Meneer Dragas stapte het café binnen waar hij sinds lange tijd niet meer was geweest. Het had zo zijn reden maar dat zal later wel blijken als het verhaal zich ontvouwd.
Zijn ogen moesten wennen aan het schemerdonker en hij rook weer de bekende lucht van slechte schoonmaak en verschraald bier.
Hij keek in de richting van de verstofte ramen waar een gelig licht doorscheen en ontwaarde een bekende gestalte. Meneer Tromp, die aan een van de tafeltje zat en die zich naar de nieuwe binnenkomer omdraaide.
"Meneer Dragas, wat aardig u weer te zien.. het is al te lang geleden.. kom, zet u zich aan mijn tafeltje dan kunnen we wat praten". Dat deed meneer Dragas en even later zaten deze oude mannen weer als vrienden bij elkaar. "Het is te lang geleden", sprak Tromp. "Hoe bent u gevaren, de afgelopen tijd. Maar laat ik wat voor u bestellen, hetzelfde als altijd zeker? Kastelein.. graag twee jonge klare!"
Dragas zuchtte en dacht na over het antwoord op de vraag die hem gesteld was. "Mijn beste Tromp, wat kan ik je voor nieuws vertellen.. mijn vrouw is nog steeds ziek en zal niet meer beter worden. Ik help haar wat ik kan maar het is allemaal moeizaam. Hoelang bent u al getrouwd met haar? Drie en veertig jaar al.. een lange tijd als ik zo terug kijk maar de ziekte sloop langzaam ons leven binnen en op de duur leg je je er bij neer dat het nooit meer goed zal komen".
"Een zware last om te dragen", sprak Tromp en hij knikte zorgelijk."U zal het niet altijd makkelijk hebben ermee. Inderdaad, sprak Dragas, soms zou ik willen dat ik weer vrijgezel was, maar ja.. wat doe je.. je laat een ziek persoon, die je al zo lang kent niet in de steek, je zorgt ervoor en zet alle andere dingen opzij en op de duur komt de berusting die de dingen dragelijker maakt. Maar niet altijd", voegde hij toe en iets van het oude vuur lichtte op in zijn ogen.
Beste enthousiaste lezertjes van ons gezellig leesclubje..
De afgelopen dagen heb ik contact gehad met mijn goede vriendin. mrs. G. die ik mijn hele leven al ken.. van jongs af aan dus.
We hebben met elkaar afgsproken dat zij op uiterst onregelmatige basis een literaire bijdrage zal leveren aan ons clubje.
Zij heeft reeds via mijn prachtblog de novelle "Het Oponthoud" aangeleverd. Samen hebben wij deze bijdrage geëvalueerd en we hebben besloten dat er wel meer ruimte is voor meer literaire bijdragen aan ons literaire platformpje van niveau.
Nu had zij een idee voor een feuilleton en daar heb ik geen neen tegen gezegd. Zij zelf gaf aan dat ze gewoon maar was begonnen met schrijven en nog geen flauw idee had hoe het verhaal zich ontwikkelen zou, noch hoe en wanneer het zou eindigen.
Heb dus, als geletterde lezer niet al te hoog gespannen verwachtingen. Voor het zelfde geld is ze er over 14 dagen weer klaar mee. Zo is ze wel....We zullen zien!
Vandaag dus de eerste aflevering van deze feuilleton.
Ik had het kunnen weten. Rintje is weer terug..Ik dacht dat ik eindelijk van hem verlost was maar nee hoor.. Hij dicht weer vrolijk door in Canada tussen de moutains..
