'Het koor dat zingt, beweegt, ontroert, danst en onze harten raakt.' 

Zo promoot het Colourful City Koor uit Nijmegen zich. Op donderdagavond 15 december zingt het Koor tijdens 'Kerstavond in Nijmegen'. Het is het begin van 'Kerst in de Stevenskerk' en van de expositie met het thema 'Stille Nacht Heilige Nacht'. 

Het entreegeld is vrij hoog 17,50 Euro(inclusief consumpties), maar daardoor is de expositie tot het eind van het jaar bijna alle dagen voor iedereen vrij toegankelijk. Het is een prettige avond, bijzonder goed verzorgd en sfeervol. De sopraan Catharina Jansen verrast me met haar stemgeluid. De enorme kroonluchters branden met echte kaarsen: heel mooi. Het is veel te druk en te rumoerig om te 'ontdekken', toch ben ik geraakt. 

Bij een informatiebalie liggen mooie folders. Zowel van 'Kerst in de Stevenskerk' als de duur uitgevoerde van 'Museumpark Orientalis - Reis door de wereld van religie en spiritualiteit'. Behelst deze laatste een uitnodiging of ben ik nu bezig als een kip zonder kop?

Hoewel er op vrijdagmiddag nog het nodige geschiedt, daarover later, maak ik nu een sprong naar vrijdagavond. Ik pak 'De Krachtplaatsen van Nijmegen' er namelijk weer bij. Waar ging het bij de Sint-Stevenskerk precies om? 

Geomant Marko Pognacik wordt aangehaald en volgens hem is er een heilige plek gesitueerd onder de kerk. Niet verwonderlijk. Aangezien de expositie 'Stille Nacht Heilige Nacht' nu gratis toegankelijk is, kan ik de komende twee weken gemakkelijk meerdere keren op onderzoek uitgaan. Hopelijk zijn er ook rustige momenten.

Hmm, de Sint-Stevenskerk zou de Zwarte Godin van de Transformatie betreffen. Oké, ik ken de Zwarte Godin. Ik ken Haar als de Wijze Oude Vrouw. Samen met de Maagd (de Witte Godin) en de Moeder (de Rode Godin) vormt Zij de-Drievoudige-Godin. De Engelse naam voor de Zwarte Godin is Crone (Oud Wijf) en Zij is degene die de Levensdraad doorknipt. In 'De Krachtplaatsen van Nijmegen' wordt verteld dat de Zwarte Godin ook verantwoordelijk is voor de Kiem van de Wedergeboorte. 

In 'Het Verhaal van de Steen' komt de Drievoudige Godin voor in de reis van Elroly - Flonkerend Kristal. Oh, dan zorgt de Zwarte Godin, als het goed is, er ook voor dat de Geesten van Overledenen de Aarde loslaten. Bijzonder, dat Lieve Vrouw juist hierover vragen heeft gesteld toen we terugreden uit Varik.

Nijmegen kent trouwens een 'Zwarte Madonna'. Het beeldje staat in de Mariakapel van de Petrus Canisiuskerk aan de Molenstraat. Petrus Canisius is een in 1925 heilig verklaarde jezuïet. Op het web lees ik dat het 20 cm hoge beeldje van donker eikenhout mogelijk het kleine Mariabeeld is geweest dat aan het einde van de 16e eeuw op de reliekenkast in de St. Stevenskerk stond. Op een oude inventarislijst bekend als: die Kleyne Mari op den afflaetbanck. 

Volgens zwak te staven overleveringen zou dit het beeldje zijn van de Gelderse Lieve Vrouw te Nijmegen dat in 1592 op de Grote Markt werd verbrand, nou ja, dat volgens familie van de redder van de brandstapel werd gered. De eigenaar van het beeldje in die familie stelde dit trouwens al in 1836! Redding of niet, volgens overleveringen zou er dus in de Sint-Stevenskerk een Zwarte Godin hebben gestaan en dat vind ik leuk.

O ja, een reliek is een ander woord voor relikwie: een overblijfsel van het lichaam van een heilige, of een voorwerp dat met een heilige in aanraking is geweest. Aan een reliek wordt vaak wonderdadige kracht toegekend.

En een aflaat is een kwijtschelding van tijdelijke straffen, die na de vergeving van zonden nog moet worden ondergaan. Aanvankelijk geschiedde dat in de Middeleeuwen door blijken van liefdadigheid of bedevaarten, maar later konden aflaten gekocht worden door het schenken van geldsommen aan de kerk. Oh... soms!

Gewone gelovigen konden in die tijd, maar ook nog in de jaren vijftig van de vorige eeuw, rondlopen met zeer bezwaarde gewetens gezien de door hen gepleegde zonden. Tja, er zullen best mensen blij zijn geweest dat ze een aflaat konden kopen.

De vergeving van de zonden geschiedt trouwens door het sacrament van boete en verzoening. Hoe dat in zijn werk gaat? Een gelovige vertelt in de biechtstoel aan de priester welke zonden hij/zij begaan heeft: het biechten. De biechtvader vergeeft de zonden dan in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.

Best grappig die Drievoudige-God. Er zit nog meer aan deze begrippen vast, maar daar is internet voor.

O, ik ken nog een Drie-in-Een! In 'Het Verhaal van de Steen' is dit de naam die ik Joyce heb gegeven: Joyce Drie-in-Een. De naam is gebaseerd op de Ziel, de Geest en het Lichaam waaruit de mens is gevormd. Haha, geschapen naar het evenbeeld van de Drievoudige God: de drievoudige-mens.

Warrior Iadied

http://nl.wikipedia.org/wiki/Biecht

http://www.encyclo.nl/begrip/aflaat

http://www.katholieknederland.nl/abc/detail_object via http:www.encyclo.nl/begrip/reliek

http://www.meertens.knaw.nl/bedevaart/bol/plaats/540

Penterman, Thea-Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher

Op maandag 12 december bezoek ik Zwangere Vrouw. Nog even en ze gaat bevallen. We hebben elkaar lang niet gezien dus zijn verheugd over dit weerzien. Fijn dat ik contacten vernieuw nu ik met WEDERWAARDIGHEDEN actief ben. Een kop thee, verhalen en goede wensen over en weer. Intimiteit herstelt zich snel als een relatie in het verleden goed is geweest. Ze is eerder uitgeteld, maar misschien wordt Het Kind wel net als ik op Kerstavond geboren. Hm, volgens mij mag het van Zwangere Vrouw eerder.

Natuurlijk houd ik verder mijn mond. Bidden voor een voorspoedige bevalling is meer aan de orde. Afwachten. Wat me nog intrigeert is het Trillende Beeld van Jezus. De Grot lijkt verklaard, maar waarom Jezus? Is het Jezus die mij leidt? Is dit enkel de Boodschap? Is het Jezus die mij door de Manier waarop Hij verscheen, probeerde duidelijk te maken dat ik in actie moest komen en bij Zwangere Vrouw, die ik zeer liefheb, op bezoek moest gaan? Of is de baby een Reïncarnatie van Jezus? Natuurlijk heb ik dit gisteravond al gedacht, het klinkt logisch, maar deze gedachte geeft me de kriebels. Oef! 

Voor Zwangere Vrouw en Haar Kind ga ik nog een kaars opsteken, ik heb namelijk geen geld bij me als ik na het bezoek in een naburige Mariakapel voor hen ga bidden. Komt goed.

En het komt goed, want als ik op de avond van 14 december voor WEDERWAARDIGHEDEN over Zwangere Vrouw schrijf, bedenk ik dat ik de dikke noveenkaars wel kan gebruiken die ik in de Kapel van Dekkerswald heb gekocht. Donderdagochtend de 15e steek ik de kaars aan. Soms ga ik langzaam tot actie over. Best een beetje eng: een poes en een brandende kaars in huis en dan gaan werken. Op de niet-brandende houtkachel lijkt me de veiligste plek.

