Droom is't leven, anders niet; 'tGlijt voorbij gelijk een vliet, Die langs steyle boorden schiet, Zonder ooyt te keeren. (uit gedicht Air van Jan Luyken).
Bij het verlaten van een supermarkt stelt de jonge caissière aan een oudere vrouw voor, dat zij voortaan haar eigen boodschappentas maar mee moet nemen, in plaats van een plastic tas te kopen. "Want plastic tassen zijn niet goed voor het milieu", zo zegt ze.
De vrouw verontschuldigd zich en legt uit:"Wij hadden dat groene gedoe niet toen ik jong was!" De caissière antwoordde:"Ja, en dat is nou juist ons probleem vandaag de dag, jullie generatie maakte zich niet druk om het sparen van het milieu voor de toekomstige generaties!"
Ze had gelijk, onze generatie had dat groene gedoe niet in onze dagen. Toen hadden we melk in flessen, frisdrank in flessen en bier in flessen, die we leeg en omgespoeld terug brachten naar de winkel. De winkel stuurde deze dan terug naar de fabriek en in de fabriek werden deze flessen gesteriliseerd en opnieuw gevuld. Wij deden ècht aan recycling. Maar we deden niet aan dat groene gedoe in die tijd!
Wij liepen trappen, omdat we niet over roltrappen en liften beschikten in elk gebouw. Wij liepen naar de supermarkt en hezen onszelf niet iedere keer in een 300 PK machine, elke keer als we 2 blokken verder moesten zijn. Maar ze had gelijk, wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd!
Babyluiers gingen in de kookwas, omdat wegwerpluiers niet bestonden. We droogden onze kleren aan de lijn en niet in een energieverslindende machine die continue 2000-Watt verbruikt. Wind- en zonne energie droogden onze kleren echt. Vroeger, in onze dagen. Kinderen droegen de afdankertjes van oudere broers en zussen en kregen geen gloednieuwe kleren. Maar de jonge dame heeft gelijk! Wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd.
In die tijd hadden we - misschien - 1 tv of radio in huis en niet 1 op elke kamer. De tv had een klein schermpje, ter grootte van een zakdoek en niet een scherm ter grootte van de bijenkorf. In de keuken werden gerechten gemengd en geroerd met de hand, omdat we geen elektrische apparaten hadden die alles voor ons deden.
Wanneer we een breekbaar object moesten versturen per post, dan verpakten we dat in een oude krant ter bescherming en niet in piepschuim of plastic bubbeltjes folie. In die tijd gebruikten we geen apparaat met een motor die op benzine het gazon maaide. We gebruikten een maaier die geduwd moest worden en functioneerde op menselijke kracht, waren fit, minder dik, geen dibetes-2.
Wij sporten door te werken, zodat we niet naar een fitnessclub hoefden te gaan om op ronddraaiende loopbanden te gaan rennen die draaien op electriciteit, nu is door obesiteit, diabetes bijna volksziekte nr. één !
Maar ze heeft gelijk. Wij hadden dat groene gedoe toen niet.
Wij dronken uit een fontein wanneer we dorst hadden, in plaats van uit een plastic fles, die we na 30 slokken weggooien. Wij vulden zelf onze pennen met inkt,in plaats van elke keer een nieuwe pen te kopen. Wij vervingen de mesjes van het scheermes, in plaats van het hele ding weg te gooien alleen omdat het mesje bot is. Maar wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd.
Mensen namen de trein of een bus en kinderen liepen of fietsten naar school in plaats van hun moeder als 24-uurs taxi servicedienst te gebruiken. Wij hadden 1 stopcontact per kamer en niet een heel arsenaal aan stekkerdozen en verlengsnoeren om een dozijn apparaten van stroom te voorzien.
En wij hadden geen geautomatiseerde gadgets nodig om een signaal op te vangen van een satelliet die 2.000 mijl verderop in de ruimte hing, zodat we contact konden leggen met anderen en uit te vinden waar de dichtstbijzijnde pizzatent zich bevind die we niet bereikten omdat we GSM-bellend de tegenligger niet zagen.....
Maar is het niet in en in triest dat de huidige generatie klaagt over hoe verspillend wij 'oudere mensen' waren, gewoon omdat wij dat groene gedoe niet hadden in die tijd?
het is nu intussen 6 april. er is veel gebeurd. te veel. de 2e dag zijn we tot ongeveer vesoul gekomen. daar sloeg het noodlot toe. de voet van luurd vloog van de rem naar het gaspedaal. daardoor vlogen we achterop een voor ons rijdende camper. de gevolgen voor de auto zijn wel duidelijk op de foto te zien. dat we daaruit toch levend te voorschijn zijn gekomen verbaast iedereen. wij hebben zelf gebroken ribben, ik ook een gebroken middenhandsbeentje aan de rechterhand en vocht achter de longen. de hand wordt volgende week geopereerd. de hand zit nu in het gips. daarom geen hoofdletters o.i.d. het typen gaat met de linkerhand.
Woensdag 28 maart; Almelo- Hagadonge Hoera het begin is er. Alles verliep niet op rolletjes maar we zijn er. Het begon al dat we niet op de door ons vastgestelde tijd vertrokken, maar een half uur later. Zo waren er meer kleine ongemakjes. In deze plaats: Hagadonge, was natuurlijk een straat opgebroken waar we langs moesten. Maar na een paar rondjes kwamen we er. Midden in de stad is het hotel in een straat met eenrichtingsverkeer.Even verderop is een groot parkeerterrein maar om daar nu te parkeren moesten we onze bagage veel te ver slepen en konden we niets in de kofferbak laten. We zagen een poortje en zijn daar lukraak in gereden. En ja hoor, daar was de achterdeur van het hotel maar geen parkeerruimte vrij. Totdat iemand zijn auto weg ging zetten en wij er mochten staan. Oh wat is dat fijn. We moesten met een trap naar boven. Gelukkig was de hoteleigenaar zo vriendelijk onze koffers de trap op te brengen. Het is er klein, maar wel schoon. Voor 1 nacht best te doen.Als het morgen weer net zulk weer is tekenen we er voor. Kunnen we weer picniquen. Misschien tot dan.
