 |
|
|
| Voor mij, om gelukkig te zijn, en voor geïnteresseerden! |
|
|
| 02-07-2012 |
 Schoonheid - Serene Sfeer |
Vlak voor de terugreis tref ik een afgeschreven bibliotheekboek: De eenzame bruid.
Echt een roman voor de terugweg in het vliegtuig.
Al lezend word ik getroffen door de volgende zin: 'Er zijn veiliger manieren om naar schoonheid en een heilige sfeer op zoek te gaan.'
Het geeft me te denken; ik ben nu helemaal naar La Palma gegaan en heb nieuwsgierig een berg beklommen. Hoe zou dit zitten in Nederland? Kan het gemakkelijker?
Het idee vat post om in WEDERWAARDIGHEDEN gewoon de vredevolle plekken te gaan beschrijven. Hm, en meer contact met bomen te zoeken en van de interactie verslag te doen.
Warrior Iadied
Putney, M.J. (2002). De eenzame bruid. Vianen: The House of Books, pg. 84.
|
|
|
Tags:Tempel van Hoshan
|
|
| 30-06-2012 |
| Prois de Candelaria |
Na ons bezoek aan Los Campanarios besluiten Mijn Lief en ik naar het noorden te rijden en daar naar de Prois de Candelaria te wandelen.
Opgewekt en blij struin ik rond door de enorme grot, die een heldere baai beschermt. Dankbaar sta ik stil bij een 'kapelletje' met Maria en Jezus.
Hm, Maria symboliseert voor mij Moeder Aarde en Jezus is de Verlichte Vrucht; de Vrucht van Het Licht.
Op de foto zie ik allemaal vlekken. Stofvlekken of wat anders? Best bijzonder. Zouden het zielen kunnen zijn?
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:La Palma, Prois de Candelaria
|
|
| 28-06-2012 |
| Converserende Reuzen |
Lang heb ik getreuzeld met het beschrijven van Mijn Ervaring daar aan de kraterrand van vulkaan Tajuya.
Als ik haar uiteindelijk op 15 juni 2012 beschrijf, krijg ik enorme buikpijn en diarree. Gelukkig pijn in mijn hele buik en niet enkel rechts. Is het zo spannend om deze Ervaring te delen? Waarschijnlijk, ik vind het ook niet meer dan logisch dat ik erdoor overdonderd ben.
Geniet trouwens nog erg van de foto's van mijn wandeltochten op La Palma.
Een foto van Los Campanarios wil ik nog delen. Het is degene die ik de titel 'Converserende Reuzen' heb gegeven.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Vulkaan Tajuya, Los Campanarios
|
|
| 26-06-2012 |
| Vulkaan Tajuya - Heling |
Zaterdag 5 mei 2012, Bevrijdingsdag in Nederland, beklimmen we voor de tweede keer boven Jedey vulkaan Tajuya. En deze keer nemen we op 1098 meter de goede afslag naar links naar de krater. Mijn Lief beklimt een top aan de kant van Jedey terwijl ik me neerzet langs de kraterrand.
De rust en stilte hebben een ongekende intensiteit. Als Mijn Lief zich weer bij mij gevoegd heeft, besluit ik te proberen met de vulkaan contact te maken.
Ik sluit mijn ogen en stem me af op de omgeving, dan begroet ik de vulkaan en stel me voor: "Goedemorgen Vulcán Tajuya, ik ben Thea, ooit Warrior genoemd. Ik ga niet iets specifieks vragen, maar misschien wil je me iets vertellen?"
Het duurt even en dan zegt een voorbij zeilende Zware Stem: "Liefde is... ... ... zegenen!"
'Tja, zegenen... zegenen... ik praktiseer het al. Ik besef het.'
Dankbaar voor het vernomen Antwoord bid ik een Rozentientje, de Ring - van mijn Moeder - die ik draag, is daarbij behulpzaam.
En dan realiseer ik me: 'Trekt mijn Buikpijn nu weg!?'
'Ja... ja... echt waar... het zal toch gebeuren... ja... '
Verbaasd open ik mijn ogen.
De buikpijn is weggebleven, ook na weken, en dat na jaren buikpijn. Heel dankbaar ben ik daarvoor.
Naar La Palma gaan, is goed geweest. Kellog's All-Bran Plus eet ik ook niet meer, maar eerder heb ik dit tijdens vakanties ook gedaan en toen verdween de buikpijn niet.
Lieve Vrouw zei later: "Mogelijk toch bijzondere energetische omstandigheden."
