WEDERWAARDIGHEDEN
Inhoud blog
  • Groot nieuws
  • Macht of Ontwikkeling?
  • Spin in het Web
  • Gebroken Belofte

    Zoeken in blog



    Archief per maand
  • 05-2017
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 01-2014
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011

    Voor mij, om gelukkig te zijn, en voor geïnteresseerden!
    14-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vonk Piet

    Donderdagochtend 8 december 2011 ga ik naar de tandarts. Op de terugweg kom ik langs de Koningsboom in het Goffertpark. Ik stap van de fiets en wandel rond de boom. Dan besluit ik op enkele meters afstand van 'het gezicht Jezus' te gaan zitten om te proberen contact te maken met de boom. Ik heb geen gerichte vraag, maar toch. Het is spannend om te doen; vaag ben ik een beetje angstig: 'Stel je voor dat het niet meer lukt; dat ik het niet meer kan of dat het te koud is. Het is waterkoud, misschien wil de boom wel rusten in de koude periode, de wintertijd!'


    Ik gun mezelf twintig Ademteugen, en dan zie ik mezelf de Boom binnenwandelen. Ik sta stil bij het Geelgouden Bewustzijn.

    "Goedemorgen, hier ben ik weer, ik kom even langs om te praten."

    Uit het Bewustzijn springt een Vonk met Pieken omhoog. De Vonk zweeft in de Ruimte boven het Geelgouden Bewustzijn.

    "Goedemorgen," klinkt een vriendelijke Stem.

    "Goedemorgen, wie ben je?"

    "Zeg maar Piet," klinkt het vogelachtig.

    'Petertje,' denk ik vertederd.

    "Hoe is het?" vraag ik.

    "Al een beetje koud," antwoordt Piet.

    Dan zeg ik: "Ik kom verzoeken om Bescherming."

    "Goed," reageert Piet.

    Vonk Piet gaat met de Klok mee om me heen. Begint boven mijn Hoofd en cirkelt en cirkelt. Om me heen ontstaat een beschermende Gouden Kooi. Langzaam vloeien de Banen in elkaar over.

    "Ik kom verzoeken om Begeleiding."

    "Goed," reageert Piet, "er is Begeleiding. Wees gerust, vertrouw... wees gerust, vertrouw... wees gerust, vertrouw."

    'Gewoon rustig ademhalen," denk ik.

    Dan zeg ik: "Ik kom verzoeken om Ondersteuning."

    "Goed," reageert Piet, "het is goed; er is steun. Gewoon rustig schrijven."

    "Oo... ja."

    Vonk Piet vliegt naar mijn Linkerwang en ik voel een dikke Kus.

    "Dankjewel Piet," mompel ik verbaasd.

    Vonk Piet is al verdwenen in het Geelgouden Bewustzijn.


    Ik open mijn ogen. Een leuk gesprek: niet echt iets nieuws gehoord, maar ik voel me wel meer beschermd. Net of het warmer is. Van de waterkou tijdens de Reis trouwens geen last gehad. Hmm, dit jaar geen Sinterklaas gevierd, maar door Vonk Piet kom ik wel in deze sfeer; alleen zijn naam al. Fijn cadeautje trouwens: die Bescherming. 


    Ik realiseer me dat ik gevraagd heb om de Steun uit de Andere Werelden waar ik normaliter, als ik ga drummen, voorafgaand aan Reizen in de Andere Werelden om vraag. Oh, misschien wel goed om altijd te doen als ik contact probeer te maken met het Bewustzijn van een boom. Grappig, hoe spontaan de Verzoeken in me opkwamen. Hmm, jammer dat ik mijn camera niet bij me heb. Als ik Lieve Vrouw bel, krijg ik geen contact, dan maar geen koffie samen. Het is ook tijd om naar mijn werk te gaan; genoeg te doen. 

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Vonk Piet
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Goddelijk deeltje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    WEDERWAARDIGHEDEN is 'een dagboek' dat enkele dagen achterloopt. Voor een deel is dat bescherming van mezelf. Op deze manier kan ik nog eens nalezen wat ik geschreven heb, de tekst verbeteren, foto's toevoegen en mezelf afvragen of ik de tekst ga plaatsen. 


    In de tijdslijn van WEDERWAARDIGHEDEN past nu de Ervaring met Vonk Piet van 8 december 2011. Ga ik Vonk Piet erop zetten? Of ga ik aansluitend bij 'Spin op de Rug' eerst enkele Reizen beschrijven waarin ik ooit een Spin - ik-Spin - geworden ben? Schuif ik Vonk Piet een dag of enkele dagen vooruit? Zoals het geval was toen ik ik-Panter en ad ik-Panter tussenvoegde!?


    Ik had me voorgenomen om over ik-Spin te schrijven zodat die tekst 14 december geplaatst zou worden, maar op 13 december moet ik deze verhalen nog uit de archieven halen. Tja, ik had me voorgenomen om over ik-Spin te schrijven... tot ik vanochtend 13 december 2011 'De Gelderlander' opensloeg. 


    Op de pagina's 10 en 11 staat een illustratie van Jos Diender met de tekst: 'GEZOCHT Het Higgs-deeltje (of iets wat er op lijkt).' 

    Wat is daar nu zo verrassend aan dat ik mijn plan verander? 

    Wel, het Higgs-deeltje in de illustratie LIJKT PRECIES op Vonk Piet. Vandaag 13 december word ik in de krant geconfronteerd met een Beeld dat ik vijf dagen terug in de Koningsboom in de Goffert heb gezien. 


    Het bijgaande artikel van Joep Trommelen gaat over activiteiten van de Europese Raad voor Kernonderzoek (Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire oftewel CERN). De titel luidt: 'Waarom er iets is en niet niets.'

    Tja, wat een verrukkelijke stelling; wij-mensen zijn er en God & Godin zijn er.


    In een inleiding staat: 'Het 'goddelijk deeltje', is het Higgs-deeltje ook wel genoemd.' 

    Hm, op 13 december komen de bazen van de deeltjesversneller onder de Alpen blijkbaar met groot nieuws over dit ontbrekende puzzelstuk in de natuurkunde.

    Tja, Vonk Piet is een Deel van het Bewustzijn van de Koningsboom en volgens mij behoort het Bewustzijn tot het Goddelijke.

    Lieve Vrouw zei al: "Als de Poort geopend wordt, zodat wij bij God kunnen komen, kan God dan gemakkelijker bij ons komen... in ons Hart?"

    Is dat wat hier nu op Aarde gebeurd?


    Hmm, ik zou de illustratie van Jos Diender graag op WEDERWAARDIGHEDEN plaatsen. Hoe zit dat met copyright? Hm, ik maak een foto van de krant dat moet kunnen. 

    Best spannend trouwens dit onderzoek met de deeltjesversneller, blijkbaar nogal kostbaar ook. Op internet lees ik dat de bouw van de versneller al ruwweg 6 miljard Euro gekost zou hebben. Op genoemde pagina's in 'De Gelderlander' staat ook een verslag van een interview met Koenraad Schalm, natuurkundige aan de Leiden Universiteit en Higgs-deskundige: 'Dit heeft geleid tot het internet!' 

    Tja, ik ben heel blij met het internet; met het web.


    Bovenaan de pagina staat een andere uitspraak van Koenraad Schalm: 'Het gaat hier om pure nieuwsgierigheid, en dat is toch de essentie van het mens-zijn?'

    Is dit zo? Is pure nieuwsgierigheid de essentie van het mens-zijn? Nieuwsgierigheid is wel een drijfveer voor gedrag. Hmm!?

    Tja, via coniferengroepen contact maken met Rozen-Maria, met een Spin en Sint Petrus is ook het resultaat van nieuwsgierigheid. Nieuwsgierigheid die ontstaan is door de verwondering over de samenhang tussen ogenschijnlijk losstaande gebeurtenissen.


    Woorden als kernonderzoek en deeltjesfysica maken mij trouwens wel zenuwachtig. Dan denk ik aan Hiroshima, Nagasaki, Tsjernobyl en Fukushima. Toch durf ik geen oordeel te vellen over de gevoerde experimenten; te ondeskundig. Gaat het ooit mis... dan gaat de Hemelpoort open door het Sleutelwoord Jahweh. Maar eerst Vonk Piet!

    Warrior Iadied


    Diender, J. (2011) Gezocht - Het Higgs-deeltje (of iets wat er op lijkt). (Illustratie). In J. Trommelen, Waarom er iets is en niet niets. De Gelderlander, (p. 10-11).

    Trommelen, J. (2011, Dec. 13). Waarom er iets is en niet niets. De Gelderlander, p. 10-11.

    http://www.nieuwspuzzel.nl/2011/12/11/cerns-deeltjesversneller-heeft-ruwweg-6-miljard-gekost-wat-betaalt-nederland-jaarlijks-aan-cern/

    Reageer (0)

    Tags:Vonk Piet
    13-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gewoon rustig schrijven
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vervolgens zet ik me, na maken van de foto's op 4 december, opnieuw op 'de zitbank'. Ik kijk weer naar het centrum van de bomengroep, sluit mijn ogen en haal rustig adem.

     

    Opnieuw is de Coniferengroep een op zijn rug gevallen Spin. Hmm, een Schrijver die niet schrijft! 

    Vervolgens lijk ik in een donkergrijs Wormhole terecht te komen. Ja, het is echt: het duurt en duurt en duurt en duurt. Ik ga wat beter rechtop zitten, het lijkt of ik in een tweede iets breder Wormhole terechtkom. Het is een verre Reis door dit donkergrijze Wormhole, maar dan zie ik toch Licht aan het Einde. Als ik in een helder open Landschap terechtkom, staat links van mij een reusachtige Spin: "Gewoon rustig schrijven."

    Met een van de Poten krijg ik een Kras op mijn Linkerarm. Ik realiseer me dat hierdoor Spinnenkracht op mij wordt overgedragen. De Kras bloedt. De Spin, een Kruisspin, wandelt voor me uit en van me weg. Verderop in het Landschap spelen Kinderen. Ze zwaaien vriendelijk: "Daaag."

    Hmm, schrijven over hoe ik het Sleutelwoord ontdekte, is blijkbaar weer de Bedoeling.


    Dan sta ik-Thea-Warrior opeens bij de Hemelpoort. Voor me staat Petrus. 

    "Verraden," hoor ik.

