Een goede vriend nodigt me uit om 26 maart in Tiel naar een concert van ProCanTi, het koor waarin hij zingt, te komen luisteren. Op de betreffende avond blijk ik al een afspraak te hebben staan.

Als ik hem dit 16 maart meld, vertelt hij dat het koor op zondag 17 maart 2013 optreedt in... het kerkje in Heelsum. Verrast sta ik aan de telefoon: 'Het kerkje op de heuvel! Daar zou ik toch nog een keer naartoe gaan. Dit is geen toeval.'

Zo wandel ik de vandaag rond de romantisch gelegen Hervormde Kerk aan de Koninginnelaan in Heelsum. Over de Kerkweg heen dendert de leylijn over het brede pad langs de kerk. Dwars erop lopen, van Zuid naar Noord, een aantal evenwijdige lijnen. 

Mijn Lief en ik struinen door de omgeving. De snelweg ruist en er staan veel huizen te koop. Op het kerkhof aanbeland, besluit ik te proberen contact te maken met de beuk die het dichtst bij de kerk staat. De andere beloof ik nog een keer terug te komen. De energie tussen beide beuken is heel hoog. Ze liggen samen op een 'dwarse' leylijn die door het oude (katholieke) oostelijk gelegen koor van het kerkje loopt.

Hm, links van me loopt evenwijdig aan de lijn die beide bomen verbindt een leylijn over een pad dat gericht is op een raampje in de toren van de kerk.

Maar goed, ik besluit tussen beide grote bomen in te staan, op een meter of drie van de boom het dichtst bij de kerk en kijk richting het Noorden (richting de kerk), en sluit mijn ogen: Ik groet de Boom: "Goedemiddag."

Ik hoor niks, maar voor me zie ik een Weg die eindigt bij een Wit Gebouw dat omgeven is door Groene Struiken en Bomen. 

Ik kijk en kijk en kijk en besef dat ik in de Middenwereld ben aanbeland, ben gebleven.

'Wat is dit voor een Gebouw? Voor de Hoofddeur lijkt een soort Portiek te zijn. Een Portiek met een Boog.'

Het Gebouw is omgeven door Groene Struiken en Bomen. Er lopen Mensen op de Weg naar het Gebouw: van en naar me toe. Sommigen worden ondersteund. Ze lopen moeilijk.

Een Vrouw in Uniform loopt op me toe.

'Een Non? Ze heeft wel een Witte Kap op haar Hoofd.'

Haar Japon is grijsblauw.

'Hm, misschien een Verpleegkundige of...'

Ik groet de Vrouw: "Goedemiddag."

"Goedemiddag."

"Wat is dat voor een Gebouw?"

"De Zieken zijn daar."

"De Zieken... "

Dan realiseer ik me dat het 1945 moet zijn; ik ben teruggegaan in de Tijd.

"Kan ik iets betekenen? Kan ik iets doen?"

"Ja, bid voor de Zieken", zegt de Verpleegster.

"Bidden, waar is dat goed voor?" 

"Als je bidt, vraag dan om Kracht voor de Zieken. Kracht om beter te worden of Kracht om over te gaan."

Ik knik, ik besef dat bidden voor de Zieken het Effect heeft van Energie sturen. Ze kunnen extra Energie gebruiken in het Proces van gezond worden of sterven.

De Vrouw is doorgelopen, en opeens denk ik weer aan de Boom.

"Waarom sta je hier? Wat doe je?"

"Ik sta hier om te begeleiden bij de Overgang."

Ik besef dat de Boom zijn Energie gebruikt om Overledenen te ondersteunen op hun Weg naar het Hiernamaals: "O, wat goed, dank U wel."

"Graag gedaan," antwoordt de Boom.

Als ik mijn ogen open, is de omgeving gehuld in een zacht bleekblauw licht: heel mooi en rustig. Het zonnetje schijnt en de kerkdeur staat open. Mijn Lief en ik gaan naar binnen. 

Even later zingt het koor ProCanTi uit Tiel 'Olivet to Calvary' van John Henry Maunder.

