Het zijn de donkere dagen voor Kerst. Aan gezelligheid geen gebrek: cappuccino drinken en ciabatta-met-brie-uit-de-oven eten bij Blixem aan de Groesbeeksweg. Buiten en binnen branden lichtjes. Aan de overkant, boven de deur van de kerk van de Heilige Antonius van Padua hangt een groene krans met  lichtjes. Het is een hexagram, een zespuntige ster. Een sfeer om te mijmeren.

Lieve Vrouw vroeg me een tijdje terug of de Nebokerk (verderop richting Groesbeek aan de Sionsweg) van oorsprong Joods was aangezien er een zespuntige ster in het rondvenster op de voorgevel van de kloosterkerk staat. 

Nee dus, het Neboklooster is in 1926 door redemptoristen gebouwd omdat Mgr. Suys, de initiatiefnemer van de Heilig Land Stichting (nu Orientalis), graag een klooster wilde dat over het devotiepark uitkeek; zoals Mozes vanaf de berg Nebo uitkeek over het Heilig Land. De ster past dus bij wel het Joodse land maar de kerk is altijd een rooms-katholieke kerk geweest. Het katholicisme hanteert het hexagram trouwens gewoon. Door de nationaalsocialisten heeft de ster een meer expliciete betekenis als jodenster gekregen en vervolgens een meer negatieve betekenis gekoppeld aan uitroeiing. Voor de Tweede Wereldoorlog was dat nauwelijks tot niet het geval. 

Voor mij, met mijn verlangen naar gelijkwaardigheid van God en Godin, staat de zespuntige ster voor seksuele vereniging: voor evenwicht tussen het vrouwelijke (de driehoek met de punt omlaag) en het mannelijke (de driehoek met de punt omhoog). 

Over de Nebo gesproken, ik mis het drummen op de Nebo. Januari 2007 is de afdeling Sociaal Pedagogische Hulpverlening van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen van de Sionsweg naar de Kapittelweg in Nijmegen gegaan. Al heb ik later thuis-op-zolder nog gedrumd, het voelt aan als 'einde drumverhaal'. De leylijn die van Orientalis door de Nebokerk en vervolgens door lokaal 017a achter de kerk loopt, was echt 'mijn drumlijn'.

Op 25 december vind ik op het web nog een wat andere symboliek voor het hexagram. Daarbij draaien de driehoeken, want daarin stelt het hexagram de integratie van het hemelse element dat naar de aarde streeft (de driehoek met de punt naar beneden) en het aardse element dat naar het hemelse element streeft (de driehoek met de punt naar boven) voor. Grandioos.

Als Davidster verwijst de zespuntige ster naar de Goddelijke bescherming van de Bijbelse koning David en de verwachte restauratie van zijn Huis. Hmm, een regelrechte droom.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Davidster

http://nl.wikipedia.org/wiki/Neboklooster

Op 16 december verstuurde ik de e-mail naar Beeldvormer Ben van het Geateam. Nu een fijne sprong in dit WEDERWAARDIGHEDEN-web: de 21ste krijg ik antwoord. Als reactie stuur ik hem en twee andere leden op donderdag 22 december de foto's van de Koningsboom en van het gezicht 'Jezus'. Past mooi in deze kersttijd.

De 22ste 's avonds google ik op namen van het Geateam. 

Beeldvormer Ben Goossens blijkt prachtige foto's en films te maken, onder andere over groene speelpleinen en pollenwolken. Schitterend.

Hanneke Nelemans lijkt in Arnhem te werken voor het magazine 'De WijnPers' van de rooms-katholieke Sint Eusebiusparochie. Hmm, misschien een andere Hanneke. Voor een tijdschrift begrijp ik de associatie met Pers. Worden de gelovigen met Wijn vergeleken?

'De WijnPers' brengt me bij een foto die ik op 4 december ook in de Weezenkapel nam: 'Ik ben de ware Wijnstok'. 

De volledige tekst van Johannes 15:1-2 is "Ik ben de ware Wijnstok en Mijn Vader is de Landman. Elke rank in Mij die geen vrucht draagt, neem Hij weg, en elke die wel vrucht draagt, snoeit Hij, opdat zij meer vrucht drage."

Tja, hier ga ik in de toekomst in WEDERWAARDIGHEDEN een keer op terug komen.

Van Elvira van Loon tref ik in het kader van een haiku-wedstrijd van De Wandeling in KRO's Maand van de Spiritualiteit, een indrukwekkende haiku aan. Misschien een gedicht van een andere Elvira, maar ik wil het WEDERWAARDIGHEDEN niet onthouden:

                 krakend in de wind

                 telt de oude boom zijn takken

 het licht blijft overeind

Mooi hè - het licht blijft overeind - zeker met Jezus-het-Licht van deze kersttijd en het gezicht 'Jezus' op de Koningsboom in het Goffertpark. Sprookjesachtig.

Warrior Iadied

Nelemans, H. (2011). De kracht(plaatsen) van Nijmegen Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.

http://dewandeling.kro.nl/haiku-prijsvraag/default.aspx

http://www.bengoossens.nl/

http://www.bijbelarchief.nl/default.asp?id=1639

http://www.eusebiusparochie.nl/

http://www.geomantischekaartnijmegen.nl/

Gewoon rustig schrijven; ervan genieten. Ik geniet van het schrijven. Maar ook...

Terwijl ik in Ravenstein ben, hoor ik herhaaldelijk het bronzen geluid van de klokken van het Sint-Luciakerkje. Een rijk stadje dat Ravenstein. Vaak klinken klokken in kleinere stadjes en dorpjes naar ijzer. Telkens als ik nu klokken hoor beieren, denk ik aan de Hemelpoort. Hoe dat komt?

Het gaat over een gebeurtenis waarover ik nu ga schrijven. Nu pas omdat het eerder 'unheimisch' aanvoelde, nog steeds trouwens. Ik had eerst bedacht dat het niet in WEDERWAARDIGHEDEN thuishoorde. 

Op zondag 4 december 2011 fiets ik met Mijn Lief naar het Van 't Lindenhoutmuseum in Nijmegen. Het museum in de voormalige Weezenkapel toont de geschiedenis van het Kinderdorp Neerbosch. De Weezenkapel is een indrukwekkend kerkje met een groot tongewelf en een omlopende galerij met een laag smeedijzeren hekwerk. Het kerkje is in 1882 gebouwd door de wezen en hun leermeesters: klasse vakmanschap... en kinderarbeid. Wel de moeite van het bezoeken waard.

Tja, jongens en meisje werden er opgevangen. De jongens leerden er alle mogelijke ambachten en de meisjes werden bekwaamd in huishoudelijke vaardigheden. Het museum getuigt van de goede inzet van de Hervormde stichter Van 't Lindenhout en zijn medewerkers om de kinderen en jongeren voor te bereiden op hun latere leven. Wat me daar raakte? 

Het is, in een lijstje de spreuk van Jan Luiken:

Die 't klokje Luiden hoort

denk aan de Hemelpoort.

Waarom die spreuk? Wat is er met die spreuk? Wie is Jan Luiken? 