    Ja, Petrus heeft Jezus tot drie Keer toe verraden.

    De Heilige Petrus is veel groter dan ik-Warrior. In zijn Handen heeft hij een Grote Gouden Sleutel: De Sleutel. 

    "Jahweh," zeg ik.

    Serieus kijkt hij me aan: "Gewoon rustig schrijven... en gewoon rustig ademhalen." 

    Ik-Warrior draal wat en kijk door de Poort de Hemel in: "Zeven Hemelen!?"

    "Ja," antwoordt Petrus, "we hebben het druk gehad."

    Ik denk aan de Grote Stroom Overledenen. Hmm, de Hemel kan Allen herbergen.

    "Ga nou maar, Thea-Warrior" zegt Petrus. Hij omhelst me.


    Ben weer terug in de Coniferengroep, opnieuw is de Groep Bomen een op de Rug gevallen Spin. Ik ga erbij staan en draai 'de Spin' om. Daardoor hang ik zelf opeens enigszins slingerend op kop. Er zit een Touw om mijn Benen. Hé, zo stierf Petrus: de Op-Kop-Gehangene.

    Dan kan ik-Warrior Petrus in zijn Gezicht kijken: een heel serene, vredige Uitdrukking. Het was/is goed zo. Dan hoor ik nogmaals de Stem van Spin: "Gewoon rustig schrijven."


    Ik open mijn ogen, sta op en besef dat 'Ontdek Dekkerswald' naar alle waarschijnlijkheid gedaan is. Het is een mooi avontuur geweest. Hmm, ik schrijf 'naar alle waarschijnlijkheid' omdat ik wel een plan kan maken om te schrijven, maar dan loopt het toch anders. Het terrein van Dekkerswald is gehuld in een koude, mistige stilte. Dankjewel Dekkerswald.

    Warrior Iadied


    En wat zie ik op 10 december 2011 op de foto van een van de stammen van de coniferengroep - op een van de Poten van de Spin? Dat ik dit op 4 december niet gezien heb! Kijk zelf maar goed op bijgevoegde foto. Tip: de beide lichte stippen zijn geen ogen maar hoofden.

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Coniferengroep, Spin, Hemelpoort, Petrus
    12-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spin op de Rug
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op zondagnamiddag 4 december rijd ik naar Dekkerswald. Ben nieuwsgierig of de coniferengroep aan de oostkant van de oude voortuin zijn geheimen aan mij wil openbaren. Denk natuurlijk ook aan de ontbrekende factor 'Jezus'. Eerst steek ik 2 kaarsjes op in de Kapel. De ervaringen van de laatste weken hebben mij het bidden weer geleerd: een 'Weesgegroet' voelt prima aan. In de Kapel heerst stilte.


    Idem buiten op het terrein, het is regenachtig en waterkoud. Ik wandel naar de coniferengroep. Een duif vliegt uit de takken als ik nader, verder is de tuin verlaten. Ik ga zitten op 'de zitbank' en gun me twintig ademhalingen. Geluiden van een vliegtuig en vogels mogen er zijn. Bij de zesde ademhaling hoor ik dat de duif zich weer in de takken nestelt. 


    Na twintig ademhalingen zeg ik: Goedemiddag hier ben ik, Thea-Warrior, ik wil graag kennismaken met deze groep Bomen / Coniferen.

    Het is doodstil. Heel even zie ik van onderaf het Hoofd van Jezus: Bloed loopt over Zijn Gezicht, Doornen van de Doornenkroon steken diep in Zijn Huid.

    "Waarom hebt Gij mij verlaten?"

    Hmm, deze Woorden sprak Jezus toch vlak voor zijn Dood? De Woorden lijken niet voor mij bedoeld; het is alsof ik Jezus zie terwijl hij deze Woorden uitspreekt.

    Dan zie ik een aantal Kruizen op een Heuvel. Weg is het Beeld! 

    De Coniferengroep komt een aantal Keren op me over als een grote op de Rug liggende Spin.

    Even krijg ik een Blik in een zonnig Landschap waarin Mensen actief zijn.


    Ik open mijn ogen en wandel weg uit de coniferengroep naar het gaashek tussen ravijn en tuin. Het is alsof er weinig gedeeld gaat worden vandaag. In het ravijn heerst stilte, het geritsel van enkele vogeltjes en omlaag dwarrelende blaadjes, dat is het. Na twintig ademhalingen maak ik vol vertrouwen foto's van de individuele stammen van de coniferengroep. 

    Warrior Iadied


    Nota bene als ik op zaterdagavond 10 december de foto's op de computer laad om toe te voegen aan WEDERWAARDIGHEDEN en de foto's beter kan bekijken, is het net of 'de zitbank' vormgeeft aan een Slang. Best bijzonder gezien de gebeurtenissen die ik ondertussen heb meegemaakt. 

    Waarom ik dit niet heb gezien toen ik de foto's maakte? Hmm, op 4 december 2011 keek ik of ik 'gezichten' op de stammen kon zien, blijkbaar is het beter met een wat minder specifieke focus, wat globaler, te kijken.

    Reageer (0)

    Tags:Coniferengroep, Jezus, Spin
    11-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Woord, Jahweh en Janeiro
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vrijdag 2 december 2011 fietsen Mijn Lief en ik naar Dekkerswald omdat ik graag een paar foto's wil maken om aan WEDERWAARDIGHEDEN toe te voegen.


    De ingelijste Latijnse tekst op het katheder is van de Evangelist Johannes: het eerste hoofdstuk, vers 1 tot en met 14. De letterlijke vertaling van 'In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum' is 'In het begin was het Woord, en het Woord was bij God, en God was het Woord'. Welk Woord dan ook, het Sleutelwoord voor de Hemelpoort is 'Jahweh'.


    Blijft verrassend hoe ik mezelf in de wielen heb gereden door weer naar Rozen-Maria te gaan, ik dacht dat ik in WEDERWAARDIGHEDEN een lange tekst zou schrijven voordat ik uit de doeken zou doen dat het Sleutelwoord 'Jahweh' luidt, maar omdat ik mijn Ervaringen uit de Reis van mijn tweede Bezoek aan Rozen-Maria niet zo lang wil achterhouden, heb ik het Sleutelwoord 'Jahweh' nu al bekend gemaakt. Hmm, aan de Nederlandssprekende levenden.


    Als ik op het internet opzoek wat Rio de Janeiro betekent, verrast de vertaling uit het Portugees me: Rivier van Januari. Mijn mond valt nog verder open als ik lees van wie de naam januari is afgeleid: van Janus, de Romeinse God van deuren en poorten en van alle begin. Hmm, voor de Overledenen in het Heelal vormt 'Jahweh' in elk geval een Nieuw Begin.


    Het Witte Beeld dat ik zag, is inderdaad Cristo Redentor (Christus de Verlosser) een beeld van 38 meter hoog en 28 meter breed dat op de 710 meter hoge berg Corcovado in de stad Rio de Janeiro staat.


    Tja, Jezus... er is natuurlijk sprake van een Drie-eenheid: de Vader, de Zoon (Jezus Christus) en de Heilige Geest. Hierbij zou Jezus de incarnatie van God zelf zijn. Toch mis ik op de een of andere manier de verbindende link. Hmm, net of ik iets wel gezien heb en toch gemist; niet bewust genoeg waargenomen.


    Wat betreft de uitgedroogde Doornenbol uit mijn Reis: die Bol Doornen staat voor de Aarde met al haar lijden en haar strijd. Tenminste 'doornen' staan symbool voor lijden en strijd. Dus...

    Warrior Iadied


    http://translate.google.com

    http://www.woorden.org/index.php?woord=Januari

    http://www.encyclo.nl/begrip/januari

    http://books.google.nl/books

    Reageer (0)

    Tags:Het Woord, Jahweh, Janeiro
    10-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jezus in Rio de Janeiro
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Vervolgens lopen we deze donderdag, 1 december 2011, naar de andere kant van het hoofdgebouw. Lieve Vrouw vraagt zich af wie zich allemaal nog  bij ons zullen voegen. Tja, we zouden met een groep zijn! Tenminste... maar dat is een andere Reis. Hmm, dit staat al in 'Het Verhaal van de Steen'.


    Ondertussen is de zon ondergegaan. We wandelen door naar de Hezelburcht waar ik haar de totaal verwaarloosde vijver laat zien. Terwijl Lieve Vrouw bij de grote spar gaat staan, zit ik bij de vijver op de witmarmeren steen die onder de spar ligt. 


    Ik sluit mijn ogen en gun mezelf twintig Ademteugen. Dan zie ik een Grote Bol, het lijken open dooreengeweven droge bruine Doorntakken. Een donkere Wand torent erachter omhoog en daar bovenop zie ik van opzij een Witte Figuur.

    "Ik kan niet zo goed zien wie daar staat."

    Het is alsof ik voor het Beeld gedraaid wordt: Rio de Janeiro? Het grote witte Jezusbeeld met de handen wijd opzij geheven in een half zegenend, half uitnodigend Gebaar? Ja, het lijkt er wel op.


    Ik open mijn ogen, Lieve Vrouw zegt  verbaasd: "Ik was even helemaal weg... ze lopen nog steeds daarboven, he?"

    Tja, ik kan enkel bevestigend knikken.

    "Als de Poort geopend wordt, zodat wij bij God kunnen komen, kan God dan gemakkelijker bij ons komen... in ons Hart?"

    Haar vraag / idee klinkt me logisch in de oren. Blijkbaar ervaart Lieve Vrouw nu een Opener Verbinding met het Goddelijke.

    Ik vertel over mijn Ervaring: "Wat zou Janeiro betekenen?"

    "Het past wel bij 'het Woord'," zegt Lieve Vrouw.

    "Hoezo?" vraag ik. Waar heeft ze het over? Lieve Vrouw lijkt van onderwerp te wisselen. Heeft ze het over het Sleutelwoord 'Jahweh'?

    "Het Evangelie van Johannes uit de Kerk," antwoordt Lieve Vrouw.


    Hoe luidt die tekst precies? 

    Warrior Iadied


    Penterman, Thea-Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.