Warrior Iadied

De terugreis op 11 december 2011 gaat grotendeels op aan praten over de vraag: "Wat is het doel?" 

Tja, wil ik iets bereiken? Ik zou het prettig vinden dat op Aarde Godin en God gelijkwaardig zouden zijn. Hmm, ik zie wel dat veel vrouwen Maria, Maria Sophia, Moeder Aarde of welke Naam Haar ook gegeven wordt, dat veel vrouwen Haar heel centraal stellen. In mijn Ervaringen in de Andere Werelden is mijn Wens al een Feit.

Lieve Vrouw en ik komen tot de conclusie dat het om de weg gaat. Zoals Lieve Vrouw zegt: "Gewoon rustig wandelen."

Pratend over doel en weg vertel ik over de symboliek van de spiraal: het centrum - het doel - is zichtbaar. Met een grote sprong is in het centrum te landen, maar dan blijk je er op het verkeerde moment te zijn: het is niet mogelijk te ervaren wat er in principe allemaal te ervaren is. Op de lange spiraalweg naar het centrum zijn er obstakels te nemen en tevens plezierige gebeurtenissen tegen te komen. Al wandelend kom je uiteindelijk op het juiste tijdstip in het centrum aan waardoor alle voordelen genoten kunnen worden, omdat alle lessen geleerd zijn.

Wat het 'gewoon rustig wandelen' betreft, vertel ik over de Indiaanse tijd. Verdeel een cirkel in vier kwarten. Begin in het noorden: een nieuw idee. Reis langzaam naar het oosten, tref ondertussen voorbereidingen. In het oosten wordt daadwerkelijk begonnen. Reis al rustig werkend naar het zuiden. In het zuiden is het werken op het hoogtepunt. Reis naar het westen terwijl het werk wordt afgemaakt. In het westen is het tijd om terug te kijken op de geleverde prestaties: wat geleerd en wat anders te doen? Reis rustig naar het noorden terwijl de ervaringen bezinken en dankbaarheid de overhand heeft, 'niks doen' dus. In het noorden ontkiemt een nieuw idee. Tja, elk kwart van de cirkel duurt ongeveer even lang.

Er komt een apart probleem aan de orde. Lieve Vrouw heeft van een vriendin de vraag gekregen om zich om een Geest in haar huis te bekommeren: "Weet jij daar iets van?"

Ik vertel dat ik een keer een boze, verbitterde Geest ondersteund heb om de Aarde los te laten. Die Geest wachtte op aandacht waarop ze naar eigen mening recht had. In het verhaal van Elroly - Flonkerend Kristal in "Het Verhaal van de Steen' heb ik de acties beschreven. Elroly - Flonkerend Kristal pleegde daarbij de nazorg. Voor Lieve Vrouw heb ik wel een waarschuwing: "Weet wat je doet, anders klampt de Geest zich aan jou vast en dan zul jij mogelijk in jouw leven de les nog moeten leren die deze Geest nog nodig had om de Aarde los te laten."

Aangezien het al laat is als we voor Lieve Vrouw's huis staan en we allebei moe zijn, besluit ik niet meer met haar naar binnen te gaan. In de auto laat ik nog de foto's van de coniferengroep 'Spin op de Rug' en van de Maria Geboortekerk zien. Als we ze bekeken hebben, staan de picto's op het scherm. Plotseling realiseer ik me dat ik aangekeken wordt. Ik kijk weer naar de picto's en wie zie ik? GOD!

Lieve Vrouw ziet het ook. Op de grotere foto is het nauwelijks te zien. Toen ik de foto nam, zag ik het ook niet. Wat een cadeautje!

Het is de foto van het beeldhouwwerk dat recht boven de hoofdingang van de Maria Geboortekerk is aangebracht. Dus recht boven: Huis Gods + Poort des Hemels. Op de foto staan glas-in-loodramen, een gelijkzijdig kruis en een beeldhouwwerk met 'Jezus: Laat de kinderen tot mij komen'. Als picto is echter duidelijk een Hoofd te zien. 

Terwijl ik dit schrijf denk ik: 'De Heilige Petrus kan het ook zijn.' Hmm, 'GOD' was de eerste gedachte. Ik voeg de foto toe aan WEDERWAARDIGHEDEN. Is het te zien? De foto op het blog is geen picto. Neem desnoods wat meer afstand en knijp de ogen ietwat toe. O ja, behalve verkleinen (nodig voor het web) is de foto gewoon zoals ik haar genomen heb.

Warrior Iadied

Zondag overdag heb ik telefonisch contact met Zwangere Vrouw. Ze is niet thuis, het bezoek gaat niet door. Naar Maastricht ga ik ook niet. Misschien wacht daar wel iemand, zoals Lieve Vrouw bij de Koningsboom, maar ik schrijf gewoon rustig voor WEDERWAARDIGHEDEN.

Zondagavond hebben Lieve Vrouw en ik afgesproken. We gaan een schilderij afhalen in Varik. Ja, ik heb er nog een gekocht! Het is een opvallend schilderij; Hanuman staat met zijn linkervoet op een been van Rama en Rama reikt naar Hanuman's hand. Hanuman ziet eruit als een lolbroek die streken uithaalt en Rama kijkt niet zo vrolijk, dus ik denk dat het de deal voorstelt: Hanuman belooft Rama Sita te gaan zoeken om Haar te redden uit de klauwen van duivel Ravana.

Het is helder weer, een beetje koud, maar daar hebben we in de auto geen last van: heel wat te bepraten. In Varik worden we allerhartelijkst ontvangen: goede koffie en interessante gesprekken. 

Warrior Iadied

s' Avonds wandelen we naar de Maria Geboortekerk: de Heilige Mis loopt ten einde. Jammer, geen monstrans te zien. Is de monstrans trouwens bekend? Het is een rijkversierde houder waarin de heilige Hostie na de consecratie ter verering en aanbidding tentoongesteld kan worden. En de consecratie is het moment in de eucharistie waarop brood en wijn door gebed en zegening veranderd zijn in het Lichaam en Bloed van Christus. Gisteravond zag de monstrans er in het donker sprookjesachtig uit. Hmm, kans gemist! Vanaf komend weekend worden de missen in een nieuwe, met glas afgeschermde, kapel opgedragen. Het kost teveel om de grote kerk te verwarmen.

De 3e kaars van de vier in de adventskrans brandt nu ook. Op zaterdagavond... is dit niet een dag te vroeg? Is de adventskrans bekend? Het dennen- of sparrengroen van de krans symboliseert de Hoop en elke week wordt een kaars extra aangestoken ten teken van het steeds nader komend Licht van Christus' geboorte - met Kerst.

Links voor in de kerk staat een mooi Mariabeeld. Maria heeft een kleine Jezus op haar rechterarm. Links achter in de kerk staat een vrij somber uitziend Heilig Hartbeeld. Voor mij gaat er iets verwijtends van uit. Waarom!? 

Het beeld staat op een vrij hoge sokkel. Het hoofd is naar boven geheven: naar de Hemel. De linkerhand naast het brandend hart op de borst. De rechterarm hangt naar beneden en de rechterhand heeft de handpalm geopend. Daardoor kijk ik als het ware recht in het grote gat in de handpalm dat veroorzaakt is door de spijker waarmee die hand aan het kruis genageld werd. Tsss, net of het beeld de mensen verwijten maakt: Dit hebben jullie gedaan. En net of het wanhopig verwijtend naar God kijkt: Waarom hebt U mij verlaten? 

Zeldzaam dat ik de uitstraling van een beeld onprettig vind, dan spreekt het mozaïek 'Alma Mater' (de Voedende/Zorgende Moeder) links in de hal me veel meer aan. Gewoon prachtig: Maria met Jezus voor zich in die Krans van Rozen.