Ik ken wel het spreekwoord 'Hij heeft de klok horen luiden, maar weet niet waar de klepel hangt.' Dat wil zeggen iemand heeft iets van een zaak vernomen, maar weet er het fijne niet van. Zo voel ik mij nu wel een beetje.  

Natuurlijk raakt de spreuk me omdat ik op 1 december op Verzoek van Rozen-Maria hoog in het Heelal het Sleutelwoord 'Jahweh' van de Hemelpoort gegeven heb aan al die Overledenen die in de Kuil verbleven. 

Maar er is meer mee. Wat? Waarom werd ik er misselijk van!? Natuurlijk weet ik waar ik misselijk van werd. 'Seksueel misbruik' denderde er door mijn hoofd en lijf toen ik het lijstje met de spreuk zag. Ik heb geen bewijs, enkel een vermoeden; het was een puur intuïtief aanvoelen. Alsof degene die de tekst zo schoon geschreven had een waarschuwing deed uitgaan: 'Houd je handen thuis, ooit volgt de Afrekening!' 

Internet biedt gegevens over de spreuk. In een gedicht van Jan Luyken 'De Poortklok' tref ik een bijna gelijke zinsnede:

'Die 't klokjen luiden hoort 

Denk' om de Hemelpoort'  

Het gedicht staat in de verzameling 'Bijkorf des Gemoeds'. Erin wordt een vergelijking gemaakt tussen de poortklok van een stadspoort die mensen oproept om zich binnen de stadsmuren te reppen want de poort wordt dra gesloten, en het Evangelie dat aanspoort niet te beuzelen omdat men dan de Poort des Poorten gesloten zal vinden en in de lange nacht van eeuwig duren terechtkomt. 

Hmm, de lange nacht van eeuwig duren daarmee wordt 'de Hel' bedoeld. Tja, spreek het woord 'Jahweh' uit en de Hemelpoort gaat open. Brr, je zult in de Hemel toch openlijk uitkomen voor je minder goede daden!

Het gedicht van Jan Luyken lijkt aan te zetten tot vlijtig te werken, tot nijver zijn. Hmm, het Nederlandse werkethos. Brr, het motto: nergens aan denken... doorgaan.

Internet voedt mijn negatieve associatie als ik het vervolg van het gedicht lees: 

'de bengel luidt, de Poort wil sluiten,...'

Internet onderbouwt daarmee mijn intuïtieve waarneming, want bengel betekent niet enkel klokje, klepel en deugniet maar ook piemel. 

De tentoonstelling in het kader van 150 jaar Jeugdzorg in het Van 't Lindenhout is goed opgezet en mag van mij blijven. Geschiedschrijving is geschiedschrijving, maar toen ik wegging bij de expositie had ik een tamelijk kil hart. Kilte die sterk groeide toen ik wandelend over de galerij de schilderijen bekeek van een van de oud-wezen. O, ik zeg niet dat de betreffende persoon seksueel misbruikt is. Ik zeg ook niet dat er sprake is geweest van seksueel misbruik in de weesinrichting; dat weet ik niet en hoef ik verder niet te weten ook. Wat wel duidelijk is, is het gareel waarin de wezen liepen: de autoritaire opvoeding. 

Er is een foto van een aantal jonge mannen die 'stram' wandelen in de Vierdaagse van Nijmegen. Bij die foto werd ik ook misselijk. Er hoeft geen seksueel misbruik gepleegd te zijn, maar het gareel waarin de wezen gedwongen werden, tastte de integriteit van hun wezen, hun identiteit, aan. 

"Ah," zei de vrijwilligster die de expositie aan ons introduceerde, "het was toch goed dat de weesinrichting er toen was; in die tijd werden wezen nog verkocht en dan..." 

Tja, blijkbaar voelen meer mensen wat ik aanvoelde: de wezen hadden er een plek om te leven, maar soms... de man die de schilderijen geschilderd heeft, heeft zeer veel tijd en energie gestoken in het op een rijtje zetten van wat het leven in het weeshuis met hem heeft gedaan. Opvallend veel tijd en energie.

Op een website over Kinderdorp Neerbosch staat het zo verwoord: Voor de ene was het een pracht tijd, terwijl het voor een ander heel wat nare herinneringen boven kan brengen.

Seksueel misbruik kan groot lijden met zich meebrengen. Zelf ook mijn portie gehad, geen familie hoor. Dat ik hier vandaag, zondag 18 december 2011, over schrijf komt mede doordat ik de kranten van gisteren heb doorgenomen. Centraal onderwerp: het eindrapport van de commissie Deetman over de slachtoffers van seksueel misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk. 

Tja, ik ga geen gedrag goedpraten. Vraag me wel af of die 10.000 tot 20.000 kinderen, slachtoffer van seksuele misdragingen, vervolgens zelf hun handen thuis hebben kunnen houden. Hopelijk wel. Hopelijk wel ondanks het voorbeeld dat ze in hun jeugd kregen en dat, al was het pijnlijk en bedreigend, ogenschijnlijk normaal gedrag van volwassenen was, zeker voor een kind. Oh, ik gun het ze allemaal dat ze hun handen zelf wel thuis hebben kunnen houden.

Heb ook vragen over de daders in de kerk: Hoe was hun jeugd? Wat hebben zij meegemaakt? Merk dan dat ik woedend ben over het instellen van het celibaat: de bewuste keuze ongehuwd te blijven. Wanneer was dat? 

Het internet biedt opnieuw uitkomst. Hmm, de apostel Paulus prees zijn eigen celibataire houding al. Prima, het kan een keuze zijn. In 306 bij de synode van Elvira is blijkbaar de vereiste van het celibaat voor het priesterschap in de Katholieke Kerk volgens de Latijnse ritus vastgesteld. 

Natuurlijk is het celibaat in de loop der eeuwen vele malen geschonden. Natuurlijk is het celibaat handig; zonder familiebeslommeringen jezelf inzetten voor de kerkgemeenschap. Maar ook voorkwam het 'heel natuurlijk' het verdelen van het kerkbezit. Hier ging hetom macht: de touwtjes in handen houden, gaat beter als je veel bezit. Misschien heeft het celibaat homoseksuelen aangetrokken in de kerk. Prima wat mij betreft, ik heb niks tegen homoseksuelen. Maar pedoseksualiteit? Nee, blijf als volwassene seksueel van kinderen en jongeren af. 

Jezus kan dan wel gezegd hebben 'Laat de kinderen tot Mij komen', maar pedoseksualiteit lijkt Hij hiermee niet bedoeld te hebben. Eerder: 'Geloof zoals kinderen geloven.'

Warrior Iadied

http://anw.inl.nl/article/bengel

http://www.dbnl.org/tekst/_vad003187501_01/_vad003187501_01_0028.php

http://www.encyclo.nl/begrip/bengel

http://www.kinderdorpneesbosch.nl/index.htm

http://nl.wikipedia.org/wiki/Celibaat

http://www.woorden.org/index.php?woord=bengel

'Gewoon rustig schrijven,' is het antwoord dat ik mezelf geef als ik me afvraag wat wel en wat niet in WEDERWAARDIGHEDEN op te nemen.