    Reageer (0)

    Tags:Jezus, Rio de Janeiro
    09-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ad het Sleutelwoord
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Staand naast Lieve Vrouw, die nog op de stomp van de conifeer zit, vertel ik over mijn Ervaringen en dus ook over het Sleutelwoord 'Jahweh': "Blijkbaar hadden de Overledenen in het Heelal 'het Woord' nog harder nodig dan de mensen op Aarde die WEDERWAARDIGHEDEN kunnen lezen."

    Lieve Vrouw kijkt verrast op, ze realiseert zich dat zij het Sleutelwoord nu al kent. Hmm, Rozen-Maria zei: "Vertel het de Mensen." Blijkbaar moest ik niet dralen.


    Open vertel ik haar: "Dat ze daar nog waren, verbaasde me, tenslotte heeft Lucifer al een tijd geleden Excuses aangeboden aan God: Thy Will Be Done."

    Het dringt meer en meer tot me door dat 'de Overledenen' grote groepen mensen waren die op Aarde tot het doen van kwade daden verleid waren, en die zich daardoor onder de Duivel geplaatst hadden en na hun Dood in zijn Kuil verbleven en letterlijk niet verder konden


    Hmm, doordat Lucifer zich weer tot God gewend had, en zich onder Hem geplaatst had, konden ze in principe reeds de Hemel in, maar ze kenden het Sleutelwoord niet! Diep in mezelf vraag ik me af: 'Wie was ik daar? Ik was zo groot.'

    Hmm, misschien is het goed om over meer Oude Reizen in WEDERWAARDIGHEDEN te verhalen.


    Lieve Vrouw en ik bespreken het delen van de gebeurtenissen en onze Ervaringen met anderen. "Kan dat?" vraagt Lieve Vrouw. 

    "Ons zorgen maken, heeft volgens mij weinig zin, volgens mij kunnen we onze energie beter steken in 'gewoon rustig ademhalen'. De Tijden zijn al even terug veranderd. Misschien verwachten mensen een Volmaakt Iemand om hen de Nieuwe Tijd te brengen, maar zo is het niet. Wij-Mensen zijn allen perfect; naar Gods Evenbeeld geschapen, en we maken allemaal fouten. Enkel God en Godin zijn volmaakt. De Grote Veranderingen zijn al doorgevoerd, en erover vertellen hoeft niet te betekenen dat we gehoord worden; veel mensen zijn bezig met hun eigen ei. Het gaat niet om ons. Onze taak lijkt me om elkaar onder alle omstandigheden te herinneren aan het allereerste Verzoek: Gewoon rustig ademhalen."


    Samen wandelen we naar de vijver en het Heilig Hartbeeld. Lieve Vrouw is geïnteresseerd in de tekst die op de sokkel staat: 'H. HART VAN JEZUS, BRON VAN ALLE VERTROOSTING, ONTFERM U OVER ONS'.

    Een mooi gebed. Ik vertel over het zegenende beschermende gebaar van de hand van het Heilig Hartbeeld. Over het feit dat de priesters van de Oosters-orthodoxe Kerk met hun vingers de letters IC XC vormen als ze iemand of iets zegenen. 

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Sleutelwoord, Jahweh
    08-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Sleutelwoord 'Jahweh'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op donderdag 1 december 2011 loopt alles anders. Door wat er gebeurt, besluit ik het schrijven over hoe ik het Sleutelwoord in Guatemala ontdekt heb af te breken; eerst de Ervaringen van deze donderdag vertellen. Ha, hierdoor krijgen de mensen de Sleutel van de Hemelpoort meteen in handen.


    Lieve Vrouw en ik hebben weer met elkaar afgesproken. Zij weet nog niet van het Verzoek van Rozen-Maria dat ik op maandag 27 november 2011 kreeg en is nog niet bij de coniferengroep van Rozen-Maria geweest. Ze kent de hele oude voortuin niet. Verder wil ik haar graag de verwaarloosde vijver bij de Hezelburcht laten zien.


    We drinken thee en vertellen elkaar over ons leven. Zij is aangenaam verrast door het Heilig Hartbeeld dat in mijn hal staat. Tegen vieren rijden we naar Dekkerswald. 


    In de Kapel steken we weer kaarsjes op: "Op de goede afloop." 

    Bij het altaar staat een adventskrans met paarse linten: het eerste kaarsje heeft gebrand. Samen bekijken we het tabernakel met de letters IC XC NIKA. Ik vertel over de betekenis van de tekst. Dan lopen we naar het spreekgestoelte. Tegen de voorkant van het katheder hangt een ingelijste Latijnse tekst. Mijn kennis van het Latijn is beperkt, maar het is het begin van het Heilig Evangelie volgens Johannes over het Woord van God en dat God het Woord is. 


    Via het oude pad lopen we naar de voortuin. Sensitiever voor de leylijnen lopen  ons af en toe rillingen over benen, rug en armen. We zetten ons neer op 'de zitbank' en genieten van de warmte van de coniferen.

    "Alsof we in een bel energie zitten," zegt Lieve Vrouw. 

    Het is zeer uitnodigend om hier te reizen, maar ik wil graag met haar naar Rozen-Maria. We wandelen naar het andere einde van de tuin en zetten ons neer bij de coniferengroep van Rozen-Maria. Lieve Vrouw laat ik de stomp om op te zitten, zelf zet ik me aan de overkant op een hangende tak. 


    Ik roep mijn Krachtdieren aan: in het Oosten - Adelaar, in het Zuiden - Coyote, in het Westen - Beer, in het Noorden - Eland, Boven - Aartsengel Michael, Beneden - Moeder Aarde, in het Midden - God de Vader, en verzoek om Bescherming, Begeleiding en Ondersteuning tijdens onze Reizen in de Andere Werelden.


    Met gesloten ogen begroet ik Rozen-Maria.

    "Goedemiddag Rozen-Maria, hier ben ik Thea-Warrior. Ik ben gekomen met Lieve Vrouw om U te ontmoeten en begroeten."

    Maria knikt: "Ik zie het."

    Ze staat voor me, en ik zie Haar half op Haar Rug. Rozen zie ik niet. Maria is meer gericht op Lieve Vrouw. Tot mijn Verwondering zie ik Haar staan met een Kleine Jezus op haar Arm. Hij draagt een Gouden Bol met een Staand Kruis erop.

    "He, nu zie ik U met een Kleine Jezus!"

    "Ja wacht even" zegt Maria, "Ik stuur u een beeld, zodat u Mij kunt zien."

    "Ik ben begonnen te voldoen aan Uw Verzoek."

    "Ja, Ik weet het, het is goed," antwoordt Maria, "ga rustig door, en gewoon rustig ademhalen."


    Ik besluit mezelf twintig Ademteugen te gunnen. Als ik bij de twaalfde Teug ben, gebeurt er iets onverwachts. Opeens sta ik hoog in het Heelal. Voor me klinkt het Geluid van Duizenden Weeklagende Stemmen. Het zijn Overledenen, het lijkt of ze gevangen zitten in een enorme ondiepe Kuil. 

    'Waarom zijn ze hier?'

    Dan hoor ik de Stem van Maria: "Zeg het dan."

    Ik kijk naar links. Wat verderop staat Maria aan de Rand van de Kuil. Ze lijkt veel kleiner dan ik. Komt dit door de Afstand? Nee, het lijkt erop dat ik veel groter ben.

    Opnieuw zegt Ze: "Toe, zeg het ze dan."

    "Wat!?"

    "Het Woord," antwoordt Maria.

    "Het Woord?" reageer ik.

    "O, het Woord... willen ze naar de Hemel?"

    Maria kijkt me enkel aan, en ik kijk naar de enorme massa Grijzige Figuren, velen hebben Doodshoofden. Hun Weeklagende Stemmen weerkaatsen door het Heelal.

    "O... willen jullie de Hemel in!? Eh, als jullie voor de Hemelpoort staan, kunnen jullie de Poort openen door het Woord 'Jahweh' uit te spreken."

    De Aandacht van de Weeklagende Menigte richt zich op mij, dan verstomt de Massa. 


    Het duurt  even en dan klimmen de Eersten over de Rand. Achter hen volgt een ware Stortvloed van Overledenen. Verbaasd kijk ik naar de Stroom. Van binnen vraag ik me af waarom ze na mijn Woorden aan het Lopen zijn gegaan. Ze zaten toch niet echt (meer) gevangen. Dan begrijp ik dat ze hun Doel niet konden bereiken. Ze wilden wel naar de Hemel, maar wisten niet hoe de Poort te openen, dus bleven ze waar ze waren.


    Ik kijk naar de Kuil: de Overledenen blijven aanstromen: 'Hoe zou het er hier uitzien als de Kuil leeg is?'

    Voorlopig blijven de Overledenen echter nog wel lopen. Ik kijk opnieuw naar Maria. Ze kijkt me aan, alsof Ze weet waarop ik wacht: "Ga gerust, ga gerust, ze gaan nu de Hemel in."


    Ik open mijn ogen en kijk naar Lieve Vrouw die aan de overkant zit, dan loop ik naar haar toe. Ze is positief aangeslagen; Maria stond achter haar met Haar Armen om haar heen, en ze heeft ervaren hoe haar Hart meer geopend werd. Als Raad kreeg ze: te handelen vanuit haar Hart.

    Wat is dat eigenlijk: Handelen vanuit je Hart?

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Rozen-Maria, Hemelpoort, Jahweh
    07-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ad ik-Panter

    Wat een verrassing destijds Panter te zijn. Na de Reis bekijk ik 's avonds het boek 'Symbolen van de Inka, Maya en Azteken' van Heike Owusu. Ik weet niet zoveel van de Indianen van Midden-Amerika, maar ik weet dat in dit boek afbeeldingen van hun tekeningen staan. Tot mijn verrassing lijken de gebeeldhouwde figuren die ik-Panter gezien heb sterk op het naamtekens van heersers van Yaxchilán: Schild-Jaguar en zijn zoon Vogel- Jaguar. Hmm, bijzonder coherent panter en jaguar.

    Als ik op internet zoek naar de plaats Yaxchilán kom ik op de grens van Mexico en Guatemala terecht. Bij de Usumacinta-rivier, 185 kilometer van Palenque. Het is een oude Mayastad van zieners en machtige koninginnen, die daar leefden tussen 200 en 900 na Christus. De piramidetempel aldaar kent inderdaad terrassen.