Tja, verstopten de ontbijtgranen mijn darmen toch? Hoopten zich daarachter gassen op. Is het dat? Maar waarom verdween de pijn dan niet bij andere vakanties? Bleef de lucht rechtsboven in een soort uitstulping in mijn darmen hangen? Werd de darmwand daar zo dun van dat er 'vuil' in mijn rechterbovenbeen zakte? Verdween de lucht uit mijn darm op 2 mei toen ik mezelf op de wand van vulkaan Tajuya zo inspande? Perste ik de lucht er toen toch uit? Niets gemerkt van winderigheid!
Hoe dan ook in interactie met de Andere Wereld is de pijn verdwenen. Met dank aan Los Campanarios, Hanuman, Vulkaan Tajuya... en Maria. Ik voel me beschermd en geleid. Dankuwel!
Warrior Iadied
Ad foto: mijn zicht op de krater van Vulkaan Tajuya op de plek waar de pijn verdween.
|
|
|
Tags:La Palma, Vulkaan Tajuya
|
|
| 24-06-2012 |
| Sint Brandaan |
Aangezien Mijn Lief en ik de versierde kruizen laten voor wat ze zijn, worden we verrast door andere zaken.
Op onze wandeling van Tijarafe naar Playa del Jurado (Strand van het Venster) treffen we bij een uitzichtpunt (Mirador del Barranco Jurado) de legende van Sint Brandaan: Aan de horizon, in het westen is soms het spookeiland San Borondon te zien!
Hm, in de zesde eeuw na Christus komt de zeevarende Ierse monnik Sint Brandaan, al zoekend naar het paradijs, op een bijzonder eiland terecht. Als hij er een vuur ontsteekt, begint de Aarde te beven. Geschrokken en angstig licht de monnik het anker om vast te stellen dat hij zijn kamp op de rug van een walvis heeft opgeslagen.
Tja, als ik zo'n legende lees vraag ik me altijd af hoeveel heidense elementen erin vervat zijn, en ook of en hoe het verhaal geduid zou kunnen worden.
Thuis zal ik de legende eens bestuderen; lijkt me interessant.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Sint Brandaan
|
|
| 22-06-2012 |
| Fiesta de la Cruz |
Op 3 mei wordt op San Miguel de la Palma, want zo heet het eiland volledig, gevierd dat het eiland tot Castilië, Spanje, is gaan behoren.
Nou ja, is dat zo? Op 3 mei 1493 is de hoofdstad Santa Cruz de la Palma gesticht door Alonso Fernández de Lugo, en 3 mei is in de katholieke kerk de feestdag van het Heilig Kruis.
Tja, geen nieuwe markt (Noviomagus), geen dam aan de Amstel (Amsterdam), maar een Heilig Kruis (Santa Cruz).
In plaatsjes en wijken aan de oostkant van het eiland worden op deze feestdag kruizen versierd.
Meestal met witte stof en dan met de gouden sieraden van de vrouwen uit de betreffende gemeenschap. Er omheen wordt creatief vormgegeven aan een eigen thema. Oh, er staan vele houten kruizen langs de oude ezelpaden.
Ik voel me verwant en ook een beetje verplicht aan dit feest want via het Fiesta de la Cruz ben ik bij Wim-del-Arte terecht gekomen, en via zijn fotoblog bij Los Campanarios, bij Hanuman en het Godenechtpaar Rama en Sita.
Mijn Lief heeft echter niet zo'n behoefte langs verschillende versierde kruizen te wandelen en zo aan het feest mee te doen. Hm, de laatste keer werd hij ziek toen wij langs de versierde kruizen liepen, en wat baalde hij van de automobilisten die van kruis naar kruis reden en in een lange file stonden te ronken. Eigenlijk is het ook een feest van de bevolking, het bevordert de hechtheid van de gemeenschap. Toeristen kunnen zoiets lijkt me enkel kapot maken.
Het kost me wat moeite, maar we komen overeen dat we gewoon gaan wandelen en dat we één kruis gaan bezoeken, een kruis dat we toevallig tegenkomen. Hm, dit is niet helemaal eerlijk want ik heb al aan vlaggetjes gezien dat er langs de weg die we gaan rijden een kruis versierd wordt.
Het versierde Kruis van Botazo is met de Engelbewaarder achter het meisje en het jongetje een plaatje.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Heilig Kruis, Cruz de Botazo
|
|
| 20-06-2012 |
| Mispoes |
We klimmen en klimmen, zonder hoogtemeter.
