mijn gewone leven? Echt wel! 

    19 januari 2013 kom ik in het kader van mijn vriendschap met Lieve Vrouw en haar echtgenoot in 'het Kerkje op de Heuvel' in Heelsum terecht. Na afloop van de serene dienst realiseer ik mij dat daar deze dag een bijzonder sportieve man begraven wordt. 

    Hm, bij leven heb ik hem niet gekend. Los daarvan, als ik ruim op tijd in de kerk aankom, zit deze al bomvol en mij wordt een plaatsje gewezen in het oude schip. 

    Ik kom terecht in de tweede bank aan de noordkant, aan het middenpad dat van west naar oost gaat. Nauwelijks zit ik of ik voel dat de Kundalinikracht in mijn bekkenbodem als een Grote Acht 'ontbrandt'. De Kracht richt zich door mijn ruggengraat omhoog. Blijkbaar een uitmuntende plek om Verbinding met de Bovenwereld, met het Goddelijke, te maken; het gaat vanzelf.


    Tijdens de dienst wordt CD-muziek gedraaid. 'You raise me Up' van Josh Groban. Het past niet helemaal bij mijn Ervaring want dit 'raise me Up' wordt vertaald met 'tilt me op' maar toch... de muziek ondersteunt bij mij opnieuw het stijgen van de Kundalinikracht. Prachtig.


    Tja, de negentiende heb ik mijn fototoestel niet bij me, dus binnenkort ga ik deze kerk, prachtig om te zien in de sneeuw, opnieuw bezoeken. Hm, na de begrafenis, na het condoleren, krijg ik onder aan de heuvel in zaal Rehoboth een gratis kaart van het kerkje aangeboden... deze kan ik natuurlijk inscannen...

    Aan de noordkant naast 'het Kerkje op de Heuvel' loopt van west naar oost (of van oost naar west) een Krachtige Leylijn: parallel aan het oude schip, de Kerkweg. Het zou me niet verwonderen als die Lijn in verbinding staat met de kerk Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming in Renkum. Ben benieuwd.

    Warrior Iadied


    Ad ingescande foto: op deze ansichtkaart Het Kerkje op de Heuvel in Heelsum. De foto van deze Nederlands Hervormde Kerk, waarvan de geschiedenis teruggaat tot 1517, is gemaakt door C.Th. van der Schouw (Oosterbeek: Emdeha bv).
    De loop van de Krachtige Leylijn staat er niet op; deze loopt evenwijdig met het oude schip van de kerk, net rechts naast de gele struik helemaal linksonder op de kaart.

    Reageer (0)

    Tags: Heelsum, Kerkje op de Heuvel, Kundalini
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toezegging

    Tijdens de Vision Quest in 1999 maak ik fijne gebeurtenissen mee en doe ik Schitterende Ervaringen op. Deze Ervaringen ondersteunen me eigenlijk ook om 'Het Verhaal van de Steen' te schrijven. In 'Het Verhaal van de Steen' heb ik deze Ervaringen geschrapt omdat ik het meer het verhaal 'van de Steen' wilde laten zijn. 
    Ook nu ga ik deze Ervaringen niet vermelden, maar Ze zijn er wel en ik beloof dat als 'Het Verhaal van de Steen' volledig weergegeven is dat ik daarna over Mijn Ervaringen tijdens mijn Vision Quest zal vertellen.
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Vision Quest
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op de Klarälven
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Bijgaande foto heeft, denk ik, weinig met spiritualiteit te maken. Maar, omdat ik in het boek 'Het Verhaal van de Steen' over de 
    houtvlotvakantie op de rivier de Klarälven in Zweden vertel, bij deze een foto van 20 juni 1999 van mezelf terwijl ik in 'ons tentje op het vlot' in een souvenirboek lees over een moedige, kleine trol die bemerkt dat hij door licht niet versteend raakt...
    Warrior Iadied

    Bringsværd, Åge (zonder jaartal). The Little Troll. Oslo: Scandinavian Film Group as.
    Penterman, Thea - Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.



    Reageer (0)

    Tags: Houtvlotvakantie, Klarälven
    20-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Vision Quest
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Weer thuis in Nijmegen meld ik me via de huisarts in de Sint Maartenskliniek aan. De zinvolheid van de operatie staat niet ter discussie, gezien de wachtlijst kan ik echter pas in het najaar een oproep voor de operatie verwachten. 

    "Uitstekend!"

