Droom is't leven, anders niet; 'tGlijt voorbij gelijk een vliet, Die langs steyle boorden schiet, Zonder ooyt te keeren. (uit gedicht Air van Jan Luyken).
De troonsbestijging van koning Willem-Alexander op 30 april is niet
de enige reden om te feesten voor de Amsterdammers. 400 jaar geleden
startte Amsterdam het meest ambitieuze stadsvernieuwingsplan dat Europa
tot dan toe had gekend. De grachtengordel bepaalt vandaag nog steeds het
majestueuze uitzicht van Nederlands belangrijkste stad.
Amsterdam barstte in de jaren rond 1600 bijna uit zijn voegen. Om het
overbevolkingsprobleem op te lossen én de handelaars meer ruimte te
geven, werd in 1613 begonnen met de aanleg van de grachtengordel. Zo kon
Amsterdam uitgroeien tot het Manhattan van de toenmalige wereld. Reden
genoeg om 400 jaar later uitgebreid te feesten.
Van overal in
Europa kwamen ze aan het begin van de 17de eeuw naar Amsterdam, een
provinciestadje dat na de val van Antwerpen in 1585 naam begon te maken
met zijn relatieve godsdienstvrijheid en voorál met zijn
businessvriendelijke klimaat. In 1613 werd daarom de grachtengordel
aangelegd, een netwerk van vier grote kanalen in een halve cirkel rond
de oude binnenstad.
Gouden Bocht Het was niet
alleen een geniaal plan, het werd ook het schitterende decor waarin de
Amsterdamse Gouden Eeuw gedurende een zeventigtal jaren kon gedijen.
Amsterdam was toen het Manhattan van de wereld. Zeventig procent van de
totale wereldhandel passeerde hier - Manhattan zélf was in die tijd
trouwens een kolonietje van de Amsterdamse West-Indische Compagnie en
heette nog braafjes Nieuw-Amsterdam.
Het decor van die
grachtengordel, bestaande uit de Heren-, de Keizers- en de Prinsengracht
en de Singel, ziet er 400 jaar later op vele plaatsen totaal anders
uit, maar als je abstractie maakt van het verkeer en de bateaux mouches
op het water, lijkt het op verrassend veel plaatsen nog alsof je er zo
dadelijk Rembrandt, Vondel of Piet Hein tegen het lijf kan lopen. Aan de
Gouden Bocht bijvoorbeeld, het meest monumentale stuk Herengracht, waar
alleen de Bernard Arnaults of Lakshmi Mittals van die tijd een huis
konden zetten.
Gullit Een van die prachtige panden is anderhalf
jaar geleden omgevormd tot Museum Het Grachtenhuis. Met behulp van
indrukwekkende audiovisuele technieken krijg je een uniek beeld van de
groei van én het leven in en rond de 400 jaar oude grachtengordel. Wist u
trouwens dat de houten palen waarop Amsterdam gebouwd is binnen dit en
enkele decennia vervangen moeten worden omdat de huizen beginnen scheef
te zakken? En dat de Amsterdammers eerst de raamkozijnen zetten voor ze
de muren bouwen?
Het visuele hoogtepunt van het museum is een
enorm, manshoog poppenhuis. Maar in plaats van poppen zie ik door de
vensters 17de-eeuwse figuren dansen, vergaderen en werken in 3D. In een
van de andere kamers sta ik dankzij de vernuftige opstelling van grote
schermen op een boot in de grachten, naast Gullit, Van Basten en hun
Oranje-collega's die in 1988 de Europese voetbaltitel vierden en vanop
de wal door honderdduizenden fans werden toegejuicht. Een minuut later
hots ik op dezelfde grachten mee in de Gay Parade of dobber ik aan de
zijde van John Lennon en Paul McCartney.
Het Amsterdamse
stadsarchief huist vlakbij in De Bazel, een mastodont die boven alle
grachtenpanden uittorent. Het gebouw dateert van 1926 en diende als
hoofdkwartier voor de Nederlandsche Handel-Maatschappij, zeker bekend
bij de fans van Max Havelaar en zijn Multatuli. De NHM werd later
ABN-Amro en toen die aan het eind van de 20ste eeuw naar een modern
hoofdkwartier verhuisde, bracht de gemeente het interieur weer in de
oorspronkelijke staat. Het is een waanzinnig knap Frank Lloyd
Wright-achtig gebouw en de rondleidingen in het weekend zijn een dikke
aanrader. Vanaf 15 februari is daar ook de tentoonstelling 'Booming
Amsterdam' gestart, die aan de hand van kaarten, plannen en andere
documenten de groei van de stad schetst.
Spring dan zeker ook -
gratis - binnen in de kluizenkelder. De kluis van Bank Jonckheere uit de
Eén-serie 'Salamander' zal nog veel boterhammetjes moeten eten voor ze
ooit de weelderige grandeur zal uitstralen van dit exemplaar. In de
elegante mastodont opent dit voorjaar ook het Nationaal Werelderfgoed
Informatiecentrum. Precies goed gemikt, want de grachtengordel is sinds
2010 een van de acht Nederlandse Werelderfgoederen van de Unesco.
Stokvis De
Amsterdammers laten dit jaar geen kans voorbijgaan om hun gloriejaren
in de verf te zetten. Op Nederland 2 loopt een boeiende docuserie,
gekoppeld aan een multimediale tentoonstelling in het Amsterdam Museum.
Beiden heten simpelweg 'De Gouden Eeuw'. In het museum zie ik de
piepkleine microscoop van Anthoni van Leeuwenhoek, de eerste die
beestjes zag zwemmen in zijn eigen zaad. De drummer van de
Nederlandstalige rockband De Dijk maakte fascinerende soundscapes met de
geluiden van een 17de-eeuwse markt. En in een andere zaal hangt een
150-tal gedroogde stokvissen die ons een idee geven hoe die Gouden Eeuw
eigenlijk rook. Een beetje naar de toiletten op een jongenscollege, vind
ik.
Maar hoe interessant al die tentoonstellingen ook, de ware
pracht van de grachtengordel zie je vanop het water zelf, tijdens een
rondvaart die je zowat overal kan boeken, en vooral gewoon wandelend
langs al die kanalen en panden.
Overigens, het koninklijk paleis
mag dan wel in Amsterdam liggen, Amsterdammers zijn van nature uit niet
Oranjegezind. 400 jaar geleden noemden ze de Prinsengracht, de buitenste
van de vier grachten naar de toenmalige Prins van Oranje, Maurits. Waar
de Heren- en de Keizersgracht voor de rijken bestemd waren, was de
Prinsengracht toen vooral bedoeld voor het werkvolk en de industrie. Om
maar te zeggen dat het Oranjevolk zijn plaats moest kennen.
"Zonder
de val van Antwerpen zou deze stad niet gestaan hebben waar ze nu
staat." Deze opmerkelijke uitspraak komt niet van een lichtjes
gefrustreerde Sinjoor, maar uit de mond van een onverdachte bron:
Eberhard van der Laan, burgemeester van Amsterdam. In 1585, toen de
Spaanse troepen de Schelde afsloten om de calvinistische Antwerpse
rebellie op de knieën te dwingen, was Amsterdam nog een gezapig stadje
met 30.000 inwoners (tegenover de 100.000 sinjoren). Honderd jaar later
waren de kansen gekeerd. Toen waren er nog 40.000 Antwerpenaars en
200.000 Amsterdammers, van wie 70 procent niet in de stad geboren was.
De Gouden Eeuw verschoof dus 150 km noordwaarts.
Gillis Hooftman Antwerpenaars
verhuisden massaal naar Amsterdam en in het Amsterdam Museum wordt die
exodus voorgesteld aan de hand van de stamboom van Gillis Hooftman, een
schatrijke Antwerpse zakenman uit de 16de eeuw die meer dan honderd
schepen bezat. Hooftman, een Keizer Karel-lookalike, bleef altijd in de
koekenstad wonen, maar zijn nazaten emigreerden naar Amsterdam. Daar
groeiden de Hooftmans in de 17de eeuw uit tot een van de
(invloed)rijkste families.
Huidig burgemeester Van der Laan vindt
dat de situatie van Amsterdam vandaag veel gelijkenissen toont met die
van 400 jaar geleden: "Net als toen komen mensen vanuit de hele wereld
naar hier. We hebben hier 180 nationaliteiten en allemaal brengen ze hun
geld, hun talenten en hun netwerken mee. Elk jaar komen er ongeveer 120
nieuwe internationale bedrijven bij. En ze gedijen perfect in de open,
tolerante sfeer die we hier al sinds de 17de eeuw koesteren. In mijn
ogen staat Amsterdam aan de vooravond van een nieuwe gouden eeuw."
De jubilea op een rijtje 2013
biedt naast de 400ste verjaardag van de grachtengordel en de verwachte
vieringen rond de troonsbestijging van koning Willem-Alexander nog
genoeg andere redenen om te feesten voor de Amsterdammers en hun
bezoekers.
375 jaar - Hortus Botanicus. De botanische tuin telt
meer dan 6.000 inheemse én tropische soorten, waaronder een meer dan
2.000 jaar oude agave.
200 jaar - Monarchie. De eerste
Nederlandse koning, Willem I, was ook de onze. Tot 1830 toch. Na drie
Willems volgden vier vrouwen. Op 30 april kwam dus weer een Willem op de
troon.
175 jaar - Artis. De Amsterdamse dierentuin is vijf jaar ouder dan de Zoo van Antwerpen.
150 jaar - Heineken. De op twee na grootste brouwerij ter wereld, met een eigen museum in Amsterdam.