Vanuit het vlakke Nederland zijn we het klimmen niet gewend en dus ben ik op 1078 meter zo moe dat ik braaf de met een groen-wit symbool aangegeven weg volg in plaats van dat ik de steenmannetjes bij een weggetje linksaf naar de krater van vulkaan Tajuya zie.
Even later zijn de kraterpijpen niet meer te zien. Ik denk dat we om 'een heuvel' lopen, maar dit blijkt niet te kloppen.
Als ik de wandelgids achteraf nog eens goed bestudeer zijn we uiteindelijk op een hoogte van 1199 meter linksaf gegaan en hoog achter Los Campanarios langs gelopen.
Tss, we gaan het nog een keer proberen!
Als we na de afdaling aan de andere kant van Los Campanarios en idem van de Barranco de La Palma weer bij de auto zijn, trillen mijn beenspieren spontaan. Voor een oudere dame is dit blijkbaar een enorme beproeving... het voelt alsof ik mijn hele lichaam uitgeperst heb.
Warrior Iadied
Ad foto: een van Los Campanarios. Zie je de grijze man met de hoed erin?
|
|
|
Tags:Los Campanarios
|
|
| 18-06-2012 |
| La Palma - Los Campanarios |
In de meivakantie is het zover. Mijn Lief en ik vliegen naar La Palma naar de badplaats Los Cancajos. Wat wil ik graag aan de westkant van het eiland de kraterpijpen in Jedey 'De Klokkentorens' bezoeken en bekijken!
Op vakantie ontbijten we meestal in het hotel. Deze keer hebben we besloten om in het appartement te ontbijten. Ik heb wel eens een keer mijn geliefde ontbijtgranen 'Kellog's All-Bran Plus' - een vezelrijk ontbijtproduct met 85% tarwezemelen - meegenomen, maar deze keer niet. In een supermarkt in het badplaatsje schaf ik muesli aan.
Op 2 mei gaat mijn wens in vervulling. In Jedey beginnen we aan de beklimming van Vulcán Tajuya. We beginnen bij een parkeerplaatsje op 730 meter hoogte en klimmen en klimmen. Het zicht op Los Campanarios is geweldig.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:La Palma, Los Campanarios
|
|
| 16-06-2012 |
| Ziekte-intermezzo |
Nee, ik ben niet ziek geworden. Ik wil kort iets vertellen over de buikpijn die ik al jaren heb. Het begint 15 september 2009 met een acute buikpijn die eerst wordt geïnterpreteerd als een galsteenaanval, maar waar later enkel een darmkoliek uit te concluderen valt. Nou ja, enkel... pijnlijk en bizar genoeg
In de jaren daarna heb ik rechts in mijn lijf altijd buikpijn: hevig of minder hevig, meer of minder uitstralend, maar werkelijk altijd. In Nederland maar ook daarbuiten.
Bloed prikken, meerdere echo's maken, de uitslagen zijn altijd goed: "Gal, lever en nieren functioneren uitstekend. Er is ook geen reden om iets ernstigers te veronderstellen."
Dan ga ik weer naar huis, gerustgesteld en in de war, want ik heb pijn.
's Avonds zit ik stijf rechtop in een leunstoel. 's Nachts word ik er wakker van, draaien in bed kan een ramp zijn. Op mijn werk wordt mijn bureaustoel nog maar eens opnieuw ingesteld. 'Zou het aan het vele werken achter de computer kunnen liggen?'
Langzaam maar zeker komen er meer symptomen bij; mijn rechterheupbeen lijkt aan de bovenkant te ontsteken, mijn rechterribben doen pijn.
Er komen geen antwoorden. Nee, ik heb geen last van verstopping. Ja, ik heb een normale regelmatige dagelijkse stoelgang. Ja, een keertje aambeien, maar dat is ook zo weer over. Nee, geen last van winderigheid. Er lijken geen ophelderende antwoorden te komen.
Vervolgens krijg ik last van mijn rechterbovenbeen. Bobbels in de achterste spier. Via de huisarts naar een fysiotherapeut. Oefeningen om de buikspieren te versterken en diepe massages die de verdikkingen weten weg te werken.
Een, twee dagen geen pijn in mijn been en tralalala daar voel ik de steken en scheuten weer. Met behulp van een goede Shiatsu-therapeut is de pijn dragelijk. Maar waardoor ontstaan deze verklevingen?
"Het lijkt wel of er 'vuil' in mijn been zakt."