En ik zie de problemen weer opdoemen aan de horizon.. die agressieve neef is natuurlijk een eerste klas uitbuiter en die stomme Rintje trapt weer overal in.. Het is allemaal weer een kwestie van tijd voordat het mis gaat.. daar kan je vergif op innemen!
hier ben ik weer! Wat ik nog vragen wou.. hoe gaat het met het leesclubje! Missen ze me al? Canada is best mooi hoor.. Je kan hier ook heel ver weg kijken.. net zo als in de Flevopolder. Je kan hier kijken tot aan de mountains (bergen). In de polder kan je tot Emmeloord kijken.. ook mooi hoor! Ik heb hier een aardig vrouwtje ontmoet, ze heet Sarah en is best een pittig wijffie. Ze schiet als hobby vissen dood! Awsome!. Dat is wel wat anders dan Leentje die haringen op de markt koopt aan een kraampje. Sarah heeft een schattig brilletje en ze drinkt heel veel thee. Mijn neef roept me..ik moet de band van de tractor nog maken.. alsof ik daar verstand van heb. Neef Harm is heel blij met me want hij heeft nu een andere hulp ontslagen. Die kostte me teveel, zei hij. Ik heb liever familie. Daar komt hij net naar buiten lopen met zijn kettingzaag.. Ik moet opschieten.
Vanavond heb ik overlegd met mijn goede vriend, de geheimzinnige Mr.X en ik heb een vervelende mededeling voor u.
Hij is geenszins van plan zijn nieuwe konijn goedschiks af te staan, heeft hij mij gezegd, hij had het eerlijkzelf in het gras gevonden en hij was er nu aan gehecht geraakt en het was zijn nieuwe konijn.. Het slaapt zelfs bij hem in bed!
Ze bekijkt het maar.. werd mij gezegd.. had ze hem maar niet moeten laten ontsnappen uit haar vette villatuin..
Dikke pech!Het konijn is weg.
Sorry dat ik geen goed nieuws breng.. maar.. de stijfkoppigheid van mijn goede vriend kennende is er weinig hoop op overdracht op neutraal terrrein onder begleiding van een erkend mediair.
het is jammer dit ongunstige nieuws te horen. Nu ben ik genoodzaakt drastische maatregelen te gaan nemen.. Ik heb reeds de noodlijn van de Bunny politie gebeld.Weliswaar schijnt deze in een soort clubgebouw gehuisvest te zijn want ik hoorde allerlei gejoel en duidelijke bargeluiden. Ik sprak met ene Hugh, die zijn meeleven met mij betuigde. In ieder geval .. ze weten er van en ze zullen het aan de regionale Bunny Politie van Wijk West doorgeven, zeiden ze. Wanneer die in aktie zou komen, weten ze niet want dat wordt op regionaal niveau geregeld zeiden ze en de hoofdinspecteur is juist op vakantie naar Italië gegaan. Dat kon dus nog wel even duren. Maar het geval had een proriteiten status A en een stempeltje gekregen. Ook was het in het rooie bakje gelegd bij de deur. Meer konden ze niet doen nu. Dus er zou wel een keer werk van gemaakt kunnen worden als er een gaatje voor gevonden werd.
Maar ze moesten nu even toasten op een jarige! Miep! Daar ga je... Proost!
Het is weer te triest voor woorden.. moordenaars en konijnenkidnappers laten ze lopen tegenwoordig.. en daar betaal ik nu belasting voor!
Na het lezen van onderstaande bedekt vrouwonvriendelijke ongein vraag ik mij het volgende af..
Waarde Bodewein Knijperd..
Wat doen die mannen en vrouwen die uw praktijk platlopen eigenlijk daar?
Iedereen en alles vindt mekaar lief! Dat is toch niet normaal! Ik geloof er niks van dat uw uitgelezen clientele allleen maar positieve onzin zit te verspreiden op uw ribcord sofa met Flecken Schutz over de andere sekse.. Dat is onnatuurlijk!
Adam klaagde reeds over Eva, of gaf haar de schuld van zoiets onnozels als een appel eten.. Een appeldieet is juist zo goed voor de lijn! Ze komen je uiteindelijk de strot uit maar je verliest wel een paar kilo maar je hoeft niet langer zijdelings door het gat van de deur..
Mannen en vrouwen klagen met graagte over elkaar... Hij zei.. zei zei.. Dat is de natuur. Maar in uw spreekkamer vonden ze elkaar opeens allemaal lief! Nou vraag ik je!
