WEDERWAARDIGHEDEN
Inhoud blog
  • Groot nieuws
  • Macht of Ontwikkeling?
  • Spin in het Web
  • Gebroken Belofte

    Zoeken in blog



    Archief per maand
  • 05-2017
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 01-2014
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011

    Voor mij, om gelukkig te zijn, en voor geïnteresseerden!
    30-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Haar Kracht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Op het werk kijk en staar ik elke dag naar de Steen. Het lijkt alsof ze mij uitdaagt en tot het uiterste plaagt: 'Zie me dan, kijk dan naar me, ik ben heel bijzonder, ja niet van jou, niet van jou, och, je kunt toch niks meenemen naar de Overkant, nietwaar? Het Laatste Hemd heeft geen Zakken; het gaat niet om Materieel Bezit, maar ik bèn er wel, hè, en bijzonder, bijzonder, bijzonder!'

    Ze intrigeert me mateloos: 'Wat is de bedoeling van dit alles? Waarom hoorde ik die Stem? Wie hoort er nou Stemmen? Waarom moest ik haar afgeven?'

    Ik ben zo gek op de Steen dat ik af en toe Roger's bureau opruim zodat zij niet ondergesneeuwd raakt. Op zulke momenten voel ik mij bijkans volslagen belachelijk, maar ik kan mezelf niet tegenhouden.

    De band van Roger met de Steen versterkt als van nature en tijdens supervisiegesprekken gaat zij een speciale functie vervullen: gespannen of verdrietige studenten neigen ernaar haar in hun handen te nemen. Direct fysiek contact met de Steen maakt hen ogenschijnlijk rustiger.

    "Hmm, het lijkt erop dat zij mensen grondt; hen bij zichzelf brengt."

    Aldus toont de Steen ons stap voor stap haar Kracht. In 1999 gaat Roger op Vision Quest in de Franse Alpen. Hij neemt de Steen mee als gezelschap. Ik plaag hem dat hij vals speelt: "Een Vision Quest doe je in je eentje, Roger!"

    En ik? Wel ik leen de Steen regelmatig. Zéér regelmatig. In vakanties neem ik haar meestal bezorgd mee naar huis en soms vergeet ik haar na de vakantie mee terug te nemen, dan leen ik haar te lang. Op een dag komt Roger onthutst de kamer binnen met de mededeling dat de Steen gestolen is. Nee dus.

    Warrior Iadied


    Ad foto: Roger Quintens op onze werkkamer in de Nebo. De (ingescande) foto heb ik gemaakt in december 1999. Op zijn bureau ligt de Steen.



    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, Haar Kracht
    29-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Naar de Nebo
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Zoals gewoonlijk toont Roger zich uiterst aimabel. Hij is geen hebberige man en heeft snel door hoe serieus het afstaan van mijn geschenk mij aan het hart gaat.

    "Je mag hem wel lenen... af en toe."

    Tot mijn vreugde legt hij de Steen in zijn werkkamer op zijn bureau.

    "Thuis raak ik cadeautjes gemakkelijk kwijt!"

    Ben ik blij dat hij in België zo'n groot huishouden heeft.

    Het jaar daarop ligt de Steen braaf op Roger's bureau. Hierdoor zie ik haar bijna elke werkdag. Maar dan verkast Roger onverwachts binnen de HAN, binnen de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen naar de Hbo-opleiding tot Sociaal Pedagogisch Hulpverlener. Tja, bij Verpleegkunde is in verband met de financiën en het studentenaantal een grote bezuiniging aan de gang: links en rechts verdwijnen collega's naar andere plekken.

    Ha, als Roger gaat solliciteren bij de 'hoofd-hart-handen'-opleiding vervoer ik hem naar het Nebo-gebouw, want zijn auto is kaduuk. In de gang vraag ik de directeur om een paar extra uurtjes, want mijn weduwe-uitkering gaat op de helling.


    'Achtergelaten' bij Verpleegkunde blijk ik mijn maatje serieus te missen. De magnifieke Nebo (een oud kleinseminarie) heeft ook indruk op me gemaakt en als enkele maanden later in een project een aantal lesuren te bemensen zijn, zeg ik maar al te graag: "Ja."

    Wel, zo kom ik tegenover Roger in dezelfde werkkamer te zitten. Samen maken we ons druk over het opleiden van allochtone studenten. De Steen is er ook. Zij heeft de verhuizing goed doorstaan en blijkt uitmuntend te voldoen als presse-papier. Al gauw blijkt ze een meer uitgebreide rol te claimen. Roger gaat haar als talkingstick in groepsgesprekken hanteren. Zijn richtlijn is simpel: "Enkel degene die de Steen in handen heeft, mag spreken."

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, Nebo
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In 'De Goffert' - De Leylijn
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Staand op het Resonantiepunt heb ik 24 december 2012 het pad in 'De Goffert' gefotografeerd waarover de Leylijn op me toekomt. Het verdwijnpunt van de foto is gelegen in het zuidoosten. Als het goed is, vergroot de foto als je erop klikt. De 24 op het paaltje is dan beter te zien.
    Warrior Iadied


    Foto: 121224 Leylijn in 'De Goffert'.

    Reageer (0)

    Tags: Nijmegen, De Goffert, Leylijn
    28-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In 'De Goffert' - Het Boompje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Soms wil ik graag iets ondernemen en dan gaat dat vanwege onverwachte gebeurtenissen niet door. Op zo'n moment voel ik me gefrustreerd. Vervolgens lijkt of blijkt er een dieperliggende reden achter te zitten: iets waarop ik geen zicht kon hebben. 

    Alsof het te maken heeft met 'op het juiste moment op de juiste plek zijn' en alsof ik minder goed kan bepalen wanneer het 'het juiste moment' is. Een voorbeeld: doordat ik later dan gepland naar de Koningsboom ging, ontmoette ik Lieve Vrouw, en het contact met haar dat uit die ontmoeting gegroeid is, zou ik niet graag willen missen.


    Iets dergelijks is me de afgelopen dagen overkomen. Hm, misschien wordt me op deze wijze geleerd om minder of niet gefrustreerd te zijn als het naar mijn idee tegenzit. Tsss.....

    Vrijdag 21 december wil ik naar de Goffert gaan; Contact maken met het boompje dat zei: "Hallo, hier ben ik." Maar het zit tegen die dag, behoorlijk tegen. Inhoudelijk wil ik daar niet over uitweiden, maar een bezoek aan de Goffert zat er de 21ste niet meer in. Ik kwam in de buurt en daar hield het mee op.

    Op maandag 24 december, mijn verjaardag, heb ik nog activiteiten af te handelen die met de gebeurtenissen van de 21ste te maken hebben en dus kom ik opnieuw in de buurt van de Goffert. Vele malen meer opgewekt dan de voorafgaande vrijdag besluit ik na het succesvol afhandelen van de verplichtingen deze maandag mijn voornemens waar te maken.


    Ik wandel naar de plek waar de Resonantie op de Rand van de Omgekeerde Kegel goed merkbaar is. 'Zou ik hier Contact met Moeder Aarde kunnen maken?'

    Als ik in de natte bladeren op de voor mij voelbaar warmere plek sta, kijk ik enigszins verbaasd naar een paaltje, een paar meter voor me, met het getal 24: 'Hé, dat is toevallig!'

    De Energie uit Moeder Aarde doet me prettig huiveren: 'Er loopt hier een Leylijn... over een pad. Hm, vreemd, Die heb ik de vorige keer niet zien lopen.' 