Ook de Andere Werelden betrek ik in 'mijn ellende'. In WEDERWAARDIGHEDEN doe ik hier verslag van; op 6 januari 2012 ga ik verbouwereerd door de bekeuring in Groesbeek 's avonds laat naar Dekkerswald en daar stel ik Maria de volgende vraag: "U zei dat ik Vragen kon stellen als ik ze had. Ik heb een Vraag die ik nu wil stellen. Ik heb al lange tijd Pijn in mijn Rechterheup en -been. Kunt U die Pijn wegnemen? Dank U."
Tss, wat geneerde ik me achteraf dat ik op deze wijze hoopte op een wonder.
26 maart 2012 ga ik voor de zoveelste keer naar het ziekenhuis... weer een echo. Ook voor de darmen deze keer. De echoscopist zegt dat dit niet kan, een echo voor de darmen. Met gal, lever en nieren is alles nog steeds oké. Gelukkig maar.
Dan zegt hij: "Ik kan wel zien dat er heel veel lucht in de darmen zit."
Zijn opmerking echoot nog dagen door mijn hoofd: 'Wat kan ik daar nu mee?'
Warrior Iadied
|
|
|
|
|
| 14-06-2012 |
| Elden - Witte Kerkje |
Even wat geschiedenis.
Aangezien er in de Bronstijd waarschijnlijk van west naar oost een handelsroute over en langs de Rijn liep, wordt de Eldense polder onder Arnhem al heel lang bewoond. In het naastgelegen Meinerswijk hadden de Romeinen in elk geval een legerkamp.
In 855 wordt de plek Elti genoemd als bezit van de benedictijneradbij Werden. Vandaag de dag is dit klooster gelegen in een stadsdeel van de stad Essen in Duitsland. Missionaris Liudger, die in 777 zijn bekeringsactiviteiten begon in Deventer, zou het klooster in Werden gesticht hebben. Liudger voltooide in het gebied van de Friezen de werkzaamheden van evangeliepredikers als Willibrord en Bonifatius.
In het begin van de 14e eeuw kreeg de kapel van Elden de status van kerk: de Bonifatiuskerk. Vanaf 1395 staat het kerkje op de kerkenlijst van de Domfabriek in Utrecht. Veel van de kerkgeschiedenis is verloren gegaan. De huidige kerk stamt uit 1866, terwijl de toren nog uit de 15e eeuw stamt.
Het witte kerkje werd vernoemd naar Bonifatius, die de kerk van Rome in West-Europa vestigde en daarmee min of meer een culturele eenheid in dit gebied bewerkstelligde.
De missie van Bonafatius was trouwens vrij agressief. In 723 hakte hij de heilige Donareik in Geismar in het huidige Duitsland om. Toen er geen wraak volgde van de vereerde goden, stapten veel Germanen op het christelijk geloof over.
Ach, er is niks mis met het christelijk geloof, maar dat door de kerstening de geesten van bomen zo uit beeld zijn verdwenen, vind ik intens spijtig. Jammer dat niet meer te achterhalen is of er ooit een heidense offerplek in Elden is geweest.
Warrior Iadied
http://nl.wikipedia.org/wiki/Elden_(Arnhem)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_rijksmonumenten_in_Elden#Elden
http://nl.wikipedia.org/wiki/Liudger
http://www.meimei.nl/~ric/pmwiki/pmwiki.php?n=OnsDorp.EldenToen
|
|
|
Tags:Elden, Bonifatiuskerk
|
|
| 12-06-2012 |
| Elden- Plataan |
Maandag 23 april kom ik ter gelegenheid van een feestje rond de pensionering van Mijn Lief in Arnhem-Zuid terecht: in Elden.
Met open mond sta ik daar de plataan bij de Bonifatiuskerk - het witte kerkje van Elden - op te nemen. De boom met een omtrek van meer dan 7.30 meter is zo'n 250 of 275 jaar oud.
Hm, wat is het leven van ons mensen dan kort. Hoeveel energie is er niet door deze dikste plataan van Nederland gegaan.
Ik neem leylijnen waar. Globaal loopt er een krachtige lijn tussen de boom en de boerderij ernaast. Als ik bij de boom sta en naar de boerderij ernaast kijk, gaat de lijn door de kamer of het raam links naast de voordeur, dus het raam dat het verst weg is bij de Huissensedijk.
Dit is een plek om energie op te doen. Met deze boom wil ik nog proberen contact te maken.
Hm, en hou oud is dit kerkje? Werd Bonifatius niet vermoord in Dokkum?