Zeg eens Knijperd, jij verstrekt toch niet per ongeluk/expres zielsverruimende middelen op recept! Daar kan men heel mild en losjes van worden en daar moet je mee uitkijken! Voor je het weet ligt je hele goegemeente bij je op je Pers!
hier is ik, Rintje weer... jullui heb me zeker gemist..hè?
Ik ben goed aangekomen al was het een pest eind vliegen maar de juffrouw op het vliegtuig met dat blauwe uniformpje was erg lief tegen me.en ik kreeg een mooi kleurboekje met plakkers.
Neef Harm was blij me te zien en na een kop koffie kon ik gelijk aan het werk in de kwekerij..
Ze hebben allemaal zulke mooie bloemen daar en ze verkopen ze ook nog.
Maar ik heb een gedichtje geschreven.
De maan
In het licht van de maan
Zag ik haar staan
Ze groeit als kool
Me top gladiool!
Nou... neef Harm staat achter me met zijn mes.. er moeten bloemen afgesneden voor de veiling in Kwiebek.
Dit verhaal zou overal kunnen afspelen. Het is geen bijzonder verhaal, het is zelfs gewoon te noemen. Hoe vaak zal het nog gebeuren dat twee mensen elkaar ontmoeten op deze terloopse wijze. Zonder verwachtingen, zonder illusies, zelfs zonder de hoop dat deze ontmoeting tot wat leiden zal. Misschien is het voorbeschikt.. Met wat geloof en goede wil zijn gebeurtenissen wel voorbeschikt te noemen. Mochten ze tot niets leiden dan is de vraag of het een zinvolle belevenis was.
Maar moet het leven wel zin hebben Dit is een vraag waarover de vrouw in dit verhaal vaak over had nagedacht en al een voorlopige conclusie had getrokken. Zelfs nadenken over de zin van het leven was doelloos. Wij verpakken onze hunkeringen en verlangens immer in iets wat het de moeite waard zou maken, ten laatste. Een lauwe rechtvaardiging voor het armzalige dagelijkse leven. Bang als we zijn voor de consequenties die we moeten trekken als het leven zinloos mocht zijn. De strop is nooit ver weg.. De donkere rivier lonkt bij avondgedachten.. Het perron van de metro is maar smal..
Zo stapte deze vrouw, die ik Janna wil noemen, op een koele herfstmorgen uit de trein die haar naar Brussel had gebracht. Na veel overwegingen en talloze brieven hadden twee mensen besloten elkaar daar te ontmoeten. Zij hadden elkaar nooit gezien, nooit aangeraakt, alleen hun gedachten hadden elkaar gevonden.
Jannas gevoel van verwachting voerde een strijd met haar immer cynische idee dat het kon tegenvallen. Zij besefte wel dat dit wederzijds kon zijn. Het was niet langer mogelijk voor haar om nog onbekommerd en spontaan te zijn. Even stond zij stil bij de vraag of dit een gemis was of juist een verworvenheid van het verstand. Maken de belevenissen van de vele jaren iemand wel wijzer of brengen ze alleen meer angst. Dat was moeilijk te zeggen, bedacht ze, toen ze over de Quade Orseilles liep die haar naar het centrum van Brussel voerde.
Brussel is een Grande dame, waar nog steeds leven inzat, een mooie niet te temmen stad waar men respect voor moest koesteren. Druk was het in de straten. De mensen die langs haar liepen keken haar soms aan, voor een moment, op weg naar een doel waar zij slechts naar kon gissen. Naar hun werk? Naar een rendez-vous zoals zij zich had voorgenomen? Misschien kon men het aan haar zien, proefde men haar onzekerheid. Maar mensen zijn minder met anderen bezig dan met zichzelf en daarin was troost te vinden. Het was prettig onopvallend en anoniem te zijn en op deze wijze als vanzelf in de massa op te gaan. Janna sloeg de hoek om van de Rue de la Concorde op weg naar de plaats van ontmoeting, het Cafe Rossignol.