125
jaar - Koninklijk Concertgebouworkest. Beschouwd als een van de vier
beste orkesten ter wereld, maakt dit jaar een wereldtournee op zes
continenten. Het orkest speelt ook thuis, bijvoorbeeld het
Prinsengrachtconcert op 24 augustus, ook live op tv. Directeur is Jan
Raes, de broer van VRT-journalist Frank.
40 jaar - Vincent Van
Gogh Museum. Na een renovatie van 7 maanden kunt u vanaf 2 mei weer op
het Museumplein terecht in het meest bezochte museum van Nederland.
25
jaar - Toneelgroep Amsterdam. Het belangrijkste theatergezelschap van
Nederland staat ook al meer dan 10 jaar onder leiding van een Vlaming,
Ivo Van Hove.
10 jaar - Renovatie van het Rijksmuseum. Op 13
april is het huis van onder meer 'De Nachtwacht' van Rembrandt en 'Het
Melkmeisje' van Vermeer weer opengegaan.
Praktisch Check de treinverbindingen met Amsterdam vanuit Brussel-Zuid en Antwerpen-Centraal op de website van de NMBS.
Met
de auto is Amsterdam vlot bereikbaar, maar parkeren is duur. In het
centrum betaalt u 5 euro per uur. Er zijn wel zeven zones vlak bij de
ringweg A10, waar u de auto 24 uur op een bewaakte parking kan zetten
voor 8 euro. Inbegrepen zijn heen- en weertickets naar het centrum met
het openbaar vervoer voor 5 mensen (website).
Logeren kan in De Filosoof, een uniek driesterrenhotel in 19de-eeuwse panden nabij het Vondelpark. Vanaf 54,50 euro per nacht zonder ontbijt. Het Lloyd Hotel is een designhotel waarbij de kamers door diverse lokale architecten ontworpen zijn. Vanaf 89 euro per nacht.
Het Grachtenhuis: Herengracht 386; 12 euro, kortingen voor kinderen en voor wie online bestelt.
'Booming Amsterdam' in de Bazel: Vijzelstraat 32; 6 euro, 4 euro voor kinderen.
Amsterdam Museum: Kalverstraat 92; 10 euro, 5 euro voor kinderen.
Met de I Amsterdam City Card krijgt u toegang tot deze musea én nog 35 andere. 42 euro voor 24 uur, 52 euro voor 48 uur en 62 euro voor 72 uur.
Het weer wordt
beter en de dagen worden langer dus het wordt tijd om weer op pad te
gaan en mooie plekjes in Spanje te ontdekken. Zon mooi plekje is de
ommuurde en eeuwenoude stad Ávila, die op elke straathoek geschiedenis
uitademt en die dan ook in zijn geheel tot cultureel erfgoed van de
Unesco is verklaard.
Hoewel Ávila de hoofdstad is van de
gelijknamige provincie is het een kleine plaats: er wonen nog geen
60.000 inwoners. Ook is het een heel koude plaats: door de ligging op
ruim 1100 meter is het er in de winter behoorlijk koud en de lente is
daarom een meer aangewezen periode om deze boeiende stad te bezoeken.
Want
boeiend is Ávila zeker. Het oude centrum wordt omgeven door de best
bewaard gebleven complete stadsmuur van heel Spanje. Het is deze muur
die u het eerste ziet als u komt aanrijden en die tijdens wandelingen
door het oude centrum steeds weer voor u opdoemt. Al in de Romeinse tijd
stonden er op deze plek stadsmuren maar de huidige muren werden tussen
de elfde en veertiende eeuw gebouwd. De muren hebben een omtrek van 2,5
km en bestaan uit 2500 kantelen, 88 torens en 9 poorten. Zoals vrijwel
alle gebouwen in het oude centrum van Ávila zijn de muren en de torens
van grijs en zwart graniet gebouwd, het gesteente dat in deze buurt het
meeste voorkwam. Dat maakt dat de stad een koelere sfeer uitstraalt dan
andere Spaanse steden, waar muren en gebouwen van beige of
bruingekleurde steen zijn opgetrokken.
Het is door één van de
negen poorten dat u de oude stad betreedt. Het maakt niet uit aan welke
kant u dat doet want het leukste is het gewoon door de stad te gaan
slenteren. In vrijwel elke straat is wel een kerk, een klooster of een
oud paleis te vinden en op veel plaatsen ziet u verwijzingen naar één
van de bekendste inwoners die Ávila ooit had: Teresa van Ávila. Deze
zestiende-eeuwse gelovige vrouw werd één van de bekendste mystici uit de
geschiedenis en ze werd in 1622 heilig verklaard.Als u bijvoorbeeld
door de meest zuidelijke stadspoort, de Puerta de Santa Teresa, de oude
stad heeft betreden, loopt u meteen tegen een kloostergebouw op. Dit
klooster staat op de plaats waar de heilige Teresa geboren werd. Ook
bij een oostelijke poort in de stadsmuur, de Puerta del Alcázar, staat
een mooi beeld van Santa Teresa en het ertegenover gelegen, grote plein
is zelfs helemaal naar de vrouwelijke heilige genoemd.
Zoals elk
oud centrum in Spanje heeft ook Ávila een centraal gelegen plein met
bogen. In dit geval is het de Plaza del Mercado Chico. Er zijn wat
restaurantjes onder de bogen gevestigd, er zijn terrasjes en en er
worden markten en evenementen georganiseerd. Ook het stadhuis is aan dit
plein gevestigd. Rondom het plein zijn veel smalle straten waar
autoverkeer verboden is en waar, zodra de zon gaat schijnen, de
terrasjes als paddenstoelen uit de grond komen. Ook de overdekte markt
ligt in dit gedeelte. Het is aangenaam op één van deze terrasjes neer te
strijken en een dagmenu te bestellen. Een groot stuk rundvlees, de
chuletón de Ávila, is de specialiteit van deze stad. Ook bonen
(judías) staan veelal op het menu.
Via bijvoorbeeld de calle de los Reyes
Católicos kunt u van het marktplein naar de Plaza de la Catedral lopen.
Het is niet vreemd dat de Reyes Católicos een straat naar zich vernoemd
hebben gekregen want ook koningin Isabel werd in Ávila geboren en deze
stad was in de vijftiende en zestiende eeuw heel belangrijk in het
koninkrijk Castilië.
De Plaza de Catedral is niet groot en de
kathedraal zelf is oud (twaalfde tot vijftiende eeuw) maar niet zo
indrukwekkend als sommige andere Spaanse kathedralen. Toch is het zeker
de moeite waard het gebouw van binnen te bekijken. Het toegangskaartje
geeft ook recht op het bezichtigen van enkele museumzalen en de met glas
afgeschermde kloostergalerij. De achterkant van de kathedraal is ook
interessant. Ze maakt namelijk deel uit van de stadsmuur.Misschien nog
wel boeiender dan de kathedraal is de net buiten de muren gelegen
Basílica de San Vicente. Deze Romaanse kerk dateert uit de twaalfde eeuw
en alleen de laatst aangebouwde delen zijn gotisch. Het hoofdportaal is
schitterend en heel indrukwekkend is de drukbewerkte graftombe van de
martelaren San Vicente de Ávila en zijn zusters. Het verhaal van hun
vlucht - ze behoorden tot de eerste christenen- , gevangenname door de
Romeinen, marteling en dood wordt gedetailleerd weergegeven.
Liefhebbers
van de Romaanse architectuur moeten ook een kijkje gaan nemen bij de
Iglesia de San Pedro, die aan de eerder genoemde Plaza de Santa Teresa
ligt. Deze kerk dateert uit circa 1100 en is één van de oudste Romaanse
kerken in de regio.
De stadsmuren nodigen natuurlijk ook uit om
eroverheen te lopen. Dat kan op vier punten en u moet er wel toegang
voor betalen. Maar het geeft een mooi perspectief op de straten en
gebouwen binnen de muren en u kunt er zich ook voorstellen hoe goed de
stad te verdedigen viel met dergelijke verdedigingswerken.
Ook
een mooi uitzicht heeft u van het punt dat Los Cuatro Postes wordt
genoemd. Het is de moeite waard hier s avonds laat naartoe te rijden
met de auto, als de muren en de kerken verlicht zijn. Rijd langs de
buitenkant van de muren naar de westelijke kant van de stad en steek de
rivier de Adaja over richting Salamanca. Na een paar honderd meter en
nog vóór het hoge hotel Cuatro Postes ziet u rechts een parkeerplaats
en vier zuilen. Vanaf dit zestiende-eeuwse religieuze monument heeft u
een werkelijk schitterend uitzicht over de hele oude stad.
Ávila
is, zoals eerder gezegd, niet groot en na één of twee dagen heeft u de
stad wel bekeken. U kunt de trip nog verlengen met een bezoek aan het
wandelgebied Sierra de Ávila, dat ten westen van de stad ligt, of
onderweg naar Alicante stoppen bij het klooster en mausoleum van El
Escorial, waar u bijna langs komt.
Praktische informatie:
Ávila
ligt 540 km ten noordwesten van Alicante en is te bereiken door in
Alicante de A-31 naar Madrid te nemen en deze te volgen tot aan de
rondweg om Madrid. Via de M-50 wordt u onderlangs de hoofdstad geleid
en weer omhoog tot u de afslag A-6 kunt nemen. De A-6 wordt na enkele
tientallen kilometers tolweg maar het is de moeite waard die te nemen
tot aan El Espinar, omdat u anders door heel veel dorpjes geleid wordt.
