Dat klimmen lukt dus niet. Haha, ik word toch een oudere dame. Soms heb ik gewoon meer tijd nodig. Door 'het ravijn aan de oude voorkant' van het sanatorium klauter ik terug naar de zandweg westelijk van het omheinde Dekkerswaldterrein. 

Hmm, aan deze weg staat een dikke boom met een verfcirkel. Zou deze boom omgehakt moeten worden? Zou dat nodig zijn? Het liefst zou ik een poster ophangen met de woorden: "Ik alstublief niet!" 

Ik wandel om de oude directeurswoning heen en zie de Kapel staan in het middag-zonlicht. Zo staat ze er mooi bij.

De Open Dag is nog in volle gang. Aangezien ik in de oude voortuin wil rondwandelen, ga ik het hoofdgebouw door de hoofd-achterdeur (tegenwoordig ingang C) binnen. Het is er gezellig en warm, maar ik wandel snel door het gebouw naar de andere kant en ga door de oude hoofd-voordeur naar de tuin met de vijver.

Warrior Iadied

Opgevrolijkt vervolg ik mijn weg. Door de ijzeren poort de moestuin uit en dan door het bos op zoek naar de Mariagrot. Ik loop ver naar het zuiden, maar de grot vind ik niet. Uiteindelijk wandel ik ver voor het hoofdgebouw. 

Er gaat blijkbaar flink gerooid worden. Veel bomen zijn met rood of wit omcirkeld. Tja, kan goed zijn voor de andere bomen. De oude paden van Dekkerswald zijn nauwelijks meer zichtbaar. Aan de voorkant van het hoofdgebouw moeten toch echt wandelpaden geslingerd hebben. Ik fotografeer mossen, kleurige bacteriën op hout en paddestoelen. Ben gewoon wat aan het spelen. 

Dan zie ik een nauwelijks zichtbare heksenkring. De paddestoeltjes zijn zo klein en het zijn er zo weinig dat het bijna not-done is om van een kring te spreken. Ik pak mijn camera, maar loop dan door. Een paar stappen verder lijk ik gemaand te worden om terug te gaan. Dus ga ik terug!

Nu bekijk ik de paddestoeltjes vanuit een ander perspectief en dan zie ik de houten drakenkop aan de rand van de kring. Of is het een slang? Het is een drakenkop met een heel lang recht slangenlijf. Het lijf is wel vier meter lang. Dit vind ik leuk! Ik heb iets met Draken en Slangen. Speciaal met de Ouroboros. 

Maar dat ik met een dertiental anderen de mythe van de Ouroboros heb ontdekt, is een ander verhaal. Dat verhaal is hier niet aan de orde. Hier ben ik Dekkerswald aan het 'ontdekken'.

Haha, de meisjes bij Vrouw Holle moesten, geloof ik, ook dekbedden schudden, want dan ging het sneeuwen op aarde! Ja toch?

De chakra's van een mens vormen samen ook een slang! Prachtig vind ik dat. De heksenkring paddestoeltjes is opeens van minder belang. Deze kring heeft me bij het Houten Draakje gebracht. Dankjewel!

Ik wandel door, maar loop 'dood' op het gazen tuinhek achter het Heilig Hart-beeld. Bij een blauwgeverfde barak is een poort. Ik probeer er overheen te klimmen. Sorry! 

Warrior Iadied

Wat mij afleidde in de moestuin? Je hebt het waarschijnlijk al gezien. Op de rand van een van de putten heeft een boom zich vastgegrepen. Zelden een boom een put zien vastpakken. Eerlijk gezegd nog niet eerder gezien!

De boom intrigeert me. Ik maak er nog een foto van. Geweldig het is net of de boom zich aan het opdrukken is of dat hij in de put wil kijken.

