 |
|
|
| Voor mij, om gelukkig te zijn, en voor geïnteresseerden! |
|
|
| 26-12-2012 |
 HET VERHAAL VAN DE STEEN - Chesil Beach |
En zo vertoeft het reisgezelschap op de middag van 22 juli enkele uren op het strand nabij Abbotsbury. Het weer is zonnig warm, maar echt prettig is anders: mijn enkels zakken telkens pijnlijk tussen de kiezeltjes. Languit liggen is wel te doen, maar je verplaatsen is een crime. Ondanks de hinder kruip ik als een spin over het strand om gele, witte en zachtbruine barnsteentjes te verzamelen.
Dan gebeurt het! Gebiologeerd kijk ik naar de steen die reisgenoot Rob in zijn handen heeft. De lichtbruine, gladde steen heeft de grootte van mijn hand en gelijkt qua vorm op een kleine menhir. Met heel mijn hart en elke vezel van mijn lijf realiseer ik mij daar, op mijn knieën op het strand van Chesil Beach, dat ik déze steen wens als souvenir.
Verstijfd en gespitst, met arendsogen en wijdopen oren, houd ik Rob en zijn vrouw Els heimelijk in de gaten. Ze zijn ingenomen met de steen. Rob liefkoost hem met zijn handen. Toch discussiëren ze erover: "De steen is behoorlijk zwaar om de verdere dag te dragen."
'Leg nou neer,' denk ik en meteen daaroverheen, "o nee, dan pakt een van de anderen hem misschien.'
Op het moment dat Rob en Els besluiten de steen achter te laten, strek ik mijn linkerarm uit en zeg zo neutraal mogelijk: "Laat eens zien!?"
Die van binnen jubel ik: 'Pik binnen, het is winter!"
Dan is daar die stem: "... Nee hoor... dat had jij gedacht... "
Verward realiseer ik me dat een onzichtbaar wezen tot me heeft gesproken en het besef sijpelt tot me door dat de steen, dé Steen, niet voor mij bedoeld is.
'Maar... voor wie dan? Voor een vriend? Ben ik rijp voor de psychiatrie?'
Zit ik daar helemaal verbouwereerd met de Steen in mijn handen: 'Wat nu? Heb ik de Steen te pakken, is hij niet voor mij!!! Voor wie wel? Voor een vriend? Voor wie? Voor Roger misschien?'
Roger Quintens is mijn meest geliefde collega en maatje op de opleiding tot Verpleegkundige van de Hogeschool in Nijmegen. Samen hebben we reeds het nodige onderwijs gegeven en als ik op vakantie ga, breng ik meestal een kleinigheidje voor hem mee.
'Tja, dit is natuurlijk wel een cadeau, maar... déze héél bijzondere Steen wil ik zelf houden! Rare ervaring trouwens die stem! Zo overduidelijk en zo'n absolute zekerheid uitdragend. Bah, de Steen is vast voor Roger bedoeld."
De rest van de dag draag ik, behoorlijk chagrijnig, de Steen behoedzaam met me mee. De groep schenkt er nauwelijks aandacht aan. Volgens reisgenoot Fred is het een flint: een vuursteen. Af en toe voel ik me schuldig richting Els en Rob: 'Had ik mijn intuïtie, dat dit een heel bijzondere Steen is, met hen moeten delen? Nee... niks moet!'
Balend berg ik 's avonds de Steen zorgvuldig in mijn reistas.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Het Verhaal van de Steen, Chesil Beach, de Steen
|
|
| 25-12-2012 |
| HET VERHAAL VAN DE STEEN - Barnsteen |
Het is een uitzonderlijke rondreis. In Stanton Drew leert Yen ons hoe we ons kunnen vereenzelvigen met een boom en contact kunnen maken met een boombewustzijn. Ja, en ons bezoek op de avond van 24 juli aan de steencirkel van Stonehenge zal ik ook niet gauw vergeten. Er zijn nog meer bijzondere ervaringen, onder andere in Avebury, maar laat ik me beperken en mijn verhaal toespitsen op mijn ontmoeting met de Steen.
Hmm, toch even kort over wat daaraan vooraf ging. Op de avond van 21 juli zit het reisgezelschap gezellig bij elkaar in een van de gehuurde huisjes in High Littleton. Dusty vertelt over de gewoonten en gebruiken van zijn volk.
"Qua oorsprong zijn de feesten en rituelen van ons volk op die van de Kelten te herleiden..."
Even later switcht hij naar een verhandeling over de energiewaarden van water. In het kort komt het erop neer dat volgens hem kraanwater en het vocht in het menselijk lichaam een energiewaarde van ongeveer 7 Ångström hebben. Bronwater daarentegen heeft een energiewaarde van 8 en het water van heilige bronnen, zoals de Chalice Well in Glastonbury, heeft een waarde van 14 Ångström.
Ik geloof maar half wat hij vertelt, want hoe is de energiewaarde van zoiets ingewikkelds als lichaamsvocht te bepalen? Nou ja! Ik kom echter niet met mijn vraag naar voren, maar luister afwachtend naar zijn verhaal.
"Het menselijk lichaam functioneert beter bij een iets hoger energiewaarde van 7."
Dan komt de clou.
"Barnsteentjes zorgen ervoor dat de energiewaarde van gewoon kraanwater toeneemt tot 14 Ångström. Het enige dat je daarvoor hoeft te doen is enkele barnsteentjes gedurende tien minuten in het water te leggen.
'Interessant.'
"Morgen," eindigt Dusty, "gaan we naar het strand van Chesil Beach om barnsteentjes zoeken."