Het is gewoon genieten, en heel mooi om op Passiezondag het lijdensverhaal van Jezus zo schitterend 'verteld' te krijgen.

Warrior Iadied

Op zondag 17 februari 2013 gaat de Landschapsgroep naar de Korenmarkt in Nijmegen. Op de agenda staat contact maken met de Witte Godin aldaar.

De Korenmarkt behoort tot de Verticale Zuil Etherisch Licht in het centrum van Nijmegen.

We verzamelen ons op de Grote Markt en wandelen naar het terras voor de Commanderie van Sint Jan, boven de Korenmarkt.

Een van de vrouwen, Schone Zwarte Parel zal ik haar noemen, vertelt dat de Witte 

Godin een Etherisch Wezen is dat Kosmische Informatie in de Vorm van een Klankenspel doorgeeft aan alle Elementwezens die de de Manifeste Schepping, inclusief de Mens, behoeden, verzorgen en vormgeven.

Al snel wordt besloten dat de groep zich over het gebied gaat verspreiden om eigen ervaringen op te doen. 

In 2011/2012 is de Korenmarkt op de schop gegaan. Op de glooiende heuvel ligt nu een open park. Bovenaan het witte zuiltje van de Witte Godin en de resten van de middeleeuwse St.-Janskapel. Een brede trap met plateaus en marmeren treden vleit zich naar beneden en op het onderste plateau kan een fontein spetteren.

Bij de kapelruïne zijn enkele grafkelders afgedekt met glasplaten. Jammer genoeg is er ook al sprake van graffiti. 

Ik kan me levendig voorstellen dat de buurt een open parkje wilde en geen bos; bomen zijn natuurlijk prachtig, maar een bosje zou gespuis of drank- en drugsverslaafden kunnen aantrekken en dat zag de buurt niet zitten.

Al dwalend met enkele anderen tref ik een bijzondere plek onderaan de heuvel, en wel na de eerste drie marmeren treden op het eerste plateau boven het plateau van de fontein. Met de rug naar de kapelruïne helemaal links vooraan op de keitjes. 

Staand op deze plek wordt mijn Lichaamsenergie sterk omhoog doorstroomd, het voelt alsof mijn Hart wijd geopend wordt.

Als ik er anderen op wijs hebben ze op deze plek Gelijksoortige Ervaringen.

Wat later verzamelt de groep zich weer op het terrasplein voor de Commanderie van Sint Jan. Enkelen hebben waargenomen dat de boom, in het verhoogde perk aldaar, energie kan gebruiken en de groep besluit rond de boom te gaan staan en ieder voor zich op de Boom af te stemmen en Energie te geven door in eigen klanken te zingen. Ik sta met mijn rug naar de Sint Stevenskerk. Een van de aanwezigen drumt. 

Het is verrukkelijk om te doen, het voelt alsof via de klanken van mijn stem de Kracht uit mijn Hart niet enkel de Boom steunt maar het Gehele Heelal doorgaat. Al afstemmend, blijk ik vrij hoog in de Lucht te staan. 

Dan zie ik een Eiland onder, linksachter, me.

Uit het Zuidoosten komen Golven aan, Bruisende Golven, ze slaan tegen een Eiland aan.

'Kijk ik naar een Eiland? Is dit El Hierro, een van de Canarische Eilanden?'

De Zee lijkt te koken; de Golven zijn Grote Bubbels.

Na korte tijd stopt de groep met 'zingen' en vervolgens gaan de anderen nog naar een van de leden om te ervaren hoe de merkaba in haar tuin 'werkt'. Ik heb een afspraak met Mijn Lief in het centrum.

Warrior Iadied

De vraag was waar vertellen? WEDERWAARDIGHEDEN lijkt me de geschikte plek. De belofte heb ik gedaan op donderdag 4 juni 2015 maar om er een wat logischer geheel van te maken, ga ik iets verder terug in de tijd.

Zaterdag 2 mei 2015 ben ik met de Landschapsgroep in het dorpje Breedeweg. Wijze-Vrouw-die-leidt heeft de tekst in het Duits van de meditatie voor de periode 20 september 2014 tot 20 oktober 2014 van Marko Pogaçnik meegenomen: “Een meditatie om mogelijk samen te doen...”