Wat dat foto's maken betreft, dat lukt wel. Maar het op WEDERWAARDIGHEDEN zetten, levert problemen op. Soms staan de foto's er groot op en soms klein. Soms als je op een kleine foto drukt, wordt de foto vergroot en soms niet. Hoe dat komt? Geen idee, er zit vast een logica in. Ah, wordt ooit beter misschien. 

Warrior Iadied

Ik tel drie grote vierkante putten. Een van de putten heeft een romantisch afdak. Daar komt een kraan uit de grond. Deze put staat midden voor een allerschattigst huisje, dat overigens ook een waterput heeft.

'Hans en Grietje?'

'Nee,' corrigeer ik mezelf, 'gezien de put is het Vrouw Holle.'

En dan giert de angst door me heen. 

'Hoe zit het ook weer met Vrouw Holle? Kwam daar niet een goed en een slecht meisje in voor? Hoe liep het af met die meisjes? O, had ik dat blad nou maar weggehaald.'

Subliem hè, hoe ik mezelf te pakken kan nemen? Ik zou bijna terug hollen, maar doe het niet, want wordt afgeleid.

Warrior Iadied

Na het akkefietje met 'Blad weg' loop ik verder en kom buiten het omheinde terrein van Dekkerswald. Links van me een oude moestuinmuur. Evenwijdig daar een vlechtheg die lang niet gevlochten is, maar tegenwoordig worden de omhoog groeiende takken blijkbaar wel geknipt. De beukenblaadjes laten in de zon een grootse variatie aan kleuren zien: geel, oranje, roestbruin, meerdere tinten groen, enz.

Het bos kent vele soorten bomen. Er staan allerlei bouwsels in, en nieuwe aanplant groeit omhoog in blauwgroen plastic omhulsel. Ik loop van links naar rechts en terug tot ik opzij van de moestuin uitkom. Daar ga ik door een ijzeren hek.

Wat een mooi, vervallen en tegelijkertijd triest gezicht. Op de moestuinmuur staan twee jagershutten. De muur is overal begroeid met wilde braam. In een hoek van de moestuin staat een oud schuurtje met materialen voor een timmerman. In de lange koude kassen groeien volwassen bomen. Groenten worden hier al lang niet meer verbouwd. Natuurlijk, in de jaren twintig, dertig, veertig en vijftig van de vorige eeuw zullen hier voor de patiënten en zusters wel gezonde groenten verbouwd zijn. Conservenblikken waren er toen nog niet zoveel. Er zal flink geweckt zijn.

Ik raak in een melancholieke stemming; hier zie ik de geschiedenis van de hedendaagse mens in de aarde vastgelegd. Hmm, de kennis van het groenten en fruit verbouwen is niet verdwenen, maar hoeveel mensen bezitten deze kennis en niet te vergeten de bijbehorende vaardigheden nog? Mijn Lief wel, maar ik niet. Toch is hier in stille tijden iets heel moois gegroeid.

Warrior Iadied

Als ik vind dat ik die twaalfde november 2011 genoeg heb gezien van de Kapel ga ik verder. Het Restaurant is op deze Open Dag speciaal enkele uren geopend en ik koop een broodje oude kaas. Dan loop ik verder richting het noorden.

Plotseling hoor ik: "Blad weg." 

Ik kijk om me heen en zie niemand. Ik kijk nog eens schuin achter me en dan valt de tweestammige eik rechts naast de straatweg op. Verward doe ik een paar stappen terug: 'Is het de bedoeling dat ik de bladeren in de diepe voor tussen de twee stammen weghaal?'

Dan lijken er in een paar seconden duizenden gedachten door me heen te gaan. De gedachten hebben onder andere te maken met wat ik met Lieve Vrouw in het Goffertpark besproken heb: mijn socialisatie. Vaak doe ik niet wat ik wil, meestal doe ik niks. Als ik niks doe, me gedeisd houd, is het net of ik er niet ben, en dan kan ik niet aangestuurd worden om iets anders te gaan doen. Dan bemoeit zich niemand met mij. Ik heb dat met name sterk in gezelschappen. Het invalideert me bijna.