    Denk nou niet dat ik gezellig thuis op de bank op de ingreep ga zitten wachten. Nee, ik duw het gegeven in een verre hoek van mijn bewustzijn en na een paar maanden werken gaan we, omdat het Noorden ons nu allebei trekt, in de zomervakantie op verkenning in Zweden. Zoekend naar het primitieve varen we in Midden-Zweden op een zelfgebouwd houtvlot de Klarälven af en na dit avontuur trekken we naar het Zuiden, naar Svenljunga, om daar onder begeleiding van Frans Scheerder en Annika Zilliacus op Vision Quest te gaan.

    Frans Scheerder, die samen met Roelien de Lange de 'School voor Sjamanisme' oprichtte, kwam in ons leven toen een van de studenten van de cursus 'Reizen met de Drum' ons uitnodigde om in Amsterdam presentaties en het examenfeest van enkele studenten van de School bij te wonen.

    Op dat feest ontdekken we dat Frans ook aan geïnteresseerden de mogelijkheid biedt om onder zijn begeleiding in de ruige bossen op het vasteland of op de onherbergzame, onbewoonde eilanden voor de kust van Zweden een Vision Quest te houden.

    Roger's verhalen over zijn Vision Quest maakten mij reeds heel nieuwsgierig en in het voorjaar van 1999 had ik het idee dat ik er klaar voor was om mee te maken wat dit Indiaanse ritueel mij kon opleveren. Vandaar op naar Svenljunga!

    Nou, de belevenissen en ervaringen tijdens een Vision Quest kunnen intens zijn. Ik zal er niet teveel over uitweiden, maar in trance schreef ik zelfs over engelen en duivels. Wat ik bovendien presteerde, was vier dagen niet eten (dat was de bedoeling) en slechts een paar slokjes water per dag drinken, al met al nog geen liter. Dit laatste was niet helemaal de bedoeling, maar ik pakte het, in navolging van de verhalen van Roger, veel te Spartaans aan.

    Warrior Iadied


    Ad ingescande foto: 22 juni 1999 Gunnars Grova. Hier werd het beginritueel van de Vision Quest uitgevoerd.

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, Vision Quest
    19-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Passende Actie

    Maar dit intermezzo terzijde, terug naar de voorjaarsvakantie van 1999. De ervaringen in Rovaniemi stelden me dus enigszins teleur. Op de een of andere manier was het niet de juiste plek. Aad genoot volop: hij skiede dat het een lieve lust was. En nou wil ik niet zielig doen, maar leren skiën zat er voor mij daar niet in. Waarom niet? Wel, mijn linkerschoudergewricht schoot al jaren, telkens als het gewricht gedraaid belast werd, gemeen uit de kom. Het gevolg hiervan was dat ik in het dagelijks bestaan mijn linkerarm continu krampachtig tegen mijn lichaam aanhield.
    Wat er gebeurd was? Wel... (zucht) in het begin van de jaren negentig, toen ik nog niet voldoende in staat was even stil te staan en mijn gevoelens te inventariseren om tot juiste handelingen over te gaan, liep ik woedend door een geroemde en soms verguisde Nederlandse supermarkt en toen gleed ik uit over een groot koolblad met een rottende rand. Vallend op kratten bier, die daardoor gingen schuiven, scheurde de gewrichtsband die de linkerbovenarm in de kom houdt. Tja, en in de jaren daarop vond ik, als alleenstaande moeder en mede omdat ik bang was voor een operatie, niet de tijd om passende actie voor mijn lijf te ondernemen.
    Het skidebacle levert wel een positief resultaat op: ik besluit dat het tijd wordt mijn schouder te laten repareren: "Ik heb genoeg op de babyhelling gelegen!"
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen
    18-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Ik-Jonge-Man
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Al met al leverde de voorjaarsvakantie van 1999 niet op waarnaar ik zocht. Mogelijk was mijn idee kennis op te moeten doen over drummen wat onzinnig. Tenslotte weet ik er gewoon al veel van, niet voor niets kan ik het goed.

    Borrelt dit laatste zinnetje van eigendunk? Zo is het niet bedoeld. Ik verwoord hier enkel mijnervaringen naar aanleiding van de cursus rond 'drummen', die door Roelien de Lange begeleid werd en waarvoor Aad en ik ons in het voorjaar van 1997 aanmeldden.

    Het doel van deze cursus was om studenten uit het eerste studiejaar van de 'School voor Sjamanisme' te laten oefenen in het drummen. Wij - de deelnemers aan de cursus - fungeerden daarbij als proefpersonen; als reizigers!