Warrior Iadied
http://www.monumentaltrees.com/nl/nld/gelderland/arnhem/2391_wittekerkjevanelden/
|
|
|
Tags:Elden, Plataan
|
|
| 11-06-2012 |
| Loslaten is een kunst! |
21 april gaan Vrijgevige Vrouw en ik naar de rondleiding bij de tentoonstelling 'The French Connection" in Museum het Valkhof. Daan van Speybroeck vertelt boeiend. Het boek over de Sint Christoffelkerk in Evergem heb ik bij me en, mede door toedoen van Vrijgevige Vrouw, leen ik het boek uit. De kunstcoördinator lijkt het erg te waarderen en belooft het boek terug te zenden.
Brr, blijkt het vervolgens toch niks voor mij. Dagen heb ik er last van want ik wil de kerk in Evergem bezoeken; bekijken of het inderdaad een energetisch waardevolle plek is. En als ik die kerk bezoek, is het betreffende boek een goede leidraad. Balen kan ik van de onrust in mijn lijf die het uitlenen van het boek bewerkstelligt. Tegen mezelf zeggen dat gevoelens tijdelijk zijn, helpt voor geen meter.
Alsof 'ze' het erom doen - ze, wie? - tref ik een hindoeïstisch verhaal van de wijze ziener Narada. In het verhaal draait het om reïncarnatie.
In het kort: Narada denkt alle illusie overwonnen te hebben. Vishnu berispt hem; dit zou zelfs een god niet durven beweren. Daarop vraagt Narada aan Vishnu om hem te tonen wat illusie is. Vishnu verandert Narada daartoe, via een bad in een prachtige vijver, in een vrouw die geen herinnering heeft aan haar leven als Narada.
Koning Taladhvaja ziet de schitterende vrouw en geeft haar de naam 'zij wier schoonheid haar fortuin is'. Ze trouwen en krijgen zonen en kleinzonen. Op een dag, bij een aanval door een vijandelijk leger, worden zonen en kleinzonen gedood. Begrijpelijk dat 'zij wier schoonheid haar fortuin is' smartelijk treurt.
Dan komt Vishnu vermomd als priester voorbij: "Waarom heb jij zo'n verdriet? Alles wat gebeurd is berust enkel en alleen op een vergissing en bedrog. Wie ben jij en wiens zonen zijn gestorven?"
Vishnu maant de vrouw de riten voor de doden uit te voeren en een ritueel bad te nemen. Bij de prachtige vijver aangekomen zegt Vishnu: "In een eindeloze reeks van wedergeboorten heb jij miljoenen vaders, echtgenoten en zonen gehad. Om wiens dood wil je treuren? Het is een dwaling die in jouw bewustzijn is ontstaan, zoals een droom waarvan je denkt dat het de werkelijkheid is."
Op het moment dat 'zij wier schoonheid haar fortuin is' het water van de vijver inloopt, verandert zij terug in de man en ziener Narada.
Tja, ik geloof in reïncarnatie... en toch word ik onrustig van het uitlenen van een boek. Loslaten is een kunst!
Warrior Iadied
De Vos, A. (1986). Jubileumboek Sint-Christoffelkerk Evergem. Evergem Sint-Christoffelconfrerie.
http://www.beleven.org/verhaal/de_illusie_van_narada
|
|
|
Tags:reincarnatie
|
|
| 25-05-2012 |
| Uitnodiging La Palma |
Af en toe check ik de website van Wim-del-Arte op het Seniorennet van België. Gewoon omdat ik gek ben van het eiland La Palma en omdat ik in een van zijn foto's... in de kraterpijpen van Jedey - Los Campanarios - de Aapgod Hanuman en het Godenechtpaar Rama en Sita onderken.
Op 13 april 2012 blijkt Wim zijn fotoblog aan rotsachtige rechtopstaande stenen te wijden. En kijk... daar zijn de kraterpijpen weer. De foto heeft hij gemaakt terwijl hij aan een parachute naar beneden zeilde.
Ik kijk - een grijze figuur kijkt me aan - , kijk nog eens, kijk Mijn Lief aan en zeg: "Kom, we boeken een last-minute."
Het is gewoon de bedoeling.
Warrior Iadied
http://blog.seniorennet.be/schetsblog/ 13-04-2012
|
|
|
Tags:Wim del Arte, Los Campanarios
|
|
| 19-05-2012 |
| Rozenkrans |
Op het web ontdek ik dat het bij een Dominicanenklooster past om zoveel aandacht aan de rozenkrans te schenken, want ze worden gezien als de beschermers ervan.
Het herhalen van gebeden om God te loven, te danken of te smeken bestond reeds voor het jaar nul. Jezus en de apostelen baden reeds een dergelijk gebed. Herhaling van een gebed zorgt voor meditatieve rust.
