 |
|
|
| Voor mij, om gelukkig te zijn, en voor geïnteresseerden! |
|
|
| 23-12-2012 |
 Ad Elfinguide |
Op bijgaande foto zie je de gebroken Elfinguide, eigenlijk is alleen het handvat nog over. Het was een heel klein Sjamaans Krachtmes, bedoeld om onder kleding gedragen te worden. Het Houten Krachtmesje had de vorm van een handvat met een bliksemschichtje.
Dusty Miller, die zichzelf Elfin-Sjamaan noemt, maakte het Krachtmes, naar eigen zeggen volgens Oude Overgeleverde Kennis over Houtbewerking.
De Spirit of Dryade van een Taxus zou zijn Kracht aan Levend Hout gegeven hebben zodat het Krachtmes vervolgens als Magische Partner Lessen kon geven of de Ander (mij) op een Hoger Bewustzijnsniveau kon brengen.
De Taxus die het Levend Hout afstond, is zoals ik reeds in 'Het Verhaal van de Steen' schreef, volgens Dusty 3500 jaar oud en groeit in Engeland op 'Heilige Grond': op een Punt waar Krachtige Leylijnen elkaar kruisen, waar een ondergrondse waterstroom zou zijn en waar de grond gedrenkt is met bloed. Hm, het is een oud kerkhof, dus dat klopt wel.
Wat betreft de Werking van de Elfinguide: ik zou ermee bevriend moeten raken / zijn, waarna het Mesje mij zou kunnen ondersteunen om in de Andere Werelden op onderzoek uit te gaan. Van nature zou het Krachtmes zich daarbij afstemmen op de Energie van Moeder Aarde.
Een gebroken mes heeft overigens geen Kracht meer.
De Elfinguide brak 16 augustus 1999 (waar oude agenda's al niet goed voor zijn). Ik lag in een ziekenhuis en werd die dag geopereerd in verband met een scheur in het kapsel van mijn linkerarm / -schouder.
Hm, de exacte omstandigheden van het breken van het Mes ken ik niet. Was er iemand bij betrokken? Misschien wel suf, maar ik had de Elfinguide op mijn heup aan de linker-binnenkant van mijn slipje vastgemaakt. Dit mag vast niet, maar zomaar breken!? Of heeft het Mesje daar haar Kracht met mij gedeeld?
Ik weet nog dat ik, toen ik op de verkoeverkamer een heel klein beetje bijkwam en dus eigenlijk niet bij bewustzijn was, vrolijk met Mijn Krachtdieren gezongen heb. Ze waren er allemaal en we zongen:
"The River is flowing flowing and growing,
The River is flowing back to the Sea,
Mother Earth is carrying me, her Child I will always be,
Mother Earth is carrying me back to the Sea,"
Vaag herinner ik me dat ik licht vermanend toegesproken werd om stil te zijn en blijkbaar ben ik daarna weer weggesukkeld.
Het volgende moment dat me levendig voor ogen staat, is het moment dat ik in een bed naar de afdeling werd gereden. Wachtend voor de lift trok de verpleegkundige bij het hoofdeinde, volgens mij een vrouw, het beddengoed omhoog alsof ze mij tegen kou en tocht wilde beschermen. Terwijl we de lift inreden, tikte ze onder het laken met volle kracht met een vinger van de linkerhand op het verband: op de wond!
De pijn was zo gemeen dat ik het bewustzijn verloor. Wie deze persoon is geweest!? Ik weet het niet. In het ziekenhuis heb ik er niet over gesproken en later had ik werk genoeg om weer meer dan een arm of een schouder te zijn. Maar wat een sadisme kan er in een mens schuilen. Tja, weer later op die zestiende augustus ontdekte ik het gebroken krachtmesje.
Tss, best een traumatische ervaring die tik op mijn schouder. Misschien zou ik er een Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR) behandeling voor kunnen ondergaan zodat de gevoelens van gekwetstheid die nog steeds bestaan wat geneutraliseerd worden.
Hm, op You Tube is de melodie van 'The River is flowing, flowing and growing' trouwens gemakkelijk te vinden!
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Elfinguide
|
|
|
| HET VERHAAL VAN DE STEEN - Elfinguide |
Geprikkeld door Marijke's verhaal en mijn leven lang reeds bomengek rijd ik een van de volgende zondagen naar Uden in Noord-Brabant om kennis te maken met Dusty Miller en zijn ideeën.
In een normale straat en gewoon rijtjeshuis tref ik een innemende man aan van zeker zestig jaar. Hij noemt zich 'Sjamaan van het Elfinvolk'. Met zijn vrouw Yen blijkt hij tijdelijk in Nederland te wonen en vanuit hun woonkamer geven ze ruchtbaarheid aan hun activiteiten. Ze organiseren ondermeer bostochten en hij geeft lezingen om zijn bomenkennis over te dragen.
Op deze zondagmiddag is er een verkoop aan de gang. Op enkele tafels in de woonkamer liggen schitterend uitgevoerde 'magische' krachtvoorwerpen uitgestald. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken en sta wat onhandig te draaien. Als ik met mijn rechterhand over de voorwerpen ga, brandt het plotseling scherp in mijn handpalm. Een klein houten mesje in de vorm van een bliksemschicht blijkt de oorzaak te zijn. Ondanks mijn bedenkingen (en de prijs) ga ik na een kort gesprek met Dusty over tot de aankoop van het hangertje.
Na de deal valt mijn oog op een grote foto aan de wand. De afbeelding betreft een kolossale taxus. Als ik Dusty aanklamp, vertelt hij dat de boom in Engeland staat en meer dan 3500 jaar oud is. Mijn elfinguide (zo noemt hij mijn kleine bliksem) is gemaakt van hout geschonken door deze boom. Even vraag ik me af of zijn informatie hoort bij verkooptechniek achteraf, maar dan kan het me niet schelen: 'Wat zou ik deze boom graag in het echt ontmoeten!'