    Het reizen ging me goed af en eigenlijk was het drummen niet eens zo heel beroerd, maar na de eerste avond wist ik een ding zeker: 'Dit kan ik honderd keer beter.' Mogelijk klinkt dit opnieuw vol eigendunk, want het is vrij normaal dat drumgeluid een eerste keer drummen onzeker klinkt en mogelijk is 'honderd keer beter' wat overdreven, maar toch!

    In 1998 krijg ik meer inzicht in het waarom van mijn zelfverzekerde denken op die avond. Reizen is namelijk een uitstekende manier om vaten vol kennis, indrukken en ervaringen uit vorige levens aan te boren, en in dat jaar ontdek ik tijdens een reis dat mijn Gids Petterwitsj uit de bovenwereld in een grijs verleden (in een eerder leven van mijn ziel) mijn Sjamaanvader was. Of hij mijn biologische vader was, daar twijfel ik over, in elk geval fungeerde hij als mijn sociale vader.

    Gezamenlijk voerden wij in die tijd een mannenhuishouden. Er liep een jongere broer rond die mij adoreerde en op wie ik héél gek was. We woonden in een bar, bergachtig gebied in de buurt van een rivier en Vader Petterwitsj was redelijk hardvochtig. Hij joeg mij, destijds een prachtige, sterke jongeman van tegen de twintig, bijna dagelijks de berg op om te drummen. Niet even, nee... uren; hele dagen lang. Beneden in het dal luisterde hij of ik op de juiste wijze drumde voor de genezing van de Aarde. Ik-Jonge-Man moest daartoe zo mooi mogelijk drummen: het geluid van de drum diende schitterende achten te produceren.

    Overigens, eerlijk gezegd, viel mij-Jonge-Man dat niet al te zwaar, want eenmaal in trance voelde ik-Jonge-Man het gewicht van de drum niet meer en kon ik-Jonge-Man uren drummen.

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, Petterwitsj
    17-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Poolcirkel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    In februari 1999 bezoek ik met Mijn Lief, luisterend naar de Stem van de Wind en dus zoekend naar ???-iemand-???, bij Rovaniemi in Finland de Poolcirkel. Zoals ik in 'Het Verhaal van de Steen' reeds heb verteld, was het een verrassende reis waarbij ik me uiteindelijke een echte toerist voelde.
    Warrior Iadied


    Penterman, Thea - Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.

    Reageer (0)

    Tags: Rovaniemi, Poolcirkel
    16-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Rovaniemi
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Terugkijkend kwam het erop neer dat Aad en ik als gewone toeristen in Rovaniemi rondliepen. We bezochten een rendierfarm, maakten een tocht op een ijsscooter over bevroren rivieren en idem met een huskyslede door het achterland. De kleine husky die ik vijf minuten knuffelde was geweldig... minder geweldig was het dat uren later mijn handen nog halfbevroren waren! Ze wilden maar niet warm worden. Had ik in de gaten dat het daar zó erg vroor. Naar mijn idee dienden die enorme handschoenen en al die lagen kleding ervoor om de toeristen een beetje voor de gek te houden; om hen een glimp van avontuur te bezorgen. Het voelde namelijk helemaal niet koud aan.

    De enige persoon die een beetje in de buurt van de inheemse cultuur een handeling uitvoerde, was de langlaufinstructrice. Op kunstige wijze sneed zij krullen aan een stukje hout, waarmee ze vervolgens het vuur aanmaakte in de kota, waarin wij uitrustten. Zij vertelde dat de oude Saami geen televisie nodig hadden; zij hadden het vuur en het rookgat. Ik begreep dat ze refereerde aan het feit dat de oude Lappen bekend waren met het reizen in de andere werelden. 

    O ja, en dan was er nog die intrigerende man met dat vierkante gezicht! Nadat ik in het museum van Rovaniemi navraag had gedaan of er ook iemand in de buurt leefde die bekend was met het drummen van de oude Saami of zo, observeerde hij mij langere tijd... terwijl ik het niet presteerde de babyhelling van de skipiste af te gaan. Tja, meer liggend op mijn rug in de sneeuw dan rechtop op de latten, en alle kanten op slierend behalve de goede, kon ik echt niet bij hem komen en dus raakten hij en ik niet in gesprek.