Warrior Iadied
Foto (ingescand): De steencirkel van Stanton Drew. Onder de kastanje naast de steencirkel (tussen de boom in het midden en de meest rechtse boom op de foto) heeft Yen, de echtgenote van Dusty Miller, de deelnemers aan de reis door Mystiek Engeland geleerd hoe Contact te maken met het Bewustzijn van een Boom.
|
|
|
Tags: Het Verhaal van de Steen, Energiewaarden, Barnsteen, Stanton Drew
|
|
|
| Vrolijke Kerst en Alle Goeds voor 2013 |
Hm, de piek, ballen en slingers ontbreken nog in deze Gekroonde Kerstboom.
Maar bij deze van harte aan allen:
EEN VROLIJKE KERST EN ALLE GOEDS VOOR 2013
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Kerst
|
|
| 24-12-2012 |
| HET VERHAAL VAN DE STEEN - Mystiek Engeland |
Enkele dagen na mijn contact met de vriendelijke sjamaan wakkert mijn zoon onverwachts mijn verlangen om naar Engeland te reizen aan. Onder mijn neus legt hij het activiteitengidsje van de Nederlandse Jeugdbond voor Geschiedenis.
Hmm, een van hun zomerreizen gaat naar historische plaatsen in Engeland.
Mijn zoon wil dolgraag mee, maar het blijkt mijn zestienjarige tegen te zitten, want de reis is voor jongeren tussen de zeventien en eenentwintig jaar.
Samen op vakantie gaan pas ons tweeën ondertussen niet meer en dus boek ik, na de nodige troostende woorden, een kampweek nabij Dordrecht voor hem. Een werkgroep van de Bond bouwt daar een prehistorische bouw na en tijdens de vakantie kan hij daarin participeren. Ondertussen snak ik naar de aangeboden reis in Engeland.
'Jammer dat ik te oud ben!'
De gedachte speelt om als begeleider mee te gaan. Sorry, hahaha, ik weet hoe belachelijk dit klinkt.
Enkele dagen later valt er een folder met zomeractiviteiten van Dusty Miller in mijn brievenbus. Yes, yes, yes! Een tiendaagse reis naar 'Mystiek Engeland'! De kans diepgaander kennis te maken met het Engelse erfgoed is op mijn deurmat gevallen. Even slaat de twijfel toe, want het prehistoriekamp is nog niet afgelopen als mijn rondreis begint: 'Hoe komt hij terug naar huis? Kan hij een week alleen thuis blijven?'
Mijn zoon ziet geen enkel obstakel en het woord 'oppas' had ik beter niet kunnen gebruiken.
Informerend naar het concrete programma blijkt de taxus tot de reisdoelen te behoren. Mijn blijdschap kent geen grenzen, maar Dusty plaatst onmiddellijk een domper: "De reis is volgeboekt."
Ik kan het niet accepteren en mijn overredingskracht krijgt vleugels: "Al moet ik op de trekhaak zitten!"
Na de nodige telefoontjes is het geregeld. Ik krijg een geïmproviseerde slaapplaats in de serre van het vakantieverblijf aangeboden. Met de teleurstelling van mijn huisgenootje in gedachten loop ik voorzichtig jubelend door het huis: 'Ik kan mee!'
De volgende dagen en nachten droom ik van Cadbury Castle; Dorchester; Glastonbury; Avebury; Stonehenge; Wells en Bath.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags: Het Verhaal van de Steen, Mystiek Engeland
|
|
|
| Van dichtbij: De Heilige Geest |
Omdat ik het gebrandschilderde raam in het huidige Roepaen zo intrigerend vind hierbij nog een foto waarin ik 'De Heilige Geest' naar me toe heb gehaald.
Als de foto niet helemaal scherp is, komt dat doordat ik geen flits heb gebruikt; niet zo netjes om tijdens het optreden van 'een minstreel' in het rond te flitsen.
Met toegeknepen ogen zijn ook in deze foto 'het Gezicht van de Warrior' en 'het Gezicht van de Alien' goed waar te nemen.
Geniet ervan.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Ottersum, Roepaen, de Heilige Geest, Warrior, Alien
|
|
| 23-12-2012 |
| Maria Roepaan en de Warrior |
16 december 2012 heeft Mijn Liefste mij en Mijn Lief uitgenodigd voor een voorstelling van musicus Gregory Page in Roepaen in Ottersum.
Het leidt tot een reuzegezellig samenzijn. Ik heb mijn fotocamera meegenomen omdat ik weet dat Roepaen gevestigd is in het voormalig kloostercomplex Maria Roepaan.
In de neogotische kapel van het klooster verzorgt Gregory Page als een moderne troubadour een prima namiddagprogramma. Buiten schemert het al snel en de schijnwerpers die buiten op de glas-in-lood-ramen zijn gezet verhogen de feestelijke sfeer. Als ik even zit, denk ik: 'Wie kijkt er naar mij?'
En dan zie ik het... in het grote glas-in-loodraam in de absis. Hoog boven waar vroeger het hoofdaltaar stond.
Zie je het ook? Knijp je ogen maar een beetje toe. Technisch gezien een schitterend staaltje vakwerk, en wat een lef om in een katholieke kerk zo'n raam te plaatsen.
Het web biedt info: de gebrandschilderde ramen, waarschijnlijk is het hoofdraam uit 1909 of 1910, zijn van de hand van W. Derix uit Goch.
In 1882 werd het klooster gesticht door de Zusters van Goddelijke Voorzienigheid uit Münster. Zij betrokken in Ottersum de oude boerderij Roepaen en begonnen een bewaar- en handwerkschool voor meisjes. Wat later werden er weesmeisjes opgenomen en een pensionaat gestart.
In 1908-09 werd de boerderij gesloopt en toen werd onder andere de schoolvleugel met de kapel gebouwd. Van 1951 tot 1974 was het een tehuis voor verstandelijk gehandicapte kinderen Maria Roepaan en ergens rond 1995 is het in gebruik genomen als evenementenoord Roepaen.