Vaak doe ik wat een ander wil. Mijn eigen behoeften en wensen schuif ik aan de kant. Daar hoeft een ander niet eens veel energie voor te gebruiken. Het is een soort ingebouwd programma. als ik doe wat de ander wil,dan word ik lief, aardig, goed gevonden, en dan krijg ik geen straf. De idee straf te kunnen krijgen, zorgt er al voor dat ik doe wat een ander wil of niks doe.

En nu? Ik wil doen wat ik doen doen! Zeker als ik een ander daar geen kwaad mee doe. En sociaal zijn, nou... even niet. Dan word ik maar onaardig gevonden.

Mijn rechterhand reikt naar de tweestammige eik, maar dan schud ik mijn lief en loop door: 'Nu even niet.'

Wat denk je, gaat me dit goed af?

Warrior Iadied

Boven de hoofdingang van de Kapel is een prachtig mozaïek aangebracht met een afbeelding van Maria met Jezus. Een vreemd, Oudhollands aandoende, spreuk staat eronder: 'Behoudenis der Kranken". Zo dicht bij Duitsland kan ik wel begrijpen dat er Kranken in plaats van Zieken of Patiënten staat, maar 'Behoudenis'!? Willen ze de zieken in leven houden? Is het de bedoeling dat de zieken, de tuberculeuzen, niet sterven? 'Behoudenis der Kranken'!? Willen ze de zieken ziek houden? Nee dat kan de bedoeling niet zijn. Ik sta er maar vreemd naar te kijken. Hier moet ik thuis nog wat spitwerk verrichten. Maar goed 'Komt allen tot mij die vermoeid en belast zijt' vind ik een mooie, zinvolle uitnodiging.

Binnen ziet de Kapel er uitgewoond uit. Hmm, volgens mij gaat de Kapel mee in een groot renovatieplan voor Dekkerswald. Dat Zusters onder de Bogen is wel aardig van toepassing op de Kapel; twee grote bogen overwelven het altaar. Op de tweede boog is de oude schildering verdwenen. Ik kan niet ontdekken aan welke heilige de Kapel gewijd is. Is het een Mariakapel? Bij het Mariabeeld brand ik een kaarsje: op de goed afloop van 'de ontdekking'.

Als ik naar het altaar loop, blijf ik verrast staan. Wat is dit? Wordt hier in het mozaïek op de achtermuur aan Bijbelse geschiedvervalsing gedaan? Normaal staat God toch achter Jezus! Hé, dit staat me zéér aan. 

In de volledig gouden uitvoering lijkt Maria wel 'in de hemel opgenomen', en dat is volgens het Nieuw Testament nog niet het geval tijdens 'Het Laatste Avondmaal'. Hmm, de Heilige Geest (symbool: de Duif) is er ook een beetje vroeg bij.

Wat zou de Latijnse tekst betekenen? "NOBIS NATUS' is volgens mij 'Ons geboren'. Maar 'DATUS'? En dan 'EX INTACTA VIRGINE'. Hmm, 'uit een hele Maagd'. Ik weet het niet. Een Maagd is voor mij iemand die nog alles te verwachten heeft, en Maria had nog een heleboel te verwachten toen Jezus geboren was. Ik pak de betekenis van Maagd niet op als: fysiek nog geen seks gehad. Haha, wie ben ik? Nou, dit ben ik.

Ik tel elf apostelen, blijkbaar is Judas al weg. Hmm, of uitgesloten! Is dit Jezus' stijl? Lijkt me niet, maar Maria op de plaats van God dat vind ik prima. Niet om God te vervangen, o nee. Ik zei het al eerder; ik vind het hoog tijd worden dat de Godin naast God wordt geplaatst. Gelijkwaardig met zijn tweeën, dat is wat evenwichtiger.

Warrior Iadied