Ondertussen heb ik in het boekje 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen' opnieuw over de Maria Geboortekerk gelezen. Erin wordt verwoord wat de Sloweense kunstenaar en geomant Marko Pogacnik in maart 2008 gezegd heeft. In de Maria Geboortekerk zou geestelijke kwaliteit van de Aarde omhoog komen. 'Sophiakwaliteit' staat er, een vrouwelijk aspect van het Goddelijke. Heel mooi, ik zou Moeder-Aarde-kwaliteit zeggen, maar Maria Sophia trekt me wel aan. Hm, oorspronkelijk is Alma Mater ook de naam voor de Moedergodin.

De Sophiakwaliteit trekt via de Waal etherische invloed van de Noordzee aan. Een klein deel van die bewustzijnsstroom gaat ondergronds terug naar de Noordzee. Een groot deel waaiert uit over de stad. Tja, wat kan ik hier mee? Wat is de invloed op de stad van die waaier? 

Is de Maria Geboortekerk een Belangrijk Punt op een Vrouwelijke Leylijn? Een Punt waar angst en pijn losgelaten kunnen worden? Of is er een Begin van een Pad naar de Hemel? Hoe kan ik dit onderzoeken? Met wichelroeden? Is het belangrijk?

In 'Kracht(plaatsen) van Nijmegen' staat verder dat de naam Maria Sophia de naam is die voor Maria gebruikt wordt in het Evangelie van Mattheus. Maria Sophia wordt vaak afgebeeld met Jezus recht voor zich; op de plaats van haar hart. Hé, het Mariabeeld in de Kapel in Dekkerswald heeft Jezus ook recht voor zich. Leuk!

Er staat ook dat het bijzonder is dat de slang in het mozaïek met de maan is verbonden en overgaat in de rozenkrans: de slang niet langer als een bedreiging; de nieuwe situatie van de aarde zichtbaar, want de oerlevenskracht van de slang is hier getransformeerd naar een gevoelsniveau. 

Wat wordt hier precies bedoeld? Kracht op gevoelsniveau? Ik zal het Lieve Vrouw eens vragen. Wat ik wel weet, is dat Chakra's met Gevoelens te maken hebben en dat de Chakra's samen een Slang vormen. Hier ben ik weer bij 'Het Verhaal van de Steen'. Daarin heb ik de Reizigers Namen gegeven die achteraf samen de Ourobouros bleken te vormen, de Slang die de Aarde omcirkelt en beschermt. 

Ga ik morgen naar Maastricht? 

Terwijl ik nog rustig schrijf voor WEDERWAARDIGHEDEN vraag ik me dit af. Ondertussen zijn het al de eerste minuten na 00.00 uur, dus reeds zondag 11 december 2011. Eigenlijk vind ik dat de volgende dag aanvangt bij zonsondergang, maar goed. De zon gaat op wisselende tijdstippen onder, heel onhandig voor onze op economische vooruitgang gerichte maatschappij. Oh, dan brandde die 3e kaars van de adventskrans trouwens wel op de goede dag.

Hé, associaties: het steeds nader komend Licht, Kerst - de geboorte van Jezus, het Gezicht van Jezus in de Grot. Ja, misschien betekent het Gezicht van Jezus in de Grot wel dat er een vrouw zwanger is... 

Is er iemand zwanger? Oh, op vele kilometers bij mij vandaan is iemand zwanger: een bijzondere vrouw. O echt, Maastricht moet nog maar even wachten. 

Warrior Iadied

Nelemans, H. (2011). De Kracht(plaatsen) van Nijmegen Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.

Penterman, Thea-Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Alma_mater

http://nl.wikipedia.org/wiki/Consecratie

http://nl.wikipedia.org/wiki/Monstrans

http://www.beleven.org/feest/maria_geboorte

http://www.encyclo.nl/begrip/adventskrans

Als ik op de kerk toeloop, kijk ik verbaasd naar de woorden boven de ingang: Huis Gods + Poort des Hemels (de plus is een klein gelijkarmig kruisje). Wel heel toevallig gezien waar ik de afgelopen tijd mee bezig ben geweest. Nu kunnen mensen elke tekst boven een ingang aanbrengen. Maar zou het kunnen dat er in deze kerk een Pad naar de Hemel begint? Mijn Lief en ik gaan naar binnen. Ik heb de neiging 'Jahweh' te zeggen als ik onder de boog doorloop. De hal is verlicht en aan de linkerkant straalt Maria, met Jezus voor zich, in goud-mozaïek. 

Door grote glazen deuren kan ik in de donkere kerk kijken. Op het altaar staat een monstrans in fel licht. Net een zon, schitterend. Dan zie ik dat tussen de zwartmarmeren zuilen wel degelijk kroonluchters branden: er wordt een heilige mis opgedragen. Er zijn weinig misgangers; de kerk lijkt bijna leeg. De tweede kaars in de adventskrans brandt. Jammer dat ik ook vandaag geen fototoestel bij me heb.

Wat mij overigens verbijsterd is dat ik in WEDERWAARDIGHEDEN zo veel en openlijk met het Goddelijke, met Maria en Jezus, met kerken, enzovoort bezig ben. Dit heb ik niet voorzien toen ik aan WEDERWAARDIGHEN begon. Op mijn negentiende ben ik min of meer uit de Katholieke Kerk gestapt en nu! 

Oh, kerken ben ik mijn hele leven binnengestapt; genietend van de bouw en schoonheid, soms treurend om de teloorgang van de gemeenschap en het verdwijnen van de cohesie. Ach, als kind irriteerde het me al dat ik niet mocht meepraten over wat er in de kerk gezegd werd. Binnen de kerk heb ik geen steun ervaren: niet van degenen die het voor het zeggen hadden. Brr, al die strakke, onbespreekbare en niet onderbouwde regels. Toen ik als jongvolwassene geen druk meer ervoer en ook geen steun in mijn directe omgeving heb ik aarzelend en onzeker het regelmatige kerkbezoek gestopt.

Gelovig ben ik altijd geweest al gaf ik daar concreet weinig vorm aan. In de jaren tachtig gaven de verhalen uit de Bijbel wel degelijk veel steun. In de jaren negentig toen ik met mijn Krachtdieren in contact kwam, intrigeerden de Apostelen. Hmm, Mijn Reizen in de Andere Werelden en Contacten met God hebben gezorgd voor diepgelovig zijn. En nu kom ik opeens in de gewone wereld veel in kapellen en kerken terecht, niet erg katholiek maar toch.

Zaterdagochtend 10 december gaan Mijn Lief en ik een rondje fietsen in de Ooijpolder. Het is fris weer met een stevige westenwind. Bij de kerk van Maria Geboorte aangekomen, ga ik kijken of de kerk geopend is: "Jahweh!"

Verder dan de binnenkomsthal kan ik niet: 'Ver genoeg?' 

Nadat ik enkele foto's heb gemaakt om aan WEDERWAARDIGHEDEN toe te voegen, komt er een hartelijke vrijwilligster die, met man en kleinkinderen, in de kerk bloemen water gaat geven. Van echt ontdekken kan in deze situatie geen sprake zijn.

Warrior Iadied

Vandaag is het vrijdag 9 december 2011. De afgelopen nacht een Indringend Beeld gezien. Het gebeurde tegen de ochtend. Ik droomde, werd half wakker en opeens zag ik een intens trillend Beeld. Het Beeld trilde op precies dezelfde manier als het Beeld van de Koningsboom trilde in de nacht van 14 op 15 oktober 2011, waardoor ik de Koningsboom in 'De Goffert' ben gaan opzoeken en Lieve Vrouw ontmoette.

Wat ik zag? Ik zag het Gezicht van Jezus en dit Gezicht zag ik heel groot in een Grot, enkel het Gezicht. Droomde ik daarvoor van 'de Grotten van Sint Pieter' in Maastricht? Ik geloof het wel. Werd het Gezicht van Jezus als het Ware in een Sint Pietergrot geprojecteerd? 