    De Lijn komt uit het zuidoosten en als ik me omdraai, zie ik de Lijn rechts langs de Koningsboom lopen richting het noordwesten: 'Wat mooi!'

    In het noordoosten staat mijn boompje, een Conifeerachtige, en als ik me naar het zuidwesten keer kijk ik links langs een grote beuk. Ik vraag me af wat ik zal doen: 'Zal ik Contact maken met het Boompje of zal ik naar beneden gaan, richting Moeder Aarde?'


    Ik kijk naar het boompje sluit mijn ogen en stem me af op de omgeving: het is droog, maar heeft veel geregend waardoor dikke waterdruppels van de takken druipen: 'Spat, spat, spat.' In de verte razen auto's. Een zachte wind strijkt over mijn linkerwang. Specifieke geuren neem ik niet waar. Blijkbaar hoef ik niet te kiezen: In een ronde Tunnel met Grijs-Aarden Wanden zak ik verticaal de Aarde in: dieper en dieper. Opeens is daar een Cirkel schuin boven me: Takken met Bladeren tegen de Achtergrond van een lichte Hemel: 'Een Eik?'

    Dan sta ik bij de Stam van de betreffende Boom: "Hallo, is hier iemand?"

    "Ik ben Thea-Warrior, is hier iemand."

    Naast me is een Jonge Wolf komen staan: "Kom maar..."

    'Hé,' denk ik, 'gaat het om het Behouden van mijn Individualiteit in een Groep?'

    Terwijl ik achter de Wolf aan wandel, denk ik: 'Grappig, het is net een Sprookje: Roodkapje en de Wolf.'

    We wandelen een Open Plek op, in het Midden staat een Boomstomp: 'Net een Krukje.'

    "Ga maar zitten," zegt de Jonge Wolf. Ik stap over de Stomp heen en ga zitten. Wolfje gaat links van mij zitten. Ik schrik; oostelijk van me is bijna geruisloos een Amerikaanse Adelaar geland. Hij knikt naar me: een Geluidloos Goedemorgen.

    'Hé, mijn Krachtdier Adelaar! Hoe zit het met mijn Overzicht hebben?'

    Achter me hoor ik geschuifel door Blad. Ik kijk om en zie Coyote uit het Zuiden komen aanstiefelen. Hij loopt op zijn Achterpoten en draagt een prachtige wijde donkeroranje Mantel met Sterren. "Ik heb niks met tijd... ben ik nog op tijd? Ik heb niks met tijd... niks met tijd... ik moest hier vandaag zijn."

    Links van me komt uit het Westen vrij traag Beersjamaan aangewandeld. Om zijn Schouders een Berenvel, op zijn Hoofd het Gewei van een Rendier. Ik kijk vertederd naar hem en denk: 'Oh, de Kwaliteiten van de Genezer...' Kwaliteiten van mij... wat doe ik daarmee? Wat kan ik daarmee?' 

    Hij kijkt nors, zoals gewoonlijk, maar zegt: "Het gaat Goed. Het gaat Goed."

    Gerustgesteld en vol Verwachting kijk ik voor me. Ja... Eland is al sjokkend uit het Noorden naar me toe gekomen. Met zijn enorme Gewei aait hij langs mijn Rechterslaap, om zich vervolgens door zijn Benen op de Grond te laten zakken. Zonder Woorden komt zijn Boodschap bij me binnen: "Beschermen is het Doel... en een Feit."

    'Hm, zou 'Boven' ook komen?'

    Ik kijk omhoog de Lucht in, maar hoor dan: "Hallo, hier ben ik."

    Ik kijk voor me, rechts langs Eland heen, en zie Aartsengel Michael tegen een Boom aangeleund staan. Hij lacht en even ben ik verward: 'Daar staat toch het Boompje!? De Stam waartegen Michael leunt is zo groot... zijn wij zo klein?'

    "Wees zo eerlijk en rechtvaardig mogelijk," zegt Michael.

    Terwijl ik me 'naar Beneden' richt; 'naar Moeder Aarde' realiseer ik me dat we 'in Haar' zijn. In Koor zeggen de Aanwezigen: "Ze beschermt en ondersteunt je... alle Dagen."

    'Er is nog een Derde bij,' denk ik, 'er hoort een Derde bij. Welke? Welke?'

    Terwijl ik dit denk, hoor ik de Anderen om me heen roezemoezen: "Ze beschermt je... en ondersteunt je..." 

    Het is net of een Strakke Band zich rondom mijn Hoofd snoert. Ik kan er niet op komen: 'Wat is nu die Derde? Wat is de Derde'

    De Anderen bemerken mijn Onrust en lachen: "Ze beschermt je en ondersteunt je... vergeet die Derde even!"

    Ik richt me weer op Hen. Michael zegt: "We hebben een Cadeau voor je. Van Harte Gefeliciteerd."

    Uit de Boomstomp waarop ik zit groeien twee Grote Runderhorens, een links van me een rechts. De Boomstomp transformeert daardoor tot prachtige Zetel.

    "O, dank jullie wel. Eh, eh, ik heb niks bij me om jullie te trakteren."

    Ze praten plots door elkaar heen: "Hindert niks, de Aandacht die je ons schenkt, is meer dan voldoende, dankjewel, Aandacht is genoeg; Mensen hebben een Talent voor Liefde... go ahead."

    'Talent voor liefde... waar heb ik dat eerder gehoord?' Ik probeer mezelf Beelden uit de Gewone Wereld voor de Geest te halen, maar opnieuw is het alsof er zich een Band om mijn Hoofd heen snoert. Verificatie vanuit de Gewone Wereld krijg ik niet voor elkaar.

    Dan voel ik dat ik snel opstijg: terug naar mijn Plek in de Goffert. Terwijl het gebeurt lach ik om hun Geintje: 'Wat een Opmerking, sta ik in de Nabijheid van het NEC-Stadion, zeggen zij: "Go Ahead".'

    Bijna boven denk ik: 'Het Boompje, het Boompje, zal ik nog Contact met haar maken?'

    Wat duizelig omdat ik plots van Richting verander, ga ik vooruit. Ik ritsel mezelf tussen de Natte Bladeren door en kom in een Donkere Tunnel terecht: "Hallo, hier Thea-Warrior."

    Nog voordat ik iets voor me zie, vallen er uit het Plafond Zilveren en Gouden Sterretjes over me heen: 'Hehe, net in het Sprookje van Vrouw Holle. Is dit echt leuk?'

    Voor me zie ik Zilveren en Gouden Sterretjes drijven op een Diepblauwe Glanzende Oppervlakte.

    'Wat een Schoonheid.' 

    "Dankjewel," zeg ik tegen het Bewustzijn van het Conifeerachtige Boompje... om mijn ogen te openen in de rustige omgeving van het Resonantiepunt, op de Rand van de Omgekeerde Kegel, waarop ik sta. Om me heen vallen in De Goffert nog steeds dikke waterdroppels van de takken. 'Spat, spat, spat': een verrukkelijk geluid.


    Als ik mild gestemd terugwandel naar de auto bedenk ik dat ik mezelf een heel vredig cadeau heb gegeven op deze verjaardag.


    Een korte terugblik: 

    Dat ik op 2 december met de Landschapsgroep de Leylijn niet zag lopen, niet waarnam, is logisch. Al zijn het rustige mensen ze staan met hun energie wel om me heen en in mijn beeld.