Bij El Espinar kunt u eventueel de SG-500 naar Ávila kiezen, Blijft u
op de snelweg dan kiest u bij Villacastin de AP-51 naar Ávila.In beide
gevallen komt u de stad aan de oostkant binnen. U houdt het centrum aan
en stuit al snel op de stadsmuren. Hier rijdt u omheen tot u de
richtingaanwijzer vindt van het hotel dat u geboekt heeft, of een P die
een parkeerplaats juist buiten de muren aanduidt. Binnen de muren is
alleen beperkt parkeren mogelijk.
Tip: Een zeer sfeervol,
perfect gelegen en niet duur hotel is las Leyendas: www.lasleyendas.es.
Dit en andere hotels zijn te boeken via www.booking.com
Don Juan de Borbón: de koningszoon die nooit koning werd
Afgelopen week
was het twintig jaar geleden dat don Juan de Borbón overleed, één van de
opmerkelijkste personen uit de twintigste-eeuwse Europese monarchieën.
Juan de Borbón was namelijk de zoon van een koning en ook de vader van
de huidige koning. Zelf beklom hij echter nooit de Spaanse troon.
De
Spaanse monarchie is in hoog tempo bezig de populariteit die het enkele
tientallenjaren geleden had, te verliezen. Het jachtincident rond
koning Juan Carlos, het corruptieschandaal waarbij schoonzoon Iñaki
Urdangarín en mogelijk dochter Cristina bij betrokken zijn en vorige
week het bericht dat don Juan de Borbón, de vader van de huidige koning,
bij zijn overlijden in 1993 een fortuin van maar liefst 1,1 miljard
pesetas achterliet. Het grootste deel van dat aanzienlijke bedrag stond
op buitenlandse rekeningen.
Tot vorige week bestond van don
Juan de Borbón het beeld van een nogal trieste figuur: niet alleen was
hij geen koning geweest en had hij een groot deel van zijn leven in
ballingschap doorgebracht. Ook zou hij vaak hebben moeten leven zonder
de bij een vorst behorende rijkdom. Dat laatste blijkt dus niet helemaal
waar. Een onderzoek van Crónica dat vorige week werd gepubliceerd,
toont met alle mogelijke details dat de vader van de huidige koning twee
bankrekeningen had in Lausanne en één in Genève en dat daarop ruim 725
miljoen pesetas stond. Ook bezat don?Juan onroerend goed in Madrid en
Estoril. Het fortuin werd in 1993 verdeeld over zijn drie nog levende
kinderen en koning Juan Carlos had dus niet te klagen over de erfenis
die hij van zijn vader kreeg.
Het is een bericht dat niet
bijdraagt aan het imago van het koningshuis, zeker niet in een tijd waar
er al te vaak sprake is van (politieke) kopstukken die geld het land
uit sluizen naar belastingparadijzen zoals Zwitserland. Maar in het
geval van de familie Borbón lag het allemaal toch een beetje anders. Om
dat te kunnen inschatten, moeten we wat vertellen over het leven van don
Juan de Borbón.
Juan de Borbón y Battenberg werd in 1913
geboren als de derde zoon van de toenmalige Spaanse koning Alfonso XIII
en diens vrouw Victoria Eugenia de Battenberg. Omdat Juan de derde zoon
was, werd hij in eerste instantie niet opgevoed als troonopvolger. Hij
volgde een militaire opleiding in Madrid maar die opleiding werd abrupt
onderbroken toen in Spanje in 1931 de republiek werd uitgeroepen en de
koning met zijn gezin Spanje halsoverkop verlieten om een burgeroorlog
te voorkomen.
Inmiddels was de positie van Juan binnen het gezin
veranderd. Zijn oudste broer Alfonso had afstand gedaan van zijn
rechten op de troon omdat hij wilde trouwen met iemand die niet van adel
was. De tweede broer, Jaime, was doofstom en deed daarom afstand van
de troon.
Juan werd zodoende toch de kroonprins, zei het dan in ballingschap in Italië.
Toen
in 1936 in Spanje toch de gewapende strijd tussen de verschillende
kampen losbarstte, gaf koning Alfonso Juan toestemming mee te vechten
met de monarchisten. Toen de rechtse generaals lucht kregen van Juans
aanwezigheid werd hij de grens weer over gezet. Juan was een jaar eerder
getrouwd met de prinses María de las Mercedes de Borbón-Dos Sicilias y
Orleans en hij werd tussen 1936 en 1941 vader van vier kinderen.
De
burgeroorlog werd in 1939 beslist in het voordeel van de rechtse
troepen van generaal Franco. Deze was in voorgaande decennia een vriend
geweest van koning Alfonso XIII en in 1941 deed de koning vrijwillig
afstand van de troon. Korte tijd later overleed hij en hij liet een uit
Spanje meegenomen bedrag aan zijn opvolger na. Het was behoorlijk wat
geld, dat was bedoeld als potje voor leden van het koningshuis die in
moeilijkheden verkeerden. De 28-jarige Juan de Borbón vestigde zich als
troonopvolger in ballingschap met zijn vrouw en kinderen in het veilige
Lausanne - de Tweede wereldoorlog was in volle gang - en begon een
actieve campagne om te proberen de monarchie in Spanje terug te brengen.
Na
afloop van de Tweede Wereldoorlog verhuisde het gezin naar Estoril maar
ook vanuit die locatie bleef don Juan lobbyen en strijden om zijn
rechten op de Spaanse troon te doen gelden. Generaal Franco bleek echter
geenszins bereid de macht aan hem over te dragen. Wel was de dictator
geïnteresseerd in de oudste zoon van don Juan de Borbón. Hij stelde voor
dat de jonge Juan Carlos in Spanje zou worden geschoold, onder
toezicht van Franco zelf.
Het gezin van don Juan leefde in
Estoril sober en relatief rustig. Tot op een tragische dag in 1956. De
beide zoons, Juan Carlos en Alfonso, waren tijdens een schoolvakantie
terug in Estoril en speelden met een kleine revolver. Het wapen ging af
en een kogel raakte de veertienjarige Alfonso in het hoofd. Hij raakte
zwaar gewond en hoewel zijn vader hem nog probeerde te reanimeren,
overleed hij korte tijd later.
Het was een enorme slag voor don
Juan de Borbón en het begin van een zekere afstand tussen hem en zijn
enig overgebleven zoon. Juan Carlos bracht ondertussen steeds meer tijd
in?Spanje door, onder de vleugels van Franco. Hij kreeg een gedegen
militaire opleiding en het leek erop dat hij zeer door Franco beïnvloed
werd. In 1969 riep Franco de jonge Juan Carlos dan ook uit als zijn
officiële opvolger, mocht hij komen te overlijden.
Toen Franco
in 1975 overleed, werd Juan Carlos inderdaad uitgeroepen tot opvolger en
tot nieuwe koning van Spanje. Vader Juan was bang dat zijn zoon in de
voetsporen van de overleden dictator zou treden en pas toen Juan Carlos
duidelijk maakte dat hij een democratisch pad wilde gaan volgen, reisde
don Juan vanuit Portugal naar Madrid om zijn zoon te ontmoeten. Korte
tijd later deed hij ook officieel afstand van zijn rechten op de Spaanse
troon, ten faveure van zijn eigen zoon. De monarchie van zijn
voorvaderen was daarmee in ere hersteld, al had hij zelf geen enkele dag
op de troon gezeten.
Don Juan kreeg van zijn zoon de titel
Graaf van Barcelona en verhuisde terug naar Spanje. In 1980 werd
echter kanker bij hem vastgesteld, een ziekte waar tegen hij meer dan
een decennium lang bleef vechten maar waaraan hij in 1993 uiteindelijk
op 79-jarige leeftijd overleed. Don Juan werd in het Escorial bij Madrid
begraven met alle eerbetuigingen die een koning van Spanje volgens het
protocol horen te krijgen.
Pas na zijn dood bleek dat hij de
geldbedragen die zijn vader ooit had meegenomen uit Spanje goed had
weten te beheren en uit te breiden en dat de relatief sober levende zoon
en vader van koningen in werkelijkheid een zeer welgesteld man was.
Door: Bea Lutje Schipholt (Bron: Weekblad De Week)
Bodrum ligt op een schiereiland aan de zuidwestkust van Turkije. De
perfecte periode voor een vakantie in deze badplaats aan de Egeïsche Zee
is mei of oktober.
Uit een Britse enquête blijkt dat een perfecte vakantie er als volgt
uitziet: je vliegt vijf uur naar een bestemming waar het 24 graden is om
je daar elf dagen lang in een luxehotel aan een zwembad of op een
droomstrand neer te vleien. En daar heeft de gemiddelde vakantieganger
best wat geld voor over: tot 2.900 euro per persoon. We selecteren 10
bestemmingen die aan al die voorwaarden voldoen.
Aqaba in Jordanië: uitstap in de woestijn Ondanks
zijn delicate ligging tussen Israël, Syrië, Irak en Saoedi-Arabië en
zijn voornamelijk uit woestijn bestaande oppervlakte is Jordanië steeds
meer in trek bij toeristen. In vergelijking met de buurlanden is het er
doorgaans erg rustig en veilig. In het zuiden aan de Rode Zee heerst een
warm mediterraan klimaat met temperaturen die vooral in mei en oktober
rond de 24 graden schommelen. De indrukwekkendste bezienswaardigheid van
het land is Petra, de tweeduizend jaar oude stad die haast volledig uit
de rotsen werd gehakt en die vandaag bij de zeven nieuwe wereldwonderen
wordt gerekend. Ook een jeepsafari door de Wadi Rum-vallei met zijn
prachtige door de wind uitgesleten rotsformaties is een aanrader. Voor
de luxehotels die bij de perfecte vakantie horen, moet je in het zuiden
in en rond Aqaba zijn. Het is er heerlijk snorkelen tussen de
koraalriffen.
