de lieve Gerda duwde me dus met enige moeite kamer 13 van het ziekenhuis in en zette me pal voor een groot bureau zorgzaam op de handrem.
"Dag tante Truus", zei ze,"ik krijg straks een seintje en dan kom ik u weer halen". Nu werd het spannend want achter het bureau was een forse vrouw gezeteld met een krijtgestreept colbertje en een grote hoornen bril.
Dat zag er wel allemaal erg zakelijk uit maar schijn kan altijd bedriegen. Mevrouw Wittgenstein keek op van de stapel formulieren die voor haar lagen en zei: "U bent zeker tante Truus'.
Nu .. daar viel weinig tegen in te brengen dus ik knikte maar bevestigend.
"Wat zijn uw plannen voor uw toekomst Tante Truus, hebt u daar wel eens bij stil gestaan". Een vorsende blik volgde.
Oh ja zei ik, in deze multy-map heb ik alles op geschreven. Ik schraapte mijn keel en sloeg het boekwerk open.
Wat ik wil is een vrijstaande bungalow met minstens 4 ruim bemeten kamers voor me hobbies tussen het groen in Wassenaer. Een logeerkamer hoef ik er niet bij te hebben want ik nodig toch niemand uit en daarom heen een mooie lap grond en een elektrieke grasmaaier en een pittoresk schuurtje en ik bedoel niet een van het bouwvallige soort natuurlijk".
Mevrouw Wittgenstein schoof met een ruk haar stoel met piepende wieltjes achteruit en begon schel te lachen.
"Die tante Truus", zei ze, "ik had al meer over u gehoord en over uw gevoel van humor maar dit slaat alles".
Zei schoof haar stoel weer aan, boog zich over het bureua en keek mij streng aan.
"En wie denkt u die dat allemaal gaat betalen"? zei ze.
Nu"... de gemeenschap natuurlijk", sprak ik. "Ik heb voldoende mij voor de gemeenschap ingezet en zij mogen ook wel eens wat terugdoen".
Mevrouw Wittgenstein stond nu op en zwaaide met haar armen.
"Ik ga u nu vertellen wat uw opties zijn. Dat zijn er dus welgeteld twee.
Optie een is een permanent verblijf in Huize Zonnerust in Leidscherdam. Dat is mooi gelegen aan de rand van Leidscherdam en aan de buitenkant van het industrieterrein. Het enige wat u hoort is het laden en lossen van de vrachtauto's en dat gaat 24 uur door.
Soms rijdt er een busje richting de Jumbo die in wijk Snaaigaren is gevestigd. U krijgt dan een uur de tijd om boodschapjes te doen. Het busje zal niet op u wachten want anders bellen ze politie en die pikt u dan op.
Bent u dan te laat voor het avondeten dan zal er geen keus meer zijn in de toetjes. Die zijn dan op namelijk.
Er is gerenommeerde keukenpersoneel dat vetvrij kookt en eens heeft de chef-kok een Michelinstar gehad wordt gezegd". Van de drankcabine heeft alleen de directeur en mevrouw Stuurs de sleutel".
Verbijsterd leunde ik achterover.
"En wat mag dan wel optie twee zijn"?
"Bij optie twee wordt u gevestigd in een verbouwd industrieel pand aan de Maashaven. Er is een prachtig uitzicht op de haven maar de ramen van uw kamer daar zijn vergrendeld met tralies. Dat is ter bescherming van de gasten, de bewoners dus. Luchten doe je daar door de deur naar de gang open te zetten. Wel gaan de geuren uit de keuken door een fout geinstalleerd beluchting-systeem door het hele gebouw heen maar aan een oplossing wordt gewerkt zegt de Maasoevers. U heeft daar een mooie kamer van 3 bij 4 en een douche en WC ruimte van 79cm bij 1.18 Ruim genoeg allemaal. Op de eerste verdieping is de conversatie-zaal waar ook een TV staat van 69 bij 96 cm. In de hoek heb je een eigentijdse Koffie-Bistro en plastic kuipstoeltjes in een opgewekte kleur. De barkrukken hebben helaas maar een week gestaan maar daar gebeurden teveel ongelukken mee dus in het belang van de bewoners zijn die weggehaald. Deze hebben nu een plaatsje gekregen bij het in het zelfde gebouw gevestigde jeugdhonk van de wijk. Freework Factory. Soms is er wel wat geluidsoverlast maar dat hoort bij zo'n dynamische wijk.