    - Het is niet vreemd dat als ik omlaag ga dat ik dan in de Aarde, waarin zich de Benedenwereld bevindt, mijn Krachtdieren ontmoet. Dat Aartsengel Michael, mijn Kracht van Boven, er ook was, is eigenlijk wel bijzonder. "Hallo, hier ben ik," zei Hij, net zoals het Boompje mijn Aandacht trok toen ik met de Landschapsgroep in de Goffert was. 
    Zoals
    gezegd 'het is niet vreemd', maar onbevangen, zoals ik in een Ervaring stap, verrast me de Ontmoeting met mijn Krachtdieren wel: het was alsof Ze een Tempel of een Veilig Toevluchtsoord om mij heen bouwden.

    - De gezochte 'Derde' is trouwens 'Begeleiding'. Als ik mijn Krachtdieren aanroep, vraag ik Hen om 'Begeleiding, Bescherming en Ondersteuning op onze Reizen in de Andere Werelden'. 
    Tja, daar op die Boomstomp kon ik met geen mogelijkheid op deze Derde komen: mijn gewone denkvermogen leek uitgeschakeld te zijn.

    - De uitspraak 'Mensen hebben een talent voor liefde' heb ik ooit in een maandblad gelezen. Ik denk een Happinez.

    Warrior Iadied


    Foto: 121224 Het Boompje in de Goffert.

    Reageer (0)

    Tags: Nijmegen, De Goffert, Boompje
    27-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Tandjes van Nuain

    Omdat ik 'Het Verhaal van de Steen' in WEDERWAARDIGHEDEN publiceer, ben ik in fotoalbums op zoek naar foto's om de teksten te illustreren. Naast het inscannen van oude foto's maak ik nieuwe, bijvoorbeeld van een bewaarde folder of van de Steen. 

    Mijn actie levert me een vraag op: 'In welke richting moeten de tandjes van het teken Nuain precies staan?'


    Al zoekend en spittend tref ik op het web nieuwe informatie over 'Nuain'. De naam wordt ook als Nion, Nuin of Nin geschreven. Nuain is, zoals ik reeds schreef, de letter N in het Ogham-alfabet. In dit alfabet wordt elke letter gerepresenteerd door een boom waarvan de naam met de betreffende letter begint. Nuain is de Es (Ash in het Engels), de kosmische Es of Wereldboom. Hm, op de bijeenkomst van de Landschapsgroep Nijmegen van 1 december 2012 vertelde de Vrouw uit Wales iets over de essenziekte. Eerlijk gezegd weet ik niet wat die ziekte inhoudt.


    Maar goed, het is niet die gevarieerde schrijfwijze van Nuain waarvan ik enigszins schrik, maar de richting van de 'vijf tandjes'. Op de voorkant van het boek 'Het Verhaal van de Steen' staan de tandjes naar rechts gericht. Gelukkig is dat goed. Verticaal is dit het teken voor Nuain.

    Mij is echter ooit door iemand (via via, dus ik ken de naam van de persoon niet) verteld dat 'de tandjes' horizontaal moeten staan. Wat heb ik dus gedaan? Ik kantel de foto van het boek van 'Het Verhaal van de Steen' en laat de tandjes naar boven wijzen; als een soort houvast. In WEDERWAARDIGHEDEN staat deze foto bij de tekst 'Jehova's Getuigen - deel 2'. Maar dit is fout: volgens de info op het web moeten de tandjes naar beneden staan.

    Vijf takjes naar boven is Quert / Appelboom ofwel de Q.

    Vijf takjes naar beneden is Nuain / Es ofwel de N. 


    In WEDERWAARDIGHEDEN heb ik bij 'HET VERHAAL VAN DE STEEN - De Steen' een foto geplaatst van de Steen met Nuain horizontaal: de tandjes staan in de juiste positie!

    Warrior Iadied


    http://www.omniglot.com/writing/ogham.htm

    Reageer (0)

    Tags: De Steen, Nuain
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - De Steen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Gebroederlijk geborgen in mijn reistas maken het gevonden en het betaalde souvenir de overtocht naar Nederland. Eenmaal thuis borrelt mijn creativiteit omhoog en tevreden met mijn vondsten schilder ik het runenteken N met okergele verf op de Steen. 'Zó, de cadeaus passen bij elkaar!'

    Als de school weer begonnen is, overhandig ik met een treurig hart en chagrijnig gemoed mijn cadeautjes zo hartelijk mogelijk aan Roger: "Het is een bijzondere Steen... een genezende Steen!"

    Dit laatste is iets dat ik zeker weet. Wat hij ermee moet, is mij, hem, ons, niet zo duidelijk.

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, de Steen
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Runenteken Nuain

    De vondst van de Steen brengt emotionele verwarring met zich mee. Op de markt van Wells, enkele dagen later, ren ik als een idioot in het rond om Els te zoeken en haar aandacht te richten op een oude bijbel in een van de kramen. Eigenlijk is die bijbel een bijzonder geschikt souvenir voor mezelf, maar op deze manier koop ik mijn schuldgevoel af.
    Er is nog meer onrust, want ondanks de grote waarde die ik persoonlijk aan de Steen hecht, blijk ik me te generen voor een gevonden, gratis cadeau. Mijn gêne doet me in souvenirwinkeltjes neuzen naar een aardigheidje voor Roger. In Avebury is het raak. Ik zie eenvoudige halskettingen hangen: aan een koord hangt een klein, aardewerken steentje. Het steentje is versierd met runentekens uit het Ogham-alfabet.
    'Dit is het!'
    Bij de geboortemaand maart van Roger blijkt het runenteken N te horen. In een bijgaand foldertje staat dat dit teken gekoppeld is aan Nuain, de gewone es. Deze boom ondersteunt bij het focussen van energie.
    'Hmmm...'
    De Kelten associeerden het runenteken, gezien zijn vijf zijtakjes met de vork van de weversbalk. Op deze houten balk werd de schering van de te weven stof gewonden. Aangezien de Kelten gesteld waren op symbolische gehelen koppelden ze aan het runenteken tevens de beeldspraak: 'Costud síde'; bewerkstelligen (of instellen) van vrede. Ik kan de associatie volgen. Enkel in tijden van vrede kon de gemeenschap zich met weven bezighouden en de balk opgezet worden.
    Het minieme foldertje vermeldt verder dat personen geboren in maart in aanleg verzorgende en helende eigenschappen hebben. Aangezien ik hier wat Roger betreft volledig achtersta, koop ik voor hem een koord met een steentje met het runenteken N.
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    26-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Chesil Beach