Centraal in het raam staat gekleed in het wit en met de handen op de borst Maria. Rechts in beeld: God. Links in beeld: Jezus. Zijn hoofd is op de foto verdwenen in de lichtjes van de kroonluchter. Boven Maria twee Engelen en daarboven de Heilige Geest die 'Zijn Verlichting' over 'de aanwezigen' uitstort. Daarboven drie Engelen die een wimpel vasthouden met de tekst 'Ave Regina Coeli' ofwel 'Wees gegroet Koningin der Hemelen'.
De Heilige Geest vormt samen met de bovenste drie Engelen een geweldige zwart gezicht: 'Wat een Warrior!'
Zijn Ogen worden gevormd door de uiteinden van de wimpel met de tekst 'Ave Regina Coeli'. Zijn Mond wordt gevormd door de Heilige Geest en door de onderkant van het door blauw licht verlichte aangestucte metselwerk van de bogen waarin het glas-in-lood is aangebracht.
Haha, de Mond van deze Warrior verbeeldt ook een Alien. Schitterend hoe verlichting, glas en vorm tot 'tot-de-Verbeelding-sprekende-Wezens' leidt.
Hm, van groter afstand lijkt het hele glas-in-loodraam een Borstbeeld van God-de-Vader. Tip: het door de Heilige Geest uitgestorte licht vormt de Neus van God-de-Vader.
Hahaha... Drie-in-Een!
Nee, als ik de gewone afbeeldingen meetel kom ik op een veel groter aantal. Geniet er zelf ook eens in het echt van, vanaf 7 januari 2013 zijn er bij Roepaen weer activiteiten.
Crooner Gregory Page komt beslist weer een keer terug. Beluister zijn cd 'Shine Shine Shine' eerst maar.
Warrior Iadied
http://www.cultureelpodium.nl/
http://www.kerkgebouwen-in-limburg.nl/view.jsp? content=9319
|
|
|
Tags:Ottersum, Maria Roepaan, Warrior
|
|
|
| Ad Elfinguide |
Op bijgaande foto zie je de gebroken Elfinguide, eigenlijk is alleen het handvat nog over. Het was een heel klein Sjamaans Krachtmes, bedoeld om onder kleding gedragen te worden. Het Houten Krachtmesje had de vorm van een handvat met een bliksemschichtje.
Dusty Miller, die zichzelf Elfin-Sjamaan noemt, maakte het Krachtmes, naar eigen zeggen volgens Oude Overgeleverde Kennis over Houtbewerking.
De Spirit of Dryade van een Taxus zou zijn Kracht aan Levend Hout gegeven hebben zodat het Krachtmes vervolgens als Magische Partner Lessen kon geven of de Ander (mij) op een Hoger Bewustzijnsniveau kon brengen.
De Taxus die het Levend Hout afstond, is zoals ik reeds in 'Het Verhaal van de Steen' schreef, volgens Dusty 3500 jaar oud en groeit in Engeland op 'Heilige Grond': op een Punt waar Krachtige Leylijnen elkaar kruisen, waar een ondergrondse waterstroom zou zijn en waar de grond gedrenkt is met bloed. Hm, het is een oud kerkhof, dus dat klopt wel.
Wat betreft de Werking van de Elfinguide: ik zou ermee bevriend moeten raken / zijn, waarna het Mesje mij zou kunnen ondersteunen om in de Andere Werelden op onderzoek uit te gaan. Van nature zou het Krachtmes zich daarbij afstemmen op de Energie van Moeder Aarde.
Een gebroken mes heeft overigens geen Kracht meer.
De Elfinguide brak 16 augustus 1999 (waar oude agenda's al niet goed voor zijn). Ik lag in een ziekenhuis en werd die dag geopereerd in verband met een scheur in het kapsel van mijn linkerarm / -schouder.
Hm, de exacte omstandigheden van het breken van het Mes ken ik niet. Was er iemand bij betrokken? Misschien wel suf, maar ik had de Elfinguide op mijn heup aan de linker-binnenkant van mijn slipje vastgemaakt. Dit mag vast niet, maar zomaar breken!? Of heeft het Mesje daar haar Kracht met mij gedeeld?
Ik weet nog dat ik, toen ik op de verkoeverkamer een heel klein beetje bijkwam en dus eigenlijk niet bij bewustzijn was, vrolijk met Mijn Krachtdieren gezongen heb. Ze waren er allemaal en we zongen:
"The River is flowing flowing and growing,
The River is flowing back to the Sea,
Mother Earth is carrying me, her Child I will always be,
Mother Earth is carrying me back to the Sea,"
Vaag herinner ik me dat ik licht vermanend toegesproken werd om stil te zijn en blijkbaar ben ik daarna weer weggesukkeld.
Het volgende moment dat me levendig voor ogen staat, is het moment dat ik in een bed naar de afdeling werd gereden. Wachtend voor de lift trok de verpleegkundige bij het hoofdeinde, volgens mij een vrouw, het beddengoed omhoog alsof ze mij tegen kou en tocht wilde beschermen. Terwijl we de lift inreden, tikte ze onder het laken met volle kracht met een vinger van de linkerhand op het verband: op de wond!
De pijn was zo gemeen dat ik het bewustzijn verloor. Wie deze persoon is geweest!? Ik weet het niet. In het ziekenhuis heb ik er niet over gesproken en later had ik werk genoeg om weer meer dan een arm of een schouder te zijn. Maar wat een sadisme kan er in een mens schuilen. Tja, weer later op die zestiende augustus ontdekte ik het gebroken krachtmesje.
Tss, best een traumatische ervaring die tik op mijn schouder. Misschien zou ik er een Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR) behandeling voor kunnen ondergaan zodat de gevoelens van gekwetstheid die nog steeds bestaan wat geneutraliseerd worden.
Hm, op You Tube is de melodie van 'The River is flowing, flowing and growing' trouwens gemakkelijk te vinden!