Nou... ik hoop dus niet dat Rintje blijft schrijven vanuit Canada.Als ik iets kan missen behalve kiespijn is het Rintje met zijn flut gedichten. Zeg dat maar tegen meneer Han.
Maar ik zeg het wel met bange vreze. Rintje kennende..We zullen zien hoe lang hij zich koest kan houden...
Maar... beste tuttebolletje.. je moet met je bloemetjes jurk natuurlijk niet in de buurt van oude bokken komen. Heeft je moeder je nooit gewaarschuwd daarvoor? Zien die bokken groene blaadjes of ontluikende bloemetjes dan zijn ze niet meer te houden hoewel ze op hun leeftijd toch duidelijk beter moeten weten.. maar nee hoor..
En deze bok zat n.b. achter een hek... en dat was niet voor niets! Wat waren ze daar eigenlijk aan het doen.. een kerstspel aan het opvoeren met die bok en die ezel en de rest van de beesten? In dat geval was jij echt niet zedig genoeg gekleed en de kosmos straft onmiddelijk, dat weet iedereen..
En nu tante Truus even niet meer lastigvallen met flutproblemen want ze heeft lekkage en een slecht humeur in de kelder en is een cursus over mannen aan het opzetten.
wat een strandzwervend zootje zeg! Zoals jij de "extended"vakantie beschrijft met die streekromanfiguur..
En maar lopen te bietsen langs de baai.. Er zal heus wel een reden zijn dat die zooi op die stranden komt aanspoelen... en.. er zit wel erg veel Beerenburger bij.. weet je zeker dat die Sil dat niet heeft gekocht bij de plaatselijke Gall&Gall..?
Kom nou maar gewoon met de veerboot naar huis.. ik zal niet meer boos op je zijn over dat dichtersbal. Dat is toch geen leven voor jou Let, jij die zo van je burgerlijk gemak houdt. Het kan wel aantrekkelijk ogen, dat snap ik wel, zo'n ruwe zeebonk maar zie hem gewoon als aangespoeld wrakhout daar lijkt hij nog het meest op met dat looi gezicht van hem.
Meid bedenk je toch! Er moeten toch ergens wel leuke kerels te vinden zijn! Al zal ik zelf ook niet zo gauw weten waar...Maar toch..
Ik zit nog steeds met dat Excelvel waar ik geen hout van snap en in Adobe Terminator 7 ook niet met geweld open kan krijgen.. grrr..
Dus schiet een beetje op ja? Ik kan zo niet verder!!!
Zeg, ik blijf nog even op Texel. Marco zag ik de boot oprennen gevolgd door booskijkende, schreeuwende dames. Ik weet niet wat er aan de hand was maar hoop het te lezen in het plaatselijke sufferdje. Ik logeer nu bij Sil. Het is een beetje een zootje hier en propvol spullen. Hij verzamelt van alles. We maken lange strandwandelingen, gelukkig heeft hij een kar bij zich waar ik zo nu en dan op mag om uit te rusten. We vinden van alles. Even de oogst van vanmorgen.
2 linkerschoenen, 1 fles halfvol whisky 1 kruik vol Berenburger 1 een trouwring 1 damesonderbroek 1 herenonderbroek (laatste 3 in dezelfde kuil) 5 bouquetreeks boekjes laatste boek van Heleen van Royen 3 petten 1 bontmuts 1 plastic zak met een soort meel 10 kleine zakjes kruiden 35 kratjes met lege bierflesjes genoeg houten planken om een schuur te bouwen 2 rechterschoenen (horen niet bij die linker-) 1 usb stick (die ga ik vanavond eens bekijken)
Nog bedankt voor de haarlak, heb ik hard nodig hier. En zo te horen is het erg gezellig geweest met de dichters. ik ga nu maar even een glaasje Berenburger drinken met Sil, dat smaakt best hier.
ik weet niet waarom u zo plotseling een stel lozers als Schat en Mus wil gaan verdedigen..waar komt deze plotselinge behoefte vandaan.. zo vroeg ik mij vandaag af. Doch plotseling kwam het AHA moment..