Gisteren, zaterdag 17 december 2011, 'Ravenstein bij kaarslicht' ondergaan. Wat een gemoedelijke sfeer: kasseienstraatjes; winkeltjes met Anton-Pieck-uitstraling; zuivere blije stemmen op de kerstmarkt; de geur van glühwein en warme chocolade, en overal brandende kaarsjes en kaarsen. In Stadsherberg de Keurvorst raak ik in gesprek met een vriendelijke oudere vrouw en desgevraagd vertelt zij dat ik zicht heb op het, op een houten paal aangebrachte, stadswapen. Hoe fleurig. 

Het doet mij denken aan mijn Wapen. Eind 1997 zat ik in Egypte in de granieten tombe in de Koningskamer van de Grote Piramide van Gizeh en maakte een Reis naar de Andere Werelden. De bewaker werd er bloednerveus van maar gelukkig was Mijn Lief erbij. Hoe dan ook... in die Reis kreeg ik mijn Wapen aangereikt. Een ronde Bol met in elke Richting een uitstekende Pijl. Niet enkel in de Windrichtingen maar ook naar Boven en Beneden. Elke Pijl een centrale Punt met vier Haken/Bladen. Vormgeving zoals elke pijl in het stadswapen van Ravenstein een punt en twee haken/bladen heeft. Aldus zitten er in mijn Wapen zes vierbladige Lelieën aan de Bol. Moeilijk vast te houden!

Mijn Wapen past bij mijn Naam Warrior Iadied: Warrior in All Directions in Every Direction. Mijn Naam heb ik van een Boom gekregen tijdens mijn Vision Quest in 1999 in Svenljunga in Zweden. Hmm, een verhaal om een keer te vertellen.

Het Engelse 'warrior' betekent strijder of krijger; degene die gaat voor het goede, die het goede verdedigt. Ik vind 'krijger' heel mooi immers... degene die krijgt. Ja, krijgen of ontvangen vanuit Alle Richtingen: ik heb het idee dat aan mij veel gegeven wordt. God is goed, luidt het gezegde, zo ga ik-Warrior-Iadied voor God voor 't Goede!

Mooi aan het stadswapen van Ravenstein vind ik de groene kern. Groen is de kleur van Hartchakra Anahata. Anahata bevindt zich in de mens bij het hart; vormt het centrale Chakra en verbindt de Onderste Drie Chakra's - de Instincten - met de Bovenste Drie; die van het hogere menselijke Bewustzijn. 

Mooie naam trouwens: Ravenstein. Raven zijn net als Kraaien de Boodschappers van de Voorouders. Zeg maar 'Ravenstein' een Steen waar Boodschappen te ontvangen zijn.

Overal brandende harten, bijvoorbeeld in de met honderden kaarsjes versierde Pastorietuin. Tussen vele anderen wandel ik, net zwaan-kleef-aan, door de tuin. Er staat een houten beeld van een vrouw, Ervoor een hart van brandende lichtjes. Volgens mij stelt de vrouw iemand anders voor dan Maria, maar wie? Het thema van de kaarslichtavond is 'Licht uit je hart'. Het lijkt me dat er bedoeld wordt: wees liefdevol, doe het met liefde. Wat is dat precies: Met Liefde? 

Er is veel volk op de been. Het Colourful City Koor zingt op het molenbastion en in de hoge molen 'De Nijverheid'. Een aardige ex-collega gidst mij door het stadje. Het kerkje met de achthoekige koepel is lekker warm: op het verwarmingsrooster doen mijn verkleumde ledematen zich tegoed. In de kerk staan alle twaalf apostelen hoog langs de wanden.

"Massief eikenhout," vertelt mijn ex-collega, "ruim tweehonderd kilo per stuk."

Aan de buitenkant versieren de beelden Geloof, Hoop en Liefde de gevels. Het zijn drie van de vier oefeningen uit de katholieke kerk. Berouw is weggelaten. Hm, Berouw is gericht op het verleden en het nu. Geloof, Hoop en Liefde zijn meer gericht op het nu en op de toekomst. Berouw lijkt me wel belangrijk voor het handelen in het nu en in de toekomst.

'Ontdekken' of 'boodschappen ontvangen' is slecht mogelijk als er veel mensen zijn. Bij veel turbulentie kan ik me moeilijker richten op informatie, ook moeilijker onthouden, dus vandaag zondag maar opgezocht aan wie het kerkje gewijd is. Aan Sint Lucia. Wat congruent: Lucia betekent immers licht. O logisch... daarom kaarslicht in Ravenstein in de tijd dat Jezus het Licht van de Wereld geboren gaat worden. 

Héé, de vriendelijke vrouw in de Stadsherberg heeft me spontaan verteld dat ik naar het kerkje in Neerlangel dien te gaan: "Neerlangel, het oudste kerkje van Noord-Brabant, misschien wel van Nederland." 

Is dat zo? Beetje vreemd, maar op het moment dat zij me dit vertelt, is het in Ravenstein het enige moment dat bij mij van binnen 'lichtjes gaan branden'.

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki/Anahata

http://nl.wikipedia.org/wiki/Ravenstein_(stad)

Tussen alle bedrijven door kijk ik op vrijdagavond ook nog naar het blog van Wim-del-Arte. En wat zie ik? Weet je wat hij schrijft, daar waar hij zich voorstelt?

Hij schrijft: 

Ik ben Wim del Arte... 

Ik ben geboren op 

00/00/0000 en ben nu dus 

2011 jaar jong.

Haha, wie is er geboren op 00/00/0000!? Het is vast een geintje van Wim. Grappig dat de implicaties van deze woorden niet eerder tot me doorgedrongen zijn. Hmm, eerder was ik minder zoekende naar 'Jezus'. In de kleine uurtjes van zaterdag 17 december confronteer ik Wim via de mail met zijn eigen woorden. Ben benieuwd of hij erop reageert.

Als we verder wandelen na ons bezoek aan de Maria Geboortekerk vertelt Mijn Lief dat hij vanaf zijn plaats in het Colourful City Koor een grote zwarte steen heeft zien liggen in de Sint-Stevenskerk: heel hoog op een uitstekende rand (een kapiteel?) van een pilaar. Hij wil die steen de komende tijd bekijken. Op het moment zelf knik ik enkel: goed idee. Dat we dit gelijk kunnen doen, komt niet bij me op; nog teveel bezig met het Verdwijnpunt.

Veel later, in de kleine uurtjes van zaterdag 17 december, nadat ik me verdiept heb in de Zwarte Godin realiseer ik me wat Mijn Lief gezegd heeft. Hmm, volgens mij heb ik ooit van die zwarte steen gehoord, is het niet een bewust restant van het bombardement van februari 1945; toen de Sint-Stevenskerk zwaar beschadigd werd en Nijmegen bijna 800 doden te betreuren had? Het lijkt me goed dit de komende tijd te onderzoeken.

Wacht... ik voeg nog een foto toe aan WEDERWAARDIGHEDEN. Deze foto heb ik ook op de avond van 15 december in de Sint-Stevenskerk genomen. Ik zie het niet, maar volgens Mijn Lief moet de zwarte steen aan de linkerkant hoog op een van de kapitelen liggen.

Warrior Iadied

Nelemans, H. (2011). De Kracht(plaatsen) van Nijmegen Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.