Het doel van de meditatie is een ziek patroon te veranderen. En wel het patroon dat zorgt dat mensen steeds opnieuw in conflicten en oorlogen terechtkomen. Verder ook dat het bloedvergieten dat met deze conflicten en oorlogen samenhangt teruggedrongen wordt.

Wijze-Vrouw-Die-Leidt praat in onze bijeenkomsten vaker over de vrijheid die een mens in deze wereld heeft en ontwikkelen kan. Voor zover ik haar goed begrijp gaat het over de vrijheid van handelen en meer specifiek over de vrijheid een ander mens onvoorwaardelijk lief te hebben. 

Oh ja, het lijkt erop dat mensen Wezens zijn die in Interactie met Hemel en Aarde hier op Aarde BEWUST Liefde kunnen manifesteren. Liefdesenergie die als een soort Balsem andere Fijnstoffelijke Wezens ten Goede kan komen.

Terug naar de meditatie. Het is de bedoeling dat Je Je verbindt met Je Ware Essentie en met de Essentie van het Leven en Alle Wezens om je heen zoals Bergen, Rivieren, Dieren, Planten en Fijnstoffelijke Wezens. Vervolgens dien Je de Liefdevolle Ruimte in en om de Fijnstoffelijke Wereld hoog te houden. Als Je dat doet dan kunnen Fijnstoffelijke Wezens - Deva’s - die de Juiste Code van elk Fijnstoffelijk Wezen kennen, deze Laatsten benaderen om Hen - met Onze Liefde - naar Hun Ware Essentie terug te voeren.

In de groep wordt in het gesprek over de meditatie gesteld dat wij niet iets specifieks met onze liefde moeten willen bewerkstelligen. Immers: “Laat de Deva’s hun werk doen... “

Blijkbaar hoeven wij enkel in Liefde te staan en te zijn.

Het weer op deze derde mei is goed dus besluit de groep naar buiten te gaan. Wat een mooie omgeving, we hebben een prachtig zicht op een weide vol sleutelbloemen. Het effect van de meditatie is waarschijnlijk sterker als we de meditatie samen in een kring doen dan ieder voor zich. Zo gedaan. 

Sterke-Man-Met-Ruimte leidt de meditatie en begint.

Ik verbind me met Boven en Onder en laat mijn Kundalinikracht stromen. Boven mijn Kruinchakra en idem onder mijn Stuitchakra zie Ik een Gouden Lemniscaat bewegen. Een sprankelende Gouden Energiestroom vormt een Verbinding. Net of die Stroom vol Donkere Gouden Sterretjes zit. 

Als Sterke-Man-Met-Ruimte het heeft over het Ervaren van Liefde, zie Ik ter hoogte van het Hartchakra in de Groep een Gevulde Cirkel van Zuiver Wit Licht ontstaan.

Als Sterke-Man-Met-Ruimte het heeft over de Uitbreiding van onze Liefde naar de Omgeving... probeer Ik de door Mij Gevoelde Liefde te verbreden en vergroten naar de Omgeving en dan... ben Ik weg: Ik zit als Twee-Eenheid Maria-Sophia-met-Christus op een Mount, en vrijwel direct daarna zie Ik enkel een Houten Zetel op deze Mount staan.

Sterke-Man-Met-Ruimte eindigt de meditatie.

Wat verbaasd blik ik in de stilte van mijn directe omgeving; behalve de stem van Sterke-Man-Met-Ruimte heb ik even geen geluiden waargenomen, het is net of de tijd even heeft stilgestaan. 

Hm, doe je eigen ding tijdens deze meditatie. Volg enkel de procedure en ga af op je eigen ervaringen. Enkel aansluitend bij het eigen ontwikkelingsniveau kun je groeien. Probeer mijn ervaringen te zien als zijnde van mij. Pas in de veelheid van ervaringen komt de waarheid boven. 