    In een beschrijving staat dat magie en ceremonie er in de lucht hangen. De tempel met haar terassen zit vol afbeeldingen. Op deze afbeelding gaan onder andere vrouwen voor in rituelen. Een heel bijzonder gegeven, ook voor de Maya-cultuur. De vrouwen laten bloed vloeien, een soort aderlating, om te komen tot visioenen. Hmm, dan drum ik liever. Verder zoekend tref ik een boek: A Forest of Kings, The Untold Story of The Ancient Maya. Het is geschreven door Linda Schele en David Freidel. Geïntrigeerd bestel ik dit boek.  

    Op internet ontdek ik ook een foto van hutten in Yaxchilán. De vorm klopt, de muren zijn niet van leem, maar van houten planken. Op de foto ziet het er ietwat te modern uit.  Toch…WAAUW.

    Ik leer dat Yaxchilán ‘Plaats van de Groene Steen’ betekent. Geweldig, want op vrijdag 7 maart 2003 vond ik op het strand van Phaselis in Lycië (Turkije) een groene steen, die ik mee naar huis heb genomen! Hmm, ga ik dit verhaal eerst vertellen??? Waar zal ik eigenlijk beginnen?

    Enkele dagen na 26 maart 2003, de dag waarop ik ik-Panter werd, realiseer ik me dat de groene steen de Centrale Steen in het Medicijnwiel is. De Indianen van Yaxchilán gaven de Windrichtingen kleuren: noord is wit, oost is geel, zuid is rood, west is zwart en het centrum is groen. Juliette-Dansend Licht, de tweede Reiziger in 'Het Verhaal van de Steen' vertelt me dat in de groene steen uit Turkije een groot stuk jade zit. Voor de Maya is jade een levenssymbool, een steen met magische krachten vereerd om haar schoonheid. Hmm, de Ervaringen uit mijn Reis voelen aan als uitnodiging om echt naar Yaxchilán te gaan.

    Over de kwaliteiten, krachten en aandachtspunten van Krachtdier Panter vind ik in het boek 'Luisteren naar Dieren' van Ted Andrews meer dan genoeg. Een kleine bloemlezing:
    - Wat taken betreft, het is een kwestie van besluiten het te doen en dan de daarvoor geschikte 'spieren' in te schakelen - of het nu lichamelijk, geestelijk, psychisch of spiritueel is.
    - Leer het werk te doseren en voldoende tijd te nemen voor rust en spel.
    - De mogelijkheid bestaat een grotere diepgang in eigen visie te ontwikkelen, een soort innerlijk weten.
    - De mogelijkheid bestaat helderhorende gaven te ontwikkelen, waardoor signalen uit andere dimensies en van andere levensvormen gehoord kunnen worden.

    Tja, eind maart 2003 ontkiemt de wens om naar Yaxchilan te gaan. Midden-Amerika is niet naast de deur, maar ergens naar toe gaan: verlangen om iets te gaan zien of bekijken naar aanleiding van
    mijn Reizen in de Andere Werelden... wel, dat is me stap voor stap aangeleerd.
    Warrior Iadied

    Andrews, Ted (1997). Luisteren naar Dieren. Haarlem: Becht.
    Owusu, Heike (2002). Symbolen van de Inka, Maya en Azteken. Hoevelaken: Uitgeverij Verba.
    Schele, Linda en Freidel, David (1990).
    A Forest of Kings, The Untold Story of The Ancient Maya. New York: Morrow.
    http://en.wikipedia.org/wiki/Yaxchilan_Lintel_24

    Reageer (0)

    Tags:Panter, Jaguar, Yaxchilan
    06-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik-Panter
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Waar begint het verlangen om naar Midden-Amerika op vakantie te gaan? 
Om precies te zijn ligt de kiem op woensdagavond 26 maart 2003. Hoe ik dat zo goed weet? Jaren heb ik gedrumd met mijn Indiaanse drum. Meestal op de eerste en derde dinsdag van de maand, maar ook wel op andere dagen. 



    Door de trillingen van de drum verscherpt het bewustzijn: het wordt creatiever. Studenten en vrienden komen om te reizen, dat wil zeggen om op Reis te gaan in de Andere Werelden. De eerste opdracht luidt: Zoek je Krachtdier.

    Degenen die reizen, gaan op Reis met een Vraag. Deze Vragen worden van tevoren gezamenlijk besproken, met name om ze te concretiseren. Nadat ik twintig minuten heb gedrumd, en de Reizigers dus gereisd hebben, worden de Reiservaringen besproken. 

    Zelf werk / typ ik mijn Reiservaringen altijd uit. Vandaar dat ik de datum precies weet.

  Mijn vraag op die 26e maart 2003: Hoe en wat kan ik het beste zijn, om me te voelen en te zijn zoals vandaag (vroeg opgestaan, en heel ontspannen actief met heel veel verschillende zaken: ik-Thea kies zelf waarmee ik bezig ben), zodat ik ook in staat ben daadwerkelijk ‘Het Verhaal van de Steen’ te schrijven? 

    Voordat ik ga drummen, roep ik altijd mijn Krachtdieren in de verschillende Richtingen (het Oosten, het Zuiden, het Westen, het Noorden, Boven, Beneden en in het Midden) aan en verzoek ik Hen om Bescherming, Begeleiding en Ondersteuning voor alle Aanwezigen tijdens het Reizen. 

    Wat gebeurt er op 26 maart 2003? Als ik de Spirits aanroep zie ik tot mijn grote verrassing in het Westen een zwart-wit gevlekte Panter op me af komen. In het Noorden zie ik de Panter door het beeld van Lapland heen.
Op de een of andere manier sta ik hoog boven de Aarde. Als ik drum op 'dankbaar' zie ik Panter rechtsvoor op me afkomen. Hij springt omhoog en ik ervaar dat hij me naar de keel springt. Ik besef dat ik gegeten word, en dat dit betekent dat de kracht van Panter in mij overgaat.
Dan ervaar ik mezelf tegelijkertijd staand als Thea en lopend op vier poten als een Panter. Ik-Panter heb een enorm lange staart, die soepeltjes achter me aan beweegt. Ondertussen drum ik op 'Panter'. Ik merk dat ik-Panter een heel ontspannen soepele bek heb. Alles is soepel aan mij-Panter! Een heel lekker gevoel. 

    Ik-Panter loop tussen hoge lianen en veel groen door. Ik-Panter zit in de jungle. Ik vraag me af waar... Boven mijn hoofd hoor ik-Panter papegaaien schreeuwen. Er zijn ook andere oerwoudgeluiden. Apen? Ik besluit dat het Zuid-Amerika is. Zijn daar gevlekte panters? Het is heerlijk zo soepel rond te struinen. Overal lianen, het is vochtig warm. Lekker loom. Onder mijn voeten zitten verrukkelijke kussentjes, het loopt zo lekker verend, alleen daarom al wil ik-Panter uren lopen. 

    Ik-Panter kom bij een soort piramide... niet zo groot en enigszins overwoekerd. Ik-Panter kom tussen de lianen door en zie kleine groene boompjes en mos op de stenen. De piramide bestaat uit blauwig-grijze gladde steen. Of is het schaduw? Ik-Panter weet dat ik-Panter daarin een hol heb, maar ik-Panter ga er niet naar binnen. Het is er stil. Lianen hangen over de stenen. Er zijn figuren in gebeeldhouwd... aan de rechterkant een hoofd en links daarvan iets van een bloem of zo. Bekende indianenafbeeldingen. Ik vraag me af of het Quetzalcoatl is; de gevederde slang...

    Dan loop ik weer door de jungle... een geur trekt me naar een soort dorp, kraalachtig. Er staan enkele lage hutten, een stuk of drie. Ronde hutten, met lage leemachtige grijze muren. Er zit een puntdak op: een dikke laag stro; rietachtig.
Vaag zit er een soort afscheiding om het gebied heen, een heel open hekwerk. De mensen zien mij niet, ik zit tussen de bladeren van het struikgewas en bespied ze. Op een open vuur staat een ronde ketel en daarin worden een soort grofvezelige knollen gekookt. ‘Cassave?' is wat ik me bedenk. Is dat zoetig?

    Dan opeens zie ik-Panter dat meerdere mannen, met speren in de aanslag, in een driekwart cirkel om mij-Panter / voor mij-Panter staan. Zij doen niks en ik-Panter doe ook niks. In een flits of ik-Panter ben weg. Blijkbaar raakt een van de speren mij-Panter toch. Aan de binnenkant van mijn-Panter rechterachterpoot bloedt het, een krasstreep van zo'n dertig centimeter over de huid. Het doet geen pijn, maar het bloedt flink. Ik-Panter realiseer mij het gevaar: in de jungle moet je niet naar bloed geuren. Ik-Panter lik regelmatig langs mijn-Panter poot. Na korte tijd stopt het bloeden. Ik-Panter ben ver het oerwoud ingegaan. Hier is het rustig, enkel oerwoudgeluiden. Ik-Panter vlei me-Panter heerlijk op de grond. De zon schijnt tussen het bladerdek door en zonnevlekjes spelen over mijn lichaam. Ik-Panter schenk nog even aandacht aan de wond, maar die is dicht, het is goed zo. Volledig ontspannen lig ik-Panter daar.

    Zo super ontspannen komt mijn Vraag terug: Hoe kan ik me het beste opstellen om me te voelen zoals vandaag, om zo te zijn? 
Er klinkt een Stem die zegt: Maak je niet druk. 
Ik realiseer me de waarheid daarvan in het leven van een Panter. Een Panter maakt zich niet druk. Ook besef ik dat alles op schema ligt, als ik 'Het Verhaal van de Steen' niet schrijf, zal een ander het wel doen. Als het tijd is dat er iets gebeurt op deze wereld dan zal het gebeuren. Het zijn allemaal ontspannende gedachten.

    Een gegeven moment loop ik weer door de jungle. Ik-Panter realiseer me dat ik-Panter richting mijn kleintjes ga. Ik raak ervan in de war, ze hebben eten nodig, maar de panter heeft niks gevangen. In gedachten zie ik / ik-Panter twee kleintjes buiten spelen. Ze trekken met hun bekkies aan de kale ribben van een tamelijk groot dier. Wat is dat? Een rund? Die zijn er toch niet in de jungle. Wat voor dieren vang ik daar eigenlijk, daar in die jungle? Ik denk aan een karbouw, maar die zijn daar toch niet. In beeld verschijnt een grote miereneter, met een lang snuit. Eet ik miereneters?