Zeer aantrekkelijk wonen daar. Oh ja.. bij de faciliteiten hoort ook nog een deeltijd verpleegster voor in geval van nood". Als u aan de bel trekt en er is geen geval van nood legt het bestuur u een boete op. Bij de derde keer kunt u vertrekken".
Ik moest dit allemaal even laten bezinken toen Gerda mij naar mijn ziekenhuskamer terugbracht.
Gerda kwam vrolijk bij me binnen huppelen. Ik kom u halen Tante Truus, de mevrouw van het intergratiebureu is gearriveerd en zit in kamer 13. U moet wel in de rolstoel plaatsnemen nu.
Dat bleek nog niet zo eenvoudig want ik was flink aangekomen tijdens me coma. Af en toe rolden ze me eens om maar dat was ook de enige lichaamsbeweging die ik had gehad, Maar met veel getrek en gefoeter lukte het Gerda me klem te zetten in de stoel. En daar gingen we.. richting kamer 13.
Zowel zojuist een levensteken van Let gehoord. Geen spat veranderd die Let.
Ze zou z.g. op bezoek zijn geweest bij mij en mijn toestand. En ik had de verkeerde nachtpon aan.Ik zou niet weten wat ze bedoelt? Die met die blauwe ruitjes of die met die grote gele zonnebloemen met dat zwarte kant? Geen ideee.. Big deal. Als je haar maar goed zit niet waar? Ze kan zeggen wat ze wil. Het is een vrij land hier al mag niet alles.
En ze zit weer over me te roddelen. Ik zou Douwe hebben beledigd en die leed daar nog steeds onder.
Nou,, daar geloof ik helemaal niets van. Douwe zegt maar wat. Daar hoef ik toch niet serieus op te reageren.. soms?
Dat kan je niet menen!
Hij zou volgens eigen zeggen nog een sieraad voor me hebben meegebracht. En daar moest ik dan blij mee zijn! Hij verwachtte vast een tegenprestatie.
Al was hij de laatste holbewoner.. dan nog niet. Het zal wel zo'n lelijke broche met een B keus zirkoon geweest zijn van verguld zink van de firma Nobel. Die hebben toch een lelijk joekel van een pand gezet hier in het centrum. Dat de burgemeester dat goed vond....
Ik voel me nog wat slapjes en ga maar een dutje doen. Het gesprek met het intergratiebureau met dat Wittgensteinmens is verpaatst naar morgen want ze had opeens een belangzijke Zoomvergadering. Het zal allemaal wel. Mij best. Ik zal mijn wensen voor mijn toekomstige huisvestiging wel eens stevig op papier zetten. Een mooie taak voor morgen.
Wat krijgen we nou? Ben je weer in het land der levenden?
Ik had je al afgeschreven om het maar eens oneerbiedig te zeggen.
Een half jaar geleden ben ik eens op bezoek geweest, en je lag daar maar te liggen in een afschuwelijk nachthemd.
Je reageerde helemaal niet, ook toen ik je een paar porren gegeven had, niets..nope..nada..
Toen ben ik maar een sigaretje gaan roken op de gang wat niet mocht van de zuster. Maar Dokter No kwam langs en we hebben even gezellig gepraat, Hij gaf nog wat tips voor nachthemden in grote maten van Ulla Popken.
Maar je lag er prima bij met gekamde haren dus ik ben maar weer weggegaan want zo was er ook geen lol aan.