De Mount die ik heb waargenomen is een door mensen opgeworpen heuvel, zoals er zovele in Zuid-Engeland staan. De door mij ervaren Twee-Eenheid heeft waarschijnlijk te maken met het daadwerkelijk ervaren van de Krachten van Boven en Beneden in een Mensenhart.

Zouden er in een ver verleden gemeenschappen geweest zijn die houten zetels / stoelen op deze mounts plaatsten omdat ze om de komst van de Godin, van Moeder Aarde, verzochten? Ik denk het en waarschijnlijk vierden ze de vruchtbaarheid van het leven op Aarde, de interactie van het Hemelse met het Aardse, op deze mounts. 

In de nabespreking meldt Knappe-Man-Die-Hoort dat hij tijdens de meditatie een noodkreet uit het nabije Reichswald heeft gehoord. De Landschapsgroep besluit daarop om de volgende dag, zondag 4 mei 2015, naar het Reichswald bij Grafwegen te gaan. Tja, zie WEDERWAARDIGHEDEN voor het vervolg.

De groep blijft staan bij de liksteen voor de herten en iemand stelt voor te gaan chanten. De groep gaat akkoord; chanten is ook een Helende Handeling. Pure-Vrouw zegt: “Laten we de Toon van dit Gebied nemen.”

De groep start en ik sluit mijn ogen en... Ik merk dat Ik helemaal niet kan meezingen. Ik kan de Lage Toon die hoort bij het Gemurmer van de Grijze Geesten niet pakken. Wat verward zie Ik voor Ons Meerdere Groepen Grijze Geestsoldaten staan. 

Dan zie Ik plots Iets Bijzonders. Doen de Leden van de Landschapsgroep dit met Hun Gezang of is dit Hulp van Boven? Naast Ons, op het Vlakke Terrein tussen de Jachthutten, wordt een Vierkant Fundament gecreëerd, wel Dertig Centimeter hoog en meer dan Vier bij Vier Meter. De Grijze Geestsoldaten kijken er Nieuwsgierig naar. 

Op het Grijze Fundament daalt plots een Brede Geelgouden Energiestraal onder een Hoek van zo’n Zestig Graden neer. En dan kan Ik wel meezingen. Met Mijn Klanken weef Ik om de Energiestraal een Spiralende Trap. Voor de Grijze Geestsoldaten is het Gemakkelijker om langs die Trap Omhoog te gaan. Gemakkelijker dan vanaf de Grond.

Als Ze op de Trap stappen worden Ze Schitterend Doorzichtig Licht. Velen zie Ik omhoog gaan.

Zonder na te praten wandelt de Landschapsgroep verder... uit het gebied van de herten: ‘Hee, weg bij de Harteplek!’

Wijze-Vrouw-Die-Leidt wijst mij de gezonde groene versie van de verdorde gele plant.

Wat verderop is er een parkeerplaats in het bos. Aan de kant ligt een prachtige geelgouden zwerfkei van kwartsiet: ‘Het Gouden Kalf’ genoemd.

De groep gaat er met redelijk veel gegiebel omheen staan. Ze voelen trillingen in hun handen, hebben het over het goede humeur van de steen. Iemand zegt dat hij nog treurt over het feit dat hij niet meer in het gebied is waar hij vandaan komt. Een ander is het daar niet mee eens. 

Met mijn handen op de steen merk ik dat er op deze Plek een Doorgang aanwezig is naar een Ander Universum. Markeert 'Het Gouden Kalf' de Ingang? Is Het Gouden Kalf een Wachter. 

'Hm, best een nare naam; Gouden Kalf doet denken aan afgewezen heidense erediensten.' 

Zachtjes streel ik de kleinere kwartsietsteen die naast de grote op de grond ligt. Op een ander moment zal ik eens door deze Doorgang reizen; zien waar Het naartoe leidt. 

Opnieuw geen uitwisseling van ervaringen, we wandelen verder. Even later keren we; Wijze-Vrouw-Die-Leidt krijgt last van haar knieën...  het is tijd om naar Boscafé Merlijn te gaan.