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, Rovaniemi
    15-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - De Stem van de Wind
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Het Noorden van Europa trekt op een ietwat bevreemdende manier al langere tijd, misschien al wel een jaar of twee, mijn aandacht naar zich toe. Hoe? Wel, als ik 's avonds, met name in november en december, het keukenafval wegbreng naar de vuilnisbak in mijn achtertuin, kijk ik normaliter even omhoog - de lucht in - om de natuur en het heelal op mij te laten inwerken.

    Regelmatig ervaar ik dan geroepen te worden vanuit het Noorden. Het klinkt als een doordringend geruis en als dit gebeurt, ga ik daarna onrustig naar binnen: 'Wat is dat nou? Waarom lijkt het alsof ik geroepen word? Het is alsof de Wind roept... waarom roept de Wind mij?'

    De enige interpretatie die ik eraan kan geven, is dat heel hoog in het Noorden een mens leeft die kennis uit de sjamanistische wereld aan mij wil overdragen; iemand die mij wil vertellen over het drummen. Steeds vaker stel ik mezelf de vraag: 'Zal ik op vakantie gaan in het Noorden van Europa?' Mijn vriend Aad heeft al snel weet van de uitnodiging van de Wind die ik gewaarword en als ik met hem bespreek of hij zin heeft met mij naar Noorwegen, Zweden of Finland te gaan, vindt hij het prima vakantiebestemmingen.

    De Kerstvakantie van 1998 biedt geen uitkomst. Neuzend in reisgidsen lijkt het Noorden van Europa gesloten. De voorjaarsvakantie van 1999 voldoet beter. Met Aad vlieg ik naar Rovaniemi in Finland. Zoekend naar contact met de inheemse bevolking, kom ik verbouwereerd thuis: rijkdom, vierdubbele ramen, sauna's en een schitterend museum, maar geen mensen die, zoals de oude Saami in kota's leven en mij wijzer wisten te maken over drummen en sjamanistische ervaringen. Wat je noemt een cultuurschok... maar ja, niet elke Nederlander loopt op klompen.

    Warrior Iadied


    Ad ingescande foto: Mijn achtertuin in het voorjaar van 1993. Een oude foto, maar een betere heb ik niet. Het Noorden is in de richting van de rechterbovenhoek van de foto. Op de foto is de grote conifeerachtige (in de tuin van de buren) zichtbaar. Deze 'conifeer' speelt een rol in het ruizen, in de Stem van de Wind, als ik in het najaar van 1997 en 1998 's avonds keukenafval wegbreng. De boom is ondertussen door de buren uit hun tuin verwijderd. 

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, de Wind
    14-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Eerste Reisverhalen

    De reisverhalen dwarrelen op mijn bureau. Van mijn kant uit doe ik niet veel meer dan de geschreven teksten verzamelen. De verhalen van Roger en Juliette lees ik bij binnenkomst intens nieuwsgierig direct, maar omdat ik het 'onbaatzuchtig geven' in Juul's reisverhaal niet direct herken, bekoelt mijn enthousiasme. Het is teleurstellend dat mijn hypothese niet bevestigd wordt en ik weet niet zo goed wat te doen. Het lijkt alsof er geen verband tussen de verhalen zit: 'Tja, dien ik er iets mee te doen? Ik heb het wel beloofd.'
    Op school slorpt het ontwikkelwerk voor het eerste en tweede studiejaar duaal mijn creatieve energie volledig op en zo komt het dat ik soms niet eens de tijd neem een reisverhaal onmiddellijk te lezen. Minder te werken, zoals mij in mijn reis werd aangedragen, wil ik wel, maar ik krijg het niet bepaald vlot voor elkaar.
    Heilig neem ik me voor om in de kerstvakantie van 2000 de reisverhalen uit te werken, maar op het laatste moment doet een samenloop van omstandigheden mij afreizen naar Lapland. 
    Tja en wat daar allemaal gebeurt... daarover wil ik je vertellen. Waarom? Wel in de context van het geheel is het van belang en eerlijk gezegd is het een ruggesteun voor mezelf: zó verzamelde ik genoeg lef om 'Het Verhaal van de Steen' neer te pennen.
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Het Werk van de Steen, Reisverhalen
    13-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kundalini

    Wat is Kundalini? 
    In de jaren dat ik 'Het Verhaal van de Steen' schreef en uitwerkte heb ik veel herschreven en geschrapt. Die oude teksten zijn er nog, maar ik schrijf nu liever nieuwe want het terugzoeken is erg vermoeiend. Welke teksten ik schrapte? Onder andere die waarin ik allerlei begrippen uitlegde en waarvan ik later vond dat mensen ze zelf op het web konden zoeken.