Wel grappig; praat ik gisteren over Sint en Piet en dan droom ik over de Sint Pietergrotten. Houd ik mezelf voor de gek? Is dit een uitnodiging om naar Maastricht te gaan? Brr, Maastricht is niet naast de deur. Al probeer ik me geen zorgen te maken en gewoon rustig te ademhalen toch bekruipt me de hele dag het gevoel dat ik iets moet doen. 

Ik bekijk enkele websites: het is vrolijk en gezellig in Maastricht zo tegen Kerst; met Lichtroutes en Kerstmarkten. Maar...!?? Op andere websites vind ik bij 'mergelgrotten' interessante info over de letters IHS. Het zijn de eerste drie letters van de Griekse naam Jezus: ΙΗΣΟΥΣ. Of het betekent: Iesus Hominum Salvator (Jezus de Redder der Mensen). Wat dit betreft is informatie wel vele malen gemakkelijker toegankelijk dan twintig jaar geleden. 

Maastricht, Maastricht!? Het doet me ergens aan denken. Waaraan? 

Dan herinner ik me dat Goede Vriend pas in Maastricht is geweest. 's Middags wandel ik met Mijn Lief naar het centrum van Nijmegen. Bij de bibliotheek haal ik enkele boeken over Maastricht en wat later gaan we Goede Vriend bezoeken. Hij is thuis, al heeft hij om 21.00 uur een afspraak in Café Trianon aan het begin van de Berg en Dalseweg. Na een gezellig uurtje, waarin hij de stelling 'Als zwervers en vogels verdwenen zijn uit de stad, gaat het mis!' poneert en onderbouwt, vraag ik naar Maastricht. 

Goede Vriend laat onmiddellijk enkele foto's zien. Ja, de Grotkapel met het altaar met staand kruis en de afbeelding van een Madonna met Jezus op de wand gelijkt de Ruimte met het Gezicht van Jezus van de afgelopen nacht. Nu zijn er in die kalksteengroeven natuurlijk meer van die ruimten. En eigenlijk zag ik de Grot waarin Jezus' Gezicht verscheen vrij vaag, het leek een Kapel. Het geeft me te denken al weet ik niet wat. Zijn dit allemaal associaties uit het diepst van mijn brein?

Tegen acht uur wandelen we terug naar huis. Van Goede Vriend uit nemen we een ietwat andere route dan normaal. Invloed van zijn afspraak? Via deze weg komen we recht over het Mariaplein aan het begin van de Berg en Dalseweg. Voor ons rijst de Kerk van Maria Geboorte hoog op. De kerkdeuren staan wijd open. Ik realiseer me dat deze kerk eveneens in het boekje over geomantie in Nijmegen voorkomt. Wat staat er precies in!? 

Warrior Iadied

http://www.isidorusweb.nl/asp/default.asp?t=show&id=3044

Donderdagochtend 8 december 2011 ga ik naar de tandarts. Op de terugweg kom ik langs de Koningsboom in het Goffertpark. Ik stap van de fiets en wandel rond de boom. Dan besluit ik op enkele meters afstand van 'het gezicht Jezus' te gaan zitten om te proberen contact te maken met de boom. Ik heb geen gerichte vraag, maar toch. Het is spannend om te doen; vaag ben ik een beetje angstig: 'Stel je voor dat het niet meer lukt; dat ik het niet meer kan of dat het te koud is. Het is waterkoud, misschien wil de boom wel rusten in de koude periode, de wintertijd!'

Ik gun mezelf twintig Ademteugen, en dan zie ik mezelf de Boom binnenwandelen. Ik sta stil bij het Geelgouden Bewustzijn.

"Goedemorgen, hier ben ik weer, ik kom even langs om te praten."

Uit het Bewustzijn springt een Vonk met Pieken omhoog. De Vonk zweeft in de Ruimte boven het Geelgouden Bewustzijn.

"Goedemorgen," klinkt een vriendelijke Stem.

"Goedemorgen, wie ben je?"

"Zeg maar Piet," klinkt het vogelachtig.

'Petertje,' denk ik vertederd.

"Hoe is het?" vraag ik.

"Al een beetje koud," antwoordt Piet.

Dan zeg ik: "Ik kom verzoeken om Bescherming."

"Goed," reageert Piet.

Vonk Piet gaat met de Klok mee om me heen. Begint boven mijn Hoofd en cirkelt en cirkelt. Om me heen ontstaat een beschermende Gouden Kooi. Langzaam vloeien de Banen in elkaar over.

"Ik kom verzoeken om Begeleiding."

"Goed," reageert Piet, "er is Begeleiding. Wees gerust, vertrouw... wees gerust, vertrouw... wees gerust, vertrouw."

'Gewoon rustig ademhalen," denk ik.

Dan zeg ik: "Ik kom verzoeken om Ondersteuning."

"Goed," reageert Piet, "het is goed; er is steun. Gewoon rustig schrijven."

"Oo... ja."

Vonk Piet vliegt naar mijn Linkerwang en ik voel een dikke Kus.

"Dankjewel Piet," mompel ik verbaasd.

Vonk Piet is al verdwenen in het Geelgouden Bewustzijn.

Ik open mijn ogen. Een leuk gesprek: niet echt iets nieuws gehoord, maar ik voel me wel meer beschermd. Net of het warmer is. Van de waterkou tijdens de Reis trouwens geen last gehad. Hmm, dit jaar geen Sinterklaas gevierd, maar door Vonk Piet kom ik wel in deze sfeer; alleen zijn naam al. Fijn cadeautje trouwens: die Bescherming. 

Ik realiseer me dat ik gevraagd heb om de Steun uit de Andere Werelden waar ik normaliter, als ik ga drummen, voorafgaand aan Reizen in de Andere Werelden om vraag. Oh, misschien wel goed om altijd te doen als ik contact probeer te maken met het Bewustzijn van een boom. Grappig, hoe spontaan de Verzoeken in me opkwamen. Hmm, jammer dat ik mijn camera niet bij me heb. Als ik Lieve Vrouw bel, krijg ik geen contact, dan maar geen koffie samen. Het is ook tijd om naar mijn werk te gaan; genoeg te doen. 

Warrior Iadied

WEDERWAARDIGHEDEN is 'een dagboek' dat enkele dagen achterloopt. Voor een deel is dat bescherming van mezelf. Op deze manier kan ik nog eens nalezen wat ik geschreven heb, de tekst verbeteren, foto's toevoegen en mezelf afvragen of ik de tekst ga plaatsen. 

In de tijdslijn van WEDERWAARDIGHEDEN past nu de Ervaring met Vonk Piet van 8 december 2011. Ga ik Vonk Piet erop zetten? Of ga ik aansluitend bij 'Spin op de Rug' eerst enkele Reizen beschrijven waarin ik ooit een Spin - ik-Spin - geworden ben? Schuif ik Vonk Piet een dag of enkele dagen vooruit? Zoals het geval was toen ik ik-Panter en ad ik-Panter tussenvoegde!?

Ik had me voorgenomen om over ik-Spin te schrijven zodat die tekst 14 december geplaatst zou worden, maar op 13 december moet ik deze verhalen nog uit de archieven halen. Tja, ik had me voorgenomen om over ik-Spin te schrijven... tot ik vanochtend 13 december 2011 'De Gelderlander' opensloeg. 

Op de pagina's 10 en 11 staat een illustratie van Jos Diender met de tekst: 'GEZOCHT Het Higgs-deeltje (of iets wat er op lijkt).' 

Wat is daar nu zo verrassend aan dat ik mijn plan verander? 

Wel, het Higgs-deeltje in de illustratie LIJKT PRECIES op Vonk Piet. Vandaag 13 december word ik in de krant geconfronteerd met een Beeld dat ik vijf dagen terug in de Koningsboom in de Goffert heb gezien. 