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Elfinguide
|
|
|
| HET VERHAAL VAN DE STEEN - Elfinguide |
Geprikkeld door Marijke's verhaal en mijn leven lang reeds bomengek rijd ik een van de volgende zondagen naar Uden in Noord-Brabant om kennis te maken met Dusty Miller en zijn ideeën.
In een normale straat en gewoon rijtjeshuis tref ik een innemende man aan van zeker zestig jaar. Hij noemt zich 'Sjamaan van het Elfinvolk'. Met zijn vrouw Yen blijkt hij tijdelijk in Nederland te wonen en vanuit hun woonkamer geven ze ruchtbaarheid aan hun activiteiten. Ze organiseren ondermeer bostochten en hij geeft lezingen om zijn bomenkennis over te dragen.
Op deze zondagmiddag is er een verkoop aan de gang. Op enkele tafels in de woonkamer liggen schitterend uitgevoerde 'magische' krachtvoorwerpen uitgestald. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken en sta wat onhandig te draaien. Als ik met mijn rechterhand over de voorwerpen ga, brandt het plotseling scherp in mijn handpalm. Een klein houten mesje in de vorm van een bliksemschicht blijkt de oorzaak te zijn. Ondanks mijn bedenkingen (en de prijs) ga ik na een kort gesprek met Dusty over tot de aankoop van het hangertje.
Na de deal valt mijn oog op een grote foto aan de wand. De afbeelding betreft een kolossale taxus. Als ik Dusty aanklamp, vertelt hij dat de boom in Engeland staat en meer dan 3500 jaar oud is. Mijn elfinguide (zo noemt hij mijn kleine bliksem) is gemaakt van hout geschonken door deze boom. Even vraag ik me af of zijn informatie hoort bij verkooptechniek achteraf, maar dan kan het me niet schelen: 'Wat zou ik deze boom graag in het echt ontmoeten!'
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Het Verhaal van de Steen, Elfinguide
|
|
| 22-12-2012 |
| HET VERHAAL VAN DE STEEN - "To heal others" |
Het is in de zomer van 1989 dat ik mijn huidige leven voor het eerst weer in Zuid-Engeland ben. Volslagen onverwacht kom in in de steencirkels van Avebury terecht.
'Wat een kolossale stenen!'
Diep onder de indruk loop ik over het golvende terrein. Af en toe word ik mysterieuze kracht gewaar. Een paar dagen later kom ik in de buurt van de fameuze steencirkel van Stonehenge, maar deze cirkel wacht dat jaar vergeefs op mij. Mijn interesse in het mystieke erfgoed van Engeland is door mijn kennismaking met Avebury echter voorgoed gewekt.
Waarschijnlijk staan de sterren in het voorjaar van 1996 in de juiste constellatie om mijn verlangens vorm te geven. Een gezellige avond met vrienden, Aat en Marijke, vormt de opmaat.
Telkenmale gaat mijn aandacht naar het gepolijste, houten schijfje dat aan een simpele veter op Marijke's boezem hangt. Mijn intuïtie vertelt mij dat het geen gewoon sieraad is. Soms vult de kleine cirkel, nauwelijks vier centimeter in doorsnee, met in het midden een rond gat, mijn volledig blikveld. 'Er is iets mee, maar wat?'
Af en toe lijkt er damp vanaf te komen.
Als mijn vrienden aangeven te willen opstappen, vraag ik op de valreep wat voor sieraad het is. Aarzelend legt Marijke uit dat 'het houtje' een beschermende functie heeft: "To heal others."
Mijn interesse is gewekt en dus ontkomt zij er niet aan om nog te verhalen over Dusty Miller, een Engelse bomendeskundige. Volgens haar maakt deze man magische voorwerpen van levend hout. Haar verhaal bevreemdt mij. Het riekt naar charlatanerie. Voor zover ik weet, valt er van een boom enkel dood hout. Maar goed, het sieraad heeft natuurlijk wel extreem mijn aandacht getrokken.
Marijke verduidelijkt dat Dusty bomen ritueel benadert en hen dan om levend hout verzoekt. Hij heeft haar verteld dat bomen in staat zijn hun spirit in het afgestane hout te dupliceren.
Ik probeer het me voor te stellen. Niet eenvoudig: als iemand mij een arm afhakt, leeft mijn wezen toch ook niet door in de afgehakte arm. Hmm, ja in het DNA. Vooruit maar, de flora zit anders in elkaar dan de mensheid. Dupliceren van de eigen spirit... tja, waarom zou een boom dat niet kunnen? Het zal wel zo zijn.
Warrior Iadied
http://www.dustymiller.eu/
|
|
|
Tags: Het Verhaal van de Steen, Spirit
|
|
| 21-12-2012 |
| HET VERHAAL VAN DE STEEN - ... dat had jij gedacht... |
"Nee hoor
dat had jij gedacht
déze Steen is niet voor jou
"
Inwendig tot in elke vezel gespannen reik ik mijn hand uit naar de Steen die een van mijn reisgenoten amper vijf minuten terug aantrof tussen de miljoenen keitjes van het strand.
Laat eens zien!?
Hij reikt mij de Steen aan en tegelijkertijd klinkt bovenstaande tergende mededeling in mijn gehoor: "Nee hoor
dat had jij gedacht... ..."
Zo sieren deze woorden het begin van mijn relatie met een op het eerste oog gewone steen. Gewoon!? Nee, hij of zij (voor mij is het meestal zij) is niet gewoon, nee, verre van dat! Ik schrijf haar naam niet voor niks met een hoofdletter! Vertrouw erop, het wordt wel duidelijk hoe het allemaal in elkaar zit. Díe dag, op 22 juli 1996, begint in elk geval mijn relatie met haar.