    En zo vertoeft het reisgezelschap op de middag van 22 juli enkele uren op het strand nabij Abbotsbury. Het weer is zonnig warm, maar echt prettig is anders: mijn enkels zakken telkens pijnlijk tussen de kiezeltjes. Languit liggen is wel te doen, maar je verplaatsen is een crime. Ondanks de hinder kruip ik als een spin over het strand om gele, witte en zachtbruine barnsteentjes te verzamelen.
    Dan gebeurt het! Gebiologeerd kijk ik naar de steen die reisgenoot Rob in zijn handen heeft. De lichtbruine, gladde steen heeft de grootte van mijn hand en gelijkt qua vorm op een kleine menhir. Met heel mijn hart en elke vezel van mijn lijf realiseer ik mij daar, op mijn knieën op het strand van Chesil Beach, dat ik déze steen wens als souvenir.
    Verstijfd en gespitst, met arendsogen en wijdopen oren, houd ik Rob en zijn vrouw Els heimelijk in de gaten. Ze zijn ingenomen met de steen. Rob liefkoost hem met zijn handen. Toch discussiëren ze erover: "De steen is behoorlijk zwaar om de verdere dag te dragen."
    'Leg nou neer,' denk ik en meteen daaroverheen, "o nee, dan pakt een van de anderen hem misschien.'
    Op het moment dat Rob en Els besluiten de steen achter te laten, strek ik mijn linkerarm uit en zeg zo neutraal mogelijk: "Laat eens zien!?"
    Die van binnen jubel ik: 'Pik binnen, het is winter!"
    Dan is daar die stem: "... Nee hoor... dat had jij gedacht... "
    Verward realiseer ik me dat een onzichtbaar wezen tot me heeft gesproken en het besef sijpelt tot me door dat de steen, dé Steen, niet voor mij bedoeld is.
    'Maar... voor wie dan? Voor een vriend? Ben ik rijp voor de psychiatrie?'
    Zit ik daar helemaal verbouwereerd met de Steen in mijn handen: 'Wat nu? Heb ik de Steen te pakken, is hij niet voor mij!!! Voor wie wel? Voor een vriend? Voor wie? Voor Roger misschien?'
    Roger Quintens is mijn meest geliefde collega en maatje op de opleiding tot Verpleegkundige van de Hogeschool in Nijmegen. Samen hebben we reeds het nodige onderwijs gegeven en als ik op vakantie ga, breng ik meestal een kleinigheidje voor hem mee.
    'Tja, dit is natuurlijk wel een cadeau, maar... déze héél bijzondere Steen wil ik zelf houden! Rare ervaring trouwens die stem! Zo overduidelijk en zo'n absolute zekerheid uitdragend. Bah, de Steen is vast voor Roger bedoeld."
    De rest van de dag draag ik, behoorlijk chagrijnig, de Steen behoedzaam met me mee. De groep schenkt er nauwelijks aandacht aan. Volgens reisgenoot Fred is het een flint: een vuursteen. Af en toe voel ik me schuldig richting Els en Rob: 'Had ik mijn intuïtie, dat dit een heel bijzondere Steen is, met hen moeten delen? Nee... niks moet!'
    Balend berg ik 's avonds de Steen zorgvuldig in mijn reistas.
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Het Verhaal van de Steen, Chesil Beach, de Steen
    25-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Barnsteen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Het is een uitzonderlijke rondreis. In Stanton Drew leert Yen ons hoe we ons kunnen vereenzelvigen met een boom en contact kunnen maken met een boombewustzijn. Ja, en ons bezoek op de avond van 24 juli aan de steencirkel van Stonehenge zal ik ook niet gauw vergeten. Er zijn nog meer bijzondere ervaringen, onder andere in Avebury, maar laat ik me beperken en mijn verhaal toespitsen op mijn ontmoeting met de Steen.

    Hmm, toch even kort over wat daaraan vooraf ging. Op de avond van 21 juli zit het reisgezelschap gezellig bij elkaar in een van de gehuurde huisjes in High Littleton. Dusty vertelt over de gewoonten en gebruiken van zijn volk.

    "Qua oorsprong zijn de feesten en rituelen van ons volk op die van de Kelten te herleiden..."

    Even later switcht hij naar een verhandeling over de energiewaarden van water. In het kort komt het erop neer dat volgens hem kraanwater en het vocht in het menselijk lichaam een energiewaarde van ongeveer 7 Ångström hebben. Bronwater daarentegen heeft een energiewaarde van 8 en het water van heilige bronnen, zoals de Chalice Well in Glastonbury, heeft een waarde van 14 Ångström.

    Ik geloof maar half wat hij vertelt, want hoe is de energiewaarde van zoiets ingewikkelds als lichaamsvocht te bepalen? Nou ja! Ik kom echter niet met mijn vraag naar voren, maar luister afwachtend naar zijn verhaal.

    "Het menselijk lichaam functioneert beter bij een iets hoger energiewaarde van 7."

    Dan komt de clou.

    "Barnsteentjes zorgen ervoor dat de energiewaarde van gewoon kraanwater toeneemt tot 14 Ångström. Het enige dat je daarvoor hoeft te doen is enkele barnsteentjes gedurende tien minuten in het water te leggen.

    'Interessant.'

    "Morgen," eindigt Dusty, "gaan we naar het strand van Chesil Beach om barnsteentjes zoeken."

    Warrior Iadied


    Foto (ingescand): De steencirkel van Stanton Drew. Onder de kastanje naast de steencirkel (tussen de boom in het midden en de meest rechtse boom op de foto) heeft Yen, de echtgenote van Dusty Miller, de deelnemers aan de reis door Mystiek Engeland geleerd hoe Contact te maken met het Bewustzijn van een Boom.

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, Energiewaarden, Barnsteen, Stanton Drew
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vrolijke Kerst en Alle Goeds voor 2013
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Hm, de piek, ballen en slingers ontbreken nog in deze Gekroonde Kerstboom. 
    Maar bij deze van harte aan allen: 

    EEN VROLIJKE KERST EN ALLE GOEDS VOOR 2013

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Kerst
    24-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Mystiek Engeland
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Enkele dagen na mijn contact met de vriendelijke sjamaan wakkert mijn zoon onverwachts mijn verlangen om naar Engeland te reizen aan. Onder mijn neus legt hij het activiteitengidsje van de Nederlandse Jeugdbond voor Geschiedenis. 

    Hmm, een van hun zomerreizen gaat naar historische plaatsen in Engeland. 

    Mijn zoon wil dolgraag mee, maar het blijkt mijn zestienjarige tegen te zitten, want de reis is voor jongeren tussen de zeventien en eenentwintig jaar.

    Samen op vakantie gaan pas ons tweeën ondertussen niet meer en dus boek ik, na de nodige troostende woorden, een kampweek nabij Dordrecht voor hem. Een werkgroep van de Bond bouwt daar een prehistorische bouw na en tijdens de vakantie kan hij daarin participeren. Ondertussen snak ik naar de aangeboden reis in Engeland.

    'Jammer dat ik te oud ben!'

    De gedachte speelt om als begeleider mee te gaan. Sorry, hahaha, ik weet hoe belachelijk dit klinkt.


    Enkele dagen later valt er een folder met zomeractiviteiten van Dusty Miller in mijn brievenbus. Yes, yes, yes! Een tiendaagse reis naar 'Mystiek Engeland'! De kans diepgaander kennis te maken met het Engelse erfgoed is op mijn deurmat gevallen. Even slaat de twijfel toe, want het prehistoriekamp is nog niet afgelopen als mijn rondreis begint: 'Hoe komt hij terug naar huis? Kan hij een week alleen thuis blijven?'

    Mijn zoon ziet geen enkel obstakel en het woord 'oppas' had ik beter niet kunnen gebruiken. 

    Informerend naar het concrete programma blijkt de taxus tot de reisdoelen te behoren. Mijn blijdschap kent geen grenzen, maar Dusty plaatst onmiddellijk een domper: "De reis is volgeboekt."

    Ik kan het niet accepteren en mijn overredingskracht krijgt vleugels: "Al moet ik op de trekhaak zitten!"

    Na de nodige telefoontjes is het geregeld. Ik krijg een geïmproviseerde slaapplaats in de serre van het vakantieverblijf aangeboden. Met de teleurstelling van mijn huisgenootje in gedachten loop ik voorzichtig jubelend door het huis: 'Ik kan mee!'

    De volgende dagen en nachten droom ik van Cadbury Castle; Dorchester; Glastonbury; Avebury; Stonehenge; Wells en Bath.