Het bijgaande artikel van Joep Trommelen gaat over activiteiten van de Europese Raad voor Kernonderzoek (Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire oftewel CERN). De titel luidt: 'Waarom er iets is en niet niets.'

Tja, wat een verrukkelijke stelling; wij-mensen zijn er en God & Godin zijn er.

In een inleiding staat: 'Het 'goddelijk deeltje', is het Higgs-deeltje ook wel genoemd.' 

Hm, op 13 december komen de bazen van de deeltjesversneller onder de Alpen blijkbaar met groot nieuws over dit ontbrekende puzzelstuk in de natuurkunde.

Tja, Vonk Piet is een Deel van het Bewustzijn van de Koningsboom en volgens mij behoort het Bewustzijn tot het Goddelijke.

Lieve Vrouw zei al: "Als de Poort geopend wordt, zodat wij bij God kunnen komen, kan God dan gemakkelijker bij ons komen... in ons Hart?"

Is dat wat hier nu op Aarde gebeurd?

Hmm, ik zou de illustratie van Jos Diender graag op WEDERWAARDIGHEDEN plaatsen. Hoe zit dat met copyright? Hm, ik maak een foto van de krant dat moet kunnen. 

Best spannend trouwens dit onderzoek met de deeltjesversneller, blijkbaar nogal kostbaar ook. Op internet lees ik dat de bouw van de versneller al ruwweg 6 miljard Euro gekost zou hebben. Op genoemde pagina's in 'De Gelderlander' staat ook een verslag van een interview met Koenraad Schalm, natuurkundige aan de Leiden Universiteit en Higgs-deskundige: 'Dit heeft geleid tot het internet!' 

Tja, ik ben heel blij met het internet; met het web.

Bovenaan de pagina staat een andere uitspraak van Koenraad Schalm: 'Het gaat hier om pure nieuwsgierigheid, en dat is toch de essentie van het mens-zijn?'

Is dit zo? Is pure nieuwsgierigheid de essentie van het mens-zijn? Nieuwsgierigheid is wel een drijfveer voor gedrag. Hmm!?

Tja, via coniferengroepen contact maken met Rozen-Maria, met een Spin en Sint Petrus is ook het resultaat van nieuwsgierigheid. Nieuwsgierigheid die ontstaan is door de verwondering over de samenhang tussen ogenschijnlijk losstaande gebeurtenissen.

Woorden als kernonderzoek en deeltjesfysica maken mij trouwens wel zenuwachtig. Dan denk ik aan Hiroshima, Nagasaki, Tsjernobyl en Fukushima. Toch durf ik geen oordeel te vellen over de gevoerde experimenten; te ondeskundig. Gaat het ooit mis... dan gaat de Hemelpoort open door het Sleutelwoord Jahweh. Maar eerst Vonk Piet!

Warrior Iadied

Diender, J. (2011) Gezocht - Het Higgs-deeltje (of iets wat er op lijkt). (Illustratie). In J. Trommelen, Waarom er iets is en niet niets. De Gelderlander, (p. 10-11).

Trommelen, J. (2011, Dec. 13). Waarom er iets is en niet niets. De Gelderlander, p. 10-11.

http://www.nieuwspuzzel.nl/2011/12/11/cerns-deeltjesversneller-heeft-ruwweg-6-miljard-gekost-wat-betaalt-nederland-jaarlijks-aan-cern/

Vervolgens zet ik me, na maken van de foto's op 4 december, opnieuw op 'de zitbank'. Ik kijk weer naar het centrum van de bomengroep, sluit mijn ogen en haal rustig adem.

Opnieuw is de Coniferengroep een op zijn rug gevallen Spin. Hmm, een Schrijver die niet schrijft! 

Vervolgens lijk ik in een donkergrijs Wormhole terecht te komen. Ja, het is echt: het duurt en duurt en duurt en duurt. Ik ga wat beter rechtop zitten, het lijkt of ik in een tweede iets breder Wormhole terechtkom. Het is een verre Reis door dit donkergrijze Wormhole, maar dan zie ik toch Licht aan het Einde. Als ik in een helder open Landschap terechtkom, staat links van mij een reusachtige Spin: "Gewoon rustig schrijven."

Met een van de Poten krijg ik een Kras op mijn Linkerarm. Ik realiseer me dat hierdoor Spinnenkracht op mij wordt overgedragen. De Kras bloedt. De Spin, een Kruisspin, wandelt voor me uit en van me weg. Verderop in het Landschap spelen Kinderen. Ze zwaaien vriendelijk: "Daaag."

Hmm, schrijven over hoe ik het Sleutelwoord ontdekte, is blijkbaar weer de Bedoeling.

Dan sta ik-Thea-Warrior opeens bij de Hemelpoort. Voor me staat Petrus. 

"Verraden," hoor ik.

Ja, Petrus heeft Jezus tot drie Keer toe verraden.

De Heilige Petrus is veel groter dan ik-Warrior. In zijn Handen heeft hij een Grote Gouden Sleutel: De Sleutel. 

"Jahweh," zeg ik.

Serieus kijkt hij me aan: "Gewoon rustig schrijven... en gewoon rustig ademhalen." 

Ik-Warrior draal wat en kijk door de Poort de Hemel in: "Zeven Hemelen!?"

"Ja," antwoordt Petrus, "we hebben het druk gehad."

Ik denk aan de Grote Stroom Overledenen. Hmm, de Hemel kan Allen herbergen.

"Ga nou maar, Thea-Warrior" zegt Petrus. Hij omhelst me.

Ben weer terug in de Coniferengroep, opnieuw is de Groep Bomen een op de Rug gevallen Spin. Ik ga erbij staan en draai 'de Spin' om. Daardoor hang ik zelf opeens enigszins slingerend op kop. Er zit een Touw om mijn Benen. Hé, zo stierf Petrus: de Op-Kop-Gehangene.

Dan kan ik-Warrior Petrus in zijn Gezicht kijken: een heel serene, vredige Uitdrukking. Het was/is goed zo. Dan hoor ik nogmaals de Stem van Spin: "Gewoon rustig schrijven."

Ik open mijn ogen, sta op en besef dat 'Ontdek Dekkerswald' naar alle waarschijnlijkheid gedaan is. Het is een mooi avontuur geweest. Hmm, ik schrijf 'naar alle waarschijnlijkheid' omdat ik wel een plan kan maken om te schrijven, maar dan loopt het toch anders. Het terrein van Dekkerswald is gehuld in een koude, mistige stilte. Dankjewel Dekkerswald.

Warrior Iadied

En wat zie ik op 10 december 2011 op de foto van een van de stammen van de coniferengroep - op een van de Poten van de Spin? Dat ik dit op 4 december niet gezien heb! Kijk zelf maar goed op bijgevoegde foto. Tip: de beide lichte stippen zijn geen ogen maar hoofden.

Warrior Iadied

Op zondagnamiddag 4 december rijd ik naar Dekkerswald. Ben nieuwsgierig of de coniferengroep aan de oostkant van de oude voortuin zijn geheimen aan mij wil openbaren. Denk natuurlijk ook aan de ontbrekende factor 'Jezus'. Eerst steek ik 2 kaarsjes op in de Kapel. De ervaringen van de laatste weken hebben mij het bidden weer geleerd: een 'Weesgegroet' voelt prima aan. In de Kapel heerst stilte.

Idem buiten op het terrein, het is regenachtig en waterkoud. Ik wandel naar de coniferengroep. Een duif vliegt uit de takken als ik nader, verder is de tuin verlaten. Ik ga zitten op 'de zitbank' en gun me twintig ademhalingen. Geluiden van een vliegtuig en vogels mogen er zijn. Bij de zesde ademhaling hoor ik dat de duif zich weer in de takken nestelt. 

Na twintig ademhalingen zeg ik: Goedemiddag hier ben ik, Thea-Warrior, ik wil graag kennismaken met deze groep Bomen / Coniferen.