Aangezien de Latijns-Gregoriaanse koorgebeden voor monniken en priesters voor leken te moeilijk waren, ontwikkelde zich in de loop der eeuwen voor hen een eenvoudiger herhalingsgebed: gewoon honderdvijftig keer het Onze-Vader.
In de twaalfde eeuw wordt hierin het Wees-Gegroet ingevoegd dat vrij snel de hoofdrol gaat spelen, met name bij broederschappen.
In de loop van de tijd worden ook overwegingen over het leven van Jezus ingevoegd en in 1569 voegt de dominicaanse paus Pius V aan het Wees-Gegroet zelf de smeekbede 'Heilige Maria, Moeder van God, bidt voor ons zondaars, nu en in het uur van onze dood, Amen' toe.
Op dit moment horen blijde, droevige en glorievolle geheimen over het leven van Jezus en Maria tot de overwegingen van de rozenkrans. In 2002 heeft Paus Johannes Paulus II er de Geheimen van het Licht aan toegevoegd. Dit laatste omdat Jezus 'het Licht der Wereld' is.
Best opvallend dat het rozenkransgebed zich op deze wijze ontwikkeld.
Een echte rozenkrans bestaat uit vijftien tientjes. De breviergang van het Albertinum heeft dus een verkorte vorm: vijf rozentientjes ofwel een rozenhoedje.
Hm omdat elk rozenramen drie rozen kent, zijn het steeds drie tientjes ineen... een enigszins alternatieve rozenkrans, en min of meer zoals de vrouw, die ik in pannenkoekenrestaurant 't Hoogstraatje ontmoette, haar rozentientje-ring bad.
Ben toch benieuwd of in het Klooster Albertinum de leylijnen echt een kruis vormen waarbij de 'rozenkrans' als ovaal om de staande arm slingert. Ga het beslist nog eens checken.
Warrior Iadied
http://nl.wikipedia.org/wiki/Kruis_(christendom)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Kruis_(symbool)
http://www.rozenkrans.nl/
|
|
|
Tags:Nijmegen, Klooster Albertinum, Rozenkrans
|
|
| 10-05-2012 |
| Albertinum Driehoek |
Twintig april stuur ik een foto van een raam met een driehoek naar de website Godsnaam.be immers het glas-in-lood vormt wel enigszins Hebreeuwse letters.
'Zou er iets staan? Wat zou er opstaan? Als iemand het weet dan zij wel.'
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Albertinum, Breviergang, Driehoek
|
|
| 09-05-2012 |
| Albertinum Rozen |
En dus denk ik negentien april: 'Een rozentientje... vormt de breviergang een rozentientje? Hoeveel rozenramen zouden er zijn?'
Een paar keer ben ik de tel kwijt, maar inderdaad... er blijken vijftig rozenramen te zijn. Jawel, telkens tien bij elkaar. Elk rozenraam kent drie rozen dus driemaal een Wees-Gegroet, en na tien rozenramen volgt een raam met een driehoek ofwel het is tijd drie Onze-Vaders te bidden.
Waauw!
'Waar is het begin, waar het einde?'
Links van de hoofdingang van 'de kapel' tooit de breviergang zich met een serie verschillende ramen: muziekinstrumenten en tekst. Daarna volgt de intrigerende driehoek, dan tien rozenramen, weer de driehoek, weer tien rozenramen, een driehoek, tien rozenramen, enzovoort. Mijn fotocamera klikt en klikt.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Albertinum, Breviergang, Rozen
|
|
| 08-05-2012 |
| Rozentientje |
'Rozen en Driehoeken...'
Opeens denk ik aan mijn ontmoeting, op dertien april, met een vrouw in restaurant 't Hoogstraatje in Nijmegen.
Bij de toiletten wast ze haar handen en op de rand van de wasbak ligt een enorme zilverkleurige ring. Rechtop op de ring staat een kruis en rondom zijn er tien grote bolletjes aan gehecht: een rozentientje.
"Hé, zo'n ring, maar dan veel kleiner heb ik ooit van mijn moeder gekregen. Mag ik hem even bekijken?"
We raken in gesprek en zij vertelt al wandelend te bidden voor bekenden die het nodig hebben: "Bij elk bolletje drie Wees-Gegroeten en bij het kruis drie Onze-Vaders."
Ik vertel haar over 'De zachte kracht van de zegening' van Pradervand; over de praktijk van het zegenen en over WEDERWAARDIGHEDEN.