    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, Mystiek Engeland
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van dichtbij: De Heilige Geest
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Omdat ik het gebrandschilderde raam in het huidige Roepaen zo intrigerend vind hierbij nog een foto waarin ik 'De Heilige Geest' naar me toe heb gehaald. 
    Als de foto niet helemaal scherp is, komt dat doordat ik geen flits heb gebruikt; niet zo netjes om tijdens het optreden van 'een minstreel' in het rond te flitsen.

    Met toegeknepen ogen zijn ook in deze foto 'het Gezicht van de Warrior' en 'het Gezicht van de Alien' goed waar te nemen.
    Geniet ervan.
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Ottersum, Roepaen, de Heilige Geest, Warrior, Alien
    23-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maria Roepaan en de Warrior
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    16 december 2012 heeft Mijn Liefste mij en Mijn Lief uitgenodigd voor een voorstelling van musicus Gregory Page in Roepaen in Ottersum. 
    Het leidt tot een reuzegezellig samenzijn. Ik heb mijn fotocamera meegenomen omdat ik weet dat Roepaen gevestigd is in het voormalig kloostercomplex Maria Roepaan.

    In de neogotische kapel van het klooster verzorgt Gregory Page als een moderne troubadour een prima namiddagprogramma. Buiten schemert het al snel en de schijnwerpers die buiten op de glas-in-lood-ramen zijn gezet verhogen de feestelijke sfeer. Als ik even zit, denk ik: 'Wie kijkt er naar mij?' 
    En dan zie ik het... in het grote glas-in-loodraam in de absis. Hoog boven waar vroeger het hoofdaltaar stond.

    Zie je het ook? Knijp je ogen maar een beetje toe. Technisch gezien een schitterend staaltje vakwerk, en wat een lef om in een katholieke kerk zo'n raam te plaatsen. 
    Het web biedt info: de gebrandschilderde ramen, waarschijnlijk is het hoofdraam uit 1909 of 1910, zijn van de hand van W. Derix uit Goch. 

    In 1882 werd het klooster gesticht door de Zusters van Goddelijke Voorzienigheid uit Münster. Zij betrokken in Ottersum de oude boerderij Roepaen en begonnen een bewaar- en handwerkschool voor meisjes. Wat later werden er weesmeisjes opgenomen en een pensionaat gestart.
    In 1908-09 werd de boerderij gesloopt en toen werd onder andere de schoolvleugel met de kapel gebouwd. Van 1951 tot 1974 was het een tehuis voor verstandelijk gehandicapte kinderen Maria Roepaan en ergens rond 1995 is het in gebruik genomen als evenementenoord Roepaen.

    Centraal in het raam staat gekleed in het wit en met de handen op de borst Maria. Rechts in beeld: God. Links in beeld: Jezus. Zijn hoofd is op de foto verdwenen in de lichtjes van de kroonluchter. Boven Maria twee Engelen en daarboven de Heilige Geest die 'Zijn Verlichting' over 'de aanwezigen' uitstort. Daarboven drie Engelen die een wimpel vasthouden met de tekst 'Ave Regina Coeli' ofwel 'Wees gegroet Koningin der Hemelen'.

    De Heilige Geest vormt samen met de bovenste drie Engelen een geweldige zwart gezicht: 'Wat een Warrior!'
    Zijn Ogen worden gevormd door de uiteinden van de wimpel met de tekst 'Ave Regina Coeli'. Zijn Mond wordt gevormd door de Heilige Geest en door de onderkant van het door blauw licht verlichte aangestucte metselwerk van de bogen waarin het glas-in-lood is aangebracht.


    Haha, de Mond van deze Warrior verbeeldt ook een Alien. Schitterend hoe verlichting, glas en vorm tot 'tot-de-Verbeelding-sprekende-Wezens' leidt. 
    Hm, van groter afstand lijkt het hele glas-in-loodraam een Borstbeeld van God-de-Vader. Tip: het door de Heilige Geest uitgestorte licht vormt de Neus van God-de-Vader.
    Hahaha... Drie-in-Een! 
    Nee, als ik de gewone afbeeldingen meetel kom ik op een veel groter aantal. Geniet er zelf ook eens in het echt van, vanaf 7 januari 2013 zijn er bij Roepaen weer activiteiten.

    Crooner Gregory Page komt beslist weer een keer terug. Beluister zijn cd 'Shine Shine Shine' eerst maar.
    Warrior Iadied

    http://www.cultureelpodium.nl/
    http://www.kerkgebouwen-in-limburg.nl/view.jsp? content=9319

    Reageer (0)

    Tags:Ottersum, Maria Roepaan, Warrior
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ad Elfinguide
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Op bijgaande foto zie je de gebroken Elfinguide, eigenlijk is alleen het handvat nog over. Het was een heel klein Sjamaans Krachtmes, bedoeld om onder kleding gedragen te worden. Het Houten Krachtmesje had de vorm van een handvat met een bliksemschichtje.
    Dusty Miller, die zichzelf Elfin-Sjamaan noemt, maakte het Krachtmes, naar eigen zeggen volgens Oude Overgeleverde Kennis over Houtbewerking.  
    De Spirit of Dryade
    van een Taxus zou zijn Kracht aan Levend Hout gegeven hebben zodat het Krachtmes vervolgens als Magische Partner Lessen kon geven of de Ander (mij) op een Hoger Bewustzijnsniveau kon brengen.

    De Taxus die het Levend Hout afstond, is zoals ik reeds in 'Het Verhaal van de Steen' schreef, volgens Dusty 3500 jaar oud en groeit in Engeland op 'Heilige Grond': op een Punt waar Krachtige Leylijnen elkaar kruisen, waar een ondergrondse waterstroom zou zijn en waar de grond gedrenkt is met bloed. Hm, het is een oud kerkhof, dus dat klopt wel.

    Wat betreft de Werking van de Elfinguide: ik zou ermee bevriend moeten raken / zijn, waarna het Mesje mij zou kunnen ondersteunen om in de Andere Werelden op onderzoek uit te gaan. Van nature zou het Krachtmes zich daarbij afstemmen op de Energie van Moeder Aarde.

    Een gebroken mes heeft overigens geen Kracht meer. 
    De Elfinguide 
    brak 16 augustus 1999 (waar oude agenda's al niet goed voor zijn). Ik lag in een ziekenhuis en werd die dag geopereerd in verband met een scheur in het kapsel van mijn linkerarm / -schouder. 
    Hm, de exacte omstandigheden van het breken van het Mes ken ik niet. Was er iemand bij betrokken? Misschien wel suf, maar ik had de Elfinguide op mijn heup aan de linker-binnenkant van mijn slipje vastgemaakt. Dit mag vast niet, maar zomaar breken!? Of heeft het Mesje daar haar Kracht met mij gedeeld?

    Ik weet nog dat ik, toen ik op de verkoeverkamer een heel klein beetje bijkwam en dus eigenlijk niet bij bewustzijn was, vrolijk met Mijn Krachtdieren gezongen heb. Ze waren er allemaal en we zongen: 
    "The River is flowing flowing and growing,
    The River is flowing back to the Sea,
    Mother Earth is carrying me, her Child I will always be,
    Mother Earth is carrying me back to the Sea,"
    Vaag herinner ik me dat ik licht vermanend toegesproken werd om stil te zijn en blijkbaar ben ik daarna weer weggesukkeld.  