Hoteltip Kempinski Hotel Aqaba
*****. Luxehotel in Aqaba met prachtige kamers met zeezicht,
privézandstrand en uitgebreide spa. 1 week kamer met ontbijt vanaf 1.100
euro, inclusief vluchten.
Perfectie: Twee weken halfpension in een suite vanaf 2.400 euro, inclusief vluchten.
Hurghada in Egypte: duiken naar koraalriffen De
badplaats Hurghada is een van de grote toeristische centra van Egypte.
Om piramiden en tempels te bezoeken, kan je beter voor Cairo of Luxor
als reisbestemming kiezen, maar voor de perfecte vakantie is deze stad
aan de Rode Zee ideaal. Van december tot maart is de temperatuur er
perfect, op andere momenten is het waarschijnlijk te warm. Naast luieren
op het strand of je laten verwennen met een massage in een van de vele
thalassotherapiecentra kan je in Hurghada ook genieten van de onderzeese
pracht. Je vindt er prachtige koraalriffen en het loont dus zeker de
moeite om tijdens je vakantie duiklessen te nemen, al is een tochtje
maken met een glasbodemboot ook een optie. Vanuit de stad kan je ook per
terreinwagen of kameel een uitstap door de woestijn maken naar een
bedoeïenendorp. Tip: wacht op de zonsondergang en geniet van de
sterrenhemel.
Hoteltip Kempinski Hotel Soma
Bay *****. Tophotel in Moorse stijl direct aan het strand met heerlijke
à-la-carterestaurants en omgeven door tal van zwembaden, watervallen,
lagunes en golfterreinen. 1 week kamer met ontbijt vanaf 1.200 euro,
inclusief vluchten.
Perfectie: Elf nachten halfpension vanaf 2.100 euro, inclusief vluchten.
Bodrum in Turkije: rafting op kronkelende stroompjes Dat
Turkije met zijn 6.530 km lange kustlijn en zijn warme klimaat een
geschikte locatie is voor een perfecte vakantie, hoeven we je niet meer
uit te leggen. Zijn Egeïsche kust, Klassieke kust en Turkse Rivièra
worden het hele jaar overspoeld door toeristen van alle pluimage en
puilen uit van de hotels en resorts. Het is er zo goed als het hele jaar
warm, al heb je de grootste kans op de perfecte temperatuur in mei of
oktober. De Turkse kust is een aaneenrijging van prachtige
bezienswaardigheden met vooral veel overblijfselen van de Grieken, de
Romeinen en de Lyciërs. Die laatsten zijn verantwoordelijk voor wat
volgens sommigen de mooiste wandelroute ter wereld is: de Lycian Way is
500 kilometer lang en loopt langs de kust en door het binnenland tussen
Dalaman en Antalya. Ook rafting is een erg populaire activiteit op de
vele kronkelende stroompjes die vanuit het ruwe binnenland de zee in
stromen. Maar de populairste activiteit is met voorsprong languit aan
het zwembad of op het strand liggen om te bakken in de zon.
Hoteltip Xanadu
Island All Suite *****. Indrukwekkend all-inclusiveresort op een
privéschiereiland waardoor elke kamer zeezicht heeft. Eén week vanaf 900
euro, inclusief vluchten.
Perfectie: Elf nachten in een suite vanaf 1.250 euro, inclusief vluchten.
Sozopol in Bulgarije: kunstenaars in idyllisch vissersstadje Bulgarije
is niet meteen de eerste bestemming die in je opkomt wanneer je aan een
luxueuze strandvakantie denkt. En toch heeft het land evenveel troeven
als Spanje of Turkije. Aan de Zwarte Zee is het tussen juni en september
perfect strandweer en de nog veelal recente hotels hoeven absoluut niet
onder te doen voor hun zuidelijker gelegen concurrenten. De grootste
toeristische trekpleister is Zonnestrand, een strook in de buurt van
Burgas van enkele kilometers die bezaaid is met hotels, bars,
discotheken en winkels, gevolgd door Goudstrand, een iets rustigere
variant op hetzelfde thema in de buurt van Varna. Beide locaties zijn
ideaal voor wie het nog ongerepte binnenland met zijn Romeinse en andere
middeleeuwse ruïnes wil verkennen. Ook een aanrader is het mooie
vissersstadje Sozopol net ten zuiden van Burgas, waar elk jaar heel wat
kunstenaars neerstrijken. Ook wie houdt van shoppen, komt in het nog
redelijk goedkope Bulgarije aan zijn trekken.
Hoteltip Marina
Royal Palace *****. Mooi all-inclusiveresort in de buurt van Sozopol,
direct aan een groot zandstrand en met wellnesscentrum,
watersportcentrum en faciliteiten voor kinderen. 1 week vanaf 600 euro,
inclusief vluchten.
Perfectie: Elf nachten in een kamer met zeezicht vanaf 1.300 euro, inclusief vluchten.
Heraklion op Kreta: door de Samariakloof Kreta is
het grootste van de Griekse Eilanden en is een erg populaire
toeristische trekpleister. Niet alleen is het er van april tot november
aangenaam tot zeer warm - de grootste kans op een perfecte temperatuur
heb je in mei en september -, het leven is er relatief goedkoop en er is
genoeg op het eiland te doen en te zien om elke soort van toerist te
bekoren. Onder de aan te raden bezienswaardigheden vind je onder meer de
overblijfselen van het legendarische kolossale Minoïsche paleis van
Knossos in de buurt van Heraklion, de indrukwekkende achttien kilometer
lange Samariakloof in het westen van het eiland, het palmbomenstrand Vai
in het oosten en het centraal gelegen Arkadi-klooster. Ook onder de
zeespiegel is Kreta de moeite waard: duikers kunnen zich vergapen aan
zeldzame fauna en flora, restanten uit de Griekse oudheid en zelfs
wrakken van vliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog.
Hoteltip Sea
Side Resort & Spa *****. Mooi all-inclusivehotel in de buurt van
Heraklion op een rots die uitsteekt in de zee. 1 week vanaf 810 euro,
inclusief vluchten.
Perfectie: Elf nachten in een kamer met privézwembad en zeezicht vanaf 1.500 euro, inclusief vluchten.
Dubrovnik in Kroatië: boottocht op de Adriatische Zee Ook
Kroatië is zo'n land dat niet direct bij je opkomt als je aan een warme
zonbestemming denkt. Onterecht, want de pracht van dit land, het
mediterrane klimaat en de nog relatief rustige toeristische centra maken
Kroatië tot een niet te versmaden vakantieland. Van mei tot en met
september is de temperatuur er perfect. Bovendien valt er heel wat te
bekijken. Vooral de meer dan duizend eilandjes en hun vele pittoreske
vissersdorpjes zijn een streling voor het oog en nodigen uit tot een
meerdaagse boottocht. Je kan zelf zeilen, maar ook een boot met
bemanning huren. Natuurpracht vind je ook op het vasteland. Vooral de
watervallen van Nationaal Park Krka, op zo'n 50 km ten noorden van
Split, zijn een bezoek waard. Helemaal onderaan in de zuidpunt van
Kroatië ligt de oude havenstad Dubrovnik, de parel van de Adriatische
Zee, door Unesco beschermd.
Hoteltip Hotel
Dubrovnik Palace *****. Luxehotel op het schiereiland Lapad met eigen
strand en duikcentrum, vijf restaurants en wellnesscentrum. 1 week kamer
met ontbijt vanaf 1.000 euro, inclusief vluchten.
Perfectie: Elf nachten halfpension in een suite vanaf 2.500 euro, inclusief vluchten.
St. Julians op Malta: rondkuieren in werelderfgoed Met
amper 316 vierkante kilometer oppervlakte is het gemakkelijk om over
het piepkleine dwergstaatje Malta heen te kijken wanneer je op zoek bent
naar de geschikte locatie voor je perfecte vakantie. Toch vinden steeds
meer toeristen hun weg naar de kleine eilandengroep in de Middellandse
Zee. Terecht, want niet alleen is de temperatuur er van mei tot juni en
van september tot oktober perfect, er valt ook ontzettend veel te
bezichtigen. Alleen al in de hoofdstad Valletta, die al sinds 1980 op de
Werelderfgoedlijst van Unesco staat, is het heerlijk rondkuieren. Nog
authentieker is het centraal gelegen middeleeuwse stadje Mdina. Het is
zo goed als autovrij, maar dat maakt het alleen maar leuker. En dan zijn
er ook nog de duizenden jaren oude megalithische tempelcomplexen die
aantonen dat zelfs onze verre voorouders al wisten dat het goed toeven
is op Malta. Nog één extra bewijsstuk: de Blauwe Lagune, een prachtige
lagune tussen de eilandjes Comino en Cominotto, die zo oogstrelend mooi
is dat je er nooit meer weg wil.
Hoteltip The
Westin Dragonara Resort *****. Prachtig luxehotel op een
privéschiereiland met eigen casino en verscheidene restaurants. 1 week
kamer met ontbijt vanaf 850 euro, inclusief vluchten.
Perfectie:
Elf nachten halfpension in een suite met bubbelbad, aparte slaapkamer en
zeezicht vanaf 2.600 euro, inclusief vluchten.