Vrijdagmiddag 16 december gaan Mijn Lief en ik boodschappen doen in de stad. Ik neem de wichelroeden mee. Natuurlijk lopen we een stukje om; langs de Maria Geboortekerk: "Jahweh" en een kaarsje opsteken. De kerk is gesloten: een onneembaar fort. Als ik met de wichelroeden door de hal loop, blijkt er een brede leylijn door de hoofddeur naar binnen te komen.

Mijn Lief wil mijn bevindingen toetsen. Hij probeert de koperen wichelroeden bijna tegen te houden in hun vrije beweging, maar moet mijn bevindingen bevestigen. Als ik daarna met de wichelroeden over de gevonden leylijn door de binnendeuren naar buiten loop, gebeurt er iets vreemds. Het lijkt of er een kruispunt van leylijnen is, of? Precies IN de binnenkomsthal net voor de boog waarop buiten 'Gods Huis + Poort des Hemels' staat, lijkt er een Verdwijnpunt te zijn. Komende en gaande kerkbezoekers die door de hoofddeuren wandelen, gaan dus altijd over dit Verdwijnpunt heen.

Hoe kan ik dit beter onderzoeken? Ik heb meer kennis van lopen met wichelroeden nodig of van de aard van leylijnen. Misschien met een pendel? Misschien kan Lieve Vrouw me helpen.

Warrior Iadied

'Het koor dat zingt, beweegt, ontroert, danst en onze harten raakt.' 

Zo promoot het Colourful City Koor uit Nijmegen zich. Op donderdagavond 15 december zingt het Koor tijdens 'Kerstavond in Nijmegen'. Het is het begin van 'Kerst in de Stevenskerk' en van de expositie met het thema 'Stille Nacht Heilige Nacht'. 

Het entreegeld is vrij hoog 17,50 Euro(inclusief consumpties), maar daardoor is de expositie tot het eind van het jaar bijna alle dagen voor iedereen vrij toegankelijk. Het is een prettige avond, bijzonder goed verzorgd en sfeervol. De sopraan Catharina Jansen verrast me met haar stemgeluid. De enorme kroonluchters branden met echte kaarsen: heel mooi. Het is veel te druk en te rumoerig om te 'ontdekken', toch ben ik geraakt. 

Bij een informatiebalie liggen mooie folders. Zowel van 'Kerst in de Stevenskerk' als de duur uitgevoerde van 'Museumpark Orientalis - Reis door de wereld van religie en spiritualiteit'. Behelst deze laatste een uitnodiging of ben ik nu bezig als een kip zonder kop?

Hoewel er op vrijdagmiddag nog het nodige geschiedt, daarover later, maak ik nu een sprong naar vrijdagavond. Ik pak 'De Krachtplaatsen van Nijmegen' er namelijk weer bij. Waar ging het bij de Sint-Stevenskerk precies om? 

Geomant Marko Pognacik wordt aangehaald en volgens hem is er een heilige plek gesitueerd onder de kerk. Niet verwonderlijk. Aangezien de expositie 'Stille Nacht Heilige Nacht' nu gratis toegankelijk is, kan ik de komende twee weken gemakkelijk meerdere keren op onderzoek uitgaan. Hopelijk zijn er ook rustige momenten.

Hmm, de Sint-Stevenskerk zou de Zwarte Godin van de Transformatie betreffen. Oké, ik ken de Zwarte Godin. Ik ken Haar als de Wijze Oude Vrouw. Samen met de Maagd (de Witte Godin) en de Moeder (de Rode Godin) vormt Zij de-Drievoudige-Godin. De Engelse naam voor de Zwarte Godin is Crone (Oud Wijf) en Zij is degene die de Levensdraad doorknipt. In 'De Krachtplaatsen van Nijmegen' wordt verteld dat de Zwarte Godin ook verantwoordelijk is voor de Kiem van de Wedergeboorte. 

In 'Het Verhaal van de Steen' komt de Drievoudige Godin voor in de reis van Elroly - Flonkerend Kristal. Oh, dan zorgt de Zwarte Godin, als het goed is, er ook voor dat de Geesten van Overledenen de Aarde loslaten. Bijzonder, dat Lieve Vrouw juist hierover vragen heeft gesteld toen we terugreden uit Varik.

Nijmegen kent trouwens een 'Zwarte Madonna'. Het beeldje staat in de Mariakapel van de Petrus Canisiuskerk aan de Molenstraat. Petrus Canisius is een in 1925 heilig verklaarde jezuïet. Op het web lees ik dat het 20 cm hoge beeldje van donker eikenhout mogelijk het kleine Mariabeeld is geweest dat aan het einde van de 16e eeuw op de reliekenkast in de St. Stevenskerk stond. Op een oude inventarislijst bekend als: die Kleyne Mari op den afflaetbanck. 

Volgens zwak te staven overleveringen zou dit het beeldje zijn van de Gelderse Lieve Vrouw te Nijmegen dat in 1592 op de Grote Markt werd verbrand, nou ja, dat volgens familie van de redder van de brandstapel werd gered. De eigenaar van het beeldje in die familie stelde dit trouwens al in 1836! Redding of niet, volgens overleveringen zou er dus in de Sint-Stevenskerk een Zwarte Godin hebben gestaan en dat vind ik leuk.

O ja, een reliek is een ander woord voor relikwie: een overblijfsel van het lichaam van een heilige, of een voorwerp dat met een heilige in aanraking is geweest. Aan een reliek wordt vaak wonderdadige kracht toegekend.

En een aflaat is een kwijtschelding van tijdelijke straffen, die na de vergeving van zonden nog moet worden ondergaan. Aanvankelijk geschiedde dat in de Middeleeuwen door blijken van liefdadigheid of bedevaarten, maar later konden aflaten gekocht worden door het schenken van geldsommen aan de kerk. Oh... soms!

Gewone gelovigen konden in die tijd, maar ook nog in de jaren vijftig van de vorige eeuw, rondlopen met zeer bezwaarde gewetens gezien de door hen gepleegde zonden. Tja, er zullen best mensen blij zijn geweest dat ze een aflaat konden kopen.

De vergeving van de zonden geschiedt trouwens door het sacrament van boete en verzoening. Hoe dat in zijn werk gaat? Een gelovige vertelt in de biechtstoel aan de priester welke zonden hij/zij begaan heeft: het biechten. De biechtvader vergeeft de zonden dan in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.

Best grappig die Drievoudige-God. Er zit nog meer aan deze begrippen vast, maar daar is internet voor.

O, ik ken nog een Drie-in-Een! In 'Het Verhaal van de Steen' is dit de naam die ik Joyce heb gegeven: Joyce Drie-in-Een. De naam is gebaseerd op de Ziel, de Geest en het Lichaam waaruit de mens is gevormd. Haha, geschapen naar het evenbeeld van de Drievoudige God: de drievoudige-mens.

