'Wat is gezonder om op mijn brood te smeren, margarine of roomboter?'
Antwoord
Deze vraag beantwoord ik zonder aarzelen met: roomboter natuurlijk! En dat is ook meteen de belangrijkste reden, de natuurlijkheid van het product. Roomboter is gemaakt van het vet dat komt bovendrijven als onbewerkte melk even blijft staan. Dat vet, de room, wordt van de melk afgeschept en gekarnd en zo ontstaat boter. Boter wordt vaak echte boter of roomboter genoemd omdat in het dagelijks taalgebruik margarine en halvarine ook boter worden genoemd.
Margarine en halvarine zijn weliswaar van plantaardige oorsprong, maar beslist geen natuurlijke producten. Het gaat als vloeibare olie de fabriek in en komt er als een wit smeerbaar goedje, minstens 11 ingrediënten rijker, weer uit. Wat mij betreft een veel te bewerkt product om gezond te kunnen zijn. Aan margarine worden vitamines toegevoegd die al van nature in boter voorkomen, om het op boter te laten lijken.
Boter heeft qua gezondheid een slechte naam omdat het voor meer dan 50% uit verzadigd vet bestaat. Echter, uit wetenschappelijk onderzoek wordt steeds duidelijker dat verzadigd vet helemaal niet zo slecht is voor de gezondheid als tot nu toe werd aangenomen.
Margarine is rijk aan onverzadigde vetten, met name omega 6. De gemiddelde Nederlander krijgt zo veel omega 6 vetzuren binnen uit koekjes, snacks en kant-en-klare producten dat de verhouding omega 6 en omega 3 vetzuren compleet verstoord is. Te veel omega 6 in het lichaam kan bepaalde ontstekingsmechanismen in het lichaam in werking zetten bij mensen die hier gevoelig voor zijn. Daarnaast vraagt de vertering van beide omegas dezelfde enzymen en door te veel omega 6 in het lichaam komt de vertering van omega 3 in het gedrang.
De conclusie is dus, smeer vooral lekker roomboter op je brood, bij voorkeur grasboter. Koeien die gras eten produceren gezondere vetten dan koeien die ander voer krijgen. Richt je verder niet alleen op boter, maar varieer met de vetten die je gebruikt. Denk als bron van gezonde vetten vooral aan onbewerkte producten, zoals vette vis (zalm, haring, makreel en sardines), olijfolie en noten en zaden. Door veel te variëren krijg je verschillende soorten vet binnen, zoals verzadigd vet en de verschillende omegas, waardoor de verhouding omega 6 omega 3 weer gezonder wordt.
Meng de bloem, vanillepoeder, oerzoet of honing, ei en de boter in een kom en roer/kneed alles goed tot een deeg.
Rol het deeg uit tot een dikte van1 centimeter(het is raadzaam om eerst los bloem op het werkblad aan te brengen zodat de zandkoekjes goed los kunnen komen van het blad).
Hierna de koekjes uitsnijden met een vormpje of glas.
Vet een bakplaat in en leg de zandkoekjes er op.
Bak de zandkoekjes 15 minuten in een oven van 200 graden.
Inuline is 100% plantaardig en is ook bekend als chichorei
Door inuline wordt Stevia beter doseerbaar en het geeft volume aan het Zoetpoeder.
Categorie:Wat is ...
Ahornsiroop
Ahornsiroop/ maple syrup
Ahornsiroop (of maple syrup) is een zoetmiddel met een licht caramelachtige smaak. Ahornsap wordt getapt uit de maple tree in Noord-Amerika. Het ahornsap dat zo uit de boom komt smaakt niet erg zoet. Om de zoete siroop te verkrijgen, haalt men een groot deel van het vocht uit het ahornsap. Hoewel ahornsiroop in Nederland niet veel wordt gebruikt, is het in Amerika erg populair voor op de pannenkoeken en wafels. Hoewel dit spulletje redelijk natuurlijk is, raad ik niet aan om er veel van te gebruiken.
Geschiedenis
De indianen waren de eersten die ahornsiroop gebruikten als voedingsmiddel, maar ook als medicijn (omdat het energie geeft). Ze hakten een gat in de maple tree en vingen het sap op. Om er siroop van te maken, lieten ze hete stenen in het sap liggen (zo verdampte het water), of lieten het sap s nachts bevriezen zodat ze de volgende ochtend het bevroren water van de rest van het ahornsap konden scheiden. In de zeventiende eeuw kwamen de Fransen erachter dat de ahornsiroop nog meer ingedikt kon worden door het ahornsap in potten te verwarmen. Zo verkregen ze een ahornstroop en zelfs suiker.