Trouwens je hebt wat gemist hoor de laatste tijd.
Iets met Chinese vleermuizen, mondkapjes en helden in de zorg.
Je mag niet meer zo maar zoenen en je moet geprikt worden.
Maar ze leggen het nog wel uit.
Ik kwam Douwe Schat nog tegen, die zei dat jij hem niet goed behandeld hebt, want hij was niet welkom op je feestje.
En dat ze daardoor wel een cadeau van de juwelier misliep.
Dat is wel pech!
Nou Truus... ik heb haast want ik moet hoognodig naar de Ikea.
Ik hoor wel als je weer naar huis mag. .
Oh, die welzijnswerker Paul van Vlammen , daar moet je voor oppassen . Dat vertel ik je nog wel eens.
Ik kan niet anders zeggen dat ik er mooi bijlag in een nieuwe roze nachtpon met ruches, randjes en roosjes van de Wibra.
Nu hoor ik u denken. Wat is dat een ouderwetse nachtpon, roosjes en ruches .. welja. Maar tante Truus houdt wel van iets degelijks zoals als zwaar flannel van een goede kwaliteit. Het is wel lastig keren als je je om wil draaien dat wel en je bent iedere nacht bezig met met die gesteven lap weer los te maken van je knieën.
Hoe ik er aan kwam.. geen idee. Let zie ik er niet toe in staat zoiets smaakvol uit te kiezen. Ze zou die hele winkel niet eens kunnen vinden al liep er een levende TomTom naast haar om haar dorre handje vast te houden.
Dit doet me ondertussen wel afvragen of wie er eigenlijk in dat verloren jaar de moeite heeft genomen om me op te zoeken. Daar ben ik nu wel benieuwd naar. Moet ik toch eens navragen bij die Gerda en ik laat me niet met een kluit de waterkering insturen.
Maar.. daar is Gerda al met een sinassapje en een rietje. "Tante Truus! Morgen om 2 uur komt de mevrouw van het intergratiebureau een praatje met u maken. Zij heet mevrouw Wittgenstein en is een afgestudeerde mevrouw. Dus u bent in goede handen. Daar kunt U zeker van zijn.
Nu daar was ik zelf nog niet zo zeker van. Maar we gaan het meemaken
Wat ben ik een tijd onder zeil geweest al lag ik niet in een boot. Maar in een riant ziekenhuisbed voorzien van allerlei kleuren slangen, apparaten die piepjes doorzonden en flikkerende beeldschermpjes. Alsof het niks kostte..
De eerste die ik zag, toen ik mijn ogen open deed was dokter No, die me ergens vaag bekend voorkwam. Waar kende ik die norse figuur nu van? Maar daar moest ik me later maar eens in verdiepen. Hij was ergens op de foute afdeling of zo... maar wat en waar? Uw tante Truus was nog niet genoeg bij de pinken en scherp van zinnen om met een weloverwogen oordeel te komen. Geruis van een broekpak en een lief verpleegstertje kwam nader en pakte mijn hand vast. "Dag tante Truus, ik ben Gerda, gelukkig bent u weer terug.Ze lachte me stralend tegemoet.
"Er komt dadelijk iemand van de SIB, ons sociaal intergratiebureau om u bij te praten. En daarna onze geestelijke welzijnswerker Paul van Vlammen.
Er is heel wat gebeurd in de tijd dat u in coma lag. Maar van Vlammen heeft zich vrijwillig beschikbaar gesteld om u weer actief op weg te helpen".
Daar was ik al bang voor. Me op weg helpen. Welke weg bedoelden ze ze. Ik ben niet helemaal van overtuigd dat hier ze hier goede bedoelingen mee hadden. Leer mij de mensen kennen!
Ik voelde me langzaam weer de oude worden. Maar eerst een kop sterke koffie please!
ik ben dus gered dank zij mijn held Wout ( hij wilde zijn telefoonnummer niet afstaan) en ik ben overgebracht naar het traumacentrum Leidervaart,
U kunt daar uw fletse Beterschapskaarten naar toe sturen. ik zal u helpen,, ze zijn het goedloopst bij de Voordeel bookshop. Vergeet niet er een postzegel op te doen want ik ga dat niet betalen.