Waar? O, de cruciale ontmoeting vond plaats in het Zuiden van Engeland: op het strand van Chesil Beach. In de jaren daarna is er veel met haar gebeurd. Eh, met mij, beter gezegd: met ons. Hmm, en vele anderen.
Zoals? Tja, zoveel... waar zal ik beginnen? In 2000 en 2011 leidt onze kennismaking in elk geval tot het experiment 'Reizen met de Steen'. Twaalf Reizigers participeren daarin. Zij (vrienden, studenten en bekenden van mij) vertrouwen onder tijdelijke geheimhouding hun persoonlijke ervaringen aan het papier toe en vervolgens worstel ik een aantal jaren met de op mij toegestroomde informatie. Uiteindelijk vindt de info zijn beslag in het onderhavige document 'Het Verhaal van de Steen'.
En de Steen... wel háár magie groeit.
Warrior Iadied
Foto: De Steen op het strand van Chesil Beach, onscherp gefotografeerd op 22 juli 1996.
|
|
|
Tags:Het Verhaal van de Steen
|
|
| 20-12-2012 |
| Landschapstempel der Graal |
De activiteiten van de Groep Landschapswerk zijn de aanleiding dat ik op 4 december 2012 na lange tijd inlog op het Seniorennet.nl: WEDERWAARDIGHEDEN leeft weer.
Zoals bekend heb ik ondertussen reeds meerdere gebeurtenissen, ervaringen en gedachten gedeeld.
Met 'Het Verhaal van de Steen' ga ik morgen beginnen. Echt waar!
Voor de herkenbaarheid zal ik er steeds 'HET VERHAAL VAN DE STEEN' of 'HVVDS' boven zetten. Op WEDERWAARDIGHEDEN zullen andere ervaringen absoluut tussen de teksten van HVVDS door vermeld staan.
Vandaag wil ik nog terugkijken op gebeurtenissen met de Groep Landschapswerk op 2 december. Er is een vrouw uit Wales die de oefeningen leidt die Marco Pogačnik in maart 2008 met een groep mensen op deze plek heeft gedaan. Over deze twee oefeningen wil ik kort verhalen.
In een lange slinger lopen we over de weide achter het Openluchttheater. Als we allemaal met onze rug richting het centrum van Nijmegen staan, laten we elkaars handen los, zetten een paar stappen achteruit en stemmen ons af op de Lichtkegel achter ons. De Lichtkegel heeft een middellijn van ongeveer zeven kilometer. De verticale as bevindt zich, volgens Marco Pogačnik, in het centrum van Nijmegen. De omtrek van de cirkel die de Lichtkegel met de Aarde vormt, loopt door de weide achter het Openluchttheater.
Achter me neem ik een Heel Heel Hoog Vuur waar. De Spitse Top van het Vuur lijkt door een Schaal afgekapt te worden. Maar in de Schaal schiet weer een Vuur omhoog. De Schaal doet me denken aan de Graal.
Mooi beeld dat ik daar zie.
Als ik vandaag, 19 december, het boekje 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen' erbij pak, lees ik dat Marco deze plek een 'Landschapstempel der Graal' noemt. Verrassend... zou die kennis in mijn onbewuste verankerd hebben gezeten? Zag ik daardoor die Schaal? O, wie weet...
In een Landschapstempel der Graal zou het Bovenaardse invloed uitgeoefend hebben op het bewoonbaar maken van het aardoppervlak voor levende wezens.
In een Landschapstempel der Graal vindt de Communicatie tussen het Wijde Universum en de Aardeziel (in het midden van de Aarde) plaats.
Het wordt een Tempel van de Graal genoemd omdat het Graalmysterie onder andere te maken heeft met hoe Leven in materie mogelijk is... met hoe Geest in materie wordt uitgedrukt... hoe het Scheppende zich voltrekt.
De omgekeerde Kegel die omlaag de Aarde ingaat, zou iets ten zuidoosten van de Koningsboom aan de andere kant van het pad voelbaar zijn.
Ik neem daar, het is waterkoud deze dag, een warmere plek waar.
Als de groep zich in stilte, met gesloten ogen, op de plek probeert af te stemmen, wordt mijn aandacht getrokken door een boompje, iets richting het openluchttheater, aan het pad: 'Hallo, hier ben ik...'.
Hm, hij heeft het al een paar keer gezegd voordat het bewust tot me doordringt. Als we wat later opstappen, op zoek naar warme koffie, neem ik me voor op een rustiger moment Contact te maken met dit boompje.
Ben benieuwd of ik nog meer zal leren over de Landschapstempel der Graal. Zou ik er iets mee kunnen? Wat dan? WEDERWAARDIGHEDEN zal het melden.
Warrior Iadied
De tekst uit 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen over de Landschapstempel der Graal heb ik niet letterlijk overgenomen, de nadruk via schuine letters en hoofdletters is van mij.
Nelemans, H. (2011). De kracht(plaatsen) van Nijmegen - Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.
|
|
|
Tags: Nijmegen, Landschapstempel der Graal
|
|
| 19-12-2012 |
| Bewustzijnsbloem van de Koningsboom |
Op zondagochtend ontmoet ik de Groep Landschapswerk in De Goffert. We wandelen richting de Koningsboom achter het openluchttheater.
Er vinden meerdere activiteiten plaats, maar hier vertel ik over het Contact maken met de Koningsboom, aangezien ik dit begeleid heb en er een mooie Ervaring opdeed.
Op mijn verzoek zet de groep zich in een kring op het natte beukenblad. Met hoeveel mensen we zijn? Twaalf? Dertien? Ik heb niet echt geteld.
Kort vertel ik dat het Bewustzijn van de Boom zich daar bevindt waar de wortels in de stam overgaan en dat we ons voorafgaand aan 'de oefening' zullen afstemmen op de omgeving; op de temperatuur, de wind, de geluiden, enzovoort, en dat alles er mag zijn zoals het er is.