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Het Verhaal van de Steen, Elfinguide
|
|
| 22-12-2012 |
| HET VERHAAL VAN DE STEEN - "To heal others" |
Het is in de zomer van 1989 dat ik mijn huidige leven voor het eerst weer in Zuid-Engeland ben. Volslagen onverwacht kom in in de steencirkels van Avebury terecht.
'Wat een kolossale stenen!'
Diep onder de indruk loop ik over het golvende terrein. Af en toe word ik mysterieuze kracht gewaar. Een paar dagen later kom ik in de buurt van de fameuze steencirkel van Stonehenge, maar deze cirkel wacht dat jaar vergeefs op mij. Mijn interesse in het mystieke erfgoed van Engeland is door mijn kennismaking met Avebury echter voorgoed gewekt.
Waarschijnlijk staan de sterren in het voorjaar van 1996 in de juiste constellatie om mijn verlangens vorm te geven. Een gezellige avond met vrienden, Aat en Marijke, vormt de opmaat.
Telkenmale gaat mijn aandacht naar het gepolijste, houten schijfje dat aan een simpele veter op Marijke's boezem hangt. Mijn intuïtie vertelt mij dat het geen gewoon sieraad is. Soms vult de kleine cirkel, nauwelijks vier centimeter in doorsnee, met in het midden een rond gat, mijn volledig blikveld. 'Er is iets mee, maar wat?'
Af en toe lijkt er damp vanaf te komen.
Als mijn vrienden aangeven te willen opstappen, vraag ik op de valreep wat voor sieraad het is. Aarzelend legt Marijke uit dat 'het houtje' een beschermende functie heeft: "To heal others."
Mijn interesse is gewekt en dus ontkomt zij er niet aan om nog te verhalen over Dusty Miller, een Engelse bomendeskundige. Volgens haar maakt deze man magische voorwerpen van levend hout. Haar verhaal bevreemdt mij. Het riekt naar charlatanerie. Voor zover ik weet, valt er van een boom enkel dood hout. Maar goed, het sieraad heeft natuurlijk wel extreem mijn aandacht getrokken.
Marijke verduidelijkt dat Dusty bomen ritueel benadert en hen dan om levend hout verzoekt. Hij heeft haar verteld dat bomen in staat zijn hun spirit in het afgestane hout te dupliceren.
Ik probeer het me voor te stellen. Niet eenvoudig: als iemand mij een arm afhakt, leeft mijn wezen toch ook niet door in de afgehakte arm. Hmm, ja in het DNA. Vooruit maar, de flora zit anders in elkaar dan de mensheid. Dupliceren van de eigen spirit... tja, waarom zou een boom dat niet kunnen? Het zal wel zo zijn.
Warrior Iadied
http://www.dustymiller.eu/
|
|
|
Tags: Het Verhaal van de Steen, Spirit
|
|
| 21-12-2012 |
| HET VERHAAL VAN DE STEEN - ... dat had jij gedacht... |
"Nee hoor
dat had jij gedacht
déze Steen is niet voor jou
"
Inwendig tot in elke vezel gespannen reik ik mijn hand uit naar de Steen die een van mijn reisgenoten amper vijf minuten terug aantrof tussen de miljoenen keitjes van het strand.
Laat eens zien!?
Hij reikt mij de Steen aan en tegelijkertijd klinkt bovenstaande tergende mededeling in mijn gehoor: "Nee hoor
dat had jij gedacht... ..."
Zo sieren deze woorden het begin van mijn relatie met een op het eerste oog gewone steen. Gewoon!? Nee, hij of zij (voor mij is het meestal zij) is niet gewoon, nee, verre van dat! Ik schrijf haar naam niet voor niks met een hoofdletter! Vertrouw erop, het wordt wel duidelijk hoe het allemaal in elkaar zit. Díe dag, op 22 juli 1996, begint in elk geval mijn relatie met haar.
Waar? O, de cruciale ontmoeting vond plaats in het Zuiden van Engeland: op het strand van Chesil Beach. In de jaren daarna is er veel met haar gebeurd. Eh, met mij, beter gezegd: met ons. Hmm, en vele anderen.
Zoals? Tja, zoveel... waar zal ik beginnen? In 2000 en 2011 leidt onze kennismaking in elk geval tot het experiment 'Reizen met de Steen'. Twaalf Reizigers participeren daarin. Zij (vrienden, studenten en bekenden van mij) vertrouwen onder tijdelijke geheimhouding hun persoonlijke ervaringen aan het papier toe en vervolgens worstel ik een aantal jaren met de op mij toegestroomde informatie. Uiteindelijk vindt de info zijn beslag in het onderhavige document 'Het Verhaal van de Steen'.
En de Steen... wel háár magie groeit.
Warrior Iadied
Foto: De Steen op het strand van Chesil Beach, onscherp gefotografeerd op 22 juli 1996.
|
|
|
Tags:Het Verhaal van de Steen
|
|
| 20-12-2012 |
| Landschapstempel der Graal |
De activiteiten van de Groep Landschapswerk zijn de aanleiding dat ik op 4 december 2012 na lange tijd inlog op het Seniorennet.nl: WEDERWAARDIGHEDEN leeft weer.
Zoals bekend heb ik ondertussen reeds meerdere gebeurtenissen, ervaringen en gedachten gedeeld.
Met 'Het Verhaal van de Steen' ga ik morgen beginnen. Echt waar!
Voor de herkenbaarheid zal ik er steeds 'HET VERHAAL VAN DE STEEN' of 'HVVDS' boven zetten. Op WEDERWAARDIGHEDEN zullen andere ervaringen absoluut tussen de teksten van HVVDS door vermeld staan.
Vandaag wil ik nog terugkijken op gebeurtenissen met de Groep Landschapswerk op 2 december. Er is een vrouw uit Wales die de oefeningen leidt die Marco Pogačnik in maart 2008 met een groep mensen op deze plek heeft gedaan. Over deze twee oefeningen wil ik kort verhalen.