Ik lig hier in een geblindeerde kamer met alleen een spaarlichtje. Af en toe komt er iemand binnensluipen en ik kan niet eens zien wie het is.Ik slaap veel en plotseling wordt er dan een kouwe po onder me geschoven...en er wordt..grote meid ...tegen me gezegd.. Te erg voor woorden.
Wel is er onder mijn aanbracht dat er een foto zou zijn gemaakt van mij Droomvlucht onder aan de helicopter. Vast van iemand die een do-it-yourself kursusje Fotosjop heeft gevolgd en uitgeschoten is met de breedste brus. Wel gek want ik zou er toch een weddenschap tegen een pakje mergpijpen om verwedden dat ik op een Loewie Kenze stoel zat en niet op zo'n lamme sta op stoel. Ja knippen en plakken is ook een kunst hoor!
zult u als lief lezertje langzamerhand wel zeggen. Wat hebbu geleden, wat overkomt u allemaal en waarom uitgerekend u. Zullen wij eens een nationale inzamelingsactie voor u houden of.. beter nog en stichting oprichten?
Op het eerste zeg ik meteen ja.. mijn leed is haast niet in woorden uit te drukken, dat ben ik met u eens.. wat mij allemaal overkomt! Maar op het tweede zeg ik meteen resoluut nee.. een inzameling is voor rampen veraf en ik voel me niet een doelgroep. Kan ik wat geld erbij gebruiken? Daarop zeg ik meteen ja.. wie niet?
Ik zag laatst nog bij M&S een degelijke grijs groene loden mantel.. ik zag mj daar al mee lopen met mijn Meffistoos.. maar ja.
Maar een stichting? Daar doet u mij echt geen lol mee. Dat is leuk in het begin .. allemaal enthousiaste mensen, maar dan krijgen ze heibel over een kleinigheid. Een voorraad die verloren is gegaan of zo iets. En wordt er met de vinger naar elkaar gewezen. Of heb je te maken met een te creatieve boekhouder... u hebt geen idee wat er allemaal met een stichting mis kan gaan en hoe snel het oorspronkelijke doel uit het oog verloren gaat worden!
Maar om even terug te komen op de reddingspoging die werd gedaan om mij te bevrijden uit Huize De zachte wind.. Wout, ja, want zo heette mijn redder, pakte me op met kop en stoel en duwde mij het raam uit nadat hij eerst mij vastmaakte met een karabijn haak en een touw die onder de helikopter hing.. en daar zweefde ik woosh door het luchtruim.
Wat kan ik zeggen.. De twaalfbaan van de Efteling was er niets bij en ik had niet uren in een door hekjes gestuurde rij moeten wachten.
Het was een mooie ervaring lezertjes.. ik voelde me opeens een met de kosmos hoewel ik daar normaliter geen last van heb. De helikopter maakte wel een pestherrie ja.. en dat deed afbreuk aan de Feng Soeii ervaring die ik had.. zo zwevend tussen hem en aarde. Ik kreeg zelfs milde neigingen.
Maar de helikopter ging dalen en ik kreeg het benauwd.. hoe zou de bovengrondse opvang zijn. Die stoel kon een poot of vier breken maar ik ook.. twee dan bedoel ik..
Net toen ik op de operatie stoel was geïnstalleerd brak er buiten een hels kabaal uit.
Ik hoorde het geluid van een helikopter vlakbij en vroeg me af welke misdadiger ze achternazaten in de lucht.
Dokter Noest was ook niet zo zeker van zichzelf toen ook hij naar het raam liep en zuster Dwee kroop onder een van de bijzettafeltjes. Waarbij ik zag dat ze een flinke ladder in haar panty had en een spatader.