In tijden dat suiker nog erg duur was vanwege de hoge belastingen op dit product, was ahornsiroop een zoetmiddel dat erg veel gebruikt werd. Later werd suiker steeds goedkoper en populairder en werd ahornsiroop veel minder gebruikt. Vooral in de VS is ahornsiroop nu nog steeds populair (en veel goedkoper dan in Nederland).
Hoe maak je ahornsiroop?
Ahornsap komt uit een boom: de maple tree, dat is een esdoorn. Helaas hebben de esdoorns die in ons land groeien geen ahornsap. Daarvoor moet je in Noord-Amerika zijn. Om ahornsap te verkrijgen moet je niet alleen esdoorns van een specifieke soort gebruiken, maar deze moeten ook 30 tot 50 jaar oud zijn (dan zijn ze minstens 30 c.m. in diameter). Het ahornsap wordt in de vroege lente verzameld, omdat de esdoorns dan in een stadium van rust zijn. Na die tijd krijgt de boom het druk met zn nieuwe spruiten.
Om ahornsap uit de boom te tappen, wordt een gat in de boom gemaakt. Hieronder hangen ze een emmertje. Zo kan het ahornsap langzaam uit de boom druppelen. Dit tappen beschadigt de boom niet. Bovendien wordt elk jaar slechts 10% van het sap uit een boom gehaald. Wanneer het sap uit de boom komt, is het erg vloeibaar, doorzichtig en bijna niet zoet. Daarom koken ze het in, zodat het een dikkere massa wordt. Pas na het inkoken krijgt ahorn zn kenmerkende zoete en caramelachtige smaak en een lichtbruine kleur. Om 1 gallon ( 3,8 liter) ahornsiroop te maken, heb je 30-50 gallon (113-189 liter) ahornsap nodig.
Het maken van ahornsiroop is erg arbeidsintensief. Daarom waren er vroeger grote families die hier samen een bedrijf runden. In de zestiger jaren werd er te weinig winst gemaakt en ging men nieuwe technieken ontwikkelen om het proces efficiënter te laten verlopen. Zo kwam men op tubing, een techniek waarbij het sap direct vanuit de boom in een verdampingsmachine terechtkomt. Ook kwamen er filters die een deel van het water uit het sap haalden, al voordat het gekookt wordt. De ontwikkeling van dit soort technologieën blijft doorgaan.
Welke ahornsiroop moet ik kopen?
De ahornsiroop die je in de winkel kunt kopen, heeft niet altijd dezelfde kwaliteit. Er bestaat een A-graad: verkregen van de eerste tap, een lichtbruine kleur. B-graad (de volgende tap) heeft een meer duidelijke smaak en wordt meestal gebruikt om mee te koken. Ook is er de C-graad: deze heeft een meer donkere kleur en smaakt nog meer naar caramel. Hoe lichter de kleur, hoe subtieler de smaak.
Er worden veel ahornsiropen verkocht die weliswaar smaken naar ahornsiroop maar niet puur zijn. Dit gebeurt vooral in de VS. Let dus goed op dat je geen ahornsiroop koopt waar allerlei spullen aan zijn toegevoegd. Pure ahornsiroop is duurder, maar ook veel lekkerder én gezonder.
Is ahornsiroop goed voor je?
Ahornsiroop bevat ongeveer evenveel calorieën als geraffineerde rietsuiker. De glycemische waarde van ahornsiroop is 54. Hoewel dat een stuk lager is dan de waarde van witte suiker, is het nog vrij hoog en dat kan voor schommelingen in je bloedsuikerspiegel zorgen. Bovendien is het product niet totaal natuurlijk, omdat het is ingedikt d.m.v. allerlei processen. Daarom raad ik aan om ahornsiroop niet, of slechts in beperkte mate te gebruiken. Als je ahornsiroop koopt, neem dan die uit de natuurvoedingswinkel.