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki/Biecht

http://www.encyclo.nl/begrip/aflaat

http://www.katholieknederland.nl/abc/detail_object via http:www.encyclo.nl/begrip/reliek

http://www.meertens.knaw.nl/bedevaart/bol/plaats/540

Penterman, Thea-Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher

Op maandag 12 december bezoek ik Zwangere Vrouw. Nog even en ze gaat bevallen. We hebben elkaar lang niet gezien dus zijn verheugd over dit weerzien. Fijn dat ik contacten vernieuw nu ik met WEDERWAARDIGHEDEN actief ben. Een kop thee, verhalen en goede wensen over en weer. Intimiteit herstelt zich snel als een relatie in het verleden goed is geweest. Ze is eerder uitgeteld, maar misschien wordt Het Kind wel net als ik op Kerstavond geboren. Hm, volgens mij mag het van Zwangere Vrouw eerder.

Natuurlijk houd ik verder mijn mond. Bidden voor een voorspoedige bevalling is meer aan de orde. Afwachten. Wat me nog intrigeert is het Trillende Beeld van Jezus. De Grot lijkt verklaard, maar waarom Jezus? Is het Jezus die mij leidt? Is dit enkel de Boodschap? Is het Jezus die mij door de Manier waarop Hij verscheen, probeerde duidelijk te maken dat ik in actie moest komen en bij Zwangere Vrouw, die ik zeer liefheb, op bezoek moest gaan? Of is de baby een Reïncarnatie van Jezus? Natuurlijk heb ik dit gisteravond al gedacht, het klinkt logisch, maar deze gedachte geeft me de kriebels. Oef! 

Voor Zwangere Vrouw en Haar Kind ga ik nog een kaars opsteken, ik heb namelijk geen geld bij me als ik na het bezoek in een naburige Mariakapel voor hen ga bidden. Komt goed.

En het komt goed, want als ik op de avond van 14 december voor WEDERWAARDIGHEDEN over Zwangere Vrouw schrijf, bedenk ik dat ik de dikke noveenkaars wel kan gebruiken die ik in de Kapel van Dekkerswald heb gekocht. Donderdagochtend de 15e steek ik de kaars aan. Soms ga ik langzaam tot actie over. Best een beetje eng: een poes en een brandende kaars in huis en dan gaan werken. Op de niet-brandende houtkachel lijkt me de veiligste plek.

Warrior Iadied

De terugreis op 11 december 2011 gaat grotendeels op aan praten over de vraag: "Wat is het doel?" 

Tja, wil ik iets bereiken? Ik zou het prettig vinden dat op Aarde Godin en God gelijkwaardig zouden zijn. Hmm, ik zie wel dat veel vrouwen Maria, Maria Sophia, Moeder Aarde of welke Naam Haar ook gegeven wordt, dat veel vrouwen Haar heel centraal stellen. In mijn Ervaringen in de Andere Werelden is mijn Wens al een Feit.

Lieve Vrouw en ik komen tot de conclusie dat het om de weg gaat. Zoals Lieve Vrouw zegt: "Gewoon rustig wandelen."

Pratend over doel en weg vertel ik over de symboliek van de spiraal: het centrum - het doel - is zichtbaar. Met een grote sprong is in het centrum te landen, maar dan blijk je er op het verkeerde moment te zijn: het is niet mogelijk te ervaren wat er in principe allemaal te ervaren is. Op de lange spiraalweg naar het centrum zijn er obstakels te nemen en tevens plezierige gebeurtenissen tegen te komen. Al wandelend kom je uiteindelijk op het juiste tijdstip in het centrum aan waardoor alle voordelen genoten kunnen worden, omdat alle lessen geleerd zijn.

Wat het 'gewoon rustig wandelen' betreft, vertel ik over de Indiaanse tijd. Verdeel een cirkel in vier kwarten. Begin in het noorden: een nieuw idee. Reis langzaam naar het oosten, tref ondertussen voorbereidingen. In het oosten wordt daadwerkelijk begonnen. Reis al rustig werkend naar het zuiden. In het zuiden is het werken op het hoogtepunt. Reis naar het westen terwijl het werk wordt afgemaakt. In het westen is het tijd om terug te kijken op de geleverde prestaties: wat geleerd en wat anders te doen? Reis rustig naar het noorden terwijl de ervaringen bezinken en dankbaarheid de overhand heeft, 'niks doen' dus. In het noorden ontkiemt een nieuw idee. Tja, elk kwart van de cirkel duurt ongeveer even lang.

Er komt een apart probleem aan de orde. Lieve Vrouw heeft van een vriendin de vraag gekregen om zich om een Geest in haar huis te bekommeren: "Weet jij daar iets van?"

Ik vertel dat ik een keer een boze, verbitterde Geest ondersteund heb om de Aarde los te laten. Die Geest wachtte op aandacht waarop ze naar eigen mening recht had. In het verhaal van Elroly - Flonkerend Kristal in "Het Verhaal van de Steen' heb ik de acties beschreven. Elroly - Flonkerend Kristal pleegde daarbij de nazorg. Voor Lieve Vrouw heb ik wel een waarschuwing: "Weet wat je doet, anders klampt de Geest zich aan jou vast en dan zul jij mogelijk in jouw leven de les nog moeten leren die deze Geest nog nodig had om de Aarde los te laten."

Aangezien het al laat is als we voor Lieve Vrouw's huis staan en we allebei moe zijn, besluit ik niet meer met haar naar binnen te gaan. In de auto laat ik nog de foto's van de coniferengroep 'Spin op de Rug' en van de Maria Geboortekerk zien. Als we ze bekeken hebben, staan de picto's op het scherm. Plotseling realiseer ik me dat ik aangekeken wordt. Ik kijk weer naar de picto's en wie zie ik? GOD!

Lieve Vrouw ziet het ook. Op de grotere foto is het nauwelijks te zien. Toen ik de foto nam, zag ik het ook niet. Wat een cadeautje!

Het is de foto van het beeldhouwwerk dat recht boven de hoofdingang van de Maria Geboortekerk is aangebracht. Dus recht boven: Huis Gods + Poort des Hemels. Op de foto staan glas-in-loodramen, een gelijkzijdig kruis en een beeldhouwwerk met 'Jezus: Laat de kinderen tot mij komen'. Als picto is echter duidelijk een Hoofd te zien. 

Terwijl ik dit schrijf denk ik: 'De Heilige Petrus kan het ook zijn.' Hmm, 'GOD' was de eerste gedachte. Ik voeg de foto toe aan WEDERWAARDIGHEDEN. Is het te zien? De foto op het blog is geen picto. Neem desnoods wat meer afstand en knijp de ogen ietwat toe. O ja, behalve verkleinen (nodig voor het web) is de foto gewoon zoals ik haar genomen heb.

Warrior Iadied

Zondag overdag heb ik telefonisch contact met Zwangere Vrouw. Ze is niet thuis, het bezoek gaat niet door. Naar Maastricht ga ik ook niet. Misschien wacht daar wel iemand, zoals Lieve Vrouw bij de Koningsboom, maar ik schrijf gewoon rustig voor WEDERWAARDIGHEDEN.

Zondagavond hebben Lieve Vrouw en ik afgesproken. We gaan een schilderij afhalen in Varik. Ja, ik heb er nog een gekocht! Het is een opvallend schilderij; Hanuman staat met zijn linkervoet op een been van Rama en Rama reikt naar Hanuman's hand. Hanuman ziet eruit als een lolbroek die streken uithaalt en Rama kijkt niet zo vrolijk, dus ik denk dat het de deal voorstelt: Hanuman belooft Rama Sita te gaan zoeken om Haar te redden uit de klauwen van duivel Ravana.