    Het volgende moment dat me levendig voor ogen staat, is het moment dat ik in een bed naar de afdeling werd gereden. Wachtend voor de lift trok de verpleegkundige bij het hoofdeinde, volgens mij een vrouw, het beddengoed omhoog alsof ze mij tegen kou en tocht wilde beschermen. Terwijl we de lift inreden, tikte ze onder het laken met volle kracht met een vinger van de linkerhand op het verband: op de wond! 
    De pijn was zo gemeen dat ik het bewustzijn verloor. Wie deze persoon is geweest!? Ik weet het niet. In het ziekenhuis heb ik er niet over gesproken en later had ik werk genoeg om weer meer dan een arm of een schouder te zijn. Maar wat een sadisme kan er in een mens schuilen. Tja, weer later op die zestiende augustus ontdekte ik het gebroken krachtmesje.

    Tss, best een traumatische ervaring die tik op mijn schouder. Misschien zou ik er een Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR) behandeling voor kunnen ondergaan zodat de gevoelens van gekwetstheid die nog steeds bestaan wat geneutraliseerd worden.
    Hm, op You Tube is de melodie van 'The River is flowing, flowing and growing' trouwens gemakkelijk te vinden!
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Elfinguide
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - Elfinguide

    Geprikkeld door Marijke's verhaal en mijn leven lang reeds bomengek rijd ik een van de volgende zondagen naar Uden in Noord-Brabant om kennis te maken met Dusty Miller en zijn ideeën.
    In een normale straat en gewoon rijtjeshuis tref ik een innemende man aan van zeker zestig jaar. Hij noemt zich 'Sjamaan van het Elfinvolk'. Met zijn vrouw Yen blijkt hij tijdelijk in Nederland te wonen en vanuit hun woonkamer geven ze ruchtbaarheid aan hun activiteiten. Ze organiseren ondermeer bostochten en hij geeft lezingen om zijn bomenkennis over te dragen.
    Op deze zondagmiddag is er een verkoop aan de gang. Op enkele tafels in de woonkamer liggen schitterend uitgevoerde 'magische' krachtvoorwerpen uitgestald. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken en sta wat onhandig te draaien. Als ik met mijn rechterhand over de voorwerpen ga, brandt het plotseling scherp in mijn handpalm. Een klein houten mesje in de vorm van een bliksemschicht blijkt de oorzaak te zijn. Ondanks mijn bedenkingen (en de prijs) ga ik na een kort gesprek met Dusty over tot de aankoop van het hangertje.
    Na de deal valt mijn oog op een grote foto aan de wand. De afbeelding betreft een kolossale taxus. Als ik Dusty aanklamp, vertelt hij dat de boom in Engeland staat en meer dan 3500 jaar oud is. Mijn elfinguide (zo noemt hij mijn kleine bliksem) is gemaakt van hout geschonken door deze boom. Even vraag ik me af of zijn informatie hoort bij verkooptechniek achteraf, maar dan kan het me niet schelen: 'Wat zou ik deze boom graag in het echt ontmoeten!'
    Warrior Iadied

    Reageer (0)

    Tags:Het Verhaal van de Steen, Elfinguide
    22-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - "To heal others"

    Het is in de zomer van 1989 dat ik mijn huidige leven voor het eerst weer in Zuid-Engeland ben. Volslagen onverwacht kom in in de steencirkels van Avebury terecht.
    'Wat een kolossale stenen!'
    Diep onder de indruk loop ik over het golvende terrein. Af en toe word ik mysterieuze kracht gewaar. Een paar dagen later kom ik in de buurt van de fameuze steencirkel van Stonehenge, maar deze cirkel wacht dat jaar vergeefs op mij. Mijn interesse in het mystieke erfgoed van Engeland is door mijn kennismaking met Avebury echter voorgoed gewekt.
    Waarschijnlijk staan de sterren in het voorjaar van 1996 in de juiste constellatie om mijn verlangens vorm te geven. Een gezellige avond met vrienden, Aat en Marijke, vormt de opmaat.
    Telkenmale gaat mijn aandacht naar het gepolijste, houten schijfje dat aan een simpele veter op Marijke's boezem hangt. Mijn intuïtie vertelt mij dat het geen gewoon sieraad is. Soms vult de kleine cirkel, nauwelijks vier centimeter in doorsnee, met in het midden een rond gat, mijn volledig blikveld. 'Er is iets mee, maar wat?'

    Af en toe lijkt er damp vanaf te komen.
    Als mijn vrienden aangeven te willen opstappen, vraag ik op de valreep wat voor sieraad het is. Aarzelend legt Marijke uit dat 'het houtje' een beschermende functie heeft: "To heal others."
    Mijn interesse is gewekt en dus ontkomt zij er niet aan om nog te verhalen over Dusty Miller, een Engelse bomendeskundige. Volgens haar maakt deze man magische voorwerpen van levend hout. Haar verhaal bevreemdt mij. Het riekt naar charlatanerie. Voor zover ik weet, valt er van een boom enkel dood hout. Maar goed, het sieraad heeft natuurlijk wel extreem mijn aandacht getrokken. 
    Marijke verduidelijkt dat Dusty bomen ritueel benadert en hen dan om levend hout verzoekt. Hij heeft haar verteld dat bomen in staat zijn hun spirit in het afgestane hout te dupliceren. 
    Ik probeer het me voor te stellen. Niet eenvoudig: als iemand mij een arm afhakt, leeft mijn wezen toch ook niet door in de afgehakte arm. Hmm, ja in het DNA. Vooruit maar, de flora zit anders in elkaar dan de mensheid. Dupliceren van de eigen spirit... tja, waarom zou een boom dat niet kunnen? Het zal wel zo zijn.
    Warrior Iadied

    http://www.dustymiller.eu/

    Reageer (0)

    Tags: Het Verhaal van de Steen, Spirit
    21-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET VERHAAL VAN DE STEEN - ... dat had jij gedacht...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    "Nee hoor… dat had jij gedacht… déze Steen is niet voor jou…"   


    Inwendig tot in elke vezel gespannen reik ik mijn hand uit naar de Steen die een van mijn reisgenoten amper vijf minuten terug aantrof tussen de miljoenen keitjes van het strand. 

    “Laat eens zien!?” 

    Hij reikt mij de Steen aan en tegelijkertijd klinkt bovenstaande tergende mededeling in mijn gehoor: "Nee hoor… dat had jij gedacht... ..."


    Zo sieren deze woorden het begin van mijn relatie met een op het eerste oog gewone steen. Gewoon!? Nee, hij of zij (voor mij is het meestal zij) is niet gewoon, nee, verre van dat! Ik schrijf haar naam niet voor niks met een hoofdletter! Vertrouw erop, het wordt wel duidelijk hoe het allemaal in elkaar zit. Díe dag, op 22 juli 1996, begint in elk geval mijn relatie met haar.

    Waar? O, de cruciale ontmoeting vond plaats in het Zuiden van Engeland: op het strand van Chesil Beach. In de jaren daarna is er veel met haar gebeurd. Eh, met mij, beter gezegd: met ons. Hmm, en vele anderen.

    Zoals? Tja, zoveel... waar zal ik beginnen? In 2000 en 2011 leidt onze kennismaking in elk geval tot het experiment 'Reizen met de Steen'. Twaalf Reizigers participeren daarin. Zij (vrienden, studenten en bekenden van mij) vertrouwen onder tijdelijke geheimhouding hun persoonlijke ervaringen aan het papier toe en vervolgens worstel ik een aantal jaren met de op mij toegestroomde informatie. Uiteindelijk vindt de info zijn beslag in het onderhavige document 'Het Verhaal van de Steen'. 

    En de Steen... wel háár magie groeit.

    Warrior Iadied


    Foto: De Steen op het strand van Chesil Beach, onscherp gefotografeerd op 22 juli 1996.