Dit is te koop bij de biologische winkel en wordt in vele boekjes, internetsites en dergelijke aangeprezen als een natuurlijk zoetmiddel dat je lichaam geen kwaad doet. Ik werd benieuwd hoe agavesiroop wordt gemaakt en of het inderdaad geen negatieve effecten op je lichaam heeft. Het blijkt allemaal niet zo rooskleurig als ik dacht. De hoge fructosewaarde van agave heeft zowel positieve als negatieve gevolgen. Bovendien blijkt agavesiroop niet zo natuurlijk als ik dacht.
Agaveplant
De agave is een plant die vooral voorkomt in Mexico. Deze cactusachtige plant heeft vele soorten, zowel klein als meters hoog. De agaves groeien langzaam en bloeien pas na een lange tijd. Wanneer ze in bloei staan, komt er een hele lange stengel uit de plant waarin bovenaan kleine bloemen uitkomen. Er wordt van alles gemaakt van de agaveplant, zoals tequila, maar ook touw en matten (sisal). Tevens wordt van de nectar van deze plant agavesiroop gemaakt.
Agavesiroop versus kristalsuiker
Agavesiroop is erg zoet, 25% zoeter dan gewone kristalsuiker, maar heeft een veel lagere glycemische index. Een lage glycemische index zorgt ervoor dat de energie geleidelijk in het lichaam wordt vrijgegeven, dat is beter voor je lichaam dan de snelle suikeropname van gewone suiker.
Dti komt omdat kristalsuiker chemisch gezien anders is dan agavesiroop. Gewone suiker bestaat namelijk uit sucrose, die voor de helft bestaat uit fructose en voor de andere helft uit glucose. Agavenectar bestaat in pure vorm voor 90% uit fructose, de rest is glucose. Door deze enorm hoge fructosewaarde heeft agavesiroop een lage glycemische index. De ene agavesiroop bevat een hoger percentage fructose dan de andere, afhankelijk van welke soort agaveplant is gebruikt en de productiemethode.
Productiemethode van agavesiroop
Als de agave zeven tot tien jaar oud is, worden de bladeren afgesneden. Dan blijft de kern van de plant over (de pina), welke lijkt op een gigantische ananas. Hierin zit de agavenectar, een zoete stof met vitaminen en mineralen. Er bestaan twee methodes om agavesiroop te maken. Voor de meest voorkomende methode wordt het sap uit de pina gefilterd en verhit op lage temperatuur. Zo zetten de koolhydraten zich om in suikers. Voor de andere methode worden enzymen gebruikt om de suikers te verkijgen.
Agavesiroop lijkt een beetje op honing. Het heeft dezelfde kleverige substantie, maar is iets dunner. Ook heeft het de kleur van honing. De ene soort heeft een iets lichtere kleur dan de andere. De lichte soort is minder verhit en beter gefilterd, daardoor heeft het een mildere smaak dan de agavesiroop met een meer donkere kleur. Doordat agave met een lichte kleur beter gefilterd wordt, zitten er ook minder vitaminen en mineralen in.
Is agavesiroop een goede suikervervanger?
Agave is een soort suiker, dus ik gebruik hier zo min mogelijk van.
Fructose
Het hoge percentage fructose in agavenectar (een veel hoger percentage dan in vruchten zit), zorgt voor een lage glycemische index en langzame opname van suiker in je lichaam. Dat is goed, maar uit onderzoek blijkt dat fructose in hoge hoeveelheden niet zo goed voor je lichaam is. Fructose wordt, anders dan kristalsuiker, door je lever verwerkt. Een te hoge hoeveelheid fructose kan zorgen voor leverziekten, verhoging van het LDL (slechte cholesterol) en vetophoping rond je buik. En juist vet rond de buikstreek is gevaarlijk, want dit verhoogd het risico op diabetes en hart- en vaatziekten.
Productiemethode
Een ander negatief punt is de productiemethode van agavesiroop, waarbij het sap wordt verhit en gefilterd. Hierdoor verdwijnt minstens een deel van de vitaminen en mineralen uit de agavenectar. Ik vind geen goede informatiebron die me zegt of dit net zon negatief effect op je lichaam heeft als geraffineerde suiker, waar de vitaminen en mineralen ook uit zijn gefilterd.
Conclusie
Mijn mening over agavesiroop is een stuk minder positief geworden, hoewel ik denk dat het gebruik van agavesiroop in kleine hoeveelheden geen kwaad kan. Het laat je bloedsuiker niet zo snel stijgen als geraffineerde suiker doet en daarmee is agavesiroop in het voordeel.