Het is helder weer, een beetje koud, maar daar hebben we in de auto geen last van: heel wat te bepraten. In Varik worden we allerhartelijkst ontvangen: goede koffie en interessante gesprekken. 

Warrior Iadied

s' Avonds wandelen we naar de Maria Geboortekerk: de Heilige Mis loopt ten einde. Jammer, geen monstrans te zien. Is de monstrans trouwens bekend? Het is een rijkversierde houder waarin de heilige Hostie na de consecratie ter verering en aanbidding tentoongesteld kan worden. En de consecratie is het moment in de eucharistie waarop brood en wijn door gebed en zegening veranderd zijn in het Lichaam en Bloed van Christus. Gisteravond zag de monstrans er in het donker sprookjesachtig uit. Hmm, kans gemist! Vanaf komend weekend worden de missen in een nieuwe, met glas afgeschermde, kapel opgedragen. Het kost teveel om de grote kerk te verwarmen.

De 3e kaars van de vier in de adventskrans brandt nu ook. Op zaterdagavond... is dit niet een dag te vroeg? Is de adventskrans bekend? Het dennen- of sparrengroen van de krans symboliseert de Hoop en elke week wordt een kaars extra aangestoken ten teken van het steeds nader komend Licht van Christus' geboorte - met Kerst.

Links voor in de kerk staat een mooi Mariabeeld. Maria heeft een kleine Jezus op haar rechterarm. Links achter in de kerk staat een vrij somber uitziend Heilig Hartbeeld. Voor mij gaat er iets verwijtends van uit. Waarom!? 

Het beeld staat op een vrij hoge sokkel. Het hoofd is naar boven geheven: naar de Hemel. De linkerhand naast het brandend hart op de borst. De rechterarm hangt naar beneden en de rechterhand heeft de handpalm geopend. Daardoor kijk ik als het ware recht in het grote gat in de handpalm dat veroorzaakt is door de spijker waarmee die hand aan het kruis genageld werd. Tsss, net of het beeld de mensen verwijten maakt: Dit hebben jullie gedaan. En net of het wanhopig verwijtend naar God kijkt: Waarom hebt U mij verlaten? 

Zeldzaam dat ik de uitstraling van een beeld onprettig vind, dan spreekt het mozaïek 'Alma Mater' (de Voedende/Zorgende Moeder) links in de hal me veel meer aan. Gewoon prachtig: Maria met Jezus voor zich in die Krans van Rozen.

Ondertussen heb ik in het boekje 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen' opnieuw over de Maria Geboortekerk gelezen. Erin wordt verwoord wat de Sloweense kunstenaar en geomant Marko Pogacnik in maart 2008 gezegd heeft. In de Maria Geboortekerk zou geestelijke kwaliteit van de Aarde omhoog komen. 'Sophiakwaliteit' staat er, een vrouwelijk aspect van het Goddelijke. Heel mooi, ik zou Moeder-Aarde-kwaliteit zeggen, maar Maria Sophia trekt me wel aan. Hm, oorspronkelijk is Alma Mater ook de naam voor de Moedergodin.

De Sophiakwaliteit trekt via de Waal etherische invloed van de Noordzee aan. Een klein deel van die bewustzijnsstroom gaat ondergronds terug naar de Noordzee. Een groot deel waaiert uit over de stad. Tja, wat kan ik hier mee? Wat is de invloed op de stad van die waaier? 

Is de Maria Geboortekerk een Belangrijk Punt op een Vrouwelijke Leylijn? Een Punt waar angst en pijn losgelaten kunnen worden? Of is er een Begin van een Pad naar de Hemel? Hoe kan ik dit onderzoeken? Met wichelroeden? Is het belangrijk?

In 'Kracht(plaatsen) van Nijmegen' staat verder dat de naam Maria Sophia de naam is die voor Maria gebruikt wordt in het Evangelie van Mattheus. Maria Sophia wordt vaak afgebeeld met Jezus recht voor zich; op de plaats van haar hart. Hé, het Mariabeeld in de Kapel in Dekkerswald heeft Jezus ook recht voor zich. Leuk!

Er staat ook dat het bijzonder is dat de slang in het mozaïek met de maan is verbonden en overgaat in de rozenkrans: de slang niet langer als een bedreiging; de nieuwe situatie van de aarde zichtbaar, want de oerlevenskracht van de slang is hier getransformeerd naar een gevoelsniveau. 

Wat wordt hier precies bedoeld? Kracht op gevoelsniveau? Ik zal het Lieve Vrouw eens vragen. Wat ik wel weet, is dat Chakra's met Gevoelens te maken hebben en dat de Chakra's samen een Slang vormen. Hier ben ik weer bij 'Het Verhaal van de Steen'. Daarin heb ik de Reizigers Namen gegeven die achteraf samen de Ourobouros bleken te vormen, de Slang die de Aarde omcirkelt en beschermt. 

Ga ik morgen naar Maastricht? 

Terwijl ik nog rustig schrijf voor WEDERWAARDIGHEDEN vraag ik me dit af. Ondertussen zijn het al de eerste minuten na 00.00 uur, dus reeds zondag 11 december 2011. Eigenlijk vind ik dat de volgende dag aanvangt bij zonsondergang, maar goed. De zon gaat op wisselende tijdstippen onder, heel onhandig voor onze op economische vooruitgang gerichte maatschappij. Oh, dan brandde die 3e kaars van de adventskrans trouwens wel op de goede dag.

Hé, associaties: het steeds nader komend Licht, Kerst - de geboorte van Jezus, het Gezicht van Jezus in de Grot. Ja, misschien betekent het Gezicht van Jezus in de Grot wel dat er een vrouw zwanger is... 

Is er iemand zwanger? Oh, op vele kilometers bij mij vandaan is iemand zwanger: een bijzondere vrouw. O echt, Maastricht moet nog maar even wachten. 

Warrior Iadied

Nelemans, H. (2011). De Kracht(plaatsen) van Nijmegen Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.

Penterman, Thea-Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Alma_mater

http://nl.wikipedia.org/wiki/Consecratie

http://nl.wikipedia.org/wiki/Monstrans

http://www.beleven.org/feest/maria_geboorte

http://www.encyclo.nl/begrip/adventskrans

Als ik op de kerk toeloop, kijk ik verbaasd naar de woorden boven de ingang: Huis Gods + Poort des Hemels (de plus is een klein gelijkarmig kruisje). Wel heel toevallig gezien waar ik de afgelopen tijd mee bezig ben geweest. Nu kunnen mensen elke tekst boven een ingang aanbrengen. Maar zou het kunnen dat er in deze kerk een Pad naar de Hemel begint? Mijn Lief en ik gaan naar binnen. Ik heb de neiging 'Jahweh' te zeggen als ik onder de boog doorloop. De hal is verlicht en aan de linkerkant straalt Maria, met Jezus voor zich, in goud-mozaïek. 

Door grote glazen deuren kan ik in de donkere kerk kijken. Op het altaar staat een monstrans in fel licht. Net een zon, schitterend. Dan zie ik dat tussen de zwartmarmeren zuilen wel degelijk kroonluchters branden: er wordt een heilige mis opgedragen. Er zijn weinig misgangers; de kerk lijkt bijna leeg. De tweede kaars in de adventskrans brandt. Jammer dat ik ook vandaag geen fototoestel bij me heb.