    Dan ben ik-Panter weer bij de piramidebouw met de terrassen. De maan schijnt, het lijkt wel volle maan. Geruisloos loop ik-Panter naar de ingang van mijn hol in de piramide. Het is een heel kleine ingang. Een vierkant, richting driehoek... aan de bovenkant wat smaller. 
Ik ben nog in de war, ik breng geen voedsel mee! 
Linksboven op de trappen van de piramide zijn mensen bezig. Ze doen een of ander dom ritueel... er is ook iemand met een drum, die heeft de piramide tot de top beklommen. Ik zie hem tegen de nachthemel afgetekend, in zijn linkerhand de drum als een grote schijf. Ach, die mensen, ze merken toch niet dat ik-Panter er ben, daarvoor ben ik te onzichtbaar en te geruisloos. 
Binnen komen de kleintjes op mij af en dan merk ik-Panter dat ik-Panter een heel slaphangende buik heb... met grote spenen, de melk drupt er al uit! De kleintjes drinken melk!
Twee kleine pantertjes zijn het, of drie? Ze hebben nog nauwelijks vlekken! 
Van binnen vraag ik me af of ik ze als panter af en toe voor de veiligheid naar een ander hol breng... volgens mij wel. 
Ik-Panter vlei me bij hen neer, het is rustig in het woud.

    Warrior Iadied

    De foto van mij en mijn drum is uit het jaar 2000.

    Reageer (0)

    Tags:Panter Midden-Amerika
    05-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gewoon rustig ademhalen


    Een verrassend Verzoek van Rozen-Maria gisteren! 
    Bij onze nadere kennismaking op 8 november 2011 in het Goffertpark had ik Lieve Vrouw al verteld over het feit dat ik wist
    hoe de Hemelpoort geopend kan worden. Op dat moment zei Lieve Vrouw: "Als jij geen doel hebt!" 

    Tja, ik wilde toen helemaal niet met spiritualiteit bezig zijn; enkel nog gewoon een beetje leven in het hier en nu. Het spirituele had ik min of meer uit mijn leven gebannen, dat vond ik prima na beroerde ervaringen waarover ik hier niet wil uitweiden. Hoewel dat beroerde niet direct verband hield met het spirituele.

    Waar ik
    de Wetenschap over de Hemelpoort heb opgedaan? Tijdens een vakantiereis eind 2003 begin 2004 in Guatemala. Ik ben toen ook even in Mexico geweest, maar de Kennis over het Openen van de Hemelpoort deed ik op bij de Maya's in Guatemala.

    Waarom ik naar Guatemala ging? Nou dat was eerst niet eens de bedoeling. 

    Ik vraag me af of het gemakkelijk te beschrijven zal zijn? Ben namelijk niet van plan het antwoord onmiddellijk cadeau te doen. Nee, stap voor stap ga ik vertellen over de weg hoe ik daar gekomen ben en hoe ik de sleutel ontdekt heb. Brr, ik wilde dit verhaal eigenlijk helemaal niet meer vertellen; zo chagrijnig ben ik geweest met betrekking tot het schrijven hierover. 

    Ooit heb ik er namelijk een fotoboek van gemaakt. Dagen en dagen aan gewerkt. De foto's van en gebeurtenissen uit de vakantiereis plus 
    de bijbehorende Ervaringen in de Andere Werelden. Op het moment dat ik het fotoboek probeer te verzenden naar de betreffende verwerker druk ik blijkbaar op een verkeerde knop: weg fotoboek. Nergens een kopie, helemaal niks te vinden op mijn computer.

    Nou en later crashte mijn computer waardoor ik zo ongeveer alle digitaal gemaakte foto's van jaren kwijtraak, want de brander had het daarvoor al begeven, dus kopieën had ik niet. 
    Verder heb ik jaren en jaren aan
    'Het Verhaal van de Steen' gewerkt, maar dat boek heb ik op 21 september 2006 zelf uitgebracht bij Uitgeverij Gopher, en dat boek ligt dus niet in de boekhandel. Reclame werd er niet voor je gemaakt: taak voor jezelf!

    Hmm, misschien is
    'Het Verhaal van de Steen' wat te moeilijk. Eigenlijk zou ik dit boek nog eens moeten controleren, want bij de uitgeverij had een redacteur er van alles in veranderd en dat heb ik in enkele dagen proberen te wijzigen, maar...? Nou ja, frustratie genoeg.

    Wat ik nog wel heb? Foto's in een foto-album, een reisverslag van de vakantie in Guatemala met mijn Reizen in de Andere Werelden aldaar, oude agenda's en stukken tekst die ik geschrapt heb voor 'Het Verhaal van de Steen'. Het zou moeten kunnen. De gebeurtenissen en Ervaringen vormen tezamen een magistraal web. 

    Voor vandaag stop ik ermee. De hoogste tijd om enkel gewoon rustig adem te halen en
    Rozen-Maria ik ga aan Uw Verzoek voldoen!
    Warrior Iadied

    Penterman, Thea - Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.

    Reageer (0)

    04-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verzoek van Rozen-Maria
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

    Wel, Ivar Blad-weg had het dus over Rozen-Maria!

    Als dit gegeven goed tot me doorgedrongen is, besluit ik opnieuw naar Dekkerswald te gaan. Op maandagnamiddag 27 november 2011, na vier uur 's middags, is het zover. Mijn werk zit erop en op mijn fiets ga ik weer naar Dekkerswald. Er is meer verkeer op de Nijmeegsebaan.


    Op het terrein zet ik mijn fiets bij de ijzeren poort van de oude voortuin, ga naar binnen en wandel over het grind naar de andere kant; naar de groep coniferen waar Rozen-Maria verscheen. Daar aangekomen stoot ik met mijn hoofd tegen een tak. Een duif vliegt me bijna in het gezicht. 


    Ik zet me neer op de stomp van een van de bomen, zet mijn tassen op de grond en luister even naar de geluiden van de omgeving: verkeersgeluid, het getjilp van vogels. De geluiden mogen er zijn. Boven me vliegen nog twee duiven weg. Ik besluit mezelf twintig ademhalingen te gunnen. Bij de achtste teug sluit ik mijn ogen.


    Onmiddellijk is daar de beschermende, diepe Schaal. In het Midden zie ik een Verhoging. Het is geen borrelende Bron, maar lijkt een Berg Licht Zand. Om me op mijn Gemak te voelen, ga ik rustig door met het Bewust Ademhalen. 

    Als de twintig Ademteugen gedaan zijn, zeg ik: "Goedemiddag, hier ben ik Thea-Warrior. Ivar Blad-weg, de Boogschutter, vertelde me dat U me wel weer wilde zien. Ik voel me enigszins verlegen, ben wat bedeesd om U weer te ontmoeten. Weet niet goed wat te doen." 

    Indachtig wat ik zeg, bid ik een 'Weesgegroet': 

    "Weesgegroet Maria,

    Vol van Genade,

    De Heer is met U,

    Gij zijt de Gezegende onder de Vrouwen,

    Gezegend is Jezus,

    De Vrucht van Uw Schoot,

    Heilige Maria, 

    Moeder van God, 

    Bid voor ons Zondaars,

    Nu en in het Uur van onze Dood, 

    Amen."

    Dan zie ik Rozen-Maria op de Berg Licht Zand staan. Haar Mantel is een tint dieper Blauw. Prachtige, grote rozerode Rozen tegen haar Mantel aan. In Haar Armen draagt ze een Houten Kruis.

    "Dag Thea-Warrior. Ben je daar!? Welkom."

    Ik weet niet zo goed wat te zeggen, en zeg: "Ja Rozen-Maria... U draagt een Houten Kruis."

    "Ja," zegt Ze, 'een Kruis, een Teken dat alles verder gaat en verder gaat; zich ontwikkelt."

    Ik knik wat. Ondertussen zet Rozen-Maria het Kruis voor zich op de Heuvel. Het Kruis lijkt nu veel groter.

    "Het is gemakkelijker praten met een Alf of een Boself dan met U."

    Rozen-Maria glimlacht.

    Onhandig, met mijn Gezicht naar de Grond gebogen, probeer ik te formuleren waar ik tegenaan loop: "Eh, ik ben veel op het Terrein geweest. Wist niet zo goed wat te doen, wat te ontdekken, eh, waar het Goed is, waar het mag eindigen, waar het de Bedoeling is dat het Ontdekken eindigt."

    "Het is Goed. Vertrouw, vertrouw. Vertrouw, vertrouw," reageert Rozen-Maria.

    Boven mijn Hoofd hoor ik de Duiven weer in de Takken neerstrijken.

    Rozen-Maria kijkt me vriendelijk aan, buigt enigszins voorover en neemt het Kruis weer in haar Armen.

    Tot mijn Verbazing is het ineens een Crucifix: Jezus hangt aan het Houten Kruis... in Koper.

    "Uw Zoon, Jezus, stierf aan het Kruis voor de Mensen opdat de Zonden van de Mensen hen vergeven zouden zijn."

    "Ja," reageert Rozen-Maria, "zodat de Mensen na hun Dood in de Hemel opgenomen kunnen worden."

    Ik knik.

    "En jij, Thea-Warrior, jij weet hoe ze de Hemelpoort kunnen openen."

    Verbaasd kijk ik Haar aan.

    "Vertel het de Mensen."

    O... ineens weet ik dus hoe verder te gaan met WEDERWAARDIGHEDEN.

    "Dank U wel," weet ik uit te brengen.

    Ik kijk Haar aan; verwachtend dat Ze zal verdwijnen.

    "Ga maar," zegt Ze, "ga maar, Ik blijf hier; Ik blijf hier voor de Mensen die Me willen ontmoeten, die Me wat willen vragen."

    "O, dank U wel, zal ik dan maar gaan. Mag ik terugkomen? Met Vragen, eh, voor Steun?"

    "Je kunt te Alle Tijden komen," glimlacht Rozen-Maria.


    Onder de indruk open ik mijn ogen. Rustig ademend staar ik naar het centrale punt tussen de coniferengroep. 

    Lieve Vrouw zei het al tegen me: "Als jij geen doel hebt!"  

    Ik pak mijn tassen en sta op om weg te gaan. Om niet opnieuw tegen de tak aan te lopen, buk ik me. 

    Dan klinkt de Stem van Rozen-Maria: "Je kunt het!"