Costa Adeje op Tenerife: aan de voet van een slapende vulkaan Tenerife
is het grootste eiland van de Canarische Eilanden en ook het drukst
bezochte. Aan de kust is het er bijna het hele jaar door een drukte van
jewelste. Maar Tenerife heeft dan ook veel meer te bieden dan de
gemiddelde Spaanse costa. Niet alleen is het er zo goed als altijd
aangenaam warm (in mei, juni, september en oktober is de temperatuur
perfect), het binnenland van Tenerife is bovendien van een buitenaardse
schoonheid. De slapende vulkaan Pico del Teide, die 3.718 meter boven de
zeespiegel uittorent en het eiland domineert, heeft het landschap en de
flora unieke kenmerken meegegeven die je nergens anders op de wereld
terugvindt. Een bezoek aan het omringende natuurpark en - als het mooi
weer is - een beklimming met de kabellift naar de ijskoude top zijn een
absolute must. Ook aan de noordkant van het eiland, waar een iets milder
klimaat heerst, kan je prachtige wandelingen maken. Maar voor de
luxeresorts, de stranden, de golfbanen en de winkels moet je toch vooral
in het tropische zuiden zijn.
Hoteltip Hotel
Jardines De Nivaria *****. Elegant hotel met prachtige tuin en
heerlijke en gevarieerde keuken. 1 week kamer met ontbijt vanaf 1.100
euro, inclusief vluchten.
Perfectie: Elf nachten halfpension in een suite met salon en uitzicht op zee vanaf 2.500 euro, inclusief vluchten.
Funchal op Madeira: wandelen op het groene eiland Het
is wat minder populair dan de zuidelijker gelegen Canarische Eilanden,
maar het groene eiland Madeira hoeft niet onder te doen voor de Spaanse
archipel. Het vulkanische eiland in de Atlantische Oceaan mag uitpakken
met een prachtige natuur, een heerlijk zacht klimaat en temperaturen die
in augustus en september de perfectie benaderen. Zandstranden vind je
er niet, maar daarvoor kan je naar het eilandje Porto Santo, waar je een
meer dan acht kilometer lang gouden strand vindt. In de hoofdstad
Funchal is echter meer dan genoeg te zien en te beleven. Breng een
bezoekje aan de kleurrijke Mercado dos Lavadores, de overdekte markt, of
neem de gondelbaan naar de wijk Monte. En dan zijn er nog de honderden
kilometers mooi aangelegde wandelpaden die door de laurierbossen lopen.
Wandelschoenen meebrengen is een must.
Hoteltip he
Cliff Bay *****. Prachtig hotel op een schiereiland met privéstrand,
uitzicht over de oceaan en een restaurant met Michelin-ster. 1 week
kamer met ontbijt vanaf 1.100 dagen, inclusief vluchten.
Perfectie: Negen nachten halfpension in een suite met bubbelbad vanaf 2.600 euro, inclusief vluchten.
Sal op Kaapverdië: witte zandstranden en azuurblauwe zee De
Kaapverdische Eilanden voor de westkust van Afrika zijn de ideale
bestemming voor wie niet te lang wil vliegen maar wel droomt van
kilometerslange witte zandstranden en een azuurblauwe zee. Tussen
december en juni zijn de temperaturen nagenoeg altijd perfect. De
palmbomen moet je er wel zelf bij verzinnen, want veel groeit er niet op
de twee populairste eilanden Sal en Boa Vista. Al loont het voor
avontuurlijkere bezoekers de moeite om eens per boot of per binnenlandse
vlucht enkele van de andere eilandjes te bezoeken waar je wel kan
genieten van prachtige vergezichten en de grillige natuur.
Naar
culturele hoogtepunten of historische monumenten is het ook vruchteloos
zoeken op Kaapverdië, maar in ruil krijg je de perfecte vakantiesfeer:
languit genieten op het strand, dolfijnen en walvissen spotten op zee of
je eerste poging wagen om overeind te blijven op een surfplank, het kan
allemaal. En dat bovendien in een land dat nog niet ten prooi is
gevallen aan het massatoerisme.
Hoteltip Meliá
Tortuga Beach Resort & Spa *****. Gloednieuw all-inclusivehotel
direct aan een gigantisch zandstrand en met verschillende restaurants en
een uitgebreide spa. 1 week vanaf 1.100 euro, inclusief vluchten.
Perfectie: Elf dagen in een suite vanaf 1.700 euro, inclusief vluchten.
Het moderne operagebouw is bijna volledig omgeven door water, zo kan je er met de boot aanmeren.
Kopenhagen is hip. Dankzij de topserie 'The Bridge', maar ook omdat
de Deense hoofdstad als voorbeeld wordt genoemd door zowel de Gentse
burgemeester Termont als zijn Antwerpse ex-confrater Janssens. Wat maakt
deze noordelijke citytrip-bestemming zo bijzonder?
Dol op terrasjes en fietsen? Dan is Kopenhagen zeker je ding.
Kleurrijke huisjes in typische Deense architectuur op de kade van Nyhavn.
Royal café, dé tearoom in Kopenhagen, voor een lekkere koffie en dessert.
Strøget is Kopenhagens belangrijkste winkelstraat én voetgangersgebied.
Het bekende bronzen standbeeld van de Kleine Zeemeermin - of Den Lille
Havfrue - in de haven van Kopenhagen, genoemd naar het gelijknamige
Andersen-sprookje.
Het unieke karakter vormt het handelsmerk van Kopenhagen. De stad is er -
terecht - meermaals voor bekroond: 's werelds meest leefbare stad;
tophotspot in het World Happiness Report door de VN en Designhoofdstad
van de Wereld. Dat heeft veel te maken met de schaal van de stad.
Kopenhagen leeft op mensenmaat: nagenoeg alles ligt op wandel- en
fietsafstand, de auto is grotendeels gebannen uit de binnenstad. In
amper 20 minuutjes kan je de stad per fiets doorkruisen.
Bovendien
ontwikkelden Denen de kunst om gebruiksvoorwerpen en architectuur
praktisch én mooi te maken. Die verfijndheid en goede smaak zijn in het
straatbeeld verweven. Dat merk je meteen als je door de langste
autovrije shoppingstraten van Europa wandelt, Strøget en Købmagergade.
Ontdek er ook hoe (vaak futuristische) nieuwbouw in harmonie staat met
historische panden vol tierelantijnen. Parken en water zijn in het
stadsbeeld geïntegreerd, waardoor de sfeer zelfs op donkere dagen licht
en helder aanvoelt. Misschien is het wel daardoor dat Hans Christian
Andersen hier zijn 159 wondere sprookjes kon bedenken.
In de
aanloop naar de recente stembusgang liet de Gentse burgervader Daniël
Termont geen kans onbenut om zijn liefde voor Kopenhagen uit te spreken.
Dat heeft veel te maken met de efficiëntie waarmee bewoners en
bezoekers door de stad geleid worden. Verkeerslichten zijn op zo'n
manier afgestemd dat fietsers nagenoeg in één ruk door de stad kunnen
trappen. Fietspaden zijn breed en opvallend van kleur. Blauw, al ziet
Termont ze in zijn stad wellicht liever rood. Argeloze toeristen lopen
de overvloed aan tweewielers en fietskarretjes vaak voor de voeten, maar
je kan er niet naast het fietsgegeven kijken: op bijna elke straathoek
staan fietsrekken, heel wat logies (ook hotels) verhuren fietsen en van
april tot oktober stelt de stad er gratis meer dan tweeduizend
beschikbaar.
Je vindt ze in 110 fietsparkings, verspreid over de
stad en ze zijn zo mee te nemen, mits je een kleine borg betaalt: een
muntje van 20 Kronen (nog geen 3 euro) dat je terugkrijgt bij inlevering
op gelijk welke andere plek. Het bekende stadsfietsensysteem dus, dat
zich intussen ook bij ons heeft doorgezet. Met dat verschil dat een
groot deel van de fietsen geen slot meer heeft. Het kan dus gebeuren dat
je tweewieler weg is als je hem ergens achterlaat. "Neem dan gerust een
andere", zeggen de Kopenhagers. Let wel op: stadshuurfietsen mogen niet
buiten de toegestane zone gebruikt worden. De politie kijkt daar scherp
op toe.
Nyhavn Begin je citytrip met een
bezoek aan Nyhavn. Niet alleen zeer praktisch als je er een van de vele
leuke hotelletjes geboekt hebt, maar je bent je meteen in een van de
meest sfeervolle wijken. Historische huizen in diverse kleuren prijken
er naast oude pakhuizen, opslagplaatsen en loodsen van 200 à 300 jaar
oud die door jonge architecten zijn omgetoverd tot stijlvolle
accomodaties zoals het 71 Nyhavn Hotel (150 kamers) en Admiral Hotel
(360 kamers). Langs dit havenkanaal, dat in de 17de eeuw werd gegraven
naar het centrum van de stad, beleef je de zo geroemde losse sfeer van
Kopenhagen. Nyhavn mag dan ooit berucht geweest zijn omwille van
matrozen die er bier, prostituees en vertier zochten, nu pronkt het met
hippe restaurants, gezellige (verwarmde) terrassen en schepen die tot
bar zijn omgebouwd. Pleziervaartuigen en rondvaartboten beginnen er hun
excursies, waarmee je onder meer langs het in 2004 geopende beroemde
operagebouw kan varen. Op enkele passen van Nyhavn - al meteen van over
de brug naar het oude centrum - vind je de bijzonderste paleizen en
musea op wandelafstand en beginnen de winkelstraten. Leuk om weten: ook
de langste winkelstraat van Europa ligt hier aan je voeten.
Hotelgastronomie Een
andere publiekstrekker van Kopenhagen speelt zich af op je
smaakpapillen. Deze stad manifeerste zich de voorbije jaren immers als
een culinair Mekka. Te beginnen met het wereldberoemde Noma, het een in
schitterend verbouwd pakhuis ondergebrachte toprestaurant dat al drie
jaar op rij is uitgeroepen tot beste ter wereld. Maar ondanks deze
keukenhegemonie pronkt Noma nog 'maar' met twee Michelinsterren. Chef
René Redzepi gebruikt alleen Scandinavische ingrediënten: het huisbier
is gekruid met berkensap en brandnetels, roomijs met berk en honing,
garnalen met algen, terwijl het drinkwater uit Groenland komt. Uiteraard
hangt aan zo'n status een erg stevig prijskaartje, en de kans dat je er
zo kan binnenlopen is onbestaande. Er zijn immers maar twaalf tafels,
wat maakt dat je maanden van tevoren moet reserveren.