Ik vertel wat ik zal instrueren. Dat het de bedoeling is dat ze met het Bewustzijn van de Boom in Gesprek gaan en dat ze het Bewustzijn een Vraag mogen stellen, en dat het vooral de bedoeling is om de Processen die ze ervaren gewoon te laten gebeuren.
O ja, en dat ik eerst de Spirits in de verschillende richtingen zal aanroepen ter bescherming, begeleiding en ondersteuning.
Zo gezegd zo gedaan. Na het afstemmen op de omgeving rammel ik kort met mijn ratel en roep de Spirits aan. Achtereenvolgens in het oosten, in het zuiden, in het westen, in het noorden, boven, beneden en als laatste in het midden. Mijn ratel 'trekt steeds de Aandacht van de Spirits'.
Ik kom bijna niet meer uit mijn woorden als ik bij 'boven' ineens hoog in het Heelal sta en de Aarde in schitterend Blauw Licht waarneem.
Nadat ik aldus 'een beschermende Heilige Ruimte' heb gecreëerd, instrueer ik de anderen zich zo klein mogelijk te maken en tussen de Bladeren door een Ingang bij de Boom of bij een Wortel te zoeken. Zelf doe ik dit ook.
Als ik tussen de natte Bladeren door ritsel, wacht een Elf op me: een Spruit van de Beukenboom. Op zijn Hoofd draagt Hij een Hoedje van een Beukendop: "Kom maar, ik wandel met je mee."
Langs een Wortel gaan we naar de Holle Ruimte waar de Stam van de Boom uit de Aarde oprijst. Groen-Blauw glanst het Bewustzijn van de Beuk in het Centrum van deze Ruimte.
"Goedemorgen," zeg ik, "ik ben Thea, ooit genoemd Warrior, ik ben hier met een Groep Mensen om Contact met het Bewustzijn van de Boom te maken."
"Kom er maar in, laat je maar vallen," zegt een Stem.
Ik kijk opzij naar de Elfspruit. Hij knikt, en dus laat ik me in het Bewustzijn vallen.
'Een met het Bewustzijn,' denk ik. Het is verrukkelijk warm: een Omhelzing van Energie. Ik wentel me in de waterige Substantie en geniet van het Zweven.
"Eh," zeg ik.
"Geen woorden," zegt de Stem, "het is goed zo, kijk maar."
'Shit', denk ik, 'mijn Mond houden! Hm, wanneer is het het Moment om het Eind van dit Bezoek aan te kondigen?'
Dan zie ik hoe uit het Bewustzijn Armen uitreiken. Elke Arm gaat naar Een van de Personen die in de Kring rond de Boom zitten. Vervolgens cirkelen die Blauwgroene Armen van bovenaf om de betreffende Personen.
'Net of er aan het Eind van elke Arm een blauwgroen Tumtummetje zit. Oh, het is net een prachtige Bloem. Wat een mooi Gezicht.'
Een zachtpaarse Glans hangt over het Geheel.
"Ieder krijgt wat nodig is," zegt de Stem.
"Dankjewel," zeg ik, en blijkbaar is dit het Moment om te zeggen: "Neem Afscheid, bedank de Boom, doe het in je Eigen Tempo."
Staand in een kring wisselen we Ervaringen uit. Het lijkt er inderdaad op dat de Koningsboom eenieder voorziet van wat hij of zij nodig heeft op energetisch niveau, alsof Hij Mensen heelt.
Tja, meerdere aanwezigen vonden dat het tekort duurde en laat ik dat daar nou zelf ook vinden. Maar... toch was het het geijkte moment om te zeggen: "Neem Afscheid, bedank de Boom, doe het in je Eigen Tempo."
Hm, misschien was het voor de Koningsboom het goede Moment. Wie zal het zeggen?
O ja, wat het Bewustzijn betreft, stel je een hele eierdooier in een koekenpan voor! Heel mooi als uit die eierdooier armen komen waaraan aan de uiteinden een soort tumtummetjes groeien.
|
|
|
Tags: Nijmegen, De Goffert, Koningsboom
|
|
| 18-12-2012 |
| Onbaatzuchtig Geven |
Eind november meldt de Groep Landschapswerk bijeenkomsten op 1 en 2 december 2012. Op zaterdagnamiddag: kennismaking met elkaar, uitwisseling van ervaringen en bespreking waar naar toe te gaan. Op zondagochtend: een gezamenlijk bezoek aan een krachtplek.
Op de eerste komt de groep bijeen in Berg en Dal: een van de leden stelt haar woonkamer ter beschikking. Er blijkt een grote groep aanwezig te zijn: ik schat achttien mensen. 'Hm, meerdere ouderen!'
In de warme gezelligheid vertel ik over mezelf; over het schrijven van 'Het Verhaal van de Steen'; over het Reizen met de Steen en de Reizigers. Ik vertel onder andere dat er geen twaalf maar dertien Reizigers zijn. De zevende Reiziger leverde destijds haar Reisverhaal niet bij me in.
Nog steeds bizar dat ik me tijdens 'het experiment' en het schrijven van het boek niet herinnerde dat zij had geparticipeerd. Ook geen enkele Reiziger miste haar of sprak over haar, terwijl ze haar beslist mochten. Pas op de avond voor de uitreiking van het eerste exemplaar van 'Het Verhaal van de Steen' kwam ik erachter dat er een Reiziger ontbrak. Hm, ik kom nog wel een keer terug op die 'verloren dertiende', eigenlijk zevende, Reiziger.
Minstens zo belangrijk als de vermiste Reiziger is het feit dat ik de Groep Landschapswerk meld dat ik 'Het Verhaal van de Steen' op WEDERWAARDIGHEDEN ga zetten: "... tenminste dat denk ik."