Warrior Iadied

Terwijl we wandelen op de verharde weg het bos uit is het of Ik geroepen word. Links van de verharde weg zie ik een pad dat weer het bos ingaat. Ik stap die kant op en ben wat verrast dat de groep me zonder iets te zeggen volgt. Ondertussen praat ik met Knappe-Man-Die-Hoort kort over de Grijze Geesten, de Boze Soldaten.

Wat verbaasd realiseert hij zich dat de meditatie inderdaad op die manier ook vrede kan brengen, kan transformeren en dat het dus daarom was dat hij gisteren voorstelde naar het Reichswald te gaan. Ik lach want gisteren wilde hij inderdaad naar het Reichswald, maar hij en ik wilden naar de kant van Frasselt om ermee geconfronteerd te worden dat de groep al voor Grafwegen en Boscafé Merlijn had gekozen.

Opeens zie ik rechts van het pad een groep geweldige beuken staan: ‘Wat een cadeau!’

Het barst er van de energie, eerlijk.. de jonge blaadjes aan de beuken maken het hele Reichswald overal sprookjesachtig. 

“Kijk, zeg ik, bij die beuk kun je leren over je Kwaliteiten, en die vormt een Lift die naar de Bovenwereld gaat, en die, met die Draak, is helend; heelt je Chakra’s.”

Ze doen aan taakdifferentiatie deze beukenfamilie. Er is er Een die ondersteunt bij Werkproblemen / -Taken, een Ander die ondersteunt in de Opvoeding. Rechts achteraan staat een hele Strenge, waar Die zich precies mee bezighoudt? Onwaarheden, Leugens?

Wijze-Vrouw-Die-Leidt huppelt naar het midden, bij een heel jonge boom net achter ‘De Lift’. Bijna geschrokken komt ze terug: “O, je wordt helemaal omhoog getild.” 

Ik moet erom lachen: “Je gaat niet zomaar dood.’’

De meesten rennen naar de Helende Draakbeuk: Wat een plezier.

Als ik er even later naar toe ga, hoor Ik: “En ben Je nu genoeg omhelst?” Verrast en wat Verbouwereerd schiet Ik in de Lach. Ik voel dat deze Draakbeuk ook wel omhelst wil worden, en dan.. omhels ik dankbaar de beuk in het echt. 

Warrior Iadied

Nadat de groep – met Mijn Lief – bij Merlijn heeft gezeten, ga ik met de auto met Wijze-Vrouw-Die-Leidt mee terug naar haar huis van Schone-Kleine-Vrouw waar mijn fiets staat. Dan fiets ik terug richting Merlijn. Als ik linksaf wil slaan naar Grafwegen word ik ineens weer geroepen. Het lijkt uit de kerk te komen. Ik ben al linksaf afgeslagen, maar ga terug naar deze Sint Antoniuskerk. Ben er nooit binnen geweest. Mijn Lief moet nog maar even wachten: 'Wat zou er zijn?' 

Aan de buitenwand zie ik een plaquette met de Aartsengel Michael in gevecht met de draak. Het is een van de herdenkingsstenen voor Anthony Stefanich, van het 82ste Airborne Leger, die hier in de buurt gestorven is. 

Binnen zie ik niet veel bijzonders, een mooi smeedijzeren hek en een verroeste ijzeren lamp aan het plafond van de Mariakapel. Dan zie ik een poster hangen: op 6 mei is er ’s avonds een bijeenkomst van de Heemkundegroep in de Heilige Landstichting over de Tweede Wereldoorlog.

‘O,’ denk ik, ‘is het de bedoeling dat ik daar naar toe ga. Woensdagavond, dat is al vlug, maar Mijn Lief is dan naar het koor, ik kan dan gerust gaan.’

Buiten hangt een wat grof geboetseerd beeld van de heilige Antonius aan een hoek van het gebouw. Hij heft zijn rechterwijsvinger: ‘Goed opletten, goed luisteren.’

Ik lach en stap weer op de fiets. 

Later realiseer ik me dat de Treurige Gevoelens van het Begin niet van mij waren, maar van de Gedode Soldaten.