Uzelve voelt u aangevallen in uw manzijn!
Nou Truus, zo dacht ik bij mezelf, het is je weer gelukt meid, chapeau!... een of ander dof manspersoon tegen je in het harnas te jagen. Wat kan ik zeggen.. het is een gave...ik schijn toch weer een snaar beroerd te hebben al is het een tamelijk beroerde snaar.
Hoe kan ik het u uitleggen, beste knaap, uitsluitend uit een vrouwelijk perspectief dan natuurlijk.Veel moeite zal ik niet eens doen want u bent een manspersoon en die zijn al per definitie hardhorend voor zinnige argumenten.
Ik heb zo het ijselijke vermoeden ook dat u een single bent en gedwongen bent zelf al uw was en strijkgoed te verrichten en uw eigen onsmakelijke magnetronmaaltijden klaar te maken.
Dat bent u natuurlijk helemaal zat geworden en daarom zou u het liefst een onbetaalde huishoudster willen hebben voor die snert klusjes.. een vrouw dus, zodat u met een gerust hart kan gaan flierefluiten buitenshuis.
En kijk... juist een vrouw zou een richtingloos mansperson bij de arm nemen en hem zacht maar stevog in een richting van een of andere onnozele hobby duwen. Waar hij zich geen buil aan kan vallen en in ieder geval even uit het huis is. Want daarin geef ik u wel gelijk, al was het voor u maar een slag in de lucht.
Een vrouw is zeker graag alleen. Dan kan ze haar moede voeten hoog leggen en naar die prachtige soap kijken en die zak koekjes opeten voor de uiterste houdbaarheidsdatum verstreken is. En lekker met je vriendin over belangrijke vrouwenzaken bellen.. Daar heeft een vrouw dus geen man bij nodig hoor. Een moment voor jezelf heet dat in damesjargon en iedere vrouw weet wat daar mee bedoelt wordt.
Geen gezeur aan je kop en geen stomme vragen zoals waar is mijn pullover of waar is die ene grijze sok gebleven?
Rust.. met andere woorden.
Tante Truus
p.s. een man, een jager?Pfff..laat me niet lachen! Je hoort hem van verre komen aanstampenop zijn hoeven!
Als erkend en gewaardeerd relatie deskundige heb ik enige bedenkingen in uw benadering van de heren Douwe Schat en Piet Mus.
U zet zich af tegen het natuurlijke gedrag van de man.
Want van nature is de man een jager en moet zijn dapperheid bewijzen aan zijn vrienden.
Nu zijn er alleen nog ganzen om op te jagen en een enkel hert, dus zoekt hij zijn heil in het schieten van fotos en video filmpjes, soms met enig risico.
Ook is het goed voor hem om eens op vrouwen te jagen.
Dat stimuleert hem thuis. Hij wordt daar rustiger en ontspannen van.
En nu denkt u volkomen onterecht, dat zijn vrouw daarbij te kort zou komen en hij haar alleen laat.
Integendeel. Niets is immers beter dan af en toe eens alleen te zijn.
En wat een geweldige gelegenheid voor zijn vrouw om het huis eens goed schoon te maken en de stapel strijkgoed weg te werken.
En als de man dan emotioneel en gelukkig terugkomt in zijn warme stal is er een begripvolle vrouw die hem opwacht.
Het wordt weer flink knuffelen en ze gaat vast een heerlijke maaltijd voor hem bereiden.
Een mens zit raar in elkaar en ook jullie aller tante Truus,
Nu die irritante Rintje uit liefdesverdriet gaat emigreren moet ik toch wel een traantje wegpinken. Ja jongens en meisjes, tante Truus is toch een overbeterlijke romantische ziel al kan ze spijkerhard zijn.. Kruppstahl!
Toch zal ik hem missen zoals je ook en zwerende vinger zal missen, als die niet meer zo klopt.
Maar ik hoop nu wel van die snert poëzie verschoond te blijven, voortaan.. die dreef me tot regelrechte waanzin. De Dr.Vogeldruppeltjeflesjes om kalm te blijven kreeg ik niet aangesleept!