    Reageer (0)

    Tags:Het Verhaal van de Steen
    20-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Landschapstempel der Graal

    De activiteiten van de Groep Landschapswerk zijn de aanleiding dat ik op 4 december 2012 na lange tijd inlog op het Seniorennet.nl: WEDERWAARDIGHEDEN leeft weer.
    Zoals bekend heb ik ondertussen reeds meerdere gebeurtenissen, ervaringen en gedachten gedeeld. 

    Met 'Het Verhaal van de Steen' ga ik morgen beginnen. Echt waar!
    Voor de herkenbaarheid zal ik er steeds 'HET VERHAAL VAN DE STEEN' of 'HVVDS' boven zetten. Op WEDERWAARDIGHEDEN zullen andere ervaringen absoluut tussen de teksten van HVVDS door vermeld staan.

    Vandaag wil ik nog terugkijken op gebeurtenissen met de Groep Landschapswerk op 2 december. Er is een vrouw uit Wales die de oefeningen leidt die Marco Pogačnik in maart 2008 met een groep mensen op deze plek heeft gedaan. Over deze twee oefeningen wil ik kort verhalen.

    In een lange slinger lopen we over de weide achter het Openluchttheater. Als we allemaal met onze rug richting het centrum van Nijmegen staan, laten we elkaars handen los, zetten een paar stappen achteruit en stemmen ons af op de Lichtkegel achter ons. De Lichtkegel heeft een middellijn van ongeveer zeven kilometer. De verticale as  bevindt zich, volgens Marco Pogačnik, in het centrum van Nijmegen. De omtrek van de cirkel die de Lichtkegel met de Aarde vormt, loopt door de weide achter het Openluchttheater.


    Achter me neem ik een Heel Heel Hoog Vuur waar. De Spitse Top van het Vuur lijkt door een Schaal afgekapt te worden. Maar in de Schaal schiet weer een Vuur omhoog. De Schaal doet me denken aan de Graal.

    Mooi beeld dat ik daar zie. 
    Als ik vandaag, 19 december, het boekje 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen' erbij pak, lees ik dat Marco deze plek een 'Landschapstempel der Graal' noemt. Verrassend... zou die kennis in mijn onbewuste verankerd hebben gezeten? Zag ik daardoor die Schaal? O, wie weet...

    In een Landschapstempel der Graal zou het Bovenaardse invloed uitgeoefend hebben op het bewoonbaar maken van het aardoppervlak voor levende wezens. 
    In een Landschapstempel der Graal vindt de Communicatie tussen het Wijde Universum en de Aardeziel (in het midden van de Aarde) plaats.
    Het wordt een Tempel van de Graal genoemd omdat het Graalmysterie onder andere te maken heeft met hoe Leven in materie mogelijk is... met hoe Geest in materie wordt uitgedrukt... hoe het Scheppende zich voltrekt.

    De omgekeerde Kegel die omlaag de Aarde ingaat, zou iets ten zuidoosten van de Koningsboom aan de andere kant van het pad voelbaar zijn. 
    Ik neem daar, het is waterkoud deze dag, een warmere plek waar. 
    Als de groep zich in stilte, met gesloten ogen, op de plek probeert af te stemmen, wordt mijn aandacht getrokken door een boompje, iets richting het openluchttheater, aan het pad: 'Hallo, hier ben ik...'.
    Hm, hij heeft het al een paar keer gezegd voordat het bewust tot me doordringt. Als we wat later opstappen, op zoek naar warme koffie, neem ik me voor op een rustiger moment Contact te maken met dit boompje.

    Ben benieuwd of ik nog meer zal leren over de Landschapstempel der Graal. Zou ik er iets mee kunnen? Wat dan? WEDERWAARDIGHEDEN zal het melden.
    Warrior Iadied

    De tekst uit 'De Kracht(plaatsen) van Nijmegen over de Landschapstempel der Graal heb ik niet letterlijk overgenomen, de nadruk via schuine letters en hoofdletters is van mij.


    Nelemans, H. (2011). De kracht(plaatsen) van Nijmegen - Geomantie in het Rijk van Nijmegen. Nijmegen: Geateam.

    Reageer (0)

    Tags: Nijmegen, Landschapstempel der Graal
    19-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bewustzijnsbloem van de Koningsboom
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Op zondagochtend ontmoet ik de Groep Landschapswerk in De Goffert. We wandelen richting de Koningsboom achter het openluchttheater. 
    Er vinden meerdere activiteiten plaats, maar hier vertel ik over het Contact maken met de Koningsboom, aangezien ik dit begeleid heb en er een mooie Ervaring opdeed.

    Op mijn verzoek zet de groep zich in een kring op het natte beukenblad. Met hoeveel mensen we zijn? Twaalf? Dertien? Ik heb niet echt geteld.
    Kort vertel ik dat het Bewustzijn van de Boom zich daar bevindt waar de wortels in de stam overgaan en dat we ons voorafgaand aan 'de oefening' zullen afstemmen op de omgeving; op de temperatuur, de wind, de geluiden, enzovoort, en dat alles er mag zijn zoals het er is. 


    Ik vertel wat ik zal instrueren. Dat het de bedoeling is dat ze met het Bewustzijn van de Boom in Gesprek gaan en dat ze het Bewustzijn een Vraag mogen stellen, en dat het vooral de bedoeling is om de Processen die ze ervaren gewoon te laten gebeuren.  
    O ja, en dat ik eerst de Spirits in de verschillende richtingen zal aanroepen ter bescherming, begeleiding en ondersteuning.

    Zo gezegd zo gedaan. Na het afstemmen op de omgeving rammel ik kort met mijn ratel en roep de Spirits aan. Achtereenvolgens in het oosten, in het zuiden, in het westen, in het noorden, boven, beneden en als laatste in het midden. Mijn ratel 'trekt steeds de Aandacht van de Spirits'. 
    Ik kom bijna niet meer uit mijn woorden als ik bij 'boven' ineens hoog in het Heelal sta en de Aarde in schitterend Blauw Licht waarneem. 
    Nadat ik aldus 'een beschermende Heilige Ruimte' heb gecreëerd, instrueer ik de anderen zich zo klein mogelijk te maken en tussen de Bladeren door een Ingang bij de Boom of bij een Wortel te zoeken. Zelf doe ik dit ook.


    Als ik tussen de natte Bladeren door ritsel, wacht een Elf op me: een Spruit van de Beukenboom. Op zijn Hoofd draagt Hij een Hoedje van een Beukendop: "Kom maar, ik wandel met je mee." 

    Langs een Wortel gaan we naar de Holle Ruimte waar de Stam van de Boom uit de Aarde oprijst. Groen-Blauw glanst het Bewustzijn van de Beuk in het Centrum van deze Ruimte.

    "Goedemorgen," zeg ik, "ik ben Thea, ooit genoemd Warrior, ik ben hier met een Groep Mensen om Contact met het Bewustzijn van de Boom te maken."

    "Kom er maar in, laat je maar vallen," zegt een Stem.

    Ik kijk opzij naar de Elfspruit. Hij knikt, en dus laat ik me in het Bewustzijn vallen.

    'Een met het Bewustzijn,'  denk ik. Het is verrukkelijk warm: een Omhelzing van Energie. Ik wentel me in de waterige Substantie en geniet van het Zweven.

    "Eh," zeg ik.

    "Geen woorden," zegt de Stem, "het is goed zo, kijk maar."

    'Shit', denk ik, 'mijn Mond houden! Hm, wanneer is het het Moment om het Eind van dit Bezoek aan te kondigen?'