Dadelstroop is het geconcentreerde sap van dadels en heeft een hoge glycemische waarde. Hiervan schiet je bloedsuikerspiegel dus snel omhoog en dit is niet aan te raden.
Als je besluit geen geraffineerde suiker meer te eten, denk je wellicht aan honing als vervanger. Honing is op zich een natuurlijk product, maar je moet er wel mee oppassen. Honing is namelijk lang niet altijd zo natuurlijk, soms is er zelfs suikerwater aan toegevoegd. Dan zit je dus alsnog suiker te eten! Bovendien zorgt honing voor schommelingen in je bloedsuikerspiegel, waardoor bij veel mensen het energieniveau eerst verhoogt en dan verder verlaagt dan voordat ze de honing aten.
Blinde Bij (door Frank Pieterse)
Honingbijen zuigen het nectar uit bloemen en vermengt het met zn speeksel, zodat de suiker in de nectar verandert in glucose en fructose. Dit komt in hun honingmaag terecht. De bij houdt een klein beetje honing bij zich, de rest spuit hij in de bijenkorf in de honingraten (gemaakt van bijenwas).
In de fabriek worden de honingraten door een machine gehaald, waardoor de waslaag van de cellen wordt weggeschaaft, zodat de honing overblijft. Dan wordt de honing gezeefd, om de restjes bijenwas eruit te halen. Daarna wordt de honing verwarmd, zodat ze in potten kunnen worden gegoten. De imker doet dit proces op ambachtelijke wijze. De smaak en geur van de honing is verschillend, afhankelijk van de bloemen die de bijen bezoeken.
Honing verwarmen
Biologische en Nederlandse honing wordt tot maximaal 45 graden Celsius verwarmt, (niet-biologische) honing uit andere landen kan op hogere temperatuur verwarmd zijn. Bij deze hogere temperaturen kan de voedingswaarde verminderen.
Suikerwater
Niet-biologische imkers geven de bijen suikerwater voor het overwinteren. Aan sommige buitenlandse honing kan zelfs aan de honing zelf suikerwater zijn toegevoegd. De niet-biologische buitenlandse honing van de supermarkt is dan wel een stuk goedkoper dan de biologische honing, maar je schiet er niet veel mee op. De kans bestaat dat je alsnog (gedeeltelijk) suiker zit te eten en dat de honing op een te hoge temperatuur is verwarmd, waardoor er nog weinig voedingswaarde in de honing zit.
Biologische honing
Als je honing wilt eten, neem dan biologische honing. Biologische honing komt uit gebieden waar binnen een straal van 5-7 kilometer geen industrie, niet-biologische landbouw of snelwegen voorkomen. Ook halen de bijen de nectar uit natuurgebieden en van niet-genetisch gemanipuleerde planten. De bijen overwinteren natuurlijk, dus niet op water met geraffineerde suiker, maar op eigen honing. Doordat biologisch gehouden bijen niet zijn bijgevoerd met suikerwater en de honing koud verwerkt wordt, is biologische honing veel uitgesprokener van smaak. De allerlekkerste honing is die direct van de biologische imker.
Door de eisen aan de omgeving kunnen steeds minder biologische imkers hun werk doen. Daarom staat in de natuurwinkels steeds meer biologische honing uit het buitenland.
Bloedsuikerspiegel
Honing bestaat uit ongeveer 80% suikers en 3% enzymen, stuifmeel en dergelijke. De rest (17%) is water. Honing is een enkelvoudig koolhydraat en kan teveel schommeling in je bloedsuikerspiegel veroorzaken. Dit soort koolhydraten worden namelijk snel door het lichaam opgenomen (daarom gebruiken sommige sporters honing voor onmiddellijke energie). Voor een stabiele bloedsuikerspiegel kun je dus beter geen of weinig honing eten. Zoetmakers die je bloedsuikerspiegel minder doen schommelen zijn bijvoorbeeld fruit of agavesiroop.