Maar.. vaarwel Rintje.. het ga je goed en probeer de beren daar niet te bij te voeren anders ben jij straks voer de beren... Hij is er stom genoeg voor immers.
dank u voor uw aardige beterschapskaartje. Die gekleurde fruitbak vind ik heel erg mooi. Het gaat nu al weer wat beter met mij want ik was lelijk bezeerd.
Allemaal schaafwonden op me been en me arm uit de kom en een bloedneus.. allemaal door die gemene Ardje met wie ik nog op de lagere school heb geknikkerd. Wel heb ik veel verdriet om Leentje, dat ze nu weg is, bedoel ik. Maar ik ben ook wel een beetje opgelucht hoor.. ze kon lelijk ruzie maken tegen me en dat deed ook zeer.
Maar ik heb ook een nieuwtje. Volgende maand ga ik emigreren naar Canada, daar is alles beter. Ik ga me neef daar helpen met zijn snijbloemen bedrijf. Ook weer eens wat anders dan die koeien.
Wat vind ik dat erg van die Elsje Kreukniet, die tussen de droogmolen kwam klem te zitten. Ik heb ook zo iets ergs meegemaakt. Mijn mond is 2 cm groter geworden na het eten van een te grote Big Mac. En ook daar willen ze van geen schadevergoeding weten. Zie op de foto , hoe ik er nu uitzie.
Dit is het verslag van de dichters bijeenkomst..in het kader van Dichter bij de Bar het nieuwe actie-evenement. Na het welkoms-woord en dankwoord barstte de dichterschaar volledig los..
Hier zijn de dichters bezig hun gedichten met luide stemmen te declameren.
Zet u maar schrap....
1 Jan Hagel, de dichter uit de Pijp, met zijn dichtbundel: In de goot, uit de goot, allemaal dood
Het leven is naar
Het leven .. alleen maar naar Narigheid!
Ik ben mijn sleutelbos kwijt Ik ken nie meer in me kraakpand
En me humeur is..dus.. in nul gedaald... verzand
2 Archibald Rapaille, de dichter uit Parijs, die na zijn vlucht uit Parijs, wegens drankschulden is neergestreken in Utrecht met zijn anarchistische oeuvre ("Weg met Swarofski!")
Vive de revolution
Vive de revolution Vormt allen een cordon
Om de marechausee En spoel ze door de plee
Op naar het abbatoir! Bevrijd de dieren daar!
Allemaal naar de vegetaar!
En het beruchte omstreden gedicht...
MERDE
merde
merde
merde
het kapitaal
omlaag
de magistraten
aan de boom
3 Koos Corvée. de uitkeringsdichter die daar zwaarmoedig over dicht vanuit zijn actuele situatie.
Uit het Leven
Het leven is zwaar... zwaar Het ongeluk ligt hier en daar... daar
Heb ik nog lege flessen staan... staan... Kan ik ze inwisselen gaan... gaan..
Want wat een strop.. een strop.. Mijn geld is weer op ...op
ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
en het gedicht, uit acute geldnood geboren...
Koper! Koper! Koper! en zink...
4 Ali Ben Baba, onze allochtoner dichter die een schitterende talen rijkdom ten toon spreidt.
De tuinen van Tormaloor
Oh zoete zomer in de tuinen van Tormalor Gij zat om het hoekje.. de jasmijn geurde door Toch moest ik u verlaten.. Gij wilde niet met mij praten..
Onze liefde... teloor
De klanken verstomden.. Het gepeupel dromde Gij verdween uit het zicht Mijn hart zal nooit meer licht zijn.. oh, wat doet dit mijn pijn Waar is mijn kwispedoor?
Omstanders.. loopt door!
5 Abraham Mostero, uit Dyon, die de verschrikkingen van het ouder worden zo
treffend onder woorden kan brengen. Wij hopen dat hij inmiddels goed hersteld is van zijn
laatste heupoperatie en hij eigenhandig en benig het trapje kan betreden op weg naar het
podium, anders moeten we hem even stutten.
