de lieve Gerda duwde me dus met enige moeite kamer 13 van het ziekenhuis in en zette me pal voor een groot bureau zorgzaam op de handrem. 

"Dag tante Truus", zei ze,"ik krijg straks een seintje en dan kom ik u weer halen". Nu werd het spannend want achter het bureau was een forse vrouw gezeteld met een krijtgestreept colbertje en een grote hoornen bril. 

Dat zag er wel allemaal erg zakelijk uit maar schijn kan altijd bedriegen. Mevrouw Wittgenstein keek op van de stapel formulieren die voor haar lagen en zei: "U bent zeker tante Truus'. 

Nu .. daar viel weinig tegen in te brengen dus ik knikte maar bevestigend.

"Wat zijn uw plannen voor uw toekomst Tante Truus, hebt u daar wel eens bij stil gestaan". Een vorsende blik volgde.

Oh ja zei ik, in deze multy-map heb ik alles op geschreven. Ik schraapte mijn keel en sloeg het boekwerk open.

Wat ik wil is een vrijstaande bungalow met minstens 4 ruim bemeten kamers voor me hobbies tussen het groen in Wassenaer. Een logeerkamer hoef ik er niet bij te hebben want ik nodig toch niemand uit en daarom heen een mooie lap grond en een elektrieke grasmaaier en een pittoresk schuurtje en ik bedoel niet een van het bouwvallige soort natuurlijk".

Mevrouw Wittgenstein schoof met een ruk haar stoel met piepende wieltjes achteruit en begon schel te lachen.

"Die tante Truus", zei ze, "ik had al meer over u gehoord en over uw gevoel van humor maar dit slaat alles".

Zei schoof haar stoel weer aan, boog zich over het bureua en keek mij streng aan.

"En wie denkt  u die dat allemaal gaat betalen"? zei ze. 

Nu"... de gemeenschap natuurlijk", sprak ik. "Ik heb voldoende mij voor de gemeenschap ingezet en zij mogen ook wel eens wat terugdoen".

 Mevrouw Wittgenstein stond nu op en zwaaide met haar armen.

"Ik ga u nu vertellen wat uw opties zijn. Dat zijn er dus welgeteld twee.

Optie een is een permanent verblijf in Huize Zonnerust in Leidscherdam. Dat is mooi gelegen aan de rand van Leidscherdam en aan de buitenkant van het industrieterrein. Het enige wat u hoort is het laden en lossen van de vrachtauto's en dat gaat 24 uur door. 

Soms rijdt er een busje richting de Jumbo die in wijk Snaaigaren is gevestigd. U krijgt dan een uur de tijd om boodschapjes te doen. Het busje zal niet op u wachten want anders bellen ze politie en die pikt u dan op.

Bent u dan te laat voor het avondeten dan zal er geen keus meer zijn in de toetjes. Die zijn dan op namelijk.

Er is gerenommeerde keukenpersoneel dat vetvrij kookt en eens heeft de chef-kok een Michelinstar gehad wordt gezegd". Van de drankcabine heeft alleen de directeur en mevrouw Stuurs de sleutel".

Verbijsterd leunde ik achterover.

"En wat mag dan wel optie twee zijn"?

"Bij optie twee wordt u gevestigd in een verbouwd industrieel pand aan de Maashaven. Er is een prachtig uitzicht op de haven maar de ramen van uw kamer daar zijn vergrendeld met tralies. Dat is ter bescherming van de gasten, de bewoners dus. Luchten doe je daar door de deur naar de gang open te zetten. Wel gaan de geuren uit de keuken door een fout geinstalleerd beluchting-systeem door het hele gebouw heen maar aan een oplossing wordt gewerkt zegt de Maasoevers. U heeft daar een mooie kamer van 3 bij 4 en een douche en WC ruimte van 79cm bij 1.18 Ruim genoeg allemaal. Op de eerste verdieping is de conversatie-zaal waar ook een TV staat van 69 bij 96 cm. In de hoek heb je een eigentijdse Koffie-Bistro en plastic kuipstoeltjes in een opgewekte kleur. De barkrukken hebben helaas maar een week gestaan maar daar gebeurden teveel ongelukken mee dus in het belang van de bewoners zijn die weggehaald. Deze hebben nu een plaatsje gekregen bij het in het zelfde gebouw gevestigde jeugdhonk van de wijk. Freework Factory. Soms is er wel wat geluidsoverlast maar dat hoort bij zo'n dynamische wijk.

Zeer aantrekkelijk wonen daar. Oh ja.. bij de faciliteiten hoort ook nog een deeltijd verpleegster voor in geval van nood". Als u aan de bel trekt en er is geen geval van nood legt het bestuur u een boete op. Bij de derde keer kunt u vertrekken".

Ik moest dit allemaal even laten bezinken toen Gerda mij naar mijn ziekenhuskamer terugbracht.