Maar
culinair Kopenhagen is veel meer dan de wereldtop. De 'Scandinavische
restaurantrevolutie' ontstond midden jaren 90 onder invloed van Torben
Olsen, eigenaar van onder meer de Ketchup Cafés, Café Victor, Dan
Turelles, Café Sommersko en Ultimo, en wordt gekenmerkt door de
combinatie van creatieve interieurs en een internationale keuken.
In
Kopenhagen is het trouwens trendy om in hotelrestaurants te dineren.
Radisson Blu, Clarion Hotel Neptun, Hilton Copenhagen Airport, Hellerup
Parkhotel, Skovshoved Hotel, D'Angleterre, 71 Nyhavn, Konig Frederik en
Alexandr, Marriott en Sofitel wonnen zelfs buitenlandse culinaire
wedstrijden. Salt, in het Admiral Hotel (****) aan Nyhavn Waterfront
staat bekend om zijn Deense (vis)keuken met Franse toets. Gastronomie en
circus gaan dan weer samen bij Wallman's Dinner Show, waar acrobaten,
dansers en zangers in een oud circusgebouw optreden terwijl je van een
viergangenmenu geniet. De artiesten dienen op tijdens de breaks en na
het diner transformeert de tent in één grote nachtclub (Wallmans).
Lunchen
is knap lekker in Lumskebugten, een taverne die al bestaat sinds 1854
en waar je visbereidingen en haringspecialiteiten eet (Lumskebugten),
en Café Norden, net naast het populaire warenhuis Illum in Østergade.
Ida Davidsen is tot slot al sinds 1888 dé plek om te smullen van de
Deense klassieker smørrebrød. Niet zomaar een snee brood met boter en
iets lekkers erop, maar een meer dan ruime keuze tussen 250 heerlijke
open sandwiches. (Ida Davidsen)
Kerst in Kopenhagen Op
een boogscheut van het stadhuis ligt Tivoli, het eerste themapark in
Europa, geopend in 1843. Op het eerste gezicht een beetje oubollig omdat
het niet te vergelijken valt met de hypermoderne pretparken van
vandaag, maar geloof ons als we zeggen dat het toch een bezoek waard is.
Al was het maar omwille van de speciale sfeer en restaurants naar
ieders beurs. Het pretpark is normaal 's winters gesloten, maar wordt
voor de eindejaarsfeesten en de kerstmarkt speciaal geopend. Zodra de
duisternis valt, betreed je een feeëriek verlicht park. Heel de maand
december zijn er trouwens gratis kerstconcerten in onder meer de
Garnisons-, Jezus- en Holmenskerk. Wie van gezellige kerstmarkten en
andere festiviteiten zoals optochten, muziek en zang houdt, moet op 13
december naar het plein voor het stadhuis voor de Luciaverkiezingen. Het
Lucia-feest is een van oorsprong Zweeds gebruik waarbij meisjes in
witte kleding en met kaarsjes op het hoofd het gezin en de ouderen
ontbijt op bed brengen. Vandaag is het een in heel Scandinavië verspreid
volksfeest, met in de meeste steden een vrolijke Lucia-verkiezing,
waarbij lokale meisjes naar de kerstkroon dingen.
Logeren Hotel
Du Nord (***): nabij centraal station en Tivoli. Tweepersoonkamer en
ontbijt vanaf 76 euro per persoon per nacht, 1 kind gratis t/m 3 jaar,
vanaf 4 jaar vanaf 45,90 euro.
Hotel 71, Nyhavn (****): met
ontbijt vanaf 99,90 euro per persoon per nacht, derde bed gratis t/m 2
jaar, 64,30 euro 3-11 jaar en 82,60 euro vanaf 12 jaar. Beide Jetair
Citytrips.
Wat kost wat? Glas bier: Veel
hotels serveren 40 cl glazen tegen 45 à 65 DKK (6,03 - 8,71 euro), op
andere plaatsen krijg je daar 50 cl voor. Tivoli is duurder met
makkelijk 70 DKK (9,38 euro) voor 50 cl.
Glas witte wijn: 6,70 tot 9,38 euro
Koffie:
Ruime keuze aan coffeeshop-ketens(zoals Barosso), gespecialiseerde
koffiebars en café's, veelal trendy ontmoetingsplaatsen voor jong en
oud. Er is zelfs een Copenhagen Coffee Academy om heel het Copenhaagse
koffiegebeuren te stimuleren. Gemiddeld 30 - 40 DKK (4 tot 6,7 euro)
IJsje: 2 bollen, ± 25 DKK (3,35 euro)
Large Mc Menu: ± 65 DKK (8,70 euro) voor fastfood type Big Mac.
Taxi: Instappen kost 22 DKK (3 euro), dan 8 DKK(1 euro) per km. Ritje luchthaven-stadscentrum: 250 tot 300 DKK (40 euro).
Metro
en bus: 24/24 uur metro en bus met één ticket. Prijs hangt af van
aantal zones. Twee zones in 1 uur kost 24 DKK (3,216 euro), 24 uur/alle
zones 125 DKK (16,75 euro). Een 3-zone multi-ride ticket (10 ritten)
kost 190 DKK (25,46 euro) en kan door meerdere personen gebruikt worden.
Ticketautomaten in de luchthaven en stations. Luchthaven: op ± 8 km van
centrum. 14 tot 20 minuten met metro. Om de 20 minuten trein naar
Central Station (36 DKK of 5 euro) in 12 minuten. Met de bus duurt het
te lang (55 minuten).
Copenhagen Card: Vrij gebruik van metro,
trein en bus, en gratis toegang tot meer dan 60 attracties. Te koop bij
Copenhagen Right Now, de servicebalie in de luchthaven en grotere
stations, 32,90 euro/24 u. en 63,90 euro /72 u. Kids: 15,90 en 31,90
euro. Twee kids t/m 9 jaar gratis per volwassene.
Aan de wandel met de week: Els Frares en de Sierra de Serella
In het binnenland
van de provincie Alicante zijn de prachtigste plekjes te vinden. Een
mooi voorbeeld daarvan is Els Frares, een strook van grillige
steenformaties die doen denken aan achter elkaar aan lopende monniken.
Ze liggen aan de achterkant van de Sierra de Serella en zijn via een
mooie wandeling te bereiken.
Praktische informatie
Duur: circa 2,5 tot 3,5 uur (twee opties)
Moeilijkheidsgraad: Middel tot moeilijk (schoeisel met goed profiel noodzakelijk)
Beginpunt:
Het beginpunt van de wandeling is het dorpje Quatretondeta in de Valle
de Seta. Quatretondeta is op vele manieren te bereiken, bijvoorbeeld via
Benissa, Jalón, Parcent en Castell de Castells; via Altea, Callosa den
Sarrià, Tárbena en Castell de Castells, via Benidorm, La Nucía,
Guadalest, Benimantell, Confrides en Benasau of via El Campello,
Jijona, de Carrasqueta-bergpas en Benilloba. In de eerste twee
gevallen komt u de Valle de Seta bij Famorca binnen en kiest u in
Facheca de afslag Quatretondeta. In het derde en vierde geval kiest u
tussen Benilloba en Benasau de richting?Gorga en is dat de eerste
plaats in de Valle de Seta die u tegenkomt. Midden in?Gorga gaat de
afslag naar Quatretondeta heel schuin rechtsaf en ze is gemakkelijk
voorbij te rijden. U rijdt Quatretondeta niet in maar blijft de CV-754
volgen. Precies bij kilometerpaal 5 van deze weg staat een
informatiebord van routes. Hier slaat u af en u rijdt enkele honderden
meters door tot u aan de kant van de weg kunt parkeren.
Wandeling
Op
het informatiebord heeft u kunnen zien dat hier twee gemarkeerde routes
lopen, de CV-23 en de CV-24. U volgt een deel van deze route en kunt
zich dus enige tijd laten leiden door de geelwitte markeringen, die vrij
duidelijk zijn aangegeven.Het asfalt is inmiddels overgegaan in grind
en u vervolgt de grindweg al wandelend in de richting van de Sierra de
Serella. Na vijf minuten ziet u aan de linkerkant van de weg een
prachtige oude steeneik, de Carrasca de la tía Sofía. Deze boom is 250
jaar oud en 8 meter hoog. U heeft hier ook al een mooi uitzicht op Els
frares, de rotsformaties die zich op driekwart van de berghelling
bevinden.Frares is het Valenciaanse woord voor monniken en er gaat een
mooie legende over de achtergrond van deze naam. In vroeger eeuwen zou
er een klooster hebben gelegen in de Sierra de Serella en een groep
monniken was op een koude namiddag op weg naar dit klooster. De sneeuw
viel met dikke vlokken neer toen ze langs de steeneik kwamen en een
bedelaar zagen zitten, die hen om een aalmoes vroeg. De monniken wilden
het klooster echter voor het donker bereiken en bleven niet stilstaan.
De volgende ochtend, toen het was opgeklaard, zag een herder die met
haar kudde door de bergen liep, dat de groep monniken was versteend en
ook het klooster was veranderd in een steenformatie.
U slaat direct na de steeneik linksaf en loopt nu evenwijdig aan de bergketen.