Het is een verrassende ontmoeting.
Warrior Iadied
Ad foto: de getoonde ring kreeg ik ooit van mijn moeder.
Pradervand, P. (2004). De zachte kracht van de zegening - Onvoorwaardelijke liefde in de praktijk. Deventer: Uitgeverij Ankh-Hermes, pg. 57 e.v.
|
|
|
Tags:Rozentientje
|
|
| 07-05-2012 |
| Albertinum Breviergang |
De laatste maanden heb ik verscheidene keren, meestal werkgerelateerd, het Albertinum - een voormalig Dominicanenklooster in Nijmegen - bezocht.
Aan het begin van het studiejaar luister ik met collega's, in de tot collegezaal omgetoverde kapel, naar een uiteenzetting over algemene beleidslijnen. Een uitgelezen moment om in de restanten van het rooms-katholieke interieur te spieden naar voor mij intrigerende uitingen als 'de Naam JHWH'.
Njet, niet ontdekt.
Naderhand wandel ik, achter de hoofdingang van de kapel, door de schitterende breviergang. De vorm van deze gang rond de binnentuin is uniek: een enigszins uitgerekte zeshoek, een groot ovaal. Het grote aantal glas-in-loodramen met rozen zorgt door de vele toonaarden licht voor een sprankelende sfeer.
In het zuidwesten van de breviergang, bij genoemde hoofdingang van de kapel, valt me in het glas-in-lood een driehoek op die de Drie-eenheid symboliseert, maar JHWH lijkt er niet op te staan, dus laat ik de driehoek voor wat hij is.
Negenentwintig maart wandel ik met een paar studenten van groep Evenwicht, die graag Leylijnen willen ervaren, in en rond het Albertinum.
Buiten ontdekken we een Brede Leylijn die dwars op de lengte van de kapel staat. Binnen treffen we een Sterke Leylijn die de binnentuin in tweeën deelt, er qua vorm dus een acht van maakt, en die in de lengte door de voormalige kapel loopt. Prachtig, de Leylijnen kruisen elkaar dus ìn de kapel.
Als afsluiting van onze zoektocht lees ik in het noordoostelijk deel van de breviergang een verhaal voor uit Pradervand. Een mooi verhaal over witte vogels, onze goede gedachten of woorden, en zwarte vogels, onze slechte gedachten of woorden.
Plots zie ik in een ander glas-in-lood-raam de driehoek weer: 'Vreemd, ik dacht dat de overige glas-in-loodramen enkel rozen bevatten!'
Twaalf april vergaderen mijn directe collega's en ik in een van de klaslokalen van het Albertinum om het thema rust en ruimte binnen het werk nader te verkennen.
Na afloop van de bijeenkomst bekijk ik in het noordoostelijk deel van de breviergang opnieuw het glas-in-lood-raam met de driehoek: het is het tweede raam in een rij glas-in-loodramen die zich verder allemaal door drie rozen kenmerken: 'Wat een vreemde plaats! En nee... er staat geen JHWH op.'
Op de een of andere manier laat de driehoek mij niet meer los. Uiteindelijk kristalliseert zich een vraag in mijn hoofd: 'Zouden er meer driehoeken zijn?'
Negentien april maak ik tijd om het antwoord te formuleren.
Al gauw wemelen de glas-in-loodramen me voor de ogen, maar uiteindelijk blijken er vijf ramen met een driehoek te zijn.
Warrior Iadied
Pradervand, P. (2004). De zachte kracht van de zegening - Onvoorwaardelijke liefde in de praktijk. Deventer: Uitgeverij Ankh-Hermes, pg. 57 e.v.
|
|
|
Tags:Albertinum, Breviergang
|
|
| 04-05-2012 |
| Krachtdierenoptiek |
Het ingrijpen van God in de wereld wordt door de Getuigen gerelateerd aan een bijbelcitaat: Jesaja 11: 6-9.
"En de wolf zal werkelijk een poosje bij het mannetjeslam vertoeven, en bij het bokje zal de luipaard zelf zich neerleggen, en het kalf en de jonge leeuw met manen en het weldoorvoede dier alle bij elkaar; en een kleine jongen nog maar zal leider over ze zijn. Ja, de koe en de beer zullen weiden; samen zullen hun jongen neerliggen. En zelfs de leeuw zal stro eten net als de stier. En de zuigeling zal stellig spelen bij het hol van de cobra; en op de lichtopening van een giftige slang zal een gespeend kind werkelijk zijn eigen hand leggen. Men zal generlei kwaad doen noch enig verderf stichten op heel mijn heilige berg; want de aarde zal stellig vervuld zijn van de kennis van Jehovah, zoals de wateren ook de zee bedekken."