In een lange slinger lopen we over de weide achter het Openluchttheater. Als we allemaal met onze rug richting het centrum van Nijmegen staan, laten we elkaars handen los, zetten een paar stappen achteruit en stemmen ons af op de Lichtkegel achter ons. De Lichtkegel heeft een middellijn van ongeveer zeven kilometer. De verticale as bevindt zich, volgens Marco Pogačnik, in het centrum van Nijmegen. De omtrek van de cirkel die de Lichtkegel met de Aarde vormt, loopt door de weide achter het Openluchttheater.
Achter me neem ik een Heel Heel Hoog Vuur waar. De Spitse Top van het Vuur lijkt door een Schaal afgekapt te worden. Maar in de Schaal schiet weer een Vuur omhoog. De Schaal doet me denken aan de Graal.
Mooi beeld dat ik daar zie.
Als ik vandaag, 19 december, het boekje 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen' erbij pak, lees ik dat Marco deze plek een 'Landschapstempel der Graal' noemt. Verrassend... zou die kennis in mijn onbewuste verankerd hebben gezeten? Zag ik daardoor die Schaal? O, wie weet...
In een Landschapstempel der Graal zou het Bovenaardse invloed uitgeoefend hebben op het bewoonbaar maken van het aardoppervlak voor levende wezens.
In een Landschapstempel der Graal vindt de Communicatie tussen het Wijde Universum en de Aardeziel (in het midden van de Aarde) plaats.
Het wordt een Tempel van de Graal genoemd omdat het Graalmysterie onder andere te maken heeft met hoe Leven in materie mogelijk is... met hoe Geest in materie wordt uitgedrukt... hoe het Scheppende zich voltrekt.
De omgekeerde Kegel die omlaag de Aarde ingaat, zou iets ten zuidoosten van de Koningsboom aan de andere kant van het pad voelbaar zijn.
Ik neem daar, het is waterkoud deze dag, een warmere plek waar.
Als de groep zich in stilte, met gesloten ogen, op de plek probeert af te stemmen, wordt mijn aandacht getrokken door een boompje, iets richting het openluchttheater, aan het pad: 'Hallo, hier ben ik...'.
Hm, hij heeft het al een paar keer gezegd voordat het bewust tot me doordringt. Als we wat later opstappen, op zoek naar warme koffie, neem ik me voor op een rustiger moment Contact te maken met dit boompje.
Ben benieuwd of ik nog meer zal leren over de Landschapstempel der Graal. Zou ik er iets mee kunnen? Wat dan? WEDERWAARDIGHEDEN zal het melden.
Warrior Iadied
De tekst uit 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen over de Landschapstempel der Graal heb ik niet letterlijk overgenomen, de nadruk via schuine letters en hoofdletters is van mij.
Nelemans, H. (2011). De kracht(plaatsen) van Nijmegen - Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.
|
|
|
Tags: Nijmegen, Landschapstempel der Graal
|
|
| 19-12-2012 |
| Bewustzijnsbloem van de Koningsboom |
Op zondagochtend ontmoet ik de Groep Landschapswerk in De Goffert. We wandelen richting de Koningsboom achter het openluchttheater.
Er vinden meerdere activiteiten plaats, maar hier vertel ik over het Contact maken met de Koningsboom, aangezien ik dit begeleid heb en er een mooie Ervaring opdeed.
Op mijn verzoek zet de groep zich in een kring op het natte beukenblad. Met hoeveel mensen we zijn? Twaalf? Dertien? Ik heb niet echt geteld.
Kort vertel ik dat het Bewustzijn van de Boom zich daar bevindt waar de wortels in de stam overgaan en dat we ons voorafgaand aan 'de oefening' zullen afstemmen op de omgeving; op de temperatuur, de wind, de geluiden, enzovoort, en dat alles er mag zijn zoals het er is.
Ik vertel wat ik zal instrueren. Dat het de bedoeling is dat ze met het Bewustzijn van de Boom in Gesprek gaan en dat ze het Bewustzijn een Vraag mogen stellen, en dat het vooral de bedoeling is om de Processen die ze ervaren gewoon te laten gebeuren.
O ja, en dat ik eerst de Spirits in de verschillende richtingen zal aanroepen ter bescherming, begeleiding en ondersteuning.
Zo gezegd zo gedaan. Na het afstemmen op de omgeving rammel ik kort met mijn ratel en roep de Spirits aan. Achtereenvolgens in het oosten, in het zuiden, in het westen, in het noorden, boven, beneden en als laatste in het midden. Mijn ratel 'trekt steeds de Aandacht van de Spirits'.
Ik kom bijna niet meer uit mijn woorden als ik bij 'boven' ineens hoog in het Heelal sta en de Aarde in schitterend Blauw Licht waarneem.
Nadat ik aldus 'een beschermende Heilige Ruimte' heb gecreëerd, instrueer ik de anderen zich zo klein mogelijk te maken en tussen de Bladeren door een Ingang bij de Boom of bij een Wortel te zoeken. Zelf doe ik dit ook.
Als ik tussen de natte Bladeren door ritsel, wacht een Elf op me: een Spruit van de Beukenboom. Op zijn Hoofd draagt Hij een Hoedje van een Beukendop: "Kom maar, ik wandel met je mee."
Langs een Wortel gaan we naar de Holle Ruimte waar de Stam van de Boom uit de Aarde oprijst. Groen-Blauw glanst het Bewustzijn van de Beuk in het Centrum van deze Ruimte.
"Goedemorgen," zeg ik, "ik ben Thea, ooit genoemd Warrior, ik ben hier met een Groep Mensen om Contact met het Bewustzijn van de Boom te maken."
"Kom er maar in, laat je maar vallen," zegt een Stem.
Ik kijk opzij naar de Elfspruit. Hij knikt, en dus laat ik me in het Bewustzijn vallen.
'Een met het Bewustzijn,' denk ik. Het is verrukkelijk warm: een Omhelzing van Energie. Ik wentel me in de waterige Substantie en geniet van het Zweven.
"Eh," zeg ik.