Wat mij overigens verbijsterd is dat ik in WEDERWAARDIGHEDEN zo veel en openlijk met het Goddelijke, met Maria en Jezus, met kerken, enzovoort bezig ben. Dit heb ik niet voorzien toen ik aan WEDERWAARDIGHEN begon. Op mijn negentiende ben ik min of meer uit de Katholieke Kerk gestapt en nu! 

Oh, kerken ben ik mijn hele leven binnengestapt; genietend van de bouw en schoonheid, soms treurend om de teloorgang van de gemeenschap en het verdwijnen van de cohesie. Ach, als kind irriteerde het me al dat ik niet mocht meepraten over wat er in de kerk gezegd werd. Binnen de kerk heb ik geen steun ervaren: niet van degenen die het voor het zeggen hadden. Brr, al die strakke, onbespreekbare en niet onderbouwde regels. Toen ik als jongvolwassene geen druk meer ervoer en ook geen steun in mijn directe omgeving heb ik aarzelend en onzeker het regelmatige kerkbezoek gestopt.

Gelovig ben ik altijd geweest al gaf ik daar concreet weinig vorm aan. In de jaren tachtig gaven de verhalen uit de Bijbel wel degelijk veel steun. In de jaren negentig toen ik met mijn Krachtdieren in contact kwam, intrigeerden de Apostelen. Hmm, Mijn Reizen in de Andere Werelden en Contacten met God hebben gezorgd voor diepgelovig zijn. En nu kom ik opeens in de gewone wereld veel in kapellen en kerken terecht, niet erg katholiek maar toch.

Zaterdagochtend 10 december gaan Mijn Lief en ik een rondje fietsen in de Ooijpolder. Het is fris weer met een stevige westenwind. Bij de kerk van Maria Geboorte aangekomen, ga ik kijken of de kerk geopend is: "Jahweh!"

Verder dan de binnenkomsthal kan ik niet: 'Ver genoeg?' 

Nadat ik enkele foto's heb gemaakt om aan WEDERWAARDIGHEDEN toe te voegen, komt er een hartelijke vrijwilligster die, met man en kleinkinderen, in de kerk bloemen water gaat geven. Van echt ontdekken kan in deze situatie geen sprake zijn.

Warrior Iadied

Vandaag is het vrijdag 9 december 2011. De afgelopen nacht een Indringend Beeld gezien. Het gebeurde tegen de ochtend. Ik droomde, werd half wakker en opeens zag ik een intens trillend Beeld. Het Beeld trilde op precies dezelfde manier als het Beeld van de Koningsboom trilde in de nacht van 14 op 15 oktober 2011, waardoor ik de Koningsboom in 'De Goffert' ben gaan opzoeken en Lieve Vrouw ontmoette.

Wat ik zag? Ik zag het Gezicht van Jezus en dit Gezicht zag ik heel groot in een Grot, enkel het Gezicht. Droomde ik daarvoor van 'de Grotten van Sint Pieter' in Maastricht? Ik geloof het wel. Werd het Gezicht van Jezus als het Ware in een Sint Pietergrot geprojecteerd? 

Wel grappig; praat ik gisteren over Sint en Piet en dan droom ik over de Sint Pietergrotten. Houd ik mezelf voor de gek? Is dit een uitnodiging om naar Maastricht te gaan? Brr, Maastricht is niet naast de deur. Al probeer ik me geen zorgen te maken en gewoon rustig te ademhalen toch bekruipt me de hele dag het gevoel dat ik iets moet doen. 

Ik bekijk enkele websites: het is vrolijk en gezellig in Maastricht zo tegen Kerst; met Lichtroutes en Kerstmarkten. Maar...!?? Op andere websites vind ik bij 'mergelgrotten' interessante info over de letters IHS. Het zijn de eerste drie letters van de Griekse naam Jezus: ΙΗΣΟΥΣ. Of het betekent: Iesus Hominum Salvator (Jezus de Redder der Mensen). Wat dit betreft is informatie wel vele malen gemakkelijker toegankelijk dan twintig jaar geleden. 

Maastricht, Maastricht!? Het doet me ergens aan denken. Waaraan? 

Dan herinner ik me dat Goede Vriend pas in Maastricht is geweest. 's Middags wandel ik met Mijn Lief naar het centrum van Nijmegen. Bij de bibliotheek haal ik enkele boeken over Maastricht en wat later gaan we Goede Vriend bezoeken. Hij is thuis, al heeft hij om 21.00 uur een afspraak in Café Trianon aan het begin van de Berg en Dalseweg. Na een gezellig uurtje, waarin hij de stelling 'Als zwervers en vogels verdwenen zijn uit de stad, gaat het mis!' poneert en onderbouwt, vraag ik naar Maastricht. 

Goede Vriend laat onmiddellijk enkele foto's zien. Ja, de Grotkapel met het altaar met staand kruis en de afbeelding van een Madonna met Jezus op de wand gelijkt de Ruimte met het Gezicht van Jezus van de afgelopen nacht. Nu zijn er in die kalksteengroeven natuurlijk meer van die ruimten. En eigenlijk zag ik de Grot waarin Jezus' Gezicht verscheen vrij vaag, het leek een Kapel. Het geeft me te denken al weet ik niet wat. Zijn dit allemaal associaties uit het diepst van mijn brein?

Tegen acht uur wandelen we terug naar huis. Van Goede Vriend uit nemen we een ietwat andere route dan normaal. Invloed van zijn afspraak? Via deze weg komen we recht over het Mariaplein aan het begin van de Berg en Dalseweg. Voor ons rijst de Kerk van Maria Geboorte hoog op. De kerkdeuren staan wijd open. Ik realiseer me dat deze kerk eveneens in het boekje over geomantie in Nijmegen voorkomt. Wat staat er precies in!? 

Warrior Iadied

http://www.isidorusweb.nl/asp/default.asp?t=show&id=3044

Donderdagochtend 8 december 2011 ga ik naar de tandarts. Op de terugweg kom ik langs de Koningsboom in het Goffertpark. Ik stap van de fiets en wandel rond de boom. Dan besluit ik op enkele meters afstand van 'het gezicht Jezus' te gaan zitten om te proberen contact te maken met de boom. Ik heb geen gerichte vraag, maar toch. Het is spannend om te doen; vaag ben ik een beetje angstig: 'Stel je voor dat het niet meer lukt; dat ik het niet meer kan of dat het te koud is. Het is waterkoud, misschien wil de boom wel rusten in de koude periode, de wintertijd!'

Ik gun mezelf twintig Ademteugen, en dan zie ik mezelf de Boom binnenwandelen. Ik sta stil bij het Geelgouden Bewustzijn.

"Goedemorgen, hier ben ik weer, ik kom even langs om te praten."

Uit het Bewustzijn springt een Vonk met Pieken omhoog. De Vonk zweeft in de Ruimte boven het Geelgouden Bewustzijn.

"Goedemorgen," klinkt een vriendelijke Stem.

"Goedemorgen, wie ben je?"