Het is doodstil. Heel even zie ik van onderaf het Hoofd van Jezus: Bloed loopt over Zijn Gezicht, Doornen van de Doornenkroon steken diep in Zijn Huid.

"Waarom hebt Gij mij verlaten?"

Hmm, deze Woorden sprak Jezus toch vlak voor zijn Dood? De Woorden lijken niet voor mij bedoeld; het is alsof ik Jezus zie terwijl hij deze Woorden uitspreekt.

Dan zie ik een aantal Kruizen op een Heuvel. Weg is het Beeld! 

De Coniferengroep komt een aantal Keren op me over als een grote op de Rug liggende Spin.

Even krijg ik een Blik in een zonnig Landschap waarin Mensen actief zijn.

Ik open mijn ogen en wandel weg uit de coniferengroep naar het gaashek tussen ravijn en tuin. Het is alsof er weinig gedeeld gaat worden vandaag. In het ravijn heerst stilte, het geritsel van enkele vogeltjes en omlaag dwarrelende blaadjes, dat is het. Na twintig ademhalingen maak ik vol vertrouwen foto's van de individuele stammen van de coniferengroep. 

Warrior Iadied

Nota bene als ik op zaterdagavond 10 december de foto's op de computer laad om toe te voegen aan WEDERWAARDIGHEDEN en de foto's beter kan bekijken, is het net of 'de zitbank' vormgeeft aan een Slang. Best bijzonder gezien de gebeurtenissen die ik ondertussen heb meegemaakt. 

Waarom ik dit niet heb gezien toen ik de foto's maakte? Hmm, op 4 december 2011 keek ik of ik 'gezichten' op de stammen kon zien, blijkbaar is het beter met een wat minder specifieke focus, wat globaler, te kijken.

Vrijdag 2 december 2011 fietsen Mijn Lief en ik naar Dekkerswald omdat ik graag een paar foto's wil maken om aan WEDERWAARDIGHEDEN toe te voegen.

De ingelijste Latijnse tekst op het katheder is van de Evangelist Johannes: het eerste hoofdstuk, vers 1 tot en met 14. De letterlijke vertaling van 'In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum' is 'In het begin was het Woord, en het Woord was bij God, en God was het Woord'. Welk Woord dan ook, het Sleutelwoord voor de Hemelpoort is 'Jahweh'.

Blijft verrassend hoe ik mezelf in de wielen heb gereden door weer naar Rozen-Maria te gaan, ik dacht dat ik in WEDERWAARDIGHEDEN een lange tekst zou schrijven voordat ik uit de doeken zou doen dat het Sleutelwoord 'Jahweh' luidt, maar omdat ik mijn Ervaringen uit de Reis van mijn tweede Bezoek aan Rozen-Maria niet zo lang wil achterhouden, heb ik het Sleutelwoord 'Jahweh' nu al bekend gemaakt. Hmm, aan de Nederlandssprekende levenden.

Als ik op het internet opzoek wat Rio de Janeiro betekent, verrast de vertaling uit het Portugees me: Rivier van Januari. Mijn mond valt nog verder open als ik lees van wie de naam januari is afgeleid: van Janus, de Romeinse God van deuren en poorten en van alle begin. Hmm, voor de Overledenen in het Heelal vormt 'Jahweh' in elk geval een Nieuw Begin.

Het Witte Beeld dat ik zag, is inderdaad Cristo Redentor (Christus de Verlosser) een beeld van 38 meter hoog en 28 meter breed dat op de 710 meter hoge berg Corcovado in de stad Rio de Janeiro staat.

Tja, Jezus... er is natuurlijk sprake van een Drie-eenheid: de Vader, de Zoon (Jezus Christus) en de Heilige Geest. Hierbij zou Jezus de incarnatie van God zelf zijn. Toch mis ik op de een of andere manier de verbindende link. Hmm, net of ik iets wel gezien heb en toch gemist; niet bewust genoeg waargenomen.

Wat betreft de uitgedroogde Doornenbol uit mijn Reis: die Bol Doornen staat voor de Aarde met al haar lijden en haar strijd. Tenminste 'doornen' staan symbool voor lijden en strijd. Dus...

Warrior Iadied

http://translate.google.com

http://www.woorden.org/index.php?woord=Januari

http://www.encyclo.nl/begrip/januari

http://books.google.nl/books

Vervolgens lopen we deze donderdag, 1 december 2011, naar de andere kant van het hoofdgebouw. Lieve Vrouw vraagt zich af wie zich allemaal nog  bij ons zullen voegen. Tja, we zouden met een groep zijn! Tenminste... maar dat is een andere Reis. Hmm, dit staat al in 'Het Verhaal van de Steen'.

Ondertussen is de zon ondergegaan. We wandelen door naar de Hezelburcht waar ik haar de totaal verwaarloosde vijver laat zien. Terwijl Lieve Vrouw bij de grote spar gaat staan, zit ik bij de vijver op de witmarmeren steen die onder de spar ligt. 

Ik sluit mijn ogen en gun mezelf twintig Ademteugen. Dan zie ik een Grote Bol, het lijken open dooreengeweven droge bruine Doorntakken. Een donkere Wand torent erachter omhoog en daar bovenop zie ik van opzij een Witte Figuur.

"Ik kan niet zo goed zien wie daar staat."

Het is alsof ik voor het Beeld gedraaid wordt: Rio de Janeiro? Het grote witte Jezusbeeld met de handen wijd opzij geheven in een half zegenend, half uitnodigend Gebaar? Ja, het lijkt er wel op.

Ik open mijn ogen, Lieve Vrouw zegt  verbaasd: "Ik was even helemaal weg... ze lopen nog steeds daarboven, he?"

Tja, ik kan enkel bevestigend knikken.

"Als de Poort geopend wordt, zodat wij bij God kunnen komen, kan God dan gemakkelijker bij ons komen... in ons Hart?"

Haar vraag / idee klinkt me logisch in de oren. Blijkbaar ervaart Lieve Vrouw nu een Opener Verbinding met het Goddelijke.

Ik vertel over mijn Ervaring: "Wat zou Janeiro betekenen?"

"Het past wel bij 'het Woord'," zegt Lieve Vrouw.

"Hoezo?" vraag ik. Waar heeft ze het over? Lieve Vrouw lijkt van onderwerp te wisselen. Heeft ze het over het Sleutelwoord 'Jahweh'?

"Het Evangelie van Johannes uit de Kerk," antwoordt Lieve Vrouw.

Hoe luidt die tekst precies? 

Warrior Iadied

Staand naast Lieve Vrouw, die nog op de stomp van de conifeer zit, vertel ik over mijn Ervaringen en dus ook over het Sleutelwoord 'Jahweh': "Blijkbaar hadden de Overledenen in het Heelal 'het Woord' nog harder nodig dan de mensen op Aarde die WEDERWAARDIGHEDEN kunnen lezen."

Lieve Vrouw kijkt verrast op, ze realiseert zich dat zij het Sleutelwoord nu al kent. Hmm, Rozen-Maria zei: "Vertel het de Mensen." Blijkbaar moest ik niet dralen.

Open vertel ik haar: "Dat ze daar nog waren, verbaasde me, tenslotte heeft Lucifer al een tijd geleden Excuses aangeboden aan God: Thy Will Be Done."

Het dringt meer en meer tot me door dat 'de Overledenen' grote groepen mensen waren die op Aarde tot het doen van kwade daden verleid waren, en die zich daardoor onder de Duivel geplaatst hadden en na hun Dood in zijn Kuil verbleven en letterlijk niet verder konden. 

Hmm, doordat Lucifer zich weer tot God gewend had, en zich onder Hem geplaatst had, konden ze in principe reeds de Hemel in, maar ze kenden het Sleutelwoord niet! Diep in mezelf vraag ik me af: 'Wie was ik daar? Ik was zo groot.'