"Geen woorden," zegt de Stem, "het is goed zo, kijk maar."
'Shit', denk ik, 'mijn Mond houden! Hm, wanneer is het het Moment om het Eind van dit Bezoek aan te kondigen?'
Dan zie ik hoe uit het Bewustzijn Armen uitreiken. Elke Arm gaat naar Een van de Personen die in de Kring rond de Boom zitten. Vervolgens cirkelen die Blauwgroene Armen van bovenaf om de betreffende Personen.
'Net of er aan het Eind van elke Arm een blauwgroen Tumtummetje zit. Oh, het is net een prachtige Bloem. Wat een mooi Gezicht.'
Een zachtpaarse Glans hangt over het Geheel.
"Ieder krijgt wat nodig is," zegt de Stem.
"Dankjewel," zeg ik, en blijkbaar is dit het Moment om te zeggen: "Neem Afscheid, bedank de Boom, doe het in je Eigen Tempo."
Staand in een kring wisselen we Ervaringen uit. Het lijkt er inderdaad op dat de Koningsboom eenieder voorziet van wat hij of zij nodig heeft op energetisch niveau, alsof Hij Mensen heelt.
Tja, meerdere aanwezigen vonden dat het tekort duurde en laat ik dat daar nou zelf ook vinden. Maar... toch was het het geijkte moment om te zeggen: "Neem Afscheid, bedank de Boom, doe het in je Eigen Tempo."
Hm, misschien was het voor de Koningsboom het goede Moment. Wie zal het zeggen?
O ja, wat het Bewustzijn betreft, stel je een hele eierdooier in een koekenpan voor! Heel mooi als uit die eierdooier armen komen waaraan aan de uiteinden een soort tumtummetjes groeien.
|
|
|
Tags: Nijmegen, De Goffert, Koningsboom
|
|
| 18-12-2012 |
| Onbaatzuchtig Geven |
Eind november meldt de Groep Landschapswerk bijeenkomsten op 1 en 2 december 2012. Op zaterdagnamiddag: kennismaking met elkaar, uitwisseling van ervaringen en bespreking waar naar toe te gaan. Op zondagochtend: een gezamenlijk bezoek aan een krachtplek.
Op de eerste komt de groep bijeen in Berg en Dal: een van de leden stelt haar woonkamer ter beschikking. Er blijkt een grote groep aanwezig te zijn: ik schat achttien mensen. 'Hm, meerdere ouderen!'
In de warme gezelligheid vertel ik over mezelf; over het schrijven van 'Het Verhaal van de Steen'; over het Reizen met de Steen en de Reizigers. Ik vertel onder andere dat er geen twaalf maar dertien Reizigers zijn. De zevende Reiziger leverde destijds haar Reisverhaal niet bij me in.
Nog steeds bizar dat ik me tijdens 'het experiment' en het schrijven van het boek niet herinnerde dat zij had geparticipeerd. Ook geen enkele Reiziger miste haar of sprak over haar, terwijl ze haar beslist mochten. Pas op de avond voor de uitreiking van het eerste exemplaar van 'Het Verhaal van de Steen' kwam ik erachter dat er een Reiziger ontbrak. Hm, ik kom nog wel een keer terug op die 'verloren dertiende', eigenlijk zevende, Reiziger.
Minstens zo belangrijk als de vermiste Reiziger is het feit dat ik de Groep Landschapswerk meld dat ik 'Het Verhaal van de Steen' op WEDERWAARDIGHEDEN ga zetten: "... tenminste dat denk ik."
"Zie het als een vorm van 'onbaatzuchtig geven': je geeft iets en de ander mag zelf weten wat ermee te doen: koesteren; bestuderen; weggooien; wat dan ook. Dit is wat Indiaanse volkeren verstaan onder 'onbaatzuchtig geven'."
'Hm, belachelijk maken hoort hier dus ook bij!'
Een van de deelnemers deze eerste december is een man uit België. Hij sluit aan bij mijn 'onbaatzuchtig geven' en vertelt kennis te hebben aan een medium. Deze vrouw heeft 'Contact met Jezus'.
Hij vraagt of er in de Groep Landschapswerk mensen zijn die spirituele krachtplekken in de directe omgeving van Nijmegen bij hem willen melden, dit is namelijk een Verzoek van Jezus geweest.
"Ook graag de ervaringen die op deze plekken zijn opgedaan want in België is een groep die al deze gegevens op een website wil plaatsen: vrij toegankelijk voor iedereen."
Er is wat wrevel te bespeuren over 'het Contact met Jezus, de Ascended Master'.
Een van de aanwezigen is geraakt: "Wat als al die krachtplekken vervuild worden?"
Een ander zegt: "Maar die plekken zijn in Nederland toch allemaal al bekend? Wigholt Vleer heeft die plekken toch al aangegeven."
Iemand reageert: "Het boek van Wigholt Vleer is niet meer te krijgen."
Ik reageer ook: "...Wigholt Vleer heeft in Nijmegen maar 1 plek aangegeven, weliswaar foutief benoemd, maar er zijn zo ontzettend veel plekken, is dit geen onbegonnen werk?"
Algemeen lijkt de mening te zijn dat de individuele ervaringen op krachtplekken minder belangrijk zijn om te vermelden; ieder heeft er zo zijn eigen ervaring.
Er wordt geen definitief 'groepsantwoord' geformuleerd. In de Groep Landschapswerk blijft het antwoord een open einde. Het lijkt erop dat ieder individu vrij is om al of niet te reageren. Prima toch?
Er wordt afgesproken om op zondagochtend te verzamelen bij 'de Koningsboom' in De Goffert in Nijmegen. En: "Bijdragen van individuele leden worden op prijs gesteld."
Dit maakt het me gemakkelijk te zeggen: "Als je iets meeneemt om op te zitten, wil ik wel een oefening begeleiden in het Contact maken met het Bewustzijn van de Boom... zoals ik dat geleerd heb."
Als ik naar huis rijdt, vraag ik me af of het geen hoog tijd is om WEDERWAARDIGHEDEN weer leven in te blazen.