    "Ja... dank U Rozen-Maria, daaag... tot ziens."


    Bij mezelf had ik bedacht dat ik over de gebeurtenissen en ervaringen van toen, van jaren terug, niet zou vertellen. Maar nu ga ik dus opnieuw een poging wagen de ervaringen te verwoorden: in WEDERWAARDIGHEDEN. Wel bij het begin beginnen.


    Het loopt tegen vijven en schemert reeds. Als ik naar de poort loop, zie ik twee kraaien op de windwijzer van de toren van het hoofdgebouw zitten. Ik pak mijn camera. Tegen de tijd dat ik de camera ingesteld heb, zitten er drie kraaien. Ik hou van kraaien; Boodschappers van de Voorvaderen.


    Het is stil in de tuin. Aan de andere kant van het hoofdgebouw komen mensen aan en gaan naar huis. Het is koud en als ik over de heuvels naar Nijmegen fiets, weet ik een ding zeker: wat houd ik van Nijmegen en haar omgeving.

    Warrior Iadied


    Reageer (0)

    Tags:Dekkerswald, Rozen-Maria, Hemelpoort
    03-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overpeinzingen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Even tijd om terug te blikken. Er is veel gebeurd. De boodschap 'gewoon rustig ademhalen' heb ik veel keren gekregen. Het is alsof ik super hardleers ben. Hmm, toch kan het niet vaak genoeg tegen me gezegd worden. Er hoeft maar iets uitdagends te gebeuren of een beetje spannend te zijn en ik ga mijn adem al teveel inhouden.


    Natuurlijk heb ik opgezocht wat de namen Lennard en Leon betekenen. De betekenis van Lennard was enigszins verrassend. De naam hoort bij Leonhard. 'Hard' betekent 'sterk'. In het Germaans hoort het eerste deel van de naam mogelijk bij lewa- of liwi. De betekenis daarvan is: genadig. Dan zou Lennard dus betekenen: genadig sterk. 

    Wat maak ik daar nu van? Iemand die degene die hij overwonnen heeft genade schenkt? In leven laat? 

    In latere eeuwen, na de kerstening, werd het eerste deel van de naam waarschijnlijk verbonden met 'leeuw'. Hmm, voordien zouden de Germanen niet met leeuwen bekend zijn geweest. De betekenis van de naam Lennard wordt dan: sterk als een leeuw.

    Leon is eenvoudiger; gewoon: leeuw. Ik vind dat het hoofd op de stam ook veel lijkt op een leeuwenkop... of moet ik leeuwenhoofd zeggen?


    Tja, ik geloof dat ik dacht dat er een dieper doel achter de opdracht 'Ontdek Dekkerswald' zit. Misschien is dat wel zo, maar ik kan dit dieper doel niet zomaar achterhalen. De idee heeft onrust opgeleverd. Het 'ontdekken' is natuurlijk al een opdracht op zich. Het is net het oplichten van een dekbed om te zien wat er onder zit. 

    Haha, frisse lucht onder het dekbed brengen ofwel een frisse kijk op de zaken en feiten. Bijzonder trouwens dat ik de afgelopen 37 jaar, zolang woon ik reeds in Nijmegen, niet eerder op Dekkerswald ben geweest.


    Brr, het hoeft niet zo te zijn dat ik iets moet 'ontdekken' omdat er iets mis is. Het er-is-iets-mis-spoor ga ik volgen als ik me zorgen maak. Bijvoorbeeld om de grote boom die langs het westelijke zandpad staat (het pad evenwijdig aan de hekken van het Dekkerswaldterrein). Of als ik bedenk dat er voor Lennard en Leon Putleuner mogelijk geen plek is in Parc Dekkerswald. Volgens mij zou het goed zijn als ik dit negatieve 'vooronderstellen' en 'interpreteren' wat zou laten. Gewoon laten zijn wat is. 


    Ondertussen heb ik op het web meerdere projectpresentaties van Parc Dekkerswald bestudeerd. Op een van de afbeeldingen trof ik de huidige moestuin aan als een groen wandelpark. Zelfs Lennard stond er, van bovenaf gezien, in weergegeven. Tja, het idee van Lieve Vrouw is mogelijk zo gek nog niet. Het wandelpark moet nog aangelegd worden en misschien is dit deel van het project nog niet aanbesteed. Iemand met zorg voor de bomen zou heel prettig zijn.


    Me zorgen maken, kan ik trouwens goed. Lieve Vrouw noemde 'Lennard' haar boom en nu geneer ik me dat ik zomaar contact met hem ben gaan maken. Meer zoiets als 'mijn pop' en als je er dan mee wilt spelen, vraag je: "Vind je het goed?"

    Nu zijn bomen natuurlijk van zichzelf, al kunnen ze de bescherming van mensen wel gebruiken, maar toch... open transparant communiceren is nog een kunst op zich: Sorry, Lieve Vrouw.


    En natuurlijk, al ben ik niet van de protestgroepen (gewoon teveel onrust en met name teveel lawaai, want daar ben ik gevoelig voor) zo moeilijk is het niet een bordje op te hangen. 

    Tekst: "Hallo ik ben Boself Lennard (Leon Putleuner). Ik kan me niet zo gemakkelijk verstaanbaar maken. Ik zou graag blijven staan in Parc Dekkerswald, graag samen met mijn put. Dank u wel, Boself Lennard (Leon Putleuner)." 

    Als ik de tekst bij Leon Putleuner ophang, kan Lieve Vrouw dat doen bij haar boom 'Lennard'. Trouwens als iemand weet welke type boom Boself Lennard en Leon Putleuner zijn? Graag reageren.


    Tja, en dan die bulderende Ivar Blad-weg. Wat een krachtige boom. Het is een eik, maar zijn naam heeft met de taxus (Iv) te maken. Van de buigzame takken van de taxus werden vroeger bogen gemaakt. Bogen om pijlen mee af te schieten. Ivar zou dus 'een boogschutter' genoemd kunnen worden. Tja, lanceerkracht genoeg. Hmm, ik heb trouwens wel iets met de taxus. Al heel mooie gebeurtenissen door meegemaakt. Misschien wel goed om daar een keer meer over te vertellen.


    Hmm, toen Ivar Blad-weg naar Maria verwees, had hij het niet over het Mariabeeld in de Kapel, maar over Rozen-Maria. Tsjah, daar ervaar ik opeens schuchterheid; Maria is een belangrijke figuur in de katholieke religie! Dat mij een verschijning van Maria ten deel valt, en dat ik daarover op het web in WEDERWAARDIGHEDEN schrijf. Ja, dat is toch wat onwennig.


    En dat IC XC NIKA is me nu ook bekend: Jezus Christus overwint. 

    De overwinning die bedoeld wordt, is die van Jezus over de wereld, het lichaam, de duivel, over de zonde en de dood. Het overwinnen van het kwaad en van de kwade geesten was essentieel voor de missie van Jezus op Aarde. Mensen die kwaad doen, wel... daarvoor bestaan spijt, berouw, vergeving en verlossing.

    Jezus overwon door het kruis, en in de katholieke kerk wordt het mysterie van de dood en wederopstanding van Jezus nog dagelijks gevierd in het Sacrament van de Heilige Eucharistie; in de verandering van bloed en wijn in het lichaam en de geest van Jezus.


    En dan nog iets: er loopt een krachtige leylijn over Dekkerswald. Op voorhand: overal op de wereld lopen leylijnen, dus heel bijzonder is dit niet. Edoch, op Dekkerswald loopt een sterke vrouwelijke lijn. Op een dergelijke leylijn is het goed mogelijk om op specifieke plekken te ontspannen en ellende, verdriet, enz. los te laten.


    Het had me al aan het denken gezet waarom het hoofdgebouw niet evenwijdig aan de Nijmeegsebaan is gebouwd. Op zich vrij logisch gezien de zonoriëntatie en mooi evenwijdig aan 'het ravijn', maar het hoofdgebouw staat ook evenwijdig aan de grote leylijn. Misschien loopt er ook een leylijn door het gebouw (de lange gang?). Moeilijk te bepalen met zoveel ruis in de omgeving.


    Buiten loopt de leylijn door het pad grote roze tegels voor het Restaurant. In het verlengde daarvan loopt de leylijn richting het oosten langs de Kapel. Meidoorns flankeren het pad. De leylijn kruist de Sanatoriumlaan twee keer: aan de westkant gaat de lijn tussen de stenen poeren van de Hezelburcht door en aan de andere kant van de Kapel gaat de lijn over een bestaande weg naar het zuidoosten. Zeg maar richting de school voor speciaal onderwijs. Vlakbij die kruising staat een mooi beeld van een vrouw (een moeder?) die vermanend een 'onschuldig kijkende' jongen toespreekt. Op zijn rug houdt hij een bal. 

    Warrior Iadied


    http://wordincarnate.blogspot.com/2005/10/1c-xc-nika.html
    Schaar, dr. J.van der (1994). Woordenboek van voornamen. Utrecht: Uitgeverij Het Spectrum

    Reageer (0)

    Tags:Dekkerswald, Lennard, Leon-Putleuner, Ivar-Blad-weg, leylijn
    02-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dank zeggen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Na mijn bezoek aan Ivar Blad-weg ga ik naar de Kapel. Er brandt licht, dit verrast me; ik dacht dat de Kapel op veel dagen gesloten zou zijn. Ik ga er niet rechtstreeks naar toe, maar wandel eerst nog naar de afgesloten directeurswoning 'Hezelburcht'. Hiervoor zou ik de Staatsloterij moeten winnen. Hoewel... ik ben tevreden met kleiner. Terwijl ik rondwandel, vliegen duiven op uit coniferen en taxussen. In de tuin ligt een verwaarloosde vijver. Onder een hoge spar ligt een witmarmeren steen. Sprookjesachtig.


    In de Kapel steek ik kaarsen op om Maria te bedanken voor alle ontdekkingen. Het is er doodstil, enkel de verwarming zoemt. Twee bidstoeltjes nodigen uit te gaan zitten. Ik gun mezelf twintig ademhalingen. Dat is zo verrukkelijk. Niet dat ik mijn ademhaling verander, nee, ik gun mezelf bewust de ademteugen zoals ze zijn. Ik gun mezelf de levensruimte en levensenergie. Nou ja, in werkelijkheid ga ik er wel rustiger van ademhalen. Haha, gewoon rustig ademhalen, dat is de bedoeling.