Tja, vanuit de optiek van Krachtdieren is het naast elkaar liggen reeds het geval. De mens met Krachtdier Hond kan rustig naast de mens met Krachtdier Cobra aanwezig zijn.
Denk maar aan Sint-Christoffel met zijn ogenschijnlijke Krachtdier Hond.
In de Bijbel wemelt het van de Krachtdieren, ik wil enkel verwijzen naar de vier Evangelisten: Johannes - de Adelaar in het Oosten; Marcus - de Leeuw in het Zuiden; Mattheus - de Engel in het Westen (bij de Indianen staat op deze plek in het Universum een Beer) en Lucas - de Stier in het Noorden.
Oh, speurend naar de Naam van God 'JHWH' - voor de website Godsnaam.be - ben ik reeds op 9 april naar de kapel van Dekkerswald gefietst. Mijn motivatie: 'Staat de naam JHWH op een muurschildering in de nok?'
Het blijkt niet zo te zijn. Op de afbeelding vloeien meerdere waterstralen uit een fontein. Bovenop de fontein staat Jezus gesymboliseerd door een Lam.
Mooi Krachtdier! Een Lam!
De kapel is geheel onttakeld, maar de Heilige Lucas met Stier kan ik nog wel fotograferen.
De Kwaliteiten van Krachtdier Stier vormen een cadeautje: verbonden met liefde; met grassen; met tevredenheid; met waakzaamheid voor gevaar; met lid van een gemeenschap kunnen zijn en met de kwaliteit je mening te kunnen verdedigen.
Warrior Iadied
http://www.animalspirits.com/index21.html
|
|
|
Tags:Krachtdieren, Stier
|
|
| 01-05-2012 |
| Getuigen |
Zeldzaam de slappe lach gekregen van een mail, op 10 april lukt het.
Omdat ik foto's van het Sint-Jan-de-Doperkerkje, specifiek de naam JHWH, naar de website Godsnaam.be heb gestuurd, wordt me de vraag gesteld welk geloof ik heb.
Het antwoord: rooms-katholiek opgevoed, een geloof dat in mijn derde decennium min of meer ondergeschoffeld raakt en dat in mijn vierde decennium gelardeerd wordt met Indiaanse en sjamanistische rituelen en ervaringen. Verdere ontwikkelingen zijn hier in WEDERWAARDIGHEDEN te lezen.
Het antwoord op mijn wedervraag verwachtte ik niet, maar gezien de focus op God's Naam - JHWH, het tetragrammaton en Jehovah - had ik het kunnen weten. De derde keer in korte tijd dat ik de Getuigen ontmoet.
In de volgende correspondentie leer ik over de uitgangspunten:
- de van-huis-tot-huis-prediking;
- leven naar de 10-Geboden;
- het aanvaarden van God's Woord, de Bijbel, als waarheid en hoogste autoriteit;
- het afzijdig houden van de wereld: politiek neutraal en niet deelnemen aan oorlog;
- een levenswijze gekenmerkt door liefde;
- het gebruiken en bekendmaken van God's Naam: Jehovah;
- het geloof dat God binnenkort zal ingrijpen zodat mensen weer als in het paradijs in vrede en eenheid met dieren en de natuur kunnen leven.
Tja, misschien zou ik ook wel willen prediken, maar dan over Leylijnen en Energie, en wat te denken van het Contact met Maria, enz.
Met de 10-Geboden lijkt me weinig mis, maar misschien moet ik ze eens nauwkeuriger bestuderen.
God's Woord? Tja, de Bijbel is een inspiratiebron voor me, maar rigiditeit in de uitleg levert weerstand bij me op.
Afzijdig van de wereld? Vreemd, ik leef er toch middenin? Niet stemmen kan ik me voorstellen, maar niet deelnemen aan oorlog? Al draag ik geen geweer, ergens ben ik toch participant in de oorlogen die er op Aarde uitgevochten worden?
Liefde? In-Goddelijke-Staat verkeren... ja dus, maar moeilijk dat ik dit vind.
God's Naam? Ja hoor, daarover zou ik zelfs kunnen prediken: JHWH het Sleutelwoord om de Hemelpoort te openen.
En God die ingrijpt? Misschien, maar vanuit de Krachtdierenoptiek is dit al geschied.
Warrior Iadied
|
|
|
Tags:Jehovah's Getuigen
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
| E-mail mij |
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