Een luide knal en het geluid van brekend glas. ..Een grote zwarte laars door de ruit en een lid van de luchtmacht stond al binnen.
Het was een flinke kerel, hij had wat brandweermanachtigs.. want hij kwam me redden!
dat gaf me toch wel een heel fijn gevoel...
Een held.. die mij kwam redden!
Maar ondertussen zat ik nog steeds vastgegespt op mijn stoel...
Ik ben even weg hoor, mijn hulp is dringend gewenst op de Wadden.
Ik neem straks de boot naar Terschelling want ik ga lekker milieujutten.
Een paar jaar geleden had ik iets met Sil , weet je nog?
Hij organiseert nu een opruimactie en ach, ik wil Sil wel weer eens zien.
We hebben afgesproken bij de molen waar je van die lekkere cranberrietaartjes kan eten!
En dan gaan we met zijn trekker naar het strand samen jutten.
Je roept maar wanneer je er anders over denkt.
Mr. Hoddema had toch geen tijd, hij doet ook aan politiek tegenwoordig. Doeg Truus, ik moet nu echt rennen anders is de boot al weg.
Groeten van Leatitia (met hoofdletter deze keer) voorheen Let
De volgende dag verscheen dokter Noest hoogst persoonlijk om me naar zijn experimentele operatiezaal te begeleiden.
Alle patiënten zijn mij kostbaar, zei hij tegen mij met een zijdelingse glimlach terwijl hij mijn elleboog greep. Wat zou hij daarmee bedoelen? Ving hij bij iedere patiënt een fors bedrag van een van de concurrerende ziekenfondsen?
Maar ik liep maar braaf met hem mee want hij had me nog een extra de luxe bonusoperatie beloofd nadat ik had geklaagd dat tegenwoordig mijn gemoed wat zwaar op de navel drukte.
We kwamen de operatiezaal binnen en die zag er heel anders uit dan alle operatiezalen die ik met mijn bultenoperaties had meegemaakt.
In het midden stond een grote vergulde Louis Kenze stoel op een groot podium onder een fel verlichte kroonluchter en er lag een hoogpolig tapijt... dat had ik nog nooit meegemaakt. Er stonden wat bijzettafeltjes waarop wat enge instrumenten lagen te blikkeren. Een van die geniepige zusters stond al grijnzend klaar en kwam op me af met een grote spuit.
Op de wanden was roze fluweel gespannen en er stond een mooie boekenkast met bruine geleerde werken. De dokter waste zijn handen in een Carrera marmeren fonteintje, trok zijn groene schort aan en pakte een hygiënisch maskertje. Daarna pakte hij een zilveren vergiet waar losse electroden aanhingen.
Ik zette mij schrap.. de transformatie ging beginnen.
Ondertussen,,, hoorde ik daar vanuit de verte een gillende sirene aan komen? Zou er ergens in de buurt soms brand zijn? Ik werd vasgeklipt aan de stoelpoten en aan de leuningen. Het lawaai kwam steeds dichter bij. Dokter Noest en zuster Dwee keken geërgerd richting raam.
Die herrie paste niet bij de procedure.
Er werd hard op de deur geklopt. Alle alarmbellen gingen rinkelen en de sprinklerinstallatie begon te druppelen....
jij bent een schoolvoorbeeld van iemand die het niet snapt, niet goed leest en het nooit zal snappen. Goed timen kan je ook al niet.
Wat heb ik nu gezegd.. VANDAAG krijg ik mijn exclusieve electrieke behandeling van dokter Noest. Jij komt er gewoon niet in met je Mr. Hobbema (is dat niet die advocaat die een banvloek had gekregen van het allerhoogste gerechtshof wegens ongepast gedrag in de achterbankjes, ja die met die grijze krulletjes ja)
Als jij hier op de stoep verschijnt gaan hier in huize De zachte wind alle alarmbellen af. Onder dit afgebladderde uiterlijk gaat een uiterst geavanceerd bewakingsysteem schuil. Van interventies en spectaculaire ontsnappingen houden ze hier niet van en de zusters hebben allen een giga taser op zak. Het is hier net Alcatraz
Dus bezint voor je begint.. of wou je weer snel terug naar je tehuis?