Wat zal ik er achteraf van zeggen? Op zich geen slecht idee om krachtplekken te inventariseren. Zoals bloedvaten of het zenuwstelsel in een mens zo vormen de leylijnen en krachtplekken een Netwerk in de Aarde.
Het zou toch mooi zijn als mensen wat meer 'eerbied' en 'respect' voor de Levende Omgeving zouden hebben omdat ze meer aan den lijve konden ervaren hoe 'levend' die Omgeving is. Het zou, denk ik, goed zijn als mensen zich weer wat meer als een deel van een groter geheel zouden ervaren.
Tja, en hoewel eenieder een eigen, persoonlijke, ervaring heeft op een bepaalde krachtplek bestaat er ook zoiets als een gelijke noemer. Zeg maar dat de ervaringen gelijksoortig van aard zijn. Of misschien aanvullend op elkaar.
Tss, hier zijn vele 'experimenten' mogelijk. Aan die experimenten zou ik willen meedoen of ze zelfs initiëren. Ja... en er dan op WEDERWAARDIGHEDEN verslag van doen.
Warrior Iadied
Penterman, Thea-Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.
Vleer, W. (1992). Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. Deventer: Uitgeverij Ankh-Hermes
|
|
|
Tags: Onbaatzuchtig Geven, Groep Landschapswerk
|
|
| 16-12-2012 |
| De Rangda |
Naast de heks met de lange nagels, de Rangda, staat de prins wiens leven zij geofferd wil zien.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:De Rangda
|
|
| 15-12-2012 |
| De Barong |
Op Bali bestaan in de hindoeïstische gemeenschap meerdere rituelen die niet op een vast moment in het jaar maar naar aanleiding van specifieke gebeurtenissen worden uitgevoerd.
De Barongdans is zo'n ritueel. Deze dans wordt uitgevoerd als er in de gemeenschap negatieve gebeurtenissen plaatsvinden: een kind ernstig ziek; een deel van de oogst mislukt; een gebroken been; enzovoort. Via de dans wordt een verzoek om het goede 'uitgezonden'.
De Barong is een mythisch dier; een Leeuwdraak.
In de voorstelling in het dorp Batubulan op Bali speelde afgelopen juli echter de Barong ket. Dat wil zeggen dat het masker van de Barong geen dierlijke kenmerken vertoonde. Twee spelers zaten in het kostuum van de Barong 'verborgen'.
In de Barongdans wordt het Kwaad verbeeld door een Heks, de Rangda. Zij brengt, komend van de kant van de zee, kwaadaardige invloeden mee. In de dans eist de Rangda offers, zelfs mensenoffers. Krijgers uit de gemeenschap vechten met de Rangda maar zij verliezen. Als de Rangda 'sterft' komt zij terug als dier. Bijvoorbeeld een zwijn of kraai en deze dieren hebben dezelfde magische krachten als de Rangda zelf.
Na de strijd met de krijgers komt, van de kant van de berg(-en), de Barong op. In het daaropvolgende gevecht is er geen sprake van een winnaar of verliezer, maar de Barong is in staat de Rangda te verjagen!
Met de rituele Barongdans drukt de gemeenschap haar visie op het leven uit: het Goede en het Kwade blijven altijd naast elkaar bestaan, maar de wens van de mensen luidt dat het Goede binnen de gemeenschap de bestaande uitdrukkingsvorm is... of het Leven daar maar notie van wil nemen: 'Laat hier, bij ons, het Goede zichtbaar zijn; welig tieren.'
Het respect voor het Kwade blijkt op Bali overigens ook uit de offers die de hindoes aan het Kwade brengen. Het zijn pogingen het Kwade te vriend te houden, zodat het zich gedeisd houdt.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags: de Barong, de Rangda
|
|
| 14-12-2012 |
| Rood met Witte Stippen |
Zoals ik schreef: '... overal piepen de paddestoelen tussen de bladeren door.'
Kleine, maar ook grote. De vliegenzwammen zijn heel opvallend met hun rood - oranje - met witte stippen.
Half en half verwacht ik dat er kabouters op zitten, maar dat is natuurlijk niet het geval. Kabouters leven in de Middenwereld, om ze te ontmoeten zou ik moeten reizen en dat zit er de achtentwintigste oktober 2012 niet in.
Het formaat van de vliegenzwam op de foto is af te leiden aan de armband die ik op de grond erbij heb gelegd. De zichtbare armbandbreedte is namelijk zes centimeter.
Mooie gelegenheid om te vertellen over de Barong, de mythische Leeuwdraak, want deze Koning van de Goeden is op de armband afgebeeld.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags: Barong
|
|
| 13-12-2012 |
| Goddelijk en Griezelig |
Na de wandeling gaat de landschapsgroep koffie drinken in Restaurant De Kalebas van het Afrika Museum in Berg en Dal. Sommigen bezoeken daarna de tentoonstelling 'Goddelijk en Griezelig, het geheim van de slang'. Op zaterdag heb ik al uren langs de presentaties gewandeld. Veel tijd kan ik er deze zondag niet spenderen: de energie is er te onrustig.
Maar zo mooi... de slang... symbool van wedergeboorte, initiatie, wijsheid, alchemie, herrijzenis en genezing. Ik verbind 'slang' onmiddellijk met de Chakra-keten; met Contact met Great Spirit; met de Ouroboros; met 'Het Verhaal van de Steen'.
Warrior Iadied
Foto: De slang op het 'Keltisch Kruis' op de begraafplaats van de Cenakelkerk van de Heilig Landstichting. Een staart teveel?
Andrews, T., 1997. Luisteren naar dieren, Spirituele en magische lessen uit het dierenrijk als sleutel tot zelfkennis en bewustzijnsverruiming. Haarlem: Becht.