    Daarna wandel ik rond. Op het tabernakel staat IC XC NIKA. IC XC betekent Jezus Christus. Wat zou NIKA betekenen?

    Op de tweede boog boven het altaar staat Maria afgebeeld. Ze staat naast het kruis waaraan Jezus hangt. Ze houdt haar armen wijd in een machteloos gebaar, alsof Ze zeggen wil: "Kijk nou toch, wat mensen doen."

    Tja, soms is het zinloos je tegen mensen te verzetten. Als mensen bang en boos zijn, is er soms geen houden meer aan. En als ze hebberig zijn!? Hmm.


    Aan de zijkant van het altaar staat een kruisbeeld waarop de symbolen (Krachten/Krachtdieren) van de vier Evangelisten zijn afgebeeld:

    - De Adelaar voor Johannes.

    - De Stier voor Lucas.

    - De Leeuw voor Marcus.

    - De Mens/Engel voor Mattheus.


    Aan de andere kant van het altaar staat een orgel. Ik doe een poging een lied te spelen. Hmm, ik mag nog wel wat oefenen. Misschien is het helemaal niet de bedoeling op het orgel te spelen, maar ik doe het enkel uit dankbaarheid voor alle ontdekkingen die ik hier heb mogen doen. Op een tafel ligt een schrift opengeslagen. Ik schrijf er enkele zinnen in, zo ongeveer: 'Dank, en dat er plek mag zijn voor de bomen uit de moestuin in het Parc, en de zegen voor Dekkerswald!' 

    De drie kaarsen branden sereen als ik de Kapel verlaat. 


    Het is vreemd: de hele tijd niemand tegen te komen. Even later wandelen er toch twee allochtone vrouwen en een man op de weg. Een van de vrouwen loopt zichtbaar moeilijk. Ik fiets nog naar het zuidoosten, naar de Mgr. Terwindtschool, een school voor speciaal onderwijs. Verrassende omgeving; er staan uitgezaagde houten Rien-Poortvliet-kabouters. Leuk. Tegen vijven is het donker. Heb ik toch al die uren goed weer gehad!

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Dekkerswald, Kapel, Hezelburcht
    01-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ivar Blad-weg
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het wordt al kouder als ik terugfiets naar Ivar Blad-weg. Mijn fiets zet ik in het rek bij het gebouw aan de andere kant van de weg. Het heet 'De Kentering' en er wordt aan gezondheidsmanagement gedaan. Interessant. Aan de overkant van de kruising staat 'Het Taborhuis' waar begeleiding wordt gegeven aan mensen met kanker.

    Bij Ivar Blad-weg aangekomen, maak ik foto's van 'zijn ogen'. Het is maar een geintje, want ik voel veel respect voor de enorme eik: 'Zou die ene stam nu echt weg moeten? Hij hangt ietwat over de weg maar het mag geen naam hebben.'


    Ik stap in Ivar Blad-weg en ga zitten op de Stomp: "Hallo Ivar Blad-weg, hier ben ik, Thea Warrior. Ik kom even praten."

    Nauwelijks zit ik of ik voel hoe de Acht in mijn Bekkenbodem begint te bewegen. De Acht is eigenlijk om goed te gronden, maar nu is het of de Acht zich losmaakt en omhoog beweegt en mij met zich mee wil nemen.

    "Nee, nee, Ivar, ik hoef niet te reizen. Ik hoef nergens naar toe."

    Het helpt niet veel, eerst vlieg ik over een soort Paddenstoelen en dan vlieg ik al over Dekkerswald.

    "Ivar, ik wil enkel even praten!"

    "Oehoehoe, nergens naar toe?"

    "Ik wil je nogmaals bedanken voor de Reis naar de Bovenwereld."

    "Hoeoe."

    Gelukkig ik zit weer.

    "Weet je dat ze de ene Stam willen afzagen?"

    "Oeh, oeh, tegen de Mens kan ik me toch niet verdedigen," antwoordt Ivar.

    "Je naam lijkt een Samenstelling te zijn van Taxus (Iv) en Krijger (Her)."

    "Hoeh," antwoordt Ivar Bladweg. 

    Hij bevindt zich hoog in de Lucht en zou mij het liefst afschieten om een Reis te maken.

    "Hoeh, nergens naar toe?"

    "Ik wilde enkel bedanken. Ik heet ook Krijger!"

    "Goeh, kom terug als je wilt reizen, als je iemand wilt bezoeken. Hoehoe, ga nog naar de Kapel, bezoek Maria, Zij wil je nog graag zien en vergeet niet..."

    "Jaha, gewoon rustig ademhalen. Dankjewel."

    Ivar Blad-weg heeft zijn Aandacht alweer elders en zeilt ver en hoog door de Lucht alsof hij met de Wolken speelt.

    Ik stap uit de Boom, ondertussen schemert het.

    Warrior Iadied 

    Reageer (0)

    Tags:Dekkerswald, Ivar-Blad-weg, Maria, Kapel
    30-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leon Putleuner
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    De moestuin lijkt weinig geheimen meer te hebben. In de hoek is een opslagplek met roestige poorten, bakstenen en een schuur met een instortend overhangend dak. Bij die schuur staat net zo'n boom als Boself Lennard en Leon Putleuner
    He, heten ze nu allebei 'Leeuw'? Zonder iemand te ontmoeten, wandel ik rond. Bij Putleuner aangekomen ga ik op de rand van een koude kas zitten. 

    Ik sluit mijn ogen en zeg: "Hallo Putleuner, hier ben ik weer Thea Warrior. Hoe gaat het met je?" 
    "Goed, goed, goed," galmt Putleuner.
    Ik kijk en kijk en denk: 'Wat zie ik nu, gaat er een Deur open?'
    "Kom binnen, kom binnen, kom binnen," zegt Putleuner.
    Ik ga naar binnen. Daar zit Putleuner. 
    "Wat vind je van mijn geheime Kamer, Kamer, Kamer?"
    Ik kijk rond in het kale Vertrek. Er staat enkel een soort Stoel. Hmm, het is meer een Blok Hout. De Stoel hangt schuin tegen de Muur en Putleuner zit erop. Ik hoor ook iets tikken. Een Klok?
    "Heet je Leon?"
    "Dat weet je: Leon, Leon, Leon."
    "Je lijkt een, eh, jonge Boswachter."
    "Ja, dat is ook wat ik doe: wachten, wachten, wachten, wachten in het Bos, Bos, Bos, Bos."
    "Kan ik iets voor je doen?"
    Leon Putleuner kijkt me aan: "Nou, eh, gewoon..."
    "Ja, gewoon rustig ademhalen, ik weet het."


    Op de koude kas open ik mijn ogen: "Dankjewel, Leon Putleuner, ik ga verder." 
    Ik maak nog een foto van de 'jonge boswachter'. Het lijkt erop dat ik me nergens zorgen over hoef te maken: Gewoon rustig ademhalen! 
    Mijn fiets staat mooi buiten de poort op mij wachten.
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Dekkerswald, moestuin, Leon-Putleuner
    29-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boself Lennard
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Zou het? Zouden de bomen in de moestuin risico lopen bij de aanleg van het nieuwe Parc Dekkerswald? 
    Op zaterdag 26 november 2011 besluit ik 's middags opnieuw naar Dekkerswald te fietsen. Tenslotte wil ik nog een goede foto maken van 'de ogen' van Ivar Blad-weg
    . En de boom in de moestuin, die door Lieve Vrouw de hare genoemd wordt, wil ik ook graag bij daglicht bekijken. De lucht is dreigend donker als ik wegfiets. Het voelt een beetje waterkoud. De wind doet de bladeren aan de bomen ruisen. 

    Op het terrein fiets ik meteen naar rechts. Zo kom ik vlot langs
    Ivar Blad-weg. 
    "Dag Ivar Blad-weg, ik kom straks nog even bij je langs."

    Het is alsof Ivar me opmerkt en het betreurt dat ik verder fiets. In de moestuin zie ik een kleine, rode tractor wegrijden. Ik fiets het terrein van Dekkerswald af en aan de achterkant om de moestuin heen. Daar zet ik mijn fiets goed op slot. 

    Ik ga door de ijzeren poort en wandel langs Putleuner. 
    "Dag Putleuner, ik wil eerst even het terrein verkennen, straks kom ik even praten."
    Hmm, zouden er nog meer putten zijn?
    Ik struin over het terrein. Zie verder geen putten. Dan loop ik naar de centraal staande boom. Iemand heeft een jutezak in de boom gehangen. In de ondiepe put staat water. Een kraan staat ernaast. Het blijft me verbazen dat ik niet kan bepalen wat voor boom het is. Ik zie geen vruchten. Het zijn oude, maar niet zo grote bomen. Zouden het fruitbomen zijn? Hmm, op het middenterrein wordt geen bouwput gegraven. Er ligt een berg zwart zand die blijkbaar afgegraven wordt. 

    Ik maak enkele foto's. Naast de put heeft de boom onder in de stam een soort scheur. Dat is een goede plek om naar het bewustzijn van de boom te gaan. Dus zet ik me op een hoek van de put en zeg: "Hallo boom, ik ben Thea
    Warrior
    en kom even met je praten. Is dat akkoord?"

    Ik sluit mijn ogen en maak mezelf in gedachten klein. Ik wandel door het gras naar de spleet in de stam en ga naar binnen. Voor me gloeit een metalig bleekblauw, rond en enigszins bol, Bewustzijn. 

    "Hallo, is daar iemand? Ik wil graag kennismaken en een Gesprek voeren. O, laat ik me even voorstellen: Ik ben Thea Warrior."
    Het is net of het Bleekblauwe Bewustzijn sputtert: 'Kookt het? Nee toch...'
    Voor mijn ogen spat een Bleekblauwe Plasmabol met Pieken uit het Bewustzijn. De Bol stijgt omhoog en neemt de Vorm aan van een mannelijke Boself: "Hallo!"
    Vrolijk springt de Boself in zijn bruingroene Pak en met zijn groenbruine Hoedje door de Ruimte boven het Bewustzijn. Ik zie geen Vleugels. Wat een Plezier, ik word ietwat beduusd van de Sprongen in het Rond.
    "Hallo, ik wilde even kennismaken, want ik ben bezorgd of er Plek is voor deze Boom in het Parc Dekkerswald."
    De Boself maakt een onbezorgde Indruk: "Wat is dat is."
    "Hoe vind je het hier?"
    "Het is hier prima. Ik wil hier wel blijven!"
    "Wat voor Boom ben je?"
    "Lin, Lin, Linil."
    Ik kan het niet verstaan: 'Zegt hij Linde? Nee toch...'
    "Hoe heet je?"
    "Lennard."
    Dan komt Lennard ineens naar beneden gezeild. Hij is net zo groot als ik en geeft me een Pakkerd op mijn Wang.
    "Kan ik nog iets doen?"
    "Ja," lacht Lennard, "gewoon rustig ademhalen."
    'Hehe, oké.'