Na een paar minuten bereikt u een V-splitsing
waar u de rechter ofwel onderste weg neemt. U negeert een weg linksaf en
blijft het doorgaande pad volgen waar het langzamerhand stijgt. Langs
het pad staan blauwe druifjes, margrietjes en gaspeldoorn. U negeert een
pad rechtsaf dat naar een huisje leidt en komt na in totaal 30 minuten
wandelen bij een T-splitsing. Hier slaat u rechtsaf, richting bergketen.
U passeert een informatiebord over het florareservaat van de EU dat
hier de planten moet beschermen en bereikt korte tijd later een bron, de
Font de lEspinal. Naast de bron, waaruit u water kunt tappen, staat
een kromgebogen amandelboom die gestut wordt met een paal en ook weer
een informatiebord over de plantensoorten.
Omdat er aan de voet
van de steenformaties plekken zijn waar niet of nauwelijks zon komt,
komen hier bijzondere plantensoorten voor en ook veel loofbomen. Deze
loofbomen beginnen nu juist uit te lopen, dat is een mooi gezicht. Na
het passeren van de bron wordt het pad smaller en steiler. Het zigzagt
omhoog en komt door een stuk bos met veel omgewaaide en omgehakte
bomen. Na in totaal een uur wandelen komt u terecht op een vlakte van
stenen. Het pad zigzagt nog even verder tot u op enkele tientallen
meters onder een indrukwekkend steile rotswand bij een T-splitsing komt.
Rechtsaf loopt een smal paadje dat niet is aangegeven maar dat u wel
wat dichter bij de monniken van steen brengt. De eerste tien minuten van
dit pad zijn niet zo moeilijk. U moet geen hoogtevrees hebben en u moet
heel goed kijken waar u loopt om niet weg te glijden, maar de
uitzichten op de formaties boven u zijn dit ongemak helemaal waard. Op
het punt waar het pad flink omhoog begint te lopen, raad ik aan om te
keren. Het pad gaat wel verder maar wordt heel pittig en is soms lastig
te vinden. Nadat u zich vergaapt heeft aan de spitse steenformaties, de
ronde gaten en andere wonderen die de erosie hier verricht heeft, keert u
dus om en loopt terug naar de genoemde T-splitsing onder de rotswand. U
loopt nu de linkerkant op en ziet dat hier de geelwitte strepen weer
terug zijn.
Dit pad loopt nog een stukje omhoog en slaat
vervolgens de hoek om. Onder u ligt een prachtige kloof, de Barranco
Hondo, en ook terugkijkend is het uitzicht schitterend. De Valle de Seta
wordt gevormd door zeven dorpjes en vanaf dit pad zijn de drie die aan
de overkant liggen te zien: Balones, Benimassot en het piepkleine
Tollos.
Het pad voert door een stukje steenvlakte en daalt dan
gedurende enkele minuten. Circa 25 minuten na het passeren van de
T-splitsing komt u uit bij een bron, de Font Roja, met enkele bankjes.
Er staan hier wegwijzers van de CV-23 en 24 en van een wandeling naar
Facheca, de CV-182. Ik stel echter voor om deze rustige plek te
gebruiken voor een rustpauze en dan terug te keren naar Quatretondeta.
Voor wie toch verder wil wandelen: naar Pla de la Casa op 1379 meter
hoogte, is het een steile klim die nog ongeveer een uur in beslag neemt,
naar Benasau, een dorp aan de andere kant van de Serella, is het nog
ongeveer anderhalf uur. Beide tochten bieden prachtige uitzichten en
zijn vrij goed aangegeven, maar u moet altijd weer terug naar
Quatretondeta via dit pad.U loopt dus terug langs de rand van de kloof,
slaat de bocht om naar de Frares en neemt op de splitsing aan de voet
van de steile rotswand het pad dat rechtsaf naar beneden langs de
planten-informatiebordjes, de bron en de steeneik loopt.
Terug
bij de auto is het ook leuk een kijkje te gaan nemen in Quatretondeta,
een dorpje waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan.
Puerta del Sol, letterlijk het middelpunt van Madrid.
Barcelona is het populairst, maar Madrid heeft wél de hipste hotels,
de coolste restaurants en beste musea van Spanje. Ga in mei, vóór de
grote hitte en neem onze favoriete adresjes mee.
Ver van de Madrileense hectiek in Parque del Buen Retiro.
Snuisteren tussen antiek, vintage mode en prullaria.
Waar beginnen? Puerta del Sol, letterlijk het middelpunt van de stad.
Hier ligt Kilómetro Cero, het nulpunt van de stad. Van hieruit worden
alle Madrileense afstanden berekend en beginnen alle huisnummers bij
één. Onder het plein het belangrijkste metroknooppunt, bovengronds
zonnige terrasjes.
Het aloude Parque del Buen Retiro is misschien
wel het mooiste stadspark op aarde. Een groene oase te midden van de
heksenketel die Madrid de klok rond is. Roeien op de vijver, een biertje
op een van de terrassen, een potje petanca of picknicken met uitzicht
op het fenomenale Palacio de Cristal. De halve stad komt hier 's zondags
relaxen.
In Madrid staan drie van 's werelds beroemdste musea op
een kluitje: het Prado met klassieke kunst van grootmeesters als Goya
en El Greco, het Museo Reina Sofia met moderne meesterwerken van Dalí en
Picasso (Guernica), en het Museo Thyssen-Bornemisza met de prestigieuze
privécollectie van de gelijknamige staalbaron, met onder meer Jan van
Eyck en Mondriaan.
Shoppen Madrid is een
winkelwalhalla vol chique en hippe winkels van peperduur tot heel
betaalbaar. Warenhuizen en grote winkels vind je tussen Plaza Callao en
Sol, kleine traditionele winkeltjes rond Plaza Mayor, funky modeboetieks
in Chueca en Calle Fuencarral, kunst en design in Malasaña. Voor de
Louizalaan op z'n Madrileens trek je naar naar Salamanca- alleen is die
hier een hele wijk groot. Op zondagochtend is El Rastro 's werelds
grootste vlooienmarkt, met 3.500 stalletjes vol antiek, vintage mode en
prullaria.
Tapas en restaurants Viuda de
Vacas (Calle Cava Alta 23) uit 1903: een zinken bar, haardvuur,
gietijzeren wenteltrap en tapas om je vingers bij af te likken.
Alhambra
(Calle Victoria 9) is een stukje Andalusië in Madrid. De antieke
tapasbar uit 1929 vol kleurige azulejos, hangende hammen, stierenkoppen
en puike tapas, werd beroemd door Pedro Almodóvar.
Ramses (Puerta
de Alcalá 4) is champagnebar, bistro, restaurant, private dining room
én nachtclub in één, door designer Philippe Starck voorzien van een
eclectisch maar stijlvol interieur. (Ramses Life).
Drinken en dansen Museo
Chicote (Gran Vía 12) is een antieke cocktailbar uit 1931 en de
beroemdste in Madrid. In het mahoniehouten art-deco-interieur nipten
diva's als Grace Kelly, Ava Gardner en Bette Davis er aan hun manhattan
naast Salvador Dalí en Ernest Hemingway. Het interieur is authentiek, de
nachtelijke deejay's zijn nieuw (Museo Chicote).
Circulo
de Bellas Artes (Calle Alcalá 42) opende in 1926 als besloten
cultuurcentrum, maar nu is iedereen welkom. Op de begane grond een chic
café, dat de locals vanwege de enorme ramen La Pecera - het aquarium -
noemen. Prima voor lunch, 's avonds zijn er tapas tussen de pilaren,
beelden, spiegels en kroonluchters (Circulo de Bellas Artes).
Kapital,
Fabrik en Pachá zijn de populairste clubs. Denk er niet aan om voor 1
uur 's nachts te komen en hou na drieën rekening met lange rijen. Dat
mag geen punt zijn: in Madrid is het 's nachts overal feest (Grupo Kapital).
Logeren Chic:
Paleishotel Gran Hotel Reina Victoria werd omgetoverd tot überhip
'personality hotel' ME. Een spectaculair stijlvolle combinatie van oud
en nieuw. Boek de torensuite en kijk met een droge Martini uit over
flonkerend Madrid vanuit je designbad of Eames Lounge Chair.
Tweepersoonskamer vanaf 195 euro met ontbijt (Melia Madrid).
Design:
Ondanks de wat mindere locatie is Hotel Puerta America de hemel voor
designliefhebbers. Elke verdieping werd ingericht door een andere
designer. Vanaf 180 euro (Hoteles Silken).
Budget:
Kleiner dan de twee voorgaande designhotels, maar meteen ook prettiger
geprijsd, is Room Mate Mario. Hip maar vrolijk design, lekker centraal
en heel betaalbaar. De andere Room Mate-hotels - Laura, Alicia &
Oscar - zijn al even fris en fruitig. Vanaf 65 euro (Room Mate Hotels).
Praktisch Erheen: vanuit Brussel in 2 uur met Brussels Airlines, Air Europa of vanuit Charleroi met Ryanair.
Beste periode: mei en juni (nog niet te heet), of in de vroege herfst.
Volker Kraft liet zich niet afschrikken door de winterkou in Saalfeld
en versierde opnieuw zijn paasboom met tienduizend eieren. Tradities
zijn er om gerespecteerd te worden en daar kon het gure winterweer geen
stokje voorsteken. Kraft deed zijn familienaam alle eer aan tuigde ook
dit jaar weer de appelboom in zijn tuin op.
"Het was wel een uitdaging dit jaar. Het gure weer maakte het ons niet
makkelijk maar we hebben de klus op tijd kunnen klaren", aldus Volker.