Een aantal biologische imkers:
Biologische boerderij De Schoffel, bij Boxtel
Boerderij van Mts. L en R Meekma in Lollum, Friesland
Biologische imkerij Clootwijck Apiaries, in Almkerk
Gemaakt van het zetmeel van mais. Ook deze stroop heeft een hoge glycemische waarde, deze waarde ligt zelfs wat hoger dan die van witte suiker. Daar komt bij dat maisstroop minder zoetkracht heeft dan witte suiker. Om deze redenen is maisstroop ook geen goede zoetstof, vooral niet voor mensen met een gevoelige bloedsuikerspiegel.
In de natuurvoedingswinkel vind je veel koekjes en dergelijke gezoet met maltose (moutstroop). Het voordeel van de moutstropen is dat er meer voedingsstoffen inzitten dan in witte suiker. Het nadeel is, dat ze de bloedsuikerspiegel sterk doen stijgen. Voorbeelden van moutstropen zijn tarwestroop en maisstroop.
Wanneer je minder of geen geraffineerde suiker meer wilt eten, ga je op zoek naar andere zoetmiddelen. Een zoetmiddel dat je redelijk vaak tegenkomt is maltose (moutstroop). Maltose wordt onder meer gebruikt in sportdrankjes, snoep en soms zelfs in brood. Er bestaat ook een andere vorm van maltose: maltodextrine. Dat middel vond ik bijvoorbeeld op het ingrediëntenlijstje van een vegetarische burger. Ik wilde antwoord op de volgende vragen: wat is maltose? Is het geraffineerd? Verhoogt het de bloedsuikerspiegel? Wat is het verschil tussen maltose en maltodextrine?
Mouten
Moutstroop ken je misschien als ingrediënt van bier. Mout is namelijk een grondstof van bier, maar ook van onder andere jenever en whiskey. Moutstroop/maltose wordt echter ook gebruikt als zoetstof voor sommige voedingsmiddelen.
Maltose wordt meestal gemaakt van gerst, omdat het de ideale samenstelling voor het mouten heeft. Maar maltose kan ook worden gemaakt uit andere granen. Het mouten houdt in dat het zetmeel uit het graan omgezet wordt in suikers. Het graan wordt eerst gereinigd en gesorteerd. Vervolgens weken ze het graan door het verschillende malen onder water te zetten. Hierdoor begint het graan te kiemen. Dit kiemproces zet zich ongeveer zes dagen voort, waarna het vochtgehalte weer wordt teruggebracht om te voorkomen dat het verder kiemt of gaat schimmelen.
Het is mogelijk om het mout donkerder te maken, dit doen ze door het op hogere temperatuur te drogen. Ook kan de smaak van het mout worden beïnvloed door het te roosteren. Uiteindelijk ontstaat er een stroop, een erg stugge substantie. Voor de alcoholische dranken zoals bier, worden de suikers daarna ook nog omgezet in alcohol.
Geraffineerd?
In de meeste producten met maltose is dit middel een geraffineerde suiker. De maltose in biologische producten is minder geraffineerd dan die in niet-biologische producten. Onduidelijk is hoeveel minder geraffineerd, ik kan hier geen eenduidige informatie over vinden.
Bloedsuikerspiegel
Maltose doet de bloedsuikerspiegel snel en hoog stijgen. Het heeft een zoetkracht van ongeveer 105, waar gewone suiker een waarde van 100 heeft en fructose 20. Dat verklaart waarom maltose in sportdrankjes wordt gebruikt, mensen drinken dit namelijk voor onmiddellijke energie. Maltodextrine heeft een waarde van 137. Dus zowel maltose als maltodextrine zorgen voor een snelle stijging in je bloedsuikerspiegel.
Maltodextrine
Maltose bestaat uit twee eenheden glucose. Wanneer je meerdere eenheden glucose toevoegt (maltose + dextrose), krijg je maltodextrine. Deze maltodextrine is een wit poeder en een geraffineerd product. Maltodextrine kan zoet smaken, maar er is ook maltodextrine met een neutrale smaak. Het middel wordt dan ook voor meerdere doeleinden gebruikt in de voedingsindustrie: als zoetmiddel, maar ook als vetvervanger, textuurverbeteraar én om een product op goedkope manier op te vullen. Dat vullen verlaagt de kosten voor de producent, maar zorgt tegelijk voor een vermindering in de voedingswaarde van het product.