Penterman, Thea - Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.
|
|
|
Tags: Goddelijk en Griezelig, Slang
|
|
| 12-12-2012 |
| Wachter - Man met Baard |
Ik kan het niet laten. Als ik mijn ogen wat toeknijp en deze 'wachter' bekijk, zie ik een man met baard met een tulband op zijn hoofd. Probeer het maar, er is nog meer te zien.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Heilig Landstichting, Begraafplaats Cenakelkerk
|
|
| 11-12-2012 |
| Een van de Wachters |
Prachtig zoals bomen gezichten vorm kunnen geven. Het is net of deze 'wachter' een militaire helm draagt.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Heilig Landstichting, Begraafplaats Cenakelkerk
|
|
| 10-12-2012 |
| Landschapsgroep |
In de nacht van zaterdag 27 op zondag 28 oktober 2012 kan ik om de een of andere reden niet goed slapen. Er is iets. Wat?
Terwijl ik 's nachts om een uur in de woonkamer in een leunstoel hang, vraag ik me plotseling af of het e-mailadres dat bij WEDERWAARDIGHEDEN hoort ook afgesloten kan worden. Bijvoorbeeld als het een tijd niet gebruikt is.
'Hm, maanden heb ik niet ingelogd. Ken ik het wachtwoord nog?'
Ik log in en tot mijn verbazing werkt het wachtwoord dat in me opkomt direct.
Verrast bekijk ik de e-mails. Er is een e-mail bij, van meer dan een maand oud, van de schrijfster van het boekje 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen, Geomantie in het Rijk van Nijmegen'. Zij reageert op e-mails van mij van begin 2012 die aan haar doorgestuurd zijn. Wat blijkt? Op zondag komt een groep in het landschap geïnteresseerden bij elkaar in de Heilig Landstichting. Op zaterdag heeft de groep al een bespreking gehad.
Hm, is dit wat er aan de hand was? Werd ik op de een of andere manier 'geroepen'?
Ik mail de vrouw in de hoop dat zij een I-phone heeft en binnenkomende mails onmiddellijk ziet. De volgende ochtend belt zij mij rond achten. Hm, ik ben al goed wakker en heb tijd genoeg want de klok is in de afgelopen nacht een uur teruggezet.
Het eerste contact met de landschapsgroep is gezellig en onwennig. We proberen leylijnen waar te nemen en bewonderen enkele prachtige bomen: 'wachters' bij het kerkhof van de Cenakelkerk in Heilig Landstichting. We bestuderen er een 'Keltisch Kruis' met door elkaar slingerende slangen. Zit er een staart teveel in? Daarbij wordt er gemediteerd en gezongen. Heel bijzonder.
Het is een mooie herfstdag: overal piepen de paddestoelen tussen de bladeren door. Sprookjesachtig. Waar de groep in de toekomst precies naar toegaat, is niet geheel duidelijk. Iedereen kan nog wensen inbrengen, maar het is wel prettig toeven in een groep min of meer gelijkgeoriënteerden.
'Kan ik ervaringen met deze groep in WEDERWAARDIGHEDEN beschrijven?'
Ik twijfel; ben niet veel, beter gezegd helemaal niet, met WEDERWAARDIGHEDEN bezig.
Warrior Iadied
Nelemans, H., 2010. De Kracht(plaatsen) van Nijmegen, Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.
|
|
|
Tags:Heilig Landstichting, Begraafplaats Cenakelkerk
|
|
| 09-12-2012 |
| Kersenboom Jaan |
In onze achtertuin staat een kersenboom. Hoe oud de boom precies is weet ik niet. Twintig jaar zeker; het was al een grote boom toen ik in het huis ging wonen.
Uit de stam gaan drie dikke takken omhoog. Een van de drie wijst richting het huis en deze tak 'bloedt' vrij ernstig: aan alle kanten druipt er een soort hars uit.
Volgens Mijn Lief lijdt de boom aan een ziekte. Hij wil de tak trouwens al jaren afzagen. Het idee dat de tak mogelijk van binnen rot is en op het huis zal vallen is inderdaad eng. In de afgelopen jaren heb ik al geopperd om de drie takken met banden met elkaar te verbinden, zodat ze elkaar in evenwicht houden, maar een deskundige bomensnoeier is het met Mijn Lief eens: "De tak kan er beter af."
Zenuwachtig word ik ervan. Als ik de kwestie met Lieve Vrouw bespreek, vraagt ze of ik al met de boom gesproken heb. Nee dus... in al die jaren dat ik hier woon, ben ik nooit 'in gesprek' gegaan met deze boom.
Waarom ik deze herfst accepteer dat de tak eraf mag, weet ik niet, maar het gebeurt.
"Ik wil eerst wel een gesprek voeren met de boom."
Mijn Lief accepteert de gestelde voorwaarde.
Op 1 oktober zet ik me noordwestelijk van de boom in een tuinstoel. Ik ontspan me en stem me af op de omgeving: de geluiden, temperatuur en wind. Daarna begin ik rustig het gesprek: "Goedemorgen Boom, ik ben Thea, Warrior, ik wil even met je praten."
Het blijft stil, opnieuw probeer ik: "Goedemorgen Boom... ik wil je vertellen dat we besloten hebben dat we de Tak die richting het Huis wijst, en die zo bloedt, willen afzagen."
"Wacht een Week," zegt een Stem.
'O,' denk ik, 'akkoord... dan heb je de Tijd om je Geest uit de Tak terug te trekken.'
"Ben je de Geest van de Boom?"
"Ja," antwoordt de Stem.
"Hoe heet je?"
"Jaan," luidt het Antwoord.
"Je neemt niet echt de Tijd om te luisteren naar het Dwarrelen van het Vallend Blad," zegt Jaan.
Ik schrik ervan; rustig en in contact met de Natuur om me heen leven was, is, tenslotte mijn Wens en Droom: 'Hoe weet Jaan dit?'
Ik schrik zo erg dat ik timide onmiddellijk weer naar binnen ga.
Mijn Lief reageert een beetje ongelovig op mijn mededeling nog een week te wachten, maar hij respecteert de gevraagde tijdsspanne wel. Als hij de tak een week later afzaagt, blijkt het binnenste van de tak in het geheel niet rot te zijn.