De boom staat alweer te schitteren in de tuin en het hek staat open. Het
Duitse stel verwacht ook dit jaar weer vijftienduizend bezoekers. In de
boom hangen dit jaar exact 10.030 eieren, allemaal met de hand
geschilderd of versierd. Volgens de website van Thüringen is het dan ook
de "mooiste en meest spectaculaire paasboom van de wereld".
Het
idee voor de boom deed Volker 45 jaar geleden op. De Duitser passeerde
toen op weg naar school een struik die versierd was met paaseieren en
dat trof hem. "Ik wist toen al dat ik ooit ook een paasboom wou voor
mijn kinderen." De start was nog vrij bescheiden. Het eerste jaar hingen
er precies 18 eieren in de appelboom. Maar de boom werd elk jaar groter
en ook het aantal eieren nam gestaag toe. Halfweg de jaren negentig
hing het paar duizend eieren op en vorig jaar werd de kaap van
tienduizend gehaald.
Kraft is er weer helemaal klaar voor. Nu de
job geklaard is, neemt hij weer plaats in zijn tuinhuisje en geeft hij
rustig antwoord op de vragen van de bezoekers. En die liggen voor de
hand. "Ze vragen hoelang ik er over doe, hoeveel eieren er in de boom
hangen en hoe ik op het idee gekomen ben", lacht de minzame Duitser.
"Neen, ik vraag geen inkomgeld. Iedereen is welkom, iedereen mag
meegenieten van de kleurenpracht." Hij verkoopt wel postkaartjes van de
boom en gekleurde eieren. Het laatste zijn kunstwerkjes van de hand van
zijn vrouw en dochter. Soms krijgt hij ook versierde eieren van
bezoekers cadeau en daar zijn ook echte pareltjes bij. Trots is hij
zeker op het ei met de afbeelding van London Bridge of het presentje van
een Amerikaanse toerist die hem een exemplaar met de beeltenis van Bill
en Hillary Clinton schonk.
Kraft denkt nog lang niet aan
stoppen. De 75-jarige heeft een grote drijfveer. "De lichtjes in de ogen
van de bezoekers en het enthousiasme van de kinderen. Daarom blijf ik
elk jaar opnieuw de eieren in de boom hangen", glundert hij. De poort
van zijn tuin blijft nog het ganse paasverlof open. Daarna haalt hij
opnieuw alle eieren uit de boom en dat is geen sinecure. Elk jaar
sneuvelen er 200 tot 500 exemplaren.
Feestwoordenboek: over ninots, falleras, plantà en mascletà
De regio Valencia
staat de komende dagen in het teken van de Fallas-feesten. Net als de
woorden die we in de andere delen van het feestwoordenboek hebben
behandeld, hebben ook de Fallas vaste onderdelen en typische woorden,
die wel wat uitleg kunnen gebruiken.
In?Valencia, maar ook
in Alicantijnse plaatsen als Denia, Pego, Calp en Benidorm, worden deze
week de Fallasfeesten gevierd. Dat feest begint met opbouwen van deze
Fallas, beeldengroepen die gemaakt zijn van brandbaar materiaal en die
in de nacht van 19 op 20 maart in de brand worden gestoken. Het woord
Falla is Valenciaans en het komt van het Latijnse woord voor fakkel:
facla.
Met de Fallasfeesten vieren de mensen het einde van de
winter. Dat wordt in Valencia al sinds de achttiende eeuw op een
feestelijke manier gedaan, waarbij in de geschiedenisboeken te lezen
valt dat het de plaatselijke timmerlieden waren die de aanzet gaven tot
de huidige Fallas. Zij maakten aan het einde van de winter hun
werkplaatsen schoon, veegden de houtschilfers bijeen, voegden resten
hout en oude rommel toe en staken het geheel in brand omdat dat een
zuiverende werking zou hebben.
Al in 1740 gingen sommige van
deze brandstapels vergezeld van een satirische bijbetekenis. Er werden
poppen van gehate personages gemaakt van textiel en karton en deze
bespotte personages werden meeverbrand. Toen de gemeente Valencia in
1895 prijzen begon uit te reiken voor de meest originele Falla
veranderde de aard van de beelden: ze werden kunstzinniger en men ging
beter materiaal gebruiken. Textiel en karton werden vervangen door
papier-maché en nog veel later door piepschuim, de beeldengroepen werden
steeds groter en ingenieuzer en het ontwerpen en vervaardigen van
Fallas groeide zelfs uit tot een erkend beroep. Vandaag de dag worden er
alleen in de stad Valencia al 385 brandbare creaties neergezet. Dit
zijn de grote beeldengroepen, de kinderbeelden (die kleiner en
eenvoudiger zijn) en de entrees van de barracas, de feesttenten.
Wat
niet veranderd is ten opzichte van vroeger eeuwen, is dat elke wijk
zijn eigen falla heeft. Een wijk kan zelf bepalen in welke categorie het
wil meedingen naar de prijzen voor mooiste falla. Dat hangt namelijk af
van de hoeveelheid geld die de feestvereniging in die wijk eraan wil
besteden. De Fallas van de hoogste categorie zijn ware monumenten die
vele tientallen meters hoog zijn en die vele tienduizenden euros
kosten. Elke wijk bedenkt ook zijn eigen thema en meestal zijn er in de
beeldengroepen actuele themas en bekende personages uitgebeeld, op een
satirische manier.
Een Falla is dus een beeldengroep en in die
beeldengroep spelen personages de hoofdrol. Deze uitgebeelde personages
zijn de zogenoemde ninots. Dit woord kan worden afgeleid van het
Catalaanse woord voor pop. Elke falla heeft meerdere en soms zelfs een
groot aantal ninots en de feestvereniging van elke falla kiest haar
meest geslaagde ninot uit om deze tentoon te laten stellen tijdens de
speciale exposities, die in zowel Valencia als Denia in de weken
voorafgaand aan de Fallas-feesten worden georganiseerd.
Het publiek kan de ninots komen bekijken en
bovendien via stemming laten weten welke ninot het meest in de smaak
valt. De ninot met de meeste publieksstemmen krijgt de titel ninot
indultado, hetgeen de begenadigde ninot betekent. Deze piepschuimen
pop zal als enige niet in de brand worden gestoken op 19 maart. De
ninot indultado wordt uit de Falla verwijderd voordat de beeldengroep in
de brand gaat en ze krijgt (in Valencia) een plekje in het plaatselijk
feestmuseum.
Omdat de fallas tegenwoordig zo groot en
ingewikkeld zijn, is het neerzetten van de beeldengroepen een hele klus.
Toch is de organisatie er heel streng in en de wijken krijgen slechts
één dag de tijd om de kinderbeelden neer te zetten en één dag om de
grote beeldengroepen op te bouwen. Dit neerzetten van de beelden wordt
de plantà genoemd. Het is duidelijk dat dit Valenciaanse woord van het
werkwoord plantar (planten, neerzetten) komt. In de avond van de 16e
maart moeten alle beeldengroepen opgebouwd zijn en wat er niet af is,
mag ook niet meer later worden toegevoegd.
Vanaf de 15e maart is
een groot deel van de stad dus voor verkeer afgezet. De beeldengroepen
en de barracas nemen pleinen en straten in beslag en voor even is het de
voetganger en niet de auto die de dienst uitmaakt. Elke wijk heeft zijn
eigen feestvereniging en van elke vereniging gaat een deel van de leden
tijdens de feesten gekleed in traditionele kledij. In deze kledij
lopen de falleras en falleros in optocht door de wijk en soms bezoeken
ze, begeleid door muziek, bevriende wijken. Zodoende is de stad
voortdurende gevuld met deze kleine optochtjes. De kledij van de fallera
bestaat uit een lange jurk met een prachtige geborduurde rok. Het haar
is kunstig opgestoken in drie knotjes en wordt versierd met sierkammen.
De fallero gaat eenvoudiger gekleed, zijn kostuum van pofbroek, wit
overhemd en vestje heeft Moorse invloeden en is afgeleid van landbouwers
uit vroeger eeuwen.
Elke feestvereniging vaardigt maanden voor
het begin van de feesten één fallera af als kandidaat voor de verkiezing
van de feestkoningin. De uiteindelijk gekozen koningin neemt met haar
prachtige fallera-kostuum een belangrijke rol in bij officiële
feestonderdelen als de plantà, de bloemenofferande en de cremà (zie
hierna).
Een Spaans feest is niet compleet zonder vuurwerk en
dat geldt zeker voor de Fallas in Valencia. Vanaf 1 maart wordt er elke
dag om 14.00 uur een zogenoemde mascletà georganiseerd. Het woord
mascletà komt van het Valenciaanse woord voor een bepaald soort rotje,
de masclet. Op het plein voor het stadhuis van Valencia worden lange
koorden opgehangen met daaraan honderden rotjes gebonden. De koorden
zijn met papier omwikkeld zodat de vonken sneller overspringen. Om
precies 14.00 uur wordt het eerste rotje afgestoken en wat dan volgt is
een lawaai dat kan oplopen tot 120 decibel en dat ongeveer vijf minuten
duurt. De Valencianen zijn dol op dit onderdeel, ze willen er zo dicht
mogelijk bij staan om het lawaai in hun hele lijf te voelen. De
buitenlandse toeristen hebben vaak meer bewondering voor het
siervuurwerk, dat tussen 15 en 19 maart elke avond wordt afgestoken en
waarvan dat van 18 maart het langste en mooiste is.
De Fallas
eindigen met de dag van San José, in?Spanje tevens Vaderdag. Op de late
avond van deze dag verzamelen de mensen zich rondom de beeldengroepen en
laten zich zoals elk jaar fascineren door het vuur van de cremà.
Cremar betekent verbranden en dat is dan ook precies wat er met de
prachtige piepschuimen creaties gebeurt: de één na de ander gaat in
vlammen op.