Conclusie
Ik eet zo min mogelijk producten waar maltose en maltodextrine in zit, omdat het de bloedsuikerspiegel snel en hoog doet stijgen en omdat het meestal geraffineerde middelen zijn. Als je toch maltose wilt eten, kies dan biologische producten met dit ingrediënt. De maltose in biologische producten is namelijk minder geraffineerd dan de niet biologische producten. Maltodextrine is -voor zover ik weet- altijd geraffineerd en daarom is het beter dit helemaal niet te gebruiken.
Palmsuiker is een natuurlijk, vrij ongeraffineerd zoetmiddel met een lage glycemische index. De smaak is vergelijkbaar met gewone suiker of bruine basterdsuiker (afhankelijk van de kleur van de palmsuiker). Het heeft ook dezelfde structuur, waardoor het een heel handig product is om mee te bakken!
Hoe wordt palmsuiker gemaakt?
Palmsuiker kan men maken van het sap van een aantal specifieke palmboomsoorten. Het zoete sap halen ze uit deze bomen door een schijf van de bloeistengel af te snijden, dan druipt het er zo uit. Deze zachte vloeistof wordt ingekookt of ingedampt. Hoe verder het wordt ingekookt, hoe harder de suiker wordt en hoe donkerder de bruine kleur wordt. De lichte palmsuiker smaakt meer als gewone suiker en de meer donkere variant heeft een caramelachtige smaak. De pure vloeistof bevat onder andere vitaminen, mineralen en antioxidanten. Door de palmvloeistof op een speciale manier in te dampen, blijven vrijwel al deze goede stoffen bewaart. Bovendien is deze methode beter voor het mileu dan wanneer het wordt ingekookt.
In de Thaise en Javaanse keuken is palmsuiker een heel normaal ingrediënt, net als kokosbloesemsuiker. Het wordt er gebruikt in zoete en hartige gerechten.
Verschil tussen palmsuiker en kokosbloesemsuiker
Palmsuiker en kokosbloesemsuiker (of kokospalmsuiker) worden vaak door elkaar gehaald. Toch zijn het verschillende suikers. De kokosbloesemsuiker komt namelijk van een ander soort palmboom. Daarnaast vinden de meeste mensen de smaak van palmsuiker lekkerder dan die van kokosbloesemsuiker.
Palmsuiker en de bloedsuikerspiegel
Palmsuiker bestaat voornamelijk uit sucrose. Er zitten echter zoveel natuurlijke stoffen in, zoals vitamines en mineralen, dat de opname in het lichaam vrij traag is. Hierdoor stijgt de bloedsuikerspiegel niet zo hard. De glycemische index van palmsuiker is 30 tot 35. Dat is gemiddeld iets lager dan kokosbloesemsuiker (35).
Waar is palmsuiker te koop?
De palmsuiker komt in verschillende vormen en maten. Vloeibaar, in tubes en in een vorm die vergelijkbaar is met gewone suiker. De kleur varieert van licht- tot donkerbruin. Let wel goed op welke palmsuiker je koopt. Sommige palmsuiker is namelijk vermengt met andere soorten suikers (zoals riet- en maltsuiker) om het een zachtere smaak te geven. Die wil je liever niet gebruiken. Dan heeft de suiker namelijk geen lage GI meer en is niets te zeggen over de mate van geraffineerdheid en milieubelasting. Palmsuiker wordt onder andere verkocht bij de Jumbo, in natuurvoedingswinkels, de toko en Turkse winkels. Kijk in ieder geval even naar de ingrediënten van een pakje palmsuiker, er mag alleen palmsuiker in zitten. Ik koop zelf het liefst die van Arenga.
Palmsuiker heeft veel voordelen boven de witte geraffineerde suiker. Toch blijft het een (licht) bewerkte suiker. Gebruik er dus niet teveel van.
Het productieproces van rietsuiker is dezelfde als die van geraffineerde witte suiker, alleen worden er een of meerdere onderdelen overgeslagen, afhankelijk van de mate van geraffineerdheid van de rietsuiker. Rietsuiker kan net zo gebleekt zijn als gewone witte suiker, maar dan is er simpelweg wat melasse aan toegevoegd om het een bruine kleur en aparte smaak te geven. Bij andere rietsuikersoorten, zoals ruwe rietsuiker, sucanat of oerzoet gebeurt dat niet. In deze soorten zijn meer van de natuurlijke voedingsstoffen nog aanwezig. Toch doet het de bloedsuikerspiegel vrij snel stijgen.