En dat je je nu leatitia noemt met een kleine l... je hebt wel kaspsjones gekregen hoor.
Misplaatst naar mijn idee. Dat je jaloers bent op Chantal wist ik al lang. En die vijl kan je houden. Als ik hier uit ben ga ik wel naar een exclusief nagelsalon in Rotterdam-Zuid.
Dag lieve Truus,
Wat hoor ik nu van Chantal?
Houden ze je vast in Huize de Zachte Wind?
Meid toch! Het is niet te geloven.
Zit die enge opperhoofdzuster met haar kille ogen en stijfgestreken uniform er nog?
Vraag me niet hoe ik dit weet, dat is een verhaal apart.
Maar ik kom je redden hoor, jij hebt mij de vorige keer ook opgehaald uit dat gebouw dat instortte.
Daar ben ik je nog steeds dankbaar voor.
En in de tussentijd.... Niets, maar dan ook niets, tekenen.
Weet je waarom je daar zit? Heb je iets gedaan waar ik niets van af weet? Of heeft die geniepige Chantal je aangegeven? die was erg boos omdat die lelijke beeldjes kapot waren.
Ik neem een goede bevriende advocaat mee MR.Hoddema. Die krijgt iedereen vrij.
Het kost wel wat maar dan heb je ook wat.
Bijgesloten is er een sudoko-boekje en een vijl.
Kan je alvast je nagels vijlen.
Als het goed is komen we overmorgen na het middagmaal. Hoddema is nogal strikt met zijn etenstijden.
om 12 uur altijd soep met een broodje-bal en om 6 uur de warme prak.
De volgende dag was ik aan de beurt voor de elektrische behandeling.
Het zou beginnen met een intake gesprek met dokter Noest.
Samen met een zuster die mij zorgzaam bij de elleboog vasthield uit angst dat ik zou voortijdig zou ontsnappen kwam ik bij kamer 11 op de derde verdieping aan.
Komt u binnen, riep hij gul, en gaat u maar op deze gemakkelijke stoel zitten. Het was een huiselijk ogende oranje vintage ribfluwelen fauteuil, die je niet zo snel zou verwachten in deze medische ambiance. Ik vermoed dat het de bedoeling was om zijn doelgroep, behoeftige senioren op hun gemak te stellen. Oude meuk waarbij ze zich automatisch thuis zouden voelen.
Jaren zeventig rotzooi.
Ik zonk dus weg in de stoel en de dokter schonk mij een vertrouwenswekkende blik vanachter zijn notenhouten Queen Ann, waarvan ik meteen zag dat het een replica was.
Wel ik moet zeggen dat dokter Noest een aangename verschijning was, een fiere houding, een sonore stem en een mooie bos bruin haar met lieve grijze streepjes. Ik besloot direct mijn beste beentje voor te zetten.
Bent u getrouwd dokter en heeft u kinderen? Dokter Noest zette me gelijk op een afstand nadat ik deze indringende naar zijn mening impertinente vraag had gesteld.
Ik dacht bij mijzelf als hij een inkijkje in mijn brein wil hebben mag ik toch ook wel kijken wat hem bezield? Op wat voor tiepje zou hij op kunnen vallen
Ik wil het over uw behandeling hebben, sprak hij sonoor. Er zat een soort galm in zijn stem die weerkaatste tussen de witte granol wanden.
Wij gaan u dus behandelen door electroden op uw hoofd aan te brengen om de breinactiviteit te meten. Wij vermoeden dat deze bovengemiddeld zal zijn.
Dat moest ik even laten bezinken. Wie zijn die wij en hoe kwam ik aan een bovengemiddelde hersenactiviteit. Goed.. ik kwam niet echt dom over, dat wist ik ook wel maar hier was toch lelijk ingetuind. In huize De zachte wind. Dit had ik niet zien aankomen.