    Ik open mijn ogen en kijk naar de boom 'Boself Lennard'. Kleine regendruppeltjes beginnen te vallen en doen het water in de put lichtjes bewegen.
    "Dankjewel voor het contact." 
    Ik sta op en leg de jutezak over de jonge blaadjes. Hmm, misschien blijft de zak hier wel hangen. Licht en lucht kan er doorheen en mogelijk toch een beetje bescherming tegen vorst. 
    Als ik wegloop hoor ik achter me:
    "En hij heet Leon."
    Duidelijk, Lennard heeft het over Putleuner: Leon Putleuner!
    Hmm, volgens mij kan ik gerust zijn wat er ook gebeurt.
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Dekkerswald, moestuin, Lennard
    28-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Prettig gestoord!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    In het duister wandelen we buiten het Dekkerswaldterrein naar het noorden. Bijna geen hand voor ogen te zien. We giebelen en lachen omdat we af en toe bijna struikelen. Dan wandelen we langs de vlechtheg. Ze ruist kort als ik Lieve Vrouw over haar vertel. Door het ijzeren hek gaan we de moestuin in. 

    Putleuner is bijna niet meer te zien. Lieve Vrouw lacht: "Het is net alsof er borsten op de rand gelegd worden."
    Ik kreun en zeg: "Sorry boom, mag ik je Lieve Vrouw voorstellen?"
    Lieve Vrouw put zich onmiddellijk uit in het aanbieden van verontschuldigingen. Omdat het zo donker is, brengt de fotocamera uitkomst om te laten zien wat er overdag te zien is. Ik fotograaf Lieve Vrouw naast Putleuner op de rand van de put.

    Lieve Vrouw is onder de indruk van alles wat ze ziet, maar tot mijn schrik krijgt ze meteen ideeën om de boel opnieuw te exploiteren. Brr, dan is deze droom die in de redelijk stille verlatenheid gegroeid is weg! Hmm,
    Putleuner zei het al: "Alles gaat weg, alles wordt nieuw!"

    Als we naar de auto wandelen, komen we min of meer midden in de moestuin langs een vijfde vierkante waterput. Deze is me niet eerder opgevallen. Er staat water in. De boom die erbij staat, is van dezelfde soort als Putleuner. Ik weet nog niet wat voor soort bomen het zijn.

    Lieve Vrouw voelt zich aangetrokken tot de solitair staande boom: "Dit is mijn boom!"
    Het is net alsof de boom vreselijk haar best doet er te zijn en gezien te worden. Tussen haar grote takken lijkt een nestje te zitten, maar op een foto blijken het jonge takjes te zijn met verse groene blaadjes. De natuur is in de war. Het warme weer van de afgelopen tijd zorgt voor niet bij het seizoen passende gebeurtenissen. Of... de wereld verandert gewoon.
    'Zou deze boom het loodje moeten leggen in verband met de ogenschijnlijk aan te vangen bouw midden in de moestuin? Brrr.'
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Dekkerswald, Lieve Vrouw, Putleuner
    27-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Godenpaar
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Met gesloten ogen zeg ik: "Hallo Blad-weg, hier ben ik Thea-Warrior, ik heb Lieve Vrouw meegebracht."
    Ondertussen hoor ik al zijn bulderende Geluid: "Blad weg; Blad weg; hoeahoe; Blad weg."
    Terwijl ik zit, voel ik de liggende Acht in mijn Bekkenbodem bewegen. Net een rond, vliegend, wapperend Tapijt.
    Het Geluid dat Blad-weg maakt, heeft iets van een Windstorm: "Blad weg, hoehoeahoe."
    "Sorry Blad-weg, dat ik de Bladeren niet wegveegde... waarom was het nodig dat ik de Bladeren wegveegde?"
    "Hoehoeoe, anders kon je mijn Zetel niet zien!"
    Klopt, de Bladeren lagen zo hoog opgetast in de Voor, in de Ruimte tussen de Stammen, dat de Stomp niet te zien was. Ik zou tot over mijn Knieën in de bladeren gezeten hebben. 
    Het voelt alsof de bewegende Acht in mijn Bekkenbodem mij omhoog lift.
    "Ik ben hier met Lieve Vrouw."
    "Hoehoe, al gezien," antwoordt Blad-weg.
    "Waar wil je naar toe?"
    Mijn Hemel, waar wil ik naar toe?
    "Naar mijn Moeder," antwoord ik en denk aan mijn 83-jarige Moeder.
    Terwijl ik Beelden van mijn Moeder in mijn Hoofd heb, voel ik dat ik 'verplaatst' word.
    "Verward, in de War," hoor ik.
    'Wie, denk ik, is mijn Moeder verward of ben ik in de War?'

    Dan zie ik voor me een ronde Tunnel. Schitterend, de Tunnel bestaat uit gevlochten Beukentakken en Rozentakken. Ik reis en reis door de Tunnel.
    'O,' besef ik, 'ik ga niet naar mijn Moeder... ik ga naar Mijn Moeder, naar Moeder Aarde, naar de Goddelijke Moeder. 
    En terwijl ik verder en verder ga, word ik wat verlegen. 
    Dan sta ik voor Haar: Moeder Aarde. Ze ziet er natuurlijk uit, een beetje morsig. Haar donkere Haar is opgestoken en zit zoals gebruikelijk in de War, er steken Takken als Versieringen doorheen.
    "Zo, hallo, daar ben je."
    "Ja, Moeder Aarde."
    "Fijn, je had Rust nodig."
    "Jaja, het is langer dan drie Jaar."
    "Ja, heel goed, fijn dat je er weer bent."
    Ik knik en vraag mezelf af: 'Wat te doen?'
    "Ik ben met Lieve Vrouw."
    Moeder Aarde knikt en raakt me vriendelijk aan, dan trekt Ze me naar Zich toe en kust me.
    God de Vader zit schuin achter Haar. Hij buigt zich langs Haar heen en raakt mijn Bovenarm aan met een houten Staf. Heel vriendelijk allemaal. Ik zet een paar Stappen vooruit en dan krijg ik van hem ook een Kus. Een beetje onwennig.
    "Eh, wat ga ik nu doen... op Aarde? Eh, voorzichtig zijn?"
    "Neuh, neuh," mompelen Ze.
    "Gewoon rustig ademhalen," zegt Moeder Aarde.
    Ha, waar heb ik dat eerder gehoord!?

    Als ik opzij kijk, zie ik Lieve Vrouw met een big smile staan. Een vlindertje fladdert om ons heen. Lieve Vrouw maakt een foto van mij terwijl ik nog op de zetel zit. In mijn hand de grote kaars die ik in de kapel van Dekkerswald heb gekocht. Haha, prettig gestoord! Ik stap uit Blad-weg en bedank de boom voor zijn steun.

    "Hij zei dat hij Ivar heette," zegt Lieve Vrouw.
    Hmm, ik ben benieuwd wat Ivar betekent.
    "Mijn taak is: Gewoon rustig ademhalen."
    Lieve Vrouw straalt: "Die boodschap kreeg ik ook!"
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Dekkerswald, Blad-weg, Godenpaar
    26-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hallo Blad-weg!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Donderdag 24 november 2011 zetten Lieve Vrouw en ik onze kennismaking voort. Bij een kop thee hebben we zoveel te bepraten dat het bijna te donker is om nog te gaan wandelen. Ik wil haar echter graag Dekkerswald laten zien, dus...

    Als we de onttakelde kapel bekeken en bij het Mariabeeld een kaarsje op de goede afloop opgestoken hebben, gaan we richting de moestuin. Het schemert al als we bij Blad-weg aankomen.
    We bewonderen de grote eikenboom. Hij is niet twee- maar vierstammig! Een stam is afgezaagd, twee stammen staan reusachtig te zijn en de vierde heeft een rode verfcirkel: op de nominatie afgezaagd te worden. Zou het echt noodzakelijk zijn?

    Ik wandel om Blad-weg heen. Het is nat en koud. Te nat om op de grond te gaan zitten. Is er iets om op te zitten? Een dode tak? Nee, dan zou ik prachtige paddestoelen kapot trekken. Als ik omhoog kijk, zie ik dat de takken van Blad-weg zo gedraaid zijn dat het is alsof hij twee grote ogen heeft. Lieve Vrouw ziet het ook. 
    Lieve Vrouw en ik overleggen: Nee, dit is geen doen.
    "Sorry boom, vandaag is het te nat en te koud. Binnenkort kom ik met je praten; ik heb nog wat goed te maken."
    Lieve Vrouw zegt: "Volgende keer als ik weer met je wegga, neem ik een dekentje mee."
    Terwijl de bomen in de omgeving doodstil zijn, ruist de grote eik ineens met zijn resterende bladeren. Lieve Vrouw en ik kijken elkaar verwonderd en blij aan.

    Dan zie ik dat ik 'in' Blad-weg kan stappen, en realiseer me dat Blad-weg
    een echte Reisboom is. Een Boom die helpt om te reizen in de Andere Werelden; om Reizen in de Bovenwereld mee te maken.
    Ik zie dat de stomp een perfecte zitplaats is. Terwijl ik in Blad-weg stap en ga zitten, gaat Lieve Vrouw in de boom met haar rug tegen een van de grote stammen staan. Ondertussen is het al behoorlijk donker. 
    "Vraag de boom naar zijn naam," zeg ik tegen Lieve Vrouw; zij heeft nog geen weet van 'Blad-weg'.
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Dekkerswald, Blad-weg
    Gastenboek
  • gastenboek
  • Even weer wat bij gelezen -
  • reactie
  • Groeten
  • Prettig weekeinde

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.nl - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jou eigen blog!