"Zie het als een vorm van 'onbaatzuchtig geven': je geeft iets en de ander mag zelf weten wat ermee te doen: koesteren; bestuderen; weggooien; wat dan ook. Dit is wat Indiaanse volkeren verstaan onder 'onbaatzuchtig geven'."
'Hm, belachelijk maken hoort hier dus ook bij!'
Een van de deelnemers deze eerste december is een man uit België. Hij sluit aan bij mijn 'onbaatzuchtig geven' en vertelt kennis te hebben aan een medium. Deze vrouw heeft 'Contact met Jezus'.
Hij vraagt of er in de Groep Landschapswerk mensen zijn die spirituele krachtplekken in de directe omgeving van Nijmegen bij hem willen melden, dit is namelijk een Verzoek van Jezus geweest.
"Ook graag de ervaringen die op deze plekken zijn opgedaan want in België is een groep die al deze gegevens op een website wil plaatsen: vrij toegankelijk voor iedereen."
Er is wat wrevel te bespeuren over 'het Contact met Jezus, de Ascended Master'.
Een van de aanwezigen is geraakt: "Wat als al die krachtplekken vervuild worden?"
Een ander zegt: "Maar die plekken zijn in Nederland toch allemaal al bekend? Wigholt Vleer heeft die plekken toch al aangegeven."
Iemand reageert: "Het boek van Wigholt Vleer is niet meer te krijgen."
Ik reageer ook: "...Wigholt Vleer heeft in Nijmegen maar 1 plek aangegeven, weliswaar foutief benoemd, maar er zijn zo ontzettend veel plekken, is dit geen onbegonnen werk?"
Algemeen lijkt de mening te zijn dat de individuele ervaringen op krachtplekken minder belangrijk zijn om te vermelden; ieder heeft er zo zijn eigen ervaring.
Er wordt geen definitief 'groepsantwoord' geformuleerd. In de Groep Landschapswerk blijft het antwoord een open einde. Het lijkt erop dat ieder individu vrij is om al of niet te reageren. Prima toch?
Er wordt afgesproken om op zondagochtend te verzamelen bij 'de Koningsboom' in De Goffert in Nijmegen. En: "Bijdragen van individuele leden worden op prijs gesteld."
Dit maakt het me gemakkelijk te zeggen: "Als je iets meeneemt om op te zitten, wil ik wel een oefening begeleiden in het Contact maken met het Bewustzijn van de Boom... zoals ik dat geleerd heb."
Als ik naar huis rijdt, vraag ik me af of het geen hoog tijd is om WEDERWAARDIGHEDEN weer leven in te blazen.
Wat zal ik er achteraf van zeggen? Op zich geen slecht idee om krachtplekken te inventariseren. Zoals bloedvaten of het zenuwstelsel in een mens zo vormen de leylijnen en krachtplekken een Netwerk in de Aarde.
Het zou toch mooi zijn als mensen wat meer 'eerbied' en 'respect' voor de Levende Omgeving zouden hebben omdat ze meer aan den lijve konden ervaren hoe 'levend' die Omgeving is. Het zou, denk ik, goed zijn als mensen zich weer wat meer als een deel van een groter geheel zouden ervaren.
Tja, en hoewel eenieder een eigen, persoonlijke, ervaring heeft op een bepaalde krachtplek bestaat er ook zoiets als een gelijke noemer. Zeg maar dat de ervaringen gelijksoortig van aard zijn. Of misschien aanvullend op elkaar.
Tss, hier zijn vele 'experimenten' mogelijk. Aan die experimenten zou ik willen meedoen of ze zelfs initiëren. Ja... en er dan op WEDERWAARDIGHEDEN verslag van doen.
Warrior Iadied
Penterman, Thea-Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.
Vleer, W. (1992). Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. Deventer: Uitgeverij Ankh-Hermes
|
|
|
Tags: Onbaatzuchtig Geven, Groep Landschapswerk
|
|
| 16-12-2012 |
| De Rangda |
Naast de heks met de lange nagels, de Rangda, staat de prins wiens leven zij geofferd wil zien.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:De Rangda
|
|
| 15-12-2012 |
| De Barong |
Op Bali bestaan in de hindoeïstische gemeenschap meerdere rituelen die niet op een vast moment in het jaar maar naar aanleiding van specifieke gebeurtenissen worden uitgevoerd.
De Barongdans is zo'n ritueel. Deze dans wordt uitgevoerd als er in de gemeenschap negatieve gebeurtenissen plaatsvinden: een kind ernstig ziek; een deel van de oogst mislukt; een gebroken been; enzovoort. Via de dans wordt een verzoek om het goede 'uitgezonden'.
De Barong is een mythisch dier; een Leeuwdraak.
In de voorstelling in het dorp Batubulan op Bali speelde afgelopen juli echter de Barong ket. Dat wil zeggen dat het masker van de Barong geen dierlijke kenmerken vertoonde. Twee spelers zaten in het kostuum van de Barong 'verborgen'.
In de Barongdans wordt het Kwaad verbeeld door een Heks, de Rangda. Zij brengt, komend van de kant van de zee, kwaadaardige invloeden mee. In de dans eist de Rangda offers, zelfs mensenoffers. Krijgers uit de gemeenschap vechten met de Rangda maar zij verliezen. Als de Rangda 'sterft' komt zij terug als dier. Bijvoorbeeld een zwijn of kraai en deze dieren hebben dezelfde magische krachten als de Rangda zelf.
Na de strijd met de krijgers komt, van de kant van de berg(-en), de Barong op. In het daaropvolgende gevecht is er geen sprake van een winnaar of verliezer, maar de Barong is in staat de Rangda te verjagen!
Met de rituele Barongdans drukt de gemeenschap haar visie op het leven uit: het Goede en het Kwade blijven altijd naast elkaar bestaan, maar de wens van de mensen luidt dat het Goede binnen de gemeenschap de bestaande uitdrukkingsvorm is... of het Leven daar maar notie van wil nemen: 'Laat hier, bij ons, het Goede zichtbaar zijn; welig tieren.'