Ik haalde diep adem, en.. als u die activiteit eenmaal hebt vastgesteld.. wat zijn dan de verdere plannen? Dokter Noest antwoordde daarop dat ze de breinactiviteit zouden gaan reguleren, dan zou het leven voor mij eenvoudiger worden en zou ik schik kunnen krijgen in puzzels en bingo en busreisjes naar de Veluwe..
Hier schrok ik wel van.. wilde ik dat wel?
Hij schoof mij een ingewikkeld document toe. Wilt u even tekenen?
ik zit hier heel eenzaam in mijn cel op deze eerste dag van het nieuwe jaar. Ze hebben me een soort sudokoboekje gegeven met intelligente vragen die ik moet opvullen. Dat valt nog niet mee met al die rare strikvraagjes. Ik vraag me dan ook af welke idioot dit allemaal heeft verzonnen,
Kleine opsomming
> Hoe ziet u dat iemand liegt?
a..hij heeft jeuk aan zijn neus
b..met zijn linkeroog kijkt ie de andere kant op
c..hij gaat plotseling zitten om een sok uit te doen
Weet u het? Nou ik niet
> Hoe ziet u of iemand een zacht ei is?
a..als hij handschoenen draagt
b..als hij aan zijn wenkbrauw plukt
c..als hij gaat zitten en een broekspijp opschuift
> Hoe ziet u of iemand de waarheid en niets dan de waarheid spreekt?
a..als hij vraagt ..wat bedoel je precies?
b..als hij zegt.. ik weet niet waar je het over hebt
c..als hij gaat zitten en zijn schoenen gaat poetsen met een zakdoek
Hoe weet u dat iemand muzikaal is?
a..als hij vraagt.. hebbu hier een douche?
b..als hij tegen een straatmuzikant zegt dat hij een valse toon aanslaat
c..als hij je vraagt of je een fluit op zak hebt
Hoe merk je dat iemand een kunstenaar is
a..hij ziet er flodderig uit en ruikt naar sterke drank
b..hij heeft het jongetje met een natte traan als screensaver op zijn smartfoon
c.hij heeft een geleende museumjaarkaart op zak
Op deze laatste zou ik wel een antwoord weten want ik ken dat volkje..
En zo kan ik nog uren doorgaan met overschrijven wat er in dat rare boekje staat. ik bedenk me plotseling dat het wel eens een soort stiekem testboekje is van de psychiater hier die nu zondagsdienst heeft, die heeft een best lepe ongure oogopslag.
En ik vertrouw hier helemaal niks en niemand...
Ik weet ook niet wat ze gaan bedoelen met een elektrische behandeling. gaan ze me aansluiten op een strijkijzer? Of ergens op een gênante plek electroden aansluiten? Kijken ze of ik elektrisch geladen ben en of dat van pas kan komen in het huishouden om de energierekening van de Eneco te drukken?
Lieve lezertjes.. vragen en meer vragen.. nu heb ik hier verder toch niks te doen dus het gepieker is in vol bedrijf. Is dat nu een goede manier om het nieuwe jaar te starten.
Vanmorgen werd er op het luikje geklopt en werd er een mooie vuurwerkkaart doorgeschoven.
Dat was nog eens iets positiefs.. Groetjes van Albert en Lenie. Bedankt luitjes en niet te hard knallen met dat vuurwerk en zet vooral een anti-vuurwerkbrilletje op. Je hebt ze in te gekke kleurtjes. Die kan je ook gewoon zonder langs te gaan bij Hans Andersen dragen en zonder voor gek te lopen met wat sterretjes.
Maar.. niet alleen kwam de zuster die kaart brengen maar ook mijn bezoek kwam binnen.