Hm, toen het me in het bos overviel heb ik de volgende zinnetjes niet toegepast:

Is het van mij laat het bestaan.

Is het niet van mij laat het weggaan.

Tja, misschien maar goed dat ik het me daar en toen niet realiseerde...

En die Boze Soldaten... zijn die in een hinderlaag gelopen? En vervolgens niet gevangen genomen maar gedood? Ik denk het.

Woensdagavond 6 mei leer ik in ’t Zaaltje in de Heilig Landstichting het nodige over de oorlog in Breedeweg. Na zondag 17 september 1944, de dag van de luchtlandingen bij Groesbeek, verloor 82d Army manschappen bij een tegenaanval van de Duitsers.

Tss, waarschijnlijk zijn de soldaten van het 82ste leger bij een terugtrekbeweging van de Duitsers in de loopgraven van het Ketelwald omsingeld en zijn ze daarop niet krijgsgevangen gemaakt, maar in de ontstane wanhoop, chaos en paniek gewoon doodgeschoten. 

Warrior Iadied 

Frans Geertsen, 5 De Tweede Wereldoorlog.

In: Barendsen, J., Boshouwers-Biessels, C., Bouwer, K., van der Brug-van der Plassche, T., Geertsen, F., Janssen, D. en de Nijs, P. (2000). Van Heilig Woud tot Heilig Land - De geschiedenis van Heilig Landstichting en omgeving. Utrecht: Stichting Matrijs

25 mei 2015, Eerste Pinksterdag, ga ik in de Heilig Landstichting naar de mis in de Cenakelkerk. Verrast ontmoet ik daar Beschermer-Met-Aandacht van de Landschapsgroep. Ik ben blij hem te treffen want ik heb echt behoefte om te praten en vertellen.

Na de mis wandelen we over het Begraafpark en bekijken het relief van Aartsengel Michael tegen de achterwand van de Gedachteniskapel voor dokter Daniël van Vugt, tevens een kapelletje voor verzetsstrijders uit Nijmegen. Daarna nemen we een kijkje bij het graf van Piet Gerrits, de kunstenaar die zoveel monumenten voor het Begraafpark heeft ontworpen en vormgegeven. Zijn graf bevindt zich achter het Heilig Graf dat ten westen van de Calvarieberg ligt. Praten lucht op, tsjah, een van de dingen die ik Beschermer-met-Aandacht vertel is dat ik eigenlijk niet eens weet wat Elementwezens en Deva’s zijn.

’s Avonds begin ik in het boek van Teri Helliwell ‘Een zomer met het kleine volkje’ en wat staat daar tot mijn verrassing in? "Elementwezens als gnomen, kwelgeesten, dwergen, feeën, elfen en leprechauns behoren tot een ras, zoals mensen behoren tot het menselijke ras.” Het boek gaat over het contact van Teri met een Ierse Kabouter: de Leprechaun. 

Hm, in het Duits wordt gesproken van Elementarwesen. Bedoeld worden meer basale, meer elementaire wezens. In de jaren twintig of dertig van de vorige eeuw is het woord vertaald als Elementwezens. Tja, een beetje een vreemde vertaling; het zijn wezens van meer geestelijke aard; eerder behorend tot de fijnstoffelijke dan de grofstoffelijke wereld. Ik zou zeggen Wezens in de Fijnstoffelijke Wereld... Fijnstoffelijke Wezens. 

Al lezend in het boek realiseer ik me dat de Man met het Lelijke Gezicht geen Geestsoldaat was... Hij is een Elementwezen. Ik heb Hem ook niet Omhoog zien gaan! Ik werd afgeleid door de Soldaten die in een Sliert omhoog gingen. Eigenlijk ging Hij Nogal Schielijk met de Zilverblauwe Liefdesbubbel in de Loopgraaf Terug. En zijn Grote Scheve Gezicht had een Normale Kleur... en Hij droeg Kleding in Blauw en Bruin. Hij was geen Grijze Geest, geen Dode Soldaat.