Het respect voor het Kwade blijkt op Bali overigens ook uit de offers die de hindoes aan het Kwade brengen. Het zijn pogingen het Kwade te vriend te houden, zodat het zich gedeisd houdt.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags: de Barong, de Rangda
|
|
| 14-12-2012 |
| Rood met Witte Stippen |
Zoals ik schreef: '... overal piepen de paddestoelen tussen de bladeren door.'
Kleine, maar ook grote. De vliegenzwammen zijn heel opvallend met hun rood - oranje - met witte stippen.
Half en half verwacht ik dat er kabouters op zitten, maar dat is natuurlijk niet het geval. Kabouters leven in de Middenwereld, om ze te ontmoeten zou ik moeten reizen en dat zit er de achtentwintigste oktober 2012 niet in.
Het formaat van de vliegenzwam op de foto is af te leiden aan de armband die ik op de grond erbij heb gelegd. De zichtbare armbandbreedte is namelijk zes centimeter.
Mooie gelegenheid om te vertellen over de Barong, de mythische Leeuwdraak, want deze Koning van de Goeden is op de armband afgebeeld.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags: Barong
|
|
| 13-12-2012 |
| Goddelijk en Griezelig |
Na de wandeling gaat de landschapsgroep koffie drinken in Restaurant De Kalebas van het Afrika Museum in Berg en Dal. Sommigen bezoeken daarna de tentoonstelling 'Goddelijk en Griezelig, het geheim van de slang'. Op zaterdag heb ik al uren langs de presentaties gewandeld. Veel tijd kan ik er deze zondag niet spenderen: de energie is er te onrustig.
Maar zo mooi... de slang... symbool van wedergeboorte, initiatie, wijsheid, alchemie, herrijzenis en genezing. Ik verbind 'slang' onmiddellijk met de Chakra-keten; met Contact met Great Spirit; met de Ouroboros; met 'Het Verhaal van de Steen'.
Warrior Iadied
Foto: De slang op het 'Keltisch Kruis' op de begraafplaats van de Cenakelkerk van de Heilig Landstichting. Een staart teveel?
Andrews, T., 1997. Luisteren naar dieren, Spirituele en magische lessen uit het dierenrijk als sleutel tot zelfkennis en bewustzijnsverruiming. Haarlem: Becht.
Penterman, Thea - Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.
|
|
|
Tags: Goddelijk en Griezelig, Slang
|
|
| 12-12-2012 |
| Wachter - Man met Baard |
Ik kan het niet laten. Als ik mijn ogen wat toeknijp en deze 'wachter' bekijk, zie ik een man met baard met een tulband op zijn hoofd. Probeer het maar, er is nog meer te zien.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Heilig Landstichting, Begraafplaats Cenakelkerk
|
|
| 11-12-2012 |
| Een van de Wachters |
Prachtig zoals bomen gezichten vorm kunnen geven. Het is net of deze 'wachter' een militaire helm draagt.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Heilig Landstichting, Begraafplaats Cenakelkerk
|
|
| 10-12-2012 |
| Landschapsgroep |
In de nacht van zaterdag 27 op zondag 28 oktober 2012 kan ik om de een of andere reden niet goed slapen. Er is iets. Wat?
Terwijl ik 's nachts om een uur in de woonkamer in een leunstoel hang, vraag ik me plotseling af of het e-mailadres dat bij WEDERWAARDIGHEDEN hoort ook afgesloten kan worden. Bijvoorbeeld als het een tijd niet gebruikt is.
'Hm, maanden heb ik niet ingelogd. Ken ik het wachtwoord nog?'
Ik log in en tot mijn verbazing werkt het wachtwoord dat in me opkomt direct.
Verrast bekijk ik de e-mails. Er is een e-mail bij, van meer dan een maand oud, van de schrijfster van het boekje 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen, Geomantie in het Rijk van Nijmegen'. Zij reageert op e-mails van mij van begin 2012 die aan haar doorgestuurd zijn. Wat blijkt? Op zondag komt een groep in het landschap geïnteresseerden bij elkaar in de Heilig Landstichting. Op zaterdag heeft de groep al een bespreking gehad.
Hm, is dit wat er aan de hand was? Werd ik op de een of andere manier 'geroepen'?
Ik mail de vrouw in de hoop dat zij een I-phone heeft en binnenkomende mails onmiddellijk ziet. De volgende ochtend belt zij mij rond achten. Hm, ik ben al goed wakker en heb tijd genoeg want de klok is in de afgelopen nacht een uur teruggezet.
Het eerste contact met de landschapsgroep is gezellig en onwennig. We proberen leylijnen waar te nemen en bewonderen enkele prachtige bomen: 'wachters' bij het kerkhof van de Cenakelkerk in Heilig Landstichting. We bestuderen er een 'Keltisch Kruis' met door elkaar slingerende slangen. Zit er een staart teveel in? Daarbij wordt er gemediteerd en gezongen. Heel bijzonder.
Het is een mooie herfstdag: overal piepen de paddestoelen tussen de bladeren door. Sprookjesachtig. Waar de groep in de toekomst precies naar toegaat, is niet geheel duidelijk. Iedereen kan nog wensen inbrengen, maar het is wel prettig toeven in een groep min of meer gelijkgeoriënteerden.
'Kan ik ervaringen met deze groep in WEDERWAARDIGHEDEN beschrijven?'
Ik twijfel; ben niet veel, beter gezegd helemaal niet, met WEDERWAARDIGHEDEN bezig.
Warrior Iadied
Nelemans, H., 2010. De Kracht(plaatsen) van Nijmegen, Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.
|
|
|
Tags:Heilig Landstichting, Begraafplaats Cenakelkerk
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
| E-mail mij |
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