Over dat bezoek was ik erg verbaasd.. Chantal met betraande ogen en een nat zakdoekje in haar hand en de enige echte Wodan, met een mooi nieuw roze wollen dekje.. waarop geborduurd stond SECURITY. Hij kwam parmantig op mij af en scheen zijn identiteitscrisis te boven zijn gekomen.
Chantal ging op de enige houten stoel zitten en barstte los dat ze zo'n spijt had etc. etc. dat ze de GGD achter me aan had gestuurd en gezegd had dat er een gevaarlijke gek was ontsnapt.
En dat ik een stel van haar kostbaarste figurines had gebroken toen ik van de trap naar beneden denderde. Dat zal ook wel want ik herinnerde me het begeleidende geluid van brekend porselein wel maar herinnerde me niet dat het kostbaar zou zijn. Volgens mij was het gewoon Kringloop cheap chique!
Ondertussen snuffelde Wodannetje rond op zoek naar verlaten kruimels en kefte weer een flink aantal decibellen die versterkt werden door de holle akoestiek in deze kale cel.
Ja.. wat moest ik hier nu mee.. leuk was anders dit te horen.. ik wist natuurlijk wel dat het een geraffineerd loeder was... dat was niks nieuws voor mij.
Moet je horen, snikte ze.. Ik heb iemand geregeld voor je die een gesprek met je wil aangaan om hier een Nederland een glanzende carrière op te bouwen en het wordt ook nog goed betaald. Je zou op doktersadvies dan een cursus aangeboden krijgen met gegarandeerd toekomstperspectief via het CZ.
Nu daar had ik wel oren na.. tante Truus in het Welzijnswerk.. of in de Zorgsector of zo..dat leek me wel gaaf en ik hoefde het niet eens zelf te betalen al kostte het wel altijd eerst mijn eigen risico natuurlijk. Maar ik moest om te beginnen proberen weg te komen uit huize De zachte wind.
Weer werd er op het luikje geklopt .. het bezoek moest vertrekken en de zuster zei.. hier is een pilletje en morgen gaan we even een electriciteitsbehandeling met u doen. Het is een experiment zei dokter Noest.
In een tochtig oud pand in the middle of nowhere met een hardvochtige hoofdzuster die schijnbaar met ijzeren hand zowel het personeel als de patienten in de tang had.
Waren er nou veel patienten.. ik zou het niet weten eigenlijk. Als ik begeleid door de gang liep hoorde ik her en der wat gekreun rondzingen maar ik durfde niet te gaan denken wat er in die duistere zaaltjes plaatsvond. Er hing wel als voorzorg op iedere verdieping een automaat met wegwerpspuiten aan de muur. Een luguber apparaat was dat wel.
Daar lag ik dan met de deur dicht en een klein doorgeefluikje voor het groentesoep en bietenbrood.
Veel te lezen was er ook niet, een oude Metro waar toch nooit wat zinnig in stond en die was achtergelaten door een andere stakker.
Er werd op het luikje geklopt. Mevrouw Truus.. er is een bezoeker voor U!
misschien kunnen jullie nog herinneren dat ik in een intake-kamertje zat van een gerenommeerd maar verplicht rusthuis was beland.. maar het waar en het wat was me niet helemaal duidelijk gemaakt. Ook omdat er veel gesteggel tussen doorkwam over een verbogen kledinghanger die werd betiteld als een triangel. En die was ook verloren geraakt of door een magneet bij de vuilverwerking opgepikt. Kortom.. wist ik veel.. waar die gebleven was, bedoel ik?
Ondertussen zat ik op mijn harde houten stoel na te denken en de situatie in te schatten toen ik het geruis van gesteven linnen hoorde en een statige verschijning zag die zich aan mij bekend maakte als Opperhoofdzuster louise. Ik neem het van hieraf over, zei ze tegen de zuster die mij had binnen gelaten, en had beweerd dat ik op visite was.
Opperhoofdzuster Louise hielp mij wel even uit de droom.
U bent hier geplaatst op indicatie en na diverse klachten vanuit den lande..