Weer later realiseer ik me dat dit Elementwezen, deze Leprechaun, met de Blauwzilveren Liefdesbubbel de Omgeving van de Beuken heeft laten sprankelen. Ja, het was net of daar een Enorm Uitgedijde Grote Bubbel in de Vorm van een Enorme Rugbybal hing.

Zo eenvoudig is het dus. Wij mensen kunnen 'In Liefde staan' en wij hoeven enkel 'Bereid te zijn Liefde los te laten'. Meer hoeven wij niet te doen! Fijnstoffelijke Wezens als de Dode Geestsoldaten en de Leprechaun kunnen Onze Liefde dan gebruiken voor Zichzelf of voor de Omgeving. Liefde is Helende Kracht. 

Doe het. Ook al kun je niet zien zoals ik het is eenvoudig om het in alle vertrouwen gewoon te doen. Doe het alleen of voor een groter effect met een groep. Binnen kan, buiten is zo mogelijk nog beter. Stem af op Boven, de Kosmos - de Hemel - en dan op Beneden: de Aarde. Als je de Kundalini kunt oproepen, prima. Zo niet, ook goed. Sta als het Ware in het Midden en voel dan de Liefde in je Hart... en blijf een vijf minuten staan in de Bereidheid deze Liefde los te laten voor Hen die deze Liefde kunnen gebruiken. Klaar. Verder niks. Vooral niets doen, nou ja, na afloop kun je dank zeggen dat je als mens in staat ben om Liefde te voelen. Dus... DOE HET. 

Warrior Iadied 

Foto: 'Grafsteen' met afbeelding van de verrezen Jezus en Maria Magdalena bij het graf van Piet Gerrits op het Begraafpark van de Heilig Landstichting. 

Helliwel, T. (1997). Een zomer met het Kleine Volkje. Zeist: Uitgeverij Christofoor.

Krachtdier Gier blijft bij me en Ik-Thea-Gier kijk om me heen en denk: ‘Wat nu?’

Ik draai me naar links naar de beuk die ondersteunt bij werk en taken van volwassenen. 

Langzaam wandel Ik-Thea-Gier er naartoe. Al wandelend word Ik-Thea-Gier een Kleine-Gier. Tussen de Wortels van de Beuk kijk Ik-Kleine-Gier om Mij-Kleine-Gier heen: “Is hier Iemand?”

Dan zie Ik-Kleine-Gier een Kleine Schildpad: “Hallo.” 

De Kleine Schildpad lacht: “Hallo, Je ziet er Raar uit als zo’n Kleine-Gier."

Ik-Thea-Gier voel Mijn Veren verwaaien, voel Me Belachelijk Klein en verander in Ik-Thea. Ik-Thea vertel dat Ik-Thea begaan ben met de Jonge Mensen van de Wereld en dat Ik-Thea Hen graag meer Verbinding met de Natuur zou willen geven. Dat Ik-Thea weer zou willen drummen en Mensen kennis wil laten maken met Hun Krachtdieren en in Gesprek zou willen laten gaan met het Bewustzijn van Bomen. 

“Maar dan wil Ik het spontaan doen dat wil zeggen Vrij, Zonder Werkverband."

De Kleine Schildpad knikt: “Heel goed, het komt wel, Je doet nu ook Goed Werk.” 

Ik-Thea besef dat Hij refereert naar Mijn Gewone Arbeid: ‘Ja, het is waar, Ik doe Goed Werk.’

“Bied de Activiteiten aan de Studenten als Afscheidscadeau aan, dan komen er mogelijk nog meer Groepen vragen. En doe het maar rustig aan, het komt wel op Je Pad.”

Ik-Thea knik. 

Schildpad kijkt Mij-Thea wat vaag aan: “Maak Je Geen Zorgen; Je hebt een Goed Schild, Je bent goed beschermd, Je kunt veel dragen.”

“Dankjewel Schildpad... kan Ik nog Iets voor Je doen?”

Schildpad lijkt al half ingedommeld te zijn. “Vertellen,” klinkt het zwak.

En dan sta ik weer gewoon als Thea rond te kijken: ‘Tja, vertellen dat heb ik al beloofd.’

Warrior Iadied