Hmm, misschien is het goed om over meer Oude Reizen in WEDERWAARDIGHEDEN te verhalen.

Lieve Vrouw en ik bespreken het delen van de gebeurtenissen en onze Ervaringen met anderen. "Kan dat?" vraagt Lieve Vrouw. 

"Ons zorgen maken, heeft volgens mij weinig zin, volgens mij kunnen we onze energie beter steken in 'gewoon rustig ademhalen'. De Tijden zijn al even terug veranderd. Misschien verwachten mensen een Volmaakt Iemand om hen de Nieuwe Tijd te brengen, maar zo is het niet. Wij-Mensen zijn allen perfect; naar Gods Evenbeeld geschapen, en we maken allemaal fouten. Enkel God en Godin zijn volmaakt. De Grote Veranderingen zijn al doorgevoerd, en erover vertellen hoeft niet te betekenen dat we gehoord worden; veel mensen zijn bezig met hun eigen ei. Het gaat niet om ons. Onze taak lijkt me om elkaar onder alle omstandigheden te herinneren aan het allereerste Verzoek: Gewoon rustig ademhalen."

Samen wandelen we naar de vijver en het Heilig Hartbeeld. Lieve Vrouw is geïnteresseerd in de tekst die op de sokkel staat: 'H. HART VAN JEZUS, BRON VAN ALLE VERTROOSTING, ONTFERM U OVER ONS'.

Een mooi gebed. Ik vertel over het zegenende beschermende gebaar van de hand van het Heilig Hartbeeld. Over het feit dat de priesters van de Oosters-orthodoxe Kerk met hun vingers de letters IC XC vormen als ze iemand of iets zegenen. 

Warrior Iadied

Wat een verrassing destijds Panter te zijn. Na de Reis bekijk ik 's avonds het boek 'Symbolen van de Inka, Maya en Azteken' van Heike Owusu. Ik weet niet zoveel van de Indianen van Midden-Amerika, maar ik weet dat in dit boek afbeeldingen van hun tekeningen staan. Tot mijn verrassing lijken de gebeeldhouwde figuren die ik-Panter gezien heb sterk op het naamtekens van heersers van Yaxchilán: Schild-Jaguar en zijn zoon Vogel- Jaguar. Hmm, bijzonder coherent panter en jaguar.

Als ik op internet zoek naar de plaats Yaxchilán kom ik op de grens van Mexico en Guatemala terecht. Bij de Usumacinta-rivier, 185 kilometer van Palenque. Het is een oude Mayastad van zieners en machtige koninginnen, die daar leefden tussen 200 en 900 na Christus. De piramidetempel aldaar kent inderdaad terrassen.

In een beschrijving staat dat magie en ceremonie er in de lucht hangen. De tempel met haar terassen zit vol afbeeldingen. Op deze afbeelding gaan onder andere vrouwen voor in rituelen. Een heel bijzonder gegeven, ook voor de Maya-cultuur. De vrouwen laten bloed vloeien, een soort aderlating, om te komen tot visioenen. Hmm, dan drum ik liever. Verder zoekend tref ik een boek: A Forest of Kings, The Untold Story of The Ancient Maya. Het is geschreven door Linda Schele en David Freidel. Geïntrigeerd bestel ik dit boek.  

Op internet ontdek ik ook een foto van hutten in Yaxchilán. De vorm klopt, de muren zijn niet van leem, maar van houten planken. Op de foto ziet het er ietwat te modern uit.  Toch…WAAUW.

Ik leer dat Yaxchilán ‘Plaats van de Groene Steen’ betekent. Geweldig, want op vrijdag 7 maart 2003 vond ik op het strand van Phaselis in Lycië (Turkije) een groene steen, die ik mee naar huis heb genomen! Hmm, ga ik dit verhaal eerst vertellen??? Waar zal ik eigenlijk beginnen?

Enkele dagen na 26 maart 2003, de dag waarop ik ik-Panter werd, realiseer ik me dat de groene steen de Centrale Steen in het Medicijnwiel is. De Indianen van Yaxchilán gaven de Windrichtingen kleuren: noord is wit, oost is geel, zuid is rood, west is zwart en het centrum is groen. Juliette-Dansend Licht, de tweede Reiziger in 'Het Verhaal van de Steen' vertelt me dat in de groene steen uit Turkije een groot stuk jade zit. Voor de Maya is jade een levenssymbool, een steen met magische krachten vereerd om haar schoonheid. Hmm, de Ervaringen uit mijn Reis voelen aan als uitnodiging om echt naar Yaxchilán te gaan.

Door de trillingen van de drum verscherpt het bewustzijn: het wordt creatiever. Studenten en vrienden komen om te reizen, dat wil zeggen om op Reis te gaan in de Andere Werelden. De eerste opdracht luidt: Zoek je Krachtdier.

Degenen die reizen, gaan op Reis met een Vraag. Deze Vragen worden van tevoren gezamenlijk besproken, met name om ze te concretiseren. Nadat ik twintig minuten heb gedrumd, en de Reizigers dus gereisd hebben, worden de Reiservaringen besproken. 

Zelf werk / typ ik mijn Reiservaringen altijd uit. Vandaar dat ik de datum precies weet.

  Mijn vraag op die 26e maart 2003: Hoe en wat kan ik het beste zijn, om me te voelen en te zijn zoals vandaag (vroeg opgestaan, en heel ontspannen actief met heel veel verschillende zaken: ik-Thea kies zelf waarmee ik bezig ben), zodat ik ook in staat ben daadwerkelijk ‘Het Verhaal van de Steen’ te schrijven? 

Voordat ik ga drummen, roep ik altijd mijn Krachtdieren in de verschillende Richtingen (het Oosten, het Zuiden, het Westen, het Noorden, Boven, Beneden en in het Midden) aan en verzoek ik Hen om Bescherming, Begeleiding en Ondersteuning voor alle Aanwezigen tijdens het Reizen. 

Wat gebeurt er op 26 maart 2003? Als ik de Spirits aanroep zie ik tot mijn grote verrassing in het Westen een zwart-wit gevlekte Panter op me af komen. In het Noorden zie ik de Panter door het beeld van Lapland heen.
Op de een of andere manier sta ik hoog boven de Aarde. Als ik drum op 'dankbaar' zie ik Panter rechtsvoor op me afkomen. Hij springt omhoog en ik ervaar dat hij me naar de keel springt. Ik besef dat ik gegeten word, en dat dit betekent dat de kracht van Panter in mij overgaat.
Dan ervaar ik mezelf tegelijkertijd staand als Thea en lopend op vier poten als een Panter. Ik-Panter heb een enorm lange staart, die soepeltjes achter me aan beweegt. Ondertussen drum ik op 'Panter'. Ik merk dat ik-Panter een heel ontspannen soepele bek heb. Alles is soepel aan mij-Panter! Een heel lekker gevoel. 

Ik-Panter loop tussen hoge lianen en veel groen door. Ik-Panter zit in de jungle. Ik vraag me af waar... Boven mijn hoofd hoor ik-Panter papegaaien schreeuwen. Er zijn ook andere oerwoudgeluiden. Apen? Ik besluit dat het Zuid-Amerika is. Zijn daar gevlekte panters? Het is heerlijk zo soepel rond te struinen. Overal lianen, het is vochtig warm. Lekker loom. Onder mijn voeten zitten verrukkelijke kussentjes, het loopt zo lekker verend, alleen daarom al wil ik-Panter uren lopen. 

Ik-Panter kom bij een soort piramide... niet zo groot en enigszins overwoekerd. Ik-Panter kom tussen de lianen door en zie kleine groene boompjes en mos op de stenen. De piramide bestaat uit blauwig-grijze gladde steen. Of is het schaduw? Ik-Panter weet dat ik-Panter daarin een hol heb, maar ik-Panter ga er niet naar binnen. Het is er stil. Lianen hangen over de stenen. Er zijn figuren in gebeeldhouwd... aan de rechterkant een hoofd en links daarvan iets van een bloem of zo. Bekende indianenafbeeldingen. Ik vraag me af of het Quetzalcoatl is; de gevederde slang...