    Nu ik 'Het Verhaal' op WEDERWAARDIGHEDEN plaats, merk ik dat ik kanttekeningen in de zijlijn wil maken. Het hoeft niet veel te zijn, maar toch. 'Een glos' heet zoiets, tenminste dit leerde ik onlangs. Over 'glossen' vertel ik binnenkort, bij deze enkele woorden over Kundalini.

    Kundalini is een Spirituele Kracht die in mensen aanwezig is. Het woord 'Kundalini' betekent 'de Opgerolde' en komt uit het Sanskriet, een taal die 500 tot 400 jaar voor onze jaartelling (voor Christus) gesproken en geschreven werd.
    Kundalini is een Opgerold Energiekanaaltje dat in het Energielichaam van de stuit, dus onderaan de ruggengraat, aanwezig is.

    Omdat het niet-zichtbaar is (behalve met een Getraind Geestesoog, dat wil zeggen een Oog dat goed naar binnen kan kijken) typ ik Kundalini cursief en hier op WEDERWAARDIGHEDEN met hoofdletters. 
    In 'Het Verhaal van de Steen' schreef ik ooit ook veel hoofdletters, maar die heb ik later teruggebracht tot gewone letters. Tja, dat schrijven was een strijd op zich... en nog. 

    Kundalini is ook een Kracht die 'op te wekken' is; letterlijk omhoog te brengen is. Hm, dus door de ruggengraat omhoog. Als een soort Boodschap aan de Bovenwereld, een soort Reactie... een Antwoord op het Bewust-Zijn van het Bestaan van het Goddelijke. Eerlijk gezegd, vind ik het Omhoog-gaan van de Kundalini een Geweldige Ervaring. Het lijkt wat op het zich oprichten van een slang.

    Nou ja, volgens Roger, heeft de Steen dus met deze Kracht te maken. Als ik het in eigen woorden vat: 'Het Verhaal van de Steen' heeft te maken met het gronden hier op Aarde, met het op Aarde in het hier en nu aanwezig zijn, en vervolgens vanaf de Aarde, vanaf hier, een Boodschap omhoog zenden naar het Goddelijke... 'Hallo, ik besef dat ik hier op Aarde ben en dat ik van Daarboven, van het Goddelijke vandaan kom... '
    Hahaha, een soort 'Groetjes from Earth!'

    Terwijl ik dit schrijf, is het 20 januari en 
    in WEDERWAARDIGHEDEN ga ik deze tekst terug in de tijd plaatsen: Ha, dat kan dus op het web. Ik plaats deze tekst over Kundalini na de tekst uit 'Het Verhaal van de Steen': Roger zegt 'Kundalini'
    Hm, als ik dit soort acties uitvoer, zal ik proberen het er steeds bij te zetten. Tss, ik raak er zelf verward door. Op de een of andere manier gaat het een beetje te hard (het plaatsen van 'Het Verhaal van de Steen'). In dit tempo foto's zoeken, inscannen of glossen plaatsen, benauwt me een beetje. 

    O, ook goed om mee te delen: ik typ 'Het Verhaal' opnieuw en dat gaat snel, maar ik wil er kanttekeningen bij plaatsen en in het gewone leven maak ik van alles mee dat min of meer parallel lijkt te lopen, en daarover wil ik ook schrijven.

    Maak ik het ingewikkeld? Zal best.
    Oef ja, op het web kent 'Het Verhaal van de Steen' meer titels dan in het boek. Dat moet gewoon om de teksten uit elkaar te houden.
    Warrior Iadied

    Penterman, Thea - Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Kundalini

    Reageer (0)

    Tags: Kundalini, Heelsum, Kerk op de Heuvel
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Roger zegt 'Kundalini'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    De volgende dag bespreken wij zijn ervaringen. Roger is ervan overtuigd dat de kracht van de Steen betrekking heeft op kundalini en vertelt dat de reiservaringen 's nachts inderdaad in zijn dromen hebben doorgewerkt.

    We discussiëren over het hoe en wat. In mijn brein dringt mijn persoonlijke les 'onbaatzuchtig geven' naar voren, maar gelukkig presteer ik het om niet over mijn hypothese te praten. Even later raak ik heel opgewonden als Roger uit zijn dromen de conclusie trekt dat hij het moeilijk vindt om het zijn vrouw te gunnen haar kracht net zo onvoorwaardelijk te delen aan anderen, als hij dat zelf doet en kan. Zijn interpretatie lijkt verdacht veel op een bevestiging van mijn 'onbaatzuchtig geven'.