    Dan zie ik hoe uit het Bewustzijn Armen uitreiken. Elke Arm gaat naar Een van de Personen die in de Kring rond de Boom zitten. Vervolgens cirkelen die Blauwgroene Armen van bovenaf om de betreffende Personen. 

    'Net of er aan het Eind van elke Arm een blauwgroen Tumtummetje zit. Oh, het is net een prachtige Bloem. Wat een mooi Gezicht.'

    Een zachtpaarse Glans hangt over het Geheel.

    "Ieder krijgt wat nodig is," zegt de Stem.

    "Dankjewel," zeg ik, en blijkbaar is dit het Moment om te zeggen: "Neem Afscheid, bedank de Boom, doe het in je Eigen Tempo."


    Staand in een kring wisselen we Ervaringen uit. Het lijkt er inderdaad op dat de Koningsboom eenieder voorziet van wat hij of zij nodig heeft op energetisch niveau, alsof Hij Mensen heelt. 

    Tja, meerdere aanwezigen vonden dat het tekort duurde en laat ik dat daar nou zelf ook vinden. Maar... toch was het het geijkte moment om te zeggen: "Neem Afscheid, bedank de Boom, doe het in je Eigen Tempo." 

    Hm, misschien was het voor de Koningsboom het goede Moment. Wie zal het zeggen?

    O ja, wat het Bewustzijn betreft, stel je een hele eierdooier in een koekenpan voor! Heel mooi als uit die eierdooier armen komen waaraan aan de uiteinden een soort tumtummetjes groeien. 

    Warrior Iadied

    Reageer (1)

    Tags: Nijmegen, De Goffert, Koningsboom
    18-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onbaatzuchtig Geven

    Eind november meldt de Groep Landschapswerk bijeenkomsten op 1 en 2 december 2012. Op zaterdagnamiddag: kennismaking met elkaar, uitwisseling van ervaringen en bespreking waar naar toe te gaan. Op zondagochtend: een gezamenlijk bezoek aan een krachtplek.
    Op de eerste komt de groep bijeen in Berg en Dal: een van de leden stelt haar woonkamer ter beschikking. Er blijkt een grote groep aanwezig te zijn: ik schat achttien mensen. 'Hm, meerdere ouderen!' 

    In de warme gezelligheid vertel ik over mezelf; over het schrijven van 'Het Verhaal van de Steen'; over het Reizen met de Steen en de Reizigers. Ik vertel onder andere dat er geen twaalf maar dertien Reizigers zijn. De zevende Reiziger leverde destijds haar Reisverhaal niet bij me in. 

    Nog steeds bizar dat ik me tijdens 'het experiment' en het schrijven van het boek niet herinnerde dat zij had geparticipeerd. Ook geen enkele Reiziger miste haar of sprak over haar, terwijl ze haar beslist mochten. Pas op de avond voor de uitreiking van het eerste exemplaar van 'Het Verhaal van de Steen' kwam ik erachter dat er een Reiziger ontbrak. Hm, ik kom nog wel een keer terug op die 'verloren dertiende', eigenlijk zevende, Reiziger.

    Minstens zo belangrijk als de vermiste Reiziger is het feit dat ik de Groep Landschapswerk meld dat ik 'Het Verhaal van de Steen' op WEDERWAARDIGHEDEN ga zetten: "... tenminste dat denk ik."
    "Zie het als een vorm van 'onbaatzuchtig geven': je geeft iets en de ander mag zelf weten wat ermee te doen: koesteren; bestuderen; weggooien; wat dan ook. Dit is wat Indiaanse volkeren verstaan onder 'onbaatzuchtig geven'." 
    'Hm, belachelijk maken hoort hier dus ook bij!' 

    Een van de deelnemers deze eerste december is een man uit België. Hij sluit aan bij mijn 'onbaatzuchtig geven' en vertelt kennis te hebben aan een medium. Deze vrouw heeft 'Contact met Jezus'. 
    Hij vraagt of er in de Groep Landschapswerk mensen zijn die spirituele krachtplekken in de directe omgeving van Nijmegen bij hem willen melden, dit is namelijk een Verzoek van Jezus geweest.
    "Ook graag de ervaringen die op deze plekken zijn opgedaan want in België is een groep die al deze gegevens op een website wil plaatsen: vrij toegankelijk voor iedereen."

    Er is wat wrevel te bespeuren over 'het Contact met Jezus, de Ascended Master'. 
    Een van de aanwezigen is geraakt: "Wat als al die krachtplekken vervuild worden?"
    Een ander zegt: "Maar die plekken zijn in Nederland toch allemaal al bekend? Wigholt Vleer heeft die plekken toch al aangegeven."
    Iemand reageert: "Het boek van Wigholt Vleer is niet meer te krijgen."
    Ik reageer ook: "...Wigholt Vleer heeft in Nijmegen maar 1 plek aangegeven, weliswaar foutief benoemd, maar er zijn zo ontzettend veel plekken, is dit geen onbegonnen werk?"

    Algemeen lijkt de mening te zijn dat de individuele ervaringen op krachtplekken minder belangrijk zijn om te vermelden; ieder heeft er zo zijn eigen ervaring.
    Er wordt geen definitief 'groepsantwoord' geformuleerd. In de Groep Landschapswerk blijft het antwoord een open einde. Het lijkt erop dat ieder individu vrij is om al of niet te reageren. Prima toch?

    Er wordt afgesproken om op zondagochtend te verzamelen bij 'de Koningsboom' in De Goffert in Nijmegen. En: "Bijdragen van individuele leden worden op prijs gesteld." 
    Dit maakt het me gemakkelijk te zeggen: "Als je iets meeneemt om op te zitten, wil ik wel een oefening begeleiden in het Contact maken met het Bewustzijn van de Boom... zoals ik dat geleerd heb."
    Als ik naar huis rijdt, vraag ik me af of het geen hoog tijd is om WEDERWAARDIGHEDEN weer leven in te blazen.

    Wat zal ik er achteraf van zeggen? Op zich geen slecht idee om krachtplekken te inventariseren. Zoals bloedvaten of het zenuwstelsel in een mens zo vormen de leylijnen en krachtplekken een Netwerk in de Aarde
    Het zou toch mooi zijn als mensen wat meer 'eerbied' en 'respect' voor de Levende Omgeving zouden hebben omdat ze meer aan den lijve konden ervaren hoe 'levend' die Omgeving is. Het zou, denk ik, goed zijn als mensen zich weer wat meer als een deel van een groter geheel zouden ervaren.

    Tja, en hoewel eenieder een eigen, persoonlijke, ervaring heeft op een bepaalde krachtplek bestaat er ook zoiets als een gelijke noemer. Zeg maar dat de ervaringen gelijksoortig van aard zijn. Of misschien aanvullend op elkaar. 
    Tss, hier zijn vele 'experimenten' mogelijk. Aan die experimenten zou ik willen meedoen of ze zelfs initiëren. Ja... en er dan op WEDERWAARDIGHEDEN verslag van doen.
    Warrior Iadied


    Penterman, Thea-Warrior (2006). Het Verhaal van de Steen. Utrecht: Uitgeverij Gopher.

    Vleer, W. (1992). Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. Deventer: Uitgeverij Ankh-Hermes

    Reageer (0)

    Tags: Onbaatzuchtig Geven, Groep Landschapswerk
    Gastenboek
  • gastenboek
  • Even weer wat bij gelezen -
  • reactie
  • Groeten
  • Prettig weekeinde

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.nl - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jou eigen blog!