Tja, al met al voelt het wel goed dat ik Jaan gewaarschuwd heb.
Op het web leer ik dat een steenvruchtboom zich door het afscheiden van gom beschermt tegen schimmels en bacteriën. Door de bacteriekanker zou de boom al ten dode opgeschreven zijn.
Jammer, hoe dan ook ik groet Jaan nu regelmatig en heb nadien al menig keer geluisterd naar het gedwarrel van de bladeren.
Warrior Iadied
http://vroegevogels.vara.nl/forum
|
|
|
Tags: Kersenboom, Jaan
|
|
| 08-12-2012 |
| Zevenstammige Eik |
Met Lieve Vrouw en onze partners wandel ik op 7 augustus 2012 rond de Mookerheide in Mook. Prachtig weer en de heide is hier en daar goed paars. Op de wandeling treffen we een zevenstammige eik op een duidelijke leylijn.
Is het een Amerikaanse eik?
Ik ga niet met de eik in gesprek. Gewoon te onrustig omdat de mannen zouden moeten wachten. Rust is een randvoorwaarde. Het liefst heb ik 'bewaking' van Mijn Lief erbij; als ik in de Andere Werelden reis, is het niet de bedoeling dat iemand me storend op mijn schouders tikt. Mensen kunnen de neiging hebben me te benaderen. Is misschien ook wel intrigerend... een persoon die 'in de natuur zit te mediteren'.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags: Mook, Mookerheid, Eik
|
|
| 07-12-2012 |
| Zoetigheid en Vergif |
Inderdaad staat er aan de voet van de beuk een hulst.
Ik hoef weinig toe te voegen aan 'Zoetigheid en Vergif'.
Te bedenken dat iemand deze blikjes hier bewust heeft weggewerkt.
Tsjah!
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Vriendschap
|
|
|
| Beukelf over Vriendschap |
Wel of niet 'Het Verhaal van de Steen' op WEDERWAARDIGHEDEN zetten? Ik heb er al een paar nachten over geslapen. Het antwoord is eigenlijk 'ja', maar wat ga ik dan doen met andere Ervaringen? Hm, komt tijd, komt raad. Eerst nog een Ervaring van afgelopen 3 augustus 2012.
Met Lieve Vrouw wandel ik in Beek in de omgeving van de Kabouterboom. Deze boom is de dikste kastanjeboom van Nederland. De stamomtrek is acht en een halve meter en de boom is ongeveer 475 jaar oud. Er staan vele mooie oude bomen in het bos: beuken en eiken.
Als we op een pad nabij de Elyzeese Velden wandelen, begint opeens de wind te waaien. Het is alsof de beuk waarlangs ik loop me roept. Een meter of tien verder is Lieve Vrouw ineens in de ban van een volgende beuk. We besluiten te proberen contact te maken... elk een eigen boom.
Ik wandel een paar meter terug en klim tegen 'de berm' op.
'He, hier heeft pas iemand een blikje 'weggegooid'.'
Het blik schemert zilverachtig tussen het groen van twee lagere struiken. Dan zet ik me achter de beuk neer op een dode tak op de grond.
Als ik mijn ogen sluit, zie ik onmiddellijk een Blauwwitte Slurf. Ik ga door de Slurf, verder en verder. Aan het Cirkelvormige Einde lijkt er, op kop, een Bos in te staan.
Dan zie ik mezelf in dit Bos staan: "Hallo, ik ben Thea-Warrior, is hier iemand? Ik wil graag iemand ontmoeten."
Ik ervaar Energie naast me en dan zie ik een in het groen en bruin geklede Mannelijke Elf. Hij draagt een lief bruin Hoedje, het ziet er Robin-Hood-achtig uit.
"Kan ik iets voor je doen?" vraagt de Elf.
"Nee," zeg ik, "ik kom niet voor iets speciaals, maar misschien kun je me iets leuks laten zien?"
"Oh, ik kan je wel iets vertellen... nee, het is beter als ik het je laat zien."
We lopen samen door het bos. Aan mijn linkerhand zijn meerdere Elfen bezig met het schoonmaken van Wortels. Ze gieten er Vocht langs en vegen heel voorzichtig met Bladeren door en langs de Hoekjes.
'Er liep Zoetigheid en Vergif langs de Wortels van de Hulst. De Hulst kan er niet tegen... wij-Beukelfen helpen als Vrienden met het schoonmaken van Wortels. Elkaar helpen bij Nood is de Ware Aard van Vriendschap."
Ik knik: '"Eh, ben jij het Bewustzijn van de Beuk?"
"Ja, wij samen," zegt de Beukelf met een uitslaand armgebaar, waardoor de Andere Elfen er ook bij horen.
We wandelen verder. Aan onze Rechterhand spelen grotere en kleinere Beukelfen met elkaar. Het is een plezierig Gebeuren. Telkens klatert een Lach en ik zie vele blije Gezichten.
De Beukelf praat door: "Vriendschap is eenvoudig... als Mensen vriendelijk tegen elkaar lachen als ze elkaar tegen komen, is er sprake van Vriendschap."
Ik bekijk de actieve, spelende Beukelfen en zeg: "Ik zegen jullie vanuit het Diepst van mijn Hart en wens jullie het Allerbeste."
De Beukelf is er wat verlegen onder: "Het is fijn dat je gekomen bent."
Ik reageer: "Ja, ik hoorde je Stem op de Wind, alsof je 'Hier' riep."
"Ja," zegt Beukelf, "de Klank van onze Stem wordt gedragen door de Wind."
Dan zegt hij wat timide: "Boom en Mens kunnen ook Vrienden zijn."
Ik begrijp de Hint; het is de Bedoeling het Blikje op te ruimen dat bij de Stam van de Beuk ligt.
"Ik denk dat ik je wel kan helpen..."
"Dankjewel," zegt de Beukelf, en dan open ik mijn ogen en ervaar mezelf weer zittend op de dode tak. De omgeving ik blauw en koel. Heel mooi.