    Omdat ik zijn reisverhaal eerlijk wil kunnen hanteren, verzoek ik Roger zijn reiservaringen en dromen toch maar op papier te zetten. Hij baalt er een beetje van; hij dacht dat vertellen genoeg zou zijn. Veertien dagen later reist Juliette als tweede en in de loop van de maanden daarop volgen Edgar, Masja, Suzanne, Erwin, Elroly en Joyce. Over het algemeen betreuren reizigers dat ze hun ervaringen niet mogen delen met andere aanwezigen. Ook stoort het hen dat ze niet met eerdere reizigers uit het experiment of anderen over hun ervaringen mogen spreken, maar ze houden zich aan onze afspraken. Persoon na persoon blijkt geraakt en enthousiast.

    Warrior Iadied


    Ad foto: Roger Quintens op onze werkkamer in de Nebo. De (ingescande) foto heb ik gemaakt in december 1999. Op zijn bureau ligt de Steen.

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, Reizen, Experiment
    12-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Reisinstructie in het Experiment

    Op dinsdag 6 juni 2000 is het eindelijk zover: Roger Quintens is de eerste reiziger in het experiment. De instructie is simpel: "Zorg dat je gedurende de reis fysiek contact hebt met de Steen, houdt haar zo mogelijk vast. Ga gedurende de tijd dat ik drum ontspannen liggen en ga naar binnen. Begin de reis eventueel bij een boom en ga met de vraag: 'Steen, wat kun je me leren of vertellen?'"
    Om eventuele doorwerking van de reiservaringen in het bewustzijn na te gaan, verzoek ik Roger om tevens zijn dromen uit de nacht volgend op het reizen bij te houden.
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, Experiment
    11-01-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Petterwitsj
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Als ik mijn voornemen voorleg aan de reizigers van de dinsdagavonden reageren zij enthousiast. Het geheimhouden van de verhalen maakt het spannend en ze beloven mij hun verhalen te sturen en er met elkaar niet over te spreken. Ik beloof hen de reisverhalen te bundelen en te analyseren, en zo 'Het Verhaal van de Steen' te schrijven. 

    Nadat deze eerste stappen zijn gezet, constateer ik verheugd bij mezelf dat ik al daadwerkelijk handel naar een van de suggesties die ik uit mijn reis oppakte: ik ben bewuster met spiritualiteit bezig. Het concreet gehoor geven aan aangereikte suggesties en inzichten is trouwens een van mijn belangrijkste uitgangspunten: reis niet als je niet bereid bent datgene wat je aangereikt krijgt te volgen.

    Hoe ik zo overtuigd tot dit idee gekomen ben? O, het was vreselijk, elke computergebruiker zal het met me eens zijn. Het was in 1998 dat een stem, die volgens mij toebehoorde aan mijn Gids Petterwitsj uit de bovenwereld, mij enkele malen grondig waarschuwde mijn computerbestanden te saven, omdat de computer zou crashen. Ik gaf niet onmiddellijk gevolg aan de waarschuwingen en het het gruwelijk geweten. Binnen enkele dagen ging de harde schijf kaduuk en ik verloor mijn reisverhaal over mijn ontmoeting met Petterwitsj.

    Tot overmaat van ramp wist ik zijn vreemde naam niet meer. Met grote hardnekkigheid heb ik mezelf weten te leiden in het idee dat ik datgene wat ergens in het heelal is opgeslagen opnieuw te weten kan komen. Inspannend geconcentreerd herontdekte ik, tijdens een reis, opnieuw de naam van mijn Gids. Wat lachte hij smakelijk toen ik er eerst Pjotr Witsj van maakte! Maar goed, aldus leerde hij mij hem en de spirituele wereld op een zelfverantwoordelijke, gezonde, manier te gehoorzamen.

    Warrior Iadied


    Ad foto: Lokaal 017a is de oude keuken van de Nebo, van het klooster en klein-seminarie. In dit lokaal heb ik vele dinsdagavonden, ook voor het experiment, gedrumd.

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, Petterwitsj
    Gastenboek
  • gastenboek
  • Even weer wat bij gelezen -
  • reactie
  • Groeten
  • Prettig weekeinde

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.nl - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jou eigen blog!