"Zeg maar Piet," klinkt het vogelachtig.

'Petertje,' denk ik vertederd.

"Hoe is het?" vraag ik.

"Al een beetje koud," antwoordt Piet.

Dan zeg ik: "Ik kom verzoeken om Bescherming."

"Goed," reageert Piet.

Vonk Piet gaat met de Klok mee om me heen. Begint boven mijn Hoofd en cirkelt en cirkelt. Om me heen ontstaat een beschermende Gouden Kooi. Langzaam vloeien de Banen in elkaar over.

"Ik kom verzoeken om Begeleiding."

"Goed," reageert Piet, "er is Begeleiding. Wees gerust, vertrouw... wees gerust, vertrouw... wees gerust, vertrouw."

'Gewoon rustig ademhalen," denk ik.

Dan zeg ik: "Ik kom verzoeken om Ondersteuning."

"Goed," reageert Piet, "het is goed; er is steun. Gewoon rustig schrijven."

"Oo... ja."

Vonk Piet vliegt naar mijn Linkerwang en ik voel een dikke Kus.

"Dankjewel Piet," mompel ik verbaasd.

Vonk Piet is al verdwenen in het Geelgouden Bewustzijn.

Ik open mijn ogen. Een leuk gesprek: niet echt iets nieuws gehoord, maar ik voel me wel meer beschermd. Net of het warmer is. Van de waterkou tijdens de Reis trouwens geen last gehad. Hmm, dit jaar geen Sinterklaas gevierd, maar door Vonk Piet kom ik wel in deze sfeer; alleen zijn naam al. Fijn cadeautje trouwens: die Bescherming. 

Ik realiseer me dat ik gevraagd heb om de Steun uit de Andere Werelden waar ik normaliter, als ik ga drummen, voorafgaand aan Reizen in de Andere Werelden om vraag. Oh, misschien wel goed om altijd te doen als ik contact probeer te maken met het Bewustzijn van een boom. Grappig, hoe spontaan de Verzoeken in me opkwamen. Hmm, jammer dat ik mijn camera niet bij me heb. Als ik Lieve Vrouw bel, krijg ik geen contact, dan maar geen koffie samen. Het is ook tijd om naar mijn werk te gaan; genoeg te doen. 

Warrior Iadied

WEDERWAARDIGHEDEN is 'een dagboek' dat enkele dagen achterloopt. Voor een deel is dat bescherming van mezelf. Op deze manier kan ik nog eens nalezen wat ik geschreven heb, de tekst verbeteren, foto's toevoegen en mezelf afvragen of ik de tekst ga plaatsen. 

In de tijdslijn van WEDERWAARDIGHEDEN past nu de Ervaring met Vonk Piet van 8 december 2011. Ga ik Vonk Piet erop zetten? Of ga ik aansluitend bij 'Spin op de Rug' eerst enkele Reizen beschrijven waarin ik ooit een Spin - ik-Spin - geworden ben? Schuif ik Vonk Piet een dag of enkele dagen vooruit? Zoals het geval was toen ik ik-Panter en ad ik-Panter tussenvoegde!?

Ik had me voorgenomen om over ik-Spin te schrijven zodat die tekst 14 december geplaatst zou worden, maar op 13 december moet ik deze verhalen nog uit de archieven halen. Tja, ik had me voorgenomen om over ik-Spin te schrijven... tot ik vanochtend 13 december 2011 'De Gelderlander' opensloeg. 

Op de pagina's 10 en 11 staat een illustratie van Jos Diender met de tekst: 'GEZOCHT Het Higgs-deeltje (of iets wat er op lijkt).' 

Wat is daar nu zo verrassend aan dat ik mijn plan verander? 

Wel, het Higgs-deeltje in de illustratie LIJKT PRECIES op Vonk Piet. Vandaag 13 december word ik in de krant geconfronteerd met een Beeld dat ik vijf dagen terug in de Koningsboom in de Goffert heb gezien. 

Het bijgaande artikel van Joep Trommelen gaat over activiteiten van de Europese Raad voor Kernonderzoek (Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire oftewel CERN). De titel luidt: 'Waarom er iets is en niet niets.'

Tja, wat een verrukkelijke stelling; wij-mensen zijn er en God & Godin zijn er.

In een inleiding staat: 'Het 'goddelijk deeltje', is het Higgs-deeltje ook wel genoemd.' 

Hm, op 13 december komen de bazen van de deeltjesversneller onder de Alpen blijkbaar met groot nieuws over dit ontbrekende puzzelstuk in de natuurkunde.

Tja, Vonk Piet is een Deel van het Bewustzijn van de Koningsboom en volgens mij behoort het Bewustzijn tot het Goddelijke.

Lieve Vrouw zei al: "Als de Poort geopend wordt, zodat wij bij God kunnen komen, kan God dan gemakkelijker bij ons komen... in ons Hart?"

Is dat wat hier nu op Aarde gebeurd?

Hmm, ik zou de illustratie van Jos Diender graag op WEDERWAARDIGHEDEN plaatsen. Hoe zit dat met copyright? Hm, ik maak een foto van de krant dat moet kunnen. 

Best spannend trouwens dit onderzoek met de deeltjesversneller, blijkbaar nogal kostbaar ook. Op internet lees ik dat de bouw van de versneller al ruwweg 6 miljard Euro gekost zou hebben. Op genoemde pagina's in 'De Gelderlander' staat ook een verslag van een interview met Koenraad Schalm, natuurkundige aan de Leiden Universiteit en Higgs-deskundige: 'Dit heeft geleid tot het internet!' 

Tja, ik ben heel blij met het internet; met het web.

Bovenaan de pagina staat een andere uitspraak van Koenraad Schalm: 'Het gaat hier om pure nieuwsgierigheid, en dat is toch de essentie van het mens-zijn?'

Is dit zo? Is pure nieuwsgierigheid de essentie van het mens-zijn? Nieuwsgierigheid is wel een drijfveer voor gedrag. Hmm!?

Tja, via coniferengroepen contact maken met Rozen-Maria, met een Spin en Sint Petrus is ook het resultaat van nieuwsgierigheid. Nieuwsgierigheid die ontstaan is door de verwondering over de samenhang tussen ogenschijnlijk losstaande gebeurtenissen.

Woorden als kernonderzoek en deeltjesfysica maken mij trouwens wel zenuwachtig. Dan denk ik aan Hiroshima, Nagasaki, Tsjernobyl en Fukushima. Toch durf ik geen oordeel te vellen over de gevoerde experimenten; te ondeskundig. Gaat het ooit mis... dan gaat de Hemelpoort open door het Sleutelwoord Jahweh. Maar eerst Vonk Piet!

Warrior Iadied

Diender, J. (2011) Gezocht - Het Higgs-deeltje (of iets wat er op lijkt). (Illustratie). In J. Trommelen, Waarom er iets is en niet niets. De Gelderlander, (p. 10-11).

Trommelen, J. (2011, Dec. 13). Waarom er iets is en niet niets. De Gelderlander, p. 10-11.

http://www.nieuwspuzzel.nl/2011/12/11/cerns-deeltjesversneller-heeft-ruwweg-6-miljard-gekost-wat-betaalt-nederland-jaarlijks-aan-cern/