Als ik opsta en naar de beuk wandel blijken er twee blikjes van een energiedrankje tussen de wortels 'verstopt' te zitten. In een van de twee zit nog drank. Ik pak beide blikjes op; later zal ik ze in een vuilnisbak stoppen.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Vriendschap
|
|
| 05-12-2012 |
| Besakih - Gunung Agung |
Vandaag 18 juli 2012 naar Besakih gegaan, de moedertempel van de hindoes op Bali aan de voet van de Gunung Agung (Grote Berg). Voordat het hindoeïsme voet aan de grond kreeg op deze plek bestond er hier al een animistische cultusplaats. In de Pura Basukian Puseh Jagat gaan we op aandringen van een priester 'bidden'; anders mogen we de tempel niet in!
Om droog te zitten kijken we naar het westen. Met de intentie om contact te maken met Gunung Agung sluit ik mijn ogen om onmiddellijk een Grote Witblauwe Lichtheid te ervaren. In mijn bekkenbodem zwiept rustig een Witblauwe Acht... als een vliegend Tapijt. Het verbaast me een beetje want ik lijk in de Boven- in plaats van de Benedenwereld terechtgekomen te zijn.
Ik stel mezelf voor: "Hello, I'm Thea, once called Warrior, I want to meet Gunung Agung, is there anybody?"
Ik hoor of zie niets speciaals, voor me wel een Golvende Witblauwe Tunnel. Ik besluit op de Witblauwe Golven mee te glijden: 'Waar zou ik uitkomen?'
Dan zie ik een Enorme Woeste Krijger met een Groot Zwaard dreigend voor me staan. Een Krijger in Hindoeïstische Vorm. Tussen de Krijger en mij in staat een Allerliefst Klein Hertje.
De Zwaardkrijger maakt Intimiderende Geluiden. Ondertussen ga ik over in het Kleine Hertje: Ik-Hertje.
Ik-Hertje kijk onbevangen naar de Woeste Zwaardkrijger: "Ik zegen Je vanuit het Diepst van Mijn Hart en Ik wens Je het Allerbeste."
Zwaardkrijger laat geroerd Zijn Zwaard zakken. Hij leunt op de Punt en vervolgens gaat Hij wat opzij naar rechts zodat Ik-Hertje langs Hem heen kan dartelen.
Achter Hem kom Ik-Hertje in een Witblauwe Paradijselijke Wereld terecht. Er zijn Kleurige Bloemetjes en er meandert een Ruisend en Tinkelend Riviertje, maar Groen Gras ontbreekt. Spelend en snuivend aan de Bloemetjes volg ik het Riviertje. Heerlijke Geuren omringen Mij-Hertje.
Dan vraag Ik-Hertje: "Is hier iemand? Ik ben op zoek naar Gunung Agung... de Grote Steen!"
Ik-Hertje kijk om en zie Woeste Zwaardkrijger achter Mij-Hertje.
"Ik bescherm Je enkel," zegt Hij.
Ik dartel verder. Plots klinkt een Stem: "Waar heb Je Je Steen?"
"Die heb ik thuis gelaten," reageer Ik-Thea-Hertje.
Hm, Ik-Thea voel me wat verward: 'Heb ik hier iets verkeerd gedaan?
"Er is hier een Steen," zegt de Stem.
'Ja,' realiseer Ik-Thea me, 'deze Steen heb ik al gezien. Ik-Thea beweeg Mijn Hoofd naar Rechts en open Mijn Ogen. Daar... aan de Rechterkant van de Tempel staat de Steen, gekleed in Zwarte en Witte Doeken.
'Ja, deze Steen staat gelijk aan Gunung Agung - de Grote Berg.
Ik-Thea sluit Mijn Ogen en ben meteen Ik-Hertje weer. De Steen staat links van de Tinkelende Rivier. Ik-Hertje vlei me tegen de Warme Steen aan.
De Stem dringt opnieuw tot me door: "To pray or beg won't help, just walk in Beauty with a Kind Heart... on the Stone."
Het is stil en regent nog steeds als ik mijn ogen weer open in de Pura Basukian Puseh Jagat terwijl ik besef dat het voor mij niet om woorden maar om 'doen' gaat.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags: Besakih, Gunung Agung
|
|
| 04-12-2012 |
| Oervoeding |
Verscheidene keren hebben er teksten over oervoeding op WEDERWAARDIGHEDEN gestaan. Het lukt me de afgelopen maanden niet echt om de zinnen zo te formuleren dat ze verwoorden wat ik wil uitdrukken. Vandaag, 1 december 2012, heb ik besloten met deze strijd te stoppen. Oervoeding is blijkbaar goed voor mij. Klaar.
Verder ben ik blij dat ik mijn nieuwsgierigheid heb gevolgd zodat ik op La Palma bij vulkaan Tajuya mijn buikpijn heb voelen weggaan. Misschien gaat het daar voor mezelf wel om: onderzoeken van datgene wat me nieuwsgierig maakt.
Ja, er is veel gebeurd tussen midden juni en nu; gewoon mijn werk gedaan; in Indonesië geweest; spirituele ervaringen opgedaan en me verwondert over vele gebeurtenissen in de wereld. WEDERWAARDIGHEDEN is geen dagboek, dus zal het een verslag over de meeste van deze ervaringen ontberen. Soms heb ik het nodig om bepaalde activiteiten voor een tijd los te laten. Lastig misschien die discontinuïteit, maar ik doe een ander geen kwaad ermee en mijn vrijheid is me lief. Dat ondertussen bezoekers dit blog blijven bekijken verrast me.
Zal ik verder schrijven? Zal ik enkele gebeurtenissen toch verwoorden en plaatsen? Of zal ik 'Het Verhaal van de Steen' op WEDERWAARDIGHEDEN zetten? Als voeding voor de geest? Hm, hier ga ik nog een nachtje over slapen.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Oervoeding
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
| E-mail mij |
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