Oh.... zzzzz.... (hu? waar ben ik?) de ouderdom..
Liere lare lariekoek mijn verstand is zoek..
Liere lare lom, kom nog eens langs..
Oh.. ben je al geweest
Mijn geheugen op sterk water Alweer een gelaten flater Geef niet.. kom maar wat later..
kom maar weerom
6 Julia Corvelijn, de staddichteres van Ermelo met actuele poëzie
Mooi Ermelo
Het is maar zo en zo in mooi Ermelo
Ik ben er geboren Kaf onder het koren
Gekken gooien ze er van de toren Je moet de gemeenteraad eens horen
Mooi Ermelo Je bent verloren
Maar.. je weet het nog nie..
7 De geheimzinnige Mr.X., de nostalgist die gehuld in een cape en gedempt licht zijn opwachting
zal maken met zijn hoge hoed en zijn nieuwe konijn.
slierten in het bad... De vertaling: spagetti in het bad
c'est froid het is koud
dans mon coeur in me hart
après le chaleur na de lawine
8 En tot slot... de ontdekking! Rintje! De boerend dichter die zal voor dragen uit zijn pas
gekopiëerde bundel.. Mijn Beestenboel..
De Vredesduif
De vredesduif had een enorm kuif Hij zei geen roekoekoe want het was een kaketoe!
Wat moet ik er nog verder over vertellen.. het liep natuurlijk totaal uit de klauw..
Julia Corvelein kreeg een duw en verstuikte haar stuitje zodat de EHBO doos er aan te pas moest komen die natuurlijk onvindbaar was. Maar liefhebbers genoeg die een beduimelde pleister wilden plakken op haar twintigjarige bolle achterkantje. Dat wel...
Abraham Mostero wilde niet op het podium geholpen worden maar toen hij er eenmaal op stond moesten ze hem er af duwen want hij wilde geen plaats maken voor de volgende dichters-aanwinst.. hij hield hier een gekneusde teen aan over en moest weer terug naar het revalidatiecentrum maar zijn laatste bierfles liet hij niet meer los.
Koos Korvee deed een greep in de kas en werd door de kastelein er uit geknikkerd.
De allochtone dichter zat na zijn optreden nog enige tijd in een donker hoekje te wenen van heimwee en liefdesverdriet waar ook niemand wat aan kon doen, dus er werd nog maar eens extra ingeschonken en dat waren duidelijk geen bakkies troost, meer Kethel 1, 2, 3,4, 5 en 7 in royaal bemeten glazen!
Archibald Rapaille begon te vechten met Jan Hagel want die had nog een lang verlopen drank lening bij hem staan. Daarna lag Jan Hagel zijn roes uit te slapen onder de tafels en verschrikkelijk in de weg.
Toen Rintje zijn debuterende snertgedicht luidkeels had voorgedragen kwam die andere agrariër Ardje binnen, hij zag zijn verloren geliefde Helene zitten die sinds enige tijd aan het verkeren was met Rintje.. en daar barstte toch een zure bom.. daar was niks dichterlijks meer aan! Fel realisme!Al maakt hij waardeloze gedichten en is hij over de pony getild.. dat gunde ik Rintje niet. Vooral niet toen Helene of Leentje naar huis ging met Ardje. Dat zal nazorg behoeven.
De nostalgist nam ik tenslotte zelf maar onder mijn hoede.. Hij had zijn best gedaan al vond ik zijn gedicht van een bedenkelijk allooi. Maar de arme jongen had de laatste trein gemist (story of his life) dus hij kon bij mij op de chaise longue slapen met zijn nieuwe konijn.
Ik hoef u niet te vertellen dat ik naar de borgsom kon fluiten en dat ik met mijn zooitje, zoals de kastelein dit minder dichterlijk verwoordde nooit meer hoefde terug te komen.
Hallo mevrouw Truus,
Joe hoe,
Titel: Groetjes uit Texel
Hallo mevrouw tante Truus,