Dan loop ik weer door de jungle... een geur trekt me naar een soort dorp, kraalachtig. Er staan enkele lage hutten, een stuk of drie. Ronde hutten, met lage leemachtige grijze muren. Er zit een puntdak op: een dikke laag stro; rietachtig.
Vaag zit er een soort afscheiding om het gebied heen, een heel open hekwerk. De mensen zien mij niet, ik zit tussen de bladeren van het struikgewas en bespied ze. Op een open vuur staat een ronde ketel en daarin worden een soort grofvezelige knollen gekookt. ‘Cassave?' is wat ik me bedenk. Is dat zoetig?

Dan opeens zie ik-Panter dat meerdere mannen, met speren in de aanslag, in een driekwart cirkel om mij-Panter / voor mij-Panter staan. Zij doen niks en ik-Panter doe ook niks. In een flits of ik-Panter ben weg. Blijkbaar raakt een van de speren mij-Panter toch. Aan de binnenkant van mijn-Panter rechterachterpoot bloedt het, een krasstreep van zo'n dertig centimeter over de huid. Het doet geen pijn, maar het bloedt flink. Ik-Panter realiseer mij het gevaar: in de jungle moet je niet naar bloed geuren. Ik-Panter lik regelmatig langs mijn-Panter poot. Na korte tijd stopt het bloeden. Ik-Panter ben ver het oerwoud ingegaan. Hier is het rustig, enkel oerwoudgeluiden. Ik-Panter vlei me-Panter heerlijk op de grond. De zon schijnt tussen het bladerdek door en zonnevlekjes spelen over mijn lichaam. Ik-Panter schenk nog even aandacht aan de wond, maar die is dicht, het is goed zo. Volledig ontspannen lig ik-Panter daar.

Zo super ontspannen komt mijn Vraag terug: Hoe kan ik me het beste opstellen om me te voelen zoals vandaag, om zo te zijn? 
Er klinkt een Stem die zegt: Maak je niet druk. 
Ik realiseer me de waarheid daarvan in het leven van een Panter. Een Panter maakt zich niet druk. Ook besef ik dat alles op schema ligt, als ik 'Het Verhaal van de Steen' niet schrijf, zal een ander het wel doen. Als het tijd is dat er iets gebeurt op deze wereld dan zal het gebeuren. Het zijn allemaal ontspannende gedachten.

Een gegeven moment loop ik weer door de jungle. Ik-Panter realiseer me dat ik-Panter richting mijn kleintjes ga. Ik raak ervan in de war, ze hebben eten nodig, maar de panter heeft niks gevangen. In gedachten zie ik / ik-Panter twee kleintjes buiten spelen. Ze trekken met hun bekkies aan de kale ribben van een tamelijk groot dier. Wat is dat? Een rund? Die zijn er toch niet in de jungle. Wat voor dieren vang ik daar eigenlijk, daar in die jungle? Ik denk aan een karbouw, maar die zijn daar toch niet. In beeld verschijnt een grote miereneter, met een lang snuit. Eet ik miereneters?

Dan ben ik-Panter weer bij de piramidebouw met de terrassen. De maan schijnt, het lijkt wel volle maan. Geruisloos loop ik-Panter naar de ingang van mijn hol in de piramide. Het is een heel kleine ingang. Een vierkant, richting driehoek... aan de bovenkant wat smaller. 
Ik ben nog in de war, ik breng geen voedsel mee! 
Linksboven op de trappen van de piramide zijn mensen bezig. Ze doen een of ander dom ritueel... er is ook iemand met een drum, die heeft de piramide tot de top beklommen. Ik zie hem tegen de nachthemel afgetekend, in zijn linkerhand de drum als een grote schijf. Ach, die mensen, ze merken toch niet dat ik-Panter er ben, daarvoor ben ik te onzichtbaar en te geruisloos. 
Binnen komen de kleintjes op mij af en dan merk ik-Panter dat ik-Panter een heel slaphangende buik heb... met grote spenen, de melk drupt er al uit! De kleintjes drinken melk!
Twee kleine pantertjes zijn het, of drie? Ze hebben nog nauwelijks vlekken! 
Van binnen vraag ik me af of ik ze als panter af en toe voor de veiligheid naar een ander hol breng... volgens mij wel. 
Ik-Panter vlei me bij hen neer, het is rustig in het woud.

Een verrassend Verzoek van Rozen-Maria gisteren! 
Bij onze nadere kennismaking op 8 november 2011 in het Goffertpark had ik Lieve Vrouw al verteld over het feit dat ik wist hoe de Hemelpoort geopend kan worden. Op dat moment zei Lieve Vrouw: "Als jij geen doel hebt!" 

Tja, ik wilde toen helemaal niet met spiritualiteit bezig zijn; enkel nog gewoon een beetje leven in het hier en nu. Het spirituele had ik min of meer uit mijn leven gebannen, dat vond ik prima na beroerde ervaringen waarover ik hier niet wil uitweiden. Hoewel dat beroerde niet direct verband hield met het spirituele.

Waar ik de Wetenschap over de Hemelpoort heb opgedaan? Tijdens een vakantiereis eind 2003 begin 2004 in Guatemala. Ik ben toen ook even in Mexico geweest, maar de Kennis over het Openen van de Hemelpoort deed ik op bij de Maya's in Guatemala.

Waarom ik naar Guatemala ging? Nou dat was eerst niet eens de bedoeling. 

Ik vraag me af of het gemakkelijk te beschrijven zal zijn? Ben namelijk niet van plan het antwoord onmiddellijk cadeau te doen. Nee, stap voor stap ga ik vertellen over de weg hoe ik daar gekomen ben en hoe ik de sleutel ontdekt heb. Brr, ik wilde dit verhaal eigenlijk helemaal niet meer vertellen; zo chagrijnig ben ik geweest met betrekking tot het schrijven hierover. 

Ooit heb ik er namelijk een fotoboek van gemaakt. Dagen en dagen aan gewerkt. De foto's van en gebeurtenissen uit de vakantiereis plus de bijbehorende Ervaringen in de Andere Werelden. Op het moment dat ik het fotoboek probeer te verzenden naar de betreffende verwerker druk ik blijkbaar op een verkeerde knop: weg fotoboek. Nergens een kopie, helemaal niks te vinden op mijn computer.

Nou en later crashte mijn computer waardoor ik zo ongeveer alle digitaal gemaakte foto's van jaren kwijtraak, want de brander had het daarvoor al begeven, dus kopieën had ik niet. 
Verder heb ik jaren en jaren aan 'Het Verhaal van de Steen' gewerkt, maar dat boek heb ik op 21 september 2006 zelf uitgebracht bij Uitgeverij Gopher, en dat boek ligt dus niet in de boekhandel. Reclame werd er niet voor je gemaakt: taak voor jezelf!

Hmm, misschien is 'Het Verhaal van de Steen' wat te moeilijk. Eigenlijk zou ik dit boek nog eens moeten controleren, want bij de uitgeverij had een redacteur er van alles in veranderd en dat heb ik in enkele dagen proberen te wijzigen, maar...? Nou ja, frustratie genoeg.

Wat ik nog wel heb? Foto's in een foto-album, een reisverslag van de vakantie in Guatemala met mijn Reizen in de Andere Werelden aldaar, oude agenda's en stukken tekst die ik geschrapt heb voor 'Het Verhaal van de Steen'. Het zou moeten kunnen. De gebeurtenissen en Ervaringen vormen tezamen een magistraal web. 

Voor vandaag stop ik ermee. De hoogste tijd om enkel gewoon rustig adem te halen en Rozen-Maria ik ga aan Uw Verzoek voldoen!
Warrior Iadied

Penterman, Thea - Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.